장음표시 사용
301쪽
eollatio baptismi. cujus minister est quilibet homo: assis lentia matrimoniis praestita , et omnia acla jurisdictionalia ex recepta ι. 5. Barbarius is deohs praeι. vide Can. 47. cum seqq. q. l.
De Custodia Eucharistiae, Chrismalis, et aliorum Sacramentorum. l. 0. Ouid statuatur in h. ι ' R. . M. Eucharistia asservanda est indecenti tabernaculo Ecclesiae, uti, et Sacri liquores, sed in distincto loco, sub clavibus, lampade diu. noctuque ante SS. collucente. Meus Sacerdos caincustodita relinquens tribus mensibus ab ossicio suspendendus PSt. 2. II. Eutharistia asservanda est in Ceelesiis par hiatibus aelu latibus, et non solum habitu: in cathedralibus. sed extra majus altare, ut decidit Sac. Con.
gr. in Lueensi 1579. die 10. Febr. idem die de eollegialis: item in Ecclesiis Regularium, etiam Montalium non lamen intra chorum illarum: sed in publicis Ecclesiis, Trid. S. 25. e. 10. de Reis. E contra sine dispensatione
Apostolica non potest Eucharistia a servari in conservatoriis mulierum, nec in grangiis, seu domibus ruralibus Regularium, nee in Ecclesiis collegialis secularibus, si non sint actu parochia. les: neque in aliis Ecclesiis non parochialibus. ul saepo deelaravit S. Congr. nisi forsan adesset consuetudo immemorialis, vim habens privilegii. 5. Ill. Circa impensas lampadis Se vanda est Constitutio Trident. S. 21.
e. 7. de refor. 4. Iv. Prolana supelle lilia non sunt reponenda in Ecclesiis. e. 2. h. t. nisi casus necessitatis excuset: ut tempore hostilis incursus . incendii et c. Eucharissia. quae asservatur in labernaculo, a graecis renovanda est
singulis octo. eel M. diebus eae Const. Clem. VIII. Sanctissimus - 5 . Aust. 595. a latui is vero quolibeι dominica . eae deor. Const. Discop. in Ilavennaten. 5. April. 1575. eι eae cap. Permillimus 57. de senten. comm.eι cit. Const. Clem. ΓΗΙ. 9uoad ejus publicam eaeposiιionem ea Decr. Const. Cono. T. Ausussi l650. relaι. a Bened. XIV. Instit. Ecel. 50. non liceι. Regularibus etiam in eorum propriis Leelesiis. SS. Eucharistia o Sacram 'n-lum publico adorandum cxponere, nisi ex causa publica, quae probata sit ab Ordinario: ex causa autem privata P0S- se . dummodo SS. Sacramentum e labernaculo non extrahatur . ei Sit vela. ium, ita, ut ipsa S. Hostia videri non possit - Idem prohibitum est aliis quomodocumque eremptis non habensibus jurisdieιionem in populum eae Decr.
Agitur de hac materia Can. 27. d. 50. eι Can. 27. cum seq. dist. 5. de Duiliaco by Corale
302쪽
consecr. - Triit. Sess. 15. in Deor. mandat.
De cultu Reliquiarum, et Sanctorum suse agunt Theologi Polemici, quibus controversias fidei relinquo. De ritu canon letalionis, et beatificationis videri possunt Gonzal. c. l. h. t. Bar-lbos Fagn. Matthaeue. Petra, Reis . Pirh. Selimal r. h. ι. et diligenter relegenda, ac observanda erunt decreta Urbani VII l. quae habentur in bullar. tom. 4. Const. 59. Sanctissimus 15. Martii
1625. eum annexa declar. incip. Post modum vero, eι eod. lom. Const. 155.
Coelestis Ierusalem 1654. die 5. Iulii:
ego paucis me in hac vasta materia expediam. . 0. I. Cujus auctoritate fieri debeaι canonizatio. eι beatisieatio' R. Solius Papae uctoritate , c. l. h. i. nam hoc est unum sex gravissimis Sodi Apostolicas reservatis. Disserunt autem haec duo: quia canonizalio proponit aliquem loli Ecclesiao pro Sancto ciniendum . heatificatio vero restringit culium istum ad certas personas. locum, set modum colendi, prout in decreto beatificationis exprimitur. Celerum privato cultu potest quis colere eos, qui eum publica sanctitatis opinione decedunt . cum Ecclesia non prohibeat,
nisi cultum publicum. 2. 0. II. Ouis possiι ab Ecelesta e noni ruri 3 R. Ille solum, qui claruit virtutibus theologieis. et moralibus in
gradu heroico: et saltem duobus miraculis, vires naturae saltem quoad modum excedentibus: dummodo ista vitae sanctitas, et miracula plenissima probentur: Gregor. IX. Consi. 4. in-
ei p. Cum dicaι Dominus. qua S. Antonius Patavinus relatus est iu Canonem Sanctorum. Ad canon irationem martyris susticit plene probare martyrium materiale, seu quod mors illata fuerit. et martyrium formale. seu quod causa mO tem sustinendi fuerit fides catholica . vel alia virtus supernaturalis, quia non sola mors, Sed causa martyres facit: et regulariter requiruntur saltem duo
miracula plene probata, ut declaravit Congr. Riluum 642. 15. Septembris. 5. 0. III. 0uis modus. eι ritus procedendi in canon iraιione Sanctorum 3
R. 3. Processus non est inchoandus a
S. Congr. Ril. nisi post 50. annos ab obitu Servi Dei. Ne lamen probationes pereant, interim excipi poterunt tam a uel ori lato Drdinarii, quam S. Congreg. Ante omnia autem Scripta, et liliri. si quos Servus Dei scripsit, examinari debent in S. Conge. 2. Post 50.
annos primum discutitur quaestio super non cultu, et paritione decretorum supra relatorum. Si vero cultus delatus sit, examinantur, an sit cultus immemorialis anto dicta deerela exhibitus: secus non erit locus causae introducendae. 5. Praesentantur processus Episcoporum. e litterae Principum: Sequitur commissio super introductione causae: quae tamen ex declaratione Innoc. XI.
non est signanda, nisi post decem annos, habitis interum novis Episcopo. rum litteris super fama, et sanctitate Servi Dot: nisi Papa ex speciali gralia tempus istud abbreviaret. 4. Inlroducta causa, aperiuntur, et examinantur processus coram promolore fidei,
303쪽
an ullus notabilis desectus commissus fuerit in processu super fama. virtutibus. et miraculis. 5. Si processus isti examinati sint ante lapsum M. annorum . si quidem validi sint, obsigillantur sigillo S. Congregat. , nec aperiuntur . nisi post 50. annos 6. Tum proponilur dubium: an constet de vi
lutibus theologalibus. et cordinalibus in gradu heroico Ει hoe discutitur primo in Congr. ante praeparatoria eoram Cardinali ponento: deinde in
praeparatoria coram S. Congreg. eum volo Consultorum: et tandem. ubi visum fuerit constare de his virtutibus. iit: congregatio coram Sanctissimo super dicio dubio. T. Proponitur alterum dubium: an, et de quibus miraculis conglei y et sit relatio miraculorum . quae a Cardinalibus non solent approbari, nisi concurrant sollem duas partes consultorum: neque a Papa, nisi concurrant sero omnes Cardinales. 8. His omnibuis rite peraclis, devenitur reginlariter ad beatifieationem: Iicet Papa
absolute posset procedere ad canonigal io nem . sed non solet, nisi post beatificationem rursus percrebescat, et continuetur fama sanctitatis, ei miraculorum saltem duorum. Celera vido in loeis. et D. supra relatis.
4. 0. II. Ouid juris eirea pubi
eum tu Ilum Reliquiarum' R. 1. Reliquiae omnino novae publico cultui exponi nequeunt absque auctoritato Sedis Apostolicae. e. sin. h. tit. Si vero Reliquiae sunt antiquae alicujus Sancti ab Ecclesia approbati. susscit auctoritas Episcopi eas recognoscentis, et approbantis, Trid. , sera. 25. in deer. et Constitui. 88. Sixti V. incip. Dominus. Si tantum transserantur ex una
Ecclesia ad aliam. non indigent approbatione, sed solo examine Episcopi, an sint illae Reliquiae . quao in litteris Apostolicis . aut testimonio Episcopi continentur, ui habel comminnis praxis. 2. Reliquias non approba, lae non debent exponi publico cultui
eum approbatis, quia in eis non est commixtio, sicut in liquoribus, ut sacrum trahat ad se non sacrum. Si autem praecise ponantur ad ornatum.
V. g. S. Crucis, dicit Sanchoet id non
obstare, quia lunc sola crux pr0ponilur ad adorandum, non vero reliquiae.
5. Reliquiae antiquae, dum populo Ostenduntur, non debent extrahi ex capsa, ne vilipendantur, c. An. h. ι. nec pretio vendi. cum hoc sit si moniacum; licet pro ornatu recte pretium petatur. 4. Privatus cultus Reliquiarum alicujus cum fama sanetitatis decedentis non censetur prohibilus: cum jura loquantur tantum de cultu publico. Circa beatifieationes, Cano nitatio. nes Sanctorum, eorumque Reliquiarum cultus vias docιissimum opus Bened. XIV. de servorum Dei beatifleatione.
Agunt de hae materia suse Theologi
morales, quorum doctrina adiuvatur ex Sac. Canonibus Can. 5. in Scholio. et seqq. d. 4. οι dist. 4 . 76. per
ιοι. et Can. 6. cum seq. d. 5. de consecr. et can. 16. cum seq. d. 5.
304쪽
de conseer. Ego hic lanium unam, et alteram quaestionem resolvam.
quatenus respicit delectum ciborum, seu abstinentiam a carnibus. est negativum seu non comedendi carnes: adeoquo
eonira illud lolies per diem peceatur quoties moraliter distinetis vicibus carnos comeduntur: ita comm . nam esus
carnium in quadragesima, et aliis umitiis diebus per se prohibetur indepem denter a jejunio: cum cliam die Dominico in quadragesima. ot generaliter adolescentibus, diebus velitis prohibeatur. Parvitas tamen materiae, V. g. unus. vel alter holus excusat a moriali ex benignitate Ecclesiae. At praeceptum unam resectionem Sumendi. est affirmativum, dictans christiano unam resectionem dandam esse ex suppositione, si comedere velit, et cons. totum violatur per secundam integram rese-elionem , ut amplius non pecces, si tertiam, vel plures integras resectiones
2. 0. II. Quid veniat nomine eamnium' R. Ex mente Ecclesiae, et usu Christianorum venit omne id. quod vulgo dieitur caro, prout a piscibus divinela: nam Ecclesia prohibendo carnes prohibet alimenta solidiora, quae multum nutriunt. Unde non sunt hic allendendae regulae, et opini0nes medicorum hoc. vel illud non esse cadinem existimantium: dummodo in communi existimatione habeatur pro carne, v. gr. caput, pedes, intestina, laridum, adeps, et a sortiori sarcimina etc. Neque subsistit illa regula quod nomine
carnis veniat caro animalium terrestrium, quae diu extra aquam vivere possunt . vel quae habent sanguinem calidum: nam regula ista, ut bene advertunt plerique Theologi, nullo solido landamento nititur, et nimis laxat sanctis. simum praeceptum jejunii. Hinc. P. Viminer. Schmal g. et alii generaliterdi eunt, sino violatione jejunii neminem vesci fulicis analibus aquatilibus, Plsimilibus animalibus . extra aquam non diu viventibus. Idem sensisse sertur
Eminentissimus Cardinalis, et Archi-Εpiscopus Viennensis Sigismundus do ΚΟ.lonig, qui anno 1752. pro Sua Archi-Diocesi prohibuit esum riusmodi
suli earum die vetito. Et merito, cuinin communi existimatione caro talium avium parum, vel nihil distet a carne aliorum altilium. Dires: 1. Fulicae habent sanguinem frigidum. 2. Lutrae. testudines. el limaces comedi possunt die vetito, ergo et fulicae, quae minus nutriunt. quamlulrae. aut lestudines. n. Ad l. dato, quod habeant sanguinem frigidum, per hoc non desinunt habere carnem vulgo dictam, et a piscibus distinetam. Imo alii perili exploratores asserunt, quod fulicae sanguinem calidum habeant. Ad 2. Neg. con. nam circa lutras, et limaces, et similia conchilia habemus consuetudinem certam in facio esse,
quae derogare potuit legi ecclesiasti e
per c. D. de consuet. ai circa sulicas est consuetudo tantum a quibu- am altentata, non vero uniformiter ab omnibus introducta, et recepta; et
consequenter non excusat per se a
peccato. Cum ergo mulli damneni eiu-Djsilired by Corale
305쪽
smodi consuetudinem, tanquam abuSum sancto jejunio contrarium, hi . qui assim mani esso usum licitum. debebunt prinbare in judicio contradiclo consuetudinem istam legitime istar juris suisse introductam. Sic enim consuetudo. de cujus honestate dubitatur, probanda
5. 0. III. An lege univereali M. clesiae in quadragesima prohibeantur laeticinia' pula ova, bul Irum, lac, et caseus.' n. Assirinali ve: ila S. Gregor. l. relatus in ean. tin. d. 4. de jejunio quadragesimali ad Augustinum Anglorum Episcopum, scribens: parrat. inquit, vι quibus diebus a earne
animalium abstinemus, ab omnibus quoque, quae semenιinam carnis trahunι originem, jejunemus: a laete τι delicet. easeo. eι ovis. Eidem sententiae ex an liquissimo Ecclesiae usu subseribunt DD. cum Sancto Thoma 2.2. q. 147. a. 8. M. 5. dicente: in πω libeι jejunio interdicitur esus earnium Iin jejunio autem quadragesimali interdicuntur universaliter etiam ora,eι taeιieinia. Quo facit propositio M. ab Alex. VII. damnata: non esι evbdens, quod consuetudo noninomedendiora, eι laeticinia in quadragesima obligeι. Talis autem consuetudo ex Origine sua est universalis pro lota Ecclesia, exceptis quibusdam locis praesertim in Germania. ubi vel ex privilegio. vel potius ex contraria consuetudine derogatum est generali consuetudini, et usus lacticiniorum permissus, ita suadente necessitate, eo quod desectus sit olei. ac piscium. Ab hac communi doctrina recedit Mogar v. jejunium n. 10. asserens praeceptum abstinendi ab ovis, et laeticiniis osse speciale Italiae: sed hoc solide probandum fuisset, et non ex eo solum, quia in Germania observatur contrarium ex consuetudine particulari: nam haec non tollit praece plum generale Ecclesiae. neque ex universali facit particulare. Sed tantum praecepto generali derogat in illis locis. ubi usus lacticiniorum legitimo introductus est. Sic praeceptum negativum non celebrandi missas ante auroram non desinit esse universale per hoc, quod in Germania ante auroram missas celebremus: et idem die de omnibus Ecclesiae praecepit S. quibus per particulares consuetudineqih certi loeis derogatur, cum consuetudo instar legis suum territorium non egrediatur. Tum quia, si hoc praeceptum esset speciale Italiae, S. Gregorius non praecepisset illud observari in Anglia, neque hodie extra Italiam observandum foret. quod sano manifeste salsum ast: lum quia eanon. 56. ex Trullanis, qui nec reiectus. neque
ut suspectus in controversiam unquam fractus est. expresse statuit, ut omnis Dei Ecelesia. quae esι in universo terrarum orbe, unum ordinem sequens.
jejunium perficiaL οι absιineat, si tab omni maetabili, seu carne animalium, sic ει ab ovis, et caseo, quae quidem sunι frucι eι μει us eorum a quibus abstinemus. Unde dictus P.Sbogar male pro sua sententia citat P. Lar mannum, cum is libr. 4. tr. 8.
ap. l. nu. 5. expresse contrarium doceat his verbis: Diserimen illud. quod esus carnium omnibus diebus jejunio. Diuillaec by Corale
306쪽
. et abstinensiae: ovorum vero, eι la-cιiciniorum in sola quadra9esima prohibeatur, est secundum legem comm
nem Ecelesiae: ideoque in nostιer ad Eeangelium Cristi conversis nationibus in Iroducendum. Quae doctrina
q. 0. lv. An dispensatus ad eamnes comedendas sit hoc ipso dispensatus ad alteram refecιionem in logram' Il. l. Si dispensatio facta est ex causa impotentiae, aut infirmitatis, ita ut quis probabiliter insufficiens credatur ad jejunandum, dispensatus ad carnes ex benigna interpretatione, censetur etiam dispesalus ad plures integrius resectiones: illa Caiet. 2. 2. q. 147. ar. 8.in commentur. Less. Tolet. Larm. Bonae. Et alii: nam ratio motiva suadet exlensionem talis dispensationis, cum
petita sit ad vires debiles sustinendas. 5. R. 2. Si dispensatio facta est ex
alia causa, V. g. ex nauSea, et horrore,
vel ex desectu piscium, dispensalus ad
carnes . non cessetur dispensatus ad
duplicem inlegram resectionem: ita Larm. I. c. cap. 5. n. 8. Medina, Ca-jel. Nav. Lessius. Reginat. Saa, Bonaein. et plures alii contra Agor. Fi. liue. Sbogar etc. Prob. 1. Dispensatio, eum sit vulnus tegis, et exorbitans a
Iure communi, stricte est interpretanda, et non extendenda a casu ad casum, praesertim diversum juxta vulgata jura ι. 14. 26. et seqq. ss. de LL. c. b. de privil. ergo dispensatio
ad esum carnium, utpote odiosa, et
juri Apostolico eontraria, non debet extendi ad casum diversum, scit. duplicis integrae resectionis. 2. Praece-Maschat. T. III. P. II.
plum negativum abstinendi a carnibus. et praeceptum affirmativum sumendi unam lanium resectionem, Sunt duo praecepta longe diversa, ei separabilia. ut patet in Domini is quadragesi,mae, et respectu adolescentium, annum 2 l. non excedentium, ubi duplex resectio admittitur, non tamen eSus ea
nium, ergo dispensalus in uno ex his praeceptis, non censetur dispensatus in altero. 5. Ideo dispensatus ad esum carnium non tenetur lego jejunii quoad unicam resectionem, quia abstinentia a carnibus est de essentia jejunii, qua sublata. tollitur praeceptum ieiunandi, sed haec ratio nulla: nam de essentia jejunii non minus est unica resectio quam abstinentia a carni h. et lamen dispensatus ad duplicem resectionem non per hoc dispensari censetur ad
esum carnium. et consequenter obligatus manet ad partem praecepti servandam: ergo pariter dispensatus ad esum carnium, lenetur Iego jejunii quoad alleram partem praecepti, seu quoad unicam resectionem. Ratio est,
quia in praeceptis. et obligationibus moralibus, quae habent materiam di visibilem, si praeceptum integraliter servari non potest, servari debet quoad partem agenti possibilem, non attenta subtilitate melaphysica, an hoc, vel illud sit de essentia rei: cum in moralibus saepe corruat essentia lotalis et lamen obligatio remaneat respectu unius, vel alterius partis, ergo dispensatis carnibus, licet corruat essentia
totalis jejunii ex pluribus partibus integrata. tamen remanere potest obligatio ad unam partem servandam. nisi
307쪽
et haec relaxetur. An l. prob. ab innumeris instantiis moralibus: l. Dacssentia horarum ea nonicarum sunt so-plem horan praefixae, et lamen dispon- Salus. v. g. a malutino obligatur reliquas horas dicere 2. Cristianus obligatur sanet istea re diem festum negative per omissionem laboris servilis, et a firmativo per auditionem missae, et tamen dispensatus in alterutro non censetur per se dispensatus in altero. 5. Beneficiatus cura lus obligatur residere. et recitare breviarium, et lamen dispensatus in uno non cesetur dispen- salus in altero, et sic in aliis passim occurrentibus. Prob. deniquo hoc ul.
limo argumentor fiat cum esu carnium praeceptum uni eae resectionis: nam comedentes earnem testudinum, aut lu-
irarum obligantur ad unicam resectionem. imo si alicubi per consuetudinem liceret vesei, v. g. volatilibus, adhuc obligalio maneret ad servandam unicam resectionem, quam etiam Servare
lenentur hispani, et alii populi, qui
ex animalibus armos, pedes, intestina, aut alias portiones carneas comedunt. iiii et Germani comedentes ova in quadragesima . ergo reus carnium non tollit alidrum praeceptum unicae resectionis, sed recte cum eo componitur. Haec do trina maxime procudit in casu. quo Episcopus ex caum publica. v. g. desectu piscium, in tota dioeeesi dispensat esum carnium ἰ iunccnim solida ratio non suadet dispensationem istam trahi ad duas resectiones. Bened. XIV. in litteris ad omnes locorum ordinarios. Non ambigimus 50. Muii 1741. et . In suprema - 22, Augusti ejusd. ami. decernit. I. Dispensationem a jejunio quadragesimve.
aliorumque anni ιemporum, et dierum. quibus carnium. Ovorum. et laeticiniorum usus esι prohibitus, nemini concedentam esse sine lassitima causa, eι consilio utriusque medici. II. Universiιalibus vero sine stravissima , ει urgensa necessitate, ac in casibus per Sac. Canon. statuta praescriytis, re-eensitis in Constitus. Libentissime - 10. Iunii l745. oblenta prius quoad jejunium quadragesimale Sodis Apostol.
facultato tolles. quoties opus fuerit. Ill. Noe aliter in uιroque casu concedendum, quam sub binis condiιionibus. Meliees unicae in die comestionis, et non Pormiscendarum epularum sirisarum eum inιerdictis: quas equidem condi-esiones sub stravi praecepto servandas
esse, tam a concedenιibus. quam ab
ea utentibus, declarariι in Epistola. Si fraternitas ad Archiep. Composιει Iae 8. Iulii 1744. cujus temorem cum
omnibus declarationibus in ea contentis ad Melesiam universalem MIendit in cu. Constit. Libentissime. t V. Γι Ies faculta te vos nisi carnibus in vesperιina refecιiuncula, teneri eo vesci cibo. eaque portione, quibus u Iuntur jejunantes reciae, eι meticulosae eonseienιiae. V. Teneri estum servare horam jejunanιibus praescriptam. FLEpulas licitas pro iis, quilus permissum esι carnes comedere, osse carnes
ipsas: interdictus vero . eras piscω qui tamen non interdicuntur usentutis facultate adhibendi tunsum ova, eι Delieinia. Vi I. me praereptum non permiscendarum opularum complaeti
308쪽
dies quoque Dominicos quadrages
urta communiorem, et magis rationi eonsentaneam opinionem non esι
in ordinario Episcopi potestate dispensars in sua dioecesi. v ι jejunium in ultimum baehanaliorum sabbatum anticipetur, quoties vigilia S. Matthias in eorumdem Mechanaliorum diem postremum incidiι. aι ea Epist. en-wel. ejusdem Ponti ieis ad Ordinarios Ditionis Leclari 1. 50. Ianuarii 1751. 6. 0. V. An peregrinus, v. 9. Germanus, cui in sua patria licisum est ovis et laeticiniis reui in quadrigesima , possiι iisdem vesci in Italia ubi uigeι Da non comedendi ora. ει
nium nu. 10. ex ea ratione, quia praeceptum non comedendi ova in quadragesima est speetale Italiae, peregrini autem legibus particularibus loeorum
non obligantur. Bassaeus Verb. Leae III. n. 5. licet ex proseSSo hanc quaestionem non tractet, lamen pro asse
lione, quod peregrini legibus particularibus locorum non obligentur. ponit exemplum de Germanis. quod transeuntes Italiam. ovis, et lacticiniis ve-sei possint. Sed quia landamentum hujus
doctrinae supra rejeci, ostendens n. 5.
praeceptum abstinendi ab ovis. et Iaeli. einiis in quadragesima esse universale pro tota Ecclesia. licet in quibusdami is ei derogatum sit, ideo ad propositam quaestionem. B. Negative. Prob. . Poregrini obligantur legibus unive salibus Ecclesiae. ubi leges istae vigent
sed lex non contendendi ova, et lautieinia in quadragesima est les universalis Ecclesiae. ut supra n. 5. provabi:
ergo peregrini hae lege obligantur in omni territorio, ubi talis lex viget, ei
cons. eum vigeat in Italia, Germanus tenetur eam observare. 2. Consuetudo
particularis pro certo territorio introdu-elis , pinesertim si sit odiosa, et juricommuni contraria. non egreditur sines torritorii. sicut nec lex particularis c. lin. δε eonst. in s. sed consuetudo comedendi ova est particularis proterritorio Germaniae introducta, estque odiosa, et juri communi contraria: ergo non egreditur fines Germaniae. et cons. vi latis consuetudinis Germanus in transitu Italiae non potest comedere ova in quadragesima, cum sit extra terrilorium privilegialum. 5. Consuetudo, vi cujus Graeci comedunt carnes dis Sabbati, et eodem dio in quadragesima non jejunant, non porrigitur ultra eorum territorium. ut declaravit
Clemens VIII. Consili. 54 ιom. 5. Bul. lar. inci p. Saneιissimus Dominus 5 l. Aug. 1595. ubi etiam declarat . quod Graeci existentes inter latinos, dies se-stos de praecepto ejusdem latinae Εωclesiae servare teneantur; ergo etiam consuetudo Germaniao utpote localis, et territorialis non suffragatur Germauis per Italiam transeuntibus, ut ibi in quadragesima ova, et lacticinia comedere possint. Hinc Fagnanus . et alii Canonistae passim docent, quod consuetudines locales de loco ad locum non sint trahendae. Idem dic do privilegiis localibus. 4. Tola ratio, cur Dissiligod by Corale
309쪽
poregrini non obligentur legibus particularibus locorum est desectus jurisdictionis in peregrinos: sed haec ratio cessat in nostro casu, nam Papa jurisdictionem habet in omnes fideles, et cons. lege sua omnes obligat ubicumque existentes, excepto illo territorio, ubi talis lex non observatur: ergo cum lex non-eomedendi ova sit papalis, et in Italia vigeat, Obligat omnes etiam transeunter in Italia Oxistentes: siquidem lex ista neminem excipit. Ex hac doctrina sequitur. l. Quod sacerdos germanus vi consuetudinis Germaniae non possit aliquot horis ante auroram celebrare in Italia, nec Cleri ei Boemi qui
ex privilegio Boomiae dato. vel ex diu.
turna consuetudine breviarium dicere possunt sub uno nocturno per lolum
tempus paschale ) isto privilegio locali
uti possint extra Boemiam. Sequitur. 2. 0uod mediolanenses extra Mediolanum existentes quatuor diebus anto Dominicam quadragesimae j unare leneantur . licet in patria sua soluti sinii ali jejunio: et castellanus transiens per Lusitaniam non possit more suae patriae intestinis animalium vesci die sab-hati Sequitur. 5. 0uod sponsi, in quo rum patria Tridentinum non observatur. accedentes ad locum ubi viget Trid. invalide sine Paroelio, ei testibus contrahant matrimonium: lum quia recidunt in locum gravatum lati lege: lumquia in contrahendo tenentur sequi leges loci, cum ratione contractus forum sortiantur c. sin. de Dr. comp. Pro hac sententia stant Medina l. 2. q. 96. ar.
5. 1Ienriq. et plures alii, quibus ad-hadret Gabriel Malus S. I. in colleg. Rom. Theol. Moral. Pros. q. 5. de L L.
7. 0bj. l. Ex probabiliori sententia peregrini non obligantur legibus particularibus lotorum, ergo nec jure communi, si hoc in eorum patria non ob- vorsatur: et ideo Doetores plerumque
id exomplificant in Germanis, quod
temporo quadragesimae irascuntes Italiam, ovis vesci possint. 2. Tunc aliquis obligatur leg bus, dum sortitur forum loci: sed Germanus praecise transeundo Italiam. non sortitur ibi sorum ex vul.
nec obligatur lege abstinendi ab ovis. et lacticiniis. 5. Germani transeundo Italiam sine ullo scrupolo comeduni ova, et laeticinia, alquo ita ipso usu interpretantur legem communem, quod eos neque extra patriam obliget ad abstinentiam ovorum, ei luci iciniorum tempore quadragesimae. Privilegium locale soloque Germaniae cohaerensita intelligendum est, ut eo gaudeant omnes incolae vere. Seu ph Ssice, elficie, seu moraliter praesentes. Seu qui
in iuro habentur pro praesentibus: sed Germani praeei se tranSeuntes per Italiam fictione juris habentur pro praesentibus in Sua patria. nam qui cito
reversuri Suni, non censentur abesse.
Trid. S. 25. c. l. de refor. ergo: ita punctum hujus difficultatis langit. et hoc modo privilegium locale explicat Sancheg vir in materia morali exeollentis auctoritalis l. 5. de Matr. Disp. 18. nu. T. cum alii DI . loquantur de legibus particularibus locorum, et consequenter allegari non possint pro hoc
dubio concernente jus commune.
310쪽
R. Ad 1. Nog. con. nani ius commune asscit omnes fideles. et omnia loca, ulli contrarium non observatur;
ut jus particulare assicit solum ineolas in certo territorio existentes. Ad 2. Vieario Christi lota Ecclesia est proterritorio, et consequenter respectu legis Pontiliciae quili hol fidelis in quolibet loco sortitur sorum. Ad 5. Usus iste difficulter probari potest: nam Itali transeuntibus Germanis non facito in quadragesima dant ova. et lacticinia: imo expertus sui cauponibus sub poena excommunicationis prohibilum fuisse ne peregrinis illo tempore darent ora: quae prohibitio potissimum videtur procedere de illis. qui in patria sua consueverunt uti ovis. et lacticiniis: cum alii non saeile sint polituri eiusmodi
et bos a carne derivatos. Ignorantia lamen, et bona fides plerosque Germanos contralaeientes excusat u peceato.
Ad 4. Fielio ista pro praesenti casu
privatis introduci non debet ob simili. iudinem beneficiali. qui ex causa ab. sens, habetur pro praesenti in suo benescio. Mullas quidem scliones in utroque iure reperimus, quod absens quoad ea . quae geruntur, vel gesta sunt in patria, habeatur pro praesento in eadem: sed quod lex, vel consuetudo territorialis trahatur ad aliud territorium non facile in jure reperietur. Sic consuetudo, alicubi vigens. legendi libros prohibitos non suffragatur Gemmano illos legenti in Italia. Ilis non obstantibus, si Sedes Apostolica non prohibet, iudicio oppositam sententiam,seeluso scandalo in praxi lulam esse,
praesertim in casu arduo: ut si Germanus comedero nequeat cibos oleo consectos, vel sine ovis, et laeticiniis
dissiculier iter suum peragere p0Ssil. Celera de jejunio vide in juribus supra citatis, et passim in Auctoribus.
De Purifieatione post parium. Lox Divina circa purificationem puerperae habetur in Levit. c. 12. et in decreto dist. 5. per tofum. Sed lex ista, utpote caeremonialis. hodie non obligat mulieres, praesertim quoad determinationem dierum, cap. un. h. t.
l. 0. I. An hodie licite observetur leae purifieationis' B. Alsi malive: nam
licet caeremoniae typicae veteris testamenti mortuae sint, et simul morti- sorve, ut eas observare sil peccatum, uti est cireumcisio, agnus paschalis etc. allamen caeremoniae religiosae puro ob decentiam introductae non sunt mortiferae . sed honeste servari possunt:
cuiusmodi etiam est purificalio mulieris post parium. 2. 0. II. An purificatio post partum spectet ad proprium Parochum priuatius ' R. Assirmative: ut saepius declaravit S. Congr. Cone. lesto Pigna. leti. nam benedictio ista post partum est quoddam accresorium baptismi fitque cum Super pullizeo, ei Stola, ei cum oblatione candelae: cuiusmodiacius, et oblationes de jure communi spectant ad Parochos, non vero ad Regulares ἰ nisi consuetudo aliud habeat. sicut Bononiae, et in quibusdam majo- Diqitigod by Corale