Caroli Nipperdeii Spicilegii alterivs in Cornelio Nepote [microform] ..

41쪽

rum amittam Romanos pa8Suros itaque, si eis qui ad se perfugerunt, tutus in patriam reditus pateret caedis auctores euantur c libertas legesque Syracv- sanis reStiluantur, nihil armis opus 8Se quo loco mihi quidem Stroillius recte perfugerint videtur emendasse Verum haec artificia ita enim appellanda videntur

nequaquam omnibus ocis quo attulimus, ConVenire recte monuit Haasius et unicuique in e vlos perlustranti facile apparebit. Itaque sic de iis statuendum est, subiectum enuntiati primari tantam vim exercere etiam in secundarium nuntiatum, ut undammodo huius quoque subiectum S deatur id quod convenit ei ratio iri, de qua iam supra diximus ut secundarium enuntiatum non Plenum per se, set pars primarii existimetur, nisi quod hoc acilius eoque frequentissime tu in iis nuntiatis secundat iis, quibus sententia vel oratio subiecti enuntiati primari refertur. Nota res est viam semper dici, ubi contrarium Sit alietio, item substantive uos, quae apud impotem leguntur Lys. 1. Non enim virtute sui exercitus scia immo destia iactum est acversariorum , Eum. 10, 3 hunc Antigonvs Conser νωγε et, si per suos esset licitum, Hann. 8, 4 cum multiluuine aut orSiariorum Sui Supertirentur, ii Se quo cornu rem c., Sit, fuit Superior.

Supere: t, ut moneam Nepotem POSSeSSivum, quod est Strais, Saepe adieci se, ut ieonsuetudo sermonis Latini id mittere inebat, atque nonnumquam ita, ut positione pondus quoddam ei tribueret per sententiam non neces,arium, Cum id aut Praeέr. iitPret aut a Verborum Collocatione, quam adamaVit, Verbo inter substantivum et pronomen

interiecto in fine Aul,iceret. Sic saeri,Si me posuit cives vos, velut Milt. 1, 1 cives possent sui . . b. 7, 4. 8, 1 Thriar. 8, 1. 18 4 1 4 6, 3. Con. 2, . , . Iph. 3, 3 svorum irium . Chabr. 3, 2 Suorum cit ium). Timolli. 1, 3. p. o. 5. 7, 1 suorumque inivrias ferentem civium et cives vi). Plioc. 2, 1 suorum ii ium). Timol. 1 3 Hann. 1, 2: praeterea copia Suas Milt. 4 2 Suia copias . 5, 4. Cim 2, 3. Ag. 3, 1 omni suas copias). Eum 9, 5 Suci contraxisse Opitis); cliassona suam Them. 3, 4, classem ConStiluiSSet suam Alc. 8, 1, nillic Sud Eum 3, 6 aD ssvas Hann. I, 6 patrem uiam Cim. 3, 1. p. 6, 2, matri Suae reg. , . it. 17, 1 fratri suo Dion. 9, 2 Sororis suae Dion 2 4 Sororem germanam

suam Cim. 1, 2 liberis suis hoc a Gistiam sua reg. 3, 3. Ham. 3, 2 patruo

seSSions posset Sua G2, 2 ir sinistis vias occupationes Att. 20 2. SechiSi, ut par erat, Omne eOS IOCOS, quibus maior quat d mi is ine, in pronoinine Seἰ1tpntia conVeniens, Velut imoth. 3, 3, ubi cum suis copiis verbis illorum advenI et viam claκ- Sem Charetis opposuit cliptor. item Vs. q. 4 ut omnes civitatos in istia uener tpotCState, cum iu si ac uiaemoniorum causa iacere sim Haret, Dion. i. Omnitam via potestate Ss Delie, At I, 3 incitabat omnes studio suo, alia in quorum numero etiam 'aec pono Timoth. I, 3 cuius partem domum suam ferre OSSet,

Ag. 7, 3 nihil iniquam uomum suam contulit. Timol. 4 Itaque suae domi succillim gutomatius constitvorat. Att. 13, 6 uomum viam inanium ordinum hominC in Ditaret, quibus accuratius trivata aut ipsius mominis domus significatur, ut item Att. 9 4 tanta iligentia officium suum praestitit ab ipso obeundum.

42쪽

LECTIO VEN

1. PROFESSORUM ORDE ARIORUM. CAROLUS AUGUSTUS HASE, D. rmatim dii senis h. X Historiam nostri

temporis ecclesiasticam inde a saeculo XVIII inedio enarrabit publice ominarii theologici exercitationes una cum collegis S. V. ni oderari perget die Iovis horis vesp. VIII et IX. IO CAR ED SCHWARZ, D. Duvatim Artem homileticam tradet Iiora XI-XII quater per hebd. publice die Mercurii hora X Seminiarium homilclicum. eatecheticum eadem hora die Saturni moderari perget, ita qui lem, ut cum illo exer- eitationes liturgicae Coniungantur. LEOPOLDUS IMMA' LEL LCKERT, D priviatim 1 Hissoriam ei augeticam Secundum tres priores Evangelistas enarrabit exegetice, Lucam ducem sequuturus, sen. d. hora VIII; 2 I cologiam biblicam tradet en diebus hora IX et sing. diebus die Lunae h. V 3 Dhicen theologiciam Proponet sen. ld. h. l. Seminarii theologici exerciliationes moderabitur cuin collegis V . S. V. LUDOVICUS D l ENTEL, D. h. t. Decanus, privatim 1 Histortiam populi Israesitarum tradet quater per lael, d. h. XII; 2 Psalinos explicabit quinquies perhehil hora X publice 3 Seminarii theologici overcitu in vos uua cum collegis Ν.VV. moderari perget die Veneris horis VI et VH vesp. 4 sminiarium Suum pae- Iagogicum reget die Lunae . IV.CAROL. LUDOV. ILI HALDUS RIUM, D prirntimo in cursu interpretationis X. T. Pauli INSIolas ad Galalas itque a Corinthios datas interpre-

44쪽

PRAEMISSA ST

45쪽

Esai. 1, 1 paenitet me, quod adhuc haec retinui Huius si virtuti par clata esse fortuna, non ille quidem maior, sed multo illvStrior atque etiam hono

ratior, quo magno homine Nirtute metimiar , non fortuna. Nam clim recte Paus 5 5 et Att. 21, 1 Si adiecissem, quippe quod in narratione abesse non posset, et in editione maiore ad liras. 3, 2 demonstrassem, quibus condicionibus cst tertit a Nepote mitteretur, hic fuiSSet mitti potuisse Statuere non debui, cuius rei nullum apud melioris quident aetatis scriptorem Xemplum est. FuiSSet autem requiri,

non, ut Fleckeiseno in Philol. V. 331 Visum est, SSet, et ego post alios dixeramo Dieischius verbis illustrior atque etiam honoratior demonstrari monuit. Verum is falso ex fuisset, quod post honoratior addidit, ad superius maior intellegendum dixit esset, id quod sorma rationis non alitur, et in hunc modum verba transpo-ςuii non ille quidem maior, quod magno homine Virtute metimur, non fortuna seu multo illustrior atque etiam honoratior fuisset uua transpoi itione Nepotem

corri ri, ex cuius consuetudine Sit, ut, quae Sententia coniuncta Sunt, interiectis quibusdam, quae forma rationis connectuntur, Separet, Salis multis exemplis in maiore editione ad hunc locum collectis probavi. Recte Lamlnnus, ut alia multa emendavit, quae ab insequentibus spreta sunt, Sic hoc loco os maior adiecit fuisset cuius exi- ius cum a esset proximo Vocabulo, non dissicilis error erat. Nam verba non ille quidem maior et esset admittunt et, quod Propter Sequentia necessarium est, fuisset: nam maior fuisset recie dicitur hac sententia maior fuisse iudicaretur. Eiiani p. 2, 1 nunc Fleckeisen assentior cum deterioribus modicibus scribendum isses Natus

46쪽

narratio est.

3, 6 in Guelferbriano Sangallensi, Ultraiectina scriptum est Vfeci etiam illuulocorum praeoccupatione, ut Equitatu potius dimicaret, quo plus alebat, viam peditatu, quo erat deteriore in arcensi et aliis deterior. Quod qui probarunt

non reputaverunt Eumenem non Oivisse dici peditatu deteriorem , dicendum fuisse inferiorem, quod in suo codice invenisse videri volebat Eriastius. Est hi locus uni aliis certo documento multo latiorem fuisse ablativorum qualitatis usum apud Latinos quam aut nostra consuetudo in eo dicendi genere, quod illi respondet aut accurata ratio erat. Cuius rei olim in maiore editione complura exempla ad hunc locum attuli, velut quod apud epotem quater legitur aliqv periculo esse quibus locis aliisque sane dissicile non est addere in raepositionem, at quomodo removebimus haec longe insolentiora, quae ibidem commemoravi: Cic. hil. VIII. 6, 18 cum v magno

esset beneficio, ubi Halmius scripsit ad sana VII. 30, 3 Acilius maXιmo meo benesci est, et Caecinae apud Cic. ad sim VI. 7, 1 qua quidem in re singulari sum fato, cui simile est Persi 4, 27 hunc is iratis genioque sinistro Abhorrenta nostra consuetudine haec passive dicta ciliqua gloria esse, cuius tria Ciceronis exempla attulit advigius p. I. 193 Νepotis est Ep. 2, 1 non his re vi in musicis gloria, ut mittam Thras. 4, 1, ubi est de corona nullam tibvi invicium magnaque sui gloria, auctor potest videri scripsisse mugnaeque fuit gloriae , ea tum erant iam Nep. Eum 3, 4, rem esse insigiti infami Cic. Ait L 12, 4, aliquo numero et honore 38 exempla sunt apud Ramshornium g 140, 1 p. 17), ι-nore se invidia fore ep. Eum 7, t fanum Iunonis, quo tanta religione semper fui Cic. Verr. IV. 46, 103, Im milites tanta caritate esse iv. L 54 4,clum iaclipiscerentur ominiationes, multa caritiate, et maiore odio, postquam adepti sunt ac XII. 30. Iam plane eodem modo, quo epos illo Eumenis loco, cuius causa haec disputavimus, Tacitus dixit . IL 2 de Vespasiano egregiesrmus adversus militiarem liargitionem eoque exercitu meliore et ab exc. d. Aug. VI. 34 claritudinem Arsacidarum contraque ignobilem Hiberum mercennario milite disserebat Constat igitur Latinos minus accurate locutos nam hoc confiten-

dum est etiam res extra aliquem positas, quaecum ille habere aliquis dicereiur, quae ei acciderent et quae pateretur, ablativo qualitatis significasse. Quae cum ita sint non video, cur eos idem secis, negemus in iis, quae ad tempus animum permoverent, quae elatentia suit advigii l. c. non recte Scripta iudicantis, quae eguntur

apud Cic. ad sum. I. 4 4 vu/mi fuerim dolore et ad it. V. 14, 2 magno

timor bum.

5 in novissimis editionibus no Sm ipsi: Haec dum apud IIclia spontum g runtur, Perdiccas apud tum Mim non ferscitur a Seleuco et Ani gene rerumque summa a Antipatrum e fertur. Dic, qui non es ruerant exercitu vis frugium ferente cupitis absentes clamnantur, in his Eumenes. Nam cum antia qui deseruerant legeretur, quam id perverse diceretur netiue enim, i nunxime exercitui tum suffragium serenti, qui ipse magna ex arie Perdiccam deseruerat, defortores videbantur qui ab illo non desciverant, certe neque aliis neque epoti videli poterant , in editione maiore monueram et Ostea, cum lilirariis Proclivem errorem fuisse intellexissem, his potius quam epoti ineptissimam rem tribuendam ratus in

tertia minore non adiciendum esse Suspicatus eram. Qua mea Coniectura non comme

morata Dietschius, quam ignorasse Videtur quamquam idem de iis, ita spici legii prioris . 13 ann. 6. 1 inserenda proposueram, etiam citato libro meo ita dixit tamquam ipsius esset supplementum , qui illum non deseruerant scripsit. Quod ei si et ipsum verum esse potest, tamen hoc incommodum a et, quod excipiunt Pi ha Hac ille Perculsus plaga de uniene quae res epote non est indigna; at cur coniectura ei obitu latur, causa nullax, deinde longius a codicum scriptura recedit et tollit exquisitiorem eserendi verbi usum. Cuius apud Ciceronem quidem inceria sunt exempla, et quod ego in maiore editione attuli et quod I a. r. ,rono ius ad

Ken de ira II. 0, 1 Vorr. V. 42, 110 Prodideria classem . Quod ob prac-mium' Deseruerat . Quid Cleomenes ' Ignavus fuerat . At cum tu ob irtvtem corona ante donaras et p. Sull. 28 77 qu in loco nobis ita illo iacta proderit, quod ad tempus existimationis partae fructu r Sert abitur, Si in X- tremo discrimine ac dimicatione fortunae descret Si non aderit, si nihil illiu -

47쪽

Mabiι Hi enim recie ex plerisque codicibus, nisi quod deserit habent, ediderat

Orellius, a quibus unus bonus Tegernseensis ita discedit, ut pro in praebeat non; quo laeti errore abusus Halmius antea scripsit si non extremo et deserviet, postea releni deseret Richierum secutus Si nos in extremo . Priore igitur loco sane intellegere licet classem, altero, quamquam id aut difficilius sit, nos ex superiore nobis, neque tamen quiequam imPedit, quominus absolute positum verbum illo sit erwar avongelauian', hoc abtrunni Wird , nichi stich hali'. At dixit ita Livius VII. 25, , quem loeum commemoraVit Oudendorpius ad Lucani II. 728 , senatus contendere id enim ProXime accedere Videtur ad codicum scripturam extendere, recte a compluribus improbatam omne imperι vires consules dilectu habendo iussit ei vili quippe tandum Xercitu CSSU, quando Socialis coetus esereret; ubi eoetus immerito offendit GrοΠοVium et alios neque recte a Veissentiornio explicatus es de universa ociorum multitudine, cum Coelia bit congregata multitudo, conventus: dicuntur ita e contemptum conciti populorum Latinorum a lucum Ferentinae habita, in quibus, ut Paulo ante relatum est, reSponSum haud ambigvum imperantibus milites Romani datum, absisterent imperar iiS, quorum auxilio egerent: Lusinos pro sua libertat potiu8 Mam pro alieno imperio laturos arma lampo; Livium Saepe hoc Verbum absoliti Ponitur de militibus signa relinquentibus, elii a Seneca de ira ΙΙ. 10, 1 4 In Singulos Severitas imperatoris destrin rei tur: t nccessaria enire St, ubi totes deServit exercitus, de transi. an. 3, 4 5)Ergo si templi in studia sufet GS, quo Subduxeris QFciis , non deservoris nec nitimis detrectaveris, p. 95, 35 primum militiae vinculum est religio et si uno rum timor et ceserendi nefaS, quae collegit Gronovius, idemque frequentem esse

hunc usum monuit in titulo digestorum e re militari loci sunt XLIX. 16 3g 7 9 l. 5 pr. et 3 1. 3 l. apud ΝIOdestinum, Artium Menandrum, Macrum et locos quosdam adiecit e declamationibus, quae uintiliano tribuuntur: b ipgius Quintiliani libris hos neglexit U. 6, 7 Deserui εmpestatibus, stiminibus, valetudine impeditus et X. 2 8 ire in aciem coactus deseruit , quibus non ua verba Quintilianus posuit, Sed antiquiorum rhetorum. Deniquis latiore rursus ignificatu Plinius dixit ep. III. 5, 8 Erat sane somni pariatiSSimi nonnumquam

etiam inter ipsa studia instantis et deserentis , quem locum cum aliis exiremae aetatis attulit Cortius ad Lucani II. 728. Ita igitur epos quoque cum indignatione quadam et acumine eos, qui non deseruissent, condemnatos videtur dixisse ab iis, qui

re vera essent desertores.

6, 1 quae in codicibus scripta sunt Au hunc Glympias mater suae vertit Alexandri, cum litteras et nuntios misisset in Asitim consultum, utrum repetitum in Macedoniam leniret Diam tum in Epiro habitabat eam res occuparet huic ille primum suasit, ne Se o DCret et aspectaret quotia oleriandri sitius

regnum adipisceretur, olim ita explicavi, ut ad iustilum ex sequentibus rutice doniram cogitatione radiciendam licerem et maec compararem Cic. ad Att. II. . Iscito Curionem idol Scensem lenisse tu Salutatum. Caes. i. G. V. 26, 2 magna manu id χυStra oppugn&ttim enerunt; neque nunc rid reprehenderim quod ioc loco supinum praecedit Verum Olympias non raepetebat Macedoniam, sed totius regni ab Alexandro relicii administrationem, quae Pque Aepol neque a quoquam umquam Mecedonia appellata est, neque hoc reginae consilium fugisse epotem

ex iis apparet, quae M scripsit ad quo facilius faceret, Se omnibus praefectis qui in OLFci manebant, misisse litteras, ut ei parerent. Nihil igitur egerunt, qui

in omiserunt; quo facto praeterea, cum, quo Ventura fuisset Olympias, non declararetur, in Asiam ad Eumenem prosectura fuisse existimanda esset: aliud inim mihil ex reliqua senientia supplere licet. eque repetitum absolute poni potuit, quemadmoduni Xaucki visum est, ut esset iv Suvm repetitum. Adieci igitur regnum quod interutrum et repetitum ob proximarum clitterarum similitudinem Tacile excidere poterat. Recte autem 'egnum hic dicitur, quamquam In tempus eius administrationem susceΡ- iura erat Olympias, donec Alexandri filius er aetatem succedere posset, non procurati regni, quae regina loterat Indigna videri P et ipsi ierdiccae I, 2 alexander dicitur regnum commisisse. Neque repeti recte dici rem debitam et iniuria 4eientam post Gesneri thesaurum est, quod exemplis comprobem.

8, 2 Namque illa phalani Alexandri Magni, quia es Asiam peragriarat

viceratque Persas, Inveteratin eum gloria tum etiam licentia, mora piarere se

48쪽

cibus, sed imperare postulabat. Admonet hic Iocus, ut paulo accuratius, quam

adhii factum est, de accusatiV cum infinitivo disputem verbis studium vel voluntalem significantibus adiuncto. PerVagatum est autem, ut his verbis accusativus cum infinitivo adiungatur, cuius aut infinitivus est passivus aut subiectum aliud atque verbi accusativum cum infinitiV regentis. Quarum rerum adeo frequentia sunt exempla, ut

hic epoti tantuni onenda uiem. Milt. 8, 4 populus malvit illum innoxium plectι, Paus 2, 3 Seque tecum GgFnitate coniungi cupit huic indici, qui ἐγιεri vellent, praeceperurit, , 1 qui eum admoneri cupiebat , Alc. 10, 3 violare elem ntiam quam regis opes minui maluit, Con. 5, 2 potius patriae pes augeri quani regis matii it Dion. 9, 5 qui se metui quam mari malunt, p. 4 5 vo9 deduci vellet, Timol. 3, 4 maluit se diligi quam metvi, Hann. 2, 3 ne i tis fer postularent, Them. 6, 4 Quare eo quam inifrmissimos esse volebant, Ar. 3, 1 Id enim commune aerarium SSe Oluerunt , imol. 2, 2 cuius benigni in iis moriam νο Iebat ExStare 4, 3 quod, tim Siciliam recreare constitvissent, tum se potissimum ducem SSe voluiSSCnt, Ait 21, 5 Id vos ignorare nolui. Ep. 7, 5 H legem Epaminonda cum rei oblica conservandae cavsa Ia-1tim videret ad perniciem civitatis conferre noluit. Ita enim hic Epaminondae Io-iu explicandus est, ut ad infiniit Vum conferre ex superioribus addatur accusativus gii uiocii hanc. Mire enim paminondas ad ei niciem civitatis conferre diceretur, cumlst i oboediret; quod autem noniaulli conamenti Sunt, egem ab Epaminonda ad perniciem civitatis conserri diei, neque Senienti in meliorem labet neque Latino dici poterat, ut studium, Pera Conserri dicitur. Minus saepe illis verbis adiungitur accu-ἀativus cum infinitiVo, cuius et idem est subiectum atque verbi accusativum cum infinitivo regentis et infinitivus eii Vus qua compositione optimi quique scriptores, ut Cicero, Caesar, itemque, ni fallor, LiVius, ita tantum usi sunt, ut infinitivus statum vel condicionem Vel casum id, quod aliquis pateretur quod ei eveniret significaret:

bi recte Iadvigius artis 389 noia 4 frequentissime ita esse on dixit. Ex quo genere haec sunt. Plaut. Trin. 365 qui se siclorem probum liae agundae esse expetit, Capt. ΙΙΙ. b. 81 Cur ego te invito me e8Se Salvum postulem Trvc. l. 2. 39 An tu te eneris publicum aut Amori alia lege Habere posse postulas '

Asin. 121 moriri sese misere mavolet, 183 Vult placere sese amicae, Most. IILI, 10 id me scire expeto, Ter Eun. 66 Mori me malim, Cic. at a 2 4

pio me esse clementem, cupio in tantis rei publicae periculis me non iissolutum Dideri, IL 10, 2 non illi nullam isse rem publicam Sed in ea. quae esset, Se SSU principe8, ncque hanc urbem conflagrare sea se ii hac urbe forere Noluerunt, . Sull. 2, vero, in quibus Subselliis haec ornamenta ac luminarci publicae viderom, in his me apparere nollem ris Arch. I, 10 quo semper se Heracleensem esse Oluit, . est. 45, 96 alteri se popularcs, ialteri optimates et haberi et esse voluerunt, . Planc. 33, nihil est, si οὐ malim. quam me et esse gratum et videri, ad sim I. 9, 18 qualem et esse et numerari νοιο V. 8, 3 eum me esse cupio, ad virvt. R I 0, 3 tintvm suisqvj se in republica osse postulat, quantum habet virium, de r. α 24, I 12 quo praesente ego ineptum esse me minime vellem 47, 204 ut nihil mallent esse se quam bonos Γιros, r. 73, 257 ego me Phidiam esse mallem suam i optimuin fabrum tignarium, r. 25, 83 non se μιν cum solum semiliam elegantem licori Dolet, 33, 117 vclicem esse me, non Octorem volo. de re p. III 17. 27 qui utibilos ulrvrn se Sseon alit, de n. II. 31. 102 quoin se ille sese itui. Cat. - 20. 73

49쪽

- 10 barum ae seditionum duces Me volunt, XXII. 50, 7 qui se bene mori quam turpiter Divere maluit. Quod autem illo Eumenis loco, cuius causa haec disputavi-inus, epos fecit, ut accusativum cum infinitivo poneret, cuius subiectum idem esset atque verbi accusativum cum infinitivo regeniis et infinitivus actionem significaret, in eo, ut in multis aliis rebus, usum comicorum retinuit vel potius amiliaris et cotidiani sermonis suae quoque aetatis consuetudinem. Saepissime enim ita dixit Plautus, velut Trin. 237 Numquam amor quemquam nisi cupidum postulat se hominem in plagas Conicere 324 re quaererem est, quam Nolo Ego ni abs t exorare, Capt.

III. 5 59 Quid tu una nocte post iliavisti et te Recens iaptum hominem, nuperum et novicium e perdocere IV. 2, 76 Quin ita faciam, ut tu te cupias facere Sumptum, etsi ego Detem Cas. I. 39 quo te tostules Gustare quicquam 53 Nunc ne tu te mihi responuere postules, sevd. 16 Magnisce volo me iros Summo accipere, Stich. 80 Si munere hic sese malint quam tilio nubere, Men. 443 qui hero me postvlem moderarier, Asin. 67 Atque ego me iusticere studeo, p. I. 2, 17 Seu peram Epiclici nunc me emere preti 13retiosor elim. uorum exemplorum artem collegit SchOppius Suspeciarum lectionum V. 19, alia Brixius ad Trin. 237, qui cum recte compluribus locis tu te Osuisset, nescio quo modo Capt. V. 2 76 tute reliquit. Eadem forma coniuncta cum altera utra earum, de quibus supra diximus, usi sunt epos Timoth. 4, 3 ut mallet soeapitis periculum adire quam imothe de fama dimicanti deesse, Ter Eun. Prol. 1 qui placere se studeat bonis Quam plurimis et minime multos laedere, Sall. Cat. 7 6 se quisque hostem ferire, murum ascendere, conspici, cum tale facinus faceret, properabat. Accusativi cum infinitivo postulanili verbo adiuncti, quae compositio post Plautum non adeo frequens est, iis exemplis, quae supra iam allata sunt Cic. ad Brut. I. 10, 3. ep. Eum 8, .mann. 12, 3 haec addo, quae infinitivum passivum habent. Ter. Ad. 879 Ego quoque a meis me amari et

magni pendi postulo, Cic. de inu. I. 32, 3 postulabimus nobis illud, quoadubium sit, concedi, Verr. II 60, 138 Hic postulat se Romae absolvi, 139qui postulet ibi de tua eristimatione iudicium ferti

Iulias variasque sententias protulerunt, qui de discrimine dixerunt, quod intercederet inter infinitivum et accusativum cum Infinitivo verbis studium vel voluntatem significantibus adiuncto, velut Haasius ad Reifigi scholas nota 60 quosque is commena orat, ilenditus ad Cic. de r. I. 24, 112, Nauchius ad ep. Milt. . , quocum consentit eissentiornius ad Liv IH 68, 11, cum rectiora rotulisset artis suae 3 31 nota 1. Sed illos refutare et longum neque necessarium St, Cum, quae opinati sunt, neque naturae accusativi Cum infinitivo neque usui scriptorum accommodata sint. Discrimen non est in sententia positum, sed in sola ratione grammatica. Recte advigius dixit accusativo cum infinitivo rem, quae cupiatur, magis separari a Verbo regente et eius subiecto, et ex hac arte haec compositio amnis est ut particulae cum coniunctivo vel simplici coniunctivo illis verbis adivncio, nisi quod accusativus cum infinitivo nihil praeter rem cupitam significat, altera structura finis notionem adicit. Inde apparet, cur elegantior consuetudo abstinuerit ab accusativo cum infinitivo, ubi de actione subiecti cupientis dicebatur haec enim inter se artissime coniuncta sunt, cum, quid alii agant et quid ipsi patianaur aut quid nobis eveniat, plerumque non sit in nobis positum.11, 3 quae in codicibus eguntur non enim hoc convenire Antigoni prudentiae, ut sic deuteretur Dicto , non est probabile ita a epote esse scripta, quia ricvtendi verbum hoc uno loco legitur, in promptu autem erat usitatissimum abutendi. Lambinus coniecit se uteretur, niihi Nepos scripsisse visus est uteretur victo, ut hic simile mendum irrepserit atque Hann. 5, 2, ubi in codicibus scriptum est seu repentino obiectu viso, in liraiecit na obiecto viso, a Xauckio optime o

rectum obiecto Nisu.

PHOc. 4, 1 tenui, quae in codice B scripta fuerunt: Huc perventum est, cum propter aetatem pedibus iam non aleret vehiculoque portaretur Magni concursus Sunt facti, cum alii, reminiscentes Deteri famae aetatis misererentur, plurimi ero ira eaeacuerentur propter proditionis Suspicionem Piraei maxim que, quod adversus populi commoda in senectute steterat. Mic prIora sane pau-

50쪽

Ium ab usitata ratione licendi recedunt, cui haec fere forma accommodata esset Huc ita perventum St, ut, cum propter aetatem pedibus iam non aleret, vehiculo portaretur verum totum id, quod nos in his leviter offendit, in eo versatur, quodvis particulae cum non statin ab initio egenti perspicua est, sed eriecto demum enuntiato percipitur Per se rectissime lac particula significatur, qua condicione hocion Athenas pervenerit. In Parcensi autem et Ultraiectina nam de Danielino non constat post huc additur ut stu recepto illud enuntiatum cum propter aetatem portaretur nequaquam ad sequentia referre licet, cum, quae illo traduntur, in causa non fuerint, cur magni concursus serent: nihil igitur in ea re, de qua antea diximus, commutaretur, sed perspicuitas orationis sine dubio turbaretur. Itaque hoc ut, ut non auca in eo libro, ex quo eidensis, Parcensis, Ultraiectina descendunt,

Interpolationi deberi videtur, qua salso aliquis id removeri putabat, de quo diximus neque maior Oe loco illorum librorum auctoritas est quam deteriorum quorundam codicum, in quibus Huc ubi perventum est Iegitur. Simili interpolatione, sed minus Perspicua de causa paulo ante 3, 4 in codice B scriptum est Hic cum ab Agnono accusatus, ubi cum Gilaniani auctoritate sublatum est. Ea quae modo attulimus, in maiore editione mea haec excipiebani: Qua ore ne perorandi quidem ei data est facultas et dicendi cavsam in ivdicio legitimis quibusclam confectis damnatus, traclitus est undecimviris. uorum verbo-Tum postrema cur ita constituenda essent, satis exposui spicilegii prioris p. 63, neque nunc de his sententiam mutavi aut iis, quae ibi disputavi, quicquam addendum puto. Prima qua de re primus intellexi non posse cum peroranui verbo coniungi et ita

explicari, Phocioni non licuisse de hac re perorare. Nam quae res Proxime anto haec Verba commemorata est, quod adversus simi commoda in senectute steterat, de ea illi omnino perorandum non erat, cum in iudicium adductus esset, quoia

Piraeum Nicanori prodidisset, ut relatum est . 3, 4; et si vel maxime illa qua de re referre liceret ad superiora propter proditionis suspicionem Piraei, quod fieri non potest, ne sic quidem apta Sententia nasceretur. Neque enim qua de re hocioni perorare non licuisset, dicendum erat, sed perorare ei non licuisse. Itaque in

maiore editione eo conflagi, ut qua de re idem significare dicerem atque qua ccausa, et laudavi locum . Hisp. 24 4. Quo de ciet cum utrorumque copiae tumulum excellentem petiyScnt. Minus tum attenderam ad scripturam codicis vel-pherbytani, in v legitur quo arcne peroranui; quod cum totidem litteris postea in arcensi inventum sit, dubium non est, qui in codice archetypo scriptum fuerit. Itaque statim in minoribus editionibus obui viare. Nam cum errore scriptum esset ovo, huic a littera aut suprascripta aut in margine apposita est autem illa aut signum quoddam est correctioni adiectum aut a librario addita, quia hiarenam sibi tenere videbatur. Alius ex his qua de re effecit, quod reliquos codices familiae

TinoL. 3, 3 male obsecuius au kio in editione anni 186 ita distinxi rcem. Syracusis quam munierat Dionysius ti urbem obgidendam, a fundiamentis isiecit. Falsum est enim, quod ille contendit, dicere non licuisse arcem Syracusis pro arce, quae fuerit SyriacuSis, Vel Syracusarum vel Syracusana. Quod etsi frequens non est dicendi genus, Iegimus amen apud Cic. ad Att. I. 6, 1 Domum Rabirianam capoli, quam tu iam dimensam et exaediscatam animo habebas, M. Fonteius emit ei Verr. V. 26 65 Immines maritimi Syracusis, qui saepe istius ducis nomen audissent, Saepe timuiSsent, cum eius cruciatu citque supplicio paScere oculos animumque eaeSciturare ellent, potestas aspiciendi nemini facta est; quibus locis nemini in mentem Venire potest Iocativum alio quam ad proximum vocabulum referre. Neque haec diversa sunt ab his, quae leguntur apud ep. Att.20, 3 cum aedis Iovis Feretrii in C MN tolio, tib Ilo Dido congluvia, eiustatetitque incuria defccta prolaberetur, ubi hanc compositionem ipse probavit auckius quamquam salsa de causa, quod scilicet Romuli temporibus Capitolium non fuisset: vera haec est, quod duae res scriptori erant declarandae, et quo Ioc suisset templum et quam venerabili origine et pugnam apud Salamina et alia erVagatissima contulit. Sic in origine significanda tribum semper ablativo casu nomini adiungi notum

egi Cic. p. Cluent. 13, 36 dixit Fuit villius quidam Larino , ubi Larino cum fuit coniungere non licet, in deterioribus modicibus tostium est inarinas nam is,