장음표시 사용
111쪽
ipso sit magis firmus, quam mereatur psodus ruotionum ad assensum impellantium . Est s. Innoc. 6. Hine potest quis prudenter repudiare assensum, quεm
habebat supernaturalem. Est 2 O. Innoc. D. THOMAS commentatis in cap. Io. ad Romanos. Intellectus eradentis, inquit, non determinatuν ad ansentienἁum , ex necessitate rationis , sicut intellectus eientis Ex quo sequitur , hominem non elicere λ-ctum assensus h dei ex moti vis, & pondere rationum, quas Evangelii Praeco proponit r Praedicante enim a somet Doctore Gentium, cujus verbi S non phaleratis,
sed simplici eloquentia tesertis singularis vis inerat, quidam nostrae fidei mysteriis dissentiebant, alii assentiebant iuxta illud Act. 1ν. Cum audissent refuractionem
mortuorum, quidam quidem irridebant , quidam vero dixerunt O audumus te de hoe iterum , quidam veνδmisi adharentes ei crediderunt.
Qui igitur fides producitur ri Hoc explanabit scholarum Angelus . . . requiritur quidem ad fidem, inquit a. p. q. m. art. l. ad 1. quod credibιlia proponantur erade tι. se Aoe sit per hominem. seeundum quod fides est ex audιtu, ut dicitur ad Rom.
. ipsum autem credere, χχ. q. R. art. 9. in corp. cubim ulti audientes Evangelium, non credunt, quod spe ctat ad inscrutabilia judicia Dei credere , inquam , es actus intellectas assentientis veritati ldivina ex imperio voluntatis a is Deo mota per grAtiβm ,. . Unde fides eii aetus supernaturalis. fides vero, de qua agit condemnatus error , naruralis , de humana tantum est clicet altera Propositio innuat assensum esse supernaturalem, sed negatur illius Propositionis suppositum fides, inquam, illa naturalis tantum est , Cum solummodo sistat in rationum pondere. Proinde nil nimirum , quod barbarus extremo sub/ sole repostus audiens Evangelium a Praedicante , cujus verba rationem , motivum , dc pondus seliam
h. bent naturale , nil mirum proiecto est , si idem postea
112쪽
postea ab idololatris audiens plausibiliora, seu suae me. gis linaginationi consermia prudenter repudiet assensum, quem prastuerat Evangelio, ut asserit Propoliticifexta. Haec propositio sui & quinta vera serer, si fides rationum ponderi commensuraretur, iam vero, uevidimus, fides supernaturalis est quarumcumque ratio num vim , dc elaboratissimos superans discursus , de Gratia debetur assensus super naturalis.
σ. D ms dicta ex resimonis ereaturarum , simi L tive motivo ad iustificationem DFrit. Est 1 3.
D. ΤΗOMAs 22. q. a. art.: Dicitur ad Hebraos Io. Sinis fide i inbiis est platare Deo: sind fide ut que supernaturali, non naturali. seulat dicta, sive Philosophisca ex testimonio ereaturarum, similive motivo deprom ipta, hoc en m D. Thomas quasi hunc praevidisset errorem, apertὰ refellit in responsione ad r. quia naturati
minis cinquit in Openrit a superiori natura, non fuscis cognatas orati naturatis, , sen fides ista latὸ dicta is sed
νequiratur supernaturalis is, seu Τheologica . Praesuffocatur insuper directissim8 damnatus erroe I. 2. q. III. art. q. ad 2. ,, per eognitionem naturalem homo non eonvertitur in Deum , in quantum est justificationis eausa , unde talis eunitio non sufficit ad iu-β rationem. P 'i'uε ς . iustineatio est supernaturaIis , itaque Acd,spositio ad illam debet esse supernaturalis e qdae qui dena dispositio inter alias . primo requisita est fides strictὰ dicta ; sicut docet Coneilium Tridentinum sessi 5. cap. 2. Fides est humana falatis initium, fundamen tum, tradix omnis justi attonis: fides, inquam ne illa ad latὲ dustam detorqueatur quam ex audιtncone ιentes libere movevtur in Deum , Credentes vera υνε, qua ,, rivinitus revelata fune
113쪽
s. T On xi si fidei unius Dei neeessaria viaetur nera - 1 l sitate medii, non autem explicita Remunerato.
D. THOMAS 2. 1. q. 2. art. s. Dicitur ad Hebra os I x. portet credere aceedentem ad Deum, quia est, ct quia inquirentibus se is Remunerator est , , Et certe necesse est ad justificationem , dc salutem ieam fidem in Deum habere , qua , inter alia i spei nostra in Deum excitet . Quomodo autem spes nostra in Deum excitabitur, nisi Deum credamus esse inquirentibus se Remuneratorem tPROPOS. DAMN. I quis a pota fata publiea interrogatus, fidem At o nuὸ eonfiteri, ut Deo, ct fidei gloriosum eonfialo,
taeera ut pereaminosum per se non damno. Est I 8. Innoe. D. THOMAS 2. 2. q. 3. art. a. in argumento sed cono erat Apostolus dicit ad Rom. Io. tarde creditur ad justi
iam, ore autem confessio sit ad salutam . Sed potissimum id constat e x eorpore . Confiteri fidem non semper, nequa in quolibet Deo est de nee state salutis. sed in alisuo Deo, se rempore, quondo scilicet per omissi nam hujus eonfessionis subtraheretur honor debitus Deo, se etiam utilitas proximii impedenda et puta si aliquis intemestratus de fide i publica nimirum authoritate ,, taceret is Ict ex hoe eredeνetur, vel quod non haberet fidem , ωει quod fides non essερ υer , vel alii per ejus taeiturnitatem Λυerterentur a fide : is in hujusmo/i enim casibus confusa ιi s da necessitate faruti is .
. De Charitate erga Deum. PROPOS. DAM
I. A N peeret mortaliter, qui actum dilectionis Deιἱ L semel tantum in vita eliceret, condemnarν non auaemur. Est 3, Innota
114쪽
h. Probabile e'. ne singulis quirim rigorose quιnquenniis per se obligare praceptum Gharitatis erga Deum. Est 6. Inn . D. THOM AS a. h. q. 44. art. s. explicans haec verba vilites Dominum Deum seri sie discurrit in corpore Praeipitur nobis, ut tota nostra istantio feratur in Deum . quod est ex toto corde, ct quod inteluctus noster subdatur Deo, quod est Ex tota mente, O quod appetitus noster reguletur feeundum Deum. quod est ex tota anima. O quod exterior actus noster obediat Deo, quod est ex tora fortitudina, vel virtute, vel viribus Deum diligere. Quot D. Thomae verba, tot sunt oraeula damnati in bina propositione erroris prae suffocativa. Damnarat Alexander VII. Deum non esse diligendum per se cut supra vidimus de virtutibus Theologicis propositione damnata a. sed quoties Deus sit diligendus, Pontifex non explicat, ajebane harum propolitionum .1 Lautho rest itaque satis est, si semel Deus invita diliga. eur, praesertim cum Odiosi sint restringenda, nequὸ lex ultra dilatanda sit, quam disertis verbis tonet.
Estne igitur odiosum , quod velit a nobis RHν. Deus, diligibilis super millia auri is argenti, super mel,
ct favum . super aurum , ct topazuon Deus, inquam, sons, origo, & immensus totius bonitatis c quae est causa dilectionis Oceanus in quem proinde deberet rapi, dc effundi conglomeratis animae, & corporis viribus totus amoris impetus Sand eum Deus honorari parentes jubet , etiamsi non addat quoties , in praeceptum honorationis parentum impingeret is, qui eos tantum semel in vita honoraret, de in tam protervum, εc ingratum filium tota se natura aliter ingenita , in seminata, edocta armaret, εc exonerarete an igitur minori apud nos loco sit naturae, vitaeque author, & conservator Deus, di cujus conservatio est nostra continuata productio citata D. Thomae verba aeternum memoriae , mentique impii menda designant revera praeceptum
non semel, sed saepius Deum diligendi et is praeipitur is enim c. non consulitur ut ex tota fortitudιne, vel virtute, vel viribus Deum diligamus. An hoc est semel tantum tennii ad amorem Dei ignem veni inquit
115쪽
Dominus mittere in terr m, O quid volo, nisi ut aerea datur cur: non itaque Divino amore aeeendimur, desursum serimur. inardest mus , dcimus' absit hie omnia mora, absit omnis tepiditas, absit omne frigus. Ηine etiam penitus ruat, necesse est septemtrionais It frigore frigidior illa asseri io Probabile est, ne sinutis quidem restro e quinquennis per se obligare prae plum Maisitaris erea Deum . Etenim ne quidem infra quinquennii terminum, actui Divini amoris hominem adstringi, non est ex tota sortitudine, Vel virtute, vel viribus Deum diligere, quod tamen nobis cuiliouet eae D. Thoma praecipitur.
Charitatis eadis Ius praevio legis, is quoa de hoe De Haliter datur .. δύ . Est itaque praeceptum Charitatis praeeeptum speciale, ut etiam seperius considerando virtutes Theologi, eas In genere vidimus, adeoque per se obligae, de non lotum, quando justificari tenemur.
De charitate erga Proximum. PROPOS. DAMN. r. 'I' tenemur proximum diligere actu laterno, is
1 formali. Est IO. Innocia. Praeepto proximum diligendi fatisfacero possumus
per solos actus externo. Est II. Innoe.
D. THOMAS 22. q. 2 s. are. r. dieitur I. Damis Φ. Memandatum habemus a Deo, ut qui diligit Deum. ditigat fratrem suum. Sed Deum tenemur diligere acta Interno, εe ser mali, ergo Ze proximum interno fin-eeri amoris affectu debemus di Iigere. confirmatur hare Christiana , & ingenuae, recteque menti a natura impressa doctrina xa. q. 25. are. . H
116쪽
ἰηρενῖον charitatis affectio is debet respondere exterioris tui. de q. 23. art.' essectus ct signa charitatis ex ,, interiori dilectione procedunt is , ct ei proportionantur. Denique a diligere debemus proximo ea charitate, quae omne odium excludat, actus autem externi, quos proximo demonstramus, ab alia radice prodire possune ἐει omne odium non excludunt i possiant enim ab hypocrisi imperari. aut certὸ ab humanitate quadam, ve arte potius Machiavellopolitica, quam, si modo vive rei, facetὸ argueret Diogenes famosam adhibiturus tu Cernam, qua in frequentI sorro homines candidi, sin-Ceri, recti, explicati, re exporrecti eordis studiosὸ inquireret. Adeo ars ista pessima inexsaturabi Ie saep/odium sub speciosae larva amicitiae condens in muli rum animos irrepsit. Itaque exteriorum actuum exhibitio non est eertum animi odium excludentis argumentum, quod tamen ad dilectionem proximi requiritur. Interius quis in proximum sit propensus, oportet, echoc est illum vere diligere.
De quibusdam actibus Chatitati contratiis.
a tris, non quidem ut malum patris, sed ut bonum Cupientis, quia nimirum ei obventura es pinguis hare- altas . Est I . Innoc. a. Lisitum est filio gaudere de parrisidio parentis a se in ebrietate perpetrato propter ingentes divitias invii ex hareditata eonfeeutas. Est Is. Innoc. 3. Si eum debita moderatione farias potes absisu moreati pereato de vita alieujus tristari, O de illius morsa naturali gaudere, illam ineseaei affectu petere desiderare . non quidem ex displicentia persona, sed oba ιiquod temporati emolumentum. Est 13. Innoc. D. Thomas aa. q. 26. loquens de ordine charitatis, quaerit articulo nono, an homo ex tharitate magis debeae diligere filium, quam patrem, cui quaesito sic res pondet in corpore artieuli. Id quod habet majorem
rationem boni, es magis diligendum, O quod est Deo
117쪽
PROνog IT ON EI DAMNATAE. similius, ct sie pater est magii .ittgendus, quam Alius 3 quia felliret parrem viligimus sub ratione principii, quod1Mest rationem eminantioris boni, o Deosimilioris . Imo an tantum diligendus est pater, ut in neeessitate ex erema stet tendum sit potius patri, quam filio. Id
1iquet 33. I. necessivatis extrema amrieulo magis labeνet deserere filios , quum parentes, quos nullo modo deferere ιiret propter obligationem bene io--m fusceptorum.' Si iri praefato easu sin quo lactuosum seret hominiale patri. α filio providere optantis certamen nullo modo I ieeat deserere parentes propter obligationem beneficiorum susceptorum, quam ipsa natura altὸ nobis impressit, licebitne filio absoluto, di recto, formali desiderio cupere mortem patris, cui vitam debet lic hilne ei gaudere de parcieidio parentis a se in ebrie-
eate, adeoque ordinarie non sinὸ omni culpa sua perinpetrato propter ingentei divitias inde ex haereditate conissaeutas, & patris, labore, cura, sollieitudine partas At, reponis, filius non cupit mortem patris, nec de ea gaudet in ebrietate illata , ure malum D/rit, est, verum quatenus ex ea pinguis provenit haereditas. Sed nee Poeta genti Iis describens saeculum illud feris reum . quo filius ante diem patrio inquirit in annos. stylum acuit, in filios inquirentes in annos Patris.
quatenus id malum patri. est: hoc enim plane est in .
solitum, de sorte numquam patratum vel ab abortivo naturae monstro ἐ illos Poeta tantum tedarguit, qui inhiantes divitiis, opibus, potentiae, ob id exoptabant. ut mors prolixioris paternae vitae filium quantocyus a, rumperet ἰ proindὰ et iniera eos culpat . quos Christia
nus Theologus excusat. - ' . .
Hinc & sponte sua ruit Propositio tertia, negatur rue suppositum, posse aliquem de vita alterius cum ebita moderationa eristari. dc de morte illius naturali gaudere. Diliges proximum raum sient eo fuma an verro ullus vellet, ut quis de sua vita tristaretur , dc de morte sua naturali gauderet
118쪽
4. T T-in saeularibus , etiam in Regibus in Oenies V Dp suum statui, O ita vix aliquis tenetur
Md eleemo rnam , quando tenetur tantum ex superstuo a tui. Est I 2. Innoc. D. THOMAS Q. q. 32. are. s. ad 3- datur aliquod tempus , in quo quis mortaliter peccat, si elaemo γnam dare omittat; ex parte quidem dantis, cum habet superstu , qua secun um prasentem statum non sunt sibi
necessaria , prout probabiliter astimare potest : Nee oporret , quod consideret omnes casus , qui postsunt contingere in futurum, Hoc enim esset de crastino cogitare, quod Dominus prohibet Matth. 5. sed debet dijudιeari superfluum fecundum ea, qua probabiliter ut in pluribus oecurrunt . Tale autem superfluum sic descriptum in multis saecularibus opulentis, praesertim in Regibus reperitur , proinde illi tenentur ad elemosynam ex superfluo statui Fundamentum sententiae fuit Zieere diis ii, ipsib opi a. que adeo Regibus fervare sua ad suum, suorumquesta
tum augendum. Et sic proculdubio vix, aut vix quidem aliquid in Locupletissimis reperitur superfluum, cum ambitio, vel effraenis cupiditas semper status amisplificationi , dc splendori inhiet s atque adeo juxta illam opinionem elidebatur obligatio eleemosynae a Scriptura Sacra tam saepe inculcata. Fundamentum illud ex discursu corruit Doctoris An aje, gelici, qui superflua non ad statum augendum, vel futurum extendit, sed ad prasentem restringit. Docet enim incumbere ex parte dantis obligationem eleemo synae, eum habet superflua, qua is secundum presentem statum non funt sibi necessaria , is prout probabiliter. assimari potest. Nec oportet, quod tonsideret omnes ea. sus, qui possunt contingere in is futurum puta promotiones ad altiorem, &sublimiorem vel sui, vel suorum statum. Noe enim esset 'de erastino euitare ι α
mentem inanis gloriae expcctitione , stero.
119쪽
ios P Ropos I Tio NES DAMNATAE. De Iuramento, & restrictione Mentali.
indeque in qualibet alla re levi periurat, non mitae M. vmam arreverentiam, sed is quantum ad aliquid maWia auget ; ct adeo non excusatur a pereato mortali adeoque propter vocationem Dei in testem mendae ii levis, dc vult, dc potest Deus damnare hominem.
THOMAS. 22. q. II O. art. in Cors
, ees I n' n turaliter signa inteluctuum, innaturale est,m indebitum, quod aliquis voce Agnificet id, quod non
Dabet tu mente, sive quod mentiatur, proindeque quod coram aliquo quis juret sine mente surandi ιν unde eum mendacium per se pravum, is peccatum A, a sortiori peccatum est, mendacium juramento firmatum . in quo non datur parvitas materiae. Tale autem mendacium continet propositio damnata.
3. O Ui m dianta eommendatisne vel munera. ad Muigratum , vel oscium publicum promotus 2 poterit eum restrictione mentali prassare juramentum quod de mandaro Regis a similibus solet exigi nou karito respectu ad intentionem exigentis, quia non tenetur Iatera crimen oeeultum. Est 18. Innoc.. q. si quis τ' solus , vel eoram aliis, siυγ interrora tur . sive propria sponte, μὲ recreationis ea a. aquoeumque alio modo juret se non fecisse aliquid quod revela fecit, intelligendo intra se aliquid aliud, quod ' non Iae
120쪽
non fecit, -ι aliam viam ab ea, in qua fecit, vel aliud quodυis additum verum, reυera non mentitur, nee es peraurus. Est 26. Innoc. D. THOMAS 21. q. 89. art. I. ad 6.' Debet juramen. rum servari secunaum is intellectum ejus, cui juramen-rum pra staturis. Unde Isidorus dicit: quaeumque ar te verborum quis iuret, Deus tamen qui conseientia te ς sit est , ita hoc accipit, sicut ille , is cui juratur , iis ρη relligit D. Dupliciter autem reus fit. quia is Dbi Λο. ' δ''amen in vanum assumit, is proximum dolo capit. Sane si talis rei trictionum usus admittatur; latitsi macriminibus pandetur area I nulli poterunt iniri contra. eius, nullum tuto cum hostibus poterit feriri, & ob. servari foedus etiam Sacramento firmatum , extorris erit societas, fidelitas, commercium, pax, & unio animo intum inter homines et quilibet, ut fallaces istos arte Sinones fugiat, abditae se cogetur mancipare selitudini . ac sociale animal degenerabit in ferox, asperum, Mintractabiler verbo, tota humani negotii machina sus
Sed nonne Consessarius, inquis, excusatur, qui sim- obissipliciter interrogatus de peccato, quod per solam nu-vit consessionem, respondet se id nescire Id verum est ι sed ideo, quia apud omnes omnino Τheologos, de juxta communem fidelium sensum illud nescio Consessarii idem sonat, ac nescio ut homo r illud vero non feci, vel Iuro me hoc non fecisse sub vitelligendo ut fateri debeam 3 unlveris retro Antiquitati, toc-xenti Theologorum, fidelium menti, ac sincerae praxi ante hos nuperos restrictionum artifices Ze fuit incognitum, & ab omnibus Christiana simplicitate imbu-
At publicam, reponis, subibit infamiam qui aurata commendatione ad Officium publicum promotus est, si is non subintelligat a Ministris Regiis interrogatus ,
non sum promotus vi munerum, vel commendataonis , isne fateri debeam is .
Τales sibi angustias imputet lille, qui effiae aes cmbi tioni laxat habenas.