Erotiani Vocum Hippocraticarum conlectio

31쪽

xXVΙΠut Dioscoridom nomino tantum ei cognitum suissa adpareat. hodie unum restat fragmentum apud Erotianum p. 132, 1 s. u. φωναὶ κατείλλουσαι, in quo Bacchii ut uidetur explicationem inpugnantem ueri aliquid uidisse non negandum est. in uniuersum autem eius interpretationes uocabulorum singulares et

abstrusae fuisse uidentur, cum non modo Bacchii sit Philini sed etiam Epiclis et Apollonii Opheos decretis refragatus esset. Inter medicos interpretes Hippocratis praeter Bacchium celeberrimus est Heraclides Tarentinus, Mantiae discipulus, ') qui tres libros προς Βακχεῖον περὶ των 'Innoκρατους λεOων edidit. cf. Erotian. p. 32, 2, fragm. LXXIII. scriptioni suae recensum interpretum, qui in hoo genere antecesserunt, praemisisse uidetur, utpote Erotianus Heraclide testo Xenocritum Coum grammaticum primum glossarum expositiones litteris consignasse tradit. sius libri quo ordine dispositi suerint, non constat neque ex fragmentis concludi potest, cum semel tantum apud Erotianum libri numerus additus sit. uidetur tamen Bacchii, quem inpugnabat, morem secutus glossas secundum libros Hippocratis ordinauisse, quia interpretationem uerbi ἐλι ειν ad epido aspertinentis libro secundo protulit et uoces ab ε littera incipientes, Si κατα στοιχειον λίοις condidisset, in librum primum relegasse eum ueri simile est, ne relicui duo nimio ambitu laborarent. fragmina autem omnia, quae Erotianus eThibuit, uno exceptoox hisce libris petita sunt, in quibus Bacchii inprimis interpretationes examini subiciens haud raro in sententiam ab eo diuersam discessisse uidetur. nunc eum uno tantum loco

series enim laudatur) a Bacchii parte stare videmus uocem

θεῖον eSSB το λοιιυκον πάθος decernentis. quodsi uero conplura otiam uocabula ita explanavit ut uocem μασσον, quam πλειον, Bacchius autem recte ελασσον interpretatus erat scf. Erotian. P.

95, 6 , nequaquam prouinciam in se susceptam strenue gessisse putandus est. praeter glossas pariter atque Pamphilus si Dioscorides iunior, quem Alexandrinum dicunt, nomina quoque

32 Glauciae diseipulum suisse Heraclidem qui in Pauln encyclopaedia

reali s. v. eontendit, unde soluerit inuenire non potui.

32쪽

XXVIIII plantarum, animalium, metallorum et supellectilium onarrauit, quod Galenus gloss. p. 402, cui hanc notitiam debemus, magno ei uitio uortit; quod utrum iuro huc rettulerim necns, ambigo. quod si fecit Horaclides, non inutilem saltem opΘram consumpsit, ut concodet qui secum considerauerit mirum quantum eos, qui do talibus rebus scripserunt, inter so dissentire. sed potuit quoquo haso in commentariis tractarct, quos in Omnes Hippocratis libros ab eo editos esse scimus sex Galeno comm.

Erotianus p. 115, 3 int0rpretationem uocis στλεγγίδα ex eius Commentario secundo in Hippocr. librum quartum epidemion Iaudauit. ualdo igitur dolendum est, quod quamnam inter commentarios et loxeis rationem Heraclides intercedero uolus-xit, utrum toxeis illos an illi uico uersa Ioxeis suppleuerint, Pror8 nescimus. - Ut uero Bacchio et Philino si Epicli non dofuerunt qui contradicerent, ita contra Heraclidis lexeis uoluminosum opus, quod octodecim libros conplectebatur, elaborauit Apollonius Citiensis Erotian. p. 32, 1), quem eundem esse atque Apollonium; qui Μυς adpellatur, probare adnisi sunt Sprengelius gesta. der messirin Ι 559 si Hariosius anal. hist. do Archigono et de Apolloniis medicis p. 17. ex hoc opere fortasse petita sunt, quae Erotianus p. 81, 9 Apollonium do

Vocibus κλαγγ 0δης φωνη Protulisse ait. Glauci as sempiricus uno libro multorum uersuum πολυστιχρο) leXeis κατα στοιχειον digestas conprehendit, in quo tamen id ualdo uituperandum esse censet Erotianus p. 35, 5 quod uni cuique uoculae, quam enarrabat, scriptis Hippocratis, in quibus legitur, adpositis copiosior iusto modo et Ioctoris patientia usque ad fastidium abusus est. idem consilium quod Apollonius Citiensis secutus Heraclidis Tarentini

Oxpositiones glossarum, quae omnino plausum adsecutae non essct uidentur, adgressus est. quinquies nunc in Erotianeo

Iorico laudatur, ita ut semel in consortio Ischomachi si Hip-Ponactis grammatici conpareat, quorum adsensum tulit, tribus

autem locis p. 43, 16; 49, 4; 1l4, 6 a Bacchio dissontiat.

quod si non ita esset, sum Bacchii sententias contra Heraclidis

33쪽

iudicia initum osso coniectarem. quod ut faceret, ualde Glauciam permovere potuerunt pravast et futiles uerborum imterpretationes, quas Heraclides protulerat. cf. Erotian. p. 22, 19;76, 34; s. u. φιασσον P. 95, 6. porro Glauciae sunt, quae

Hosyinius VI 295: πεαο fortasse mus legendum)' Γλαυκίας λιπαρον. quo tamen loco MSemictius dubitat, utrum nostrum modicum intellogat an glauciam herbam, B cuius soliis papauereis pinguioribus succus copiosus profluebat ad oculorum adlactus propter refrigorandi uim utilissimus. quod si non extra dubitationis aleam positum eat, eo certius ad nostrum medicum referenda est alia glossa eiusdem Hosychii IIII 8:σαι ἰθ' ' ροφοεια εος I λαυκιας ἡ ἰατρος- Modicorum donique, qui in Hippocratis olocutione explicanda tempus consumpserunt, agmen claudit Lysimachus

Cous δ) a scholiasta Nicandri Alexipharm. 376 p. 98 od. moll

o γπποκρατειος adpellatus, qui totius Hippocratis lexeos enarrationem uno uolumino absoluore conatus est. bis apud Erotianum laudatur p. b8, 8, ubi cum Bacchio πλιχωδες pro βDχωύεο quod in Hippocraticis sexemplis circumferebatur, Scribens ευπτυγμένον interpretatus est, et p. 12b, 2 s. u. τρα turi quum σφιγκτῆρα esse contendit. ad lexeon uolumen porro resero eius de δορυκνι optanta sententiam, quam ita uocatam esse censebat δια το

Nieand. l. c. ad nostrum Lysimachum 'in Stamiduus Didymi

33ὶ Diuersu; a Coo non esso uidetur Lysimachus, qui in indice scriptorum georgicorum nominatur apud Varronem de re rust. II, 9. legitur ibi in numero eorum. quorum patriam ReSe ignorare Varro latetur. ceterum

eundem Plinius inter auctores librorum XIIII, XVII et XVIII commemorat. 34ὶ Neseio ex quo Lysimachi opere delibata sint, quae apud Plinium n. h. X V 7, 72 leguntur: Inuenit et Lysimachus quae ab eo nomen retinet, celeώrata Erasistra ο. folia habet suticis uiridia, storem γε mu-rev fruticosa, ramulis erectis, Odore acri. stlanitur in aquosis. Miseius tanta est, vi tumentis discordantibus iusto in Mosita asperitatem cohibeat. Lysimachi nomen eonparet quoque in indice auctorum libri XXVIII, in quo medicinae ex animalibus parviae a Plinio traetantur.

34쪽

XXXI fragm. p. 184 haud scio an roeso artioulum Hssyctii IIII 53

sius in philol. Im p. 106 νοστων scriptori, cuius reliquias coula. git, uindicauit. - Praeter ea Lysimachus troa libros aeripsit contra Cydiam Mylasensem et Herophili sociatorem, qui et ipso dictionsm Hippocratis tractauisso sol Erotian. p. 72, 15 neque tamen multum praestitisse uidetur, si quas Erotianus l. Lindo laudauit conparaueris. quorum librorum memoria quium . tumuis hodio plane oblitterata sit, tamen sos olim auctoritate multum ualuisse eo probatur, quod articulus τά ab Erotiano librorum numero antepositus est. hunc uero Lysimachum

Fabricius apud Erotianum l. c. suffecit Ischomacho, q) scriptori prorsus ignoto, qui ibi in contubernio Cydias IIerophilii ast. cf. Erotian. l. l. quae coniectura si uera est, id quod equidem uehementer in dubium uocandum puto propter hamentum LXV, ubi idem Ischomachus in consortio Glauciae ei Hipponactis grammatici adparet, tum hic Erotiani locus ad Lysimachi libros contra Cydiam reserendus est. - Neque plas profecisse spondeo studium uocabulorum reconditiorum Hippocratis opera, quam in cis inpondit Demetrius Epicureus, qui Lacon cognominabatur Niog. Laert. X 26). locum enim Hippocratis ox Prognos. eoae. VH 32, 550 haustum, cuius interpretationem nobis Erotianus p. 81, 3 seruauit, Demetrius tam salso intellexit

et e lanauit, ut κλαγγωδη ομματα uerbis, quae sociata quoque modo uortis nihili sunt, coniunctis uero interpretationis momEtrum procrearet. L7simachus autem cum contra inconparabilem istum into retem libros tres emisisset testo Erotiano P. 32, 6, ea, quas Erotianus p. 81, 4 contra Demetrii intoria Pretationem monuit, ex Lysimachi opusculo originem durisso uori non dissimile est. fortasse quoque apud Photium p. G22, 22 huius Demotrii fragmentum aetatem tulit. etenim

35) Ischomachus utrum modicus an grammaticus fuerit, noti constat; Littrgus ad Hippocr. t. I p. 92 not. Il eum fortasse eundem esse existimauit atque Istomachum, qui περὶ τῆς Ἱπποκρατους α ιοέσεως soripsit. euius scripti librum primum citauit Soranus de uita Hippocr. t. III p. 850 sq. Od. Κuehn. es. Vossius de hist. gr. P. 560 WeStermann. .

35쪽

quam ex Aelio Dio sto Eustathii p. 877, 12 Photius sumpsit cf. Phryn. app. soph. p. 69, 15 Pollux IIII 179, Galen. gloss.

p. 582), ad Epicureum no strum referendam esse arbitror. Modium inter medicos et grammaticos Hippocraticarum glossarum interpretes obtineant ei, qui commentariis Hippocratis scripta inlustrauerunt. eX quorum numero permagno Erotianus p. 37, 9 s. u. αλυυιος laudat Herophilum, cuius memoriam ad commentarium prognostici reuocandam essse euici protegom.

Citiensis ἐν τω περὶ αρθρων adsertur p. 53, 1. cuius commentarius cum talem indicem habeat - nam etiam nunc omnium

manibus teritur - haud scio an Apollonii Memphitis ') libor qui inscribitur πεοὶ αρθρων p. 62, 17), nihil aliud fuerit quam

commentarius ab eo in Hippocratem do articulis conscriptus. sequi iubeo Pasicratem εν τω εζογητικω του μοχλικου fragm. XXXVIIII) et Asolo pia dom Bithynum, eX cuius commentario in Hippocratis κατ ἰοτρειον Erotianus p. 116, 1 expositionem uocis σκεπαονος delibauit. finem facit Lycus Neapolitanus, qui quando utierit non constat. cf. Littreus i. c. t. I

tur p. 58, 8; indidem aliud eiusdem Lyci fragmentum p. 47, 15)

fluxisso recte monuit Liurous i. c. uol. I p. 98. dubius autem haereo ad eundem commentarium pertinuorit necne, quod Photius p. 473, 21 seruauit fragmentum: πυλο ' σεπιυ. - Αυκος δεο μαπολίτης καὶ το πυον εντευθεν όνομασθῆναί φησι εIra γαοσεσηπος αιμα. praeterea eum Plinius n. h. XX 20, 220 adsorhoi sius in indicibus auctorum librorum XX XXVII mominit. sed horum omnium commentarios uix me contineo quin Erotianum ipsum non inspexisse existimem, sed eX scriptis eorum cognouit, qui ante eum in interpretatione uocabulorum Hip-

36 Toto eaelo errat Κuehnius additam. ad elench. med. laso. 3 utrumque Apollonium confundens, sed merito eum explosit Dielgius praef. schol. Hippocr. t. I p. VII.

36쪽

XXXIIIpocratis elaborauorunt. Apollonii ossim Citiensis commontarium, ut conparatio eius cum Erotiano facta aperte arguit, Erotianus non adhibuit. idem cadere puto in Zeuxin, cuius commentarios iam Galenus, qui haud multo post Erotianum uirit, suo tempore in paucorum tantum manibus: esse raroque legi conqueritur. cf. Galen. t. V p. 411 ed. Basil. Sed .iam uideo orationem ad grammaticos delapsam esse, inter quos si aetatem spectas primum locum obtinet Xenos ritus Cous. is enim omnium, qui in Hippocratis elocutionem inquisiverunt, cum medicorum tum grammaticorum antiquissimus esse traditur ab Erotiano p. 31, 7, qui huius indicii testes prodire iubot Horaelidem Tarentinum, Apollonium Citiensem et Callimachum, ') qui Herophili sectas addictus erat. cetero- . quin eius aetas incertissima est: sed fortasso Herophili tempore uixit, quia Bacchius, qui Herophiliorum sectae AB adiunxerat, eum in hoo genere studiorum secutus est. quid uero Xenocritus in glossarum explanatione praestiterit, in testimoniorum penuria

prorsus nescimus. certe eius merita magna non fuerunt, cum

quibus uti licuerit praeparata ei nondum essent eruditionis subsidia atque instrumenta. ante Omnia autem ad Ionicae dialectus proprietates animum adpulissis uidetur, si ex unico, quod nobis Erotianus a. u. ἀλλοφάσnοντες p. 39, 10 fragm. I)seruauit, fragmento coniecturam facere licet, quo ἀλλοφάσσειν uerbum apud Ionas in mentis alienatione dici obseruauit. eonsilium igitur minime spernendum in opusculo suo secutus est, si Hippocratem Ionem fuisso Ionumque dialectum usurpasse

tecum consideraueris.

Longo temporis interuallo nunc peruenio ad Alexandrinos grammaticos, e quorum numero innumero neminem insignemiuisse Erotianus p. 32, 7 narrat, quin in Hippocratis glossis

eXponendis tempus et operam consumpserit. Re Sane ustriae

37ὶ Callimachum Horophilium qui laetum sit ut conplures ut Baehrius in Paulyi encyclop. real. Ι 89 inter interpretes uocum Hippocratis reciperent,oon intellego. quam enim de uoce protulit Erotianus fragm. XVI

sententia eius ex opere m2dico non minus fluxisse poteSi quam B lexim, de quo ceteroquin nullo testimonio ueterum eonstat.

37쪽

XXXm causae eos inpellebant, ut in eis ingenii aciem exercerent. erat enim Cous medicus, ut Erotianus p. 30, 19 sq. ait, ἀνηρ Ομο-

ρικος τὴν φοαων καὶ τήν ονοματοποίιαν ευχερῆς, περιγράφαι τε διάνοιαν ικανος καὶ τῆς κοινῆς καὶ Hς πολλους πιπτουσος λεξεως εκλεξασθαι τὴν κυριωτ αν, ινα καθάπερ τινες τυποι καὶ My ραγιδες αἱ την ερμονειαν πεπιστευμεναι τεθῶσι λεξεις' morioso uero

quod modo commemoraui Erotiani decreto, tantum non Omnes celebriores grammaticorum Alexandrinorum dictioni Hippo-eratis Operam navasso, minime ea prooemii pars opitulatur, qua grammaticos eius interpretes dinumerat. nempo ibi quattuor eorum dumtaxat adferri irides Euphorionem, Aristarchum, Antigonum et Didymum, quorum Antigonum neutiquam adeo clarum fuisse patet. neque nosmet ipsi plures recensere possumus, qui Hippocratem dedita opera interpretati eunt. nam ceteros qui praeter quattuor illos in lorico citantur grammaticos Apollodorum Atheniensem, Artemidorum εν ταῖς λεξεπι, Callistratum εν ς συμμίκτων, Diodorum, Epithersem δε- θτων λ Eratosthenem, ' Hipponactem, Irenaeum εν τήν περὶ τῆς ἀττικῆς συνζωας, PDIB- marchum nullo aut ipsius Erotiani aut alius cuiusdam scriptoris loco cogimur, ut Coi medici lexin inlustrauisso statuamus. duos autem eN hae grammaticorum cohorte excepi, Mistophanem dico Bygantium ot Nicandrum, medicum poetam, quod cur fecerimus suo loco monebimus. nihilo tamen minus Erotianua carbones nobis pro thesauro non uendidit; namque praefationis locum, de quo agitur, miris turbis et lacunis foedatum sesso

sententiarum hiatus, qui neminem non offendunt, aperte clamant. on ipsa Erotiani uerba: των δε γραμματικῶν ουκ εστιν οστις ελλογιμος φανῶς παρῆλθε τον ἄνδρα ετι δε Ἀρίσταρχος, περὶ ων γεγράφασιν Ἀριστοκλῆς καi Ἀριστοτεας οἱ λδιοι. καὶ μυτα

Παντας Ἀντίγονος καὶ Ἀδυμος οἱ Ἀλεζανδρεῖς. sic libri scripti exhibent locum, quem Schmiditas Didymi fragm. p. 24 audacter

quidem sed sagaciter hunc in modum transponcndo correxit: των δε - ἄνδρα. καὶ γάρ ὁ ἀναδεξα/ιενος αυτον 'Hφορμον πῶσανεσπουδασε λε ιν εζογῆσασθαι δια βιβλίων ει περὶ ων γεγράφασιν

38쪽

XXXu' εστοκλῆς καὶ μεστοτέας οἱ 'μδιοι. ετι δε Ἀριστανος καὶ Αετα παντας Ἀντίγονος και Αἱδυμος οἱ Ἀλεξανδρεῖς. sed his ita dispositis iam nouas difficultates exoriuntur, quas quo modo tollas non statim in promptu habes. αυτον enim nunc. in sententiis laceris non est quo roforatur. namquct αυτον OSSBLvsimachum Coum, quod uoluit Meinelaus anat. Nex. p. 29, non minus fido earet quam Meursii ad Hellad. p. 967 opinio, Erotianum loqui do Euphorionis hypomnemato εἰς Aυσιμάχου ἶ- Λεύου πραγματειαν. neque firmiori fundamonto innititur, quod Schmiduus i. c. coniecit, ni mirum Αυκον Pro αυτον scribendum ot clarum illum medicum Neapolitanum, quem Dotianus p. 47, 15 et 85, 8 citauit, subaudiendum esse; at neque Lycum glossas scripsisse ullo uotorum testimonio traditum est et Erotianus ipso hoc loco de grammaticis sed non de medicis loquitur. αὐτον igitur ad grammatieum reserendum est, qui anto Euphorionem uixit cuiusque nomen lacuna haustumesti idem quoque cadit in ea quae secuntur ετι δε Ἀριωταρχος aeui sis τα παντας κτλ., ubi iam uerbis καἰ μετα παντας, quiue perapte de duobus qui antecedunt grammaticis Euphorions et Aristarcho dici non posse consentaneum est, conplurium scriptorum nomina excidisse satis superque demonstratur, id

quod docui in Flochoisoni n. jahrb. f. philol. LXXXVIIH

p. 285 sq. sed haec hactenus. Praevertor igitur ad Euphorion om Chalcidenssem, ex euius sex glossarum libris duae aetatem tulerunt laciniae, fragm. LXXVII: o di ει ι ορι υν τως χοιραδας οἰεται καλεῖσθμι

de glossographicis Euphorionis studiis notum sit, Borahardyus gr. litteratum ch. II 644 librum Chalcidensi abiudicandum esse arbitratus est. sed etiamsi longo maximam eius librorum partem in studiis potissimum historicis, antiquariis et mythologicis uersatam esse conspicimus, inde nequaquam iam consequitur ut glossarum opus non conposuerit. nonus ouim rolicuigrammatici Alexandrini, qui paene eadem atque Euphorion

39쪽

XXXm studia colebant, etiam glossas scripserunt sane, namque Philetae Coi γλ ἔσσω ατακτοι schol. ad Moll. Rhod. Ιm 989), Callimachi πέναζ των Λοι oκρίτου γλωσσῶν et εθνικαὶ ονομασίαρ of OSchnoidor do Callimachi operum tabula, quae ap. Suidam extat p. 8), Eratosthenis spatiosum opus περὶ κωμωδίας, quo

uerba e licauit, quae non uulgaria usu aut Aleaeandrinorum iudicio obsctum uiderentur.' Nicandri deniquΘ γλωσσαι saepenumero laudantur. neque uero e cognominibus, qui apud

ueteres laudantur Euphorionibus cf. Vossius de hist. gr. p. 143 Westermanvi quisquam . inuenitur, cui aptius glossarum libri adseribantur; quaro in Chalcidensi steti. Subiungam Aristophanem Byzantium, qui, quamquam singularem libellum de Hippocratis lexi non elaborauit, tamen

nullus dubito quin eam saepissime respexerit, undo ionicas glossas peteret, quas iuxta atque atticas et laconicas in Iexeon opero, quod uasto ambitu fuisse perquam probabilo ost, tractauisse eum persuasum habeo. Mistophanes apud Erotianum octo locis laudatur, quorum tres diserta mentione reseruntur Rd ἁττικὰς λέξεις, unus ad υπομνήματα, dummodo Aristophanis nomen ne hic corruptum sit. quattuor relicui certam sedem spernunt. sed extant etiam aliae glossae apud Erotianum, quas tacito quidem auctoris nomine leguntur, attamen ex Aristophano fluxerunt, ueluti p. 57, 3 gl08sa αλτιτα προκωνια'

Elym. magnum p. 700, 6, Nauch Aristoph. Byg. p. 223. eidem Aristophani uindicandi sunt qui secuntur tres Erotiani articuli p. 56, 9 αρδαλον coni. Eustath. p. 1761, 29 sq., Nauchi. o. p. 203.-p. 73, 7 ἴξαλῆ ' τελείας αἰγος δεριια, ῆν μολωτον καλουσιν coni. Eustath. p. 877, 53. 1828, 56, Nauch p. 199.

P. 108, 3 προβατα ' ουτω καλειται κοινως πάντα τὰ τετράποδα coni.

Eustath. l. c., Nauch p. 200. quibus adde p. 17, 8 μῆλον κτλ.

coni. Eustath. l. c.

40쪽

XXXVII

Magistrum sequitur discipulus Aristarchus, quem in Hippocratis uerbis explicandis uersatum esse eX praefatione Erotiani adparet. ex cuius studiis quantam utilitatem late pretatio uocabulorum Hippocraticorum perceperit, indo optime intellegitur quod is demum ueram horum studiorum rationem detexit. quae quis fuerit, tam bene exposuit Galenus gloss. p. 400, ut integra eius uerba e re uideatur adscribere: οσα τοί ν

γραμματων αυτων ἐξηγήσεις ἄμεινον ἐπισκοπεῖσθαι. τίς γαρ ἐκοίσις κά τι το θειον καὶ τί το uortiυς καὶ τίς ἡ ἐπ α κρων ευεξια καὶ πάνθη οσα τοιαυτα λογου μεν παμμήκους εἰς εζqγοσιν δειται,ο ἐθη δε ἐστιν ουδεν ηττον ῆ βίος καὶ βραχυς καὶ τε η και ιωρα καὶ καιρος καὶ OEυς ' καίτοι καὶ τουτων ενια δεῖταί τινος hqr σεως. οθεν ἐμοί γε καὶ θαυμάζειν ἐπῆλθε τῶν απασαν eqrεισθαι την 'Ιπποκράτους λεοιν ἐπαγγειλαμένων, εἰ μη συνίασινο ι Πλείω παραλειπουσιν ων διδάσκουσιν. Quis uero haec Omnia

Aristarchum postquam in Homero primus intellexerit et praestiterit non in Hippocrato quoquo fecisse credet 8 quapropter

don glossas scripsisse sed in continua modici interpretatione uersatus esse uidetur, fortasso in confvotis uocabulis etiam plus operae inpendens quam in rarioribus Obscurioribusque, quem ad modum in Homero rem egisse eum demonstrauit Leessius do Aristarchi studiis homericis p. 54 sq., qui omnino de hae re tam egregie disputauit, ut, si rem denuo tractare uellem, acta agerem, id quod ueteri prouerbio vetamur. Aristarchus uero licet in lexico ipso nunc nominatim non laudetur, tamen conplures articuli in eo sunt, in quibus adcuratam et subtilem eius doctrinam seruatam tenemus: id quod ex Erotiano cum scholiis homoricis conparato clare perspicitur. Iam mihi consor sis Erotian. p. 62, 3 δορπηστου ' του τῆς