장음표시 사용
131쪽
ponunt, quod in peccat privativo exsistent nihil sor malo striis privatio; obitum autem habendi non os privatio, immor0latio OSiti VB. Praeterea, illud non Si formalo in peccato originali, quod stat sub occato originali et Sub Opposito eius; sed arsentia originalis iustitia et debor ipsam habere stat cum pecento originali in nondum baptigatis ot sine originali in baptigatis, qui utique, quantum S e natura et Pop9g3tione SUI, deberent iustitiam habere, quam SuScepit Adam pro ipsis; Deusta mon do isto dubito parcit is nec Ossonditur eis ergo in originali non os formale privati vel debitum, Sed magis propter ista offundi Deum . Et confirmatur, quod relatio debiti non videtur tranSire, quamdiu manet undamentum, quod St natura et ratio undamenti, qua os propagati ab Adam debitore. Praetorea, habitualis obollio non est nisi appetitus sensitivus cum privatione originali iustitia Secundum Sic ponentes; sed Secundum os lom habitualis obollio est tantum maiorialis et non sormalis in originali occato ergo privatio originalis iustitia os materialis ut non sormalis in eo. Unde non app3Pet, quomodo hae duae propositionos hsque contradictione ligentur, prima Scilicet, quod rebellio habitualis, quae est privali Originalis iustitia in appotitia, non sit formali in Origin3li, Secunda Vero, quod privatio originali iustitia sit formalitur in
Praeterea apostolus ad Omnno T tractans materiam de peccato originali, nunquam acit montionem do privatione originalis iustitiae, o Augustinus contra ut innum ne Rntem, parVulos contrahere originalo; sed nullus sufficienter loquitur de peccato Originali, non habita montion de suo sol mali ergo Vel privatio sor molo non est, se apostolus et Augustinus insufficienter de hac materia tractarunt. - oc obsiStit, quod Anselmus de privation huiusmodi mentionem facit tum, quin maioris auctoritatis sunt apostolus o Augustinus et Sunt magiSSequendi tum, quia privationem intelligit Anselmus eo modo, quo contrarium est alterius privativum tum, quia ista doli nitio mala ' est, nisi addatur, quod ista privatio sit Dei offensi 'η.
132쪽
108 REPERCUSSORIUM PETRI AUREOLI.
Praeterea, δgi Opponitur Originali iustitia ut sectitudini originalis curvitas et obliquita S, quam Opponatur pri Vati Sola; in curvitato namque originali et obliquitat includitur privatio originalis rectitudinis, eum in omni controriolato privatio includatur, X Metaphysicorum ' sed in homino sest obliquitas et curvitas contraria iustitia originali, videlico habitualis rebellio, e qua Oritur pronitas ad malum et disticultas ad boniam, per OppoSitum Origin9li rectitudinis, e qua Oriebatur ad malum dissicultas ut ad bonum facilitas orgo in homino staliquid magis oppositum originali iustitia quam privatio Sola; Sed id, quod est magis oppositum Originali iustitiae, magiSpertino ad Originato peccatum ergo obollio magis portinet quam priVatio Ola. Cum ergo rebellio non portineat nisi materialiter tantium, ergo multo minus privatio sola formaliter pertinebit.
Praeterea, in Subiecto Suscepti V duorum contrariorum unum contrarium est privatio alteriuS; nec hibiectum, dum Stsub uno habet privationem alterius aliam a privatione, qua
includitur in contrario illo, hiod habui in auro enim frigido non est alia privatio a calore nisi rigiditas alias idem subluctum ruspoctu habitus iusdom duplicem privationem haberet; sed homo est subiectum capax originalis iustitia et sui oppo- Siti, hiod est curvitas et obliqilitas, puta robollionis habitu9lis orgo in homine exsistonio sub huiusmodi curvi lato nonost alia privatio originalis iustitia nisi ipsa obliquitas tanti im cum orgo hoc non sit in originuli peccato sol male, nec privatio orit nisi maioriale, quia non ponit in numertim cum PiV3tion inclusa in obliquitate. Praeterea, 4 Si OppOSilum in Opposito, et propOSitum in proposito is sed in Originali iustitia orat material quasi habitualis obsediuntia omnium viritim hominis ad rect9m ntionem, Secundum Augustini mi, De baptismo parvulorum libro JΙ', qui ait, quod, si priuSquam homo Obedientiam violasset, placebat Deo ut placebat ei Dei is, et quamvis corpus animale geStaret, nihil inobodiolis in illo adversum so moveri sentiebat, faciebat autem
C. 6 text. I 6 alias lib. X c. ): omnis itidem contrarietas privatio est... Omnis contrarieta habet alterius contrariorum privationem .' ristot., V Popis , . . m. 22 n. 36.
133쪽
hoc ordo iustitiae, ut quin eius anima corpus amulum a Deo acceperat, sicut ipsa idem Domino suo, ita illi corpus obsedi rotatque X hiboret vita illi congruum in ulla rosistentia a mu- intum . Haec Augustinus. Unde colligitur, quod haec obsedientia orat in originali iustitia quasi Ateriale formalo Vero SSeplacitum ex hoc Deo, qui ait, quod et placebat Deo, et placebat ei Deus Q ergo in oppoSito, quod est Origin9le peccatum, materiale erit contrarium privativum obedientia habitualis, quod si robollio, sormale vero OppOSi tum complacentiae, quod est offensa Dei. on est ergo sola privatio sor malo in originali peccato, Sed priVnti obedientiae virium, quod Si rebellio, materi9le est, privatio vero divina complacentiae, quod si Dei
Do hoc amon sormali dicotur exquisitius in Sequenti On-
1. do enim est dicundum, quod ista dosinitio Ansul mimatorialis est; nam sola privatio originalis iustitiae non ponit parVulum in peecato, nisi qua tonus est Dei offensivum quod innuit Anselmus eum c. 3 De conceptu vir9inali ' probat, huiusmodi privationem osse peccatum ex hoc, quos Deu damnatet condemnat parvulum propior ipsam Dicendum etiam, UOddost uitio ista vera est, accipiendo privationem iustitiae pro Ontraria qualitate, quae est o membrorum et sonio peccati, de qua apostolus loquitur ad Romanos T et Augustinus, De baptismo parvulorum libro II , non priVatio III 3. 2. Ad 2 dicundum, quod originalis iniustitia ut rebullio et positivum quoddam est o privativum in s quidem OSitivum quid St, reSpectu vero iustitia more privativum. Et quia iniustitia dicitur in ordiri ad iustitiam, idcirco in quantum Stiniustitia, non est nisi pura privatio, ne essentia liqua, quam Vi SSit aliqua essentia ista qualitas, in qua includitur et fundatur; quemadmodum privatio caloris ut privati nulla os essenti9 eSttamen aliqua essentia frigus, in quo et ex quo Oritur privati OcaloriS. Anselmus ergo considerans, quod nulla res, ut St O-
134쪽
Sitiva, malum est ut peccatum aut iniustiti9, sed quatenus ostpriv9tiva, dicit, quod iniustitia nulla essenti est. 3. Et por dum pato ad 3 de Ambrosi et Augustino. 4. Ad ultimum leondum, quod malum et peccatum deo privativum est, ut nec habitualis obsellio aut actus homicidii aut quodcumque aliud positivum pertineat d peccatum, nisi in quantum so positiva privativa sunt et exclusiva licuius alterius positivi dubiti inesso. Et illo dicebatur superius, quod privatio ut obellio Sunt unum materiale, nec ponunt in numerum, quia rubellio non pertinet ad peccatum, niSi in quantum est priVativa; et quia e se privativa St, Sicut rigu cfloris et univ01 Saliter unum contrarium est privatio, reliquum vero BbitUS, propter hoc dicobatur, quod rebellio si materiale in Originali peccato. Et in hoc conclusio secunda finitur. CONCLUSI III.
ι0d in orioinali peccato Dei mensa si male uete Dei dium obiectit uni. Et primo concluSi ilupti tintur. Ex praedictis Oneluditur, quod privati non est sol male in originali peccato ergo sortiis te inquirendo hoc incunctanter tenendum est, quod De Offensa et Odium S id, quo loquendo theologico tam originale quam actuale peccatum conSurgit sor- malilor et ultimate. 1. Huic tamen Obviare videtur, quod odium Dei pr90supponit iniquitat0m o peccatum, nec ideo liquid est peccatum, quia oditur a Deo, Sed magis oditur, quia peccatum St, iuXta illud propheta ' Non Deus olens iniquitatem tu es. Cum ergo nulla res praecedat Suum Ormale, immo de Sit, quia adipiscitur suam sormam, secundum Philosophum II Physicorum , Videtur, quod diu ni Dei non sit sol male in peccato originali 0 alio quocumque. 2. Praeteros, illud non est formalo in Origin9li peccato, quod unius rationis X sistens commune est omni peccato alias
135쪽
p cuia non di Stinguerentur in Specie, nec Originale esset alterius rationis tib actuali sed dium se unius rationis est in omnibus peccatis ergo non est sormat in originali. 3. Praeterea, nihil si tanturii in potestate Dei quantum odirem non diro hoc enim J S in potestat voluntatis ore3tae; sed non est in Do potestate sucoro, quod aliquid occatum Sit et non peccatum universaliter non enim sacere poteSt, quin idololatria sit p0ccatum et oriurium ac blasphemi 3 unde non potest ili'ponSaro in praeceptis primae tabula secundum doctores ergo odium Dei sive offensa non vi lotur in pecento
sud secundum Philosophum I Ethicorum , inverecundio, invidia, adulterium, Omioidium sui turn convoluta Sunt cum malitia consestim nominatu, otium absque hoc, quod Dei ossen Saconcipiatur ergo ista e se erunt occata coni Stim circumscripta sei offensa non est orgo Dei odium sormalo in peccato. 5. PRete PQR, Unumquodque cognoscitur per uiam Ormale,
Philosophus I Metaphysicorum o III; sed considerantes do vitiis ut occatis non d0 terminant do ut odio se ossonS9; ut a tot in Seiontia morali Aristololis, in qua tractatur de Virtutibus, vitiis et peccatis orgo non est formalo Dei odium in
pecc9to immo, Si formul esset, omnino SSet incognita natura peccatorum, cum odium sit aliquid a nobis abditum, utpote eXSistens in Do voluntulo, cuius nullus conscius aut consilinriUSeSSe Oi QSt, et idcirco nullus Sciro OSSot, quundo peccat Vel non. 6. I Relerea, Si Se videtur a bore peccatum d odium et OssenS9m, sicut o Ibo Color ad osse visibile sicut senim visus sertur in colorem, et ideo color est per se visibilis, Si Deus
Odit peccatum, o idcirco rationum hul ut odibilis; sed color sic se habui ad visibilo, quod visibilo non est eius formale, Sed paSSi eius propria por so sibi attributa in secundo modo per So ergo no Odibile erit Ormalo in peccato.
136쪽
112 REPERCUSSORIUM PETRI AUREOLI.
T. I Rem PQR peccatum S privatio boni, quoci consistit in Ordine, Secundum Augustinum, iridion 13' o quo colligitur, quod formalo peccati sit mora privatio se nihil positivum; sed odium obiectivum seu odibilitas dicit rospectum ad voluntatem divinnm et per consequens non Si pura privatio, Sed aliquid positivum ergo non est formaliter constituens peccatum. His rationibus, etsi non inducantur ab aliis, videtur OSSO concludi Oppositum nostrae Onolia SioniS, quibus tamen non Obstantibus, ut pretebit, dicendum id, quod prius. Ad cuius ovidentiam ConsiderIndum est, quod peccatum a litor sumitur philosophic et in naturalibus, litor et hic et in scientia morali, 9 litor thseologico se in scientia divina. Cum nim occatum nihil aliud sit quam oviatio a debito ordine et regula, regulR Vero Sunt treS, una quidem in naturalibus, cursus videlicet et ordo naturalis, alia vero in otibus humanis ot agibilibus, idolicut iudicium Pntionis, tertia vor in moritoriis et gratuitis, nutus videlico divina voluntatis, necesso eritissecundum Sta, Ut peccatum, quod St Xorbitatio ab ordino se rogula, triplicitur dicatur: primo quidem occulum in natura, quod est deviatio a cursu debito et ordino naturali, quomodo monstra dicuntur peccatum, II Physicorum Soeundo vero peccatum in moribu S, quod est deviatio a reota ratione, dos ciendo Vel Xcedendo modium a prudontia institutum, quomodo tractat de peccatis et vitiis sciuntia moralis tortio oro peccatum est circa
meritoria et gratuita deviatio a divina voluntatem beneplacito olus ut idcirco peccatum thoologico est divinum nolitum, et per OnSequens a Deo oditum, cum nihil aliud sit, Duum aliquid Odire, quam illud noli vel placitum non habero. Habent autem Se Si per Ordinem; nam contingit, rationem iudicare aliquideSSe Ilum, pro eo quod est obvium et impodi livum ordinis naturalis undo ebriolatoni iudicat malum, quia impedit iudicium et usum intellectus, o crapul9m et luXUriam, quia ConSUmunt corpuS. Contingit otiam divinam voluntatum ideo noli aliquid, quia actum ab homine contra iudicium propriae rationis, licet alias non esset nolitum a Deo; unde in habent erroneam con
137쪽
scientiam et aestimante, quod peccatum mortale sit eleVaro estucam, si olovet contra iudicium conscientiae et rationis, non est dubium, quod venit contra divinum nolitum ut occat mortaliter. Quamvis ergo in peccat Sumt ethico concurrat per O- dum materialis et praevii peccatum physico, quod orat deviatio et impedimentum naturalis boni, non tamen propter hoc erit formale in peccato moraliter Sumto, Sed tantum erit sormale deviatio a recta ratione similiter quaecumque ni concurriant in occato theologico sumi sive 3 turalia et Contra naturae
ralia et contra rationis iudicium, non amor haec formalia Sunt in peccato, prout hic loquimur de eo, sed tantum divinum Odium, SiVe a Deo non esse volitum, quod nihil aliud si quam eXOrbit3re a prima et summa regula, quae est divina VoluntRS. Secundum hoc ergo in peccato originali, etsi concurrat privatio boni naturalis collati natura institutae, quae orat originaliSiustitia, et privatio ordinis rationis in concupiscentia et habituali obollione, nihilominus hae non constituunt Ormaliter rationem originalis peccati theologico dicti sed quia haec omnia Sunt a Deo nolita, dotestabilia et odita, idcirco consurgit ratio peccati th0ologici in isto dosoctu originali. Quoci ergo in peccato originali et in quoeumque alio sol malo sit se offensa se odium, quod nihil aliud est, quam SSea Deo nolitum se obvium sua inobliquabili voluntati, prout loquitur theologus, de peceat potest multipliciter declarari. In baptismo nim transit id, quod est in originali peccato sormale, Secundum Augustinum in libro Contra Iulianum ' sed nou pri-Vati Originalis iustitiae, nec concupiscentia, nec aliquid aliud transit virtut baptismi, nisi divinum odium et offensa hoc tamon transit iuxta illud apostoli ad Romanos P qui postquam
eXclamaVit contra legum membrorum et peccatum XSiSten Sin carne, dicendo: Infeli esto homo, quis me libe abit de corpore mortis huius postmodum y ad consolationem baptigatorum dicit: Nihil Do dumnationis est in his, qui in Christo
Ie Su Sunt, qui non Secundum carnem ambulant ergo huiUS- modi damnatio, odium et offensa erat sor male in Ori Oinali.
138쪽
114 REPERCUSSORIUM PETRI AUREOLI.
AmpliuS, omni alio transeunt in peccatore, qui actuale commiSit, remanente tantum Dei offensa et odio, adhuc dicitur in peccat manere homicida namque actu homicidii transeunteos in Do offensa et odio, et idcirco remanet in peccato Sed illud si formale in aliquo, quo manente, demtis Omnibus aliis,
ipsum nanet ergo De Offensa est Ormale in peccato. - Nec obstat, Si dicatur, quod tran Reunte actu transit etiam peccatum,lico remaneat reatus se obligatio ad poenam. Hoc Siquidem non obsistit, tum quia deleta causa deletur effectu S, esse3tum Utem causa est obligationi Bd poenam; quapropter, Si deleretur peccaturn actu transeunte deberet deleri et Obligatio, praeSertim. curn Deus non Sit pronus ad puniendum, niSi iuSta 3US3 3 non to tum etiam, quia in conseSSione non deleretur peccatum,s0d tantum obligatio ad poenam tum quia peccatum non deletur nisi per gr9ti9m, quae tamen non Stati In infunditur, cum actus
Praeterea illud est sor male in peccato, quod directe dividitur primas disserentias peccatorum quoniam disserentia dividunt per se rationem senseris, ut vult Philosophus VII Metaphysici Dum undo al9tum et non latum non Sunt per Se dissurinita animalis, quia non dividunt sensum; Sed mortale et veniale Sunt per Se disseruntia peccatorum et dividunt perso rationum issensa divinao offensa enim quaedam Si ventuli S. quae condon Ilionem meretur, quaedam mort3liS, U9e amiCitiam corrumpit et solvit orgo se olfons erit sor 149le in peccato. - valot, quod liqui doctores dicunt, veniale et mortale non 'si differentias essen ludes peccatorii In sed accidentales tantum, qui Sumuntur penes reat uni et Obligationem ad poenam; et est peccatum In Ortale Secundum OS, quod meretur poenam Betern9m, Veniale, quod temporalem; et per OnSequenS, cum poena Sit X tra rationem formalem peccati non erunt disset n-ti 9 nisi accidental0s. Hoc siquidem stare nequit tum quia mendacium, quando est Veniale et quando est Ort9le, Specifico non dissor rot quod est absonum dicere tum quia in US differroni peccaturn veniale et peccatum mortale, quam duo mortalia vel duo venialia, eum sint alterius Speciei ut quod-
139쪽
CONCLUSIO III. 115dam verbum otiosum et mendacium iocosum. Et ideo dicendum, quod non dicitur mortale pro O, quod ducit ad mortem aeternam, Sed mortale dicitur, quod Deum offendit usque ad mortem et corruptionem amicitiae ac gratiae divinae, et etiam, quia gratia vitam tollit ab anima, Veniale vero, quod amicitiam offendit, non tamen tollit, nec gratiam corrumpit. Rursum, illud est formalo in peccato, prout de eo loquitur theologus, per quod datur definitio peccati; sed Augustinus d0finit peccatum, Contra Faustum libro XXII in dicens, quod est conino dictum Vel factum vel concupitum, quod fit contra legem aeternam lex autem aeterna non est aliud quaru Ordo institutus a divina voluntate, qua est lucinobliquabilis Ambrosius tiam in libro De aDadisi definiens peccatum, it quod est praevaricati legis divina et caelestium inobodiontia praeceptorum s et Subdit, quod si non consi Steret peccatum, si intor dictio non suisset s. Augustinus etiam, Deienes contra Manichaeos , dicit, quod vi peccare nihil aliud os nisi in veritatis praeceptis oberrareo et in libro De duabus animatus εdicit, quod est id, quod iustitia vetat, haec autem iustitia non St aliud, quam aequissima Dei voluntas ergo ex istis definitionibus claret, quod Hi offensa et ab eo prohibitum esse et nolitum, sormale sit in peccato. Amplius, Si peccatum S deViati a regula, quam Ui S debet equi, quanto potior est regula, tanto magis deviatio ab
ista est potior in peccato; sed respectu actuum nostrorum duae Sunt regulae una intrinseca, quae est recla ratio, et lin Superior ac potior et prima, quae est Voluntas divina ergo deviatio a voluntate divina multo potior est in peccato, quam deviatio a recta ratione cum ergo deviatio a recta ratione Or- malo Sit in peccato tymologico sumto, doViatio a voluntate divina ori sor malo in peccato potiori, quod Si peccatum ethice
Praeterea, OSito Ormali uniuscuiuSque, noeeSSe St, illud poni et remoto removeri, qui sorma St, quae dat nomen et definitionum, secundum Philosophum, II Physicorum si Sed posito
140쪽
116 REPERCUSSORIUM PETRI AUREOLI.
divino nolito aut prohibition circa aliquom actum, illum sacere est peccatum, etiam quocumque ali remoto, ut patet in prohibitione lata super comestionem ligni vetiti hase enim non esset peccatum, ni Si quia a Deo nolita fuit. Et idom apparet in multis caeremonialibus legi antiquae; ornoto enim divino nolito, actus emcitur non peccatum, qui stante nolitione erat peccatum, ut patet in deportatione 3 SOrum I genteorum et aureorum acta per Illios Israel Aegyptiis spoliatiS, quae utique fuisSet peccatum, nisi quia sic Dous fieri voluit ut iussit: ergo sol malo in peccato est ess nolitum et Oditum a Deo. RUI Sum, peccatum Sumtum theologie gratia formaliter opponitur. Illud est sor malo in peccato, cui directe gratia est opposita; sed offensa et gratia directe et formaliter opponuntur: ergo offensa Si formale in pecc9to, prout loquimur de eo; Unde Sicut actu virtuosi non sunt grati formaliter nisi per gratiam, Sio eius vitiosi non sunt ingrati nisi per rationem nolit ut rospuetum odibilitatis, qui undatur in eis. Ad ea vero, quae in oppositum inducuntur, dicendum St.
1. Ad 1 quidem peccatum est unumquodque Simpliciter et oi maliter, theologico loquondo, pro eo, quod illud est a Deo nolitum, prohibitum et oditum quod quidem aliquando e Senon est moraliter vitiosum aut malum, ni Si quatenus est prohibitum; et talo sic os peccatum theologico, quod Imen non est peccatum ethico aliquando vero malum est moraliter et contrarium rationi rectae, et tale quidem non Q hoc Si peccatum theologico, quia recta rationi opponitur, Sed ex hoc, quod est nolitum et prohibetur. Quod ergo inducebatur peccatum a Deo diri, quia peccatum St, non SSe autem peccatum, quia ditur, hoc siquidem non est verum in primo modo pecentorum in Secundo vero veritatem habet; quod ideo oditur, est peccatum theologice, quia per modum primi est contrarium rectae rationi, et thico peccatum; nec ex hoc colligitur, quin osso nolitum et ditum sit formal in peccato theologice Sumto, immo potius cons Vmntur. 2. Ad 2 dicendum, quod ista ratio aeque concludit, deVi3tionem a recta ratione non esse ornasio in peccato moraliter