Hermetis Trismegisti qui apud arabes fertur de castigatione animae libellum edidit latine vertit annotattonibus illustravit Otto Bardenhewer

151쪽

Αd cap. 6. Pergit scriptor animam ad monoro ut missis rὐbus humanis in sua ipsius soruasione omnem colloeet industriam.

os. nutem c. 3, 2 et c. 8, 8. . 4. DisAuadetur matrimonium scs. g. 10-143. . 5-7. Priusquam res humanas relinquit anima robus suturis provident oportot of prospiciat; cs. c. 8, 1-4. - Ι Θ . 5-6 v. ad O. 3, 7. - Ιn M. 7 non solum solitentia sed otiam verbis auctor convenit cum Fratribus Sincoris. Finem enim Fratrum Sincororum commontationis 9. breviter complecfens Diete

F inster n i SS. g. 8 - 9. Do animae in res humanas descensu plura eX-hibui ad c. 2, 5-6. - Illustres hospites g. 83 dicuntur animne ses. c. 7, 4), quas appollutio quum omnino in Platonicorum do renimn doctrinam Optime quadrat, tum imprimis Philonis locum De cons. lingv. Phil. opp. sed . P isser III. p. 348-350

in momoriam rodigit. - Rationem infer res sola monto intol-Jogendas et res sensibus subioetas inforcodontona scriptor c. I,

5- 6 of e. 2, 7 illustravit. Similitudo umbrae, ut apud Grae- eoA usi fatissima est, ita apud Arabes quoque saepius invenitur. Al-Ghaκκall ap. Tholuinium Comm. de vi quam graeca philosophia in theologium tum Mutinmmodanorum sum Iudacorumoxercuerit, Hamb. I 835-37, I. p. 17 mundi corporalis inquit ad eum mundum, de quo modo disimus - sc. mundum rei creatis atque avelorum -, rationem talem, qualis umbrae ad corpus hominis, esse Scito'; idom simile Al-Shahrastant l. l. p. 210, 5 ortho- Omnis res ad rem ipsi similem inelinat. Froytag l. l. III, l. p. 447

n. 2688; os sententias graecas a Gildomet stero Sexti sontentiarum receusiones, Bonnae 1873, Ρ. 75 l. 3 sqq. laudatas. Ρerperam Franck Die Kabbata v. d. Fran s. liberaetri sonGesine . r. IS d. p. 84 I holuekio exprobrat quod istum Al-Ghagetalii

152쪽

doxo cum Sabaeo disputanti tribuit nec non Abu Sulai manio vocom Plotino tributam inforpretanti p. 335, I sqq. . 10-14. Mira quaedam similitudo, quae tamen aliquo pacto accedit ad Fratres Sinceros qui animam in rebus humanis versant om et corpore inclusam conserunt emem et elam sti ten

locum cum NeoΡlatonicoriim placitis nec potius eum praeceptis sociato

Plutonici graeci iterum atque iterum cadem imagino exprimunt: ex 'mpla collegit Creuger l. l. p. 203 sqq. - Cum Zoroastris sociatori huκ Pan

dona rem seodem simili explicat Mani apud Al-Mahrastunium p. I 88 s. s. Proverbia quas sunt sitan nuran ap. Frpytagium l. l. III, 1. p. 159 n. 965) pt Iz r zari U. Duk0sium l. l. p. 3 n. 4) ill Rin similitudinem non attingunt.

153쪽

. 4. Sententiam vocabuli immaterialis accuratius enucleabo in appendico; cuturum cs. ad c. 6, 8 9.

. 5. Robissine significantur animao vitia, quae similitudo a speculo sumpta) infra quoque c. 10, 2-3 uberius explicatur si omnino Arabibus vel maxime celebrata est y. . 8. Quod Deus maxima quaestio matoria inquisitionis et cognitionis) vocatur, e Plat. de rep. p. 505 a sqq. repetendum osse videtur, quo loco Socrates Ostendit την του ἀγαθου ἰδίαν esse

yinneu von threm manyeia Iesten Zustand und steisten dann aufeins nata dem anderen, bis eur horasteu Vollendunν. ap. Dietericium Die Anthropologio p. 133 - 134; cf. p. 118. Noster rebus

univer Salibus stomenta rerum, robris particularibus singulas res quae ex elementis constant significare videtur.

g. 10-11. Duo amici illi sunt mundus sensus et inuu-dus rationis; cf. c. 8, 1 - 2. Ad cap. 8. . 1 - 4. Priusquam sex hac vita excedit anima vi ino suturas curam impendat oportet. So, inquit auctor Fratrum Sincero- Iam prophetao tribuitur: Meid. XXX, 46 cf. Schol. in Harir

Massam. Od. II. p. 121, l. 19-20 quacum sententia de visitati mo sepulcrorum conseras voces iudaicas a Dukpsio Zur risbbis. Sprucuunde.

Imen 1MI. p. 1 allatasJ multisque subest dictis proverbialibus: Meid. X. 236; Flui scher Alici hundret Spriiche. Anh. Ι. n. 66 us. Froyt. l. l. II l, I. p. I 41 n. 850 quo loco utiquo recto coniicit editor pro codicis legendum osso ; D. 89, Freyt. III, I. p. 168 n. 1020; n. 237, Freyι. III, 1. p. 508 n. 3051.

154쪽

. 6-8. cautio est vocabulum o Qui uno in othicen multammadanatu receptum, quod in universum significat fugam rerum quibus detrimentum capere possis a vita sutura

cf. g. 8 et 113, ab interpretibus Qur ani autem in complures gradus distinguitur: v. Boidhawium ad Sor. 2, 1 et 2 ap. Fleischorum I. p. 14, 18 sqq. et P. I 5, 15 sqq. g. 10-11. Conforas similem locum c. 9, 8. . 12. Eodem modo Fratros Sinceri ap. Dietericium l. l. p. 163 res distribuunt: Die Substanusi zerfullen in au ei Gaimust . Das was Won irinen hocsi und zart ist, heiast Isochsubstans; das

Πυν ' . .. δων δε προσra Iriam καὶ ἀντίλυι ιν αυον καὶ βουλευσιν καὶ ἀλλα sit nice, τί ἄν Πς εHοι; Ad cap. 9. . 1 - 3. Mira quadam imagino illustratur si utentia c. 2, 9 et c. 3, 9 proposita studium rerum humanarum omnium vitiorum fontem esse; cs. c. 3, 7. g. 4. Animam ei qui creavit eam coniunctam cognatamque esse iam c. 3, 5-6 similitudine significatum est; cs. c. 14, 12. g. 6. Quae in M. 6 sequuntur miseriae et beatitudinis desinitionos, eao ad Aristotelem reserendae sunt auctorem:

155쪽

. 8. Eadem argumentatio c. 8, 10-11 occurrit. Ad cap. 10. . 2-3. Des imagino robistinis v. ad c. 7, 5. g. 4. In definienda morte physica consentiunt Fratres Sincuri : AA I. M I mors est discessus animae a corpore) Dio Log. u. Psych. p. 191 s. v. Tod. Cuius definitionis sodes exstat in Platonis locis Phaed. p. 64e et Gorg. p. 524 b, sex quibus fluxerunt Plotinianum: ο δε ἐ-ν o θυνα- mc, λ ωρὶς εἶναι τjν φυχον του συναιmc Enn. I. 6. 6, Philoneum :e . . ἀνθρ0mον sc. θανωτος) χωρισμος ἐσα φυχῆς απο /ιατος LΘg. allegor. l. I. Rp. Pieisserum I. p. 180, alia. Simile autem quo scriptor utitur, si ea quae alias de animae patria tradit spectas, minus aptum dixeris. Etenim utiquo nihil aliud

Similia quaedam iam apud Platonem inveniuntur: v. Zellorumll, I. p. 549 u. 2.

156쪽

f. 4-6. Verbosius repetitur quod iam c. 8, 10-II et c. 9. 8 explanatum est. g. 7-s. Subsunt oxplicationi praecepta Aristotelea: v. Zellorum l. l. II, 2. p. 4 43. Ad cap. 11. . 1-3. De sententia animae praeexsistenti aes ad c. 2, 5-6 disserui. g. 4. Carcer c similitudine apud Platonicos usitatissima aut corpus est aut mundus exsistendi atque intereundi. Similitor in Poemandro ed. Parthey c. 7, 3 Hormes Trismegistus postquam corpus deseripsit, animam alloquens mιον Rit ἐων ὀν ενεδυσυ εχθρον χιΠὐrta, αλχων σε καων Πυος αυζον, im ιι α ἀκουει περὶ se ν ακονειν σε δεῖ s ira βλεπve πεοὶ cui βλεπεινω δεῖ, cs. ibidem c. 10, 20 et 24. g. 5-6. Conforas ea quae in Timaeo p. 4 1 d sqq.

narrantur.

. 8. Perinde Fratres Sincori: sie - Sc. alle schleest Charo teresse, tadeInMoerthe Anlayen vird schininlicte Haud tuen- sirid alle ein P uer, das nichi eriistat; eive μαλ-- heit, die nie helit. l. l. p. 160. . 9. De eavenda odiicitato Fratres Sinceri auctoritate prophetae uxoris commonent: mber die Mohtheile der Ueber- sit tityunst stat die Aischa: Das IIauptunheu, so das Ih betris , ist die Uebersutisuno und Speismille, demι has das Voth sein Leib so any ulli, weram die Leiber feti, die Hersen hari undo innen die Bestierderi Machi ibidom p. 153. . 12. Imago quam scriptor animae Perpendendam pro ponit a Fratribus Sincoris sic explicatur: Der Leib oleicht einem Sectis, die Mela dem Schster, die stuten Theseu den IVaarem und u*utem, die meli dem Meer, die Taye disses Lebens der he ahri, der Tod dem Gestade, die undere Neli der Stadi der utleute, das Paradies dem Geloinn, Goti dem remellenden Minist. Die Anthropologie p. 127, cs. p. 4 3. Hinc anima eo unde venit rediro dicitur aut quaestum aut iacturam factura c. 7, Il. 9, 8; es. Fratres Sinceros Die Log. u. Psycli. p. 3, Die Diqiti do by Gorale

157쪽

Naturanscha uung p. 53. 14 8. aliaη. - Locut4ones proverbiales quibuκ idem simile celebratur v. ap. Fleischorum l. l. A1ι ny I. n. 14. 64. 148; es. Meid. XXX, 174. Ad cap. 12.φ. I-4. Admonetur animκ ut in omni re constantia utatur et firmitate.

g. 1. In proverbio est A Ll : Moid. IV

φ. 2. Bonum et bonitas nub myαοῦλον significat aut, quod magis placet. ψιμοσιν mi γε Si, de qua ad c. 3, 12 verbum soci. g. 3. Eadom sere quam quae initio loci occurrit vox invonitur in libro philosophorum ap. Dill mannium l. l. p. 45 n. 246: Amaritudo constantiae fructum fert dulcedinis, dulcedo autem psritiae fructum fert amarituinnis nec nou fructus laboris est quies. Cf. ad c. 5, 6. g. 5-7. Appositissimo ad nostram explicationem auctor commentationis 23. Fratrum Sincororum: Die Form ster Dinge

g. 8-9. Artifex dicitur anima, instrumentum corpuS: v. ad c. 13, 4 5. Ad cap. 13. q. Ι-3. Fieri non posse uι anima hac in vita veris

voluptatibus fruatur scriptor variis probare conatur argumentis. Fruetus patientiae est fellae sueees8us victoriae. Frenag l. l. I. p. 269. roa Oς εὶ δῶν, qua voco vol a Platouo ipso vel a nescio quo Platonis discipulo animam appellatam esse auctor ost Arist. de an. III, 4

158쪽

M. 4-5. Recta animao ad corpus ratio pluribus illustratur imaginibus. Quibus cunctis subest sententia animito esse regero, corpori H regi: Mau τeryleicte Fratres Sinceri quoquo

inquiunt die Mele dem Leiter, den Leib dem Geloiteleu. DioAnthropologio p. 17, cf. p. 130. 213. Sod singulas paucis Dersequar i Similitudo artificis et instrumenti Graecis colobratissimuost; satis haboo attulisse Plotinianum πῶν - ουηεα οογανον Tin παρεῖναι Enn. IV. 3, 23, cs. 21; ' paullo accuratius Fratros Sinceri: Die Meleu 9Dicheu den IVermessierim die Leiber den IVertituticu, die stiet a Sen den meruerissen. l. l. p. 128, cs. p. 6 sqq. 17. 43. - Similitudinem equitis ut sequi quod

attinos, notum est Platonem Pliaedr. p. 246 totam animam cum coui uncta vi rectoris et duorum equorum comparare nec minus

g. 8-9. Mundus qui vocatur sensuη o sententia scriptoris nulla utitur exsistentiae veritate, immo solum simulacrum est mundi rationis: c. 1, 5-6. 2, 7. 6, 9. Quare est quae Sub x Celeberrimum quoquo ost Aristotelis illud: δει rhy 3-ν rra vvνχονὶ πληι rore Dori νοις, D at εδι 3mχ iv rtu a Mi cm. do an . I, 3 p. 407, b, 2bl. Hinc etiam in Coinstitutionibus apostolorum VII, 34 sed. de Lagardo p. 2I5 l. 21) νους appellatur ὀ τῆς u/υχῆς ῆ οχος.* Homines tempore potestatis suae at Pte imperii probantur, non tempore ruitatis suae, nam tit fornace aurum probatur sic potestate homines probantur: isto enim tempore a bono bonum, a malo malum

159쪽

sensus cadunt, si realitatem spectas, similitudinem quandam cerunt visorum in KOmnis oblatorum, quum illa inter et res a sensibus remotas eadem inspi cudat ratio atque visa ista inter ot Tos sonsibus subiectas: c. 14, 1. Hinc is qui rebus immanis interest perpetuo somno sopitus esse fingitur ita ut si somnum ceperit qui est per acci na celeriter c suus, revera duplicem somnum videas. Quam imaginem illustrat quodammodo Al-

,hazguli dum in libro J in I in Asia. I -- ap. Cl. Schmoel dorsium rami sur Ies Heoles philosophiques ches tes Arabes. Paris

IMP. - vitam suam narrans et curriculum doctrinae suae do- scribens, postquam Sensuum perceptiones incertas atquo infidas eras statuit, qua Stionem se movisse resert quo iure principiis

rationis fidos haborotur et veritas tribueretur porgitque: Nouesprit fit quelque temps totis ses est oris potir repondre a ceste objection: mois tes dis cultes S'augment prent en ore au suist stusomnieil. Iemedis: 'Pendant te sommeti tu pretes auae visions unerealite et une consistance doni tu ne doufes pus dans cet Etat: ptiis, rί ille, tu reconnais que foules ces imaginatious et ceseris inces u'ont ni tondement, ni valeur. Qui rassure done quotout re que tu reconnais dans Pἡtat de vellie, orace is tri sensatiouou a Penteni ment, Miste efectivement' Tout cela est assi ement

160쪽

Ad cap. 14. I. 1-3. Similitudo c. 13, 8-9 explicata iamiam, ad

vi iste usum convortitur.

. G. Verbis convenit vox quae fertur Muhammadis Meid. XXX. 353: S L, .hi ta at sententia alia est.

. 7--8. De vi vocabuli notioni similis atque costuatus v. appendicem. -- ceterum equidem quid scriptor narret non intellego. i. 9-10. Quonam spectos oratio Fratres Sinceri do

aliquando ut solvantur ot liquefiant e c. 4, 3 apparet. Literatur, 1845, p. 428 nonnullis emendationibus mons, quae tamen ad sententiam immutandam nihil conserunt. Omitte furere id, de quo dubium Hibes et aggredere id, de quo non dubitas. Freytag l. l. III. p. 613.