장음표시 사용
71쪽
radium formaliter viserium eruemur. Proderit autem ad huius libri lectionem ructuosiorem, Re- factiones meas caelestes vidisse, quas Ingopadj iis tricem emisi, exist enim Refractionis cumulatiorem cognitionem hauries, s viam planam munies , ad haec ubtilimpenetranda. Solis etiam Elliptici PM- nomenon Augusta editum,non parum sub dij administrabit. l
Vandoquidem radi, in Haphanas oculFpartes tum recta a ς obtique i abuntur,eae autem es situ, gur necnon Gn- state disserunmi consequens en ut radiorum refractio in ij at: qualis autem ea sit in singula vel tunicis vel M- moribus, studiose exquiritur 3 indes Radius vere viserius vel reistitur, vel tandem squod in Retina euenit)se de approbatur.
Corneat superficie videndi actus non elicitur, linearumiuisualium in ocula refractio necessario astruitur,
A ulum visorium sciri, ignoratis radijs visoriis est impos
sibile; quia ipsi angulum visorium constituunt. Radios via urios stiri ignorato organo sermaliseuimmediato usus,est impossibile, quia visorij anguli ex ipso immediatopriscedunrrvn dc operae pretium in dispicere Aurinam oculi pars ossicio vide di m
72쪽
di sungatur, ut sic de angulo viserio aliquid rectius statuatuc Caeterum' quia perspicuarum oculi partium diuersa est dens sitas, ut tib r. traditum, & plerarumque superficies heterocentriscae inter se eexistunt ό idcirco radios a rebus visibilibus trans Corneam est apsos varie refringi est necesse ; quo fit vi aut visio in Coroneae convexa superficie fiat , si quidem ea sub radi)s directis de nullo modo refractis contingat, aut radij sub quibus visio eliciatur, neeessario sint refractio
Agemo. Visio in convexa tunicae Corneae extremitate non fit. Est communis omnium M probatum ti Quia cum quodvis punctum visibile ex innata sua virtute integram sphqram radiosam emittat, fit vi idem ante oculum positum,totam tunicae Corneae superficient conue am radijs suis impleat : quorum ii, qui rectius in eandem accidunt, fortius utiq; s riunt,quam obliqui , quare si in sadem superficie videndi actum vncedamus fieri, fatendum etiam erit; inter omnes radiosa puncto illo allapsos, cum qui ad angulos rectogassiuacesse fortissimi dominiumque in ali os tenere,ita ut sua praesentia aliorum vim elidat quodammodo dc suffocer Cumque Corn. tunica satis muLcum in anteriora promineat hinc fit ut ea puncta visibilia, quae ex opposito pupillae ab obiectis arradiant, Deileorthogonos in ea dem incurrant. Quo accidit uc eiusmodi radij ad Corneam recti,axi optico circum siti tertiam' anguli recti aut dimidiam plus minus portionem aequent ,& scconus iste opticus, sub quo res spectabilis aequali distinctione Stesaritate apprehenditur,fit rem angulus, habens verticem&angulum tectum ascentrum Corneae, laresa angulum comprehendentia in superficie conica, basin in rei visae extremitate. Quod autem Nue distincta visio in to iam huius heseos latitudinem unico obtutu,immoto oculo elici rur, hinc certum euadit,quia omnia & singula istius baleos puncta promittunt re Corneam radibyperpendiculares ; qui proinde eademessicaciti habent, quam ipsemet axis opticus. igitur singuli sita puncta emeaeimine repraesentant c quare si superscies Conu Σatunicet Corneae videt, necesse est, eam rei vise portionem, quae Fl: angulum
73쪽
angulum qua rectum in centro Corneae subtendat simul distinctissimo conspici . cui non tantum omnium doctrina,sed ac man festissima experientia repugnat. 2. Quia res per foramen angustum visa,recedente solo for mine ab oculo, re autem visibili S oculo immotis persistentibus, non arctaretur oculi iudicio sed augeretur; cui tamen experiem tia lib. I. p. a. es a. proprietate 6. allata contradicit. Augmentum autem futum sic demonstro. Sit res
visa A B, foramen F, oculo C D E vicinius, rem tius G: quia ergo radij AH, Bl,per foramen vicinius prolapsi sese 'tersecant,erut anguli AFR& IFH ad verticemoppositi aequales, per i s. lib. I. Euclid eodem go r ij AD, ivbC, ad sor incia G r motius secti, angulos A G B,& CG D, mutuo ar- quant; Est autem angulus AGB maior angulo AFB,pςr 2I. lib. I. Euclid. igitur M. C G D maior in
in Corneam incidentibus facti junt visorh, res eadcimmota Α Β per G foramen remotius, angulo C GD maior comprehensa, apparebit maior, quam visa per foramen vicinius F sub angulo minore lFu, quia tanta apparet res, quan tus est angulus viso ius, factus ax ijs visorijs. Ruibus cum experirientia contraeat 3 visio inςonyexa tunicae C Qxo superficieno
tria foramina conspecta,modo situ euerso,modo recto tripleX,co pareat; modo simpleas cernatur. Cum ei rix radij gre Vpa peritria Aramina in Cornpam allapsi sint recti, inque diuersas parte eiusdem cadant, ipsique sedo aliter visorij, lex qd-rsariisente' tia exista 3t ; nec stariqmian; i semper xmps m ,-μxsem
per unam vide ii . cellar meti m est aut lami sim euerri
aut semper recto spς Vris quia disci Uti io nulla potest. nam organum vitorium quod Corneae superficies esse pinniculi inuariatum manet, obiectum idem statuitur, solo accessar varia
74쪽
η . LIB. II. PARS I. 1 variatur; tria foramina situm & stationem retinent. Vnden cessarium iterum esset, si intra stus recti limites, alamina imm iri punctum visibile recederet, spatium intra simulachra minui,
cum tamen iuxta Notam I. cap. 9. augeatur. Quia experientiae, A. 8. & 9. parte α. C. 4. H. & I2. item Is. & ΙΦ allatae, aeque repugnant huic sententiae Quas una cum pluribus aliis , data opera nunc mitto, ne prolixior instituto meo evadana. Nam sexcentae sunt viae quibus falsitas huius opinationis ostendatur; sed quia propugnatoribus ipsa, Vt opinor , caret idcirco diutius non immoror hic, plura allaturus c. s. quod confusas licet. Oculus*rgo cum ossicium videndi extremitati tun, cae Corneae non committat, Consequens est, visione radsis refractis contingere, ex eo quod radi)laterales Corneam ingressi, ad centrum eius non conueniant,quo fit ut eam ad angulos obliquos . secent, unde in eadem tanquam alterius densitatis medio,neces-
. sarib refringuntur. Qua de Caussa etiamsi in Solis Elliptici Phaemonaeno Augustae, nec non Refractionibus caelestibus Ingolsta- stadia editis,de refractione plurima ex instituto disicrui,quo lecto- . rem studiosum ablegatum velim; hic tamen obiter etiam est tam
RAdius rectus ab uno puctorei visibilis progressus, ob corpo
ra per quae vel ad quae incidit triplex est: Directus,quandoeunus absq; angulo in unoperspicuo fertuni eflexus,quando a diaphano corpore in opacum impactua in idem diaphabu r uertitur; Refractus, quando ab uno perspicuo in aliud diceris naturae prouehitur,& in hoc cρὶ,postpunctum incidentiae, linea recta radiosa progrcssa,angui uni facit eum priore ad punctum incidentiae, quod appellatur punctum refractionis, quia in eo pri. Hi mus
75쪽
FUNDAM OPTICI', 'mus incidentiae radius est a directo suo itinere diuulsus, & qum dammodo frangi caeptus, dum secundum viam angulosam pro cedere cogitur. In schemate; sit A punctum visite,& radiet per niforme diaphanum, usque in B; incidati ad punctum B in op cum & politum corpus CD, v de reflectatur secundum radiu B B, qui dicetur radius Reflexus. Si vero mediu secudu C D,sit al-asta bi,' Nou perspicuitatisquam fuera Regelu,' Primum & radius AB, directus Mest in ulterius tendat in punctum vel G,vel F, non taeens in directiuncum radio incidentu As,ita ut ad punctum incidentiae B fiant anguli ABG,aut ABF, uterque radius tam BG,quam BR Refractus dicetur. Vocant alij radium Refractionis,sicut Radium , ro . flexionis,&c. De hisce radijs plura & enucleatiora reperies in R . fractionibus caelestibus,quas consulas velim
Omis radius qui refringitur,aut ad perpendicularem accesdit, aut ab eadem remouetur. Perpendicularis hoc locota , tr ςst Enpa per punctum incidentiae ad superficiem restinge. 26, Ier Mecta, differt ab ga perpendiculari, quae dicitur Cassietus immis nota cidentiae; nam haec a solo puncto visibili insupersciem restingen- ' tem orthogonos descendit ; illa per solum punctum incidentiae seu refractionis perpmdicularis incedit; unde es perpedicularis. Refractionis dicitur.' Superficies Refrinsens est prima diaphani sequentis extremit . b puncta Punctum , incidentiae est id quodextremus lineae incis ης 4-- dentis terminus insuperficie refringente designat vel occupat,
punctum videlicet superficieipostremae diaphani prioris, &pi
76쪽
mae diaphani posterioris commune. Quando igitur diaphanum consequens densus est,dia-phano antecedente, ea Restactionis ς species oritur quae fit ad e Dusis perpendicularem; quando rarius est a, quae sit a perpendiculari. 3ςst imo Radius a medio seu diaphano priore allapsus , dicitur Incidens, i prout ad medium sequem comparatur; collatus ver l, ad diaph num antecedens si quod fuitdicitur Restactus. Vndefit,ut s multa diaphanorum series sese consequatur, quam punctum aliquod nouum visibile permeat, radij intermedi omnes ab eo pros G Ineide es 4 simul sint & Refracti e postremus solum refractus, primus solum incidens: ut in schemate. Sit punctum visibile A,
xadius per medium primum delatus AB; medium secundum,& min iis densius primo sit CDE, perpendicularis linea ex B, puncto inci- μ' dentiae super CD, seperficiem refringentem excitata, sit BG;ra- . dius ergo, AB,post B non erit BH, cum radio AB in directum p situs, sed Bh vicinior perpendiculari BG quam sit recta BH,quod rest actio sit versus perpendicularem BF in medio densiore D F. Et quia refractionis radius BI incidit in medium tertium rarius, quod est EF Κ idcirco si provehatur idem ulterius versus N restingitur exi, puncto incidentiae, S: discedit ab Irilinea perpendiculari , ita ut radius refra- Cctus IK cadatinter I F, & radium I radio BI directum. Quod si nunc post tertiam incidentiam ad punctum
K aliud diapbanum sequeretur,radius I K utique semper cum rein fractione aliqua noua ad noui per icui principium procederet, essecundum eiusdem naturamatiam refractionem suam attem- Peraret, vel ad lineam perpendicularem sese acclinando in perspia. cuo densiore,ves ab eadem refugiendo,in rariore. Sicutautem primalinea radiosa A B, est tantum incidens, Mpostrema lΚ tantum refracta, in his exemplis, media autem BI, incidens respectu sequentis IK, & restacta intuitu antecedentis
77쪽
co FV FDAM. OPTICI, punct*- sunmones proprias sortiuntur: nam Aest punctum radiosum. B
tum no est incidentiae &refractionis I, similiter. , At vero Κ, quatenus inmina α supersiciem ultimam postremi diaphani desinit, sic neque rest ctionis neque incidentiae, sed est punctum terminans; quatenus veroin primam sequentis corporis planitiem appellit, eatenus incidentiae est tantum. linea ex A in superficiem refringenrem CD, .perpendicularis demissa esset Cathetus Incidentiae. 4 .1a . Et quia quςlibet recta linea in rectam incidens facit vel duos rectos, vel duos obliquos angulos, ideoque in aequales inter Mimmul autem aequales duobus rectis 3 hinc fit ut linea incidentiae, culinea perpendiculari ne sario duos essiciat angulos inaequales; Ai tuli quorum minor dicitur angulus incidentiae, qualisesset angulus invari: a Re incidente radii, AB, & perpendiculari G B versus partem A pris Rς tracta,comprehensus. Angulus minori B G, a restacta I B, & perpendiculari B G, comprehensus,est angulus refractus. Angulus H BI, alinea incidentiae in directum ex Bin H pr ducta,& linea retractionis BI contentus, est angulus Refractim nis. Disserunt enim hi duo anguli. Vide Vitell. I io. ad initium. Definitiones. Ioannes Keplerus in Diopi. Def. I. vocat angulum Inclinationis, quem Vitellio incidentiae facit. ,
DE VERO ET FALsO REI VIS Eloco & vario radiorum vis
Quemadmodum riuulo flumen, flumine fontem,sumo Dgnem, vestigio stram indagamus; ita radio visorio locum rei radiantis 3 verum quidem, per radium directum qualis estin priore figura radius B A, visum eum psalsum,per radium re- framim quem iis,qualis cst Bl, & l Κ: Nam res visui obiecta in eo radio iacere apprehenditur, sub quo immediate a visu com- pro
78쪽
cum cum radio A B uniuerit, videbit punctum A ibi ubi est, inlo scilicet vero quia per radium ΑΒ illud accipitueat vero in I positus spectabit I in O: in Κ constitutus cernet A in P; propter radios per diuersa media refractos,in quibus res visa iacere putatur:&sic clarum est, priores lineas Α Β & BI, plus non conserre, qu 1 ut speciem deserant,per varia diaphanorum itinera usque in I, re 'fractevero linea I Κ eti ni ipsi sensui rem eandem traditiunde ipsa sola φ radius proprie visorius dici meretur,reliquae deferentes ap-'z pellanior. De loco viso M vero, plura & exactiora habes c. I . Deserens' probatione 2. partis huitu &forni Pro confesso etiam habendum est, oculum ipsam b refra-betionem minime sentire; alias ipse rem in alienum locum sibi ab ctio noa ripi non pateretur, sed relictis dolarentium ambagibu ad veram utique radiantis puncti sedem penetraret quod tamen minime
Notandem insuper est,tametsi lineae radiosae A BB IJ &c. seorsim & separatae non exitant, ipsis nihilominus inesse vere M realiter pyramidi seu cono toti radioso, sicut inest linea superficiei, & haec corpori; adeoque has lineas non esse phantisias aut figmenta Mathematicorum, secundum perturbatam quorundam imaginationem, sed ensia vere ex natura rei existentia; ad eum modum quo partes integrantes insunt toti suo continuo. His ita in genere de refractione praelibatis, ad ipsam quae in diaphanis oculi partibus fieri conssipuit propius accedamus.
oculi partibus diaphani SR fractio. .
itii rata. a. ni o ait Mnis igitur radius ab obiecto ad oculum prosectus, trans. gressus Corneam, & in tunica: vueae stiperficiem anterim rem non impactus, omnes tunicas & humores reliquos usqua
79쪽
usque admoridem penetrat,teste experientia, siue enim oculam exemptum adorso denudes, videbis rem quamuis per humores integrostralucentem; siue oculum vivum inspietas transparebit fundus Choroidis: ideoque si radius, immissus obliquus est, ad aliquam horum diaphanorum superficie, necessarid refringitur,. ad quainaurem rectus accedit, irrefractus penetrat. Quod autem radius obliquus refringatur,patet ex humorum & tunicarum diuersia densitate&natura,stu insuper excentrico. Et quod ro cintllapsus non frangatur. emanifesta est demonstratio, aut enim omnino nonfrangatur,autquaquaversum,propter angulum inc ru suo dentia: quaquaversus rectus at C impossibileest in quaqua versus nusquam. Quales autem obliquorum sint re fractiones,accipe paucis,per capita singula,
CApvet VLDisertisumbreuiter, radiu ex aere in Corneam tuni cam oblique ingressum refringi ad perpendicularem
Sli tum Cornea AB descripta excentro radius ex D puniacto, oblime iri eius extremitatem allapsus sit DE, punctum incidentiae E, ad quod egressa C E, esto perpendicularis; quia igiturCornea tunicae densior est ambiente aere, radius DE, r fringitur in Cornea versus perpendicularem linea mEC, dc in radium refractionis E F degenerat: Est angulus F E Q angulus re factus; & si radius D Erecta produceretur intra Corneam,angulus a pro- tracto radio,α refiacto EF, contentus, esset rest ςctionis angulus.
80쪽
DDicendum, radium ex Cornea in Aqueum hu
morem progressum aut omnino non refringi, aut a perpendiculari recederes Resumptis prioribus. Radius EF in Cornea refractus , M ad Aquei superficie iq Fappulsus , aut omnino non rcfringitur, ob aequalem Corneae tunicae densitatem cum humore Aqueo, ut probabilia ter multi sentiunt & ratio sensus' sere suadent. Aut si attenua. tionis& constipationis aliqua differentia est inter ipsa, Aqueus humor est paullo fortasse rarior. Hinc E F, post punctum incrudentiae de Refractionis F, promouenda ulterius, recedit a perpe diculari FC, secundum rectam FG refractam in humore Aqueo ' Quod e autem humor Aqueus & Cornea tunica , eiusdem sint densitatis ex hisce suadetur. alias enim necesse erit nte ipsemCor. neam adhuc aliam statuere refractionem, opterea quod ipsa hu atque deri
extenuationem istius aquae obstare restactioni; nam bullaeaque '' ' 'te condemnant, quae indiuiduis quodammodo superficiebus a. - minae, omnem tamen refractionis proprietatem induun Deinde ea quae angulum siluestrem allabuntur in tunicam Corneam, ab humore Aqueo rariore posito, post transitam Co nea diuertentur per radios refractos, ne humorem Crystallini contingant. Et sic maxime obliqua ad oculum . non spectabuntur ab eode contra experientia.TandemCornea tunica vegeta assi huc & animali modo exemptaaquae immersa, subiectamsibi rem, in aqua non variat visui. Ipsa ergo & humor Aqueus , densitate
non differre videntur sensibiliter. Sed quiquid sit, nos ex hoc . . x. i capis