장음표시 사용
91쪽
lib. I. nequein rectitudinem exporrectus cst, oculo praesertim lumo; fieri nequit, ut radius ullus praeterdictos introrsus vergat romnes enim radi m directi,sea flexi siue refracti, sunt rectilinei. His ergo. Praescius..ti ibi DiςQ illum radium sub quo visio fit, necessario essis
unum ex enumeratis: quia aliquo radio oculus sentit. M oraeter hos alius nullus est.
isti . . Diς. x 'Εὴm portionem de radio vittario sub sua visiost, non esse purictum indivisibile, sed longitudinem aliquam
Probatur L Quia communior Opticorum sententia habet,radium sub quo visio sit, non esse lineam omni latitudine carentem , Ergo simili ration punctum vitimum sub quovisfica repraesentatio contingit, hon eli omnis Iongitudinis expers. . Quia ratio utrinque a spiritu visorio desumpta eandem vim lib, bet, Si enim quoniam ipse corpus materiale & extensum est, i diuisibile sentire non potest sempdum latitudinem, quomodo poterit percipere indiuifibile secundum Jongitudine ' aut si hoc quomodo illud non potest 3pa est et o utrinque ratio. Probatur M Quia,ratio alias reddi non potest, cur punctum visibile in hoc potius loco appareat quam in alio,&curnon ubique secundnm totius coni Optici amplitudirem vi- adeatur. Silpunctum visibile A,&incidat insuper' c. ,ε
ficiem curuam B C ad punctum D, organi viti. - ' ν a
rii assumpti B DC, atque secundum illud se. luin punctum videatur a & sit puncti A. vi. a licsus seu apparenslocus E Interrogo nunc rappa- 'ret punctum A in Ε, & non potius in Α cur non in F aut G'nam ex D, incidentiae puncto radis exeunt in omnia ista puncta, ω is quidem qui in G exit perpendicularis est; qui verb in A,cum radio deferente A D incidit. Facilius autem est,eadem qua ven ris via redire, quam noua eluctari. Ratio ergoloci apparentis, nulla assignari potest, si apprehensio rei fieri dicatur secundum punctam potest dari. si secundum longitudinem aliquantulam contingat, qualis est D Hin organum visus immersa, quae, posito
92쪽
organo desiore antecedetibus Saphanis,restingetur adprepediculare DI in punctum Α, ideoque protracta extra incidentia D,c det in punctum E, non autem in G vel F. Sicut enim linea r diosi quaevis seu directa siue refracta quamdiu in eodem diaph no versatur, rectissimo tramite fertunita quae ultimo visum a citataque videndae imaginem in eodem ei igni, si regredi cogistetur, laeundum eandem ressissimameffertur lineam,cuius lineqportionem aliquam in vivaci organo visus collocauerit. Et hinc sumitur ratio a priore, cur locus rei visae apparens, 'sta dimmodo huc, modo illuc distrahature fit enim hocideo, quia locus de ori visus seu apparens acet in lineaformaliter viseria, haec autem est se illa quae ultimo refringitur; de quoniam ipsa secundum porti nem quam in organo visus habet sentitur, idcirco rem visam illuc transfert, quo ipsa portio in directum extracta tenderet. Validisi simum huic toti argumento acceditrobur ex radio a speculo alia quo reflexo. Constat Gim res visibiles a speculo in oculum retor. . tas, de situm de locum milia variate. Nam modo a de tris, modo a sinistri modo supra, modo insta; nunc inversae, nucerectae; nunc profunde infra speculum, nunc minus profunde, paulo post extraspeculum,quasi in aere pendentes apparenti quo- - rum omnium ratio aliqua solida reddi non potest, nisi quod videantur secundum radium reflexum a speculo, non autem incis dentem in speculum. Reflexus enim radius res visu eo loci osten- dit, quo ipse secundum suam rectitudine icnditi Sic plane etiam in radio visorio ultimo refiacto accidit. Qui rem visam a sese uspiam diuertere non permittit; quo loci vili S veri discrepa tia atque ratio euidens flucescita Ex quoiatismira haec enascun-
r. T lineam propriὰ& formaliter visoriam tantum esse in o -l Io, atque in ea oculi tantum parte, in qua videndi vis principaliter inst. Cum tamen esse putetur is radius, quem
93쪽
punctu isile extra oculum in eundem profundit. a. Hanc candem lineam quatenus rem extra oculum repra sentat.& cum eadem veluti unit,partim veram partim apparemtem este, nam vera est qriae in organo visus mali inhaeret . appa rens, quae extra porrigi conlaxuta . py. . Conciliarisoste ex huius lineae narura auctores nonnubios inter se I qui volunt fieri visionem radus admissis, & qui emissis: illi namque secundum veritatem, hi secundum apparentiam locuti videntur esse. Cum enim res usdeatur in eo esse loco, in quo non est,&a quo radius ad oculum nullus venit, consequens erat opinari oculum aliquos radios in illum ipsum locumesac
Omnes radios sermaliter viserios esse refractos, praeter unicum.qui cum axe optico concurrit. αs. Et hunc solum radium habereres spe latet eundem lacum tamverum quam Visum. .ὐ l, Et secundum hunc solamradium rem certissimedirectissmeatque distinctissime spectari. Hinc secundum solum hunet radium artifices collineant, Geometrae terrestria, Astronomicaelestia mensurant. Reliqui enim omnes, quia obliqui oculum subingrediuntur;debitas repraesentant. in aliena loca visum d -
His ita constitutis superest radium Armaliter viis mi
94쪽
nus lineis statuenda sit formaliter visoria.
svolat oculi portiones diaphanas denuo
luerat ista pars, s eum radium qui intiamumfacultatis vi a cubicularium agit, quemi Philosep biformaliter viserium nuncupant, filicite inuestigat, a tunica Cornea usque ad Retianam,in qua illum tande inuenit, Restactionis atque in perientiarum praemissarumsubsidio
Icendum primo. Redius a puncto visibili in Core
neam allapsus, non est formaliter visorius. Alias
- in Cornea eliceretur videndi actus, cui tamen repugnat, - π tioclisensus, de consensus omnium: Autentes sermo est desisPQrficie conuexatantum tunicae Corneae,aut de tota eius prin. . fundia
95쪽
funditate; de haedisseretur Conclusione a. de illa praeter superius
a. p. I. c. I. dicta demonstraturaeterius nunc aliquot modis.
SI radius in Corneae superficie receptus est formaliter visorius.
tunc datur aliquis casus, in quo ille radius refringitur, in eodem; at hoc est impossibile, per omnem tam Dioptrices doctrinam M verilatum: quam sensus experientiam: quia nunquam radius refringitur nisi in corporei si mrficies autem non est compus,&c Impossibile est ergo & id ex quo illud sequitur. Sequelam maioris demonstroper Experientiam quintam capite I parte 2. f. i. dcx ad initium explicaram. Cuius vi sequbtur, si unum idemque punctum D, aut N an s. capitis figura per duo eiusdem lamellae foramina in Corneam arradier, punctum ilIud gerrimatum iri, de sub radio quidem dextro allatum,in sin, steriorempatiem ς sinistro in dexteriorem casurum, sitibus per mutatis; ure per iciuari cuilibet in promptu est: quibus irrefragarbiIiter positis. Sit hic in adiecta figura,radius incidens A ψAB, a punctovisili A, per foramen dextrum admis- . isus intra digiti ab oculo distantiam ς igitur adstipulantet expetientia, modo citata, punctum A videbi tur in loco sinisteriore,qui sit G,quod fieri nevit,ni. si per radium refractiam G B. Et sic manet etiam demonstrata sequela maioris, in aliquo saltem possi bili casu. Ex quo mox nses. tur haec contradictio. Per Experientiam c. s. 7.&8. II. allatam, A videtur in loco G; & per solidam res amonis doctrinam, in nudam Corneae superficiem receptus radius A B, omnino non refringitur,ideoq; a Ioco, non transfertur,& si videturinon vid tur nili in A. Ergo si in Corneae superficie visus officium iuuifrrabsoluit, punctum A per dextrum laminae foramen admissum sp etaurin A; Igitur non spectatur in a quia in duobus simul locis per unum aduentans radium, idem punctum cerni non potest: M per experientiam datam spectatur in G: idem igitur simul sp ctatur de non spectatur in G. quod est impossibile. Visorius ergo radius non est formaliter in Corneae superficie,dcc.
96쪽
Pξr Experientiam citati Capitis 8. unum punctum per tria
sexamina aspectum, in certo casu manet & apparet unum: hocautem fieri est impossibile, si radius formaliter visorius in Corneae superficie existit. Ob duas enim solas causIas illud pulmctum unicum apparere potest: vel quod radij omnes in Corneam accidentes ab eo tanquam unico sonte scaturiant; & hoc non rquia sic nunquam idem punctum pluralitatem foraminum imita. retur: quod tamen accidit. vel quod radu in Cornea refracti post testactionem in unum locum concurrant,& sic imagines rerum visarum simul existant; & hoc non, quia radium sola su perficies non refringiti &tametsi hoc fieret, tamen radius refractus nunquam perpendicularem, ad quam restingitur omnino assequeretur3 non ergo coincident unquam in superficie tunicae Cornelli radij in eandem recepti: Ips ergo nunquam rem per plura for mina visam, repraesentabunt unam. Ergo non sunt radij form liter visorij. &α
Sumitur ex Experientia 4. c. q. p. a. l. I. Cornea enim tunica illius hominis est sanissima, puri ma, pollicissima: quod patet rerum obiectarum repraesentatione, quas speculi instar accipit,& reddit. Ergo si ipsa videndi facultatem nacta esset, non pocset eam non exercere imaginibus rerum videndarum perfusa. DLees spiritus visorios arceri, & sic naturalem functionem impediri. Respondeo; si nutrimentum aditum ad Corneam reperit, magis , spiritus visiui, utpote subtiliores, dcc.
OBVia est ex Experientia 8. Capite ii. allata. Ibi enim visiqomnino Ccstat, vel vitiatur, non quia Cornea Iaeditur, sed quia aliae pacies vel inficiuntur , vel speciebus iter in
97쪽
eas necessarium intercluditur. Qiuinimo, ij quibus tunica Comnea acu argentra transfoditur,ad viscosum lentorem Crystallino obductum tollendum, eandem acum intra Corneam &Vu stallinum motam, nubilo licet aspectu, obseruant tamen: id quod mihi vir grauis& Religiosus talia aliquoties passus,ipsemet attestatus est. Omitto sexcenta alia,ne inclara luce caecutire velle videar. Omnes enim experientiae l. I. p. ti productae,contra bacopinationem militant,quemadmodum qui rem hanc aequa lanc trutinabit, perspectissimam inueniet. Maneat ergo, Radium in Corneae superficiem allapsum, non esse formaliter visorium.
L cae inter extremitates eius conuexam & concaua immersus, non est formaliter visorius. Probatur
ratione, sensu&consensu omnium, & demonstratur porro hoc modo. Sit ante oculum in vicinia unius articuli digitalisnus punctum visibile liberum A, radians
in Corneam BC, duobus radiis ADM ΑΕ, qui crassitiem eius ingressi, refringentur ad perpendiculares DF,& EF, ω quia A D obliquius incidit quam A E, luti in
Refractionibus Caelestibus lemmate I. C. II. p. M. Ostendi, fiet refractio ad D maior, quam ad E, cadetq; radius DG refractus in locum visum H,& radius refractus EI, in locum L cui reclamat eXperientia, quς .rem in radio Α Diacentem, transfert ad
partem sinistram in punctum L & sitam ' . in radio AE ad punctum M.
98쪽
perientia autem sic habet. Estoacicula Ealiqua AB, ante oculum C D, interuallo articuli
digitalis B D, aduersus nigram tabulam e F G H;
saec ergo acus extenuabitur in maximi cylindri proiectionem lΚLM, cuius latus IL, tegetur a thsiisso radio BD; ut e contra sectu latus CB, auferet μpartem cylindri K M. Est autem iste cylindrus ampliata per refractione acicula,Quae vel no augeretur sed minueretur, si functio videndi tu Cornea seret, propterea quod refractio ad perpendicul rem contingeret; vel si augeretur, accideret id sine ulla intersectione, ob eandem caussam: radius .n. 30 ad perpendiculum refractus,dilataret locumacicular AB, in lineam ΚM,& BC,in IL; ita ut dex-- tra a dextris & sinistra a sinistris occultarentur, &ci
Quoniam experientia teste res a radio AD sin prima figura
ad oculum deportata, apparet in Lue secto enim radio AD, . interpositione corporis opaci, disparet res A ex puncto L, igitur si ex L per D recta agatur in N usque, & recta AD protrahatur usq; in O cadetD O inter DN,&DF,ideoi, refractaDNdiscessit a perpendiculari DF :& eam ob rem, Cornea BDC rarior est aere ;quod est absurdum. Est enim Cornea aere multo densior. Aduerte diligenter,id quod initio etiam moneo, punct*m
A, debere oculo valde vicinum,& rem visam, tenuem seu exilem ede, qualis est, verbi caussa, filum ferreum, acus, &c. alias enim, expcxientia horum imperito, aegre constabit. quae tamen ppus est certissima. similes demonstrationes fient, & quidem multo clarius si idem punctum A,in eadem vicinia ab uno oculo per duo foramina conspectum geminetur situ euelso,tunc enim sinistrum timillacrum iacebit .in dextri foraminis radio, & vice versae ex QUO iterum refractio inseretur a perpendiculari, contra naturam
tunicae Corneae. Nel praeteriri velim illam demonstrationem, L 3 qua
99쪽
ri νγNDAM. Opri I, 'quae deducitur ex capitis experientia de visa uno puncto permulta foramina. Quae, ut dixi Concl. priore, non defenditur per hoc, quod radi j illi omnes ab uno promanent puncto visorio; ex hoc enim necesse foret dicere, unum punctu nunquam multiplicandum; genuina ergo caussa, ex alias radiis intromissis est inu stiganda: qui ex hypothesi in sela Corneae profunditate reperiti valent. Aut ergo hi radi, ςam sint refracti ad perpendiculares suas, in tunica Cornea coincidunt alicubi in unum punctum, aut non: si primum, ergo supra centrum tunicae Corneae conuenire debuerunt, ultra suas perpendiculares,contra omnem Refractio. nis naturam: si secundum, ergo non ostendent punctum unum. aut detur ratio, quomodo appareat unum,in diuersis organi vis rh partibus depictum Aut si hoc non obstat, quo minus res una sistatur, etiamsi per plura foramina videatur, qui fit, ut in duobus alus sitibus res una multiplicetur Quarta etia&8. l. r. partis, 2. experientia, demonstrationes sanὸ inuictas proliac Conclusione suppeditanti quas Conclusi ne capite priore satis euolutas, atque huc facile applicandas, prudens dissimulo. Addo etiam hoc Auctarij loco, Pupillae vari tionem l . I. parte I. c. 7. & p. 2. c. I & M. allatam, gratis esse, si in Cornea obiectum aspectabile sentiatur. Sive enim Vuea tunica fimbriam suam dilatet siue coaictet, Tunicat Corneae adiumenti penitus nihil asseret, imo eidem potius ossiciet. Quia enim ad lucis copiam sese explicat, ipse in caussa erit ut ea fortius & ub rius in Corneam reuerberetur, quod minus accideret, si quam maxime sese contraheret; minus namque a plicata rediret lucis, ω plus absorberetur ab hiante,&c. Tandem quid reliquae oculi partes agerent otiose nimirupro sola inam ostentatione oculum suo infarctu distenderent, C. Ex 'his ergo conclusum utri Comeam formale visias oro
100쪽
i Icendum 3. Radium humori Aqueo inhaereine ς- ι γ
l non esse radiu formaliter visoriu. Sit .n. per part a.
caput experimentum p y cercum punctum A,illitum concavo tubi vitro, lapsum in Corneam radio A B, in qua refringitur ad perpendicularem, ut dictum,&ut refracta linea BC, cum ergo sit Mqueus humor aeque aut quasi aeque densus, atque Cornea,procedet radius BC in punctum D, cadetq; ad anteriora protractus in punctum E ; sed ne dicas, si poneretue humor Aqueus rarior Cornea, lituram refractionem a perpendiculari, εc casurum radium refractum trans A in sinistram; obstat tenuitas Corneae,& aer ante ipsc ita ut refractio inclinatione radu AB, non nossit omnino compensare. Cadetergo radius refractus, semper ad dextram radia ΑΒ. M tamen secundum allatam experientiam,cuiuis obuiam vergere deberet in punctum F ad sinistra partem puncti A. Radius igitur in humore Aqueo receptus non est formaliter visorius: quod erat demonstrandum. Haec demonstratio a sortiori multo magis ostendit in t nica Cornea Radium visorium non esse. Illic enim radius rest, ous BC,semper cadit in E. experientia tamen teste, res visa transfertur in F, per alium igitur id radium oportet fieri. Possent leciliae ex alijs experienti)s demonstrariones huc afferri, sed quia contra hanc Conclusoriem nemo essevidetur tempuslectori noecipiam. Sussicit Physico illud unicum: Aqueus humor i quod nemo negat) non vivit; ergo non sentit. Procurro igitur ad alia.
Icendum Radiiis formaliter visorius non i5, qui extimam Humoris Crystallini superficiem