장음표시 사용
71쪽
Patriarcha universam. Conc. Calced Actio 3. in acclamationibus ad S. Leonem. Petra Dei. Damascenus in Histor Barlaam. Petrin potestate. S. Bernardus, de consideratio
Petra Ecclesiarum. s. Augustinus serm. 26. de Sanctis, olim apud Ambros serm. 7. Petra equasens salutifera confessionis emergit. Sanctus Maximus homilia i in Nat. SS. Petra&Pauli. Pontifex Summus magna Sessi, omlicaSynodus h. Constantinopol Actio . Portus Fidei Chrysostomus homil de Petrovi Elia. Portus tutissim Catholica Communionis Sanctus Hieronymus Epistola is. Praeo seupremus Ecclesa. Cyris Hierosol Catech It.
PraefeEtus toti orbi terrarum, claviger caelorum, cuIus
arbitrio Spotestati cuncta Deus permisit. Chrysbstomus hom. de Sancto Ignatio. Prodens Ecclesia totius orbis terrarum S.August.lib.
I. contia Iulian cap. 2.μ es Ecclesia damna Providentia raordinatus. Damascenus orat de transfigur.
Praseu Apostolicus insummitatis arce constitutus, cui Deus omnium Ecclesiarum curam habere praecepit. S. Athananus cum collegis Epistola ad Felicem Papam. Primas omnium Episcoporum S. Leo scrin a. de sua assumpt. Primas Discesses Concilium Chalcedon. 9.Prιmas omnιum, Utrafectus orbis.Theophilactus in
Princeps communis Christianorum omnium Michael Palaeologus Imperator Giacorum ad Gregorium X. R. S.
Radixta matrix Crabolica Ecclesia. S. Cyprianus Epist. AS.
Rector omnium Gentiam.Concit.I.Nicaenum can. 4.
Rex Regum sumeus Christianorum Princeps La-dinaus Rex Hungariae orar ad Nicolaum v. apud Cochlaeum lib. u. hist. Hussitarum. Robures Petra Ecclesia. Theophilactus in Luc. 12. Sacerdos summus. S. Hieronymus in praefatione Evange ad Damasum. Sacerdos unsu. S.Cyprianus Epist. ss. Saxumummobile, totius Christiani operis compagem molemque continens. S. Augustinas serm.46. de Sanctis. Sedes in quasemper extra maculam servara est Molica Religi Rinianus ad Agapetum Papam. Sedes tinde Religionis nostrasn cs origo manavit. Episcopi Gallicani ad S. Leonem. Servator aurea fidei catena, praecepto Detulareris ad nos usque deducta omnibus R. Petri vocis constitutus -- eerpres.Synodus Chalced.Epistola ad PontificemRom. Servus servorum Dei. S. Gregorius titulum hunc modestissimum usurpavit, caeteri post illum Pontia
Tenensprincipatum Sedis in Ecclesia per eunctum ombem patente.Sexta Synodus Epist ad Agathonem. Thronussupremus vertualis inju Christus fidei claves posuit adversus quem non praevalebunt usine adeon summationem porta instrι,orascilicet haereticorum.Theo
dorus studit Epistola ad Naveratium.
estam mala damnare,qua, revelare lodanda. Episco pi Atticani Epistola ad Damasum. Vertex memsrorum omnium Ecesse. S. Augustinus se . de tempore. Mirarius amoris Christi ab eo in calum elevara relictus. S. Ambrosius in Liu. uir. Hic Christi fungens summo Pastorum in Apostoli- ea dignιtatesuccedensPetra Dan sani opusc. IT.cap. XLS. Gregorius i. .Epist.33.Proprie igitur dicitur Pontifex Vicarius Christi, i d non proprie succesibi Christi, sed Petit in Ecclesiae Sacerdotio , quia Chiistus Sacerdorium habet sempiternum.
A Udis, O sectarie,vocem Massensum unanimem
Patrum, Conciliorum, Sanctorum, Doctorum Ecclesiae univeris Orientis de Occidentis, in toto orbe,&in omni aevo, a quibus Christiani omnes se intemeratam Christi fidem, ,& doctrinam accepisse gloria tur.Hi omnes uno ore Pontificem Rotnanum, ut Christi Vicarium, Eccletiae caput,interpretcm fide cum reliquis praerogativis semper agnoucrunt,coluerunt,i' aedicat uni. Tu ab horum vestigiis, ab Oibis universi, ab omnis aevi fide, cons ensu, ac testimoni ab uno novo Luthero, aut Calvino Apostatis te seruabduci&ex- ecari pateris. Neque contra illos univei se exhor
rescis credere Pontificem Romanum esse Antishriastum, Sedem ill us Apostolicam esse Cathedram e tintia. Ecclesiam ouam ille regit esse Eeaesummae gnantium, Conci. um vanitatis edem iniquitatu,θ guam Satana, ut alia omittam enata rabida, totiiugo bis vere Christiani sensu e diamctro contraria . ut
tuis ipse oculis supra aspexisti. ii id hoc aliud est,
quam ultio insanire, caeco impetu in interitum ruere voluntarium
Collage igitur animum, vias tuas tam obliquasseribrandem considera, ac detestare. Et s sorte probratam iniqua ex impia in Christi Vicarium , quae etiam in Christum ipsum redundant, te hactenus verae fidei lumine indignum reddiderunt , tandem per humilem orationem, ut perfecte illustreris , ad Dei gratiam ac ni sericordiam recurre , juxta brevem formulam hiesubiectam sincero corde saepius iterandam.
DEus meus, ct salus mea aterna in medio positus quo me secure verterem hactenus nescivi. deo nune de Christi in Terru Vicario, consequenter de Eulesia uti adhaerente , eoninsenseum unanimem lsiorum quos ab initio, est omni deinceps a Fidelibus suis vera Ddei Duces, ac Praecone concessisti. Ex toto igitur cordeprogloria tua , est Ialute aeterna anima mea supplex imploro, ut condonatis delictis meis mihi verae FLdei lumen , animique robur firmum concedas, ut Melesia si recye constituta veritatem lenei agnoscam est agnitae meritati tua insterpetuum coinsanter adhaeream. Hoc, inquam suppliciter emoto per Iesu Christi merita, assionem,ac sanguinem, qui s. omnibus sincere se requirentibus de Author, erfidelis Remanerator in secula saeculorum Amen.
72쪽
MODERNIS E in1 INQUE AN SENIANIS.
C A PUT agnosceret non enim potest perdoctiinam quae erronea est, error debite impugnari. . . . , Patet denique ex eo, quod SS. Patres in primi-
Explicatur Methodus insequentibus Controvor Ἀψ, Eeesesia in Sanctis agniti fuerint, desips Secta-μ praecipue observanda. tu pro Mibus eos agnoscant. Unde necessario sequitur eos veramin communem fidem piofiteri de-STatuenda sunt hic quatuor Principia ab ipsis tuisses vera enim sanctitas sine vera de saltum com- Sectariis communiter concessa,&necessario ad muni fide nullo modo subsistere potest quin:m,domittendari ex quibus singulas Controversas in cent Sectarii, solam esse fidem, tiae per se hominem
particulari ita deducemus, ut cogatur Sectarius veri vel ejustum& sanctu inconstituit. ratem Catholicam admittere, vel luis principias contradicere per viam argumentandi brevem , cuivis legenti apertam. Primo admittunt nobiscum Sectarii Scripturae si-crae authoritatem esse infallibilem ac proinde inquavis Controversa ab ea parte stare victoriam, pro qua vetus Scripturae se instas declaratur.
Secundo, Docent ipsi ut fidei suae dogma indubit Hi igitur prunaevae Ecclesiae Patres, in suis Scrip&
unanimi consensu posteritati tria ditis, fiunt indubita
ti testes fides , de doctrinae quam ol: in profitebatur vera Christi Ecclesia, cujus ipsi ad populum praecipui interpretes, Dociores fuerunt. Si enim ho iura testimonium consensus non sussiciat, nulli prorsus Ecesesiae primitivae idonei testes adduci poterunt. Eoque magis quod illi modo sint arbitri maxime meum, Ecclesiam primitivam , quae duravit post Clui )ς i, Nincorriapti, ut sententiam serant de exortis hoc
aevo controveritis , de qu:bus olim nihil auclie
runt . sed absque omni partium studio doctrinam i
stum annis circiter'tringentis, sanctam, incorruptam, omnis erroris expertem ruisse ac proinde verum
Scripturae sensum tenuisse, ac fideliter docuisse. Nam nisi admitterent Ecclesiam saltem primitivam non eris rasse , fateri deberent nunquam post Christum veram Ecclesiam in mundo fuisse , cum prorsus impossibile sit veram Ecclesiam sine vera fide existere alias enim esset vera non vera , quod aperte re- Pugnar. Hinc terti, admittunt Patres primitivae Ecclesiae veram Christi fidem tenuisse docuisse, atque in ea docenda verum Scripturae sensum cognovisse. Unde sequitur illorum qui tunc vixerunt Patrum authoiaritatem & communem consensum,in quavis fidei controversia recipiendum csse quos ex ipsi pro suis dogmatibus omni studio adducere conantur. Et patet primo, quia cum Patres illi fuerint primitiis vae Ecclesiae Pastores de Doctores , non potuerunt Veram illitis do et inam ac sensum ignorare. Si eniin ipsi Ecclesiae Doctores ejus doctrinam ignorassent, multo magis aliis ignota sisset unde sequeretur nullam fuisse in primitiva Eccl. ii legitimam verbi Dei praedi
cationem,quam amen ipsi Sectarii primariam verae Ecclesiae noram agnoscunt.
Patet secundo, inia illo tum Patrum Scripta in privera Ecclesia acceptam, solo veritatis amore, postetis suis puram sinceramque tradiderunt. Hoc quoque argumentum pro authoritate Patrum, qui se in prinutiva Ecclesia antecesserunt, adducit ple, Augustinus contra Julianum haereticum l. r. cap. ult. Nondum vobiscum apud illos Iudices Patres ali, quid agebamus, bapud eos acta est causa nostra;
nec noscis noti fueramus, de eorum pro nobis Ia- tas contra Os sentcntias citamus nondum vobi, scum certabamus , c eis pronunciantibus vi
Quarib, Principium certum est etiam apud Sed tarios maereticam esse eorum doctrinimitiva Eccles pro haereticis damnavit. Nam si eo
primitiva Ecclesia eram reprobando in fide errasset, de hoc ipso vera Christi Ecclesia non esset. Ex his igim principii , quae ipsi Sectarii pro rei
nisestis agnoscere debent,proccdomus ad doctrinam cum Ecclesia Romana controver fiam ipsis perspicue demonstrandam, hoc modo: Illa doctrina Sciensius Scripturae debet esse verus, quem tradidit primitiva Ecclesia per suos Patres, Doetores, qui veram Ecclesiae fidem prae omnibus pcr-maeva Ecclesia piastitii recepta , c perpetuo usu ap spectam habuerunt, aliis praedicat uni, c librorum probati fuerunt. In Scr. ptis autem sic approbatis suorum monumentis posteritati consignarunt, uti Pluin Ecclesiae tunc approbantis authoritatem, sensum tabus ostensum est. testimonium pollidemus. Praeterea, eonim Libri ad Atqui doctrina Ecclesiae Romanae quam in seqtien- impugnandos erro iec haereses a primitiva Ecelesia tibus controversiis proseremus, est talis , ut intingu- perpetuo adhibiti fueriint: hoc autem fieri non potuit, lis ostendemus. Ergo Ecclesiae Romanae doctrina Denisi doctrinam in iis contentam, veram, solidamque esimo debet esse vera.
73쪽
Item, illa doctrina necessario est ulla 'iramin anti Marrh. ιν Si vis aduream ingredi fisama data. Et quis Haereticis primitiva Ecelesia damnavit de mercede dicitur Matthatao Moca operarιosas red-Atqui doctri Ronianae fidei opposita est talis, uti dea mercedem. Et Marabaeis. v. a. Gaudete σμώ- insta patebit Ergo illa necessario est falla. Atque haec rare quia merce vestra copias ei in calis Eodcinargumentandi ratio ex propriis principiis delumpta, modo de merito&mercede bonorum operum loqui- cuivis Sectario facilis esse debet,&eorum quibusnae tur Apost ad Rom. 1. v. 6. Dein reddet unicuum se- strabo captui,&utilitati maxime accommodata eundum operasua. Et i. ad Cor. s. v. 3. Unusquisque Quod si Adversarii hac methodo convicti , o propriam mercedem accipiet secundum μκm lasorem. nentur ad novas Scriprurae latebras declinare, adigen Frustra insuper diceretur i. Joan. . v. 4. sim non ditigit dierunt ad Methodum triplicem supra assignatam manet in morte, si sola fides ad vitam, salutenrita. Pari. r. Cap. s. ficeret.
Denique Apostolus Jacobus suae Epist. cap.1. V. 2 .
GA RU di aperte declarat, Fidem fine operibus mortuam esse
Et ex operibu justificari hominem , csnon ex e Si
- dum priniam supIaassignatam.
3. Si in oppositum adserat Apostolum Paulum ad Sectari resezuntur. Romta ubi dicit , nos iustificari, sine operit. Gentitim Citholici, idem, bona opera legis. Respondetur Apostolum agere de operibus
peceatorem disponere ad justificationem, ura lagis ceremonialibus, quibus Judaei sie coram Deo juriam primam , qui transfertur a statu peccati ad sta stos reddi, falso existimabant. Nostram autem d tum gratiae, fliorum Dei. diri nam aperte tradit idem Apostolus ad Rom.1 v. Is. Docent secundδ, per Fidem,& bona operajustum Non enim iutores leguis suntΨ-Deum, sedfacto- mereri justificationem secundam , sive augmentum res letu Iustificabuntur. gratiae, Justriae semel aequisitae, adeoque digna es a Sensum primitivae Ecclesiae circa has Scriptus mercede, mediante tamen semper gratia& meritis rasauthero MCalvino e diametro contrarium stri Christi. Triae fesso. cap. . ex testimoniis M. Patrum, qui in primitiva Ecclesia Contra docent tam Lutherani, quam Calvinita, floruerunt, nunc nianifeste declaro. solam Fidem ad talutemi iustitiam russcere. Bona S. Augustinus lib. deside superibu eap. Iam, operaia salutem neq; necessiria neq; utilia.Imo omnia inquit, ii d videamus quod excutiendum est a cordi-justorum opera esse peccata, cillos tantum esse justos bus religiosis, ne mala securitate salutem sitam perdant, per justitiam Christi illis imputatam si ad iis obtinendam solam fidem sussicere putave- Visa sunt metis cum qu :nusdam modernis Sem rint. His, nimis cruda ac rigida haec suorum Prophetarum Idem in epist. v. ad&xtum. Sicut merito pecca-Lutheri, Calvini oracida. Illa igitur ipsi novo Spi ii tanquam stipendium redditur mors, ita merito lu-xitus ullatu sic reformanda censuerunt, ut per bona stitiae tanquam stipendium vita aeterna. Opera obtineatur aliqua justificatio, non quidem in S. Cyprianus libro de unit Eccles circa medium Ii hae vita , sed talem in filiora. Sed hoc ipsum ut stitia opus est, ut promereri quis polliit Deum, praece rimis laxum contrario vitiin damnat Samuel Mare piis de monitis ejus obtemperandum est ut accipiantsius de acerbe exprobrat Voetianis do pl-νuam me metira nostra tercedem. tapartemmo Papsu concedere.Ita loquitur in suis . Ambrosius Iar. deo .ev.ss. Nonne evidens Diatribis de statu inlicto modernae Theologiae apud est meritorum aut praemia aut supplicia post mortem Consederatos p. 8. manere. Sed parentpriora quae retulimus dogmata , ex ipsis S Baslius orae ininis proverb. Omnes qui viam Ivini verbis reserentis tam suam , quam Lutheri Evangelieam incedimus mercatores sumus, per ρο- doctri mula. r. delibero arbitriopag. t. Peccare tu ra mandatorum nobia possessionem coelestium comin. x etiam in operibus bonis . bona opera esse ex parantes. , se mortalia peccata aitὶ nihil est in istis verbis quod S.Cyrillus M. ιο. in han. υρ ιδ. Quod autemsdes ad non simpliciter, circa ullam figuram verum sta lutem non susticiat, Christus etiai discipulis osten- , Item Lutherus, in confut LatomisH. zο omnis dit, tu credis quia unus est Deus. , justitia est immunda, omne opus bonum peccatum. s. Ex his adeo manifestis hoe tantummodo potes, Denique Calvinus in antidonpag. δρι. In eo differt concludere. Ne Seriptura erravit cum primitiva. Lege Evangelium, quia non sub conditione ope Ecclesia, vel nune errat doctrina Lutheri calvini in rum, sicut illa, sed ex fide vitam promittit. Et terminis tam illi,quam illis contraria. Sed nec Scriptu- haec est communis Sectarioru consessio, quae juxta tra ra, nee primitiva Ecclesia errarunt, ut ipsi fatentur. ditam cap. I. Methodiunctare solide confutatur hoc Ergo erronea est haec Lutheri Calvini doctrina, argumento consequenter tota eorum Secta . quae huic doctrinae II. Illa doctrina est haeretica quae adversatur scri adhaeret. pluris ex sensu primitivae Ecclesiae , ut omnes Secta 3. II.
rii admittunt Sed haec doctrina adversatur Scri . -
pruris ex sensu primitivae Ecclesiae: Ergo hie doctri P rismano Calviniana exponitur romo est haeretica ratur.
Seripturae advolari ostenditur ex Evangelio , ubi Oeent Calvinissae, primo , Homines indepen- praeter Fidem requiritur observatio Mandatorum diadenter a suismeritis, vel demeritis aeterno Dei de- R. P. Asaia . Tom. I. His
74쪽
creto praedestinari ad gloriam, vel reprobati adicae parationem ad interitum alio transferre, quam ad arnas aeternas etiam dependenter diraevisione pec canum consilium Dei. cati originalis. Et cap. s. f. 8 Hic ad distinctionem voluntatis. II. Ut Deus Praedictum Decretum executioni man &permissioxis recurritur , secundum quam obtin redaret, illini absbiure ordinasse , ut Adam cum tora volunsi permittenre modo, non autum volente Deo posteritate peccaret,ut inde haberet occasionem exer perire impiosi; pauli, post mon dubitabo igitur cendi sumnissu im circa reprobos, dc suam miseri eum Augustino simpliciter fateri, voluntatem Dei esse cordiam erga praedestinatos. Sed haec manifeste ad rerum necessitatem, atque id necessario futurum esse, versantur Scripturis omnes homines sine exceptione quod ille voluerit. Maeci plura de his passim tal- excitantibus ad virtutem, hortantibus lapsos ad ce vinus,&cum eo ejus assectae. nitentiam, hestantibus Deum ex parte sua nullius Doctririam horum singulis oppositam communi hominis perditionem desiderare , ut illud Guechielis consensu profitentur, ac probant Catholici, uti a no- ιδ. Nolomorrem peccatoris dicit Dominin . magis ut bis illa exhibetur deducitur insinpari a contra convertatur tauri at, Sc alibi locis innumeris. Unde versias. de praedestinatione ab iura ad gloriam&c.
cum torrente Patrum clarum est illud Augustini, OH--t Calvinita pro se potissimurn locum Apo-
Omnism quia hominum Dem creator GF, sed nemo stoli ad Roman. c., ubi ver ρ ait: Non est volentis ab eo ideo creatines1, uiperear,quia alia esseausa sien neque currentis sed miserentis Deissit ibid. veri ι . Inae, alia pereundi enim sic anm homines en hoc ipsum excitam te scilicet Pharaonem xut osten- beneficium,ueautem pereant,praevaricarionis ea vitium dam in te virtutem meam. Et ver ιδ. Cuius vult
III. Docent Christum pro omnibus mortuum non miseretur,&quem vult indurat. Denique vers. ai. esse, sed pro solis electis& praedestinatis.Contra aper An non habet potestatem fisulus luti ex eadem massatam Scripturam 2 ad Cor. s. v. s. Chri pro omni facere, aliud quidem vas in honorem, aliud vero ui bin mortum R. contumeliam Ergo Deus sua sola voluntate indepen. IV Deum nonomnibus dare gratia ed solis prae denter ab operibus homines praedestillat sive ad glo- destinatis Contra illud Apost Dein vult omnes ho riam, sive ad poenam aeternam. mine alvo rex, quantum est ex parte auxilii divini. Respondeo neg. conseq. Hic enim agit Aposto-V. Hominem in statu naturae lassae , perdidassedi luctantum de electioneis reprobatione ad primambertatem arbitrii, sic ut concupiscentiae, aut gratiae gratiam, de fidem independenter a praecedentibus internae non possit resistere. Cum tamen Scriptura meritis, non vero de elecinone ad lotiam aeternam, contrarium dicat Act . . v. 1I. Vos per Spiritu in aut reprobatione ab illa, de qua loquiturin conten-cto resistitis dit Calvinus: Scopus eatim Apostoli erat repreliende-VI. Deum hominibus praecipere impossibilia, adeo reJudaeos qui propter opera legis descaeremonias praeque omnia niandata non posse servari. Contra Apo ferebant se Gentilibus ad idem Christi conversis, stolum ad Philip 4. v. is omniarissumin eo erui me declarans illis vocationem, electionem ad fidem
confortar gratiam Christi non dependere ab operibus legis, sed VII. Huic porro fieri, ut silis praedestinatis detur esse gratuitam , ex beneplacito Dei hos prae illis
fides in Christum, qua illi amittere non possunt,repro ad fidem vocantis ac proinde nihil facit pro electio- hi autem ad ridcm non vocentur,nis serte voce extur ne ultimata .absoluta ad gloriam independenter abna, nec ad hanc trabemigratiam sussicientem operibus. VIII. Hinc solos praedestinatos esse per fidem ad Objiciunt 1. Praedestinationem divinam cum li- scriptos in Ecclesiam Dei, reprobos vero, uti a fide bertate huin a non consistere, hoc argumento P ita ab Ecclesia excludi scientia Dei cui nitit praedestinatio , est certa, in- IX. Praedestinatos etsi peccent, eorum peccata ipsis fallibilis, sic uinon possit non esse quod illa praescivit non imputari reprobos veris a Deo impelli ad pec futurum. Ergo operanostra. ex illis salus aut perdicandum; nec ullum ipsis peccatum remitta. Haec Scim onecessario proveniunt.
pluris supra citaris, aliisque aperte advenantur. Resp. negando conseq. Potest enim aliquid esse Ista autem dogmata nefaria ut ex ipsius Calvini ertum Minfallibile . quainvis ex necessitate prove- doctrina solidius patescant, paucula hic ipsus verba mat,Ied sit merὰ contingens ac liberum, quando sci-
oculis sebjicio Calvinus lib.3. Institutionum v. at licet non provenit illa infallibilitas ex intrinseca terni, post multa . . circa em, sic concludit Quod er norum connexione , ut fit in divina praescientia dego Scriptura clare ostendit, dicimus, aeterno&immu praedestinatione quae est extrinseca revecti nostia tabili consito Deum semel constituisse , quos olim operationis hoc modo certum& lassibile est me iam iniimere vellet in salutem, quos rursum exitio devo loqui, quamvis omnino libere loquelam exerceam. vεre Hoc consilium quoad electos in gratuita ejus objiciunt . Nemo potest resistere Decreto prae misericordiafundatum esse asserimus, nullo humanae destinationis divinae Ergo omnia quae Deus fieri dedignitatis respectii: Quos vero damnationi addici si his crevit circa hoininis praedestinationem, aut reprob iusto quidem ela irrepi clientibili, sed incomprehensi tione fiunt necessario. bili istus judicii, vitae aditum praecludi. Respond. negando consequentiam. Sed sic tantum Et cap. aa. . . Ubicunque,cro hoc tegno Dei γti insenti potest , ergo omnia quae Deus fieri decrevit citum, nulla inconsidentionem Veniunt opera.Et, . ii fiunt eo modo quo Deus decrevit ut fierent , sive Si non possimus rationem astigiam es cui suos iniseri velit ficti necessario , sive liberὸ Iam vero ex Scricordia dignetur, nisi quoniam illi it. placet i neque pluris passim constat, ut supra breviter ostendi, Devinetiam in aliis reprobandis aliud habcbi inus, qliam eius decrevisse eo modo conmirrere cum nostra volun- voluntatem tale ut huic in agendo sita libertas relinquatur. Er- Et cap. s. . i. minimc consentaneum est, prae go isto modo concurrit, nisi velis Deo tam omnipc
75쪽
Trach. II. Cap. II. De Fide, opes
tentiam, Ac veracitatem adimere. ali autem Dei decreto nemo potest resistere, quia nemo potest impedire quo minus Deus, quo ipsi placet modo, cum homine etiam adlibete agendum concurrat sicut ipse decrevit. Unde advertat Calvinista si illo argumento non tam
homnis libertatem, quam Dei omnipotentiam, claveracitatem oppugnare.
Instant tamen ulterius Deus ab aeterno praestivit v. gr. Antichristum peccaturum : Ergo Antichristus peccabit. Antecedens huius consequentiae est nece sarium, ergo cipsum consequens, Antichristus peccabit; cum necessitate autem non potest stare libertas. Rei p. Antecedens illud est necessarium, necessitate antecedente, nego, necessitate consequente,
concedo , hoc est, ex suppositione liod Antichristus se actuvi libere determinabit ad peccandum, ne cessarium est illud peccatum a Deo praesciri qui nihil potest ignorares haec autem nece latras consequens non provenit ex aliqua causa antecedente quae illum urgeat aut determinet ad peccandum, sed potius praescientia illa praesupponit exercitium libertatis, cestillo natura posterior, quamvis sit tempore prior, eo quod omnia quaeliint in Deo debeant esse aeterna: uti magis deducimus insta pari. a. de scientia Dei, gratia , praedeterminatione Unde patet quam immerito jactaverit c icleo argumentum praedictum adeo esse efficax ut Armacanus per viginti annos in illius solutione laboravelit, ac tandem vi illius coactus dixerit, Deum in sua piaestientia posse errare. Quod in Armacanonuspiam legi,&falsis imponi testatur doctissimus Thomas M aldenss. Ex praedicta Calvini statum doctrina oritur illud hominum desperatorum Dilemma, ad omnem vi- I xendi libertatem, ac flagitium viam apertam san- dens. Vel ab aeterno sum praedestinatus ad coelum,li vel reprobatus ad infimum. Si praedestinatus, quid, quid agam salvabo : si reprobatus, quidquid agami certo damnabor. Ergo non debeo de bona vel mala vita esse silicitus. Sed hujus dilemmatis fallacia dicti vitur hoc mo- , do: Si sum praedestinatus, per media scit in mea to- testate eonstituta, certδ salvabor, si illa media adhi- beam4 damnabor si illa nolim adhibere. In mea, autem ubertate relictum est, illa media amplecti, ex quibus debeo esse praedestinatus, vel ea omittendo esseere ut sim reprobatusci quod satis imicuique re- cle vivendi curam imponit. Ut pater in hac aegro- tantis smilitiidine. Vel Deus ab aeterno praevidit de decrevit re ex hoc morbo moriturum, vel non Si praevidit moriturum, certo morieris, sin minus, certo co
valesces. An ideo omittes medicinam idoneam applicare ne mors obrepatu Quod si putas vitam corporis per medicinam conservari posse, ne intereat, quomodo non crodis te per Poenitentiam, Sesbona opera impedare posse ne mortem animae aeternam incurras.
Ut vero hi, aliique errores de Gratia divina, MLibertate humana accitratius refellantur, plures de iis i horum temporum controversiae in sequentibus ex
De Gratia Christi, operibus, Libero arbitrio,
Post haereses Lutheri, calvini de Gratia Christi,
ε Libertate humana circa annum I6 I. pro-
dierunt errores comprehensi in libro qui Augustinus Jansenti inscribitur. Hos errores in primo ortu de texerunt Prosetates Societatis Iuli Academia Lo-vaniensi, ac ne latius serperent, illos publicis Thes-bus ac validis argumentis oppugnarunt. Signum sustulerunt illae caeteris Europae Academiis, Sc Provinciis, ut adversus dogmata fidei Catholicae perniciosa omni ope dc authoritate dimicarent. Id 1 igre tam voce, quam calamo praestiterunt omnium Ordinum Viri celeberrimi, de imprimis Doctores Sorbonici, ac totius paene Galliae Antistites. Horum omnino supra octoginta doctrina aut insulis eximii, cum So bonae parte longe maxima, ac frequenti aliorum o dinum assensu, ut gravissimum ab Ecclesia periculum
averterent, rem totam ad supremum controversiarum judicem Pontificem Romanum suo nomine desere iam censilere.
Fuerunt quidem praecipua Janseri dogmata pridem proscripta inter propositiones septuaginta n vem Michaelis Ba ij per Constitutiones Pii V. Gregorii XIII. quas postea confirmavit Uibanus UIR ipsiumque Jansieni librum tanquam damnata dogmata restaurantei omnibus sub anathemate interdixit. Sed cum non deessent qui vario ducti studio Pontiscum Decretis obstreperent, placuit Apostolicae Sed ad novum, supremumque examen rem totam Ie-
Itaque Innocentius X summa cura ae studio tam per se, quam per viros doctissimos, excussis Jan senii volumine, ouinque ex eo propositiones elegit, quae praecipuam libri doctrinam continebant, easque -- pius examinatas, de Apostolicae potestatis plenitudine, gravibus censuris confixit, Constitutione in perpetuum valitura condemnavit.
Ut veris aliqui ictum hune satalem nova artes novi Authoris capite averterent, has quinque propositiones, quas antea ipsam esse Augustini doctrinam defendebant, postea aliqui mutato consilio easdem a Iansenti libri, ac mente longissime abesse affirmarunt. Hos demum novo diplomate compescendos censuit Alexander VII. quo damnata dogmata, non tantum eadem qua praedecetares censura profligavit, sed etiam ea in Jansenti libro eo quo damnata sunt sensu contineri Apostolica authoritate defini
Ut igitur has quoque propositiones in controversiis polemicis de Gratia qua caepimus methodo, Missionario Apostolico breviter proponamus, primis singula dogmata cum censiim illis inusta profer mus, inuo loco ab authore tradita sunt, prolatis etiam ipsius verbis , demonstrabimus. Dein quo
modo Scripturae, Conciliorum, Parrum, ac praesertim S. Augustini authoritati adversentur, cum facilior argumentorum solutione, breviter, dilucidet
Prima Iansenti Propositis. ALUM Dei pracepta hominibvi justis volentibus
cs eo Atιbm, secundumpraesentes quaihahev ω- res, sunt impossibilia deest quoque ista Gratia quaposibilia m. Hanc doctrinam Innocentius X. de Alexander VII. ut temerariam, impiam, blasphemam,anathemate damnatam, S Haereticam declariuunt ac damnarunt. Extat aute illa doctrina in libro Ianienti Tom. 3. lib., cap. 3 col his temurus me istor omnia
76쪽
oc Tract. li Cap.ll. De Grat. Operibus, Lib. Arbit. Controv. Recent.
plossi planusimeque demonserant, nihil esse inta. is possibiba , anathema sit. Idemque Concilium, ad gustini doctrina certim ac fundatι- quam esse praecepta implenda Dei praecepta adesse justis vites, nee abesse quadam qua hominιόω non tanti m Udelib- , excoe Dei adiutorium disertius inculcat, eadem Sess. 6.catu, ob ratu,sed Debbui quoque Iustu volentιbm, cap. u. tem impossibilia non jubet, sed jubendo mo- conantib- secundism praesente qua habent virm snt et re facere quod possis, a petere quod non possit, Eι ossibilus, deesse quoque gratiam, qua flant possibilia ad uvat ut possis. Idem patet ex iis quae habentur eod. cap. col. 21. dc Si quaeras, quid ad haec profligati dogmatis asser- 16. tor Arsutias quaidam obtendir, scilicet, Impotentiam Reprobam illa doctrina primo ex Scripturis. Hae implendi mandata talem esse, ut peccatores non desi-en:m hortantur homines ad omnium mandatorum nerent ea impli re, si vellent velint enim, mox ut observationem, quod ustra fieret si ad hanc vo voluerint, mandata implebunt. 'perta est haec re-luntati humanae vires deessent quinin gratiam qua sponsio, eamque tam facile capio, quam claudum praecepta impleri possint eaedem Scripturae diserte posse ambulare, dummodo ambulet istud vero non pollicentur . ad Corinth. io v. 13. Videlis Dem, qui concipio, quid ista potentia ad ambulandum juvet, si non parietur vos tentara supra id quod potinu Et Lu quis incedere)ubeatur, qui fractis cruribus non ma-cae I9. V. 2I. Regnum De intra vos em a Joan. s. v. gis potest gressus mare, quam assismptis alis in cae- . Mandata altim gravia non sunt. Quomodo vero lium evolare. meque magis concipi potest quo pa- pr via non essent, aut intra nostram Potestatem con Oto peceato possit mandatis obtemperare, cui deest si uta, si nec gratia, nec vires adessent, quibus per gratia potentia, ut per viam mandatorum progredio crvationem niandatorum peccatum vitari pos valeat. sit At, inquies, posset peccaro implere praecepta in Causam vel comminiscitur ansenius Tom. s. alio statu quando sciscet gratiae victricis auxilium Iib. s. cap. ι . cur non si ustra ad observationem man haberet, ac proinde dum peccat, est saltem remote datorum consilia, Sc monitiones adhibeantur: Quia potens ad non peccandum. inlati, habent usum significandi homini, uis forte os Sed quid juvat posse hominem in alia hypothesi sis, faciat quod iubetur, si non posse infirmitatem do servare praecepta, si nunc dum mandatum illi incumbit
leat oretque pro viribm impetrandu ita constitutus sit, ut auxilium in promptu non habeat,
At quid iuvant ista ad movendam peccandi ne quo possit praeceptum explere ut si quis in tenebriccssitatem, si dum tentatio urget, nec spatium, nec eos carcere conclusus Iubcatur litteras perlegere, gratia ad orandum necessaria concedatur Hanc au quis dicet illi nunc adesse obtemperandi potestatem, in quandoque deesse diserte fitetur ipse Jansetuus quamvis postea, si panderentur senestrae, luce assulgen- supra cap. 3. ER, ait, quadam voiantatis an mira te, legendi facultas non deesset Nunquam lane nequa non potent certas tentariones superine, nec ades gavit Calvinus voluntatem humanam , quae violato rana, qua supcrentur, nec Θιrat orationis quo vi praecepto in peccatum prolapsa est, potuisse a Deo per res impetrentur alia auxilia inflecti ad praecepti observationem racta
Reprobatur secundo, ex mente . Augustini, men ejus doctrina ab Ecclesia reprobata est, eo quod quem frustra Jansenius doctrinae suae patronum glo asseruerit, in hoc statu homini justo aliqua Dei praeceriatur. Hinc eium errori apertu refragatur de pec yta esse impossibilia. Hac igitur via nullum datur et-catorum meritis 3 remis lib. 2. cap. 6 Dubitare, fugium, nisi lubeat Calvini vepribus inhaerere. inquit, non possum, nec Deum aliquid impossibile ho mi tentatur via, sed longinqua ad Adamum mina praecepisse, nec Deo ad opitulandum maiuvan scilicet,&Paradisium, d prima mundi exordia re-dum, quosia quotmbet, imposbile aliquid esse, ae curritur. Praetenditur enim peccatum quod a no- per hoc potest homo, si velit, esse fine peccato ad uim a bis propria voluntate admittitur, continuarionem eia Deo. Quid dici potuit apertius Sed audi sortiusto se delini ab Adamo in Paradis pridem eommissi, exquentem Sermone 9I de tempore Execramur bla quo in nos peccati semes profluxit atque ita ex utrisybemιam eorum , qui iacunt impos sis aliquid ho utque peccato unum quodammodo actum conflari, mini a Deo esse praeceptum, mandata De non a si, qui nobis hoc ipso si liber , quo in Adamo libere in-gulu,sed ab omnib- an communi posse servari Quini cepit. mo lib. de nam e grat eap. 6 . pro evidenti principio En Machinam longe quaesitam, belle compa- statuit, neminem posse peccare in eo quod nullo mo ctam. Quid enim a veritate longinquius fingi po-do caveri potest peccatur autem praecepti violatio test, quam peccatum ab uno homine propria volun- ne ergo ea caveri potest. late hodie commissum, eam quam habet libertatemAS hunc Scripturae ac S. Augustini sensium tam isto modo dei ivare ab alieno delicto , quod a sex exploratum accedunt Canones Conciliorum, a qui millibus annotum suae tantum voluntatis arbitrio Iibus impium dogma diro anathemate confixum est bere incurrit Aliud longe est de reatu peccati origi Sie enim primis illi Ecclesiae temporibus de hac do natis, quem ut contrahamus nullus omnino voluntatis c trina pronunciavit Concilium Arauscanum an nostrae actus requiritur. 1 . Hoc etiam secundum fidem Catholicam credimin . Quod si possint actus a nobis elicita malitiam Oee- quod accepta per R. prasemum gratia omnes Bapti era, na aeterna plectendam contrahere, ex eo quod ab A Christo auxi Danteo cooperante, qua insalutem per dami peccato causam Mortum habuerint, cur etiam tinent Usint, debeant, se fideliter laborare velint, per amentiam, caecitatem, alias hujusinodi affectio- adimplere. Et contra hujus aevi Novatores novum nes necessarias, peccati reatum non incuriimus, cum hoc anathemati sumen vibrat Triden rinum Sessi c. hae quoque a prim parentis delici in nos proflu- . 8. Si quuia, mi Dei praecepta homini etiam να- xerint
stificar c subgram constituto esse ad observandum,m Quinimo si responsum illud aliquid veritatis ha
77쪽
Tract. II. Cap. II. De Gratia, operibus Lib. Arbiti Controv. Recent. 6
beret, inde pariter conficerem, peccata hominis Ba Perpetuum hunc Ecclesiae sensum veneratur Triptizati omni prorsus culpa carere. Cum enim,utajunt, dentina Synodus,&oppositum contra Sectarios nostri suam libertatem ac formalem malitiam ea non ha temporis sub anathemate proscribit Seg. 6 Can. . Gbeant, nisi ut conjuncta cum peccato Adami, subia fura dixerit liberum hominu arbitrium a Deo motum tato jam in nobis per Baptismum primi parentis pecca citat .... nonpossedissentire, anathemasit. Nec mi-to, non possunt actus nostri, quibus praecepta trans nus aperte Sessi eadem cap. 1. Tringente Deo cor hom
pedimur, sermalem malitiam retinere, aut poenae a ni .... instinationem istam recipiens, alicerepotest.Eodem
Deo iuste infligendae reatum incurrere. Denique si Veritatis spiritu afflatum idem nunciat Concit.Seno- aetiis illi aliena ex libertate malitiam contraherent, ne nense anno Isr8. Decreto fidei is Non est tale trahentis quidem poterunt a Deo sub reatu poenae aeternae homi gratia auxilium, cui res non possit. rubus prohiberi , sic enim in statu naturae lapsae ho Si quaesitur vis divinis eloquiis, si quae veritas San-mini imperare non potest ut careat concupiscentia, tis Ecclesiae Patribus,, Conciliis ex his manifestum quamvis in Adamo liberum fuerit non peccando con evadat, hanc esse doctrinam omni aevo in Ecclesia Chri-
cupiscentiae fomitem posteris summovere. Ex qui sti comprobatam adeo ut quisquis adhuc veritati fi-bus breviter, ac manifestὰ apparet, hanc doctrinam dei tam luculentae repugnat, hoc ipse satis ostendat, se ab Ecclesia merito proscriptam, nulla veritatis specie divinae gratiae posse resistere. Quibus vero modis&argumentis quidam moliantur huic veritati obsistere 6 in operibus gratiae voluntatem humanam ineluctabili necessitati subjicere, 'INteriori grana in statu Mora os η-qMam's inpropositionis . resutatione, ubi agitur de libertatea quocunque defendi.
Secunda Propositio. I Meriori gravi in statu natura lapse nunquam re=βtur. Janlen. TOm. . lib. 2. cap. 3 col. Io, Audiam, inauit, ainutorium gratia, Minusin ita ponitur in ambitrio voluntatu, ut isto utatur aut non utatur, ut ii damplectatur aut deserat, aut ιδ consentia aut non consentiat volueris admedicinale ad utorium Chri usio modo pertinere potest. Idem patet ex eod. lib. cap. 24.
propolitionem Innocent. X. Alexander VII haereticam dechuavit, S est talem damnavit. Repugnat illa primδ, testimoniis Scripturarum,quae docent hominem relistere vocationi divinae, saepius hortantur ut acceptae gratiae cooperetur: quod frustraneum foret, si gratia per se voluntatem humanam ad consensum ita raperer, ut nunquam ei dissentiendo resisteret. Sic autem loquitur Scriptura Proverb. I.
versa . Vbcavid renuistis, extend manum meam, Unon erat qui assiceret. Et Matth. 2o. v. I6. Multi seunt vocati, pauci vero electi Item Matth. 13 vers 37. Quoties volui congregare Alus tuos, quemadmodum gallina congregat pusiossiuos sub alas, Unolui . Et Actor.T. v.sI. Misemper Spiritui Sancto resistitis. Denique Lad Cor.
s. v. I. Exhortamur ne in vacuumgratiam Dei recipia-
ad metitum requisita, mox aperiemus.
Tenia Propositio. AD merendum es demerendum inflatu naturata .
non requιritur ι homine tibertas a necessitate, Ied sufficit libertas a coactione. Hanc propositionem Innocentius X DALxander VII haereticam declaravit, dc ut talem damnavit. Eam vero doceti explicat fusa Janldiuus lib. o degrat. Salvatoris cap. 6.&seqq. ubi declarat inordine ad actionem meritoriam vel dem ritoriam, nihil esse quod impediat libertatem voluntatis, praeter coactionem. Et breviter Tom. 3. lib. i. cap. I 1 col. 618. Sic pronunciat Nihal aliud libero gener liter repugnat, quam necessitatis Hum prementu cogentissueviolentia. Et hinc asserit satis inesse libertatis ad metitum actui amoris quo Deus seipsum diligit , si Deus meriti capax esset. Huic errori sat ape tὰ quadrat haeresis Calvini, quidi serie profitetur, se non aliam impugnare Iibertatem, quam cana quae lita est in facultate voluntatis ad utramque partem expedita, quae scilicet praebeat liberam a-Jam vero inspiciamus de hoc dogmate quis fuerit
primaevae Ecclesiae sensus, ac imprimis . Augustini lib.
de Spines liti. m. a Misericoriua Deipravem nos,consentire autem vocationimi aut as adsentire nostra vo-Iuntatis est. Eodem modo vim illam voluntatis, in reris. An non otiosa haec ad gratiam recipiendam exhor gens Vel non agendi potestatem, quam libertatem in-tatio,an non iniqua in resistentes exprobratio,si talis es distς entiae nuncupamus sic enim loquitur ipse in set natura gratiae divinae, ut a nulla possit voluntate re Antidoto ad Can. s. Cone. Tridentini. De verbo, in-Puit, nemoveamin rixam , sed quia periberum arbia trιum intelligunt Catholici eligendi facultatem, amas in utramque partem liberari seruta, titulum fine reesse aut a mane, Christum habent authorem. Quam vero longe abeat dogma hoc fatale a Scrupturae, Patrum,&Ecclesiae sensu, testantur aperta v pellenda gratia vocationis divinae, exponit in Evange ritatis oracula , quibus inimicum gratiae de libertatilio de vocatis ad nuptias, quorum aliqui noluerunt humanae commentum perpetuo aversantur. Christo vocanti obtemperare: Adiliam coenamuriquit, Atque imprimis ex Sactis litteris manifesta intomnec omnes crus vocat*unt venare voluerunt, neque isti qui uetur sententia Genesis . vers. . Nonnes bene egeris venerant venire possentnsvocarentur itaque necisti de recipies;sin autem male, suste erit appetitus tuus, ει tu benisi trisuere quι venerunt, nee sili qui noluerunt e domnaberis illiin. Hanc expeditam ad utrumqlic libem nare,debent Huratribuere Idtantum i Qv v va tatem in homine usto diserte agnoscit Ecclesiasticus NIRENT OCATI ERAT IN LIBERA OL TATE SAu cap. 3r ver I cu potuit transgrediis non est transegustino testis accedat ejusdem Doctoris rivi disci gressin facere mala Uno fecit. Nec minus humanam pulus S. Prosper lib. 1 devocat Gent cap. 16. Volun libertatem, ut subsistat, ab omni neces state cmotam erudes habet murabiliraresdeficit, de gratia vero opse requirit Gentium Apostolus r. ad Corinth. . vers. r. rugarione siprseit Et amo a multis refutatur gratia, in statuit m eredeseu rmus, non halen necessitatem,r orum estneam ,quod amastu recipitur,raria divina intestatem autem habens sua voluntatis. Neces ira-
est,ta voluntari humana rem a libertate seiungit Apostolus, illam cum LM
78쪽
6 Tracst. Π Cap. II. De Gratia, operibus, Lib. Arbit. Controv. Recent.
tare conjungit Jansenius quis hic erravit, nisi qui er-Tare potuit
Sed, inquies, quid de Augustino Sat nota ejus mensi sententia, si non alius quam ille Ecclesiae Augustinus audiatur. Paucis verbis decretoriam in hac controversia sententiam pronunciat Lib. de vera Religione cap. I . Uuoniam peccari non dubium est, nee hoe ovidem dubitandum video, habere animas tiberum voluntatu arbitrium tales en servos suos meliores esse Deus Iudicavit, ei servirent liberaeiter, quod nudo do fieri posset, si non voluntate, sed necessiιate servirent. Audisci Augustinum libeium aibitrium sic explicantem, ut nucla sit hiaralitas, nulla libertas, si Deo non ei viatur ea voluntate quae omni careat ne- cellitate. An non hoc iterum inculcat lib. de Spir. dei t. cap. 34. Consentιre vocatuni Dei vel ab ea du- sentire propra a voluntatu est. Iterumque de lib. arbit. lib. 3. cap. i8. Ma est causa voluntatu . non ei potest resisti, sine peccato e ceditu autem potest, non ei ceda-srar, F non peccabitur. Si qitis Augi istin tim tam clara, tim lana suadentem audire nolit, videatne ab eodem insaniae arguatui lib. de duab Animabus cap. u. Dicere reum tenera quempiam, quia non fecit quod facere non potu/t, summa est iniquitatis, re insania. Quid ergo mirum summos Pontifices divino Spiritu afflatos illam doctrinam abolere, quam Sacra IIm Iitterarum , Sanctorumque Patrum consensus toties
Consenti im hunc testatur Concilium Senonense in dccretis fidei decreto s. ubi concludit, ercurrenti Sacram Scripturam obvium esse quod liberum inutiamvis partem hominis arbitrium asseveret. Horum denique vestigiis insistens Concilium Tridentinum Sess. 6, Can. . sic tandem definit. Si quis dixerit liberum hominis arbitrium a Deo motum σαει- tarum ... Deo excιtanti atque vocant non posse dissentire si velit, anathemasit. Agit autem de potestate dissentiendi, quae consistit in libertate indifferentiae ad merendum & demerendum necessaria. Si enim libertas ad metitum requisita stare posset cum necessitate ad unam partem determinante, parum Concilio laborandum fuisset, ut statueret delibertate perquam voluntas motioni praesentis & excitantis gratiae possit dissentire, cum haec alia esse non possit quam libertas in sensu composito expedita ad agendum vel non agendum, quae clam necessitate ac unum adstringente componi non potuit. Quid igitur in re tam clara reponunt istius dogmat:s patroni Al quas excogitan subtiles remoras quae perspicuae veritati tenebras offundant. Ajunt enim se admittete in voluntate libertatem sive indif- serentiam potentiae, non vero actionis istam verbind:fferentiam potentiae dicunt litam esse in mutabilitate, cxibit rate humanae voluntatis , quae annexa est statui vitae praesentis, in qua modo ad volendum, modo ad nolendum facile inflectimur, quamvis quod in particulta volumus , id necessarib
Sed quid hoe aliud est, quam voluntatem de uno actu necessario, in alium necessatium devolvia cum quaevis ac o voluntatis sita careat indifferentia, A eliciatur hic tune a siten a in ac tu primo ad illum determirata. Aut quam potest ipsi potentia habere indois rentiam, quando ii ne Dotestate ad oppositum , ad hanc tantunimodo actionem adstricta,
tinetur Itaque tota quae hic praetenditur voluntatis mutatio, alia non est, quam coi catenata commutatio unius necessitatis in aliam interea in quavis actione catenam semper ad unum astringentem subit voluntas, sive aut eam operis boni, sive ferream actionis pravae : Oprio Ver catenae qua alti ingitur non est
ipsus voluntatis led pio videntiae gubernatricis, quae live delectationem justitiae, sive concupiscentiae pro arbitrio dispentet, debebit illi voluntas humana inevitabiti necessitate obsecundare. Haec illa est insignis larva libertatis, quam neque Manichaei quos impugnat Augustinus , nec Astrologi fatorum assertores, nee Wiclesiis, aut Calvinus ab Ecclesii damnatus, suam esse recusarent, ac proinde, si huic sententiae credimus, haeretici illi totam admisere libertatem, quae ad merendum demerendum in naturae lapsae
statu requiritur. Ab sane libertate eget creatura ratione praedita, ut apud suum creatorem laudem vel vituperiuin praernium ci poenam mereatur: ut inpe cardo voluntatis in bonum vel malum ab ipsa insiscntatur,vi sic agat,ut quantum est ex parte omnium quae actionem anteccdunt possit ab agendo abstinere. Sine hujusmodi libertate nemo sui mancipii actionem minralem poena, vel praemio dignat censebit.
Emipelagiani admittebant pravenientis paria int Priorasne esitatem ad gulos alim, etiam adininum Ade . in hoc erant haeretic quod venn ea rariam talem essecu poset humana voluntas resi ere, vel obtem perare. Tradit hujus primam paelem diffuse nominatus Author lib. 8 de naeresi Pelag. cap. 6. Secundam lib. 2. dc grar. Silvat cap. 4. c. quam brevissime stringit col. t. dum ad veri.irium suum perstringit his verbis: Quanta audacia, post condemnatos Iam tot secum a cassilienses, asserere auod auia in statu Innocentia susscuebat homini ad salutem gratia qua poterat perseverare sivestet, etiam nunesus icere. Declarata
vero est ab Innoc. X. Alexandro VII haec . Propositio falsa de haeretica, ut talis damnata. Prima pars hujus proposit:onis, quae facti quaesti nem continet, alia declaratur ex historia haeresis Pelagianae in usquae aperte tradit S.Augiist.Prosper,&Hialarius, qui contra hanc haeresian decertarunt. Refert vero Augustinus lib. de Piaedest cap. 2. . F. Semipelagianos grati atri interiorem ad singulos actus non admisisse, sed censuisse, initιum fidei esse ex nobis , tanquam Afris non a Deo nobis doneIur. Idem Fidem non esse donum Dei. Item, Eos agnovisse quaedam irae rita sua, tanquam ipsi sibi ea fecissent, non gratia Dei
Denique, scredereta perseverare sta, Mum esse, tanquam non a Domino nos accipιamus se Consentit fuscS. Piosper contra OlINOiem, praesertim cap. . c. IO.I3. I .in deinceps, ubi disert exprobar, quod diceret hominem posse bene agere linc gratii; non incitatuina Deo; ant gratiam; sine adjutolio Dei; pcrviros tantummodo huminae Voluntatis merito gratiam praeveniente&c. Quae omnia in illis adeo obvia sunt de manifesta, ut contrarium sustinere aliud non videatur esse, quam velle quodainmodo lectori oculos,&mentem eripere. Secunda pars propositionis damnarae asserit: Har sim esse Semipelagianam, talem admittere rearia, cuspossis humana volunta resipere vel obtemperare. Haec autem
79쪽
Cap. ll. De Gratia, Oper. Lib.
tem assem,non videtur reipsa dissidere a propositi ne secunda, quae supra refutata est. Ne lupeunterιori gratiae institu naturae iam nunquam resiui. Potest vero utraque Propositio Calvino authore pridem gloriam. Docet erum ille ita a In t. q. s. . it. Errorem esse Scholasticorum, quod putarent in manu nostra esse respuere vel recipere Oblatain Dei gratiam , fuiste hunc errorem Pelagianorum, quos secuti sunt Semipelagiani , ibidem Calvinus diserte asserit 6 23. Audiamus, inquit, nunc Augustinum μισωerbuloquentem Metam nostra Pelagiani , hoc esJG6honus Sophista , totam vetustatem nias adversari pro suo errore criminentur, in quosculcet patremsuum Pela-P- -ιtantur, a quo in eandem arenam etsi Augustinvi protradim eis.
Porro ne in refellendo hoc errore ex Scriptura ac Patribus superiora repetamus , exubla Tridentini definitione unum sormemus argumentum nulli respuendum, qui orthodoxae Ecclesiae authoritatem salvam velit. Tridentinum sic definit sessi c. cap. . Si eruis dixeris liberum arbitrium a Deo motum cs μίμ eum non possedissentires velit, anathema sit. Censet igitur liberum arbitrium, hoc est, humanam volunt
tum a Deo motam per internam gratiam posse illi gratiae dissentire sive resistere , vel consentire si velit, quod est obtemperare. Atqui propositio damnata ex adverib asserit, Semipela anum, sive haereticum, esse admittere gratiam cuipsis humana volunt, resist me veIobtemperare. Ergo Semipelagiana, falsa est definitio Tridentini di vera est a Pontificibus damna
ta Iansemidoctrina quod salva fide Citholici vetitate nemo adreuserit.
Frustra hinc quaeritur effugium. nexus est qui nec silvi, nec frangi potest. Frustra, inquam, cum quia busdam finge Concilium hic ad potentiam remotam, vel adsensium divisum respexisse , dum dixit liberum arbitrium posse dissentire si velit , posse autem velle dumentire pro eo statu quo praesentis gratiae impulsu carebit. Quis enim credat Concilium in re maxime seria nugas agere , aut linguam loqui quam nemo capiat Nemo nisi nugando dicet, pauperem posse facere eleemosviram , si velit sis media requisita in
promptu non habeat, aut potentiam proximam ut ea acquirat. Neque dicetur linarus posse currere , si ve- Iit, si praeter voluntatein non adsit illi facultas qua posis se vinculis expedire. Ergo quando Tridentinum pronunciat, hominem posse dissentire divinae gratiae s velit, necessari dentur, adesse potentiam proxii mec expeditam, ut velit dissentire, aut tollere impedimenta quae faciunt, ne hici nunc possit dissensum elicerta Ergo necessarium est verba Concilii gratiae
Jantemanae voluntatem ad assensum necessianti, ediametro adversari.
Atque hiis ulterius satis inferri poterit, a Concilio definitum esse dati veri nominis gratiam mere sufficientem , cui voluntas actu resistit , quamvis in ejus potestate fuerit illi consentire, obtemperare. Sed hoc infra inter controversias Scholasticas de gratia magis explicanduin erit. diuinta Propositto. ST pelagianum est disere , ChristumVo--nibinoismnoo homam,su mortuum esse , At sanguine se
sp Hanc conclusionem ex suis principiis infert idem Ja unius , quam . Augustino imponere co- R. P. AUris om. L
natur , sic enim loquitur ille lib. s. de gratia salvat.
c.i p. I. col. 9o. MDAE' inquit cum in Augustini doctrina, constitua certa ruesnt, nAsia modoprinci pia Gmeonsentaneum ein, ut Christuι Dominaia, vespro insidetiam in infidelitate morientiam , vel probustorum non perseverantium aeterna salute mortuu esse sangu-
ne uisisse semetinum redemptionem dedisse, Parremorasse sentiatur. Contra hoc dogma fidelium auribus sane eerbis sinum , Ecclesia Romana , varia censurarum fuliminna pridem detorsit sic autem post alios Innocent. X. Alexander VII in diplomate gemino adversus propolitionem quintam Jansenti, de cadoctrina pro
nuntiavit : GJam temerariam scandalosam us inousiectam eo sensu , ut Christus pro salute dimtaxat praedestinatorum mortuus sit, impiam, blasphemam, contumeliosam , divinae pietati derogantem , chlaereticam declaramus , dc uti talem damnamus. Damnatur autem merito haec doctrina, quia aper te adverIatur divinae Scripturae asserenti, Deum velle
omnes homines salvos fieri, Christum dedisse semetipsum redemptionem pro omnibus. Sic etiam loquitur Apol lus i. ad Timoth. cap. a. Obsecro
gitu primum omnιum fer obsecratione , orationen postulationes, gratiarum actiones pro omnibu homι
mbin , pro Regibu es omnibus qui in sublimitarasset,
ut quaeiam ranormiam vitam agamus ιmomm pre rate seasitare hoc enim bonum e V, cs acceptum coram Salvatore nostro Deo. Qui OMNE HOMINE VuLTsAL vos FIERI, c ad agnationem veritaris veniret tinus en Deus, unus oe Mediatorie es hominAm ho
mo Chri ιλμου Qu DEDIT REDEMPTIONEM SEMETIPsVM PRO OMNI Eus Ubi sine ulia excoptione Apostolus affirmat, Deum veste omnes homines salvos fieri,&mox rationem assignat, Uninen es Dem, unu G Mediator Deies hominώm c. At qui absolute dc absque ulla limitatione, omnium hominum unus est Deuc ergo etiam , nullo excepto unus omnium est mediator,pro,ivilibus mortuus est, ,ro omnibus etiam reprobis in cruce sanguinem
e dit. Quod vel ex eo confirmatur, quod Ap stolus diserte affirmet Deum velle tavos fieri omnes pro quibus dicit orandum esse , cupit autem Oratio nes fieri pro Regibus, S omnibus qui in siiblimitate sunt , cum tamen eo tempore essent Reges genti les ac reprobi ergo non potest Apostolus intelligi de Christo mortuo pro solis praedestinatis. In eundem sensum verba Apostoli intelligit S. Augustinus lib. de Spiriti&litter. cap. 33.VM aurem Drauomnes homines salvos fieri , σια agmtionem veritaris
Ubi admittit S. Doctor Deum ex parte sua velle omnibus salutem procurare in illis etiam qui libero a bitti male utentes incidunt in iudicium & damn
Ut sententiam Augustini tam manifestam declinet lanianius, persuadere conatur, illum loco citato non loqui ex suo sensu , sed Pelagianorum dogma tecitare, postea refellendum. Sed inane est hoc effugium; hane enim doctrinam minime reprobat , sed persit tantum disputare contra Pelagianos, an fides ideo
lit donum D EI, quia provenit albero arbitrio quod Dira reatum est , demum addens , ideo fidem esse donum DEI Miae se sisnurus agis
80쪽
. Cap. l. De Gratia, Oper. Lib. Arbit. Controv. Recentiores.
Deus ut velimus, s ut credamu , sive extrinsecus, per Sectarios agens , non immerito notat Malde Gangetium, exhortationes msi intrinsecus ubi ne rus olim Lovanti Doctor , Antverpiae Episcopus, inmo habet in potestate quid raveniat,n mentem,sidconsen suis Antist dicis cap. . Vehementer esse sormidan. tire veldissentirepropria voluntatis It Quinimo ite dum, ne hormnes illi, qui negant Christum pro omni. tum dictum suum de voluntate omnes salvandi taci bus mori utim esse , O tandem dementiae deveniant, te approbat,dum allerit dati laomini auxilium,cui con ut cum Mahometanis sentiant, Christum pro nemi-
sentire, ves illentire sit propriae voluntatis Adquid ne mortuum esse. mee desunt qui testentur, plures enim porrigit tale auxilium cum quo possit aliquis dis Calvini asseclas qui in erimum hunc eriorem incide. sentiendo perire, nisi velit ex parte sua etiam pereuntes runt, postea in secundum se praecipitasse. salvos fieri
Apostoli ver locum, quem in hac controversilii Opponunt atiqui recentius eirta praedicta.
cidum ae decretorium Omnis retro agnovit antiquitas, nescio qua distinctionum caligine obnubilarem DR Cn Ris Tu, quidem mortuum esse ditius quam elucidare contendit Dum enim Aposto A sanguinem fudisse pro omnibus etiam reprobis,lus sine exceptione ait , Deum velle omnes homines eo sensu, quod merita illius, quae sunt infinita sints .ilvos fieri , Jan lenius vult Omnes homines in ea sen etiam omnibus sufficientia , quamvis non sui ab illo tentia sum tantum generatim , pro generibus singia pro omnibus oblata. Sed satis refelli videtur bre-lorum, non verbiro singulis generum, hoc est Deum iter evasio illa , ex ipsis verbis propositionis . avelle exJudaeis&Gentibus, ex servis&laberis, ex prin- natae, quae asserit Se pelagianum esse CHRDcipibus&privatis, Omni genere hominum aliquos ST M pro omnibus mortuum esse , languinem salvari, non tamen velle, aut gratiae suae auxilia praebe sedisse. Ergo vera est propositio contradacto-Y , ut singuli homines in individuo filii tiant. Cum aquae docet, Non esse Semipelagianum, sed omni. enim absolute negaret dari hominibus gratiam mere nos erum, mortem e languinem a Christo pro omni- suis cientem,quam ut monstrosam&Molinisticam ab bus omnin hominibus data aut oblata esse s enim olendam jud:cabat, sed doceret omnem gratiam elia pro omnibus omnino mortuus est , pro omnibus
suo modo victricem&esticacem , qualis reprobis ad moriem libam Patri obtulit, intelligi vix posse, Quin perseverandiim non conceditur, hinc illi interendum modo Christus sit Redemptor omnium , si non fuit Deum non velle reprobos per media congrua lal impetraverit omnibus auxilium quo saltem possintv- vos seri, neque Christum pio eorum salute sanguinem berari, quod aliqui negant. Qitium patri obtul sse. Secundo opponunt, quomodo Deus per gratiam Idem gratiae mere sussieientis odium in Calvino, ut mere sufficientem sincere vult reprobos salvos fieri,
lem peperit errorem, ita enim Calvinus de aeterna cum Deo scientes, maliam gratiam dare nolente,
Dei praedest.pag. Ob. recitatis Apostoli verbis, de Vo melius foret ipsis nullam, quam talem gratiam habe-luntate omnes salvandi , eandem distinctionem ita re Sed aeque solvendum est ipsis, id quod chum
subiungit tuis non videt oraenum hic geri mentio mnibus admittunt Quomodo Deus Angelos re-nem potiusquamsingulorum hominum ' nec verὸ ratio probos per gratiam mere sufficientem sincere volue- necaret re Oiliadistinctio, nonsngulos generum, sedge rit salvos fierio Quod igitur gratia si mere sufficiens, ne singulorum notari nec sertiatur effectum,non provenit ex intentione Dei
Et ne huic relpons deesset assii et haereticis praefi illam concedentis , aut ex natura talis gratiae: nam dentia, idem graviori tono inculcat lib. de occulta illa ex se actum bonum semper operaretur, nisi in hoc Dei provid. pag. 737. Certo,incitare,certius et tiaulum meediretur perliberum hominis arbitrium. Atque illis non desingulis hominibus agere, sed intesti reordi ita facile intelligitur, melius quidem esse nullam granes Genera vocationum 'an pro malefido dogmate, iam habuisse,quam illam per contumaciam liberi ar- quanta in concordia. bitrii neglexisse, non tamen melius esse simpliciter Hinc sane patet, quam longe dictus Doctor ab Au non habuisse ratiam illam , quae hominem ad bene gustini mente ac sententia recellerit , cujus tamen te agendum inclinabat cincitabat, cum qua pote- prae caeteris fidelem interpretem gloriatur. Peregri rat recte operariin salvari, si illi inclinationi obtem num, ut existimo , illi Sancti Doctoris senium reddi perasset. dit, in ejus opere non satis observata distinctio volun Tertio opponunt, sicut sustineri potest gratia pla
talis divinae, in eam qua Vult absolute&efficaciter lio sce praedeterminans, quam tradunt Thomistae, aequc
nunes, actu ad salutem pervenire , quam certum est posse subsistere gratiam illam per se semper efficacem non ad omnes,sed solos electos pertingere, ocinaliam, quam junt sitam esse in delectatione victrici sta qua Deus ouantum est ex parte sua velit omnes ad se tiae coelestis&c Sed hanc concordiam nec ipsa halutem tendere ex vi meritorum Clitisti omnibus tenus Schola Thomistica , nec ipse Jansemus admi praebere auxilia: quibus, si non obstet liberum homi si, qui gratiam illam praedeterminantem , ut ali nis arbitrium , possint justitiam, gloriam adipisci. rum gratiam congruam, diserte impugnat,4 a gratu Et in hune sensum doctrinam orthodoxam , atque sua victrice vult utramque longe abesse. Disteren adeo Augustino conformem exponit firmatque Tri tiam gratiae Thomisticae praedeterminantis, rari odentinum sess. 6. cap. 3. Etsi Christus , pro omnibus victaeis Jansentanae, vide in hujus Thomia Parte IImortuus Li,non omnes tamen mortu Ius beneficium recι Controversiara circa initium , Ab hae Doctr
piunt; sed is dumtaxat quibus meritumpassionis ejus com na c. municatur Ubi manifeste mors Christi complectitur Quarto opponunt, Non esse damnatum omnem etiam eos qui ejus beneficio ad salutem non perve omnino sendum quem possint habere Jansenti proponiunt stiones, vel earum Author, sed rantum aliquem len-
Ad extremum , de hoc nefatio dogmate contra sunt determitiatum. Atqui probari non potest quod lansiis