장음표시 사용
321쪽
eto'Ea quae rescripta simi, inquit, ad Prophetam de ea, quae dicitur a gyptii poenitentia. Vel f averam quis pu-iet, mel si sinam A gyptii poenitentiam,mihi utique plurimum es ollim contra eam.
ODi enim fictam, sicut hypocrisin meretricis, honestam sa-ciem praeferentis. Abominor vero eam, quae Vera nominatur , ut immaturam, similemque circa Esau poenitentiam , quae Valde & eum, quem correxisse videtur,
accusat. Eo quod de pristinis malis, quasi do bonis insultet, &illa solum digna sit voce Prophetica : Va qui vocat attrarum dulce , o dulce amarum. At ille conditiones contra Orthodoxos, quasi mercedem , qua peccantibus veniam dederit, ita proponit. Et dum proposuit, celeri est adoratus assens . Quasi Dominus misericordiae loquens , qui ab adorantibus se , tanquam veniam Perceperint , diffamatur. Et misit per eos satisfactionis poenitentiam , multis lachrymis plenam , & ad cos , qui ei clementiam donaverunt, ita loquentem : Quiasupervacua minin O , o inopportuna Ecclesiarum discordia facta est. Nunc praecipue ab co satisfactum. Quis non ei, sicut misericordia digna loquenti , misereri queat Aut veniam lugenti non praestet Pene enim genua tangens , & lachrymis utens pro literis, his qui eum deposuerant, clamat: Superflua ct vana sunt qua fecistis, s amfora ruionabili nuda. Sed ego de vobis subιiliter persuasus ferasententiam. Multum ejus , qui deliquit, obsequium circa cos , qui exstitere clementes, irrationabiles eos integerrime, ac non ambigue appellantis. Nunc quippe, inquit, Vana. Sic maxime mihi est satisfactum , quod vana sint Sc superflua, quae fecistis. Ea enim, ait, quae mea sunt sentientes. imperite hactenus faciendo subspicabamim me a vobis diversa sensisse. Et poeniuentiae quidem ipsius tale est prooemium. Ii ra
322쪽
Post pauca vero istae sunt ejus voces amplius compunctivae pes nitentis : Charram ni bis , inquit, ille porrexit, irreprehensibilem confessi,nem fidei continenum. Vide pompam, quaeso , uniuscujusque sermoni, , quae cum Diaboli est damnata superbia. Chartam dixit,& ei nec literarum nomen donare dignatus cst. Et addidit a Nobis i porrexit. Et ad iudicandum rogatus extollitur. Et adjecit: Irreprehensibilein consis cm dei continentem. Tamquam parcens aliquid infamatis , irreprehensibiles eos decernit. Et hoc post ista declamans : Quam Chartulam ille, inquit, a te affirmabat esse cempositam , ct
ab eis Deo Amicisimu Episcopis, qui illic sunt. Quid est aliud quod ait, nisi ae si diceret: Dissidebam quidem dogmatis apud vos esse
irreprehensibilem fidem; deposui vero suspicionem , quam contra vos habui, ed quod ellitta de impietate dogmatum diffamati, juranti plurimum illi, qui mihi chartam obtulit, credens, & quod non falleret assirmanti. Quomodo igitur aliquis insultantis,quasi ipse magis ignoverit, pervicaciam putet poenitentiam Sed forsan superat quidem ut juste damnatus, ne salvari videatur. Progrediens vero exposuit veritatem.
Videamus ergo , si placet, de sequentia lῖtcrarum: Et prius quidem ad medium deducamus primum bonae hujus circa eos poe- mientiae Capitulum: Si de caelo, inquit, ct non ex Irirgine sanctum Corpus dicimus factiun Salvatoris omnium Chr i, quomodo jam Dei Geniatrix intelligitur ῖ Quem namqueοmalia non peperit, nisi verum sit quod EmmanueIgenutrit secundum carFem. Hae voces ejus dc insensatae , &blasphemae plurimum sunt. Insensatae quidem , quia ut bene dici
demonstret carnem non esse de coelo , utitur hac voee , qua Dei iGenitrix nominatur. Qui per omnia immurmurat auribus Om
nium, quod majus est deceat appellari. Si igitur amplius est G . nitricem Dei vocari , quomodo majoris nomen id , quod minus est, designet Qualiter vero ille, qui eam vocem , quete est Emmanuel, tanquam Divinitatis , quae cx Virgine nata est , Dei Verbi significativam accipiens, dum Propheticum testimonium profert, &: frequenter surs lari ac deorsum clamat de Virgine , Genuit fecundum
carnem Emmanuelem , nunc humanitatis partus significationem si scepit hoc nomen λ Thecrocos nomen quare praetulit Emmanuelis: nomini, ut nomen Verbi tantummodo, vel tantummodo Deita
323쪽
tis partae de Virgine ρ Si vero Emmanuelis vocabulo Verbum od partum est, significari dicit, eo quod idem vocabulum praedicet Nobiscum De in , quare rursus id ipsum , ut non Deitatis , sed carnis, quae est ex Virgine , significativum dicit, & proclamat Iasdam voces sibimet ipsis contrarias λ Et hoc quidem demon-
ratio est corum, quae ab ipso sunt dicta, dementiae. Vcrum Lepetens easdem voccs cerne etiam, quanta sit blasphemia rhSi enim de Caelo , inquit, ct non ex Virgine sanctum Corpus diciamus factum , quemcdὸ jam Dei Genitrix intelligitur ' Quem namque omniano 'peperit, nisi verumst, quod Emmanuelem genucrit secundum caserum. Non perterretur vesanis hominibus praedicans, quia Dei nomen fgnificatione est Geniturae carnalis , ita ut Carnis Genitrix
si Dei Genitrix. Quod ergo sit nomen Divinitatis illius , quae unita est carni, & quae est cum genita carne , si dum Dei Genitrix dicitu', illius est vocabulum partus, qui consubstantialis est Vim pini λ Alterum e duobus: Aut Deus Veibum significatur , cum Dei Genitrix dicitur, & hinc absque nomine Camis est partus aut si Dei Genitricis nomen constitutivum Carnis est , circa ipsum ergo idem est Camis Genitrix , quod Dei Genitrix. Et qnom Ο- ido ei stabit, quod ait: Genuit secundum Carnem EmmanueIem y Nisi forte dixerit, quod Virgo peperit Carnem secundum Carnem. Praeter haec vero suave ducerem requirere illum i quem putet a Propheta Emmanu Hem fuisse praeci catum p Utrum inseparabile ,
illud Dei Verbi templum, in quo nobiscum per opera Deus Vid batur ; an ipsum proprie vernum p Nam si proprie ipsum Vesebum . dixit ab ea , quae est Emmanuel appellatione , illud hominem nudum ea , quae illi inde est , dignitate , quem nobis quasi parum facientibus se fingit objicere ; si vero id ipsum nomen boli proprie
visibili deputat Immanuelem nobis quasi alterum quemdam praetex Dominum Christum ex Virgine iussamat genitum. Sed haec quidem nobis hactentis dicta sitiat. Veniamu vero & ad secundam talis paenitentiae salsitatem rE GD, inquit , defendens Deus Verbum exinanivit semerinum , formam serνι accipiens. 9 appellatus est Filius liminis, cum id, quod erat, maneret, Mc est, Deus. Inconvertibilis enim, ct immutabilis est secundum naturam, σα Aram unus jam intelligendus cum propria carne. His occulte pro I, 3. prie-
324쪽
prietates naturarum instar fermenti commiscet. Et cavens quidem consuetum sibi Unius natura vocabulum, ne signum notum sit blasphemiae, prout diceret, Vna natura, interposuit: Tanquam unus Incomeisibilis enim , inquit, ct immutabilis en Deus Verbum secundum naturam , tanquam unus jam intelligendus cum propria Carne. Dicit: nus intelligendus cum propria Carne. Et quod Vnas, non adjecit. Nec enim dixit, Vnus Filius, aut Unxs Chri itas, aut us Genitas, aut aliquid tale intelligendas cum propria Carne , nc aliam Verbi, & aliam Carnis intelligamus proprietatem. Et evidentiorem nolens in his . quae sequuntur, blasphemiam iacit, dicens : Nominatus est Deus Uerbam ct homo de Coela , perfectus existens in Dιitara , is perfectus idem ipse in bumanitate. Non dicit: Perfectus Deus existens inhmine perfecto, sed Perfectaes existens in Deitate. Et iterum t Perfectas idem ipse in humanitate. Ut ipsas naturas tanquam partes ponens invicem completivas, bene sonantem naturarum con fu stonem
auribus intromittat. Propter quod ab eo & id , quod est Idem ipse , Reponitur ad occulte fallendum. Non Christus, non Filius idem ipse, sed Verbum nominatum est, inquit, is homo de caelo , perfectus idem ipse in hamanitate. Idcirco & naturarum fecit post modicum me tionem , eo quod Orthodoxis suave sit has voces audire. Et post capturae Acam inducit confusionem. Quippo ut qui supervacue naturarum nomine ad suspicionem cavendam est uti crroris Quid enim dixit λ Et si non ignoratur disserentia naturarum. ex quibus unitionem dicimus ineffabilem actam. Rursus id quod dixit, Ex quibus , tanquam partes sint invicem naturae Dominicae in unum quiddam factae, sic addidit. Oportebat namque , ut diceret, non Ex quibas, sed Qu/rum dicimus unitionem inessabilem factam. Non enim ex naturis, sed ipsarum naturarum ineffabilis est unitio. T ceo quod & carnis per crucem obitum per proprii ficationem Divinitatiς naturae deputat: Et sic Divinam substantiam inducit esse passibilem. Et quia Uerbi dorsum ad verbera datum fuisse praedicat. Et nec hoc intelligere potest, quia injuriae ad id, quod Divinum est , per propctificationem facta relatio est , non autem passio mam , quae naturalit cr carnis sunt, facta est Divinitati proprietas.
Et ho non confunditur dicere , qui paulo ante sacras voees
325쪽
illi e dixerat, quae ita se habent: Scimus Hia Deiloquos viros quasdam . quidem vocum communiflcantes, uisuper una persona , quasdam vero dividentes , ut super duabus naturis , o Deo quidem dignas secundum Dixin talem Christi, humiles vero secundum humanitatem tradentes. Et iterum: Constemur Dominum nostrum Iesum Christum , Filium Dei Vnigenitum , Deum perfectum , ante saecula quidem ex Patre genitum secundum Divini- ratem ; in ultimis aurem diebus ex Alaria Tirgine sicundum humanitatem. Verum manifestus est, quod per necessitatem Divinitus & ineffabiliter sibi ingestam ad ista consenserit: Sicut & Balaam nolens benedixit. Rurshς vcrd ab ea relaxatus, ad semetipsum revertitur, & ad consectam confiisionis blasphemiam. Nusquam ergo inter verbositates.suas apparet de duabis naturis, quod mortua quidem fuerit caro , Deitas verbresuscitaverit eam ..
Et quid oporteat amplius in gurgite conversari, qui sorsi trane e de his quodcumque dixissem, nisi tua me Religiositas persuas literas excitasset Quid enim mihi commune tit ad disce nendum, quis Vere , menda iterve poeniteat, qui apud memetipsum quiesco, & ea quae ait David, cum voluptate proclamo: Quoniam tu Domine singulariter in spe constituisti me I Ego igitur semel ea, quae ad me attinent, Deo commendans , impietatis hujus vanum laborem derideo , recipere hanc a Divina dextera sustinens ei a
me commendatam spem,quae voces illas non audit, quae inde ii effabiliter emittuntur: quia nullus eas rapit de manibus meis. Grhtias vero ago, Deo Amice, misericordiae tuae, quae secundum Deum tantum circa nos habet affectum , quem semper narramus& aliis, qui culpant forte aliquid ex ignorantiae falsitate. Absit enim , ut tantiam apud nos valere unquam possit oblivio, ut obliviscamur illa certamina , quae pro recta fide a tua Religiositate sunt gesta. Quibus & donaturus est utiquς Omnuam Domi nn sex victoriis adversus impietatem & hic N in futuro coronam. Non enim est piorum Patronus Giristus infirmior Patrono impiorum Diabolo. Omnem, quae tecum est, Fraternitatem ego, μqui me cum sunt, plurimum salutamus.
326쪽
Domino meo Reverendismo, tr Dei colentismo civi
ministratori Theodorato Episcopo Ioannes tu Domino sellitem. .
oni m quae inter nos olim Deo tantum mediante placuerunt, pro tua munitione & existimatione etiam in
Scripto a nobis dati tuae Sanctitati postulasti, - Deo micissime Frater, promittens sub testimonio Dei nulli
interim haec prodenda , nisi fortu post haec tempus exegerit atque necessitas, utile arbitratus sum, ut has literas ad tuam scriberem Sanctitatem. Unde Divina gratia complacente, omnem potest tem tuae tradidi Sanctitati, uti fiducialiter machinationibus atque dispensationibus , ut Fratres nostros , qui a nostra unitione dis- scissi sunt, suorum membrorum coaptatione rejungas: Ut sciens Divinitati esse complacitum omnibus ad hoc uti modis, unive sisque , prout est possibile, consiliis in eam causam ita uti ad eos, si ita oportuerit, leniendos , seu molliendos. Et hoc fieri mihi nullam ingeret contristationem, sicut confiteor coram Deo. Dico autem, etiamsi videar apud illos a tua Charitate dc contumeliis assici. Nam quid tam magnum se putet aliquis sustinere pro tot& talium Fratrum salute & pace , quando ipse omnium Dominus, unicus filius Dei, tantam condescensionem ultro nec ostendit pro nostra salute λ Cujus δc nimium peculiaris Discipulus pro suis secundum carnem fratribus, anathema esse a charissimo &omnipotente optabat Magistro. Nihilominus vero & beatus Moules pro Israel secundum carnem de vita aeterna deleri proposuit: Et certe dum loqueretur omnium Deo. Hae et igitur. hisque similia saepilis atque indesinenter in mente tua volvens,
327쪽
Deo Amicissime Frater , consortante te Domino Christo , tota , qua consuevisti, diligentia aggredere rem praedictam. Joannes misericordia Dei Episcopus Antiochiae Syriae scripsi atque subscripsi. Incolumis, orans pro nobis, permaneas Deo dinicissime Frater.
328쪽
Epistola, inquit , Ioannis Antiochens, quam scribit Tauro atque Parritio congaudens quidem eis de Ordinatione Procli Constantinopolitani Episcopi. Cans
Pero eos a sti resse contra obstinatos, quise ab Utis communione sejunxerant.
LIteras Magnificentiae vestrae suscipiens, per quas dignati
estis innotescere factum per gratiam Dei Constantinopoli Praesulatum , hoc gaudium plena voluntate suscep , propter Bona quae universis Ecclesiis Christi ubique futura sunt. Quod & Magnificentia vestra, dum Bona nunciat, designavit. Scitote siquidem, Magnificentissimi Domini, quia non parva mihi Viri illius experientia sit, sed & quaedam multa n litia, & noverim quam se ad universa accommode habeat. Et confidenter dico , quia magna Deus Constantinopolitanorum donavit Ecclesiae per studium vestrum , & curam Deo Amici silmi Principis , qui cum bene viderit, velociter quoque deliberata complevit, ne ulla invidia bonum judicium violaret. Sed sicut effectam est per Magnificentiam vestram , sic rogo ut annuatis& de istarum pace partium cogitare. Sunt enim pauci quidam essecenati, qui pacem , quaris Deus donavit, & quam pius e Xecutus est Imperator, propriam duxerint laesionem, & praeferant non esse sub Principe silper omne , quod expedit tam sibi, quamcunctis Ecclesiis , dum certe omni tib sit dignum, ut approbent Ordinationem Domini Sanctissimi Episcopi Procli. Non injuriemura paucis, quorum inordinabilitas ubique est diffamata. Et ad deteriora inde proficiunt, quia nunc usque & nos & vos circa eos lenes existimus.
329쪽
Epistola, inquit, Meletu Episcopi ad Maximinum Ana- . Rarbi,per quam ni cavit de Domitiano si store, ir de Sacris, etias contra eos Impetra serit Ioannes Antiochenus.
ANxequam tristia dicam, solutionem eorum tuae innotesco Sanctitati. Si verb & ad illa commemoranda per, ducor, ad eorum confirmationem, quae dicuntur, compellor id facere , simul & ut ordinem Gestorum in mea narratione custodiam. Audivimus olim , quod multum sategetit Verius, qui pro Ioanne Constantinopoli latitat ,. & aut multum distribuerit aliquibus , ut posset obtinere Sacram , quae nos cogeret aut communicore Ioanni, aut exire ab Ecclesiis. Quod etiam veraciter contigit. Nam Domitianus, qui nunc Quaestor est , scripsit Deo Amicissimo Episcopo Helladio , quod Sacram quidem contra nos obtinuisset Verius, praedicta jubentem , ipse autem benignitate , qua circa eum detinetur , hanc interim cohibuerit publicari , necessarium putans , antequam publicetur illa, ct praecepta per eam necessitas ingeratur , ut ille his , quae ab eo scripta sunt, acquiescens absque ulla necessitate reconcilietur Ioanni. Ob hoc enim Decanum quoque se direxisse dixit, ut reconciliationis inter utrumque futurae Ministrum. Erat verb tantum scoenica simulatio, ad praestandum Joanni pro auri acceptione composita. Sic enim nunciavit nobis, qui huc venit, Admirandissimus Iudex, qui & praesens Constantinopoli suit, dc unumquodque eorum, quae gesta sunt, novit. Quippe cujus erat caussa. Sacra quidem contra nos data est plena, sed per omnia Magnificentissimus Taurus Praefectus hoc cognoscens, & sicut reverit Divino aliquo impetu motus, illam quidem publicari non sinit. In trans vero ad Principem , suturas ex hoc Κ L E cve
330쪽
a6o eversiones obtestatus est urbium, dc aperte dixit, quod qualis. est Thracia, talis δc Cilicia erit, quae pene sola remansit ad Tributa solventa ,si hoc impleri permiserit. Et sic vacare Sacram modis omnibus fecit. Hinc jam Domitianus, quasi mercedes recepti restituens, primum , quia aliud quod ageret non invenit, Decanum Joanni direxit, iactitans quidem quod retinuerit Sacram, interimque si non parueritis, ut ait, his quae ab eo scripta sunt, db rigendam. Qui etiam suadet,ut absque ulla dilatione Ioannis amplectamur communionem.
Quem quia dc venturum didicimus ad tuam Sanctitatem , hareel inootescere festinavimus , ut noveris quomodo cum eis agas, Deo Amicissime Domine mi. Direximus vero & Rescriptum e
rum, quae a Domitiano ad Deo Amicissimum Episcopum Hes-ladium scripta sunt , & corum quae ab eodem Deo Amicissimo Episcopo Helladio scripta sunt nobis. Ex quibus in is, quae a nobis dicta sunt, intelligere poteris : Et quod vix ipse despiciendus
omnino sit, illa decipiendum excolens. quae olim Divin o nutu repulsa sunt. Quae etiam , si praevaluissent, nullatenus nobis per- . honoranda essent Imperatoris Praecepta Urreni contra coelestis a