장음표시 사용
21쪽
In confinio paginarum colli innatum versutim laci liii vocat illa omitti insentanei im est.
liauit inale itisti I G2 in sine c0luinnae si voc. loria onlissum esse putruit 'i, ni cit. studiu omissum stonia. Ι 69 in in pagitiae. l. IV 40 16 oc fama positum est in sine versus id quod non adnotavit ei Ser, cum ceteroquin, ubicumque opus esse videliatur in ira tendis talibus rebus diligentissimus fuerit. Inde aliquid pr0babilitatis additur coniecturae orae de inserentis ante n0 mei Demetrii Sicut i in IlI 62 14 de ante delubris insertum est i insilii alithi odi: . I 50 2l umbigua de Vespasi in fumo, Ania VI 32, 1 e de homine haud sum Inurus
sinistrum in urbe famum. Dativum uno loco in vetii Germ. 35, 13 et quiescentibus eadem fumo; sed eius loci diversa ratio est. Postremo operae prelium est memorare Aran. XIII 3l, 3 vocabula in provincis, post liae ad vi quam scite inseruit posita esse in sine versus. Suiit aliae lacunae et maiores et ambigui iudicii. Velut i 46, 24 post seponeretur aliis i id
deessu olim intellectum est. Nam qui Selitentiam integram esse dicunt, si quis ita erat, tuo tali leui evocatus ille ab ilione praemissus sit, ubi Laci nem trucidaverit alit illil alit in illam ipsa ita insulam praeniisSum esse ibi liii Lacone in necasse resp0ndent. At tam incerta radidiss0Τacitum vix credibile est. Ego praeeuinu Nipperi leti eum vel liae vel Similia scripsisse sit spicor Luc praefectus, tumquum in insulum sepoueretur Osuum um0tus ibique ab e oculo, quem ad caedem eius Otho praemiserat, confossus, fretus si iiii litudine eorum qitai loguntur Alin. XVI . Sit unus, tumquum uaeum deveheretur, Ostium motus, p0st municipis pullae, cui nomen Barium est, clauditur. Certius est iudicium de vocabillo ita, quod . IV 4 l deesse nemo legat. Si in iliaiphira deesse coniecerint. His ego asse litior. Tentavi alitena prompsit sententiam ut 0no iticu niu 0Dum principem ita ipsi decorum quippe falsa aberant. 'oles en in librarius simili xiiii
vocabulorum principe et quippe esSe deceptiis. ni T. 6 post Britannico brittannic0 excidissse Xercitu certuna est. Eius vocabuli ili iam vis levia vestigia possi in videri in ipso codico superesse. Nam in v0c delectu prima littera ita a solita figura abhorret ut e videatur coepta esse sciit, i. Videlicet primam littoram voc mercitu Scribens errore captus, tam litana id vocabuli iiii iam ScripSisSut littera in e cooptam scribi mutavit in . Fortasse eiusdem oneris si in quae ill 3 tia duntur: sed plus pavoris obsessis quam obsessoribiis intulit. Quid pavorem intulerit ex edito um una ero uniis i imi iter adnotat cum
scribit: intulit ei Brand de Capitols'. Ceteri id per se ipsum intell0gi arbitrati sunt. Quod
rectene iudicaverint, dubito. Nam quoniam praecedunt verba e tunc aedes cremabatur, aedem p 0tius quam incendium aedis pav0rem intulisse iure c0lligo. His angustiis subvenit codex, in qu ante ut 0ris Scripta est littera i cui paene absolutae quasi coirigendi causa arte diuncta est prima littera voc pavoris. Unde aut id aut incendium aut id incendium inter plus et pavoris
Aliis locis lacunam subesse temere dicunt. II 13 4 et transfussisse lenam scribi iussit. quia in codice est transfugisset. t id librarii mi ipsum deleta littera i in transfugisse mutasse i cte ei se dicit. Hic locus eorum me ad in0net, quae V 39, 3 in omnibus editionibus reperiuntur et Tetti Iuliuii praetura . . . ubtutu Eius viri nomen recte scriptum est in codices 85 l3 atra 9 25 Iulianus Tettius corrus, tu ui est in Iulianus et titius. Inde colligo illo quarti libri et ait pravat uti esso Tettis non et euis. laque AE tollenduit est ex
22쪽
itaque is nutavit in si ac reliqua ad ij lii) inlidiati v ea Super itivo adiectivi splendidus II 76 20. V 27, 15. Addi, nova exempla haec, quae praeter unum V 2. 4, ubi mul hie est suis versus tudine scriptum Si c0rrecti0ne insignia sunt ac propterea ut saepe actum est in correctionibus, e0s sesellerunt, qui ante me e0dicem inspexerunt. I 3, 13 iu oc adulescentium v. ab No. 10 librarius d ex t 0rrexit, ii id praeceperat sicut Anii XI 12 l alterum scripsit pro adulterum); quia autena sigura litterae, 0rrectione essecta a solita ornia eius litterauabhorrebat in margine addidit udu, ut scripturam confirmaret. I l. 7 in voc triginta ρ coirexit ex is scilicet trista scripturus fuerat in II 4, 20 in v 0c cohortium h ellecti ex . II S. 12 cum scripsisset meri, cum deberet mereri, littera i imp0suit e et ri addidit itaque in apparatuerit id di sinitum suit mereri corr. ex meri 'i. I 63 I alien effecit ex alio v. ab No. 1li sicut Inatio Anti Xl II 6 scripsit pro in ullieno de correctione Meiser ut videtur non cogitavit). II 3. Is in vo c. praesidiis s ante i 0rrexit ex . quod scribere, ut videtur 0eperat, sicuti I l l in vo c. uua ilium post u scribere t 0eperat cum errorem animadvertit et III 8 Q inv0c resistendum cum p0S re Scribere si coepisset, in c0natu substitit. li 42 8 postquam murium scripsit u mutavit in 0tam littera m et lineolis delevit et erasit, murum addidit. IV S 27 in vo . Dystitis correxit ex littera ti, quam coeperat scribere quippe V 2. 6 Iulium, cum deberet ussilium, exscripsit). V 3, 4 in v0c. interi taut Secundam γ' correxit ex . V S 15hor ululavit in hon0r. - Nescio an in eodem genere vitiorum ponendunt sit fame ultimus illi id, quod est in codice III 6 6. Nam si Tacitum fussu Delocissimus, ii id coniecit C. Schen l. laudimprobabiliter scripsisse Suspicamur. Scriptili a codicis lacilis est explicatu. Juippe postquam velocissimus missa aedia vocabuli parte abiit in Delocimus. ,ereunte littera e littora oe in litteram Morma illis simillimam c0rruptae sunt. 69 umis eae equiis. Deest hoc loco linum talium Medic ei vicariis eius utimur aurontianis 68 4 et 5 a et b) quorum eas paginas, quibus lacunae codicis Medi ei 68 2 ex silentur. cum edition Meiseri contuli. Eae legulis in omnibus editionibus legitur. Rilter se Italia inc0dice I scriptu in esse adnotant e. Meiser eam scripturam dici a attribuit at lit in disserie
negat Scriptum esse . Neutrum vere. Nam in utroque codice scriptum est unus e legatis . laque hanc formam praepositionis etiam codici Medice , 68 2, ex quo libri a et i, do scripti sunt set Tacito attribui oportet. Nec vero Tacitus id quod testati ir exicon Tacite iam umquam scripsit eae mutis, sed e leuatis R. I T. 2. V 64 3. II l. 9 nec Otho quasi ignosceret sed ne hostem metueret, conciliationes adhibens, statim inter intimos amicos habuit Codicum a et i scripturas laud multum inter Se discrepantes ei serrecte iii dicavit in editionibus varia reperiuntur quae Supra exscripsi invenit IIalm, quem secuti sunt olli et Novali et Mulier nisi quod Mulier hostes retinuit ne hostem metueret, consiliatoremudhibens ei ser excogitavit eaque probaverunt a uiret se et odist y ne hostis metum reconciliationi redhiberet Sp00ner iiterum secutus scripsit; ne hostis metueret conciliationem adhibeus Valmaggi. Haec omnia impr0banda sunt Halmi iniecti ira pr0pterea, quod conciliationes adhibere latine non dicitur atque ob andem causam alteri inventum in Flec eis: si iii Annal. 39 p. 246): sed, ne h0stes metu terreret, concillationes adhibens et Urlichsii Mus Rhen. 31 p. 93): sed ne hostes metueret, c0ns0lutiones udhibens); ei seri qu0d iusti longius ab eis quae tradita sunt recedit;
Ritteri et almaggi iuvenia refelli ii in pluris interest quam uelleri Phil0l bl p. 3l6ὶ sed dum
k0stes metueret, conciliationis adnitens Restat Nippei dei et Heraei emendati, specie satis audax,
23쪽
re vera acillima et eadem sensu peropp0rtuno. Nam cum Nil perde coniecisset deos testes erueree0ntillationis adhibens, eam coniecturam probabiliorem fecit Heraeus, cum in l0 cum vocabuli verae substitueret mutuae quod multo ante invenerat Heli SiuS, cum coniceret: ne h0st spem mutuue reconcillationis dimemet). Ego Tacitum Scripsisse deos testes mutuae rec0nciliationis adhibens propterea certum esse existimo, quod sic demum perspici p0test, cur tho Mari uni Celsum in Capitolium potius quam in Palatium acciri iusserit. Sedena enim deorum ideo eum elegisse apparet ut deos testes mutuae reconciliationis adhiberet et foedus illud is uod facturus erat praesentium deorum invocatione Sanciret. C0dicum auten Scriptura Specie quadam pler0Sque editores fefellit. Nimirum credebant vocabula ne et metueret alterum alteri praesidio esse et in littera re sedem et originem depravationis positam esse non videbant. Reliqua enim vitia ex usitatissimis generibus sunt. x mutua re cum factum esset metuere, id quidelia abiit in metueret, sicut saepe ex infinitivo clivi 0ria est tertia persona singularis numeri coniunctivi imperfecti tes semel scriptum est, cum
deberet bis scribi, sicut decus scriptum est pro dedecus I 30 9; denique salsae aspirationis de0s corruptum est in ne hos plurima exempla sunt. Vsiliit IV 63 pro Ubios scriptum est tibi h0s, set Ira i in Medice , scriptum erat de his, antequam id manus
recentior corrigeret in eis. I 74 3 et quemcumque quietis l0cum prodique Duue legisset. Sic omne editores praeter Novat tum, qui quietis eclusit ratus, ut opinor, hunc genetivum iuxta dativum prodique vitu Sub molestum esse. An dubitavit, essetne latinum locus quietis Scilicet non prorsus idem usus genetivi est in vulgaribus exemplis, qualia apud Tacitum sunt l0cus pisuae vel proelii, l0cus caedis, Gulbae occisi locus, lotus venesicii. t quod nos dicimus in Ort de Rulle' se in Ruhe- platZ', latine nescio an locus quietus p0tius dicatur quam locus quietis, sicut Maternus dial. 3, profitetur malle se securum et quietum Vergilii secessum quam certamina et pericula Oratorum. Idem genetivus etiam advigio homini latini sermonis ni ulto peritiori, quam est Novali, displicuit. C0niecit enim in advers. crit vol. II lST 3): et quemcumque e quietis l0 cum prodigae vitae tegisset, et inserta praepositi0ne ex loco iii et is fecit locum quietum. Hac emendatione ad xi quam poterat proxime ad verum accessit. Nam ipsam Taciti manum ne restitueret, e pr0hibitus St, quod nesciebat, quid codices praeberent, id qu0d adhuc ignoratur. Quemcumque in utroque c0dice in quaecumque corruptum esse recte dicunt loca in alter et ni iter in codice a locis in scriptum esse adfirmant Meiser locis in codice a locum in b iuvenisse se dicit. Erraverunt omnes; nam in utroque c0dice est l0cis, quod qui audierit, non dubitabit, quin acitus scripserit et quemcumque e quietis l0cis prodigae vitae legisset. Similis error in stodem capite paullo post corrigendus est. Nam 4 l Baiter et illerin scriptum esse addidit in a addit dicunt Meiser: in scriptum esse addit, in a addidit. Hoc quoque l0c codices consentiunt; nam in utroque est addidit, quod tempus etsi nemo adhuc, quantum video, de de eius dubitavit melius in p0sterum utriusque codicis auctoritate stabilietur, quam unius. - Eliam alia quaedam de scripturis c0dicum a et b prave traduntur. 87, 11 nomon gentilicium Aemilii Pacensis in utr0que codice scriptum esse emuli dicunt non dicunt in i litterae u nescio quem superscripsisse . IIS 2 alter et it ter quinatem in b. equitantem in a Meiser in utroque equitu tem idque in b in quinatem correctum repperisse Sedicit. Vera liae sunt in a est equitantem, ii ii quin utem, correctum ex quitantem. 40 16 in est prosequeretur, qu0d nemo adnotavit. Id potest videri in textu esse p0nendum, ut sub-
24쪽
lectum intellegatur Di bus. At sequitii certabunt, qu0 ut in certubat mutetur, ego n0n Suade0. Ergo omissio littera n errori tribuenda St. 77 16 incertum est nomen tertii 0rum trium Vir0rum, qui ibus Otho senatorium ordinem reddidit. Hoc constat du0bus eum nominibus a Tacit Sollemni suo more appellatum esse; utrum duobus cognominibus an cogn0mine et n0mine gentilicio, dubium est. Nec solum de posteriore, verum etiam de priore nomine dissensi i est. Alii enim uel in scribunt, id quod scriptum est in codice alii Scuevin0 com ut 0ti auctoritate Ottonis Hirscliseidii, qui Uien Stud. 188 p. 19 nominis Saevini ullum extare testimonium negat. Contra iunc tam lavem auctorem dicere n0n audeo; nec vero de pri0re, Sed de p0Steriore hominis nomine disserere mihi in animo est. De eius initio in codice nulla est dubitatio et pri0res et ego legimus proin, quae syllaba signiscata est littera caudata pr0 et superscripta nota littet ae m. Secuntur res litterae correctionem passae. Earum ante c0rrectionem quae prima luerit, dissicile dictu est correcti , ne sissecta est , ut aiunt alter et Ritter, non ti, ut ait ei ser. Secunda littera ante e irrectionem xid situr suisse H nou , ut alter et liter dicunt), cui superscripta est v tertia nec e est sic Baiter et Ritter), nec , ut ait ei ser, sed cum ante c0rrectionem p0ssit suisse , superscripta est . Correctiones autem ipsi librari tribuo quae causa est, cur pluris interesse arbitrer, quid correcti0ne esse tum sit, quam quid initio scriptum uerit. Hoc satis dubium, illud paene certum
est: cui rectione enim es lectum est proniquo. Hoc undam sentum erit verum nomen rostituere conanti, nec vero utendum eo, ii Od Vetus manus similibus litteris, Sed pallidiore atramento adscripsit promptius, qu0d quidem idem excepta littera ante i Meiser in ipso textu legisse sibi
visus est. Ex pr0mqu igitur, modo post p cauda iam alteram p eamque simplicem errore omissam esse statuamus, acile eruitur ruinquo, acilius certe quam aut nomina gentilicia Inutis, Porcio, Pomptinis, quae in quibusdam editionibus leguntur. Inquio, quod Hirschfeld excogitavit, aut Prisco cognomen, quod una a liter inventum esset, ip perde I, olli . Ieraeus, ranimer Ganti ellereceperunt. 0 missae litterae in medio vocabulo post Sllabam pro tu initio positam alterum exemplum est Aran. XII 7, 3, ubi prohis Scriptum est, uni scribendum esset propius es. XI 29 SP atellio, unde ipsius restituit pulpellis. Restat tamen dubitatio; nam nomen Saevini vel potius Scaenini Propinqui in indicibus c0rporis inscriptionum latinarum rustra quaesivi. 78, 5 non iura Cappadociae, nova fricae, 0stentui magis quum mansura. Hic dativus, si m0do Taciti est, non significat, quid voluerit tacere is, qui unum dedit, neque enim dubium est, quin tho illis provinciis nova iura ita dederit ut aeterna manerent, sed quid illo d0no essectum sit. Itaque non est conserendus cum plerisque reliqu0rum eius dativi exempl0rum Ann. I 29, 16. XII 14, 18. XV 29, 16. H. III 35 9. quibus locis consilii ac voluntatis Significati manifesta est, sed cum hoc exemplo solo Ania XV 64, 10 membris in eum pulloremul bentibus, ut ostentui esset multum vitulis spiritus essestum, ubi significatur qualis species pallore membr0rum illacia sit. Sed quaeritur, quid codex praebeat Meiser stenta in eo Scriptum esse dicit; addit tamen videri fuisse ostentui. Quod si verum est, singularem hoc loco rem deprehendimu ac vix credibilem; nam librarium cum recte scripsisset ostentui, id ipsum praVe mutasse in stentui aegre adducimur ut credamus. Ab ipso niui mutationem ilhim, si modo aliquid
mutatum St, essectani esse certum est; nec quisquam eorum, qui codicena viderunt, hoc loco de manu recenti0re c0gitavit. Mihi incertunt esse visum est utrum littera a ex u correcta an abi uiti scripta esset Nec multum refert, utra opinio vera sit, quoniam nunc certe littera a c0n-
25쪽
spicitur, quae Sive coirigendo extitit Sive noti, Taciti manum Steti dii. Itaque vel linc ritur dubitatio rectene li0 die plerique stentui scribant. Sed accedit alia res etiani mai0ris mi me uti. Nam littera i post a incertissima est. Nihil est inter v et , quod iustae litterae speciem praebeat a victuis litteris discretae, sed tenuis hasta ultimae parti litterae v adnexa quae mihi videbatur detergendo nata esse. Neque enim umquam in hoc codice littera i adnectitur praecedenti sed propriam habet ac separatam sedem. Itaque milii priores rectius hunc locum legisse videntur quam eiser. Illi enim stentu mugis in c0dice scriptum esse testati sunt, idque mihi verum videtur esse. Sed qu0niam stentu Tacitum Scripsisse incredibile est id uiui vocabulum substantivi vice ungitur, Ernestium, Nil perdelum ant rellium, ram merum, nam reliquos editores ei seri auct0ritas movit, secuti duplicata extrema Syllaba Scribemus ostenti tu mugis quum mansura. Omissioni syllabarum supra multa exempla congessi; nunc addo V l l 1 ubi est desiit pro destitit. I 4 6 hinc confusi pedites equitesque in aestium uulnus. Potest mirat i quispiam, cur tandem thu opus esse existimaverit dicere, unde vel ex quo ico Vitellius optaret ut conlusi pedites equitesque Othoniani in exitium ruerent. Certe salis suit piare, ut in exitium ruerent, nec multum intersuit utrum ex castri suis, nam in castris praetoriis tho milites adloquebatur, an ex alio loco in perniciem praecipitarentur. 4n adverbi hinc n0n signiscatur locus, sed origo et causa ruendi, ut sit nostrum insolge essen ' Nam discordia et i, sequii detrectatio causa exitii intellegi potest. An temporis ordo significatur. i. e. quod nus dicimus da rati s lias dubitati aries, quas non dirimunt edit0res, nam alii hanc alii illam interpretationem praeserunt, uec desii ut qui labare iudicium suum confiteantur, tollit ipse codex in quo etsi litterae eius
vocabuli cuius loco adhuc hinc lectuna est vetustate ac situ blitae ac paene extinctae sunt tanten non hinc SSe Scriptum certum est. Neque enim quattu0r in codice li0 loco litterae Sunt Sed tres quarum quin ultima Sit , non , dubium nou est. Quod ex quo animadvorti, Tacitum scripsisse mihi persuaSi ut confusi pediles equitesque in exitium ruamus, idque ipsius codicis testimonio confirmari, cum identidem lucum inspicero in intellexi. Nam ante i aut v aut v est, ante v aut ii I, eaque littera exigua line0la superia ab ipsi, librario adiecta deleta est v tab. N0. 2). Scilicet librarius postquam obsequatur scripsit Verba In exitium praecipiens I scripsit, quam litteram vis errore delevit ac mox ut adscripsit; nam mediam illam litteram, cum per se ipsa et u et u 0SSit SSe tius quam n esse non negabimus, qu0niam extremam litteram tesse vidimus. Superest in e0dem codice sint illimae et 0rruptelae et 0rrectionis exemplum Ann. XIII 53, , ubi, cum scribendum esset res librarius, postquam scripsit reae litteram , quam errore scripserat, Sive Id ilu0d praecedit, repetiturus, Sive In quod sequitur, praecepturii S tenui lineola superne adiecta delevit et a in s mutavit. Ceterum ne quid reticeam, eo de quo agimus Historiarum loco initium litterae t ita formatum est, ut videatur littera 0epta esse iterari. 0uo sit ut 0 c. ut 0 loco eundem aspectum audemque guram praebeat atque I 2 I9, ubi in eodem vocabulo initi una litterae t ita scriptum est, ut littera i videatur iterari c0epta esse. Uuaerere iuvat, quibus rebus ei qui ante me codicem contuler urit, decepti sint. Primum in errorem eos induxit obscuritas l0ci pallore obducti, qui tantus est ut primo obtutu nihil certi dispiciatur: se inde sesellit eos similitudo quae litterae est cum posteriore parte litterae , quamquam eas facile discernas; nam litterae superior pars, sicut litterae , in insuri 0rem si artem vergit, litterae t extrema pars recta via ait dextram partem sergit. Postremo primam quinque
26쪽
hastar im, quae elliciuntur litteris ut, luam pri0re sint Stram partem litterae esse voluerunt Og I esse adfirm0, minutissima line0la deletam esSe lion viderunt. Hoc caput sui et rigo erroris. Ceterum, etsi perbrevis est et clarius cernitur haec lineola quam ipsae littorae et delendi causa appositam eam esse inde appares, quod, sicut illo Annalium loc0. quem supra in comparationem adliibui ita etiam alii l0cis librarius litteram per errorem Scriptam lineola perbrevi et pertenui superiori parti litterae app0sita delevit, velut III 53 1 litterae , quam post
in vo c. publicue scripserat, superi, rem partem; nam ex inferi0re secit . Supra eundem librarium nonnumqua ui etiam crassi 0ribu line0lis eodem c0nsilio uti adnotavimus. - illud autem ut, quod Τacito restituimus eis verbis quae proxime praecedunt ue . . . bsequatur quam Verbo optandi subiungi malumus, ut sit nostrum damit potius quam dasS'.
His leviora quaedam add0. In rebus orthographicis, quas dicunt Meiser codicis Medicet auctoritatem egregia si de Secutus est Pauca tamen etiam in hoc genere in primo istoriarum libro corrigenda sunt. Recte Meiser I 2, 2 scripsit suev0in. Nam ii superscripsit manu recentior, id quod sorma eius litterae stendit. Inde etiam punctum, quod sub litteram conspicitur, eandem manum recentiorem tollendi causa posuisse colligo. Lineola autem illa quae litteram a pervadit, qua eis er eundem sui u scripsit, eam litteram delevisse censet mihi, quoniam et alior et ipsa littera pallidior est, videtur casu nata esse antequam it superscriberetur. Idem ei serra 30 23 recte scribit donativ0m Med. ouutino); nec aliter id vocabulum scribendum suil l 5, 3 ubi librarius cum Scripsisset 0uulinum, notam litterae in et transversa lineola et radendo delevit atque correxit in . 0nulivom plene scripsit I 82, 10 94, 2. Atque I 79 I scribendum est Huu-υ0m, cuius vocabuli extrema littera, super qua est nota littera m correctionem librarii praebet. Atque cum h00 0l loci, inspecto diiudicari vix posset utrum a in o an in correctum esset, illud verum esse mihi persuasi aliis locis comparatis velut II 84, 8, ubi in voc Vespasian litteraei in o mutatae eadem species est. I 23 T querelus, ut videtur, scribendum est: nam altera ex litteris , quas praebet codex puncto supposito sublata est. Id punctum mihi ips librarius 90suisse videbatur. Eadem nota delendam esse litteraui e significat in vo c. reuere I 35, 3, u in x0c eadem I 43, 6 ubi ei se punctum manu recentiore positam esse existimat, sic utra 27, 1. ubi in v0c eadem littera a duobus punctis sublata est), litteras u in vo c. cum custrasse III 27, 14 litteram in voc greguris Illil in quo u superscripsit ipse, litteram Dinoo c. nichil III 67, 5, litteras ud IV I9 10 in oe ad hic est n. v. avertit litteras ut IV 5, 3 in Voc acceperunt, quibus superscripsit e litteras sus in vo c. pulsussus V 2 4 de punctis tacet ei seri litteram mediam in vi c. cessessent V 0. 0 quam litteram et lineula superne adiecta et puncto Supp0Sito delevit et i superscripsit. Postreuio II 66 3 0c et inter pacem et c0ndiciones positam du0bu Spunctis p Se librarius ut videtur sustulit id quidem errore sicut simili errore I 2 6 in v 0c.
Innos alteram n puncto delevit. Hi duo loci, suos modo attuli me monent, ut ceteros quoque errore congeram, quo Slibrarius in currigendo commisit. II T. T cum scripsisset coli ita tamen, ut litteram h non10tam exscriberet, lineola quam n0n vidit ei ser delevit, sextinxit, hortes addidit atque sic essecit chortes. II 2 19 0stquam scripsit polentiorem, s addidit notam litterae, 0 delevit. In 2, 2 myricum stare scripsit nec tamen i in m correxit sed is ante i delevit. III 10, 6 cum Scribendum esset arm metu, scripsit armum et ut ac posteriorem litteram n delevit. III 4b, in exitu V00 matrimonium notam littera m et posuit et delevit et restituit. JIl l 10 in n0mine
27쪽
Siso una stilistrior se Ii: rte litterae e lineola loleta es lecti Sisi in a. in itini alii syllabant errore delas,sus. IlI 6l 9 cuin scripsisset augendorum ribus pro augendo rum0ribus, id non correxit, ut ait eis er se i addita littera m supra in isti vallum duoruni vocabulorum siecit augendorum mor bus. IV cum recte scripsisset 0nsulem, notam littera m delevit. IV S. 4 cum recte scripsisset per dissimulationem luit, notant litterast in in exitu medii vocali uti delevit set in uitio voc. luit superscripsit . Sic flecti per dissimul itisne maluit. IV 40, 18 non multi amus correxit ex iis: ut ait eis et , sed etiam nolam illani qua animus legendum es Se Significaverat, lineola sustulit. Paullo ante IV 40, 3 cum mus0nimn scripsisset, u lineola Sustulit i 0 loco litterae superscripsit seque uti syllaba, ut videtur deceptiis. IV 43, 3 0stqvana scripsit el0quentis, errore animadverso e extinxit at non Superscripsitis, Sed e quani litteram cum iterum Se errasse sensisset in a mutavit. IV 4, 8 in diictus terminatione antecedentis vocabuli incendium scripsit cupit0lium cum deberet cupit0lii, in corrigendo autem partim diligens fuit; nam notam litterae mlineola delevit, u reliquit. IV 65 4 vocabuli libertatis extruinam litteram lineola sustulit et si dativus hoc loco serri n0n potest. Uuod in voc diversitate V 76, 23 super littera e finali ostquid sibi velit nescio: isse notam clittera m eamque errore deletam, ut ait ei ser non credo. 2 10 vocabuli metus in uitio versus tres extremas litteras lineola perforavit, errore manis sto. 9, 17 postquam scripsit ei omnia, ex a secit em, i reliquit, in uiargine tamen adscripsi lper0mnem. Iluli sita fiant ii attu0r exempla satis ita. IV Tl. 2 prospetu, quod recte scripserat deleta littera a et superscripta e mutavit in pr0spere, de coptus, nisi fallor si ualli exitu sequentis vocabuli succepere . IV 62, 2 extremae litterae voc. suncti Superscripsit e cuius erroris nullam vid se excusationem. V 34. 7 in voc cursumq: litteram lineola delevit. Sine dubio erravit fortasse sequentis vocabuli rerum simili exitu deceptus; nam neque asyndeton ferri poterit nec quisquam conici et librarium ex que efficere voluisse De Postremo in vo c. perrupta IV 34. 3 litterap ante toribus line0lis obliquis duabus ab inseriori parte una a Superiore deleta ac praeterea in in illo voc litistra per puncto superposito nolata est. Hoc punctum ecquid valeat nescio, qui ne id qui deni divinem quam habeat litterae 1 ani se dana natio aut rationem aut excusationeni. Nam prorutu scribendum esse quis pronuntiare audebit modo II 5 3 o IV T. T coutulorii Ceterunt non est dissi ululandum i 86 lsi prorupto iii codice scriptum esse pro proruto atque idem
vitium deprehendi finia. XII 43 2. XV 40 2.
Haec exempla vocali illorum a librario prave correct0rum ita comparata lint, ut dem reliquarum emendationum quas plurimas textui intulit, labefacere non ossint. Nam et pauca sunt et exceptis tribi is quattuorve aut levis sinia sunt aut causam erroris prae se ferunt. Maneat igitur in posterum haec ratio, ut quicquid librarium ipsum corrigendo esse cisse appareat, id Tacitum scripsisse credam US. Concludam hanc priorem disputationis ni eae partem, quam de primi libri istoriarum scripturis ita composuimus ut reliquorum libroruni similia exenipla complecteremur, observatio itegrammati a. acitum modo civitatum. 0do inualium scripsisse c0nstat in primo libro Historiarum iitrius lite formae exempla sunt. Nec vero bis civitatium scripsit semel cimtutum sed his
civitulum 66 17. 8, in senae civitullum 54 4) Nam 78 1 in codice est civitulum. De reliquis libris istoriarum quae dicenda sunt propediem proseram.