Caroli Nipperdeii Spicilegii alterivs in Cornelio Nepote [microform] ..

31쪽

nonianae, in quibiis apud Cinna eniim in ei lii rarum ali is IV. 291, 32 et 33 haec se excipiunt P. ue peris uto. L de libello leni iii Iulii Capitolini verba in M. An

ad cod. Theod. V. 17, 2 vidit ioxiniam eam se illi, qua periculum St, quod nos dicimus terSuch, quo modo et friclitari et periculum facere saepissime dicuntur et, quod proxinae ae edit, de Mario Suo dixit Cicero de Iegg. I. 1, 4 faciunt imperite, qui in Si periculo Ora ut a poeta, seu ut a teste critat exigant. Quae

omnia cum et antiqua et Ptin. ae aetatis Sint, miror sane quod deni GothOsredus

hanc forensem et iudicialem periculi significationem heodo,iano aevo non antiquiorem iudicavit; quod non videtur facturus fuis,e, nisi et in Ciceronis loco modo allato de codicum Scriptura errast Sei et apud Nepotem n sepulcro sola coniectura niti ignorasset. Sed magis mirum, quod hanc periculi significationem ne aptam quidem epotis loco putavit Halmius; cuius opinionis Vellem causas addidisset. 9uid enim aptius esse potest, quam . Senientia iudicum adiectis causis inseratur ei libello, quo, quae in iudicio acta sunt, comprehenduntur Nisi forte in ea sententia fuit, quam nuper quidam sectator eius pronuntiavit, qui pcriculum Suum non iudicum dici posse, sed, quod ipse sibi scripsis,et Epaminondas, intellegendum esse putavit. uod autem, quae alii tradiderunt, ab iis, quae apud Nepotem leguntur, discrepant, ea de cauSa nemo, qui hunc scriptorem novit, de fide codicum dubitabit, etiamsi, quae illi narrarent, vera, quae apud hunc traderentur, salsa FSe demonstrari posset. Et certe ne hic quidem in hac una re cernitur discrepantia, neque reliqui Scriptores inter se consentiunt. At si quid affirmare licet in re sabulis atque rumoribus agitata et, ut sunt omnes eius generis narratiunculae, ingendo vel maxime obnoxia, longe verisimilius est Epa minondam, quae dixisse fertur, eliculo iudicum inseri quam in sepulcro inscribi postulasse. Nam illud de causa eius confectum esse consentaneum ei vero, qui morte multatus esset, pubIice sepulcrum factum cum titulo Vix credibile, et si hoc quoque postulaSset Epaminondas certe eius modi, ut noVitas rei aliquo modo significanda

fuerit. Itaque de verbis in periculo suo nullo modo dubitandum est. Sed aliud hic

vitium resedit, nuper demum a me animadversum. Nam illis in periculo non convenit verbum inscriberent, cum sententia iudicum cum causis non possit tamquam index ericulo praepositus vel impositus videri; sed aut haec tantum periculo continebantur id quod acconimodat tu est iis locis, quos ex utroque codice retulimus aut post alia in periculo legebantur. Itaque correxi scriberent. Vitium ortum est aut superiore in male repetito aut more medio aevo requenti, ut vitiosa pronuntiatione

litterae s praeponeretur i, de quo dixit Lachinannus in Lucretium p. 231. 10, 3 tenui, quod lim de coniectura posueram Idem, postquam apud Cadmiam cum Lacedaemoniis pugna coepit, a primis Stetit. Sane salso spicilegii prioris p. 50 pugnari coeptum est, quod tum ex sola editione Ultraiectina notatum erat, coniecturae eius, qui illam curavit, tribui. Nam cum idem legatur in arcensi et in Guelserbytano scriptum Sit pugnatum Si coepit suprascripto ri, illud pugnari coeptum si alia in codice archetypo positum svisse apparet. Nihilo minus haec coniec- iura videri debet, quamvis antiqua. am si ita rimo scriptum suisset, cui in mentem venire poterat, ut poneret, quod codicum Danielini, Sangallensis, collegii Romani consensu et ipsum in archetypo scriptum fuisse certum est, pugnare coepit Haec igitur ex traditis scripturis antiquissima est et sola fide digna, a qua omnis emendandi conatus proficisci debet Pro qua sola sententiae, nulla litterarum et artis ratione habita pugnari coeptum est positum est pugna coepit, quod et per se rectissimum

et antiquae scripturae Proximum est et, cum minus Vulgare esset, errori facile obnoxium erat, omnibus artis legibus satisfacit.

PEL. 5, 1 Conflictatus autem est cum adversa fortuna. Iecheigenus in Philologi IV. 328 praepositionem delendam censuit, quia solus abIativus conisictandi verbo adiungeretur et ab aliis scriptoribus et a Nepote Dion 2 4 Quo morbo cum gravi conisictaretur, Timol. 1, 2 in his rebus non simplici fortuna confictatus est. Sed

mirum, si Latinis, qui consigere cum aliqui dicebant, conflictari cum aliquo di-

32쪽

cere non licuisset. Meliora docere poterant orcellinius et Gesnerus, quos raeter Νepotis locum non fugerunt haec exempla Ter Andr. I. I, s Nam qui cum ingentis eoinicιatur eiusmodi, Phorm. III. 2, 20 Nec cum huiusmodi umquam usus venit ut conflictares malo, Cic. de har resp. 19, 1 Cum his conflictari et pro salute patriae cotidie dimicare.

34쪽

INDE

INDE A DIE XXV M. APRILIS SPV AD DIEM XXX M. AUGUSTI A. MDCCCLXX

PRAEMISSA EST

PROSTAT IN LIBRARIA BRANIANA

euius possessores sunt riderieus Bran Dr. h. et Hermannus Mauhe.

35쪽

AG. I, 2 cum haec in codicibus legerentur Mos est enim a maioribus Lacedaemonias traditus, ut duos haberent Semper reges, clivi repugnaVi Iechei seno, qui Philologi IV. 329 est in erat mutandum iudicavit. Una ratio traditae scripturae desendendae erat, quam inii, ut est traditus persectum historicum existimaretur. Verum ne id quidem ferri posse intellexi Nam cum Nepoti propositum non esset, ut de regibus Lacedaemoniorum, sed ut de contentione Agesilai cum Leotychide exponeret, videri non potest de illis ita narrasse, ut hanc contentionem Omnino non reSPiceret, sedituo statu et condicione rium, cum illa contentio oreretur regia Potestas suis Aet, explicasse censendus est. Itaque reliquas quoque res, quae deinceps commemorantur, ita referri videmus, it maec contentio aespiciatur. aut imperfecto aut Iusquamperfecto

posito Aegari tamen non potest atque AE ipsa aes as Sensum meum remorata est non satis intellegi, quomodo est ex irat trium sit. Fieri igitur potest, ut epos scripserit Mos enim in maioribus Lacedaemoniis erat traditus, et cum erat ob similitudinem roximarum litterarum excidisset, supplendae rationis causa est adiectum sit. Ceteruna si quis codicum scripturam ita se defendere posse opinaretur, ut epotem hic in similem errorem incidisse statueret atque Faus I, 5, ubi scripsit licetinim legibus corum Lacedaemoniorum cuivis ephor hoc facere regi, salso illum errorem similem iudicaret. Ibi enim cum Thucrdidis marrationem sequeretur Nepos, facile accidere loterat, ut inter reliqua itiam haec verteret Εξεστι ὁ τοῖς ἐφόροις

του βασιλ- ρασαι τουτο Hic nulla res erat, quae reum in errorem de re notissima admittendum abstraheret.

36쪽

2. non recte etiam in novissina ellitione tenui, sitae in codice arcitetvpo legebantur se utem conserrata religione confirmiare exercitum, cum ianimadverteret Hevmnvmen facere secum homineSque ibi conciliare amiciores, quo iis stituere consuessent, quos conServare suem Niderent. In quibus quod in editione maiore recte reprehendi exercitum et homines ii diiungi quasi illi in horum numero non essent, dudum facillima emendatione remotum est in codice , in quo concil/ari scriptum suit; quo facio haec verba ad nimia si erforet reseruntur, secum autem et ilia non de soli, exercitu, sed ei de hoc ei de Age M lao intellPgenda sunt: Hinc enim comprehendi

universae sententiae vel maXime consentaneum ei se apparet Exercitus autem Cum

iussu Agesilai Θrvaret et ipse induitus, non minus bene onserviare suom dicitur quam Agesilaus. 3, 4 iam dudum in editione minore sic scripsi Huic cum tompti, Ssct iSum CD pias extrahere eae hiberniaculis, Diuit, Si, quo SAet iter facturus, tiliam Pronuntiasset, hostis non credituros liti8que regione pria cSicliis occupa furias nequc dubitaturos aliti eum iacturum ti pronuntiasset. In quibus livia cum iacturum praebuerunt Parcensis et Litraiectina Antea, cum hoc ex una Ultraiectina notatum esset neque de auctoritate huius scripturae constaret, in altera familia legeretur liuia esse facturum, Nepos autem omnibus reliquis locis infinitivo futuri activi vertium csse detraxisset, spicilegii prioris . .' Lieber uelinii coniecturam liti sese factvrvm

Probaveram Lirumque rectum Est praeserendum sine dubio quod, cum ad Litraiectinam accesserit arcensis, in codice optimae familiae principe Scriptum fuisse credendum est. Liceat autem hoc loco de ratione, qua Nepos ronomine reflexivo et demonstrativo usus sit, paulo uberius exponere. Propria et prina sermonis Latini in hac Te lex est ut ronomine reflexivo significetur subiectum enuntiati, demonstrativo aliae res. Sed consuetudo eo inclinavit ut usus pronominis reflexivi quam lati sim extenderetur. Itaque ubi plura enuntiata coniunguntur, quorum diversa sunt ubiecta, in iis enuntiatis Secundariis, quibus sententia vel oratio subiecit enuntiati rimarii declaratur inter quae Latina consuetudo exceptis iis, quibus consequentia notatur, fere omnia enuntiata Onit, quae ab aliis ita apta sunt, ut Particulis moniunctivum aegentibus rannectantur), in his igitur nuntialis

Aecundariis longe frequentissime subiectum primarii, quamvis aliud sit atque subiectum

secundarit, I Onomine reflexivo raro, ut in tanto numero, demonstrativo significatur. Ita in exiguo numero nuntiatorum secundariolum rvmansit Prima sermonis leX, ut Pronomen reflexivum uni ipsius enuntiati subieci significando inserviret. x quo genere haec sunt apud Nepotem : Dat 10 1 Namque Spollicitus est regi Se cum interfecturum, si ei rex permitteret, ut, quodcvmque vellet , liceret impune facere, Hann. 7, 2 legrati Carthaginienses Romam venerunt , qui Senatui populoque Nomian gratias gerent, Moacvm his pacem fecissent ob eamque rem Corona aurea cos donarent Simulque forent, ut obsides eorum Fregcllis Ssent captivique redderentur, 3 4 Gortynii templum magna cura cuStodiunt, non tam a ceteris viam tib Hunnibulo ne ille inscientibus his tolleret secumque duccret. Haec omnia Diet schius corrupta iudicavit: Olim, cum nondum magnus criticus evasisse sibi Videretur et veteres scriptores diligenter modesteque tractaret, in Sallusii Iugurtha anno DCCCXLVI a se edito . 45 et ipse hoc die nil genus agnoverat et post ritZium permultos, qui de eo egisSent, cum momoraverat, quibus adicere licet aasium ad net,igi scholas nota 386 et 38ηo Ilii pigellium ad Curtium P. 152. Componam autem aliorum quoque scriΡtorum Oxempla, cum Superiores comPlura retulerint, quae aut huc non pertin rent aut alii rin codicibus egerentur aut corrupta essent. Maxime quidem a 'sar Ioc genus

videtur frequentasse Cic. p. iiiiat. l, si Itaque hoc te obscortit, α Aquili, ut, quam existimationem in ivdicium tuum ullulit, eam liceat i sociam ex hoc loco sterre. p. Rosc. m. cum et Eri Socii tui fugerent ac se occultarent, ut hoc iudicivm non de illorum praeda, sed cle huius malinci seri

Didoretur quo loco salso Naasius, qui sinii liter de aliis erravit, non sinem , sed on equentiam igit ilicari contendit neque enim profeci Cicero hoc re vera ita vis ina esse dicere Olii it): ut non ro ne Propter Sequens Scuisonitur. Verr. I. 34. S Milesios navem poposcit, quae eum Iara Sicii causa Myndum proSequeretur. de l. gr. II. I, 1 Herique hoc aer sciunt , ut tantum maioribus corum debitum cesso Diueatur, unde etiam, quo posteri Solveretur, Cutinuaret. . Lig. 12 36

qui tum nihil egit aliud neque enim haec divinabat), nisi ut tui evm studiosumo bonum Dirum viliciares Phil. 1. 3, 6 on is est Antonius. iam si esset non commisisset, ut ei Seniatum tamquam iannibali denuntiaret, ne oppugnaret

37쪽

Saguntum de r. I. 54, 232 Socrates respondit sese meruisse, ut amplissimis honoribus et praemiis decoraretur et ut ei victus cotidianus in Prytane publice praeberetur. r. 2 6 hunc aut praeter ceteros aut cum paucis sustineret οἰο- rem Hortensius), cum forum populi Romani quod fuisset quasi theatrum illius ingenii, voce erudita spoliatum videret Acad. r. 9, 32 Alii autem elegantius, qui

etiam queruntur, quod eos insimulemus omnια incerta uicere de div. I. 2, 3 omnem hanc haruspicum ex Etruria scientiam ahibebant, ne genus esset ullum divinationis, quo neglectum ab iis videretur. Caes. . . I. 5, 4 Persuadent auracis et vlingis et Latobrigis initimis, uti eouem usi consilio oppidis suis υι- eisque exustis una cum iis proficiscantur. 6, 3 Allobrogibus sese vel persuasuros existimabant e vi coacturos , ut per suos nos eos ire paterentur. 11 3 Da Me omni tempore de populo Romano merito esse ut paene in conspectu exercitus nostri agri vastari, liberi eorum in servitutem abduci oppida expugnari non debuerint. 14 3 Quod si veteris contumeliae oblivi8ci Nellet, num etiam recentium inivriarum, quo e invito iter per provinciam per vim temptasSent, quod Haeduos, quo Ambarros, quo Allobroga DeaeaSSent , memoritim deponere posse 37, 2 Haedui veniebant questum, quo Harudes qui nuper in Galliam transporfati essent, ne eorum popularentur. II. 1, 2 quod ererentur, ne omni pacata Gallia ad eos exercitus noster adduceretur. V. 27, 2 μου pro Caesaris in se benesciis Dirimum ei consteri debere, quo eius opera stipendio liberatus esset quo Aduatucis. nitimis vis, pendere consue8set, quodque ei et stius et fratris Flius ab aestire remissi essent. h. c. I. 6 6 sique expectant, ut de eorum imperio a pορrtium feratur. 35, 4 iii ratione obliqua legatorum Massiliensium de sua civitate dicentium quorum alter agros Iolcarum Arecomicorum et Helviorum public o iis concesserit. ΙΙΙ. 30,5 Pompeius suos omnes castris continuit ignesque feri prohibuit. v occultior esset eius adventus. Salu Ιvg. 96. 2 ipse ab nullo repetere magis tu ιborare, ut illi quam plurimi deberent Liv. 1. 54 5 sciscitratum Romam a patrem mittit, quidnam se facere vellet, quando qui iem ut omnia unus Gabiis posset, ei dii edissent. 56, 10 cupido incessit animos iuvenum sciscitandi, id quem eorum regnum Romanum esset venturum.

XXXI. 34, i Philippvs liquid c ud Grit item Suorum et, ut promptiu pro eo pericula adirent , iatus profecturum se Veli. l. 15, 3 per omnes tinnos atque omnia bella duplici numero se militum equitumque fungi nequo in eius civitatis ius recipi, quae per eos in id ipsum pervenisset fastigium. Curi. VIII 3, 5 tibire

conspecta ivbet duit metu mortis, si e Cutis eius obtulisset. 6 rtire non destitit, ut tali consilio abstineret utereturque Sortem utimcunque ii3 fortuna fecisset. ac IV. 67 quamquiam uicto monuiS3et, ne quis quietem eius irrumperet. . u. 9 Is in mae8titiam compοSilvs et siuem suorum quondum militum invocans, ut eum in Syria aut Aegypto sisterent, rabia . Suet. Ner. 32 Ante omnia institvit, ut e libertorum Uvnctorum bonis pro serra sci cloatians ei

Paulum a superioribus disserunt hi loci. ep. Them. 8, 3 Ibi cum eius principes animadvertisset timere, ne propter se bellum iis Lacedaemonii et Athenienses indicerent. Cic. p. 9uint. 29,8 confirmavi eae Naevium diebus compluribus ante in po8Sessionem mi8i8Se, quam οStutiιret, si ci liceret bona possidere; Verr. V. 39 84 Audistis nuper dicere legatos undaritanos Mercurium, qui

sacris anniDersariis pia eo ac Summa Eligion Coleretur, titu Di, scelere

imperioque esse sublatum ad Att. XV. 21, 1 Scripsit lius se idcirco profugereia Brutum oluisse, quod, cum ibi negotium claret Antonius , ut cum dictatorem eispiceret, tu rectiSia Sel. Cae,. . . I. 3b, 3 hiae esse, quae cibis I/ostularet primum ueinde obsicles, quos haberet 6 Haeduis, redderet Sequanisque permitteret, ut, quos illi haberent. Noluntiate eius reddere illis cerct h. c. I. 2, 3 ut M. Calidius, qui censebat , ut Pompeius in sua provincias proscisceretur: timere Caesarem reptis ab eo duabus legionibus, ne a eius periculum reservare et retinere eas ti urbem Pompeius videretur Sall. Iug. 62, 1 movet titque lacrimans obtestatur Bomilcar Iugurtham): sequitur longior oratio obliqua et in eius fine cavetit, ne illo cunctante Numidae sibi consulant. His enim locis subiecta, ad quae pronomen demonstrativum resertur, Posita sunt in oratione obliqua a verbo cuius aliud est subiectum, apta, ita ut subiectum enuntiati rimarii remotioris, sed principalis maiorem vim in animo scribentis exercere potuerit quam enuntiati vel accu-

38쪽

sativi cum infinitivo eius Iocum tenentis, quo enuntiatum, in quo positum est pronomen demonstrativum, pertinet. Sed hac quoque orationis forma longe frequentissimum

est et usu receptum, ut pronomen esseXiVum Onatur.

Rarissime autem sit, ut in iis, quae accusativo cum insinitivo enuntiantur, cuius aliud est subiectum atque verbi accusativum cum infinitivo regentis, hoc verbi regentis subiectum significetur Pronomine demonstrativo. Sunt tamen huius rei certa Optimorum sciriptorum exempla. Nam ut epos dixit Milt. 4. civibit ianimum accessurum, eum viderent, eorum virtute non desperari, ita Cic. diu in Caec. 1, 2 me saepe Sycpollicitum, aepe ostendisse dicebant, Si quoi tempus accidisset, quo tempore aliquid a me requirerent, commouis eorum me non defuturum I err. II. 62, 151awlle hoc iaccipere cum ab ectistitore et eum reum, qui praetor in Scilia fueris, Oratore ei statvam sua voluntiat statuisse, oratore de eo bene cael8timare; Caes. h. c. III. 28, 4 irones multitudine navium perterriti et sal nauseaque

covfecti iure iuranu accepto, nihil iis nocituros hostes, se Otacili dediderunt. de quo loco statim aliquid addam Liv. XXXI. 11, 12 iussique polliceri legali

Masini ae), Si quid ei d Armandum regendumque regnum Pu CSSe indicassos, enixe id populum Romanum merito eius araeStaturum Curi. I. 7, 20 cognoscit Satibiarzanen, quem sutrupem riorum ipse praefeciSSe , efocis3 9 eo, 11, 8 a corporis custoclibus initium factum clamantibus discerpendum esse cirricidam manibus eorum. Neque hoc mirum aut ratione destitutum. am accusativus cum infinitivo cum orationis forma pars sit enuntiati, sententia tamen roprium enuntiatum esticit itaque haec exempla, in quibus sententia magis quam forma orationis spectata est, nulla re a superioribus il rutil. Iniuria igitur et alii et advigius, quem secutus est HertZius Livii ocum lane viliosum iudicarunt. Eadem ratione epos Agesilai loco , a quo hanc disputationem exorsi sumus, cum accusativo cum infinitivo hostis non credituros ti iasque regiones praesidiis occupaturos neque dubitaturos proprii enuntiati vim tribueret, in iis, quae inde pendent citivi cum facturum, ac

pronuntiusSet, Scribere maluit eum quam Se ita ut pronomen ad proximum subiectum hostis accommodaret, non ad subiectum Superius Verbi Didit universum verborum ambitum regentis.

4 9 Simile est, quod articipio vel adiectivo vel ablativis absolutis adicitur pronomen demonstrativum, quo subiectum enuntiati cuius illae partes sunt, significetur, de quo usu recte iudicavit et ad orationis pro Sulla 29. 1 cum in uit post delatam a cum primam illam coniurationem haec exempla collegit Halmius: p. IIil. 15, 39 ipse cunctae Italiae cupienti et eius fuem implorans signum cicuit tr. 61. 220Ortitor vivis eius aequalibus proximus optimis numerabiatur, ep. in fragm. Guel-Ρheri, qui philosophitim ante eum incomptum Latiniam Sua conformari oratione, Ascon. . 47 post rogiationem a Clodi in cum promulgatam vi bc cessit. Muthus addere non debebat Curt. III. 12 2l, tibi in codicibus degitur, 'u ut 4Pcte restituerunt vetetellitis et II 'dii LiuS. Tunc quidem ita se gessit, ut Omnes ante Cum reges et continentia et timentia 'incerentur non linceret nam Kno Ser Bruti luoque locum doletis Divis civ aequialibus removenti non assenti ,r Sed addo elu, doni Curiti

tanelim, et Taciti III. 3 ne omnium oculis Dulium eorum crutantibus fulsi intellegerentvr Iaec igitur ita dicta sunt quia innuntiatorum vel relativorum e temporalium x Pl imodalium locum tenebant atque hac ratione etiam Caesaris locum su-pia allatum ex . c. III. 28, 4 explicare dicet, ut iure iurando accepi scriptori fuerit loco huius enuntiati cum ius iurandum acceptum CSSet, quanisquam IIO niinus probabile est, quia, si haec in enuntiati formam redegisset, vix videtur aliter dicturus suis e qua iii cum ius ivrianiliam ac opiSSent. Pleiique coturna ciui hoc dicendi genus tractarunt, causalia eius inde repetiverunt quod scriptor Irii non ad eos, de quibus scriberet, sed ad se vel ad eos, quos dixisse vel sensisse aliquid de illis traderet, retulisset. 9uod plane contrarium est ei consilio quod omnibus iis locis fuit criti 'niibus, ut non suam , Sed alienam sententiam reseris rent; et quomodo conV uitet iis, qui de se ipsi reserunt, velut Caesari . G. I. 14,3 eni lue si haec esset causa cur subiectum pSius enuntiati numquam pronomine demonstrativo significatum est cuius rei sane exempla quaedam nobis in codicibus tradita sunt, sed tam pauca, ut Vel inde corrupta esse appareat, velut iv. IX. 5, re-

39쪽

Ilivit is patri m ad irrentes, quo Saepe US m Dor PSqM OOrum triumphantes Ueni8sent X XXIV. 62. 3 neque iam se quo Gratur, Probare EOS OSS non mouo Semper, C. quo coeperint, ea ne ira quidem coS OSSeuisse quibus locis eorum es alierum eos non alnus interpolata sunt quam XL. 47, 4 petierunt, ut sibi in ea stra Celtiberorum ire liceret, auxilia accinua si non impetrassent tum separatim eos ab illis se consulturos. Recte ilicium est quibusdam locis demonstrativum videri positum 'luin in eo lem enuntiato Pslexivum de alia re poneretur, verum iocsieri non poterat, nisi etiam Sine hac causa riti monstrativum ponero licuisset, id quod multis ocis factum videmus Excusatio quae, ita est quia . quod usu praevaluerat, solum rectum uin est, cum Omnia ἰRecors polideant regula P ut subiectum enuntiati pronomine reflexivo aliae re demonstrativo Significentur. Verum eidem regulae respondet, aluod usus praetulit, ut in huiusmodi inuntiatis secundariis. de quibus diximus, de subiecto nuntiati primarii pronomen reflexivum poneretur Licet enim enuntiatum secundarium et plenuin enuntiatum existimare, quacum re convenit, ut Subiectum enuntiati primarii significetur ironomine demonstrativo, et parten enuntiati, quod nisi adiecto rimario non expleatur unde fluxit, quod usus adamavit, cum, si rimarium et, ecundariun enuntiatum pro uno munt, Subiectum trimarii quasi totius inunitati sit

subiectum.

Oscitantiae scriptoris debentur Phem. 8, 2 Hic cum propter multas eius virtvles magna cum ignitat viveret et in pronomine reflexivo similia Cim. 4 4 Siose gerendo, minime est mirariclum, si et ita eius fui securia et mors iacerba, Ep. 8 3 vos ante se imperatorem nemo Boeotorum usus fuit Spicere in iacie de quibus dixi et in editionibus et huius spici legi I. G. Quod autem Att. 9 7 Ro-ihium secutus edidi Scia sensim is a nonnullis optimatibus, familliaribu eius, mprehendebatur, ubi in codicibus deest familiaribus, id in editionibus monui secun

dum sententiam dictum esse, quasi pro Passiva rationis forma OSua esset activa, cuius rei similia exempla in usu pronominis reflexivi exponendo videbimus. At nullare a consueto Ore recedunt, quamquam de priore Ioc ego quoque aliquando aliter

statui, quae leguntur Dion 8, 5 Mulieres nihilo setius Callicratem in aedem Proserpinae educunt ac iurare cogunt nihil ab illo periculi fore Dioni, Hann. 11, 3

Eumene Soluta epistola nihil in ea reperit, nisi quae ad irridendum eum pertinerent. am priore loco Callicriatem est obiectum enuntiati, cuius Pars S accusativus cum in itinitivo a se ita demum consuetudini responderet, si hic accusativus cum infinitivo aptus esset ab altero, cuius subiectum esset Callicrates Hannibalis loco enuntiato relativo non Eumenis iudicium, sed qualis epistola fuerit, hoc est consequentia Oiatur a irriuendum se ut ostea videbimuS, Oni poterat rectum et usui Consentaneum St, quod legitur. Reiu vivi pronominis usus haec 'iubet apud Aepotent molabilia. igni sicatur eo non salum grananiaticum Subiectum, Sed etiam d. quod sententia subiectum est atqueis 'bus apud omnes scriptores legitimus est. Sic Paus. 4, 1 eique in Smpicionem venisset aliqui in ea e se SSe incripsum, at. 8 3 vitis iuversus copias spes omnis consistebat Datam in se locique naturia, , cum ei nuntiiatvm OSSO qvομ- utim fue instolari suo locos adhuc neglexet unt artium scriptores Ciceronis, Livii.

tum ut CS ci eum concilia reui Ex eodem genere sunt haec Taciti H II 65 interpretabatur quaedam cae Orit ton Mis eius co ι tum cliosa in Illelimin et pro se Ῥου popularia. ita scripta, uasi liro eae Drtitio ilibus eius posuisset quae locutus esset, et V inter se nihil illicitum, qua Si adiectum esset, quod menti ObVersabatur,

Deinde subiectum enuntiali pii mari etiam in iis enuntiatis secundariis, quae eius sententiam vel orationem non declarant et aliud habent subiectum, nonnumquam pronomine rei lexivo si unificatur. Fit hoc maxime et apud epotem et apud alios in

enuntiatis relati iis, ut apud illum Cim. 3. I incidit in eandem iiividiam, quam pater Suus, ph. 3. 4 pater, quantum in Se fuit, I riaecem me eituit, I at G Squo a Perrilotim stitim fuerat cogitatum, i ad salutem convortit Ag. 7, 4υο1n ea lem vis conterit is, qua EurySth CS, progenitor maiorum vorum, vertit usus, Att. 16 4 Non illin Cicer ea Solum, quae vir' Se accideriint, futura

praedixit apud Plaut. Mil. 187 tit eum, vi se hic vidit, verbis vincat ne iste Diderit, er Hec. 1 . 4, 8 Mater quo Suasit sua, Adulescens mulier fecit Cic.

40쪽

V, 49, 28 Dea non qua publice Τynuariue, non, quia Privatim sibi ripa λsti, sed unicum abs te ilium sagit ut . p. Clurent. β 2 cliarit 6 couom sibi csso imperatum ut A. Aurivm illum sui ibi citationem nominis sectipitis pericvlum ostentiarat, et alterum M. Aurium proscribentios interscion uosque curaret ad Aii. II. 7, 5 Cicero tibi is undat ut Mi istoclem, ciuem se Se revoniacus quo is de fratre suo. Sororis tuae flio, responclisti, Caes. i. c. II l. 53 5 Qvem Cacsar, ut erat e se meritus tib Octavis ruinibus u primipilum se tria lucere pronuntiavit, . Ais Ipso cognitis conuicionibus Scipionis, et qui vin eo Iollum contra se gerebiant, miSerari et q. s. Sall. l. 61 1 Metellus in iis urbibus, quaca se defecerant, praesiuia imponit. 66, 1 Iugurtha civitiates, viae iam Sc σε cerant formidine aut Stentanes praemia assectare. 103, 2 LOcchvs opulanilo, quae sibi luobus proeliis veneriant, ii v. i. 43, 6 Unvs illo vir rem publicum sustinuit, quam Xercilii Oui consulis, quantum in se fuit, proclobiat. 55, olero, ubi inuignuntium pro se corrimus errat Citimor, io se in turbam conscr-lissimum recipit. XXX lX. 23 6 In eurn res maaime angebiat, quo es, qui, cedonum tib se ne feceriant in bello , in os ius saevientii iacmplum ei tib sena neriιt. Hor. sat. I. I, Qui si Mae entis ut nomo quam sibi Sortem Acu titio dederit et fors obiecerit. illa contentus iiDtito ep. I l. I, viti nil Ium, nisi vo placuit sibi, iucunt, ell. I. I ,. 1 aestim omnibus. svi confria earma tulerant, ignovit Suet. Caes. 344 viamqviam obsidione MaΝsiliae quia sibi iniιinere portas clauserat retiariliante brevi tumen omnia subegit 74 Philomonem, murati erDum, qui necem uiam perienenum inimicis promiSeriat, non rar ius quam

simplici morte puniit enuntiato causali Caesar b. G. VI. 9 in dixi esurauabus e causis Rhenum transire constitvit; suarum inti eriat, susu a vaeilia contra se reveris miseranti in temporali Nepos Ep. 3, 5 cum civium suorum

explicavit, ut Onilii clivo consilium significari dicervi, tyiat sane luit trinam causa coniunctivi tarticulae priusquam radiungendi et lutest ea ratio is nil ei iam iumenis lor arctamnicidas idori cui iraemittuntur Verba Itaque ivvit vo propositum iste Verum an iria, Cum in m: ritione ira ICqua ιι et Priuκquia morai uim iii ivm non raro

ex confusione vadan orationis Obliquae et directae, ut scriptorem aut reflexivum posuisse statuant, quasi ad alienam Sententiam Significandam coniunctivum ponere voluerit aut indicativum tamquam directam eius, de quo narrat, rationem reserentem pro personali autem pronomine substituis, i HI Oxivum quasi inter suam et alienam orationem medium

quae sententia est ritZi itemque alchii emend. iv. p. 190 de loco Livii X IV. 33, 6, ubi haec eguntur in ratione oratoris Romani e caedem fandam socio-