장음표시 사용
21쪽
aliam in Persis condisionem inesse non negabo Concedam, si vis, Darii e mortuis voeat eam esse vim, ut rei, quae agatur, maxima inde lux asseratur et valde iniquus essem, si in medio dramate illum Darium positum esse negarem. Cassandrae vaticinia si eum Darii dictis contuleris, non multum repugna . Etiam ad Ionem in Prometheo pertinere, quae de mora dramatis actioni allata cum tot aliis et cherum andivimus ο-nentem, libenter dabo. In Septem adv. heb plurima inesse, quae picae potius quam dramaticae rationi eonveniant, manifestum est quantopere vero sit in arbitri interpretiun positum quid medium dicant, vel ex eo patet quod Sch ovilius non tam istam nuntii narrationem quam pugnandi contra fratrem Eteoclis consilium medium tenere locum contendit. Poteris eodem pacto in Supplicibus aut hoc aut illud medium dicere, certam vero
dramatis partitionem, mediamque partem aut morae aut progressus continere momentum, neque hic neque alias unquam essicies.
Quid multa insunt in tragoediis Aeschyli utriusque generis momenin concedatur etiam, id quo quasi freno acti contineatur in media tragoedia aptissime esse positum, tamen neque semper rem ita se habere vinces, neque tres inde tragoediae actus efficies. Igitur ne est quidem accuratissime ubique observata ad quam et cherus provocavit, symmetriae, ut verbo utar, ex.
Sed hac vel optime observata fieri tamen non potest, quin illa epica ratione dramaticae immista, artis dramaticae leges laedantur uuare etsi Aeschylum reprehendere est gravissimum, debuit tamen hunc potius quammeerentum reprehendere,et cherus p. 16. Tril. Heeronius enim, nisi quod tres et ipse statuit dramatum Aeschyleorum quasi actus, rectius arti id tribuit nondum ad virilem aetatem provectae ' At quo nunc nobis ars illa praeclara Aeschyli abiit, tantopere modo a nobis laudata An eam, quam sensit Aeschylus esse mundi legem, sola trilogiae larma expressit, ejusque in singulis tragoediis componendis oblitus est Acsi legis illius nulla forma persectior sit ea, quae trilogica compositione continetur, aes non ob id ipsum minus persecta sit praedicanda, quia partes, ex quibus actio tota constat, alteram post alteram profert Itaque jam non legem illam, sed formam logi minus idoneam dissolvi videmus. Sunt sane tria illa actionis momenta in singulis etiam tragoediis, sed quia non ita insunt, ut alteram ab altero ordine excipiatur, id quod est trilogicae formae proprium, propterea vel maxime poetam laude dignum habemus. Eam vero revera esse dramatum Aeschyleorum rationem, facile tibi persuaseris.
22쪽
in Agamemnone regem culpae profecto non minimae obnoxium sed multis modis simul et excusatum crimini isti statim ira indeque nata gravissima reginae culpa Opponitur. Non deest quod tertio loco desideramus, caedis solatium, poenae a Clytaemnestra sumendae in praesens initium futurae spes. Quare quem tantum ex rebus turbatis animo dolorem concepimus, sedatur idem et compescitur. In Chossphoris porro quod ulciscendi criminis causa Orestes crimen committit, habet id poenam praesentem. In Eumenidibus denique Orestis facinus furias e sequuntur. Utriusque partis jura, immo poenae omnino et criminis jura judici divino dijudicantur, nec quaeritur amplius:
Eodem modo ubique in singulis Aeschyli tragoediis post dissidium pax exoritur, duobus sibi Oppositis tragoediae momentis
tertium additur, sed nullo certo ordine ponuntur, saepius vehementer commiscentur. ventus praecipue qui sit sere semper
non in fine tantum, sed ubique apparet Ouid ultimum sit id vel initio indreatur ita ut maturius vis doloris, quae est in sustinendo dolore, minuatur et confringatur.
Est hic maxime idoneus loeus ubi de chori instituto pauenaliciam. Videlicet redituram potius amictis rebus quam pra sentem adesse salutem, ut hoc sibi persuaderent, Graeei, quaerant natura, a se impetrare non poterant uuare postquam agendis rebus in tragoedia locus est datus, praeter epicam rationem quam modo vidimus apud Aeschylum mansisse in singulis tragoediis, servata etiam sunt carmina illa quae ab agendis rebus ita animum revocarent ut quoque temporis uncis pacem haberet in promptu suturaeque salutis ne unquam quidem spem desideraret Dissidium in fine solvendum ut ubique solutum haberent, chori per effectum est. Fuisse maximi momenti horum apud Aeschylum quis est qui ignoret' Id vero quam beno cum tragoediae Aeschyleae consili congruat, ex iis quae antea disputavimus intelligitur. Iam quae fuerit rei tragicae apud Aeschylum conditio satis videtur expositum esse. Is cujus mentem primum cum vi quadam subierat legis illius sensus qua superiorem esse aliam negavi, distinete eam et graviter sed ingentibus et rudibns formis expressit. Iam vero quum periculum adesset ne mole formisque quasi bruta lex periret, ita mox contracta est et a formis ad
' Plaeent, quae nae de re disseruit . um holdi ius in Versione Aga
23쪽
rem revoeaia ut vita minus alterum inde oriretur perieulum, ne, quae nimis antea, nunc parum uteretur expressa. - Simul is trium trilogiae tragoediarum ordo exstitit ut, qui singularum iragoediarum nexus, idem ab altera tragoedia ad alteram viam muniret, ut Ontinua qua lam et non interrupta serie tum inter se singulae cohaererent, tum tota trilogia omnes continerentur. Fuit hoc pulchrioris et persectioris sorinae poesis dramatim initium.
Periculum illud duplex, quod vitium duplex eodem jure appellaveris is evitavit, qui tragoedias simpliem pro trilogiis secit. Duo maxima de quibus diximus Aeschyli vitia ita quasi conjunxit et
sevit, ut virtus inde et summa artis persectio prodiret. Id enim Sophocles est assecutus ut et omni formae immanitate et epica singularum sabularum ratione abjecta ad persectum illud et la darum tragoediae genus transire Apud Sophoclem triplicem lamam noti sublatam, sed singulariam tragoediarum finibus me citam ad certum modum revocatam, et omnino ad pulchritudinis
Sed haec hactenus. Uti ab arte nunc nobis initium faciendum erat, sic in sine post diuturnum eum arte gestum bellum
a philosophia religio Aeschyli excipietur.3 3.
Iam igitur ad id ipsum quod est caput totius quaestionis
accedere possemus nisi viam quibusdam virorum doctorum om- mentis obstructam adhuc et impeditam videremus. Sunt eε de scintibus ex quibus sapientiam suam et naturae deorum cognitionem Aeschylus hauserit, interpretum opiniones. Id sere semper hominibus placuit, ut, quae maxime essent abaeondita ea maxime admirarentur, ea indagarent, de his aut
comperisse aut certe dixisse aliquid, plurimi haberent. Accidit ita ut et Aeschylo tum plurimum se tribuisse existimarent, quum aut Pythagorae discipulum eum sacerent aut ex mysteriis sapientiam ejus repeterent in Nituntur vero, qui Pythagoreum dicunt Aeschylum antiquitatis primum auctoritate. Sed quid ad Pythagoram attineat, quod philosophus Aeschylus a veteribus appelletur, me non Videre Onfiteor. Annon consentiamus eum Athenaeo VIII, 347ὶ ubi dieit
φιλόσοφος η τω σώ- An hoc nomen nativa sua sapientia,' Quod rerum Aegyptiarum no iii eum imbuium diserum, id reei ex parte Merunt. Sed quum harum rerum ni singularis quaedam apud Aeso l. eonditio et usus, alio loco de lis disserendum erit. Idem ver aliis quoque evenisae, ut optima quaeque ab ipsis ad alios serrentur quis es qui nesciat Pindaro non minus, quam Aesehylo naisVam illam ingenii vim avide M.
24쪽
dictorum gravitate, ipsa arte sua non meruit Μοd ut recti sim de poeta cone amus poetam judicasse: με εἰ in ταώ-τα Noui LV inia ιδώς γε 'Sed Ciceronem audiamus. , Veniat, inquit, Aeschylus non poeta solum sed etiam Pythagoreus, sic enim accepimus. Tusc.
0uaesit. 2, 10 in. Vides summi viri testimonium eo quod ab aliis id se accepisse fatetur, debilitari, immo ad nihil reduci. Nos jam
contemtis auctoritatibus num quae insint in ipsis echyli dramatis vestigia, de Pythagoreism quae idem faciant, experiamur. Sed leum et operam perdere nobis videamur si omnia hunc in finem ab interpretibus, a Stant ei potissimum allata repetamus. multa enim non propterea quia cum Pythagorae placitis conveniunt, sed quia a vulgari opinione discrepant, temere illi laudarunt. suaesivit -- ut exemplum tantum afferamus - hunc in modum auptius' ): Quae de numeri vi atque exercitae memoriae praestantia teste Imiblich. vii Pyth. 1 et 29 Pythagorei docuerunt, iis nonne simillima Prom. 459 sq. Τ ' Simillima, lateor Scilicet nisi Pythagoras id docuisset, qui scire poeta potuisset Nuid vero quo magis est Aeschyli Prometheus
praestantissimi ingenii testimonium, e minus ab ipso Aeschylo tantum consilium prosectum esse sibi persuadere potuerun a tam illam de Prometheo et Hercule narrationem, et qui tribuatur Prometheo honor, ad Pythagoreorum doctrinam haec Omnia Hauptius retulit. Verum quantum differat γε tiea ista qua Aeschylus Prometheum tractat ab illa philosophica ratione non vidit Quum enim Pythagorei μεσου quoddam γόα o τω- γε-
κων mo εων heroum genus esse statuissent Aeschylus, non mem aut deum inferiorem, immo cum Iove certantem dignumque Prometheum sinxit cui vel ille morem gereret, cederetque quodammodo pater divitimque hominumq. Sed jam diutius Hau -ptium morati sumus. Sunt eiusmodi et reliqua argumenta quia buc Pythagoreum saceres Aeschylum conabantur. In summa quaestionis id nobis maneat, ingenium Aeschyli nobilius suisse quam quod Pythagorae quam sibi sapientiam debere maluerit, et esse ejus ex poesi ubique emicantem philosophiam longe Pythagorea illa in numeris sere omnino versante praestantiorem iam et alios vim tandem sensisse et agnovisse ingenii est mihi Droy senius testimonio in vers. p. 55 .' Athen. a. p. s. A. Selena seripat Quod enim 'ropterea haec Sophocles de AesenFlo praedieasse dicitur, quod iii ιον κομι - τραγουδιας en ea adeo perversa Verborum Sophoeus interpretatio, ut vel perversitate sua diei fidem saeiat. '' Quaesit Aeaehν specim. I. p. V. '' In etiandis Aeschyli Ioeis numeros versuum et aeripilonem seeutus sum
25쪽
nepetivisse ab Anaxagora permulta Euripidem, quanta Vale venarius doctrina exposuerit, quanta viderit mentis acie inter omnes constat sit vero cum tanti viri pace dictum id omnino ineertius mihi videri quod de Aeschylo ipse pro certo habuerit Patrem enim, non matrem esse liberorum originem, etsi nulli unquam fuerunt physici potuit dicere Aeschyleus illo Apollo 'ὶ Eum 658 seq. Cum Anaxagorae vero opinione quum dicat, Valchenarius et in eo Aeschylum consentire, quod increscen
tis in Aegypto Nili causam pariter atque Euripides in nivibus Aethiopiae quaerat calore solis liquefactis, m. 290 ne ipse quidem hoc ab illo AeschyIum didicisse videtur centendere ''ὶ
Quod pore ex mysteriis magnam sapientia partem Aeschylum duxisse contendunt, id propius ad nostrum consilium pertinet steriorum participem se suisse poeta ipse, siquidem est ipso Aeschylus, quem Aristophanes nobis ostendit, satis aperte in Ranis 886 887. profitetur:
Est praeterea historia quaedam saepius repetita de mysteriis in tragoediis ab Aeschylo temere vulgatis, do qua hoc loco quid sentiam afferam. inima est apud Clementem Alex. Stram. II. m. 387ὶ auctoritas, qui vulgatorum mysteriorum ecusatum
Aeschylum propterea absolutum esse narrat, quia mysteria ad se omnino non pertinere ἐπισε α -- μη με ut μιμον 'l' demonstrasse Aeschylum enim mysteriorum expertem suisse quorum tanta ea aetate auctoritas suit, adversantibus Aristophanis aliorumque quos mox audiemus testimoniis non ille mihi homoehristianus persuadebit. ala, ni valde allor, Aristotelis inte pretatione ea est Clementis orta narratio. Haec enim apud Aristotelem leguntur in Ethic Nicomach. III. 2: 'σδε πράττει άγ--
perte plurimos eorum uno tenore deseriptos apud Diud ad fragm. i. ' Egregiam quidem veritatis pectem n et ovieetura μιεμνημι-- TR-men enendam censeo vulgatam seriptionem crimina enim non voIuntaria Ie- mens enumerat, alterumque eorum genus id esse ait, quum quis γνω σε - - te 'ασσει Num vero rem ignorare et vim in non a verter i m eat At - dixerit quia, quod tertio se erimen posuit, id demum ignorantiae exeusationem habet. Ipse videas, num hic sit sequentium verborum sensus ' inquit, περ κραττετο αγνοήσας τις, ωσκε o Toν αντικαλον ἄφεὶς και αποκτεινας οἰκειον ἀντὶ του πολεμου. atra et ipsum, Rieor, ignorantiae crimen, est non ita antecedeni oppositum ut illud non idem sit ignorantiae. In eo enim oppositio versatur ut erimen hi reus committere angatur, quod erimen eas neselat, hi autem neaciens ommittere quod ens elatesse, ut ibi ad rem ipsam θ πραγμα hie ad agendum ori κρα τεται 'μο-rantia pertineat.
26쪽
id efficitur, mystica Aeschylum omnino ignorasse, sed quae ipse protulisset ea nefas esse proferre. Major vero de ipsa illa accusatione quaestio oritur. uos enim praeterea eius rei testes habemus, ii partim per se non nimia gaudent auctoritate, partim .ipsa narratione fidem sibi minuunt Criminis videlicet veniam Heraclid. Ponti cujus testimonium Eustrat affert ad locum Ari- sistetis supra laudatum eam ob causam Aeschylum dicit impetrasse, quod et ipse vulnero teste sortiter ad arathonem p gnasset et manus in pugna frater Cynaegirus perdidisset Aelianus contra V. H. 5, 19 impietatis, de vulgatis enim mysteriis non loquitur, accusatum et quia manus actura ab Aminia ει- tre Aeschyli minore in pugna Salaminia facta judices commovisset, absolutum esse tradi Fuerint sane ad movendas lites proni Atheniensium animi, quod Boech hius monuit in quid hoc faciat
ad comprobandam potius historiam quam ut ortam eam ex more isto Atheniensium putemus, ego non video. Potuisse vero oriri statim concedat necesse est, qui de vi cogitaverit, quae in accusatione tali et venia a judicibus concessa sit posita. Primum enim quanto eo crescat hominis dignitas si criminis poena digni propter virtutem aliquam crimine superiorem liberetur, quis non videt Inde enim quanta sit virtus illa optime comprobatur. Vix opus est, ut Sophoclis mentionem faciam cui ni fallor diem dictam esse propterea finxerunt, ut poesin ejus vel de serens periculo triumphantem deducerent 't. Eodem modo illa Aeschyli lite tantum id valere, quod pro patria quis passus sit ut contractam
etiam contra eos culpam superet, ostenditur. Tum vero
quantopere nova et insolita omnino de eis doctrina vulgarem opinionem offenderit potuit sub criminis vulgatorum mysteriorum forma sabula indicari. Accedit quod simili ratione Euripides est accusatus, id quod facilius credimus ''ὶ - Suspicionem praeterea scriptorum dissensio auget. Hauptius enim quum ita quondam et Heraclidis et Aeliani auctoritati consulere voluisset, ut utrumque fratrem Cynaegirum et Aminiam Aeschylo deprecatores assuisse censeret:), non vidit quantopere sibi ipse contradiceret Quum enim neutrius vellet fidem despicere utriusque vel maxime laesit. Quid enim annon is melius tuetur scriptoris auctoritatem qui nomine quam qui re eum lapsum esse contendit Re vero
27쪽
lapsi essent et Aelianus et Heraclides, si mini nominassent ubi
duo erant nominandi nomine contra errassent, immo fortasso
alter tantum errasset si fratrem unum Aeschylo patroni loco in ista litoralisse recte, ceterum aut Cynaegiri aut Aminiae nominsalso exhibuisse Sed de tuenda scriptorum illorum auctoritato Hauptius non cogitavit Prosecto mirer eur duos fratres Aeschyli manibus mutilatos Misse quam unum verisimilius ut verit. Non volent profecto hodie etiam viri docti in veterum seripta pestem illam artis criticae introduei, quae in evangeliis inter se conciliandis tamdiu grassabatur.'0uae quum ita sint, Aristotelis vero testimonium non eodem
laboret vitio totam rem negare non audemus, ut omnino non de ea dubitemus a nobis impetrare non possumus.
Sed id quoquo modo se habet, allicet sane quaestio illa, num quaedam insint in tragoediis Aeschyli vulgatorum mysteriorum vestigia. Non est magna spes detegendi. Nam quo impietatis crimen sibi contraxit, num id litteris posteritati tradere ei permisissent Vix mihi persuarerim. - At in verbis fortasse omnino non posita erat illa mysteriorum profanatio. Ea quidem est Lobeckii sententia quippe qui ad 6q συκέα in fine Eum nidum eam velit referre '' Id verisimilitudine carere non opus est ut ipso demonstrem. Το enim virorum doctorum sententiis est ea jamjam reiecta Lobeckii conjectura. '' Ad Eumenides tamen et Aps in is locus redit, ita vero ut in universum tantum de magno quodam et consesso Aeschyli crimine loquatur 'in quo omnes ibi de mysteriorum profanatione cogitarunt. Item de re iam tantum Aelianus loquitur, verbaque ejus Aia τινι hiem ne ipsum quidem certi quid compertum habuisse docent Certa denique ne ea quidem sunt quae ustratius l. l. affert:
28쪽
Quae quum lucis nihil afferant, eo ipso quodammodo docent, non magni momenti fuisse quae mysteriis Aeschyliis debuisse dieitur. Nee dolendum est, quod quae et ubi suerint ea ignor mus. st sane tota Aeschyli possis quasi crimen quoddam eo
ua mysteria commissum. Haec enim quum sint secreta, Mmeantque ne in lucem trahantur, est ea contra poesis, quae secretissima quaeque et sanctissima in scenam maximo producati Est poesis sanctior omnino quam mysteria illa quorum sanctitas
nisi occulta seri ari non potuit. Huc quoque redii egelii Assinet re p. 58 et Droysenii l. l. p. 555 sententia, nisi quod id ille Aeschylo erimini datum esse salso eontendit, quod filiam Cereris Dianam esse dixisset cs Herod. II, 156 Paus. 8, 37 6. Placet valde denique quod ingenioso Sehlegetius
dixit, propterea fortasse in hunc modum Aeschylum peccasse quod ipsa poesi simul ad 3steria aditum dari persuasum habuisset. Quare si de summa poesis Aeschyli agitur, ne quis unquam eam aut ex mysteriis aut ex recondita illa Pythagorae disciplina fluxisse dimi. st verissima contra, modo si sensum potiusquam verba spectaveris, sabula ista quam Pausanias tradidit '',
Dionysum Oninianti Aeschylo apparuisse, componendaeque tragoediae auctorem ei exstitisse. Verum non de coelo ingenium Aeschyli delapsum esse ο--llamus. Proereavit profecto, nutrivit et educavit aetas eum qua vixit nec gratias et Aeschylus nisi pro acceptis beneficiis retulit. Quare si generatim ex sua eum aetate pendere dixeris, ad philosophos et ante eum et cum e viventes c docentes, ad omnia aetatis illius studia, ad animos Graecorum tot tantisque
robus tum oculis si provocaveris, non sine summa nostra consensione id feceris. Sapienter nonnulla in hanc sententiam Droy senius disputavit monuitque quantum Xenophani, Parmenidi, Empedocli, Heraclito aliis Graeci et cum Graecis unus Ile Aeschylus debeat. In alia omnia laus en ius abiit. Hic enim sapientiae Aeschyleae aliquantulum ad Epimenidis et Orphicorum a mina reserens, reliquis philosophorum principibus, ut Heraclito ut Eleatis non potuisse non adversari poetam contendit. Theolog. e. p. 10. Cui nos cur non adversari non possisus docent
29쪽
ea quae supra momum . Mumibus contra eum uteremur, si
ipse usus esse Nam quod Homeri amorem ad philosophorum dicit inimicitiam duxisse postam, id ipsum ratione caret. Ad hanc enim opinionem, quis unquam pervenire poterit, nisi qui ignorat et quae sit peculiaris Homeri et quae philosophorum dignitas Homerum vero Aeschylo in deliciis fuisse, nisi per so fidem haberet in ex Aristophanis loco a laus enio citato Ran. 1034 non haberet.
Sed jam aequo longius a consilio nostro, initio quod prosessi
sumus, sentimus nos esse abductos. Quae sit in poesi Aeschylivis perspeximus. Iam quo pacto haec eo perveniat, ut cum religion confligat, disseramus necesse est. Summa vero et digni sim quaeque maxime Oissis sibi vindicat, formamque eis adjungit persectam rerumque divinarum propriam. Nam quum nihil non ad artem pertineat, est iamin nec tam sui conscia poesis, nec tam
sui compos, ut humiliora quam sublimiora sibi conjungere maliti Ad ea igitur maxime adspirat, ea tentat, ea Occupat, quas vel suo satis pondere, sua dignitate valent ouare historiam primum po sis tragis sibi adrogavit et quidem eam, quae ideis magis quam laetis constat, fabulas inquam vel, ut verbo utar mythos, in quibus ubique deorum est praesens vis ei potestas. Paullatim postquam quid sibi vellet illud introite nam et his dei sunt, intellexit, resstiam proxime gestas sibi adiungere ausa est. Documento sunt Persae Aeschyli et Phrynichi Maia rimis ora merod. 6, 21ὶ Saepissimo vero ad antiquitatem refugit. Ibi ideas in promptu habuit nee tam in his eruendis quam ad normam istam supremam
exigendis operam collocavit Hanc formam rebus praeterea in
perrime gestis quasi speculiun admovit, cum hac eas ita conjunxit ut quasi in luce quadam diviniore collocatae conspici possenti Est Orestia Aeschyli hujus rei egregium exemplum. ' Comoedia demum e progressa est, ut quae sub pedibus essent ea lustraret et ad rationis normam artisque dramaticae formam exigeret Sed haec alias. - Tragoediam in sabulosa maximo historia versantem, et ab ea, quae per se iam deis erat et religione plena ad hos ipsos, ad ipsam religionem ascendentem videmus. Itaque non Ulyssis tantum et Achillis, Pelopidarum tantum et Labdacidarum sata tractantur, sed res tota ad deos redit, a deis tota peragitur, in scenam prodit cum Iove totus Olympus Eheu quanta poeta
30쪽
- 22 molitur tenet sacra omnia lege illa sanctissima Obstricta, postaedet obediunt, est consumpta et quasi absorpta a poesi religio. Ubique cum arte facit religi et quid ad hanc potius, quid ad illam pertineat haud facile dijudicaris. Est tamen dijudicandum et quod suscepimus negotium perficiendum. Nostrum est persequi bellum illud quod est inter poesi et religionem et triplicem quam iam antea diximus conditionem exponere. Totius igitur disputationis tria capita saetamus, quorum primo nunc de ea religionis cum poesi junctae ratione disseramus, qua tota huic illa obediat.
Tribus rursus illud possis de religione imperium gradibus contineri pateti Primum enim tanta est vis formae poesicae, ut aliunde argumentum sibi sumere spernat et ipsa id quoque sibi moreeti Nec sermae quam rei, nec rei quam Ormae prius cogitati subit
Proximum abhinc est, ut rem quidem a religione habeat possis suppeditatam, sed ita statim hanc sibi vi formae propria
subjiciat, ut sacramne rem ratione ο8tica malam habeas an rem poeticam sacra speei indutam te nescire fatearis. Vim veropolisis hoc Ioeo omnino nullam patitur, sed quum ea re vincat, in qua lata versatur, forma inquam ad rei veritatem proxime accedente, potest tota, potest profecto omnino vicisse videri. Fatendum tamen, quum aliunde argumentum aeeipere didicerit non longe abesse periculum ne formae etiam ab arte prosectae non amplius argumentum a religione prosectum obediati Verum etiamnunc in poetae manibus est victoria. Res jam ita artis ommodo discernitur ut quamvis eriam et necessariam rei formam tribuere non valeat, tamen eam non magis suscipiat quam
ex suo arbitri inventam religio praebet. Eo, tertio hoc loco poesis probatur auctoritas quod fortuita illa religionis forma sublata, forma rei adaptatur et ipsa fortuita potius quam neeessaria, sed quam totam esse artis arbitrio positam confitearis. His gradibus generatim ita et universe descriptis, ad singula
est transeundum. 3. 6.L Religionis primuin quae tota est apud poetam unum tantum exemplum in promptu habeo, cujus mentionem Hesychio debemus s. v. Ἀμιφιδρ tiod An κύλος inqui Σεμελη πλασε χαί-