장음표시 사용
121쪽
calio domus I. 50. g. 2. U. eod. 6. ll. Finito localionis tempore, te
netur conductor rem eamdem in specie restituere et praestare dolum. culpam latam, et levem, ex quibus damnum causalum est loealori l. s. g. 5. l. U.
h. ι. Nec obstat g. . 5. In. eod. nam iste superlativus: dissilentissimus patemfam. vel secundum materiam sub relam
accipitur pro positivo, vel restringitur ad
eum ea sum. quo eonduetur in se suscepit omnem culpam.
T. III. Casum autem fortuitum non praestat conductor, nisi ex pacto superhoe conven lo. vel nisi causam dederii easui fortuito. V. g. incendio. In dubio an ineundium ortum sit culpa conductoris, localor, utpote asserens, eam probare
debet: nam licet praesumatur incendium seri culpa inhabitantium, non lamen culpa conductoris, cum fieri possit incendium culpa, v. g. stabularii aliquid in culina coquentis, ad quia ossicium utique conductus non est a domino I. l. V. de pericu L eι eom. undo a Cli inccndium annumerant casibus fortuitis l. 38.
pr. U. commod. I. l. 3. 4. V. de D. A. I. 23. in sin. V. de R. I. Ex quibus sol. vuntur. l. 5. g. s. q. de sis praef. ubsit. ι. sin. pr. q. nautae. 8. IV. Conductor operarum, si in
causa esl, quo minus eas localor praestet. tenetur ei integram metaedem praestare: modo interim operae istae non
sint alteri locatae I l9. g. s. q. h. t.
Setus localor ex culpa omillens operas tenetur conductori ad interesse arg. I.
5. g. 6. eod. 9. 0. V. Quomodo domini obligen-
tur famulis eonduesiliis, et e contra R. l. Si famulus ex justa causa. v. g. Ob saevitiam domini, anto finitum servitii tempus fugiat, et queratur apud ludi. com de domino. is tenetur ei salarium lolius anni solvere, maximo si interim operas suas alteri locare nequit, I 9.
g. 9. U. h. ι. nam per talem famulum
non stat, quo minus operae impleantur.
anto finitum servitii tempus, non solum tenetur damnum Ox fuga datum dominoresarcire, sed insuper perdit salarium praeteriti temporis. et de rigore iuris solutum repeti potest. l. 15. g. 6. eι l. 55. g. sin. U. eod. nam contractum in- div duum violavit. 2 l. III. Si famulus conductus est ad certum, et determinatum opus, ut ad pingendam labulam. vel plantandas a bores, et propter impedimentum extrinsecum, V. g. propter m0rbum, operam suam impendere non pinest, conducior
ad nullum pretium ei tenetur: sicut accidit in contractu innominato, do uι -- eias, facio uι des ι. 5. U. dθ eondieι.
avs. dat. nam si conductor nullam utilitatem percipiat, nullam mercedem solvere tenetur, e. 5. h. t. I. 45. g. 6. U. eod. At si famulus conductus est ad operas indeterminatas, v. g. ad servitium unius anni, debetur si salarium lolius anni, etsi ad modicum tempus ins ει tur: eum serviro nobis intelligantur mi iam hi, quos curamus aegros, L 4. g.
5. U. de statu liber. Idem dic do professoribus medicis, advocatis habentibus constitutum salarium annuum: ι. 15. C. de aduoeat. divers. judicior. ι. D. C. O eondici. ob caus. Osor. Diuitigod by Corale
122쪽
22. IV. Famuli. ancillae. et ossiciatos praetextu lenuis salarii non possunt occulta compensatione sibi augere salarium, sed cogendi sunt ad restitutio. nem; oppositumque damnavit In n. XI. Propos. 57. nec eos excusat gravis necessitas: ut quia salarium non sufficit ad honestam sustentationem propriam, uxoris, liberorum: cum etiam in gravi necessitato non sit liellum surari, ut patet ex propos. 56. ab eodem Pontifico damnata: nam dominus conducit eos certo salario, sive hoc sufficiat, sive non ad honestam sustentationem. maxime Si plures haberi possint, qui pro eodem salario servire velint: ergo conducti lenentur flaro hoc contractu: si quid vero ultra accipiant. surium committunt. Εxci. po. nisi quis invitus cogatur servire. et pretium. Seu merces non adaequel laborem: vel si dominus mercedem integram n0n solvat; et generaliter si injustitiam contra famulum committat, quae via juris reparari nequit: tunc in his casibus licitum ost uti occulta compensatione. Vido hic Rei T a n. 95. 25. 0. VI. An suceessor localoris, eteonductoris teneatur stare hoc contra eluis R. l. Succo sor in dignitate, F. g. in Episcopalia, uti etiam snecessor universalis tenentur stare hoc contractu legitime inito. l. 10. c. h. t. cum sicut in jura, ita etiam in onera. seu obligationes Suorum antecessorum succedant: nisi forsan Ecclesia tali contractu notabili loriaesa suisset. 2 Successor particularis, ut omplor, si ila convonium non mi, non tenetur starct locationo a praedecessore facta l. s. h. t. nam obligatio ex hoc contractu personalis est: ergo ad succes-
GLΠS xvur. 12 sorem particularem non transit. cum is fictione juris non sit eadem persona eum antecessore, sicut haeres eum lesialore. 5. Si conduetor praedium conductum sublocavit, lenel sublocatio. Sive maior sive minor merces constituatur: ita tamen ut res secundi conductoris in praedio urbano tacito sint pignoratae primo localori l. 11. g. 5. U. de pignoraι. act. non vero in praedio rustico, ubi pro hypotheca sunt fructus. I. 24. g. s. Τ. h.
ι. Id lamen eonductori non permittitur. ul socium. vel contubernalem assumat in idem cubiculum a se conductum:
quia id praejudicaret localori: nisi doti eonventum sit, vel id consuetudo permittat. 24. 0. VII. Ouibus modis resolvatur Dealio. conduello Τ R. seqq. l. Mutuo consensu, S. sin. Inst. quib. mo . tot oblig. 2. Lapsu temporis praefixi, nisi lacile renovetur. 5. Si conduetor debito tempore non solvat mercedem: et quidem de jure Can. si per biennium ea-nonem, seu pensionem non Solvat. ex
pelli potest. e. 5. h. ι. 4. Si perverse in
praedio conducto conversetur. ut admittendo lares, scoria etc. ibid. quo eam nihil de pretio convenio rem illitur. 5. Si conductor re tot ueta abulatur, eam deleriorando, aut physico destruendo: quo eaSu merces pro rata temporis remittitur, sed pro compensatione damnorum salva est actio. 0. Conduetor an losnilum tempus non potest resilire u contraelii, nisi adsit justa causa. ut hostilitas, postis, limor ruinae, spectrorum
etc. Celera, quae hic quaeri possent, sa. cile ex praeced. til. resolvi possunt, quia locatio-conductio prorima est emptioni
123쪽
nenditioni, iisdemquo juris regulis consistit. lib. 2. F. h. sit. Legi etiam po sunt selecti casus in Pandectis, et C iee hoc tit. 25. 0. VIII. Quae conventiones sin ιή nes loeationiaeonduellonst R. l. Con. ventio socidae, qua pecora certo prelio laxata loeantur pro certa quantilale lanae, butyri. casei ela. 2. Admodialio qua redditus provinciae. vel privali procerio prelio eonceduntur. 5. Afflictus, quo praedium rusticum pro parte stu-
eluum locatur conductori. Seu colono,
qui ob hoe dicitur partiarius, seu dimidiarius: quo casu lucrum, et damnum est commune colono, et domino, I. 25.
De emphIleusi. 26. Εmphyleusis latine melioratio, seu insitio, quoad rem, est contractus nominatus, quo res immobilis, colenda fruenda eum translatione dominii utilis conceditur colono in perpetuum, vel ad tempus non minus decennio, sub obligatione annui canonis, Seu pensionis praestandae domino in recognitionem dominii directi, seu proprietatis. Ex qua definition o cυlliguntur omnia requisita hujus contractus, et disserentia ab aliis contrae libus: ut a locasione, in qua dominium utilo non transfertur: a fetido, in quo Canon annuus non praeSlaturi sed obsequium personale: a contraetuconsuali reservativo pensionis, in quo dominium plenum transfertur in censualislam ele. Is qui dat fundum in em-pbSteusim, vocatur dominus directus:
is, qui accipit, emphyleula: ius inde or-lum vocatur jus emphyleulleum. 27. 0uia vero emphyleusis est quasi
mixta ex localione, et emptione, videtur esse contractus bonae fidei, et eonsem Sualis potius, quam scriptus: cum seri- plura per se non sit necessaria, nisi ex
conventione paritum, vel ad saciliorem probationem l. 1. C. de jure emphyt. Nec obstat, quod ad emphileusim ta-clesiasti eam requiratur scriptura Nov. T. pr. eι c. 2. g. l. e. 5. g. 2. Nov. 120.
e. 5. nam non requiritur ex causa contraelus, Sed ex eausa alienationis. sicut
ad emptionem c. l. de his, quae a Pram
28. Sod ei rea hoc locorum tonsu ludo allendi debet. Porro emphyleusis est varia: l. Ecclesiassica, quae in praedio Eeelesiarum: et Laica, seu communis. quae in fundo mero profano constiluitur. 2. Perpetua, quae sine restriclione temporis: et temporalis, quae ad certum tempus datur. 5. Haereditaria, quae transit in haeredes emphyleulae. etiam extraneos: et gentililia, seu fam, tiaris, seu ex pacto . ei providensia, quae transit ad descendentes ejusdem familiae. etsi haeredes non sint: et ni aeta ex utraque, quae transit ad haeredes ejusdem familiae. Dum praedium primo concoditur, est emphTleusis ninra: dum jam pluries, imo et semel concessum fuit, dicitur vesus, Seu ab antiquo.
29. 0. I. 0uis possiι concedere praedium in emphyleusim. et euit Il. 1. Quilibet dominus liberam habens polestalem administrandi, potest praedium Diqitigod by Coos
124쪽
suum inemphIleuticare, cum rei suae dominus sit, et arbiter. I. 2 l. C. ma νι-dali. Item Praelatus, et quidem cum solemnitalibus solitis, Si de novo conee-dit: et sine his, si omphyleusis est vetus, saltem si semel praedium Ecclesiae inemphrieulieatum fuit. Mirav. Ambi-
modo idem modus, qui ab antiquo fuit,
in iterata concessione obServetur.
50. R. l. Recipere emphyleusim poSSunt omnes, qui ex contractu obligari queunt, etiam consanguinei Praelati, modo absit detrimentum Ecclesiae: quo senSu explicatur Nov. 1 20. e. 5. eι Auth. quibuscumque C. de SS. Eoo talis vero emphyleula Ecclesiae videtur exemptus ab oneribus tribulorum, sicut emphrte uta fisci I. 10. C. de eaecusat. mun. L 2. C. de Dise. οι Cler. alias Ecclesia saltem indirecte legibus tributariis obligaretur, et ita declarasso sertur S. Congr. Immun. die 8. Decemb. 1668. in rescripto ad Episcopum Seno- galliensem. R. 2. Si emphyleusis reve in est a dominum, congruit quidem, ut
in nova ejus concessione consanguinei
emphIleulae praeserantur aliis: absoluto lamen dominus eam conferre potest aliis, cum rei suae dominus sit: et ita sa-ciendo, nulli faciat injuriam. 51. 0. II. 0uae successio detur in
emphyleusi perpetuat R. Id plerumque
desumi ex paelis conventis, et instrumento investiturae, et loci consuetudine.
Et quidem. l. In emphileusi data pro
te, eι filiis, succedunt etiam heminae, quia nomine masculino veniunt, I. 84.eι 116. is de P. S. 2. In data pro te, eι tuis haeredibus. succedunt haeredes
etiam extranei: nisi particulariter aliud statuatur: sicut pro Ecclesia Constantinopolitana Nou. T. e. 5. quae generali, ter numquam recepta est ab Ecclesia. 5. In data simpliciter, nulla mentione haeredum facta, succedunt silii, et deseendentes. etsi haeredes non sint, vel haereditatem repudiaverint: quia talis emphyleusis censetur familiaris: in qua tamen non est locus liberis naturalibus il- legitimo natis, nisi per matrimonium legitimati sint. 4. Emphrteusis simpliciter haereditaria, vel si familiaris est primum a patre acquisita, potest ab eo donari uni filiorum, vel praelegari: dummodo legitima aliis non minuatur: nam talia bona sequuntur naturam praedii liberi. Hoc lamen discrimen assignari solet. quod emphyleusis familiaris, seu ex pacto, et providentia, praelegata non compuletur in legitimam, neque subsiet salcidiae. aut trebellianicae: secus est inhaereditaria, et mixta. At si est familiaris antiqua, uni filiorum praelegari nequit: cum post mortem primi acquirentis, jus omnibus deseendentibus quaesitum sit, quod pater tolloro nequit. 5. Sistius professus est Religionem capacem
bonorum stabilium, monasterium Succedere potest in emphyleusi haeredita. ria. vel familiari, Auth. ingressi C. deSS. Eeel. ubi dicitur omnia jura professi transtro in monasterium. No autem domino directo perpetuo praejudicetur . emphileusis haereditaria, saltem post mortem professi, intra annum vendi debet: samiliaris vero restitui eis. qui ex investitura vocantur. Nec obstatelausula: ne emphyleusis transferatur ad monoslarium: nam, ut ducet Λ, Disiligod by Corale
125쪽
bas, et alii, clausula ista intelligitur dotranslatione perpetua, vel libera ad placitum emphIl eulae, non vero de temporali, et necessaria. quao fit ex dispositione juris post mortem emphJleulae, cujus filius monachus est. Oppositum tenet Fagn. Petra et c. 6. Εmphyleusis vitalitia ad vitam eonesidentis data, cum ordinaria sit, transit ad quoscumque haeredes emphFleutae. 52. 0. III. Oualis actio, et obligatio nascatur eae conιraelu emphylevtiso rn. l. Utrinque actio emphylotalicaria directa, civilis. personalis, rei persecutoria: ei probabilius bonae fidei, utrinquo transitoria ad haeredes, vi cuius domi.
nus, et emphJleula tenetur sacere. et praeSlare ea, quae ex natura hujus contractus facienda, ut praestanda veniunt.
Item ratione dominii utrique competit rei-vindiealio. directa domino. utilis em. phileulari ei interdicta possessoria. damin specie. 55. R. II. Dominus tenetur transferre dominium utile. liberumque usum rei permittere, et damna sua culpa data re. parare g. 5. Inst. de locat. 2. Si emphyleuta secit meliora menta extraordinaria, ad quae non tenebatur, dominus obligatur ea compensare. etiam in casu, quocmphrteusis ob culpam emphrieulae si adue v. ne eum jactura alterius locupletetur contra l. 20. 6. st. de R. d. 0uae autem jura domino competant, colligotiar ex obligationibus emphrieulae. uine. 54. R. III. Emphyleula tenetur. I. Ser are pacla conventa: ut si res stintilis data sit ad colendum, colat eandem et frugiferam reddat: rem vero frugife
ram in suo statu conservet, praestando culpam latam, et levem. non tamen ea-
sum lanullum, I. 2. C. de juro emphyι. l. 7. g. sin. V. solui. matrim. auth. quirem C. de SS. Eecl. 55. II. Tenetur singulis annis pendero dumino canonem, seu pensionem l. 2. C. de jure emph. e. sin. h. t. in recognitionem dominii directi: non vero juxta aestimationem fructuum, sicut datur moreos in locationo. Canon isto si modicus est, praestari debet pliam in casu sterilitatis: non vero si adaequatus sit fruelibus. argumento mercedis inloeatione l. 25. S. 6. U. locali, cum in tali casu emphyleusis imitetur Iocationem. Si vero res totaliter periit, sine sporeparationis, extincto jure in re, eeisat obligatio pendendi canonem. 56. III. Si emphileuta vult venderoempli totiSim. regulariter tenetur id do. nuntiare domino directo cum expreSSione pretii: cum iste Sit primus emptor: secus emphrieuSis ipso iure est caduca: nisi aliter conventum sit, vel addita clausula protestatoria: Sutro consevsu domini, eι non aliter, L sin. C. de jur. emphyl. c. sin. h. t. 0u0d etiam procedit in emponemalis, seu meliora mentis extraordinariis: quia ei in his primus emptor est dominus, ibid. Insuper venditio ista fieri non debet personis privili giatis, ut eurialibus, militibus. Ecclis sit s. cum id cederet in praeiudicium do. mini. 0uia vero citata jura loquuntur de alienatione per venditionem, non videtur emphIl eulae prohibilum rem emphy- tevlicam alio modo alienare, ut per donationem, legatum, hypothecam: nam denuntialis ista ideo fieri debet, ui do-Diuitigod by Cooste
126쪽
minus deliberet, an rem emere velit qui finis cessat in hoc easu. Neque lamen sine eonsensu dc mini novus empliseula possessionem praedii ingredietur: cum domini intersit Seire, quem emphyleulam habeat. Si emphyleusis donata, vel legala est EccleSiae, aestimatio ei praestatur, non ipsum praedium contra ius domini. 57. IV. Emphyleuia ad longum lempus nequit locare emphyleusim: quia
talis locatio sequitur naturam emphyleusis: nisi accedat consensus domini, Reis . a num. 1 TL58. V. Emphyleuia novus tenetur praestare laudemium domino directo loties, quoties emphyleusis ab uno transscrtur ad alterum per vendi li0nem. donationem. lcgalum, idque pro investitura. Et hoc laudomium est quinquagesima
pars pretii. quo bonum emphrieulleum taxatur scit. 2. pro 100. l. 5. C. de jure emph. alicubi para vigesima o. pro 100. in quibus omnibus maxime loci consue-
ludo allendenda esl, v. g. an haeredes
necessarii laudemium praestent, an filia per emphyleusim dolata et c. Quodsi res emphyleuliea notabiliter crescat. proportionaIiter augeri polosi laudemium. vii et canon annuus ars. lib. 5. C. detur. emphyt. 59. 0. VI. Ouibus modis resolvatur emphyleusisy R. 3. Lapsu temporis, ulsi concessa suil ad decennium, vel vincennium. 2. Extincta generatione, ad
quam restricia fuit. 5. Totali interitu rei in emphyleulicatae. 4. Delerioratione rei dolo. vel culpa Iala, aut levi lacla, Auth. qui rem C. de SS. Εecl. nam emphyleusis datur ad meliorationem:
ergo qui culpabiliter ei damna inseri
meretur ea privari. 5. Si emphyieula tempore legitimo omittat Canonem S0lvere, scit. triennio in emphyleusi laica. et biennio in Ecclesiasti ea. I. 2. C. de jure emph. οι c. m. h. t. dummodo do. minus declarei emphileusim esse cadineam in p0enam non soluti ea nonis, ibid. Excipe, nisi emphi leuia celeri salissa-eliuno monum purgaverit, vel dominus
certo loco, ei tempore congruo canonem
recipere noluerit, vel poenam caduci latis dissimulaverit, aut remiserit saltem
lacile, aeceptando ea nonem, et jus expellendi emphristulam sibi non reservando. Aelualis autem expulsio scri debet auctoritate iudieis ars. l. creditores
Agitur de his in Sexto. Clement. h. t. et poliss. in jure civili in Pandeet. lib. 19. til. 4. 5. in Cod. lib. 4. sit. 64. . Nola l. Permulationem hic nunaeeipi late pro omni contractu, in quo
unum datur pro altero, quo senSu in- eludit emptionem, localionem S. 2. D. de empi. sed stricte: et proprie: quo Sensu desinitur. quod sit coniractus realis, quo una res datur ea lege. ut vicissimalia detur, v. g. do tibi librum, ut mihi des chartam. 0uidam BD. ut Bosi. Wic-sin. Uesenb. Reiff. Engi. ei alii dividunt permulationem bifariam. ut alia sit generis, alia speciei. Permutatio generice Diuitiaco by Corale
127쪽
est, dum res in genere, seu inde termi. nata datur pro alia re indeterminata, ut equus pro bove neutrum determinando. Permutatio specifico est. dum species pro Specie, Seu. ut Philosophi loquuntur,
individuum pro individuo datur, ut hic equus pro hoc bove. 2. Priorem dicunt non distingui aeontractu in nominato do, ut des, bene vero posteriorem: sed quia distinctio ista non habet sundamentum sufficiens in iure, eam praetereo, dicendo permutationem esse contractum in nominatum, quia caret specifico nomine, et non distingui a contractu, do, uι des ex I. 5. g. l. V. de praescr. rer . ubi permulatio specierum, scit. scyphorum pro sticho dicitur contractus do, uι des. et econtra: exempla permutationis saepe ponuntur in generibus I. 7. s. h. t. et generaliter L 1. F. eod. Paulus docet permutationem erae, Si res pro re detur. Vido meas disp. civit. disp. 14. confros. 2. Porro contractus iste utpote antiquissimus, est iuris gentium, bonas fidei S.
28. O acιion. et realis, quia traditione rei completur, ut ante rem traditam nubIa aclio oriatur. I. 5. C. h. sit. 5. Mia 2. Permulationem subnantialitor constitui per consensum, sermam, et per rem reciprocam, ut materiam: disserre vero a venditione, quae Solo consensu perficitur; et pretium habet pro materia: a mutuo. quia in hoc non est statim traditio reciproca, nec res di, versi generis: a cambio, tanquam genus
4. 0. I. 0ui, et quas res permutare possinI' R. l. Soli domini, vel nomine
eorum admini Stratores permutare possunt, vel simpliciter, vel cum debilis solemnitalibus, quae ad alienationem re- ruin Ecclesiae, minoris, et similium per-
Sonarum requiruntur: nam permulatio est species alienationis. e. 5. de reb. Eecl.
res propria permutantis, non vero aliena I. i. g. 5. Τ. h. ι. nam permutatio est translativa dominii, quo non translato, pars altera non obligatur ad rem suam tradendam. Et in hoc notabiliter disseri permulatio ab emptione, venditione, in qua necessario non fit translatio dominii. l. 28. is de eonirah. empι. Res Sacrae, et spirituales licito inter so pedimu tantur: dummodo nihil temporale detur pro spirituali: secus esset Simonia, de qua re plurib. agetur tiι. de Simon.
6. 0. II. 0uid juris in permutations
rerum Leelesiasy R. 3. Res mobiles. quae servando servari non possunt, ibello permulantur pro aliis; ut frumentum pro vino, uti etiam res inutiles, ut calix antiquus pro alio novo, et utili. At res immobiles, vel mobiles pretiosae lanium ex causa justa, et cum solemni- talibus canonicis permulari possunt, ut dielum sit. de reb. ΕccI. alien. cum talis permutatio sit alienatio. Circa mancipia Ecclesiae id speciale est, quod commutari non possint, nisi ad libertatem. c. 5. h. t. nam quod semel Deo dieatum est, ad humanos usus transferri non decet, nisi essent serri fugitivi. Can. 54.
fugitivi 12. q. 2. Cui non obstat L 2. U. eι l. 6. s. ad L. Flav. de plast. nam procedit de actuali fuga: quae eum sit Diuiti reo by Cooste
128쪽
quaedam species liberialis, eommulari nequit ei ira laesionem legis Flaviae de plagiariis. 7. 0. III. 0uid juris in permulatim ne beneficiorum R. 1. Permulatio beneficii cum beneficio, non tamen eum pensione temporali, generaliter est permissa, modo adsit justa causa, jus in re et consensus legitimi Superioris, aliae. quo solemnitates ad renuntiationem beneseii requisitae, c. un. h. t. in s. imo si magna Ecclesiarum necessitas, et uli-hlas id exposcat. Episcopus Clericum cogere potest ad laetendam commutationem e. 5. h. t. Probabilius autem est,
quod Praelatus inferior carens jurisdi. clion o quasi Episcopali non possit admittere resignationes ex causa permulationis: licet habeat jus conserendi. et instituendi, cum desiit uero non pOSSit, c. 4. de renune. e. 12. in sin. de haeret. 8. II. Permulantes benescia auctoritato propria committunt simoniam, non quidem iuris naturalis, eum non detur
spirituale pro temporali, sed juris Ecclesiastici contra prohibitionem Ecclesiae
c. 5. h. t. et excommunicantur per eX-ιras. 2. de simo n. inι. eom. beneficiis vero non videntur privari ipso iure, eum permulatio nulla nullum sortiatur esse.
clum. Ratio hujus prohibitionis est, quia in latibus permulationibus timetur periculum Simoniae, qualenus latenter admisceri possunt pacta simoniaca: tum quia beneficium Melesiasticum sino institutione Canonica non obtinetur, rest. . in s. 9. III. Benoseia ita resignata Episcopus conferre debet permulantibus, non vero aliis, Clem. un. h. t. Si vero unus
resignavit. et allor resignare non vult. vel non potest, prior resignans redit ad suum beneficium, c. 8. h. t. c. 20. de praeb. in s. quo casu non opus est nova collatione hominis: tum quia susscit collatio generaliter a jure saeta: lumquia resignatio ista est sub conditione
permissa, si non Suspensiva, saltem resolutiva, si et aher resigneι eum esse-elu: ergo non impleta conditione, perinde est, aesi non fuisset facta. l. 21 o.
10. IV. Bonescia oblenia in litulum.
si alterum pinguiores, alterum tenuiores redditus habeat, non recipiunt compensali 0nem pecuniariam, nisi de consensu Papae, ata. c. sin. h. t. eι c. T.
siquis. l. q. 5. nam jus percipiendi redditus Osi spirilitate connexive, utpote auctoritate Λpostolica annexum juri spirituali ossicii: ergo, nisi eadem auctoritale
separetur, citra Simoniam vendi, aut pecunia compensari nequii.
3. At beneficia oblenia iure propriinialis, si possessiones unius pinguiores sint, permulari possunt eum compensatione pecuniaria, vel alia temporali, e. 6.do eaeceps. et e. 6. h. t. nam tali casu possessiones nullo iuri spirituali annexae Sunt, Sed per Se stant, ei sieut vendi. ita et permulari possunt cum compensatio. De pecuniaria: ex quo disparilas hab tur ad casum priorem. Unde si monasterium A. iure proprio talis habet Paro-ehiam pinguiorem, servatis SerVBndis polesi eam permulare eum parochia tenuiori monasterii B. et pro exeessu majoris aestimationis posseSSionum compensationem petere. Quo casu non tam
de necessitate, quam consilio, laetendus Diuitigod by Corale
129쪽
csi duplex contractus: unus, quo Ecclesiao simpliciter permutentur. alter, quo ipsae possessiones, seu fundi, vendendo aut permutando transferantur cit. c. 6.
12. 0. IV. 0uae aelio oriatur eae permutatione 3 R. Aetio praescriptis verbis, seu in lactum, quae implenti contractum datur ad lioe. ut nisi alter placitum, Seu contraelum impleat, praestet interesse, t. 5. g. l. V. de praesenuerb. quo sensu explicatur l. sin. e. h. t. Haee autem actio non datur ad hoc, ut si alter non del. datum repetatur: quia ex contractu non datur actio ad eum rescindendum. sed lune locus est condictioni causa data, causa non Sincula. Neque actio ista datur praecise ad hoc, ut alter contractum impleat, quia in hoc locus est poenilonitae, I. l. 4. T. C. h. t. bene vero ui praestet id, quod alterius interest contractum non fuisse impletum. 5. II. In eo easu. quo quis Vasa Bu rea dedit pro Sticho, et is anto traditionem mortuus est, vara aurea ropelere
potest; non quidem ratione causae non Seculae, cum alter Stichum dare non possit, sed ratione poenitentiae, quia non impleto contractu, poenitere potest: a deoque stichus mortuus. periculum est domino suo, nisi res non esset integra:
ut quia causa implendi contractus cxpensas fecit, et damnum senii l. t. 5. g. 2. eι I. sin. g. sin. J. da condici. cauS. dat. Noe obstat. quod periculum portineat ad creditorem coplao Species: nam regula ista locum habet in emption Venditione. non vero in contractibus in-
nominalis. in quibus licet poenitere, nisi
res non esset integra: quo sensu Suppletur ι. 5. g. l. V. de praescr. ver b. Haec
de e0ntractu permulationis. seu do, ut des: eeleri contractus in nominati.'do. νι
facias, Deio, ut facias, facio, uι des, nullam speetalem dissicultatem habent,
praeter illam specula livam: an ex eon.
tractu facio, uι des, oriatur actio civilis an vero tantum subsidiaria de dolo Examinavi controversiam istam in disput. civilib. disput. 14. controd. 5.
Do Foudis. De jure solidali sese agunt Foudislao ad libros laudorum: ego generaliora, et magis necessaria pro nolitia Canonislao excerpam. De juramento sidelitatis agitur Can. 18. M seq. 22. q. 5.1. Nola l. Feuda originem suam ha-boro a Longobardis Germaniae populis, qui sub Justino II. Imp. terram Italiae ingressi, agros militibus diviserunt: et ideo etiam in libris laudor. vasalli dicuntur mitises, et fundi cis assignati. beneficia, seu Ruda, ita dicta a meo
barbara fode. vel Rida. quas fidelitatem
significat. Ius laudate per se est consuetudinarium quibusdam constitutionibus imperatoriis auelum, licet conseri plum
sit a Gerardo Nigro, ei 0berto de Orto Consulibus Mediolanensibus: plerumque vim iuris hahol, ubi particularia locorum flatula desiciunt
2. Mia 2. Quod seudum formaliter sumplum Sil contractus. quo alicui liberaliter conceditur dominium utile rei immobilis sub obligatione sdelitatis, et Dissiliaco by Corale
130쪽
servitii personalis: ita in ro cum . Is qui concedit, vocatur dominus directus, seu infeudans: is cui conceditur. vocatur vasallus, Rudalarius vel miles: id quod
conceditur, vocatur obieetive laudum, aut beneficium. Sunt autem substantia. lia hujus eontractus consensus mutuuSper modum formae. et translatio domi.
nil utilis sub obligations fidelitatis per
modum maloriae: naturalia vero sunt liberalitas in concedente, et obligatio ad obsequia personalia in recipiento, uti et
mcecssio ad haeredes masculos: quae naturalia, salva substantia laudi. abesse possunt, ut in laudo oneroso, stanco, ei
heminino. Ex his patet differentia solidi ab aliis contraelibus, maxime ab emphyleusi, cum qua multum convenit, puta in dominio utili rei immobilis, et dependentia a domino dimeto: disseri vero, quia in emphyleusi est obligatio praestandi Canonem annuum: in laudo a intem est obligalio fidelitatis, et obsequii
personalis. 5 Porro laudum ost coniraetus con. sensualis: quia solo consensu substantialiter perficitur: investitura vero, Seu extraditio rei pertinet solum ad complementum. Nominatus. quia laudum est nomen proprium in jure. et specificum hujus contractus. Bonae sidet. cum sit contractus bilateralis, et interpretationem recipiat ex iure communi secun . dum bonum, et aequum. Mulsi lamen, ut Rosenlhal. Schrader. Chling. et alii dicunt laudum osso strieti iuris, quia descendit ox consuetudine, quae eSt stricti iuris. Sed haee ratio nimis probat: alias contractus, qui descendunt ex jure Scripto, omnes essent bonae fidei.
Unde sicut jure scripto, ita etiam jure consuetudinario induci possunt contractus bonae fidei. et strieli juris, Sicule usque natura cxigit. Cum ergo in laudo reciproca sit obligatio ad aliquid praestandum, uti accidit in contraelibus bonae fidei, merito his seudum accen
4. Nota 5. Feuda esse varia: nam l. udum est proprium, rectum, Seu re. quia re. in quo substantialia, et natura lia seudi reperiuntur: et improprium, seu irregulare, aut degenerans, in quo aliqua naturalia desunt: uti est laudum Daneum, seu liborum ab obsequio per. gonali. Memininum etc. 2. Nobile. quod vel invenit, vel facit vassallum nobilem: uti sunt seuda regalia ab Imperatore. vel Rego concessa cum potestate majorum regalium Summo principi non reservatorum : qualia habeni Eleelores, Et Slatus immediati imperii. Item non regalia, in quibus vasalli sunt nobiles. sed sine summa potestate territoriali: et non. nobile, quod noe requirit. noc nobilitat vasallum. 5. Ecclesi ιicum, quod proprie ab Ecclesia: et seculare, quod a seculari. vel ab Leclesiastico in bonis socularibus conceditur. 4. Novum, quod initium habet in persona vasalli: et hoc solo consensu domini alienari potest, cum aliis jus non sit quaesitum: aliena. ium vero sine consensu domini, ad eum revertitur: et vetus, quod per Successionem ad vasallum devenit: adeo tuo sine consensu agnatorum alienari nequit. cum eis sit ius quaesitum. Si quartum gradum non excedat, dieitur paternum: secus avisum: sed haec divisio videtur