장음표시 사용
61쪽
mum ex ossi iactis inferioris loci.
ex flore Gothicae nobilitatis homines, optimatum nempe sobolem in Ducatus, ct Comitivae spem domi, & foris seniorum exempla circumspicientem , id ossicium Palatii Gothorum suisse conieci . Quam tane opinionem magis magisque confirmat Rec-eeisinthi alloquutio ad ossicia illa Palatina , quae aderant Conincilio Toletano VIII .His enim verbis eos compellat: mos etiam ID lustres viros, quos ex ossisio Falat;no Bute Sanctae Synodo anteresse Primatas obtinuit, ae nobilitas spectabilis honoravit, Oexperientia aequitatis pubium Rectores exegit, quos in regimine socios .... quicquid innocentia vicinum, quisquid justitia proximum , quicquid a pietate mu alienum , vel soli Deo eo noveriatis exsere ρDeitam , insanter, modeste , ct eum omni dignemini intentione complere. Idine siquidem arceri videns solos Gardingos , quod subscriptionibus doceor , neque in penitioribus eos consiliis, neque in praecipuis regni muneribus adhibitos fuisse intelligo, quoad speetata in Gardingatu indoles, S , si Deo Placet, opportuna aetas ad Comitivam & Ducatum illos proveheret. Hactenns de ossiciis Illustribus , sive majoris loci. Venio nunc ad ossicia secundi ordinis , quae inferioris loci nuncupantur in Iege r ista vero brevi admodum narratione amplectar , quippe quae cum Ecclesiasticis rebus minus coniuncta sunt. Princeps ossiciorum inferioris loci est Tyuphadus, quod RPantinus recte animadvertit. Eidem vero est ossicium mere castrense, ac proinde Duphadiam interpretatur copias militum illi subiectas r Qua quidem in re mihi secum non Constat. Tyuphados siquidem in sua Tyuphadia , aeque ac sua in Civitate Comites , ius dixisse testatur Iex : Cum caeteris, inquit, πegotii eriminalium etiam eausarum duphadis iudieandi eoneessa licentia sit: eriminosos a legum sententiis ipsi jadieare non au Heant, sed debitam in eis, ut eompetit, censuram exerceant. Et, quod maius , ubi in hellum proficisci oportuit Tyuphadum , ipsi injungebatur lage, ut Uicarium sibi eligeret, qui se absenteius diceret: Duphadi tales eiagant, quibas vicissitudines suas sudiendas istangant , ut Usa absentibus , illi eausas ct temperate diseatiant, O iuste Meernant. Idque aliud sibi vult, quam merum Castrense Ossicium; nam si ad bellum proficiscens , Uicarium in sua Tyuphadia ius dicturum relinquebat; non igitur Tyuphadus Castrense merum ossicium erat,nec Tyuphadia erant copiae illi subiectae . Quare hariolari non dicar, si Tyuphadiam apud Gothos interpreter oppida , sive ut vulgo audiunt, com
62쪽
munitates plures, paucioresve Territorii urbium , quo ut jus DrsnRT. IV. Comitis minime pervenisse non dicam; singulis Comitibus sub- CAp. II. ordinari Τyuphados singulos , quemadmodum Comites subordinabantur Duci, affirmare non dubito : nam video Legem animadvertentem in eos , qui in aciem prodire recusabant, his verbis i Si de domo in hostem proflaisci noluerint, tune rivbadur Leg. Gg.sib. Praeposito Cimitis Civitatis notum faciat, ct seribat Comiti G- s. u. .cv. ..itatis, in euius es territorio constitutus , ut Comes Civitatie
vindictam , quae in lege posita es, bis qui pro se rogant, aut qui
se redimunt a Bubaris , veι Centenariis, aut mearis , HI ferΦis Dominicis , omnia ad integrum implere non disserat. Quis enim hinc aperte constare non dicat, quod milites e domo eduri cecidi in hostum , non erant in castris, ita ut Pantino Tyuphaia diam accipienti pro copiis adhaerendum sit; verum in oppidis .
pagis , castellisve Territorii Civitatis , quae mihi sunt Tyuphaia dia ὶ Ouid quod in capitibus Legis statim sequentibus Centena-xii , ct Decani ex Territorio pariter Comitis Civitatis laudaniatur Z Nonne hinc centenae , S decaniae plebium , aliorumque id genus Castellorum, quas novit Dusrestius , inferuntur Hue aeagedit , quod Lex alibi de Τyuphado , tanquam de officio, cui civilis administratio demandata esset, loquitur: Si quis, aiens , rata. m. a. ἰαγudieem , vel Comitem , aut mearium Comitis , seu Dapbadum L. cap.
suspectos babere se dixerit, O ad suum Daeem aditum a edetris
Obiicies , nisi ego salior, legis caput aliud supra a me lauia XVII. datum , quo Reges Gothi compendio litium summopere gaudentes , iurisdictionem in inscia quaevis etiam mere Castrensia extenderant , ut sunt Millenarii, & Ruingentenarii , quibus militum numerus nomen fecit, servi Dominici, seu exereitur eom.
pulsores , a compellendis in hostem Gothis ita appellati; aliique quos recensere hic nihil attinet. Uerum si serio reputes , quod Gothorum Regum ingenium fuit Monarchiam ita optimis legi-hus regere , ut ubique eius tranquillitas aut serraretur , aut pararetur armis; facile assequeris, quod amplissimi illius regni nullum oppidulum, vicusque nullus militibus caruit; gens enim Gothorum bellicosissima ad arma tractanda , quam ad colendas Pacis artes pronior, suis Regibus procreabat abunde milites . Hine est quod Annonarios ossicium aliud Palatinum inferioris Ioci tota Hispania frequentissimos videre est, ut nimirum anno
63쪽
quos mille militibus alicuius provinciae praesectos suisse d et Theodoricus Guduino Sajoni scribens : Devotio tua Millenarior provinciae , ct Samnii sine aliqua dilatione eommoneat: S sititiuis gentesarior, quibus militum dimidia pars suberat, nemo ausit Tyuphadis , tanquam praecipuis Ossiciis Castrensibus , juxta Pantinum subjicere: nam ex superius enarratis constat, quod Viris Illustribus ossiciis maioris loci nempe Comitibus , & Ducibus copiae militum committebantur, earumque generalem prae-uram aut Princeps, aut ex iis unus suscipiebat. Distinguenda igitur sunt inter ossicia inferioris loci, seu viliorum personarum , ut phrasi utar legis visigothorum , quae sunt mere castrensia ab iis, quois civilis administratio loco principe iniuncta erat, tametsi Castrensi simul ossicio fungerentur: cujusmodi sunt Tyuis phadi, centenarii, & Decani , qui Τyuphadiis , Centenis, S μώcaniis in Territorio Comitis Civitatis praeerant. De utriusque autem generis ossiciis pro re nostra satis diximus , nec videtur aliud esse reliquum, praeter ossiciorum quatuor Defensoris, Fa- eis assertoris, Numerarii , ct Vivisi aeque brevem , ac dilucidam cognitionem , ut Monarchiae Hispaniarum optima administratio teneatur, quam Ecclesiae rebus praemittere me velle aiebam . De hisce igitur ossiciis in calce capitis , quae necessaria erunt, a Llaram : deinde ad Ecclesiam Catholici regni totum me con
Horum sane cognitio haud longe petenda est. Lex siquidem V isigothorum , cuius Codicem nondum deposui, abunde suppe ditat quidquid de iis oportet dici, aut nosci. Pacis itaque asseristor , ex instrioris licet Ordinis persisnis Palatinus et ossicium nihilominus temporarium stat apud Gothos, quod supervacaneum reddidisset tranquillitas Regni: nam sola ex causa stahiliendae pacis creabatur a Principer Paeis autem Assertores , utor verbis
Legis , sunt qui sola faetenda paeis intentione Regali sola desti
nantur autoritate . Hinc est , quod Τyuphado ipsi praecipuo huius ordinis Palatino, lex quandoque praelari Assertorem , qui non modo a Tyuphado , sed neque a Comitibus, Ducibusve ullatenus dependebat. Secus est de annuis olim Magistratibus , sive ossiciis Defensore Civitatis , ct Numerario. Ii siquidem singulis in Civitatibus ab Episcopo & populo eligebantur quotannis r Comperimus , Lex ait, quod Numerarii vel Defensorer annua vice mutentur : qua detrimentum de ea a nostris non ambigimus populis evenire. Ideoque jubemus ut Numerarius, veι De
64쪽
fensor , quὸ electus ab Episcopo vel populis fuerit, commissum peν- Drinis. IV.
agat inelum i ita tamen ut dum Numerarius , vel Poensor oria CAp. V. dinatur, natium beneficium Iudici dare debeat, nee Iudex praesumat ab eis aliquid aeeipere , vel exigere. Hae scilicet ex lege plura discimus e suisse nimirum hos Magistratus annuos anis te publicationem Legis misigothorum , ac deinde perpetuos ense factos : eosdem eligi consuevisse ab Episcopo cum assensu populi: In vestituram Officii ab Iudice Civitatis dari eis debuisse tae nullam inde utilitatem Iudici provenisse . Quae diligenter atis tendi velim, ut certum sciatur, quod ubi mores, S instituta
unius gentis explorare quis cupit, commentariis eruditorum nequicquam inhaeret, nisi autoritas Documentorum , quae indidem sint petita , illorum opiniones , & eonjecturas tueatur . At enim quam diversa sunt quae de Numerariis Paneirolus disserie in Notitia Dignitatum Imperii, ac de Delansoribus Civitatum intractatu de Magistratibus Municipalibus Ducangius ipse , qui
medii aevi res expendit , electionem Defensoris aliquanto variam exhibet, nam de electore F piscopo, ac de Iudice investit ram praebente nihil habet, at civium decretis eligi consuevisse ait in urbibus frequentia civium conspicuis , eosque cum antiis quis Tribunis plebis conferre non dubitat . Munera quae iis tri-huit , sunt, ut disciplinae invigilarent; plebem & Decuriones ab omni insolentia compescerent ἔ Naucleros & Mercatores tu rentur; tributa curarent et injuriam serentium querelas exciperent , S id genus alia . Ouum Uero Isidoro utamur teste, quod Numerarii c Officium apud Gothos cum insensoribus conjunctissimum publicum nummum, seu pecuniam regiam ex tributis portoriis, & vectigalibus conlactam in aeraria inserebant; idcirco Desensoribus non omnia illa munera apud Ducangium enumerata adscribimus; tametsi inter ossiciales Iudi eum cur utrosque recenseamus in causa est Investitura ab Iudice dari lita a
De Villieo , quod officium graeci dicunt oeconomum, ociosum esse arbitror plura his reserre t quod nimirum villici, seu HI'ὸ s. 'TInsularii, ut eos vocat Papias cum Isidoro, erant exactores pen- pitibus. sonum Villae . Atque haec satis superque sunt ad Civilem Catholicae Monarchiae administrationem agnoscendam , quatenuη Ecclesiae res mox perlustrandae , mihi videntur exigere . Disputandum fortasse erit aliquando adversus eos , qui Franchorum . &
65쪽
D Eoi Iv. conabuntur invehere . Tunc vero uberius ex Lege Nisgothorum CAp. II. uae ad tuenda nostra necesse erunt, hauriemus . Interim firmum ratumque id esse velim , quod Catholici Reges , ct Palatina officia , de quibus seorsim ab Ecclesia , quantum licuit disputavi . usque adeo cum Episcopis concordes Monarchiae regimini adhaeserunt, ut difficile admodum sit in Regno alio tantam Episcoporum autoritatem in temporalibus reperire ς tantumque Episcoporum obsequium in suos Reges, atque in officia Palatina amorem excogitare impossibile prorsus videatur . Reges primi omnium Regum per sacram unmonem consecrari ab Episcopis volunt ; ad eorum pedes provoluti in sacrosanctis Conciliis, sibi, regiae proli, regnoque auxilium sacerdotale supplices petunt; suis decretis . atque edietis Episcopalem aut Titatem accedere vehementer optant; Palatina demum officia . queis provinciae , & urbes ad regendum committebantur , edoceri ab Episcopis administrandi rationem & cupiunt, S iubent ἔ scia alia minora iisdem subiiciunt, ita ut non modo ex iis nonnulla eligant, sed etiam quales in rebus gestis se exhibeant . diligenter inspiciant, iniuste agentes arguant, in nequiter se gerentes animadvertant . Contra Episcopi, novo , atque antea inis audito exemplo, fidei sacramentum praestant suis Regibus ς ad sacrosancta ConciIta non conveniunt, nisi iussione regia , aut regio minimum consensu praeeunte ς sua decreta non inchoant , nisi post Regis ingressiim , orationem , alloquutionem , bene-dimonem , ac discessum et pro Regia incolumitate semper constituunt, quae res & tempora iis suadent sancienda esse . Erga cia Palatii paternum potius amorem , quam potestatem sibi a Rege concessam exercent. Haec autem omnia, quorum Partem explicuimus, pars enarranda adhuc restat, admirabilem eam concordiam Regni, & Sacerdotii pepererunt, quam saepe antea praedicavi , ac frequenter efferam summis laudiis
bus de Ecclesiae rebus differens , quod jamdemum ingredior
66쪽
De Eceles s Hispaniarum septimi Meuia.
ΡRrNerpro hujus capitis ponendum est , Disciplinam eonfimmandi Metropolitas omnes totius Patriarchatus occidentis traditione Pallii, a Magno Gregorio primum institutam in eoedi, Saee
Angliae regnis, sero admodum in Hispaniis obtinuisse t quod , ni dotii Regni Bllor, perspicue ostendam , quum de Pallii disciplina veteri, &nova uberrime disputabo. Quamobrem de Hispaniarum Ecclesia, qua sanctiorem ac simul seliciorem c verbo absit invidia ) nullam in occidente aut in oriente reperire est per seculum septimum, sermonem instituturus , hoc veluti fundamentum pono , quod Hispaniarum Metropolitae nulli ullum ab Apostolica Sede privilegium est concessum toto Regum Catholicorum tempore,quod exincipientes Saraceni pervaserunt Regnum illud florentissimum, minniaque miscuerunt, Ecclesia cumprimis pessumdata; sed quae Conciliorum , ac Romanorum Pontificum decretis unicuique Metropolitae privilegia antea concessa fuerant, firma eadem perseverarunt, summa cum Metropolitarum omnium concordia , suminmoque cum Ecclesiasticae rei emolumento . Ouod plane certissimum fundamentum iure a me esse positum aliquando palam erit;
nunc siquidem insistendum mihi est proposito. Illustrare oportet Ecclesiam istam suis ipsius monumentis plurimis, unde aliqui
conati sunt eruere tam multas tenebras , quibus eam inspergerent. Constabit scilicet, non fuisse opus Romano Pontifici, ut, quemadmodum quinto, sextove seculo secerat ices suas deman daret alicui Episcopo, quominus sacri Canones , ac D. Petri succinorum Decreta contemnerentur et Metropolita enim quisque eorumdem satagebat in sua provincia; ac frequenter singuli convenientes in Regiam urbem Toletum , Concilium Nationale ce- Iebrabant, de totius Gothicae Monarchiae, tamquam de unius
Provinciae disciplina , rebusque Ecclesiae aliis sollertissime inquirentes . Qua praesertim de re Catholici Reges adnitebantur, potiori haud dubie consilio , quam plurimi Augustorum , ut probe
norunt Ecclesiae rerum non inscii.Nullam profecto rempublicam optime institutam apud Graecos , aut Romanos veteres reperire est, qui cu in Hispaniensis Monarchia illius aevi comparata , aut similia multa , aut longe praestantiora quaedam non referat. At enim
67쪽
Ap. Sede habuit seeuto septim a Rod. Tu. Hi .
enim honores S praemia honestis, iusti sique hominibus et improbis vero poenam; splendorem virtutibus , ac recte factis; vitiis contra, & sceleribus supplicia proponere omnis debet respublica , ut stare pint. Eadem vero omnia , spectata primum religione statuere , ipsamque religionem potestati Principis prae-krre , quin etiam Religioni eiusque administris Episcopis Principem subdere , nulla prorsus respublica , ne romana quIdem religiosissima excepta , apud veteres consuevit: quumque id fieri licuisset Christi jam lege undique obtinente; schismata in oriente , dissidia S simultates Principum in occidente fuerunt in cauisse , cur nulla huiusmodi Monarchia , praetor Hispaniensem, toto, quam longe lateque patebat, Catholico orbe per seculum septimum, constitueretur. Hujus igitur Monarchiae concordia Sa-eerdotii, ct Regni praestantissimae spectanda Ecclesia est seorsima Regno ipso, quode egimus supra ; ac deinde ipsius concordiae Vincula, quibus floruit Regnum , Ecclesia coaluit, ex Conciliis praesertim nationalibus exprimenda; antequam de disciplina, judiciis, aliisve rebus singillatim sermo habeatur . Decretales Romanorum Pontificum epistolas Praesulibus Η in paniarum missas per aevum illum totum , nequicquam quaeris . S. Deusdedit unica ad Gordianum Hispalensem Episcopum affertur; ac Sergii I. laudantur literae, quae Toletani Praesulis Iuliani Apologeticum confirment:has vero nusquam inveniens,Roderici id assirmantis fidei relinquas : Rescriptum, ait, per suprafatos legatos eum gratiarum actione , eam honore remisit; omnia
quaeumque fer fit, iusta , pia esse ψro P. Illam autem
manifeste falsam deprehendes , si memoria repetas quod S. Isidori Episcopatus ab anno minimum 6oo.ad 636. producitur; quum enim S. Deusdedit in Apostolica Sede triennium , ac dies viginti permanserit, a die i9.Octobris anni 6is. ad 7. Novembris 6i8. in Hispalensem Gordianum intrudere, dum maxime Isidorus florebat, nedum ineptum, temerarium esset . Eaque propter confutationem doctrinae hac in supposita decretali Epistola consatae , tamquam rem inutilem praetermittens , pro certo haberi volo , nullam in Romanis Pontificibus decretalem Epistolam missam esse in Hispanias post S. Gregorii tempora usque ad Mauricam invasionem . Quod sicui gratum est agnoscere, quidquid Sanctae Sed is documentorum certum Ecclesia ista praesesert eo
dem spatio temporis ; S. Gregorii ejusdem Epistolae, S instructio ad Ioannem Defensorem in una ex majoribus causis; R
68쪽
S. Leonis II. epistolae quatuor, necnon unica Epistola Benedi-DIssgaer. IV.cti II. antequam consecretur Pontisex, pro Concilii generalis VI. CAP. III. publicatione in Hispaniis,extra omne dubium sunt. cDe iis plane, quae scripsit Gregorius, dicam, quum venero ad Iudiciorum sormam , Sardicensium quippe decretorum puram eae summam exinhibent. J Paucis scilicet ex S. Sedis iis epistolis nemo non videt, regimini Hispaniensis Ecclesiae parum opis accessisse ubi tot annorum spatium secum reputet: immo potius uniuscujusque animum cupido ingens incesset deprehendendi,quidnam,praeter Sacerdotii S Regni concordiam , qua nihil est utilius ad conservandam Ecclesiam , praesidii habuerint Hispaniarum Praesules , ut Fidem integram , ac disciplinam rectam constanter vigere in amplissima ea Monarchia gloriati sint. Ecquem autem fugiat, duas potissimum res , doctrinam , sanctosque mores Episcoporum singula rem hanc illi EccIesiae Iaudem peperisse Ecquem Iateat, eorumdem consensu unanimi Sacros Canones, ac Decretales Romano
rum Pontificum Epistolas stabile id sundamentum suisse positum, quo tanta Ecclesiae felicitas , constansque adeo illius tranquillitas est innixa Z Quid vero Z Num doctrina Episcoporum , diligensique ea custodia Canonum, decretaliumque Epistolarum, quae suerunt causa, cur nullae ad S. Sedem consultationes mitterentur , nullumque Sancta eadem Sedes Uicarium suum in Catholico eo regno Constitueret, ut Iapsixantea seculis lacerat, infallibilem S. Sedis doctrinam , supremamque ejus autoritatem minus necessariam esse ad unitatem Ecclesiae servandam demonstrarunctImmo vero indidem utraque S. Sedis praerogativa perspicue magis proseretur . Expediam singula .
Ad Praesulum Hispaniensium doctrinam quod attinet, nil JΤΙ. .
Opus est singulorum merita exquisitis prosequi argumentis, quod immensum, sortasse etiam inolestum negocium esset; satis pi Editi Epic, est latam de hac re Iegem in Concilio Nationali anno 633. pro pi eligebantur. universis Hispaniarum Episcopis proserre : Ignorantia , inquit, Gne. Talar. iv.
mater cauctorum errorum maxime in Saeerdotibus vel vitanda eap. s.
es, qui Meendi ossisium in populis susceperunt. Sacerdotes enim
laxere Sanctar Seripturas admouentur , Paulo Apostolo dicente cd Timotheum t istende lectioni, exhortationi, doctriuα ςfemper permgne in bis . Seiant Visur Sacerdotes Seripturas Sanctor, se Canones e ut omne opus eorum in praedieatione O doctrivaeonsistat; atque adi ent eunctos , tam fidei fientia , ρ om operum dise Iina . Missa facio quae ad huius legis in Hispaniis latae
69쪽
DissaRT.IU. similitudinem , Romani Pontifices pro uni .ersae Ecclesae Episto CAp. III. pis decreverunt , videnda per ocium apud Iuris Pontificii peritos . Illud dico , quod post S. Leandri tempora , aureo videlicet isto aevo , de quo sermonem institui, non erat prodigii simile , ut testari ajebam Marianam de priorum seculorum Episcopis, horum aliquem doctrina praeditum invenire , sed tantum honorem assequi nullus poterat qui doctrinae expers esset, quod cautum lege Vidimus . Animadverti nihilominus debet, quod cum in. staurata in Hispaniis Catholica fide eo simul doctrina continuo revocari non poterat ἔ ac proinde multam adhuc ignorantiam aevo S. Isidori in aliquibus reperiri , quae allatum decretum eliis erit , quis miretur Secus fuit post latam hanc legem et doctrinae siquidem expers minime eligebatur Episcopus . Neque eam quidem a sanctitate disjunctam putes . Si enim prae aliis Metropolitas , utpote Episcoporum parentes consideres , plerosque horum videas ad tantam dignitatem ascendisse tirocinio in monasteriis prius posito . Cujus rei erunt testes Metropolitas inter praestantissimi Toletani, quorum series suppetit ex libro viro. rum Illustrium . Ii scilicet fere omnes ex celeberrimo Agaliensi Monasterio prodierunt, tamquam ex Seminario, unde educeis rentur Episcopi; quod olim evenisse nosti apud Gallos ex Lerinensi ; sereque omnes Abhates , seu Patres Monachorum extiterant. Plerosque inquam ἔ haud siquidem contenderim ex Monastico tantum ordine electos esse , quos tenemus generali lege doctrinae S. Scripturae & Canonum adstringi, quocumque eX Ordine eligerentur . Monachorum autem institutio quam non ahinluderet a doctrina Episcopis necessaria nos docet Regula S. Isidori , quam prae aliis spectandam censeo , quippe ab eo conditam, qui Nationali Concilio praeerat, cui lex illa refertur accepta rs. υών. Reg. ve his autem quaestionibus, inquit, qua leguntur, nec forte in μνη. cv 3. telliguntur, unusquisque Fratrum aut in eoliatione, aut post vesperam evitatem interroget, reeitata in Deo lectione , ab eo expositionem fuscipiat, ita ut dum uni exponitur, caeteri Gadiant. Gentilium libros, vel haereticorum volumina MDnachar legere eaveat: melius est enim eorum perniciosa dogmata ignorare, quam per experientiam in aliquem laqueam erroris incurrere . Quare qui ex Monachis assumebantur , ct sanctioris vitae institutum certum , ct doctrinam quae minime dedeceret Episcopos , in Episcopales Cathedras asserebant. Suntque argumentum rei
minime dubium egregia tot eorum opuscula de Ecclesiasticis re-Disiligod by Corale
70쪽
bus , quorum saepe fiet mentio , ubi opportuna id fieret occasio , Disss ar IV. doctrinam quod spectat . Sanctos enim mores , vitaeque Episco-CAp. III. palis genus rigidum , ut nobis videtur, constitui persequi, quum sermo erit de Iudiciis . Cuncta igitur suppellex librorum , unde suam Episcopi do- N. ctrinam eruere jubebantur , Sacra Scriptura erat, ct Sacri Cano λς δnes , Patrum voluminibus non eXceptis . Ethnicorum scriptis uti eruditionis gratia consuevisse , extra Monasteria vacantes It te-nibus, &Dtris cui reor antequam dignitatem assequerentur , abunde te crvtis R. ni
statur tam multis suis operibus Isidorus i at Monachi legere , ut PQ xx' vnbuti dictum est, prohibebantur Gentilium , ct haereticorum volumina . Propterea qui Episcopi ex Monasteriis assumebantur, Sacrae Scripturae , Conciliorum , S Patrum documentis imbuti, nonnisi sancte . & recte instruere commissos sibi populos poterant . De Praesulibus ex Monasterio non eductis tametsi affirmare id
Pro certo nequeam ς tamen mecum reputans nuper allatam
legem , seu Canonem , aliumque in ipso limine detestatae haeresislatum, Ut in omni Saeerdotali convivio lestio Scripturarum Di- cine. Πι. m. vinarum misceatur , necnon titulum quadragesimum libri tertii cap. . Cod. veterum Canonum 'De non ignorandis Cunonibus autoritate Decretalium Epistolarum Coelestini, Leonis, S Gelasi confirmatum et quoscumque Episcopos dixerim doctrinam suam omnem ex illibatis iisdem sontibus haurire debuisse, postquam ad
tantam dignitatem ascenderant. Quod equidem fecero tum autoiaritate opusculorum quae aut extant, aut lucubrata ab iis Episcopis memorantur ἔ tum praecipue statum , seu conditionem Ecclesiae istius omnem memoria repetendo. Catholicam enimvero fidem quod spectat, nullis eam erroribus contaminatam videre
est seculo isto septimo et nullum omnino Canonem , post Concilium Toletanum III. adversus aliquam Hispanorum haeresim Concilia condidisse discas ; Episcoporum nullum a Nicaena fide alienum, molestiae vel minimum ingessisse Fratribus deprehendus. Peccatum quandoque in disciplina esse ; turbatam quoque non semel rempublicam ab Episcopis compertum erit. Hinc autem magis magisque S. Scripturae , Canonum , ac S. Sedis Decretorum sola niti autoritate Episcopos confirmabitur: proindeque sola imbutos doctrina illa eos fuisse statuetur . Nam aut Divinis freta oraculis Concilia , aut inhaerentia sacris legibus antea latis composuisse omnia, quominus S. Sedem fatigarent, quemadmodum prioribus ferulis secerant, palam fiet. Quid pluraὶ In ipsos Tom. II. G Re Dissiligod by Gorale