장음표시 사용
251쪽
i garentur. Ut vero jam equitum Clamor exire jubentium instabat, jam fragor tectorum, quae diruebantur, ultimis urbis partibus audiebatur, pulvisque, ex distantibus locis ortus, velut nube inducta omnia inpleverat ue raptim, quibus quisque poterat, elatis, quum larem ac penates tectaque, in quibus natus quisque educatusque esset, relin-5 quentes exirent et jam continens agmen migrantium
inpleverat vias: et conspectus aliorum mutua mi-
afas, quod euius esset Cel. I. Fr. Gro novius ignorahat. demum vidi in Modii Francosuriana anis ni 1 Mil. Pristinam itaque lectio. nem revocare non dubitavi. l. 4. UItimis urbis partibus audieba uri iis ultimis stariol. 2. et Daverti. Veith.J Praeterea alio ordiae parathus urbis Lipsieras.
Iu quibus natus quisque educa fusque essec iratus. Pro uatuF, VOT. a. errore orto ex similitudine ductuum literamina ir et n. Id tamen aperte salsum videns librarius, quum sorte opus ah solutum relefieret, ex angenio margini adscripsit creatus. ' v.
f. F. Consperatis aliorum mutua miseratione 3 Pal. pr. mutita Ini-serminust. GΕIIII ABD. Et hoe erranti librario adseribere nullus dubito. Simili lapsu sisrare, Pro iterare, scripserat librarius apud Horat. I. Epist. 18, II. recte id inprobante Cl. Bentleio.
Vocesque e/iam miserabitis exau
est etiam commutatur. v. ad 22, 4 ,'. praecipuae Florent. saut ν Iur Iel m. i. ante obsessa armatis
Non sequor. Vide, quae infra dieentur ad 20, 6, 4. Egressisquo urbem Leid. pr. Veith. J
quat o T. I. et Leid. sce. aqua hora quadringentorum annorum opusJ Ex Dionusto si. 3. P. I a. 3 colligitur, Albam stetisse annis quadringeniis octo. ginia septem. Sed haee non rois tunde numerat Livius. GLABE AN. Errat. die e re debuit quingentorum. Sed Virgilium sequi. tur i. Aeneid. v. et et. J IIIle gereentum. intelligis, quid velim. A eondita Alba ad Romulum an is nos trecentos statuit Virgilii is rLivius sub Tullo quadringentos. vitare Virgilium sequitur. ΤΑΝ.
elis Dis eri. io. in sine. DUI ΕΗ.Cl. Clericus, praelatus par ammisso urbem. si iana Eora dirui potuit, hyperhoIen in his agno et t. Verum Latinis et Graeeis fre- ton , ut hora vel una hora fierii cant, gliod parvo tempore fit. ita ilia ωρα plerumquo capitur
252쪽
seratione integrabat Iacrimas. voces quo etiam miserabiles exaudiobantur; mulierum praecipue, quum Ohsessa ab armatis templa augusta praeterirent, ac Volui captos rolinquerent Deos. Egressis urbem 6
Libanis, Romanus passim publica privataque omnia
tecta adaequat solo, unaque hora quadringentorum annorum opus, quibus Alba steterat, excidio
ac ruinis dedit. Templis tamen Deum ita enim edictum ab rcge fuerat) temperatum est.
ponitur. apud Terent. Eun. I, 3, 40. Dum haee dicis, abii ι hora. I ropert. I. Eleg. 6, 2 . His ego non horam possum durare queretis. Et eo sensu momenιωm horae infra S, I, 3. AOraeque momeneo si mut aggerem ae vineas in endium
hausiιήν apud Phaedr. Praelat. l. 3, 5. Momentum ut Aorae pereat Offetis
tibi videndus Cel. Burmannus. Ut ergo βora in genere tempus notat. ita una hora est tempus exiguum. Ceterum quadring--
De Iis tamen Dasim stemperma νι- GJ Non infrequens verbum Livio. Si e temperare manibuν, 2,a3. abstinere se a vi faciunda. caedibus , I, 6. proditionibus, 24, M. Mei mulierum, Tacitus 24, Annal. se. D. J At aliter noster, tibi apponit res vel persona , cum quibus moderatius vel minus actum est. Praopositionem enim interponit. I. 6. se. II, 3. I. quo ab sociis tempera- m. l. 7. se. 2o. 0.J Ab oppugnationa urbium temperatum I. M. te. 3I, II. In re ab MIIo umperatum fores. I. 39. se. 1o,9.J Ab his sacris re tempera urum. Num quid igitur hie quoque suit: A templis p Sod Ci-eero quoque x. orr. se. 50. II. putet quisquam sociis temperasisse. Et secunila se. 6. J Si cuiquam ωIIa in re umquam tempera r e, Μι vos quoque ei tem eretis. J. FR.
GRONO . Ego nihil in verhis praescriptis mutandum existimo. in vulgatam enim lectionem Consentiunt omnes libri scripti et editi, nisi quod series mutetur in IIarlei. see. lioe modo : Tameure Iis Deum: et editiones ante Aldinam, quas vidi, Praeserant Te Iis mutum Desim: qu- V ees etiam alibi Ithrarii commutarunt. V. ad 3, 46, 1. Praeterea non semper Livius eam, quam Gronovius put at, disserentiam utriusque eonstructionis observavit. Nam quemadmodum temperare caedibus to eo ab eo laudato dixit, ita etiam temperare ν
dem modo quo temperaro Iaeriis mis dixit Liv. ω, 2O, I. temperare a Iacrimis est apud Maron. a. Aen. V. B. quo loco ιe e re ab injuria et malafeio ex Ca P ar. I. Beli. Gall. c. τ. laudat Emmone T. Contra quemadmodum ab obpugnationibus urbium temperare Livio in usu fuisse exemilium . Duillaec by Cooste
253쪽
i XXX. Roma interim crescit Albao ruinis. duplicatur civium numerus. Coelius additur urbi mons; et, quo frequentius habitarctur, eam scdem
prono io productum ovincit, i.
ta e uindeni urbibus obpuguandis temperare adhibuisse constat exio, I, 8. Urbibus obpu nandirumperatum G, in quas timor E- ruscos compulera . Hac forma amicis temperare occurrit apud Cie. Pro Balb. c. Nostras inimici ias ipsi inter iros geramuI, amicis vostrorum inimicorum ρempe mus. et privignis temperare aPud lorat. 3. Od. 24, 17. IIIle matre earentibus Prioiguis mutier temperet in
'uae exempla evincere videntur, has si initesque locutiones, tum apud Livium, tum apud alios seriptores, sine discrimine usuris
Da enim edictum ab rege fuerat Ia rege edictum Leid. sec. Lipsiens. et Portug. edictum a rege olr. pr.ei IIa vel . p. 126. f. a. Eamdem sedem DItus Niliae capit, ibique habitavit J Auctoritatem sequuti seripti codie is si e legemus, Eam sedem Duus regiae capit, ibique deinde habitaui/. RHEΝΑΝ. ibique deinde Mahira Diρ editus a Campano. εἰ teri exeludunt deinde. reete. Ne in
quo enim in ullo visitur Pall. Imo, si quid sentio, abiiciendas
praetcrea duas reliquae voces i-hique habitauit. Haerea etiam, an non Protium constiti tendum lectioni Pal. pr. ea sede Tutius regiam capit. Nam certe in Ρall.
eeteris exstat illud retram. GR TE R. Triumphat de hae producta lectione rihonanus: at ego aliam ei obduco ex Palatino pri. mo, sorte meliorem, et . quo frequenιius habiraruur, Udem sede TUIius regiam eapit, ibique Aabiata sit. eleeto quoque τή deinde. mod et reliqui duo abdicant ceterum Pall. duo, ut et Camp. eam sedem Tullus regiam capit. GEBΗΑΗD. noti. Hel m. Gud. Voss. uterque ibique habitavit, sine voce media. I. FR. GHONOV.
eaudem sedem RIIus regiae eapis Haversi. eadem sedem LMIus regiam capit Lipsisns. eam sedem LMIIus regiam capiti Iarlei. a. Ueritin τὼ deinde omnes libri manu exarati, quibus usus sum , Voss. ambo, Harlei. utorque, Leidens. uterque, Lipsiens. Portug. II verh. et Fragii . HaV. ignorant. quod Hearne etiam non invonit in Oxonn. L. 2. H. et C. Tot ita. quo eodicum testimoniis consossam vocem, quam Rhenanus M. nius Wormae iensis auctoritato addiderat, ex contextu eieci. mons additur urbi Hel m. I.J f. a. niuemex Albanorum in pa- res etc. tegit Tullios, Serrilios IInter celebres et illustres lamilios, quas ex diruta Alba Tulli
Hostilii regis temporibus Romam commigrarunt, apud Livium DI.ιios rotatos reperio. Dionysiussi. 3. P. 17o.J In starum relation non TuItios, sed Julios, memorat: cuius Ioetici eo mihi verior videtur, quo magis constat, δε- ιiam gentem, non IDIIiam, longa Alba suis e oriundam. SA. ΗΕLL. Pro IDIIios, Sabollieus yuIior legendum censet ex Dionysio. Ego Propemodum adducor. ut utrumque legendum putem. Nam et Tulliorum et Juliorum aiapud prixeos Romanos insignia mentio, etiam in maεistratibus tquamquam nomina Principum sa- miliarum utrobique non Prorsus Conveniant. Vide etiam, quid
sibi hoe ae tum velit, quod mox
254쪽
Tullus regiae capit, ibique habitavit. Principes et Albanorum in Patres, ut ea quoque pars reipublicae cresceret, legit Tullios, Servilios, Quinctio ,
Tuuia gens inter Albanas Romam a Tullo Ilosiilio translatas numeratur, Pro Id indieat Iaio nysius, qui, eodem ordine eo mismemorans has gentes, inquit,
gens IuIIta non Athana suit, sed Corniculana, et quod DIIus et
sime est mendose. Et laoc, quoque notavit Sabelli eus. SI GOΝ. Pall. pr. IuIIos. teri. Dinitos: ut admodum Probabile sit,
quod coniecerat Sahsellicus, et non improbat Sigonius, 'lior. GHUTEH. In Pal. tertio ancipiati litera lutios scriptum est, ut nullo possis legere negotio δ&ιios. Quod verissimum esse, dudum perdoeuit Sigonius. GEBI IAH D. Damnatam leetionem Tuttios praeserunt Florent. Voss. ambo, Ilari ei. uterque. Leid. ulerque, Portug. Haverh. Et Fragm. Hav. 1,IIos Lipsien . Ex Oxonn. etiam apud Ilea me Tullios hahent L. 2. H. et C. Sed ab eodem in-svecti L. I. et N. Puttiis legunt. Quam scripturam Probavit quoque Lud. Dorieans ad Taeit. II.
Annal. p. 504. Alia exempla; vhi Tullus, pro 'Ius. et TuIItur, pro δiitius, olim mendoso legebantur, vide infra ad a, 43, 1.
4. 35, 4. e. 56, 2. C. 6 , I. 5, 1Ο, . e. 16, 1. 6, 4, 8. et alibi saepe. escio tamen , an tot codicum et principum editionum auctoritate ac consensu firmata vox ex Liviano contextu, id quod Gron Ov. anno 1665. socii, et iei, et alia ei sui, stitui debuerit. Praesertim quum sociandum Livium aliosque in m Iuliam gentem Romae ante Albam dirutam suisse svincat Proeulus Julius, cui Romulus, Coelo repente delapsus , se obvium dedit. V. supra I, I6,5. Florum 1, I. et quos eo loco laudat Fre ins liein. Ex his Dionysio vocatur
ὼ Ἀσκaxiου, γεωργικον ἁνηρ, κui τῶν βίον dνεπiλεπτος. Hinc IMIIios loco restitui; ex quo siquis vocem illam certioribus aris gumentis ejiciendam probaverit, ei lubens cedam. spars publice eresceres Vetth. 4 quintios, Geganios I Quinctum , Quilletium, quinctutum, et quinetiIianum scribendum esse, tacile omnes intelligent, qui Capitolinorum lapidiim scripturam observaverint. Eadem scriptura servatur etiam in quibusdam li-hris manuscriptis Diodori Siculi, quos mihi eommodavit vir omni et virtutis et laudis genere praestantissimus, Ludovictis Bocis catellus, tum cum Venetiis Pontifieiae legationis munus obiret. Qui libri cum haetenus improssi non sint, plurimum mihi, ut post idoneo l eo ostendam, ad Livia
nam historiam emendandam saepissime Prosuerunt. In iis ergo est Lot τος, et Loivolos 1tuita.
qtie est eum in aliis lapidibus, tum in qilodam Pervolusio, qui in ngro riegiensi est, apud ornatissimum iuvenem Horatium Ma- legulium, ejusmodi.
QUINCTAE. MVIAE RUFAE. ET NOXIAE. q. F. QUINCTULAE. p. ia . quid plura Τ in ipsis et .
iam Livianis libris manu criptis ita domum saepe esse, quamquam inconstantor, comperi. SIGON. V. eiimilem sigonium ad Livii 4 ,17, n. et Colomes. ad Quinctil. Institui. Orat . in princ. Huiescribendi rationi adversatur Turis
255쪽
Geganios, Curiatios, Cloeliost templumque ordini ab se aucto curiam fecit, quae Hostilia usque ad
3 patrum nostrorum aetatem adpellata est. et, ut omnium ordinum viribus aliquid ex novo populo adjiceretur, equitum decem turmas ex Albanis legit. Legiones et veteres eodem Supplemento DX-
nos grammaticias non ruisse, sed operarios, manu, quam mente, doctiores, eosque in vulgo, non
in doctis, num orari; quos Pro plorea in liis similibusque peccasse exilii mat. quod ut loeum habere potest in ignotorum et ex ulgo procreatorum hominum monumentis, ita non facile in illis, quae vel publica auctoritate, vel a viris honoratis dedica.ta sunt, admissum fuisse credo, ubi quaeque ad pracseriptum exprimenda erant, ait quod deinde opus ahsolutum otium cxigebatur. Certe id non videtur statuisendum de marmoribus Capitolinis , in quihus non somel vel a liquoties, sed eonstanter haec oristhographia obtinet. Huc nece. dunt nummi antiqui. eamdem seri hendi rationem adprobante . Certe Patin. in Gonte Ouinetia duos vulgavit . quibus epigrapheest T. QUINCTIUS CRISPINUS.
A. A. A. F. F. et T. QUINCTIUS CRISPIN. SULPIC. III. VIR. A.
A. A. F. F. alium in gente Nonia, cuius inscriptio SEX. AU
tum , in quo memoratur P. QUINCTIL. VAR. II. VIR. His auctoritatibus permotuq passim eam. dem scripturam spcutus Sum, quae Uepe oecurrit in optimo meorum Leid. pr. et etiam obtinuisse videtur in antiquissimo risio, ex quo initium I. M. Livii
editum est; ubi non modo editiones principes praeeuntem codicem secutae sunt, sed et re-erntissimae , quae ali hi seinperaliam seribendi rationem ree perunt. V. etiam Gebhardum in
ea ad Livii 3, 2o, 3. In adpella
tivo vero quintus a communi oris
illograptita recedendum non iudieavi. . Cl. Cortium ad Sallust.
V. ad 4, 17, 7. Tum Curarios Florent. Portu g. et liave rh. Curacios Lipsiens. . supra lioe libro ade. 2 , 1. Donique Cesios, pro Geuitos, Voss. pr. et Leid. se .s riaeios Godios cith. ID Iumq- ordini ab se aureo curiam feci J Eminentissimus No- risius Dissert. i. ad Cenotaph. Pis. e. 4. p. 53. E Cieerone aliis. que , nec non ex hoc loco Livii, et ex l. 3 , 52. et 53. ostendit, genatum saepe in templa eoactum fuisse. Potuisset omittere iustio monia Livii. Nam quum fienatus in templum vocatus dicitur. semper additur nomen numinis,
euius id temylum esset, ut Jovis, Apollinis , Bellonae. Sed
Livius curiam temptum vocat squia inaugurato consecrata erat,
ut senatus ibi auspicato haberi osset. V. Varron. l. 6. de ling. Ri. P. 6 . ed. Dorde. Servium in irgil. i. Aeneid. v. 446. L 7,IM. et I 4. et Manutium ad Ci-eeronis 4. ad fami l. Epist. 6.. Et sic nostra ιemptum voeant Cice.
256쪽
Plevit, et novas scripsit. Hac fiducia virium Tul- 4lus Sabinis hellum indicit, genti ea tempestatu Se
cundum Etruscos opulentissimae viris armisque. Utrimque injuriae factae, ac res nequidquam erant repetitae. Tullus ad Feroniae sanum mercatu Do- 5quenti negotiatores Romanos comprehenSOS quero in Vatin. e. io. et Livius I. 8,
transpositis in alium ordinem dietionibus, Haverti. Tum νoca ιa est Hearnii Oxoniensis L. a. quod alterius illius glossema hahendum videtur. V. ad c. a , 4.
l. 3. AIiquid ex novo popuIo ad jicereturi Palat. prim. aliquid novo
popuIo addireretur. Et ultimum quoquo Verhum retentat tertius prae vulgato adjiceretur. GΕBHARD. addicerisur etiam Leid. sec. Lipsiens. et Feagm. Hav. Quod errautibus Ithrariis tribuendum est, qui adicere, pro ad jicere, seribere soliti suerunt: quemadmodum etiam hie scribitur in Loid. pr. Voss. utroque et Portii g. Qua ratione iniceretur, ro iajicere/ur. habuimus supra . lib. c. 28, 5. V. infra ad a, Io,q. et 4, 8, 5. addictus et adje-
vas scripsit. Η ΗΕΝΑΝ. Legiones etiam vereres primus edidit Aldus, quum Priores dedissent, media
voce exsulante, Legiones Degeres.
Sed eum Rhenano iaciunt omnes codices. quos consului, praeter solum Haverk. in quo Leriones etia veteres reperi. V. in ira ad 2, 44, 3. Voculas et atque etiam commutari infra videbimus ad 22, 47, 0. et infra hoc eap. l. 6. M omittit Florent. sveith.Jl. 4. Res nequidquam erant remintilaea nequiquam Leid. Pr. nec non Florent. et si e semper. V. infra
ad 4o, 47, 9. Paullo ante beIIum inducit, pro indicis, Voss. see. V. ad 38, 43, 1. l. 5. Ad Feroniae fanum comprehensos a Sabiniri Ilis Livii verbis haud dubio apparet, in Sabinorum potestate Feroniae sanum ea tempostate fuisse. Nee desunt. qui scribant, circa Soracto montem , et urbem Feroniam et Deae templum religiosissimum fuisse: ipsamque a ferendis arboribus
ita appellatam. Sed Dionysiussi. a. p. ii 3. J in Latio haud proeul P. 128. Cireeiis in Pometinis
campis Feroniae te Ium a Spa tanis conditum traditi nomenque datum genio ab aequorea latione Maroque vetustatis peritissinius 7. Aeneid. v. 799. J
Vide igitur, ne utrobique Deae templum suisse dieendum sit. Cui opinioni si quis gravate accedat, perbelle sateatur necesse est, Hin
257쪽
rebatur. Sabini suos prius in lucum confugisse ac. 6 Romac retentos. hac caussae belli scrobantur. Sabuit, haud purum momoros, ct Suarum virium partem Romae ab Tatio locatam, ct Romanam rem
nuper etiam adjectione populi Albani auctam, circumspi-
teram opinionem esse salsam. Aeeedii et his tertia quaedam, uod Ptolemaeus Ll. 3, id interucam et Pistoriarii Feronioe Imctim in Etruria retulit. De quo
nune loco an ii itelligi possit, viderint alii. SABEI,L. Neque in- tolligitur hoc loco lucus Feroniae , Ptolemaeo memoratus , de quo agit Cluver. 2. Ital. Antiq. a. P. 4 . neque etiam Feroniae luiseus, sons, et templum in eampis Pometinis, memoratum Di Itys. l. a. de quo v. Clituor. 3. Ital. Αntiq. T. P. Io 3. Sed potius aliud
Feroniae templum in agro Ca- enate sub mont0m Soracte, une non longe siti erant Sabini,
Prehenderant, et Etruscorurn Ue-jentes, qui Sabinis opem tulerunt, ut Livius refert. De eo conquiendus Cluvor. I. Ita l. In ii l. 3. P. 547. Haud mirum autem, O nogotiatores Homanos Proseis clos esse, eum sanum illud e Om.
muniter a Sabinis et Latinis coleretur. V. Dionys. l. 3. Λntiq. Iderea u frequensi I Vct. mercato. notnvi supra simile. LIPS. Pall. tres idem praeserunt, quod eo lex Liesii, nempe met eat , Ruisti quo scribendi ritu. Verum haec talia minutiora censeo, quam ut debeam Indicare Iee tori: Praesertim qui norit. notatem serori namquamque poculiarem sibi si rixisse orthographiam ; ne inusitata isthaec omnia reseramu ad antiquitatem exoletam: sed Ct oecupatior sum, quam ut li.
eea. libeatve deseendere ad has Criticorum naenias Inanes. GBUTER. Pall. tres , Lipsit cod. mer-
esto. sic l. 3, I7. Palat. tertius Herdouis ducto et auspicis. non ductu. l. 4, 27 ut habent MSS. duo Pall. Inter noeturnos tumuιtus
versi. id quod prohat etiam Ger.
Hae caussas heIIi ferebantur Iparabantur Neapol. Latinii, uri de putaban ur legendum esse i se Latinius eo nisecit. Verum nihil mutant reliqui eodices, nisi
uod Aaee caussae sit in Florent. ipsiens. Fragm. HRV. R m. Praet Portlig. a m. pr. Blque hae enim
caussae beIIi in Haverti. Paullo post memores suarum virium, τψet omisso, Voss. I. V. insta ad
f. 6. Nuper etiam adjectione populi Albani3 et, pro mans, Voss.see. Eadem varietas in Istis seequens est. V. ad II, 47, 9. et supra hoc cap. 3. 3. Tum vocem Albani non agnoscit Loid. se . Hine ei, euminspicere Lipsiens. Harlei. anti mior, Have rh. et Fragm. Hav. Florent. Helia . I.33. 7. Proximi Druscorum Vesev- ιιιJ Cl. Fontaniuus I. I. de Anti-
258쪽
cumspicero et ipsi exterea auxilia. Etruria erat vi- 7cina, proximi Etruscorum Uejontes. Inde, ob residuas bellorum iras maximo sollicitatis ad desectionem animis, voluntarios traxere. Et apud vagos
quosdam ex inopi plebe etiam mercos valuit. Publico auxilio nullo adjuti sunt. valuitque apud Vo-
quit. IIortae c. I. Veientes e numero duodecim populorum Etruriae expungit, idque testi inonio hujus loci coniirmat, in quo Livium Veientes in ipsa Etruria
non agnoseere dicit. Hoc ita vi.
detur colligore, quod proximi Etruseorum ipsi Etrusci non sunt. Credo , plerosque verba Livii ita
Beeepturos, ex omni numero velox Omnibus populis Etrusco in ejentes proximos regi οὐ, ut l. 5,
8. loquitur, suisse Sabinis. Liv.
a , 5o. I uos Druseam ciνDatem; I. 5, 22. urbem Etrusci nominis vocat, et Veientes saepe Etruscis Connumerat, ac sine diserimine eosdem modo jeu es, modo Tuscos et Etruscos dicit. l. I, 15. BeIIi HGnatis contagione irrisati IVGentium animi et consanguinitare nam Fidenates quoque Drusci fuerunt. l. I, 46. I. 4, 17. C. 18. C. 21. Et seqq. et I. 5, i5. Florus I.
jorum urbs προσχη ta et ris I υρ-suvias Plut. in Camill. P. I 20. Verbis praecedentibus Ururiaque erat vicina, addita vocula que, Praeserunt Voss. pr. et Leid. sec.
luit librarius nuIIius y Sed vulga
tum praestat. Paullo anto meWι es otiam vaIuit Uoss. pr. et Leid. see. ει merces patuit, viar. sec. etiam
mereos fuit Florent. Vatuitque apud Veienter pacta cum RomuIo induciarum MesJ Induciae factae erant sub Romulo Lirius. Iram. I. in centum annos, sed sub Tullo Hostilio ruptae. quippe , eientes
cornu dextro advorsus Tullum steterant pugnaverantque. Frt stra igitur ilic servatae, quae aulea ruptae erant. Atqui ego memoria lapsum Puto Livium.
GL EΛN. Atqui iam ante contra Tunum, rupta illa inducia. rum eum Romulo fide, hellum
geSserant, una eum Fidenatibus. Supra e. 28. RuIIus aduersus nisjentem hos em dirigio suos r Iba nos contra legionem Fidenarium coI
Iocat. Vide et Dionys. 1Ialic. l. 3, 6. et Festum v. Sepιimontio. ciuietiam urbem Veient; una a Tullo OPPugnatam ait. Nullae ergo tune amplius erant induciae eum Romulo pactae , paetae quidem in euntum annos, sed gesto novissimo bello violatae iam, ruptae, P. t 29. et abolitae. Glaroanus Livium memoria lapsum Putat. Sigonius, qui Glareani censuras diligenter ubique cxaminat, Di, si potest, resutat, hic tamen, quasi aequiescat, et nihil habeat, quo Livium exeuset, tacet. Sed profecto nimis foret illo memoriae lapsus, nimia, ac Livio PUDrsus indigna incogitantia, rei
tam modo memoratae statim sit.
isse oblitum. Tertio enim abbine capite de isto Tulli contra Fidenates et Veientes hello egit, immo hoe ipso etiam in loco a Sabinis scribit sollieitatos ad desectionem a Romanis Veicii iiiiiii animos ob residuas bellorum iras, sed GIuisse apud Vueu es pactomnovissime, ut eenseo, induciarum
259쪽
jentes nam de cetcris minus mirum ost) pacta B cum Romulo induciarum fides. Quum bellum utrimque Summa ope pararent, Vertique in eo res videretur, utri prius arma insurrent, occupat Tullus
Livius in superioribus nihil pror- mat, quod e . 42. lib. I. auctorsus de exitu illius helli, aut pace ait, Ιου in or uile ad praesentis inter Veiente et Romanos post quietem fratus helti in eum I ejen- horum victoriam rostitutarii tra- tibus jam enim induciae exieran didit, abductus, ut videtur, naris aliisque Etruscis sumimu . fieil. aratione novi et inusitati sui Pli- Servio. quihus verbis si ad a-eii , quo perfidiam Albani ducis liquem, non ad alium certe, quam vindicuvit Romanus; existi moer. Illinc respexit, tentatum a me logo Volentes, composito tune briis eum; nee alias intelligere ιν otestio, Romanis seu eorum regi Tul- in illicias, quarum quidem in Ru Io Ilostilio obligasio iterum suam perioribus mominerit, nisi has fidem. Paetis dentio in .contum a I pientibus cum Romanis et Tul- annis induciis: id ille Livium hoc lo in e entum rursus annos ex mea demum loco per oceasionem si- gentemia renovatas. Xani quas gnificare, scribendo ualuitque a- Romulus antra in centum anno pud Vesen ex parta eum DIIo in- iis concesserat, si maximo V duciarum fdes. Sciolos vero, quia luis ent Remper, tamen iam diu nihil ante de indue iis cum Iullo ante Servii imperium , immo iam Paetis legerant, te inero satis. sod ante Tarquinii Ι risci exii e do-n ore suo, RomuIi nomen hune buerunt. At induetae eum Tullo in locum intulisse, qilippo a quo in totidem anno , q iocumque v- elotiti hus agri patrae muleratis tu ius imperii nnno. Paetae necescentum auuos indutias da af sit - sario sub Sorvio clenium situm yrct e. i5. meminerant. Atque de elicurremini tempus. Nam Tulit a plano Liviuq l. 4, M. inducia- lux regiinvit annos 3et. Ancus ritui ad finiendum Prius hellii in Tarsi. Priscus M. Sorvius donieli in iisdem Veienti huq pactarum qi e 44. Ex quo manifestum, quo- mentiti it demum in illo alterius rumque Tulli anno initium cen-holli: Cum I ejeutibus nuper acie tum n nno mim ponas, desinere dimicasu u ad Nometitum es Fide- ilicis in Sor iano imperio. PE- nos fuerat . induciaeque inde, non HIZON. Animadv. I istor. e. 4. pax fucta , quarum et dies exierat. P. I O. Porigonius hono ostendit. ει arite diem rebellaverant. De Romulo hic non posse lorum lia bello a Romanis contra Fidena- bore. ot pro oo ex li istoria sub tos et Veientes go sto. pugnaque stilliit Ira Ilo. Propiti ad seriptu ad Nomentum et Fidena pugna. ram tibi cirum accedit Romamo. ta, captisque ipsis Fidenis . ac vel Roma ιis. E compendio scri- Dion tibiis metu similis exei dii bendi Rom. Deilo seri potuit Ro- exterritis, et ne quidquam solli- mulo. DURER. citantibu ad eommune hellum duodecim Etruria o populos su- quum bellum utrimque sum-pra c. I . 22. 23. egerat, at do rva ore pia aretur. vertique in eo induciis. v Pl iii iocum quo modo ν es Dide et u J Pal. pr. reprimquo compositum fuerit hellum, ibi sunt uiuosserarent. alludit ad loelicine γ'ρὐ qiii dona. Multum me et- nom restitantem n tert o ae Cari iam in hac emendatione consi r. pani edit. Cum belltim utrimqua
260쪽
in agrum Sabinum transire. Ρugna atrox ad sil- 9vam Malitiosam fuit. ubi et peditum quidem robore, Ceterum equitatu aucto nuper, plurimum Romana acies valuit. Ab equitibus repente inve-
xv mma ope parare M. quam dueo
mutatio placuit auctori et, 54. Ut Uinm inson es fetisse videri pellent, Notamque ferre/ur. JAC. GRONOU. Maxi inani partem ΜSS. pararent legore, Cl. Gronovio
nostris enim ita soli Leid. uteris hue, Isari ei. pr. Haverti. et Lipsiens. Similiter ex Oxonn. solos tantum L. i. et C. lectioni Gro novi anae laventes laudat Ilearne;
ne quid de Palatinis Gebhardi,
quorum secundus vulgatum servasse videtur, dicam. Verum Praeter plerosque seriptos τὰ pararenι etiam superest in omnibus, quas vidi, edd. antiquioribus, quum contra Fararetur demum obvium suerit in Sigoni alia annia 555. ubi Sison Ius testatus est, se ita in risiis invenisse. Postea Scholion hoe omisit. nec tamen Iectionem, quam olim receperat, simul expunxit. Unde, eo reie-Cto , alterum recipiendum puta. vi. De mutatione autem locutionis, quae hie Livio placuit, ut verbo activo subiungat passi. vum, infra dicendum erit ad 8, 34, 9. et ad 4, 2, 7. Insuper edi. tiones ante Aldum Cum beIIum
utrique snmma ope pararent, quomodo utraeque manus Inlustratur
quum utri mox sequatur, et, praeter Leidens. see. etiam utri
que obserentem, ab alia yartestent omnes eodie es scripti, nihil mutans utrimque praetuli.
liqua negligentia librarii omissae sunt in Fragm. Hav. Gri prius arma infamenta Ma. nuser. uter pr us arma ἐκρον M. LIPS. Ita et Vost. prior, et Leid. sec. ut prius arma Lipsiens. quae
scriptura orta videtur ex comia
pendio scribendi uι', pro uter. f. q. Pugna atrox ad si am misticusam fuiιJ Hane alii MaIisiam, alii MaIicusam, alii Mailriosam p. 13O. voeant. In Dionysii codice vero si. 3. p. 174.J legitur Maiesca. quod in eum quoque
auctorem annotavimus. GLARE. AN. Cum vetusti libri omnes haheant ad sytuam MaIitiosam, saatis mIrari non possum, eur isti emendatores Mat eusam malint, quam Matitiosam. quam germanam esse huius loci lectionem probatur ex Dionysio, qui hanesγlvam appellat τῆν Γλήν καλου- μένγὶν κa κέρνον. Est autem κα κἀρνos maIitiosus. SIGON. Vett.MMi Iosam. LIPS. Dei inuit ediistio Modiana seeuli superioris te. ctionem Maticusam: nam Aldina exhibet malitiam. Nostrum illud Matitiosam restat in Pali. tribus. Neque aliter Graeeo vertit Hal I. carnassaeus I. 3. GRUTER. m. I riosam etiam Invenerunt Lattanius In Neapol. et Vallean. ataque liparne in Oxoniensibus. quos adhibuit. Neque aliter est in nostrἱs, Florent. Vosn amboahus, utroque Ila Hei. Loid. ii troaque , Lipsiens. Portug. Haverti. et Fragm. Hav. Eamdem lectio anem probat etiam Cluverius In Ital. Antiq. I, 9. p. 6 . Mox ubi