장음표시 사용
121쪽
ne ad instar prosae, servato duntaxat stropharum ordine, utrumque Rhythmum proelo subjecerimus: Sὶ fati Monumenti, scribit ille , non an-- sampati come e Prietioni, o comei eechi Strumenti, seneta muta lettera essendo obe Irro originale ae antico talo, doυ p u esse insegnano anρbegli errori ' ed altro e uolsoria, o Componimento tramandato: da Copti, quali alta mente, e allo eνitto detr utor abbiano deυ at se occamente. Inques eas egi necessario tisa lucerna
critica, e conoscere ed emendare, Ve
posam farto con scurema. um Rhythmum amabillonio editum rursus ipse exerit, singulos Uersus distinguens ' errores, quoscumque potest, adhibita emendatione tollit Criticam viri doctissimi lueemam hercle ego probo commendo, quod est ad castigandos defaecandosque eosdem Rhythmos sed nemo fortassis erit, qui homini laudat insurgent , non dicam, in me hoc enim nihil refert sed in abillonium, tam bene de Literis de Republica Literaria
meritum, ac summa veneratione apud omnes dignum . Quum e uno antiquissimo Si aliquod veterum monumentum describituris evulgatur, rite semper munere suo fungitur editor, si quidquid Codex Stus habet, fideliter exprimit, exceptis crassioribus quibusdam sphalmatis,
quae uti in omnium oculos incurrunt, ita veniam dant cuncti, ut, ne monito quidem Lectore, auferantur. Nunquam Lectorem fallo, dum ego non fallar in intelligenda recteque reddenda antiqui illius Codicis scriptura. Deinde vero liberum cuicumque Critico Lectori est, innuere meliores lectiones, castigare depravata , supplere quae desunt. Immo se- cu ager: periculolum es videatur, in
praecipue quum de Carminibus veterum agitur, quorum similes Rhythmi sunt delicatum enim artificium illorum est, neque nimium in iis castigandis audendum , nisi de medela adhibita Lector moneatur, cui meditanti forsitan melior in mentem venire ossit. Si locus futurus esset
regulae, quam nunc Irimum procu-
di amicus Mamjus, misero jam appellare liceret quosvis ruditos,
qui monumenta veterum tenebris . nostro potissimum Seculo, eripuerunt, neque Lucernam Criticam ad singula accenderunt. Atque mea in
primis deploranda fortuna foret, qui in Rerum Italicarum Collectionem tot Historias intuli nunquam antea editas, easque dedi, quales e Stis accepi, vitii videlicet veterum Librariorum saepe foedatas. Sed aliud certe eruditi Orbis judicium erit. Mabillonio, mihi, ceterisque nec-
dolorum editoribus unum plerumque consilium fuit, ac futurum est, nempe in Literatorum commodum quae latebant in Stic luce donare, non autem subsistere ad omnia , expendenda meditatione rigida, atque X-
purganda , suscepta veluti nato me exquisita vitiosi ac inordinati corporis Est hoc hominum majori otio
fruentium ' immo omnium esse potest, qui beneficio per nos delato uti deinde velint. Quamobrem morosus
plane sit, qui celeberrimum illum Virum, meque simul increpandos sibi sumat, quod Rhythmos, quales in unico vetustissimo Codice invenimus, versibus etiam indistinctis, quemadmodum reapse illos Codex suppeditavit , ab interitu atque oblivione vindicaverimus, etiamsi omnes inde
errore per nos non fuerint sublati.
Sed quid plura Censorem nostrum ad Iudicem egregium sisto, cujus cal- 2 culo
122쪽
culo constabit, quam levi fundamento nitatur novitia hujusmodi censura. Is autem non alius est, quam
Eruditissimus ipsemassejus, qui primum editis Florentiae Anno DCCXXI. Cassiodori Complexionibus Epistolam suam addidit, antea quoque evulgatam Tomo V. Italiae Sacrae Venetae editionis, in qua Rhythmum ipsum de Laudibus Veronae amabillonio editum, non semel sed his, aeneis typis tradidit , atque iisdem plane verbis, quae apud abillonium leguntur,' nulla facta Versuum distininone, nullaque adhibita Critica Lucerna, quum tamen in eodem Libro ipse Rhythmum sepulcralem Pa-c eo Areb diacono positum , ac ejusdem Metri, mihi quoque rursus infra dendum in hoc aere, Disse 'tarione XLIII. De Litἡrarum Hutu, ordinatis versibus protulisset. Cur, amabo quod ipsi M issem fas ac laudandum Anno DCCXXI. credebatur, post sex annos nefas culpanium visum fuit En ut suis ipse armis contra se pugnat. Si quid ergo video, non quod ille adversus M abillonium, meque excogitavit, sed hoc unum ex illius nuperrime adinventa sententia consequi tantummodo potest scilicet,
Lectoribus injectam suspicionem fuisse, eamque vix unquam delendam,
si quando aliquid novi ex antiquis Codicibus ipse proferet, o non accepturos illud, quale in membranis erat , sed quale Lucernae ν ticae do. ctissimi Viri visum uerit; arque
deo certos nos in posterum esse non posse, multis- ne in locis veterum Verba ac mentem , an asse j lveteres loquentes, prout ipse melius censuit , inducentiso sensa habeamus. Quae ergo illi fides in posterum habenda λ
Flas ego legitimas germanae Criticae regulas reor Scilicet in Veterum monumentis primum edendis,
praecipue si ex aliquo singulari antiquissimo Sto illa depromantur, eoque magis si Carmina sunt, nihil opus esse discedere a lectione odicis immo rem poscere, ut quantum fieri possit, eadem lectio retineatur, exclusis tantum apertissimis Librarii mendis, quae tamen distinguere omnium est. Si quid vero gravius editori immutare delere supplere animus est, id clanculum facere, Lectoribusque minime consciis, nequaquam licet. Neque enim ad ejusmodi licentiam nurgandam satis esset dicere: felicissimas conjecturas, opportum naque remedia ad mentem Auctorum,
ad Metti leges adhibui. Nam ut ut ingenii acumine quisquam abundet, quam laudem procul dubio agnosco lego in Clarissimo MGG-jo attamen liberum semper e ijudicium servandum erit, ut perspicere possit, recte-ne, an secus Criticus vir medicas manus intulerit an liquis Codicibus, vererumque lucubrationibus . Et ro Et quanticumque sint Critici in emendandis veterum Libris, ii non raro nobis propinant non Auctorum verba , sed meditamenta ac divinationes suas, quae
tamen veteres ne somniarunt quidem.
In Rhythmo abillonii cura edito ita se habebat hic Versus:
123쪽
loco quod sane merito opinari licet, alioquin is rim non primhm dixisset rideret ille, puto , nunc videns in ejusmodi emendatione se coactum appellare primum Mar rem non semel , sed bis Sieρbanum. Cur ergo non liceat, mihi versum illum leviori additamento restituere, ac scribere λPrae tirsorem aditissam Iobanuem ,
Temporibus Principum, Regum ie=d νii, Adelebis . Ceteros omitto. Similem habemus in
Epitaphio Ρacifici Archidiaconi, quod
tamen ex marmore expressit idem
A Or ente abes primum nam αν-γrem Stephanum. Quando luxata ossa reponenda ei csumimus, satius est curam complere, quam nova inferre vulnera . Ducibus enim versiculis constant horum Rhy h-
morum versus quorum primus octo,
alter septem Syllabis expeditur, dummodo legibus communibus illius Rhythmi pareatur. Si Protomar rem Stepbanum legimus ultra metas excurret Syllabarum numerus : aequius ergo
suppleatur scribendo nam ων rem Si ρbanum. Sed quid ei a jo Caecutiamus necesse est in barbaricorum temporum scriptis emendandis , ac non raro fallemur, quoties Librariorum incuriae ac ignorantiae tribue-lDmus vitia , quae ipsis indom Auctoribus sunt tribuenda Metri leges, hoe est Syllabarum numerum , inversibus hisce Rhyhmicis neglectas cernimus . uis certos nos facit deliquisse Librarium potius, quam Ο-rum Auctoiem Aspice illic alios
Sept m Vicesimo aetatἰς Anno a saris Lotbarii. Scribendum autem monet Clarissimus
Marchio in abillonio Adelebit lanmelius Adelebo' utis alibi Bahii-fvitum, Raυennia Dactylum enim aut Creticum , aut Anapaestum in fine exigunt id genus Rhythmi. Ita sane. Sed adhuc incertum est , an vulgares eorum temporum Rhythmω-poej tam religiose hisce legibus constringi se sinerent. Quid factum fuerit in Syllabarum obtervatione nuper vidimus Vopiscus etiam in Aureliano militarem Rhythmum refert, his sce verbis conceptum: Mille, mille, mille, mille, mille δε-
Unus homo mille, mille, mille decοἰ-
Mille, mille, mille vi a qui milis
Tantum mini dabet sortasses bibit
nemo, quantum fudit sanguinis. Ita scribendos eos versus puto, quibus tertius, uti videtur, contra leges clauditur verbo occidit. At Hexametri quoque interdum non Dactylo, sed nondae clauduntur apud meliores OetaS.
Quod est ad Rhythmum de Laudiabus Mediolaui a me editum , doctissimus Censor conqueritur, quod prave descriptus fuerit ex pervetusto Codice Veronensi quibus verbis tacite imperitiam objicere videtur dom&m Uiro Bartholomaeo Campagn lae, Capituli Canonicorum Ueronensium Cancellario,, nune in eadem Urbe Archipresbytero Ecclesiae Sanctae Caeciliae, a quo opusculum descriptum, atque ad me missum fuit. Sed mirum, que vir alioqui perspicacissimus non ante secum reputaverit.
124쪽
rit, an praecipitis Iudicis notam incurrere posset, quando Codice Stominime inspecto sibi de re ignota ferendum erat judicium. Atqui erroribus abundat Rhythmus. Non abnuo sed quid inde apud cautum Judicem consequitur Non minora vitia in abilloniano Rhythmo occurrunt incomparabilem tamen virum Certe nemo neget, antiquae scripturae peritissimum. At regerit asse-jus, pauci semorum nunc es intelligere
vetertim Baracteres quos ille aut eo
eorΓυ appellat. Sed quid si inter hosce paucissimos locus Campagnotae ipsi negandus non esset Liberum est nunc, ut puto, Massejo ipsi quod olim non licuit sub oculos habere
eum de Codicem , qua parte Rhythmum a me editum complectitur. Tum prudentius judicabit, tribuendane sint antiquissimo Librario, ne dicam Rhythmi ipsius Auctori, an solertissimo Campagnotae, quae aut Corrupta, aut obscura in hocce Rhythmo adhuc deprehenduntur. Et ego Rhythmum eumdem exastissime describendum, iisdemque plane characterum formis ex Sto ex imendum curavi, ita ut propriis veluti
oculis Codicem ipsum inspexerim ac manu tetigi nihil ab ejusdem Codicis fide discrepasse exemplum olim ad me missum ab accuratissimo ipso Campagnota. Quidquid in editione a me facta dissidet a Codice immutatum, emendatumve a me uno fuit.
Indulgetur enim id repeto, atque id etiam praecipit Clarissimus a Lfejus describenti veterum monumenta e Codicibus quorum pauci Librariorum erroribus carent patentia inde tollere menda, ea tamen tantum, quae recte conjicere possumus ex Amanuensium oscitantia processisse. Reliquum ego dimisi, ingentis 236 BDEoperis mole ad alia solicitatus atque intentus. Neque ver majora audere fas putassem insciis Lectoribus . Nunc etiam animadverto, nihil opus fuisse, scribere quas pro quaelium , sed ultra non vacat, levibus hisce controversiis seu tricis insistere. Unum tantummodo adjiciam, nempe cogi nos credere, amicum Masse-jum ingenti prurigine censoriae virgae adhibendae , quum haec scripsit, agitatum fuisse. Neque inim hisce contentus, extra demitam proreptus invasit etiam frustulum Vitae Sandri Geminiani Episcopi Mutinensis, quam ex altero Veronensi odice X cerptam protuli in eadem Parte II. Tomi I. Rer Italicarum, eius Auctorem arbitratus, circiter .
num Chris DCCCCX. floruisse Mihi profeEi, si eadem ' libido insideret,
sique par pari reddere animus foret, non deessent, quaes in censoris doctissimi Libris aequiori censurae laterent. Verum amicitiae leges minime oblitus , clypeo tant lim, non ense ei utar. Ille ergo scribit, fragmentum nuper memoratum Vitae Sancti Geminiani de sumtum fuisse e Lectionaνio circite Saeeulum XIV. scripto. Ut lubet: rariores etiam gemmas interdum servarundi nobis Eecuti ejus
quioribus descripti. Addit: Poco conto si pux farne, mentres interpolarion; molies inelie Ianno ues Vite in ta L etionarior cos tra u alire suilla ἈἰSam Zenon Quod di sita. Sancti Zenonis Interpolationes occurrant deducere velle, reliquas etiam Vitas Codicis illius interpolationibus 4catere, non probabunt, ut puto, Eruditi. Quod plus est, nullam in prae- laudata . Geminiani ita ' Interpolationem quisquam ' ostendet Cur
ergo haec Mast ejus Pergit ille :
125쪽
hens v aleti altra elle fati da quella gente . Atqui certum apud omnes Eruditos futurum est, eamdem Vitam, una cum lacinia a me edita ante medium Saeculum X fuisse literis consignatam Mihi persuaseram , additamentum illud luce hucusque caruisse , quod in Vita a Cl. . Bollando edita ad diem XXXI. Ianuarii ipsum desiderari animadvertissem. Sed
haec scribens, nunc deprehendo, ab
eodem Bollando in Calce Tomi in
Addendis ad eam diem ex Codice into Eodecens fragmentum idem fui sese andiu productum , quanquam ea
diversitate, ut me neutiquam poeniteat, illud ipsum rursus evulgasse. Jam ergo habemus . non uni Codici Veronensi fragmentum illud acceptum esse referendum ob vero scriptum est Sed quia tanti Patν s omni Geminian , prctit potuimus, Vitam stilo transegimus, libet quoque de si inbis, in qua eseait Episcopus, aliquἰi enu- insoliti funeris e. tamdem ad viu;Lnense de υeuit Episcopiam cte. Nemo non videt, haec scripta sui Dia ab homine, qui non tantum viderat , sed etiam expertus fuerat quanta rabie Italiam dilaniaret, aut
paucos ante annos dilania si et immanis Hungrorum Populus, e Scythia in Pannoniam , quam sibi subjecit antea, hoc est, circiter Annum Christi DCCCLXXXIX. illapsus. Prima
eorum impressio in Italiam, teste Hermanno Contracto, montinuatore Annalium uidensium , aliisque illiganda videtur Anno DCCCC.
Annalis a Saxo, ab Eccardo editus,
Reginonem sequutus , aut eamdem
aut alteram irruptionem describit ad Annum DCCCCI his verbis Langobardiam quoque ingrum, aedibus iu-cendia miscent ' quumque incolae terrae conglobati essere conarentur, plurimi
Episcopi, , Comites eum innumerabili
hominum multitudine agittarum ictibus trucidantur. Liuiwardus 'νcellens Episcopus assumtis besauris fugiens, incidit super eos, moκque interficitur aneleare veracius. Palam laec produnt quousque Anno illo aut praecedenti non ab aliena manu , sed ab ipso Auctore Vitae adjecta fuisse , quae ad tum Mutinensis Urbis pertinent.
Quonam autem tempore idem Auctor floruerit, evidentissime ex aliis ejus verbis colligitur, ubi de mu-
garorum aeUssi na, ac paene omnibus metuenda gente is loquitur, quam inquit, in viris tribtilationibus Compertam abemus . Deinde subdit eos a parte Aquilonari Italiam ingressos Foroiuliensi astat inrebia, Veronam usque transsili se, O uniυersam regionem depopulatos, uncta firmisma ν-
bium moenia , unctaque murata nullo
νesissent iuυasisse Oystida . Denique scribit Itaque lues illa quam Utinam sciremus non diem certaminis, sed
penetrarit ferocissima gens Illorum autem irruptio in Mutinensem agrum , vastatio celeberrimi Nonantulani Monasterii per eos facta, in eosdem Annos conjicienda videtur, ut Pagius recte monuit. Tum subsequentibus Annis nova ab iis vulnera inflicta fuere Italiae: nam post profligatum Christianorum exercitum , quem in eos Berengarius . taliae ex adduxerat, non erat ut Liui prandus Ticinensis tradit Lib. 2. Cap. 6. Histor qui eorum praesentiam , is munitissmis serie praestolaνetu in locis. Teste eodem Liuiprando, quo Anno Ludovicus III. Imperator a Berengario captus temeratae fidei poenas dedit, hoc est, aut Anno DCCCCII.,
126쪽
aut serius, ut alibi ostendi, iunga-
ressentibus dilatatu . Richardus Clunia censis ex io mon finius, tradunt, ungros exinde fere suotanni, populandi caussa, rudi quidquid , remanserat eraderent, repetere Italiam consuevisse. Anno Christi DCCCCU. Sigonius scribit, barbaros eosdem no- ω, - incursionem fecisse.' Tum Anno
DCCCCXXI. subsequenti ex eorum gladiis, sagittis Italia sanguine maduit. Anno autem DCCCCXXIV. inde, illorum potentia ' ac rabies est aucta, ut praeclarissimam
Regni sedem Ticinum ad deditionem compulerint, incendi absumserint. Iidem in n. DCCCCXXXVII. Alamanniam . Galliam, in Burgundiam pervagati, per Italiam ad sua regna redierunt. Auctor quoque est Lupus Protos pata, eos Anno DCCCCXX. Italiam vexasse, tum An. DCCCC
puam obsedisse . a innumera iis regionibus intulisse mala Habetur etiam nota marginalis, in Stomo. dices Bibliothecae casa natensis Romae ubi legitur Cyclus Faschalis Dionysii Exi qui hisce verbis concepta sinoe anno idest Anno C. 22.J
die ante meus Februarii. Sed clades ejusmodi nihil ad Langobardiam spectare videntur, quum non terrestri itinere, sed . navigio adhibit, illud Hungari tenetrasse soluerint. Fost mortem quoque Hugonis Italiae Regis didem Mungri in Italiae sinum
irruerunt , sed muneribus a Berengario Marchione , postea Rege, placati abscessere Baronius agius actumhoes Anno MCCCCXLIX putant. Sed hoc antea contigisse, ex ii ut-
A. Denique rodo ardus in Chronico ad An. DCCCCLI. tradit , ungaros ex Italia in Aquitaniam suisse progressos Fortassis Anno DCCCCLIV. Hungros e Gallia fugientes Italia vidit; at ultra non legimus, immitissimam gentem irrupisse in hasce regiones eam quippe bellicosi Germanorum Populi, multis caedibus illatis, sese intra limites suos
continere tandem edocuit Tota e go periodus aerumnarum, quas ab
Hungris Italia sustinuit, inter An num DCCCC. DCCCCL. revera concluditur. Quum ergo exploratumst, ut supra vidimus, Scriptorem Vitae Sancti Geminiani eadem ipsa tempestates floruisse: leto ego, an C censurae alicui justae locus fuerit, quod scripserim , Austorem illius CIRCITER unum Ebris DCCCCX. floruisse At inquit amicus Mari-jus non sevo is Auctor, e ix sese , quum Hungar Anno DCCCC. aut DCCCCII imprissonem in Mutinenses
fecere , sed quidem ferυenre una e etiaquis incurseonibus ab ea gente factis.
Et quid tum Nonne satis mihi est, si is vixit, dum ungri in Italiam
palantes excursabant Sed cur vivere is non etiam antea potuit Conjecturis ei uterque agimus. Neget
ille , si potis est, potuisse florere Scriptorem illum vel ipso Anno DCCCC. Si accidisse id potuit, sa-
tis illud mihi est, nec est, cur meae conjecturam suam ast ejus anteferat. Ac praecipue , quum Clarissimus Bollandus ad ea verba , quam in No-uris Tribulationibus Crudelissmam Experii sumus sita enim ille Bodeeensi Codice usus eum aliter locum recitat hanc Notam apposuerit: mee esse videtur Hunga=ort Gneurso, quam memorat Liutpνandas Hisor. Lib. a. Cap. q. s. o. sub intimis Saeculi Neimi.
127쪽
Oim . Eoque magis id mihi licuit scribere , quandoquidem non ad Annum DCCCC conjeci scriptam 1ncti Geminiani iram, sed quidem ad Annum DCCCCX. quem praeterea ne certo quidem designavi , nam addidi CIRCITER , Lectori ea ratione innuens , serius etiam statui posse Scriptoris aetatem. Sed ego, si plura
adderem, neque temporis, neque
lienae patientiae me curam habere proderem . Ergo satius est, interruptum iter repetere Ut autem luculentius pateat, imperitiam veteris scripturae Campa-gnotae supra memorato minime obji-
ciendam fuisse, atque in veteres Auctores Latinae Linguae parum gna roso in Librarios foedissime a spitantes , rejiciendos esse errores quibus antiqua opuscula scatent juvat hei adjicere alterum Rhythmum ejusdem Metri , nunquam antea diatum , atque excerptum ex vetustissimo Codice Veronensi per Campa-gnotam eumdem. Nullum ego inde vitium, quamquam in oculos multa incurrant, sustuli. Primae Stroph rum literae Acrostichon exhibent, nempe AIDHADLUS, qui Parro
chus Veronensi in Urbe fuisse videtur, atque ipsius Rhythmi Auctor:
Gracia excelsa Regi referamus pariter, , Qui nos in unum congregavit, te laudamus Domine, , Ut possimus invenire requiem in seculum
Ad alta sede postulemus summo Dei filio, , Ut suo mittere dignetur Angelum perspicuum, Ad expugnandum expellendum hostis antiquissimus. Invidus ille temptator fallax atque perditus, Semper cupit discordare concordantes fratribus. , Ut possit gratiam mereri ante nequam Principem. Dominus atque Salvator, quod suum redemit sanguinem , se In sua semper potestate reservare animas, se Ut nec unus praeter eum potestatem habeat. Honor illi, potestas in aeternum permanet, , Qui nos Pastorem super gregem vocare dignatus est, , Ut salvas oves consignemus ante ejus oculos,
Almus ille speculator Sacerdos in opulo se Semper adstat, superadstat supra gregem, pugnat contra impias,
, Ut nec una possit oves rapere de gregibus. Divina Templa coeuntes suspiremus pariter, , Populorum gregi obsecrantes pro nostra facinora,
, Ut ipse pius Miserator donet indulgentiam. , Libare Deo studeamus hostiam pro fratribus,
i, Ut ante eum mereatur portare manipulos,
o Atque de talentum lucrum consignemus geminum. , Vigilemus Woremus unusquisque pro alio, , Ut possimus invenire requiem in seculum in Atque vitam possidere, quam misit Dominus. , Summo egi postulemus pro cunctorum scelere , o Et de nostra mereamur invenire veniam, Per eum, qui semper vivit, regnat in secula. Tom. VIII. Q se Te
128쪽
deposco, dulce frater, qui canis ne perseulum, ,, in requiras principales Litteras per ordinem , Si in υenit ejus omen, qui hune exposuerat. Tot errores ei offendis. Num culpandus ego, qui haec evulgo Num Campagnota, qui haec fideliter descripsit 8 Ab aequis certe Lectoribus
non hanc mihi mercedem polliceor. Atque hactenus Trochaicum Versum in Rhythmis servatum , neglecta tamen rosodiae ratione animadvertimus. Dicendum nunc restat, Rhythmorum Auctores temporibus barbaricis ad aliorum quoque Uersuum imita-etionem se contulisse. Sanctus Boni-
factus Episcopus Oguntinus & artyr circiter Annum DCCXL. haec in Epistola s. scribebat Tertἰum
Carmen, non pedum mensura elucubra-
ςum, sed octonis sellabis in uno quoliabet mos compositis , una eademque li
tera, comparibus linearum tramitibus a lata, cursu calamo perarante araxatum
ridem, exaratum tibi, Dea issime
sator, transmittens dicaυ . Rhythmum a se compositum hisce verbis designat, cujus etiam exemplum praebet in Epistola praecedenti, ubi leguntur hi Versus:
Pro me quaero oram ira Precum P pandet praecipua oee.
Sed & ipsum exametrum imitati sunt Rhythmopoeji, tanta tamen asperitatis facie interdum, ut nisi qui praevia rei cognitione Rhythmos ibi quaerit, miserum indoctae gentis conatum in aemulando nobili Metro, animadvertat Rhythmi hujus exempla si petis, vide Inscriptionem VII. Christianam , pag. Osi Thesauri Gruteriani veteris editionis uti in Tomo IV Italiae ac in Episcopis Nercellensibus Epitaphium ita viani Episcopi, qui circiter Annum Christi XL sedisse in Uercellensi
Cathedra censetur. Verum antiquius,
omnium lucidissimum exemplum informis hujus oeseos aspicias velim in Poemate Commodiani , rudis Poetae Christiani , quod a Rigaltioolim editum . in Bibliothecam Patrum Tom. 27. subinde inlatum fuit. Floruisse is creditur ineunte Seculo Christianae erae Quarto : immo sunt, qui ad Seculum Tertium ejus
aetatem referendam arbitrati sunt. Non aliis ille Uersibus , Instruct iones suas Acrostichas exsequitur , quam Hexametris , sed nullis Metri legibus servatis quod paucorum Xemplo palam fiet. Ita ille Instructione XV. HercAles quod monserum Hent uἰ montis elisit Eυan Wi qui solitus urat armenta furari Rustica mens homἰnum ndocilis su
que pro laudesuNm erat as agere vellent, absenti Tonanti c.
Pergit ille hac methodo, quippe vulgaris homo , ad vulgi captum Versibus hisce utilissima documenta claudit. Certum est , ejusmodi licentia deinde usos quidem diutissime fuisse Poetas cum vulgo facientes. Atque ei exempla duo se mihi offerunt, oestantia ad Langobar- dici Regni tempora. Alterum est Epitaphium positum circiter Annum DCCXXII in celebrarissimi Monasterii obiensis emolo , i ut prando Rege regnante . Sancto Cumiano
129쪽
piscopo ricosorum, qui illic finem . A illud vulgavit. Ego quum ex mam more ipso diligentius olim descrips
vivendi fecit. Ughellius Tomo quarto Ital Sacr. in Episcop. obiens b. rim , rursus Lectoribus exhibeo
Epitaphiu in Sancti Cum iani Episcopi
in tabula . marmorea Bobii inscriptum.
ΗIC SACRA BEATI MEMBRA CUM IANI SOLUUNTUR, CUIUS CAELUM PENETRANS ANIMA CvΜANGELIS GAV DE T. ISTE FUIT MAGNVS DIGNITA
HUNC MISIT SCOTHIA FINE AD ITALICOS SENEM.LOCATUR AE BOVIO ONI CONSTRICTUS AMORE, UBI VENERANDI DOGMA COLUMBANI SERVANDO, VIGILANS, IEIUNANS, INDEFESSUS SIDULE GRANS, OLIMPIADIS QUATTUOR VNIVS QVE CIRCULO ANNI SIC VIXIT FELICITER, UT FELIX MODO CREDATUR. MITIS, PRUDENS, FIUS, FRATRIBUS PACE FICUS CUNCTIS. HUIC AETATIS ANNI VERUNT NOVI ES DENI, LUSTRVM QVOQUE ΝVm MENSES
130쪽
AT PATER EGREGIT POTENS INTERCESSOR EXISTE. PRO GLORIOSISSIMO LIVT PRANDO REGE. QUI TUUM PRAETIOSO LAPIDE TYMBVΜDECORAVIT DEUOTUS SIT 3T MANIFESTVM ALMUM VBI TEGITVM CORPUS. DP. Jay EST HIC MMS CUM IANUIEUS XIIII. SPTBS FECIT IOHANNES MAGISTER.
Resert etiam P. Romualdus a Sancta Maria, ordinis remitar Exscalceator Sancti Augustini in sua Papia Flavia, Pari prim. pag. 3Ι. E pitaphium Theodotae , illius nempe, cui originem suam debet vetustissimum aeque ac nobile Monasterium Ticinense Sacrarum Virginum, nunc lappellatum delia in νla, cujus est mentio apud aullum Diaconum. Dignum erat frustulum illud Langobar-dicae eruditionis , scriptum sub initium Saeculi Octavi, quod accurarius ex lapide expressum ad nos deferretur. Primos tantum versus ego indi
CAELICOLA b SIC DEMUM EIUS ROSAPIAΜ EXAΜ. MATER VIXIT VIRGINUM PER ANNOS NIMIUM PLURES, IN GREGE DOMINICO PASCENS VICULAS CHRISTI, QVAS FOVENS DOCUIT, ARGUIT, CORREXIT AMAVIT e.
Vide etiam Epitaphium hexametris
pentametris hujus generis versibus efformatum , sed a Librario mire deformatum, in Vita Sancti Felicis Archiepiscopi Ravennatis apis Agnelium , Tomo II Rer Italic pag. 54. Illus autem mirciter annum DCC-
Charitibus caruit Urbs ipsa aeterna. Turrigius Part. II pag. 33O de Crypt. Vatican Epitaphium refert Elisabetae puellae depositae VI Kal. Sept. Indict. V. quae formula ad remota Se cula spectat.
OCCE VELLE IACET TUMULO CORPUS ELISABETE, QUOD MANET IN ANCTA AVLA BETISST IOHANNIs.