장음표시 사용
141쪽
menti, puta ne a Domino male tractetur , ne torυι scemiatis aspiciatur, ne domo expellatur . Est st. Innoc. D. THOM AS 1. 2. q 62. art. r. in argumento sed eon era . Dicitur ad Rom. r. Digni funt morte non solum
qui faetant, sed etiam qui consentiunt facientibus. Et in responsione ad i. Non solam pereat ille, qui
pereatum axequitur, seu etiam qua quocumque modo peccati es causa , is vel cooperaιor M. Et profecto cur minus peccet ille , qui cooperatur domino in peccato luxuriae, & quidem modo tam directo, & aperto, qualem allegat propositio, quam is, qui Hero obsequitur in committendo surto Τheologi dum loquuntur de Dinoso Naaman Syrcise simul incurvante cum Rege , qui illius manibus in mixus Idolo Remmon corpus inflectebat , inter se laborant, ut eum ab idololatria excusent 3 atque ideo so- um excusandus venit, quia obsequium Regi dumtaxat humanum, dc civile quDd praestabat extra templum, etiam exhibebeti in templo longὸ remotus :b idololatria Regis: profitebatur enim se veri Dei cultorem, & nolis e se deinceps idola colere . Non faciet ultra servus tuus kolocaustum , aut victimam diis alienis nisi Domino . 4. Reg. s. Unde circumstantia taleS erant, quae eum tun apud Gentiles, tum Judaeos a cultu Remmon alienum esse indicabant. Quis vero mortalium ex circumstantiis scienter, & studio delatae, & eiectis scalae ad stuprandam virginem, opertae januae, aliisque id genus actibus non illico talem servum arbitretur criminis esse
Domini participem , & revera servum peccati, dgnum. que progigatissimo Hero ministru in pSiαὶ si talis famulus ' eonscientiae stimulis agitatus petiisset ab Eliseo, ut quondam Ni aman. an illud posset continuare obsequium, non ei, quemadmodum alteri, Propheta respondisset vade in pace, factum Naaman approbans; Dixisset ei, suge, fuge protinus, teque praesentissimo eripe salutis aniariae perieulo. Obediare magis oportet Deo, ejusque mandatis, quam hominissagitioso nefaria praecipienti. Sci Iicet servitus, seu famulatus , quo homo hom3 ni subjicitur , ad corpus pertinet, non ad anι-m 2. 2 quaest. IO . aitic. 6 ad 2. unde si aliud Imperatre ,
142쪽
ant Dominus, ,, aliud Deus jubeat, contempto ιllo, obtemperandum est Deo, , , inquit Augustinus citatus ab Angelico piaedictae quaestionis articulo s. in corpore.
FP se probabilis opinio, qua dieit esse tantum veni . . te, osculum habitum ob delectationem earnalem . ct sensibilem , qua ex o eulo oritur , fecisse perieulo coinsensus ulterioris , ct pollutionis. Est qo. Alexand. D. THOMAS 2. 2. q. I sq. rt. Α, in corpore. Oscula sunt , peceata mortalia secundum q-d libidinosa sunt se . Oscula autem, seu osculum datum ob delectitionem carnalem , dic. revera libidinosum est , negaturquo suppositum secludi a tali osculo perieulum consensus titterioris . Unde enim delectat earnalιter osculuin . nisi quia oecultius mentem delectat , stimulat, rapieid . ad quod istud suapte natura quasi pondere suo fertur quid illud est aliud, quam repraesentatio, de praegustatio ulterioris eriminis Sane SS. Patres jocos, nutus, blandiora verba, cae. teraque hujusmodi in disparis sexus praesentia passim appellant moritura virginitatis prine lar Quid dicendum igitur de earnalibus osculis Apage hic commentum illud, quod intendatur serta sibilitas , quae ex osculo oritur. Certe de sensibilitas intenditur, dc carnalis indivulse seqmtur, vel potius haee sola intenditur delectatio. Quo enim non vergit libido in quam natura peccato originali saucia de se maxi-m 8 proclivis est nonne haec. dum osculum illud figitur, vel sopita resuscitatur, provocatur, irritatur Liquet igitur, quod osculum istud non veniale, sed mortale sit.
De sensuum voluptatibus. PROPOS. DAMN. ir. Comedera ct bibere usque adfatietatem ob solam
a voluptatem , non est peeeatum , modo non obsit valetudini, quia lici/e potest appetitist naturalis suis n- tibus frui. Est 3. Innoc.
143쪽
D. THOMAS I. 2. q. 33. 3rt. s. in corpore Cum νβ-tionis sit orianare, actus a ratione deliberativa proradens,
si non sit ad debitum finem ordinatus debitus illa finis non est voluptas ) ex hoe ipso repugnae rationi, se habet
rationem mali: bibere igitur Eccomedere ad satietatem obsolam voluptatem, peccatum est, etiamsi non obsie
Ne quod vero refugium supersit petitum ex eo, quod appetitus naturalis possit .suis actibus, seu delectationibus frui, occurrit . D. Thomas & radicena propositionis evellit , . 2: q. 4. art. I. ad 2. Sectinaum averitum sensitiυum, qui est in animalibus, operationes quaruntur propter delectationem: sed institutor natura homini,, d Iactationes apposuist propter operationes Me stillicet inter alias, ob sustentationem eorporis: & tunc aliquis ordina- ite cibo, Ac potu,utitur. Non debet igitiir tomestici, Schibitiosi stete in voluptate, seu delectatione, ne homo in animalium cooditionem degeneret, di cum monstro voluptatis Epicuro consentiat.
a. Pus conjugii ob solam voluptatem exareitum omni penitus eaνet culpa, as desectu υemali. Est s. Ion . . D. THOMAS in suppl. q. 4. art. s. in eorpore. M Duo inbus solis modis , , eonjuges absque omni peccato conveniant; scilicet eausa proereanda prolis, ct debiti reddendi r Halias autem i i est peecatum ,, ad minus veniati.
3. D Ermissum est furari non solum in extrema neeesse I sitate, sed etiam in gravi. Est 36. Innoe.
D. ΤΗOMAS 1. 2. q. 66. art. I. ad 2. Uti ro aliena o euhὸ aecepta in easu necessitatis extrema non habet rariois nem furti propriὶ loquendo , is quia per talem is necessitatem cecce extremam, non gravem efficituν suum ias
144쪽
objietes tamen. D. Thomas agens a. a. quaest. 3 i. oblecte artie. s. de obligatione dandae eleemosynae, necessitatem travem squam illi e uetentem vocat sub extrema comprehendit . rticulo vero ejusdem quaestionis septimo ad 3. docet et , qui necessitatam exr mam par t- , liene accipera da alieno ad fui sustentationem a s quitur itaque etiam in Gravi nece uitate id lieere . quod tamen damnat Pontifex. i Respondetur, quod necessitas extrema alia est Iatὸ sumpta, quae sub se etiam comprehendit eravem, sed urgentem , de hae intelligitur D. ΤHOMAS. dum dicit dandam esset Eleemosynam ex superfluo naturae Grametur etiam necessitate liborantibus: alia est extremam sumpta, di hane Diam dicit requiri, nullo modo Gravem, ut quis possit accipere de alieno ad sui sumo. rationem. Idque patet e, articulo illo septimo citato ad 3. ubi Angelicus necessitatem illam respectu miseriam
patientis continuo nuncupat extremam . In casu, in. quit, necessitatis extrema omnia sunt eommunia. Non ait, in casu necessitatis gravis r in extrema autem ac
eipera Leat de alieno , si non inveniat . qui sibi dare
υιtie. Uide etiam Styaertium in Aphorasmis tomo 1. parte a. disput. 34. numero 6.
1. D Amuli, ae famula Domes ira possunt Meulia m. ris suis furripere ad eo enfandam operam suam, quam majorem judicant salario, quod reeipiunt.
D. THOMAS ii. quaest. 66. artie. s. ad 3. qui aeripit rem suam apud alios injuste detaniam, vel suo sibi iudieio liquide debitam , peceat eontra cemmun m justitiam, dum 'se sibi usurpat s Ma roi judicium juris ordine pratermisso . In hoc igitur peccat compensatio occulta, quod quilibet in propria causa judicem agat, omni ordine, Ec subordinatione, perniciosa metamor phosi subversis. Unieuique famulantium videbitur debitum omnino liquidum, & non dubium s non enim homines procedunt secundum hoc . quod res sunt, sed
secundum quod sibi videmur , proindeque illorum quili
145쪽
quilibet operam suam suo judicio , majorem salatio ex iactimans tuto, secur8 Dominos expilare poterit. Ardebit Troja, de ignorabitur author incendii. Certὸ serta Domestica prae aliis gravius puniri possent, eo quod specialiter perturbene paeem, de securitatem domesticam: iam vero quae pax , securitas , dc tνanquidi eas erie in aedibus, si passim compensationum occultarum permittatur colluvies
Nee in illis sistis familiarum ruina . Ut nihil dicam de molitoribus, sartoribus , aliisque id genus hominibus, quibus facilior est clanculum surripiendi Mea sicis
qu libet operarius conductitius, qui minori fior te quam Vellat, pretio operam suam addixit Domino. reliquum Eompensatione Meulta sbi comparabie . Idem sibi jus vendieabunt . qui res suas a Iteri vendiderunt. Etenim.
plines ex illis si in sua quisque causa judex sedeae γhae in re ipso Tullio pro domo Da loquente facundi
νes allegare poterunt , se fini se infra justum pretium mertes suas adactos vendete ; a divitibus passim stringi inuerones in suum suorumque iugulum, ab illorum peccatis divinam provocari vindictams se fame enecari , atque hinc se compulsos suisse merces suas non tam vendere, quam imminentem famem redimere. Ita grassabuntur undique iures, de . famosarum instar ranais rum tempore Pharaonis, in omnes aedium sinus . p netralia . angulos. cistas sese inserent eo illis peric Iosiores, quod videri non poterunt. Qualis ista retum saetes, iamiliarumque calamitas,
t . quantumcumque sit magna summa totalis. Est 38. Innoc. D. THOMAS x. h. q. 62. arti in 'corpore. Restitutios actus justitia eommutativa, qua in quadam aquali late eon it. Et ideo restituere importae redditionem ιμlius rei, qua injuge ablata est. Sic enim per iteratam us exhibitionem aqualitas reparatur .
Sic est, inquis, std restitutio non obligar sub maris tali
146쪽
eali in paucis, seu parvis surtis. Plura enim peccata venialia nequeunt confit re unum peccatum mortale .ndeoque nec parva furta id postunt, ac proindὸ non genetur quis sub mortali restriuere quod per talia a
'' 'Sed haee se sponsio nulla est : licet enim furta illa
parva secundum se considerata non sint peccatum mortale, ultimum tamen surtum, quo pervenitur ad magnana materiae quantitatem , ea peccatum mortale , ex con notatione enim surtorum praecedentium , cum
quibus illud mortale conjungitur, redditur surtum rel avis, adeoque tenetur quis sub poena peccati mortalis restituere quod ablatum est per parVa sutia , dum ad summam notabilem perventum est .
'Ut alium movet, aut inducit ad inferendum gra- ve damnum tertio, non tenetur ad restitutionem illisd damni illati. Est, Innoc. . D. THOMAS 1. 2. q. 61. ar . r. in eorpore. Ad resiιtum tionem tenetur otiquis no solum ratione rei aliena , quam aerapit, sed etiam rariona injusta aereptionis: O idao quieumque est ea a injusta Acceptionis, tenetuν ad restis tutionem quia quidem contιngis .... - -υendo is ad
fam aeceptionem, quod sit pracipiendo , eonfialendo cte. Que quidem omnia continentur famosis versiculis lusesis, consilium, consensus oec. hic etiam a D. Thoma citi
I. Um numerata petunia pretiosior sit numeranda , O nullus sit, qui non majoris faciat pecuniam prasenoem quam futuram . potes eredior aliquid ultra fortem a mutuoario exigere, is eo titulo ab usura excusari. Est 4 I. Innoe. 2. Licitum est mutuanti aliquid ultra sortem exigere si se obliter ad non repetendam sortem usque ad certum tempus . Est εχ. Alexand.
147쪽
D. THOMAS q. 78. arr. I. in corpore . Ruadam rex sunt, quarum uis est ipsarum rerum eonsumptio, siesuminum consumimus eo utendo ad potum , ct trituum consumimus eo utend. ad cibum, unde in talibus non debeaseorsum eo utari usus rei a re ipse, sed cuicumque esu reditur usus rei, ex hoc ipso emeeritur res .... proprius autem , ct prine alis pecunia usus ast sius consumptio, μωὲ distractio, Deundum quod in commutationes expendi- eur . Et propter hoe feeundum se est illisit - is pro aufupeeunia mutuata aerapere pretium , quod dicitur Hura ri. In utraque autem propositione accipitur aIi quid pro me. ronis peeuniae mutuatae, quod facillim8 demon stratur. Ad primam enim quod attinet, mutuum selet desis niti a Theologis quod sit eourractus , quo Mnus rem
suam sie alteri traisit, ut ipsa statim fiat aeripientis eum
obligatione reddendi postea prasim tempore rem eamdem speeia Mutuatori . Itaque ratio Es natura mutui imporintae inter alia actualem eradationem pecuniae , adeoque importat numeratam pecuniam , non numeraminuam , trasentem , non futuram . hoc enim ineptum de ridiculum est omne igitur quod hic mutuans petit ultra sortem a mutuatario numeraea, Ac prasenistis pecuniae titulo, revera totum id exigit pro mero,
do foro usu pecuniae. Ad facundam habetur responsio ex dictis. Includitur
enim in mutuo, quod mutuatarius obligetur eandem rem specie mutuanti reddere tempore proxo. Itaque re mutuans vicissim se obligat ad non repetendrum sortem ante certum alιquod tempus. U. G. ante trimestre , vel annum . Ecce Itaque Iterum merus usus pecuniae, quem isti auri helluones seorsum ab illa vendunt. Nec reteri, quod obligatio ad non repetendam sortem ad determinatum tempus , videatur posse pretio aest mari: haec enim obligatio est intrinseca mutuo, ideo
que naturam ejus seqditur . si quid igitur mutuatur exigit, totum id est pro usu pecuniae mutuataei qu.4lisurarium est.
148쪽
3. T T Sura non est , dum ultra fortem aliquid ex μν iamquam ex benevolentia , ct gratitudine dein bitum : sed solὰm si exigatur tamquam ex fustitia debitum . Est 42. Innoc D. THOMAS hic a nonnulis citatur quasi eradat do- Objea. ctrinam illam 1 1. q. g. art. a. ad 3.Sι munus ab obis sequio , vel u lingua non qu si ex obligatione res exhibetur , sed ex ,. benevolen ι ,, , ruet hoc aeripere, is exigere, is ex inare Sed ab hisce vebis vel umbra abest erroris. Non RHρ. enim illi e fit mentio de exigendo munere ab obsequio, vel a lingua, idque ex benevolentia, tamquam debi. tum, ob quae Verba prael ta piopositio confixa suit, sed de exigentia, seu petitione, qua liberalia peti solent. Idque colligitur ex fine corporis. Si quia ae. eipiae aliquid hujusmodi ceujus pretium pecuna a menis
surari poιest non quasi exirens, nec quasi ex aliqua is obligatione tacita. vel expressa is, sed sicut gratuitum
donum , non peccat ἰ quis etιam antequam pecuniam mutua et, ticiis poterat aliquod donum gratis aeeiperetnae pejoris conditionis efficitur per hoc , quod mutuaυit. Si quod igitur lucrum mqtuans accipiat ex dono, vel liberalitate mutuatam quod etiam antequam mutua se set, accipere poterat requirit Q. Thomas ut id non exigat ex aliqua obligatione tacita, vel expressa. sei tamquam debitum. UndE S. Doctor non solum non doctrinam stadit erroneam, qui omnes libros , teste. ofaeulo Pontificio, ' sine ullo pro is errore constri Gem. psit, sed eam quoque totaliter profligat. Convellit de illam citato articulo ad A. Debito omicilia non eom- p.rit ritalis obligario, per quam indueatur quadam ne-eestas, ut non spontβnen eo en otio t. ratem obligationem , dc compensationem non stomaneam certe continet propositio damnata
Nee valet titulus, seu debitum Gratitudinis Ementitam enim, εc ridiςulam haec assertio: facit gratitudinem: quemadmodum ridicula foret donatici alleuius Nobilis, qui habens equum centum pata conibus aestima.
149쪽
aestimatum alteri Nobili eum volenti emere reponeret, non decere Nobilem mercari, proind8 nee illum velle se tendere; sed liberaliter se ipsi equum dona. re , cum obligatione tamen, ut sibi vicissim centum pata nes ex mera liberalitate donaret.
. ontracrus Moliatra siritus est etiam re poeta
ejusdem persona, eum contractu . retrovenaditionis vravia inιto, cum intentione lucri. Elt qo. Innoc. D. THOMAS 2. 2. q. 78, art. a. praecitato in corpore. Si riliquis pro is pecunia mutu ta pecuniam accipiat, ex pacto tacito, vel expresso, pecc-t contra justitiam. Hoeautem ni in controctu Mohatra. Exercetur ille, dum V. G. is, qui 3 o. aureis opus habet, equum emit pretio 4o. aureorum post annum solvendorum , quem mox venditori 3 o. aureis re vendit, sed sibi de praesenti avendito te numeratis . Allegatur hic quidem emptio .& venditior sed cum contractus re venditionis praevieineatur cum intentione lucri, revera pro pecunaa minekata pecunia accipitur, seu contractus ille degenerae In merum purum mutuum cum usura specioso dumtaxat binorum contractuum emptionis, ec venditionis indu .
ea pallio. Quid enim interest, itane fiat, an vero emis prori simpliciter dentur 3o. aurei, pro quibus ille post nnum qO. rependati r
PROPOS. DAMMi. Tri Are temporale pro spirituali non es simonia .
Lκ quando temporale non datur tamquam pretium, sed dumtaxat tamquam motiυum conferendi iste ciendi spirituale , vel etiam quandὸ per temporalem solum gratuita compensatio pro θιratuali, aut . eontra Est 4s. Innoc. εχ. Et id quoque loeum habeθ, etiamsi temporale sit principale motivum danai spirituale; imὸ etiamsi sit mnis i us rei spiratuatis, sic ut illud pluris Uimetur, quam res spiriMalis . Est 66. Innoc.
150쪽
quis es malus ex genere, e o quod eadit super materiamanuebι tam . Emprionis autem se venditionis est materia .ndebita res spiritualis . Idque pol iis naum , quia res piritualis non potest aliquo 'terreno pretio, , compensari rideo etiam Petrus in ipsa fui radice Simonis praυitatem condemnans dixit: pecunia tua tecum sit in perditionem: quoniam donum Dei existimasti, pecunia ,, possideri. At, inquis, temporale hic non datur tamquam pre lium , sed dumtaxat tamquam moeiυum conserendi spi- 'rituale. Ego vero assero temporale illud revera dari tamquam pretium solet enim a talibus exactissime ra. RUp tio valoris iniri , dc quasi In statera ponderari, quan tἰim emolumenti illud spirituale, V. G. tale beneficium annue profundat, ita ut isti nullus allorum inhiet, nisi antea omnes benescii proventus, sinus, de penetralia exploraverit. Quid tandem est equum competenti, Jc librato ad ejus qualitates pretio in soroemere, si hoc non sit emere beneficia Sed demus temporale dumtaxat dari tum quam mo-
rivum conferendi spiritualet an ideo tempos, te sie OH in datum pro spirituali abstergit simoniae maculam ρ numquid de ipse Simon Magus simoniacorum Parens si hoc simonia non sit dicere potuisset , se ob. Resp. tulisse Apostolis pecuniam non sub sor mali ratione
pretii, sed sollim tamquam motivum, quo eorum v luntatem Incitaret ad conferendam sibi potestatem impertiendi Spiritum S. per manuum impositionem 3 nec enim ille curabat modum , dummodo spiritualem illam potestatem adipisceretur . Nec S. Petrus eum reprehendit , quod voluerit pecuniam pro re aequali commutare : sed pecunia tua inquit tecum sit in perditionem , quoniam donum Dei existimasti is pecunia ,, possidera,
Act. S. Et recte. Quod enim collatione pecunia per modum illicebra promoventis sine expressa rei spiritualis cum temporali comparatione obtinetur, hoc nihilominus pecunia possidetur.
Neque hie sistit istius vitii lues. Incurritur etiam simonia, quando per temporale sit solum gratuit compensatio pro spirituali. Alioquin profanus Giezi a quo venauores βιηιtualium etiam possunt diei Genita ad Φ. I cum