Caroli Nipperdeii Spicilegii alterivs in Cornelio Nepote [microform] ..

21쪽

qtio quaer/s, qvi urcessιeri,n ChrySisumin taberna Imh duae corruerunt. 10, 3 vo quaeris, iamne ti centena Iuvitinum, dDentare tuetur. 14 6 Quo me Cogiliare iubes, cogitabo equidem. 9, Quod utem ttivilias ne quo nihil tinteiae profectione constitvctyn, quum ista quo et GSura Sint, idero, ut Sententiam. 20, 3 Quod errare me putas, qui rem publiciam putem penuere e Brulo , sic ea es habet: ut vilia erit vi tib isto istisve ervabitur. Quo me hortaris, ut

tis satis exercitiati sumuκ. svo wΠirtium per me meliorem feri volunt, o quium operam. V. 1 A. Quo Erutus rogat , ut tint hialencias , ω me quoque Scripsit, et Ortiasse fucium. 3, 1 Quo scribis parendum Dictoribus, non mihi vi-ilem, cui sunt multia potioria. 4, 2 Qvo Scribis te nescire, Ptia nostris faciendumbit, iam pridem me illa a πορία sollicitat et vo te a Bruto scribis , ut certior feret, quo die in I Sculiano ossem futurus, ut a te iante scripsi hal. 13, 2 Quod scribis legiones vias Brunaisium venisse, vos omnia Iarivs. 17, 1 Quoia Scribis tibi deesse HS C, quia Ciocroni curiatia sint, velim ab Erote quaerias, ubi sit merces insularum. 20. Quod ais extremia quaeclum iam homines de re publica loqui, ego, quo die Gudivi illum tyrannum in contione esurissimum virum mpeia Iari, subdi Fuere coepi. XVI. 11, 2 Quo vereris, ne αδολεσχος mihi tu, vis ianvs et Quo me admones, tu Ner elicimSi repreh&nderes, nonranodo stic ile puterer, se etiam uetarc r. suo me hortaris, Scribenuum, amice tu quidem, Seu me scit agere nihil livia. 13li. Quo priaeterea consulis, qui tibi censeam faciendum, iis ite est, eum absim Io, Quod autem quaeriS, quomodo agi placeat, primum velim eius noui sit, ut non lienum Si me nomia esse. Aliorum exempla liae sunt Asianius 116 Itim probia et pudica Pio sum, consul et parco mihi. Ailius Bruto 26 Atim quo G dextrona Cepit cursum tib lGED Signum I/riaepotens, pulcherrimo Auguriatum est rem Romianam publiciam summam fore Iergil. Aen. I l. 18 Et nunc quo patrias Dent petiere Mycenas, Arma deosque parant Comia te pelagoque remens Improvisi uerunt. Propeii. IV lli . , Quo non ae- nuriis domus est mihi fulta colvmnis Nec timer avratas inter eburna triab Icc mea Phaeacas eqviant pomaria sitras. Non operosa rigat Marcius iantra

liqvor At Musiae comites et carmina grata egenti Et e fossa choris Glliopere meis Ovid. a. a. Ι. 261 Illa quo es turgo, quo telis Cupiuinis odit, uua edit

popul vulnera, multa dabit Petron. 104 Encolpion quo quaeris, scito a me iuncivem tuam esse perduc um Silius 1. 327 Summum quo credis et equus IIannibalem superis, o quantum nomine maior Iam Poeno tibi nat/ι erit Suetou. gr. 1 iam quo nonnulli triauunt vos libros, L loris syllabisque item uo metri tib eodem Ennio editos, iure arguit L. Cotta non poetae, scia 1 Osterioris Ennii CSSc. Denique epos Eum 9. Num quo diebus quinque hostis transisse posset, Se reffecturum, ut non minu totiuem uterum piatio retardaretur. Qiin Inco ego olim quo prononien esse iudicavi nunc ellipsin verborum in eo, quae iiii lii Osi ut articula ira cogitatione supplenda viilebantur, serendam non esse intellegia. Trians Ss autem ieci Sihelisius intransitive positum statvit, ut intellegatur eae Meuia a se, ni,illuoi ite monti hiis cogitare non debebat, cum omne spatium transii dicatur. Nequeonilia, quod aliis visum est, obiectum imitii ioivit. Lbi autem in huiusmodi enuntiatis aliquid 1singitur vel ei posse significatur, quo particulae adiungitur coniunctivus, cuius usus prior et plura aliis exempla collegii ambinus ad Plauti Asin IV l 12. Sunt autem teraque comicorum: lauti Asin. IV. 1, 12 Quo illa ut amicum suum aut patronum nominet Aut quod illa amictisi Suti syntitorem Pr&Cuicet Fores occlusae omnibus sient nisi tibi. 16 ιιι quo illaciloti peregre alliatam pistolam, Ne pistola quidem ulla sit in aedibus. 51 Quoia illamvlcm imulet, vias gravecl pro lutit, Hoc ne sic faciat, tu labellum tibstergeas Potitis, vitam cuiqvωm civium faciat palam. Aul. 1. 2, 13 Quo vitispiam ignem quia eriat extingui volo Cas. l. 39 quo te postvlcs Gustiare quicquam, numqviam cleps iei/ιnivm Ieiunum cst aequo, atque ego ruri recluibo te. Mil. II. 2, Qtio ille galliniam aut columbum e sectari aut simiam Dicat, disperistis, ni u8- qtieis mortem cite mulctissitis Ter Eun. IV. 7, 15 Sane quo tibi nunc Dir Di- uetitur esse hic nebulo magnus est. V. 8, 34 Si te in pliate ostender hucumst umquam, quod clicas mihi Atium quaerebam, iter hac habui . periisti. Sed dixi eodem modo Cicero Verr. V. 68, 17 Quo enim te liberatum iam existimationis metu, Qefunctum honoribus designatum consulem sic enim distinguendum cogites mihi

22쪽

erede, ornamenta sta et benescia populi Romani non minore negotio retinentur uuam comparantur in is 27, 66 Nam quo vobis iste tantummou improbus, erudelis olim furunculus, nunc ero etiam rapax, quod Sordidus, quod contumax, quod superbus, quod fultuae, quod perfiliosus, quo impudens, quo audia esse Hideatur nihil scitote esse luxuriosius, nihil libidinosius, nihil protervius, nihil nequius. Supersunt loci aliquot, qui eorrupti in optimis codicibus egi videntur. Ovid.

eb. 16 17) 251 Quod bene te iactes et fortiti fracta loquaris, A verbis facies

dissidet ista suis; POM 1 Tarn gelidus quo Sis, non te tamen improbe, quon-diam lambus Actaeis incaluisse negas ex Ponto V. 10, 2 stylia feris trunco uuod utri ab inguine monStris Heniochiae nautis plus nocuero rates Pilap. 6 1Ouo sim ligneus est vides, Prirepti et fiat ligneia tigneusque penis, renuum te clinc et tenebo prensam 78 I Quo Sim iam Senior meumque canis Cum barba caput albice capillis, Deprensos ego perforare ossum. Iis enim locis

non ficia reti sed Vera ponitur : nam ita rosecto etialia de loco vidiano epistolaruni ex Ponio iudicandum neque latuendum Oetam rem sabulosam et incertam significare voluisve. Itaque recte duobus limis antea cum editum, reliquia indicativi aut e codicibus aut ex coniectura oni Videntur. Neque enim coniunctivum eo defendi possucrediderim, quod pro Particula quod is locis quamvis oner licebat. Iam eo epotis loco, de quo dicere instituimus, sane altero nuntiato iudicium fertur de re in riote relata, cum maius quiddam a Thrasybulo perpetratum signiscetur; sed cur illa res iudicio Subiceretur, causa nulla erat, quippe quae gloriam Thrasubuli de qua agitur, nulla e Parte minueret. Recie id fieret, si haec priore enuntiato legerentur Nam quo gloriosum iudicatur ab uno tyrann patrium Imbertire vel quod magni putantur, qui ab tin tyriann patriam liberarunt vel si-imilia: nam iui ita iudi arent, ne satis intellegerent maius est e sactum Thrasybuli

timeri Oiei M. Itaque lina post alio eam ratione ri Secutus sum, ut quo Pronomen

esse ei nacotii thon quoddam a Nepote admissum iudicarem collato Ciceronis oco Phil. VII. S. 22 Ita quod erat optabile iantea, ut populiιm Romanum comitem haberemus nunc habemus cluccm. Nunc neque apud Ciceronem hoc tolerandum puto, qui Itaque errat aut Ita cum esset optabile idetur scripsisse eadem enim hic quae

Thrasybuli loco ausa inpedit, quo minus quo particula e se possii . t epulis lGevi leni mutatione omni offensione liberavi, ita ut ponerem Iam cum mutit Oluerint paucique potuerint. 4, 2 cum in codice archetypo scriptum esset eum Mitileni ei ει liti milia iugerum et agri munera darent, olim edidi vin Mytilentici agri munera i mutire milia iugerum, clarent cuius emendationis ne nunc quidem aenitet, cum facilitatem transpositionis demonstraverim spici legii prioris . 40. Nam qui alio modo locum corrigere volunt, iis non solum contra codiceni archetypum ei os tigri collocandum, de qua re dixi eiusdem librii. 39, sed etiam mvnori scribendum est. Pque enim nunc concedo, quod olim Dei, epoti dicere licuisse cum Mytilentici mutia milia ivgertim agri ei munera clarent. Nam Gg ' munera recte dicuntur, ut Phoe. 1, 3 MDCrra magnae pecuniae, illa de agris diversis locis sitis vel in plures artos divibis haec de pluribus pecuniae summis inepte autem multa milia iugerum data esse dicuntur munera, quasi singula milia unum effecisson in unus aut hoc egissent Irtilenaei, ut haec Pittac plura munera Viderentur. Haec autom eum Mytilentici multa milia iugor ι agri ei muneri arent milii quidem longius a codice archeirpo quam qu e

ego Posui, recedere videntur.

Proxima Verba linc ita constitui: Nolito, oro vos, inquit, tu mihi diare, quou, cum multi inviueant, plures etiam concupisciant , particula cum post quod adieci , an rectissime advigius Emendationum Livianatum p. 60 . 1 dixit apud Quinii' lianum IX. 3, 1 tenendam esse hanc optimorum codicum scripturam ItaqUe, Ni urtiquum SermοΠCm ΠοStro comparemus, paene iam, quidquid loquimur fgur edt, u hac C in Diuere, non, ut omnes Detores et Cicero praecipue, hi is re ἰpro quo dativo editores post Burmannum scriptori obtruserunt hanc rim. Ipse enim Cicero, qui, ut alii veteres, saepissime posuit dativum, accusativum Plane abhor rere ait a consuetudine et solis poetis concedit Tusc. III. 9, 20: ab invidendo Gutem

invidentia recte ilici potest, ut Fugiamus ambigvum nomen invidiae, uod Ner bum cluctum est a nimis intuendo fortunam alteritis, ut est in Melanippo Quisnam florem liberum invidit meum 'vale Latine videtur, sed praeclare Attius ut enim videre sic invidere florem

23쪽

rectius quam sori. os consuetudine prohibemvr polia iis svum tenvi et uiarittivdacius. Et Poetae sequenter hac coinpositione usi sunt, velut idem Attius lx ei quod multi invideant multique expetant. inscitia est Postulare, nisi laborem summa cum cura esse ra8 Vergil. Buc. 7, 58 Uber pampineas invidit collibus,mbras, Georg. I. 503 Iam pridem nobis caeli te regia Cacsar, Invivet Aen. V. 234 Ascanione piater Romanas invidet seces VIII 50 Sed mihi tarda gelu sticolisque esseta senectus Invidet imperium. XI. 42 ene, inquit, miserande puer cum lueta veniret Invidit Fortuna mihi' IIorat. Sat. I. 6 49 via non, ut forsit honorem Iure mihi invideat vivis. ita te quoque amicum invideat quo et Hermogene, ego canto Epi. I. 14 4l inviue usum ignorum et pecori tibi tilo tirgultis et torti, Ovid. ex P. I l. 8, 59 Qvo quoniam nobis invidit inutile titum: Silius IV. 400 nec fanatim in Diuit Apollo Valerius Flaccus I 50 In modo ne claros Mimyis invideris iactus. At apud rosae orationis scriptores ne argenteae quidem aetatis plura quant tria Xenapta reperio Val. ax. IV. 3, exi. 1 ne eiusdem lavdis ommemoriationem ea ternis in Dideamus Curi. IX. 4, 21 ne inviderent sibi laudem, quam pctereti ilin. i. n. XV. 2 8 Cereri totum iu Africae solum, natura concessit, oleum ci viritim non invidit aruum satisque gloriae in messibus fecit. Ex quibus duo priores dubitare licet an ablativum Osuerint; Plinii loco, qui corruptus est, illigi iis probabiliter tantum non invidit scribendum coniecit. Nadvigius autem,

eum invidere licui aliquid apud neminem Omnino tonam aetatis scriptorem irosae orationis reperiri contenderet, epotis quidem Ioci, quem Supra posuimus, mon meminit. Sed quin i eorruptus sit, dubium non est, deni autem remedio a nobis adhibito invideant, ut saepissime, absolute Onetur, cum, cui rei invideant, erspicuum sit. Id enim malo quam ipsum dativum tronomini. demonstrativi ic proximo suoclintellegere. quamquam me id quidem grammatica ratio Vetat.

25쪽

I DE

INDE A DIE XII M. APBILIS S0V AD DIEM XXXI M. AUGUSTI A. MDCCCLXlx

PRAEMISSA EST

PROSTAT IN LIBRARIA BRANIANA

euius possessores sunt riderieus Bran Dr. h. et Hermannus Nauhe.

26쪽

'ΟΝ. 1, 1, ubi in codice archetypo haec egebantur Nam et praetor peristrabus exercitibus praefuit et praefectu classis magnas mariis sit, in spicilegio priore p. 40 res secundum epotis consuetudinena non cum terisque codicibus ante, sed post magnas addendum dixi idque in editione anni 1867 tenui. Exemplis eo loco a me allatis addo am 4, 1 magnas res secunda gessit fortuna, Eum 7, 2 tit ibi cle summis rebus consilia caperentur, 10, 3 cum quibus ei de summis rebus erat climicandum Tamen et Chabr. 2, 3 cum in re nulla Agesilao cederet et Eum 9,2omnibus titubantibus et de rebus summis desperantifus ei Ham. 3, 3 resque magnas gessit egitur. Iam autem illud Vocalaulum potius os mari adiciendum puto, quia et facilius e Ioc excidebat et mari, quod opponitur pedestribus copiis, inter

magnas res interiectum maiore vi effertur.

Diox. , At illi, ut limen eius intrarant, foribus obseratis in lecto cuban-ic invadunt. Flecheisenus in Philologi IV. 19 sius cum editione Iiraiectina

delendum aut in conclavis mutandum aut hoc vocabulum adiciendum censuit, quia limen adiiincto genetivo personae nemo posuisset. At dixit Livius II 48, 10 iussiti, muli poster uic a limen consulis adesse Vergilius Georg. II. 504 pcnetrantiavitis et limina regum, Aen. I. 365 religiosa eorum limina, VI. 115 tua liminatiuirem, oratius Ρο. r. superba civium potentiorum limina, Ovidius Rem 785Hominae transire relictae limina, et XIV. 456 Euandri ad limina, 742 referunt ad limina matris, Fast. III. 358 Ante sui populus limina regis adest, Phaedrus u. prol. 16 intrare si Musarum limen cogitas, COIumella praef. 9 limina potentiorum circumvolitare 'Iabet tamen hoc peculiare epotis Iocus. quod timen

27쪽

non ut reliquis et u nostri quoque sermonis consuetudo bri, te domo, set ile conclavi dicitur suod ut nequaquam lanii uio, ut uian tum ali sui l videatur per se enti recte hoc quoque limen eius dicebatur, et taec res sola consuetu line Latini serinonis illi uilicari potest, de qua certo mirmare mollis non licol) ita ei suspicioni ansam dedit quam in editione anni 1867 commemoravi, meri potuisse, ut limen cives nasceretur ex Anine tenuου, hoc est non ulisti limen. suo ni odo, ui tenus non uitium sei finem rei significaret, locuti sunt Cicero de leg g. III. i. 14 iam .ctores verbo 'enus 'cute illi quidem se non rati hunc usuum populiarem atque civilenι de re ni 66cti clisseae inunt. Livius XXX i V. 5, 4 in quos icci rumis i. hoo oonsul Derbo tenus quarn ut re insimularet. XLI. 20, 12 n ouo vulneribus onus modo Νιno rassione iam. Jeigilius Aen. I. 737 sv nn, tenus titilaui ore, Quini: l:anuάXll. 2, 17 qu haec non vocibus rentum sibi nota atque non linibvs vrivm tenus in usum tinguae Perce Crιt, seu qui virtutes ipscis me te conmplexus ita sentiat, ractius usurpestas nomine tenus urbium is vaniationes, 45 hic rurea doctran ore tenus exercitus Gnimum bonis tirtibus non inutiertit, i. I. 33 umegregius imperator cum fortibus amicis ianua ac limine tenusio num estiuit, hoc est sola ianua ac tintine, Suetonius Iul. 76 Claud. 25, Dona. a. 13 ittit tenus. In fine capitis iam in superioribus editionibus ita scripsi: mi evm succurreres nemo, Lyco quidam Syracusanus per fenestram gladium euit, quo Dion interfectus est, 'num odicem feteriorem secuius cum in reliquis legeretur fenestras. Aeque enim per plures fenestras hic gladius dari poterat. IPH. 2, 1 haec retinui Apud Corinthum tanta ser)eritate exercitui pria vitv ntulae umquam in Graecia neque eaeercitatiores copiae neque magis clivio v- mentes fuerant cluet, in eamque consuestiuinem au Xιι, ut, cum proesi si num tib imperiatore esses clatum, sine ducis pera sic ordinatae consisterent, ut singvlιtit perιιιssam impertitore dispositi viderentur. Hic ad xit seripium si insaniilia , navat in ei lens Parcensi liraiectina ex Danielino reIatum est adduxitial. a ivxιι quod salso relatum esse cum intellexisset nothius, ipse coniecit in hoc

Τ1ΜOTH. I, 2 quae in codice archetypo scripta iani, alia in riina editione sic distinxi Stimum cepit, In vii oppugnando supello mi bello fhonienses mille et cc talenta coiiSia1npseriant, tu cle sine ulla publica harpensa populo restituit au- Dorsus Col im bella gessit tib eoque mille et C tulenta praedae in publicum

tulit, ita ut quo reἴerretur ad sequetis tu removereturque vitiunt. quo laborat ei Oiatio, si enuntiatuni relativum superio ibus adiungeretur quod cuin antea fieret et in deteriolibus quibus iam codicibus et ab editoribus scriptu in erat in qua oppuo nanda. Iinprobavit rationein nieana Flecheisenus in Iahnil annalibus LXXXI. 285: cuius arguinent contra ni prolata satis resulavi in editione Dinore: nam quod oelii uni se cutus meain rationem iust impeditiorem tu licavit, cuni inelior illiu reperia non sit nihil sane respondendum existiino. Ipse Stimum urbem meutro genere a Nepote dictain esse amrina nisus titulo uininiano versibus Saturniis coinposito, qui legitur in

C. I. L. I p. 150 n. 541, in qu scriptum est Grιnt deleto At quid usus o tae et ignoti Oetae saeculi septimi ineuntis ad Nepotem pertinet Audirem, si quo lex Plauto et Terenti exemplum proferretur quorum sermonem rosae orationi an finem aliqua ex parte retinuit epos et quicumque iuni Tantiliari potius ei cotidiano

28쪽

Ioquendi genere quam eleganti et exculta oratione utebantur; et tamen non crederem de epote in re ab huius aetate plane aliena Nullum enim exemplum est fide dignum, quo rosae rationis CriPtorem optimae aetatis praeter pauca, quae certo usu recepta erant, in nominibus urbium Graecarum a Graeco usi recessisse comprobetur. Constanter dixerunt neutro genere Tarentum sua forma, ut Beneventum, Surrentum, item, quae non erat Graeca urbs, Saguntum neque enim Livium uno loco XXI. 19 1 Sagunt exosa scripsisse credo. An credibilius est Ciceronem Uerr. I. 24 in scrin-sisse oppi lun est in Hellesponto Lam psacum, quam librarios, ut permuliis aliis locism e s permutasse Quae vitii frequentia deterrere Mertzium debebat, ne apud Livii in ' m. 31, J ex Bambergens reciperet Corinthum redderetur Achaeis praeserit in 'um J4, s esset rinthus Recte Arvssigi ui XXXIII. 34. 7 scripsi

Thebis Phthioticis et Phursat excepta, Ascensius XXXIV. 49, 5 Acrocorinthum Nacvain. eum in eodicibus legeretur .rcepto et vacuum. de quibus item dubitavit Heli Eius qua in vis sciret XXX lli. 34, 10 Carysto adiecto. XXXIII. 38 4 timn- Aacura oppugnGudum, quae antea egelaantur, sustulisse Bambergensem. Atque haec sunt omnia SemPl quae ex optimorum scriptorum codicibus adhuc collecta ini plenissime post alios a Nevio in voluminum de nominum et verborum Latinorum de linationibus L 654. Ex poetis Vergilius Georg. l. 207 dixi ostrifori fauces omn-tiantur in reliqui magis eo inclinarunt, ut conli Romanain rotisuetudinetia seminina ponerent, qualia Sunt Tarentvs. Saguntus quae imitati sunt Plinius maior is lorus, quam neutra contra Graecam. Ex scriptoribus neutra Lampsacum, Abudum Asiaendum, Stωcum, Cy cum . Epicliamnum. Epidaurum Melae et Plinio pol in quenda sunt, quorum locos collegii idem Nevius: nam apud Florum III 5 15 riuom irin PPO uit, Ucum alie est in Nagariano, at in Bambergi tibi Cyikti, 2, 2 Quo itici Luce emonii, inutina contentione estiterunt et sua sponto Athonensιbus imperii mariti/ni principiatvm concesserunt pacemque his Zibtis constituerunt ut A henienses mari iaces essent. Hic quae verbum onees erunt soquuntur, spuria iudicavit Iecheisenus in Philologi IV. 32 duabus de causis, quodHuolerabilis esse eiusdem rei, quae antea relata esset, repellito ei inopium his

legibus, sum una ex commemoraretur Ex his prius verum non esses ae sedit ni in ultimis verbis nova res, ut, quod antea tantum actum esse iselatum orat, cla in talis Iegibus constitutum esse tra latur at alierum reprehensum et verissime. Hoc igitur iam in editionibus minoribus posterioribus aenissima mutation sustuli. cito scilli remiis legibus, hoc est talibus, quibus eniceretur, ut Athenienses mari duces essent. Si-imillimus est, ne alios conina emorem, locus Dat. 6, 2 iisque locis castra ponit, it neque circumiri multitudine duc ariorum posset neque Neviri, quo minus ipse ad dimicandum manum haberet expeditam, ubi idem vitium sustuli Latiat, inus. alii quae de de rerum hoc loco relatarum adiecit Flecheisenus, de iis ο, ea, quae inniatore editione et de hoc Ioco et de univeiso epotis genere disputavi, non St, tuo ldicam. Quamquam ea ipsa sententia, quam ille re sitirebat, mea Pinendatione esse ta est. Multum vexarvni editores, litae leguntur sub nem huius capitis Cuius laudisti memoria maneret, Timotheo publice statuam in foro posti tint Qui honos huic uni ante i tempus contigit, ut, cum patri populus statuam posvissct filo quoque claret, cui verba huic uni ante id tempus aliis corrupi viderentur, al, aliis falsis rationibus aut exemplis dissi,11illimis defenderentur. mirum auteti si neminem memorem fuisse Graecae consuetudinis praeier me, qui de ea iam in maiore editione, quamquai frustia, admonui Graecos enit superlativo adiungere genetivuin partitivum quo significetur, in quorum numero res superlativo significata moti sit, cinaxime quae ante eam suerint, notissimum est vel ex Thuca dide, cuius haec sunt . 1 ἐλπίσας us- γα τερεσθαι καὶ ἄξιολογωτατο τειν προγεγεvημεγαν. 10 τὴν στοατείαν κείνη μεγίστην γευεσθαι τα πήμ αυτῆς ' ὀνομαστοτατα των , ιν γενομενα. 50 ναυμαχία γαρ αυση

29쪽

Gr. '127 B, 'R παντα ὁ σαυτα τα sum πραῆτος καὶ μόυος βασιλειυ -ιὐυ που εριο ὁ ἐrαξα. Iam utrumque imitati sunt Romani, quorum exempla paulo plura primus, quod sciam collegi. Sunt autem praeter epotem, quos ita dixisse invenerim, hi Plinius . n. XXV. 2, 5 Namque Mithriuates Omnivm ante se genitorum diligentis-sιmus vitae fuisse intellegitur Tacitus H. I. 50 Et ambigva de Vespasiano fama solusque omnivm ante principum in melium mutatum est . quem vocum iam in minore 'epotis editione 'seripsi. H. 34 hi ceterorum inritannorum fugacissimi, Florus III b, 22 Omnium ante se primus transiit Euphratem. Atque horum scriptorum interpretes Graecus usus non fugit Qui autem originem huius errori' ς in Graecorum sermonem recepit, imitatione a Romanis quibusdam sciti, probabiliter explicaret, 'eminem inveni iraetermandium, qui surs. I. 384 solo epotis loco commemorat et Graecae sonsuetudinis immemor recte clamen a negativa orationis forma hoc dicendi genus videtur derivasse. Nam cum in ermultis legativae formae. quae habet comparativum cum genetivo a pronomine rapto, respondeat affirmativa, an qua est superlativus a se aptum 'abens genetivum, etiam in his, in quae hoc non cadit, ex negatiVa forma, quae menti ObVersabatur ού ουλὶς αξιολογωτερος ιυλ προγεγεν ιεγατ, ουὁεὶς τῶν ἀλλ ιυν. οὐὁἐνες ιυ πο αυτί ιν in affirmativam translatum est id, quod soli negativae conveniebat Est autem prosecto error, cum quid in eo numero ponitur, ' quo non est; neque genetivus. in Graecis non magis quam in Latinis,

alius quam artitivus existimari potest.

3, 4 in ille temeraria usus ratione non cessit maiorum natu auctoritati et, ut ι Sua manu esset fortuna, quo contenderat, pervenit, eodemque ut Sequerentur, ad mistheum et Iphicratem nuntium misit. Haec non licebat ita explicare ut Chares de eo enim agitur ea de causa, quo contenderat, pervenisse diceretur ut in Chareus manu esset fortuna. Nam primum tum non sua, sed eius Onendum erat deinde ea re, quod ille, quo contenderat, pervenit, neque essici poterat, quod

enuntiato finali significatur, neque effectum cuiquam videri statim enim haec subiciuntur Hinc male re gesta, compluribus amiSSi navibus eo, unde erat profectus, se recipit. Recte diceretur consilium hoc fuisse Charetis, ut in sua manu esset fortuna; sed ut id significaretur, enuntiat primario ipse Chares egisse aliquid dicendus erat id quod perspexit lectieisenus, cui in Philologi IV. 325 quo contenderat

perreaei scribendum videbatur. Neque ero ut hic poni poterat pro ut si aut velut neque, si maxime posset aut haec ipsa Scripta essent, reeitu aut sua aut sententia haberet neque enim ideo, quia tum, quo Contendi'rat, PerVenerat Chares, in manu eius esse fortuna videri poterat. 9uae cum viderem, ita haec Verba olim explicavi ut sua referrem ad fortunam, et de Charetem, quo coniendiSset, pervenisese dici existimarem, ut fortunae Iiberum esset sacere, quid Vellet. Neque hanc explicationem se cessari reiciendam esse ullo Od demonstrari Potest. Nam in sua manu esse fortuna non minus recie dicitur quam aliqui in Sua potestate, in sua tutela sui iuris esse 9uod autem fieri aliquid dicitur, ut ii Sua manu sit fortuna, quasi aliae rossortuna regantur, aliae non, et ipsa fortuna impediatur quibusdam rebus, in eo non haerebit, quisquis reputaVerit, quam Vari te et contrariae inter se et fuerint et sint de ultimis rerum causis piniones et quam saepe Vel doctissimi homines aut vula consuetudine aut aliqua humanarum actionum similitudine induci de iis aliter, atque ipsi sentiant, loquantur. Nihilo minus paulo artificioSiorem SSe hanc rationem confiteor et cum leni mutatione inceretur, quod omni Vitio careret, hoc amplecti non dubitavi. Nam cum Heusinger in mentem venisset et ut mutandum esse in velut perfecit emendationem Dietschius oratione in hunc modum distincta At ius temeraria usus ratione non cossit maiorum natu auctoritati, elut in Sua manu esset fortuna. Ouo contenderat, pervenit et . . Plane eodem modo Dat. 6, 2 Verba vo contonacriat

pervenit superioribus adiunguntur. Atque hoc uno inVeni in Nepote sui dissimilis sui DietSchiuS. DAT. 3, 3 iam in quarta editione minore Scripsi sua Cum omnes conspicorent propter novitatem ornatus ignotamqus formam Ob iamque rem maernus esset

30쪽

concursus fui se nnemo, qui regnosceret huym regique nuntiaret, cum antea ε- geretur quem, quod Verum Sse Du Potest. eque enim IIuys solum, sed Datames quoque noVitate ornatu e a Conspicuus, regresti, ut antea relatum est, duplici iamiaculo circumdatus hirtuque tunica gerens in capite galeam venatoriam, extra manu laUam, SiniNir copulum, qua inclum ante se huynem agebat, ut si feriam bestiam captum duceret. Idem dudum ex Danielino restitui . , et Spici legii prioris p. 6 de ambiguo Ompendi admonui, quo in Nepotis codicibus et quae et quem significatur. Iis locis, quos Spicilegii prioris p. 47 ad confirmandum nomen Sysinam, quod Dat. 7, 1 in optimis codicibus legitur, vel Sisinem vel Sisinnom attuli, addi possunt Ioseph ant Iud XI. 1, 3 Βασιλεύς-ύοος Σισίνη καὶ Σαοαβασαυ: χαἰοειυ, Appian. h. c. V. 7 ἐν με Καππαδοκι 'Αριαράθη τε καὶ Σισλυη, g τῶ Σισίυυ. συυμ αξε ἐς τ 3 βασιλείαν, καλ*ς οἱ φανείσ)ης τῆς μητρὸς του Σισίυτου Γλαφυρας et apud Bekkerum p. 442 ex eiusdem necdotis A ππιανο ευ 'Iλλυρίσι Σισίνου καὶ Σισίι,1 φησί.EP. 1, 1 cum in codicibus egeretur Epaminondas, ODymni filivs genetivum PoDymni falso lim pro Polymnis positum esse defendi nam hic genetivus tertiae deelinationis solis nominibus in es exeuntibus convenit. Neque credibile est, quod quihusdam in mentem venit, epotem genetivum illum derivasse a nominativo, qui esset Polymnes vel Polymnius Vel Polymnus, quod nomen, sed mythicum, legitur apud Paus. H. 37, 5, nisi Patrem Epaminondae ita appellatum esse demonstratum fuerit. Dubitari poterat, a Nepos scripsisset Polymnis Graecam formam λύ aυιος secutus, qua Iutarchum usum esse monui de genio Socratis c. 6 et 12 p. 578 E 58 IF praetuli tamen Polymnidis, quia 'Επαμειvἁvὁα τὸν Πολύμνιδος osverunt et ausa nias lil. 52, 4. IX. 12 6 itemque sine dubio V. 31, 10, ubi nunc est 'Eπαριειν-ας ἡ λεομμιδος, et Aelianus Var hist. II. 43. III. 17. XI. .

8, 2 haec leguntur in epotis codicibus unum ab iis petivit, ut in periculo suo inscriberent: Epaminonuas m hebanis morte multatus est. quo et q. s.

Quibus in rebus reliqui scriptores, qui de hoc Epaminondae iudicio retulerunt, , a Nepote et inter se discreparent, in maiore editione exposui, hic inum commemorandum est, de loco, ubi aliquid a iudicibus scribi voluerit Epaminondas. apud Appianum Syr. 1 haec legi αἰτῶ ' μῖς κατα σου τάς ου ἐπιγράψαι, apud Aelianum var hist 'III 42 ξιου ἐπιγρα αι στήλη apud flutarchum apophth. Epam. 23Ρ 194 φ ἀπιου ἐπιγρέψω τῆ στῆλέ τὴν καταὁ,ηυς ex quo Plutarchi loco apparet

cleἡλη item esse sepulcri, non, ut Bost ait hunc Nepotis locum visum est, pilam euieondemnationis formula inscribi solita sit: huic enim ut inscriberetur sententia iudicum hanc autem solam secundum Plutarchum inscribi Voluit) non erat . quod postularei Epaminondas Apud epotem quoque Aldus et is, qui excerpta in codice Patavino aseiaculi XV scripsit cuius verba Othius retulit i. 198, 11J, an sepulcro Ροsuerunt ad quo Halmius in nuntiis Monacensibus XXX. 21 probavit, quia alia periculo nullo molli, ferri posset. Negavit enim hoc vocabulo Fignificari iosse, quod nos appellanius pro-foholi, uio, quod eos, qui ii interpretarentur rapud Ἀepotem, in loco Goserotii Verr. III. 79, 183 niti existiniabat, quo Cicero haec dicit de ordine scribat vinci sis 1 opohonestus, quo eorum hominum dei tu lae publiciae pericvitique magistratuum committuntur. Quamquam is locus cum epotis coniunctus satis firmum illiu signisse, itonis documenium videri debebat: iam pericula magistratuum pervagata significa tione 'ccepta, ut Halmius aliique Voluerunt, nimi late aieni, quam ut apte hic coni- memorari a Cicerone potuerint. Verum quod alios locos aptiores et graviores ad pro bandum desideravit Halmius, duduni allata' erant inscriptiones titulorum septimi do

rimi libri IV codicis Theodosiani et quadragesimi quarti libri II Isistiniani, qui uni

de sententiis ex pericula recitandis, et quae in riore leguntur . 2 ut in omnibus negotiis eae periculo promatur uelibercitiovis plena Sente tia. quae satis explicantur his verbi c. 1 ut universi iudices cogniti Ciausis ultimas innitioncs o scripti recitatione proferant et c. 4 Sententia non valeat, quia ex libello utam niueruet cod. Iust. 1, 2 ut iudices non subitus, ea deliberatione habita post negotium sententias ponderatas sibi ante forment et emen fas sitifim ii libellum Aeetitia Melitate conferant scriptasque eae libella partibus legant allatae erant notae Magia