장음표시 사용
261쪽
in Solin. neque enim hoe proprium Mae, sed omnium serpentium esse, ni b buli lactis sueco alantur. At non omnium sane esse arbitror . id quod Solinus ait Plinii paraphrastes, ellia peculiare boae, ut quoniam avida bubuli lactis est,
boum se idcirco uberibus innectat, luctuque eontinuo te saginet. lnde videlicet nomen. Mihi certe neque auctoritate tanta , neque tam idoneo eonstabilita argumento videtur sententia Salmasti, ut in eam pedibus eam , ae potius existimem apum , lico pro λης, deduci Boae vocem oportere. Irid. X X V III. Italiam contigere sapius. J M , S. omnes. Italia. Impressi. Italia. Nos Italiam, ut sit sententia r quae animalia deportata aliunde , attigere Italiam salvaque ad nos pervenerunt, &c. ges. is. XXIX. Excellentique --velocitate Vros. J Hane vim ae velocitatem . quam - Utis Plinius eum Caelate dedit, male bisontibus Solinus attribuit, cap. 1 o. pag. 4 o. sive codi eum interpunctione praepostera, sive legendi sestinatione inductus in fraudem. Caesaris verba sunt, lib. s. de bello Gall. pag. 7 . Uri sint mmittitilina paulo infra elephantos, spolie. colore, figura tauri. Marna se est eorum .m velocitas r neque homini, neque fera, quam conspexerint, parcunt : hos δε- .riose foveis captos interficiunt.
Ibid. XXX. Vituli polim , te lua quadam similitudine. J M S s le editi ante Hemmolaum , eervice r ipse ee me reposuit et nos, ereviquer ut aliquid utriusque bubali habuisse intelligantur , eervi faelem, magnitudinem vituli. Apud vetustos scriptores, Strabonem citatum in prioribus notis hujusce sectionis, Arist. lib. 3. hist. anim. cap. 6. pag. 313. aliosque, bubali cervis, damis, capreis, ranquam congeneribus bestiis copulantur. Unde Hesychius: δερυεδο. Solinus Plinium transeribens : loco et t. Cum bubali pane ad eου am faciem in Mica creentur. Ut intelligas quantum fidei hae in parte Bellonio tribuendum sit, qui lib. t. Oblerv. cap. so. bubalum dicat a se visum , qui nihil a bove discreparet. Nos eam esse potius seram arbitramur , quam Anatomici Parisienses opere ungulari delineant ae destribunt, appellantque vaccam Barbaricam , Vache de Bam
xia. 4ς. XXXI. Item natam in Scandis via. J Ita reseripsimus, ex eodd. Reg I. g. Paris Chim. &e. Prius impressi libri. notam. At Solinus Ioco cit. Scandisavia insula emittit animal, quale alces. Quibus verbis, ut id adnotemus obiter . Barbarum demiramur , in insula illa septentrionali, non aelitin , ut Plinio placet. sed . ipsam alem nasci a Solino proditum eredidisse : cum is Plinium, ut solet, sem-
τω . aptissime ab alce aehlin, si1ppresso quidem ejus nomine, sed similes inter se
prodendo, distinxerit. Ibid. XXXII. Multis tamen nastratam athlin J Habent impressi libri, narratam m chlin, sed Reg. x x. Paris Chissi. Tolet aliique, narratam ausin, uti iam edidimus. Confirmat hane emendationem A Iberius M. qui ubi de Alce dixit, ad Achiin, deinde pergit, quanquam permutatis litteris id nomen perperam apud eum scribatur: Alei pro Aelili t sed ita tamen, ut alphabeti series, quam in deseri bendis animalibus ae recentendis sequitur, ab Α litera hujusce voeis initium ducendum declaret. Alii, inquit, a Plinio dicitur esse animal mido propemodum simiati, e rens flexura poplitum in anterioribus eruribus, in quo con erit eum elephanto: ct ideo non cubat in terea ad dormiendum , sed innititur arbori, &c. Nugantur a
tem qui vocis hujus, quae mere est balbara, α propria ejus gentis, apud quam id
animal nascitur, originationem e sentibus Graecis petunt, quod non cubet: quoniam Graeis Μίνω sit euri: aut alcem pariter ab Mini, quod robur sonat , deria
IMA XXXIII. sia uallo suis uinum flexu. Jinae Pliniira de rigore eruriam. actu
assignat. Heibus Caesar attribuit lib. 6. de bello Gall. pag. 74. Crura , inquit, a nodis articulisque harint. neque quietis causa procumbunt, neque s quo a lito casu conciderint, erigere se se aut sublevare possunt. Ηω sunt arbores pro cubitibus: μ μι se applicant, atque ita paulum modo acclinata quietem capian , dcc. Con
262쪽
scindit Caeae aloen eiunaehit nee diversa prodere vetustos seriptores de sera sibi Mud satis explorata mirum debet videri . eum de obviis etiam l xpenumero inter se dissideant. Alees eerte decem a Philippo Imp. ludis secularibuet exhibitas suisse testatur Julius Capitolinus in Gordiano tertio, pag. I 64. Figuram nummi repraesentant, quibus signata: - serae , ad perennem celebritatis recoidati nem. Nam in uno ex iis nummis , quem in Cimelio Parisiensi nostro. servamus, jus stini Iem alterum profert Eri Zeto, pag. 141. ubi animalis incerti, hirco similis, leonem ibi signari dixit, nos Alcem esse eaelatam idcirco contendimus, quod ad aliam nullam ex iis seris quas Capitolinus enumerat, reserri merito ea forma possit. Est autem, ut Caesar dixit, consimilis capris figura . caldem magnitudine antecedeus et sunt aures procerae, sunt crura, cum nodis & articulis, ut de alce Plinius, non de aetili censiuit.
XXXIV. Labraum ei superius pragrande. J Prave Solinus paraphrastes, ut sum Ibid. sua dissimularet, haec transeribens, praegrande illud labrum superius. crius eausa retrogradi in pastendo ae litis Pliniana cogitur . discessioite iacta a Plinio , alei-bus assignavit: & qui Solinum sequi se in alce deseribenda prae se fert Albertus
M. lib. xx. de animal. trach. 2. cap. I. pag. 378. Alce, inquit, secundum Solinum , animal est figura. eolore, quantitate. muli pratendens s titudinem isdubium superim adeo habens protensum, quod vis retrograde incedens herbas ιn terra capere non possis.
XXXV. Tradiant in Paonia. J Solinus, ei rea Lydiam Phrygiamque, quasi ibid.
teles enim receptam lectionem tuetur : Κέγα, Ἀμήμ , κεκαμμώνα - - α . α.6 ἀχρητα οὐ μαρωνειοῦ M. Cornua autem curva, o, adverso inter se flexu curva, atque mutitia ad pugnam
XXXVII. Trium iugeriam longitudinem. J Librarioriam potius fidem. quam ibid.
Plinii judicium, eruditionemque, hoe loco desidero. Aristoteles enim , Ioc. eit. pag iis s. quem haud dubie Plinius nunc interpretatur. Bonasium hune resere quatuor orgyiarum spatio . os min tu ἐρraia, hujuscemodi vetatris proluviem Maculari. Graecorum autem a. tria nostratibus passibus pares esse Plinius ipse intellexit, qui libro s. sech. s. altitudinem Moeridis paludis dixit esse quinquaginta passuum, quam Herodotus lib. 2. Euterpe, n. I s. pag. I g. pronuntiavit esse simiamqγκον. Prave igitur Plinianam scripturam, ras sorinarium, librarii eum minus perciperent, in νι 11ramim immutarunt: quandoquidem nullo siphone, aene tormento quidem bellico, nedum serae alvo emissa proluvies . vix tantum spatii transmittere valeat. Inolevit tamen jam aetate Solini in eodieibus Pliniani, hie error : Prolu te eiti ventris , intuit . fimum egerat per longitudinem triam jugorum.&e. Rectius vero Albertus M. lib. g. de anim. tract. s. cap. I. pag. 176. sive sineetiores Plinii codices nactus, sive Philosophi orgyias, ut par est, interpretatus , hae scribens de eadem sera : Contra venatorem ejicιt stercus ad quatuor passis . Sed est alia ramea majorum orgyiarum mensura, de qua dicemus lib. I s.
. XXXVIII. Is testimonio Aristotelis Plinius nune visus sea. Salmasio in Solin. S: Penieerio in notis M S S. Neque enim in eo loco quem signati a Plinio putarunt, libro scilicet ε. hist. anim. pag. 77 . comis munem hujulmodi partum cunctis esse leaenis eredidit, ut Plinio vitum , sed earum tantummodo proprium quas Syria benerat. Oi V ia Σt- , inquit,
263쪽
v iaims 8 5. Cin partis', non quovae te e . qua πι----. Parie aurem iere. Linos fere parat, neque plures senis : isurdum eri μ ιι m. Verum de toto genete Plinio nostro adstipulantur,oppianus I ib. . Cyneget. v. 38. Manuel Phiis Ie, lib. de propr. animal. cap. de leaena, pag g. AElianus tib . hist. anim ear. 34. & quoa rem plane conficit, ipsemet Aristoteles lib. de gener. anim eap. I. pag. Iosε. quem locum a Plinio nunc signari satius est idcirco putate, quam superiorem. Alteram Salinasii eniendationem, qua hunc locum ita legit. ρεν gulos annos miutit ob uuo steriti stere , uec orationis perspicuitas , nee Aristotelis verba, nec Pliniani codices serunt. s. a tr. XXXIX. flos pavissiorer esse. uuam longos . s licινε victo. J Daleeampio asse utimur Ionsos reponenti, litterula ex subsequente Voce repetita , evin priustius tantam ederetur, Sic enim Solinus, cap. 27. pag. scio legisse se agnoscit in Plinio r Longiores, inquit, coma simittes , Aerra mugis ne potentes. Et Aristoteles libro s. unde Plinius haec accepit : Γένη δ' . t λει ι A. νω- γ' - , Ibid. X L Graυein odore. l Ita rescripsi ex eo Aristotelis loco. quem Plinius nune spe. ctat, lib. 8. hist anim. eae. y pag. sol. ὴ Aecidit de auctoritas vetusti eod. Dalee. Bliti Prius , gravem odorem. ab id. x L I.Di satietate , abeaut. J Librorum hactenus editorum lectio est , ut s fa siὸndum si θ non in satietatem abeant. At MSS. Omnes. Reg. I. a. C ib. I. E. Paris. Me. aut si fugiendo . an satietatem, i Tolet. in satietate, habeant. Unde nos lectionem sineeram elimimus, quam α Solinus confirmat, cap. 27. pag. so. Sane is cum fugiendum est m satietate , inquit. idem faciunt: ubi tamen haec Aristoteles dixerit, in iis quae estxant operibus, nondum invenimus. Sect. Is. X L I I. In viros potivi. J In editis, prius. At Reg. I. 2. Chissi. Paris Tolet.&e. potius. Ita Solinus loc. est. Potius autem in viros saevit, veluti admonente natura, Nutrum memorabile nomen Feminea in poena esse. ibid. X LIII. Credit Libra. J Ita MSS. omnes : quam Iectionem egregie eonfit .mat mimus lib. 3. hist. anim. cap. I. ubi leones Libycos. & increpatorios hominum ae mulicrum sermones, precesque intelligere, plurimis experimentis probat. Itaque Salmasius non audiendus, qui pag. 32 s. in Solin. emendat, Traduhba .... de mox , reducem audivisse. Nec Solinus ipse, quo duce erravit : eum id
quod de Gaetula muliere inaudivisse se aevo suo Plinius prodit, ad Iubam tanto
Ibid. X L I V. Leuine obiaiam, serpentes extrahi cantu . . . . verum falsumne sit, vita non decreverit. Mendosam librorum editorum lectionem ex MSS. codicum fide restituimus. Editi, quive ubi etiam &e. Salmasius, in Solin. pag. 31s. contrario plane sensu, vel potius nullo : -πε ιιόι jam .... vita decreverat, puncta negandi vocula quam exhibent M S S. codd. Reg. I. L. Paris aliique Omnes, in quibus etiam legitur , Lemne o iam serpentes, &c. unde nos sinceram lectionem
Se I. II. X L U. Cruciabatque inedia . eum poena in ipsis ejus telis. J Haec sine sineera lectici hujus loci est , quam contra fidem veterum codicum omnium , Reg. I. a. Coib. I. a. Paris Chissi. &e. atque Parm. edit. 8c ali aium, Barbarus immutavit, ut tum pane scriberet: nec quidquam tamen . quod fieri cane oportuit, aut de emendandi eausis , aut de germano loci ita eastigati intellectu disputat. IMid. X L V I. Διονύσου. s Λ prista seripturae vestigiis minime omnium ab-etrat tecepta haec dudum Sigism. Gelenio testituente lectio : nam in Reg. r. L.
Cotta a. 1. Paris &e. echenotos Dionysia legitur. Aberrant autem maxime anorum conjecturae : Barbari, reponentis maeris νύως Διονυσου. Pinti aut, Διωνσου.
Non templum, sed simulacrum ἄγαλμα κε in Elide coli seribit Clemens Alexandr. in Protrept. pag. 24. Hujus vero Δι- ου meminit etiam AEliauus libro 7. cap. est . quanquam mutila narratio iacti hujus in Graeco exemplari, depravataque ata
264쪽
X LVII. Paren*- sev tis naturam, ct magnis idinem metuens. J Ita restimimias in codd. Reg. r. 1. Coib. r. h. Chim. Paris &c. cum antea frigide admodum scriberetur pavens. eui mei par altera statim subjicitur, metuens stilieet. Derortatum eerte in silvas draconem, non ab ipsis puero, sed elam ipso atqua1niciente . a necessariis & proximis docet pariter AElianus , lib. 6. his . anim.
X L U III. Ferunt odore earum mire sui Mari quadrupedes cunctas. J Mirum est Sea. 13. profecto eodiees omnes M S S. sed mendole id quidem , colore prae se serre. Nam Aristoteles, quem Plinius, ut mos est ei, sequitur. lib. s. his l. anim. cap. g. g. IO 24. που νοή, inquit, αὐής -ουσε - exeta. AElianus item lib. s. his . anim.
συνεπιταταν os τη παραλει, &c. Solinus quoque in paraphrasi hujus loci , cap. 37. 37. Plinius ipse denique, id quod omnem controversiam dirimit, hune locum respiciens. lib. M. sect. IS. Animalium, , nullAm odoratum, nisi de pantheris quod dictum est , credimin. X L I x. Dum evitur trem 6m fetus. qui semper numerosin est. J Ab impres forum librorum Iectione discessimus , MSS. eoilleum fidem secuti. Illi, totus enim fetus, inversa etiam interpunctione : hi, nempe Reg. I. L. Coib. r. 2. Chim. Paris &c. hane orationis partem eum superiore connectunt, uti nos edidimus. Solinus ex Plinio haec transeribens, eap. I . pag. 37. de tigribus : Ac maxime.
inquit, potentia earum probatur. rasm maternis euris incitatur. Cum catulorum in-ssunt rutori s. &e. L. Bactria o Arabia. I Quoniam eonsilium nobis est a codieum fide ne latum quidem unguem disicedere , negleximus impressorum librorum lectionem, edentium, Bamtaui O, Arabur, ut Regia exemplaria , I. 1. Coib. I. h. Chissi. Paris Tolet, aliaque sequeremur. Nee nescii sumus virili quoque genere Bactrianos Arabicosque eamelos Solinum protulisse, eap. 4 s. pag. 76. Plinius tamen genere semineo eamelos ubique vocat: sie lib. x I. se a. 61. Camelus ura ex iis qua non sunt eornigera , &c. L I. Et sub pectore alterum. J Ita M S S. plane omnes t sane ita rectius illi, uia. ut videtur , quam editi. em in pectore. Aristoteles, uti monuimus, G cis is, dixit , hoe est , in partibus insertorisus. LI I. Omnes autem jumentorum ministeriis doso funguinitur. 3 Prius Iegebatur. Ibid. jumentorum in iis remis doUo funguntων. At Romanae aures darso fungi quae tandem ferant Admonuit erroris, impulitque nos ad hane emendationem ialinus, in paraphrasi hujus loci. ministerii voce abutens, cap. 4s. pag. 76. Habentur, inquit. eameli, in duplex OmsΤοι- : sunt alsi oneri fer indo accommodati, abi per
L II I. Velocitas inter e os, sed sua cuique mensura . sicuti vires. J Iea Paris. Ibid. cod. & impressa omnes. Reg. tamen I. 8c x. Velocitas in equis. Eosdem secuti mox codices scripsimus, sed sua cuiliae mensura, non sua, ut editi. O V Harum similitudo in das transfertur animalia. JHune Plinii Iocum Da- Sin. 17.leeam pius .issequi eum minime posset. si picabatur olim legi oportere, in almae tranfertur animal. reclamantibus licet exemplaribus omnibus, tum impressis, tum manu exaratis, ipsoque , ut interpretatio nostra palam ruit, Plinio. L V. Nabtin AEthiopes moraui s M S S. NMuma , adjecta ex mee sequenti lit- Ibid. terula. Deterius Albet tus. Anabula, inquit, i pro Nabun bestia est AEt Hopia .... Di autem capite eameti . . . . tinam harum Deum temporibus nostris habuisFridericus I . m partibus nostrM. Lectu digna est epistola Antonii Constantii ad Galeotiam Mansi edum Faventinorum Prinei pem . data Fani x v a I. Calend. Ja'. nuar an. 487. in qua describit per quam accurate eam emetopardalim , qua Latii entium Medi eaeum donaverat Snitamis AEgyptius. Ex ea epistola decerpsit optima quaeque samuel Bochartus , parte t. libo de animal. cap. LI. pM 'O6 ω so T.
265쪽
it. L V I. Pompeii Magni primum ludi ostenderunt ebama, quem Galli Rufumeabant. J Secuti sumus Reg. i. 1. Paris. Chim. ex quibus mox Rufum quoque correximus: Prius legebatur thaum, &. rhaphium. Adjuvat Albertus lib. de anim. tinet. L. cap. I. pag. 183. Chama. inquit, bestia est, atio nomine Rufixus die a , in AEthiopia sub astiso Tropieo habens generarionem. Est autem ad modum i pi in figura. maculis albis per totum respersa : tuitis apta . eo quod disciplina multum
est p.rceptibilu. Videtur tamen ille nec quid ludi essent hoe loco Diobe intellexisse, fle Plinii eontextum praepostera interpunctione vitiatum legisse eo fere modo , Ludi ostenderunt chama , quem alii Rufinum vocabant. e ιe tui . pardorum maculis, ex AEthiopia. Nihilominus in indice hujus loci, de chao , libri omnes
s.ct. is . L V Ι I. Vnim in nare comm. J Unico in nare eornu hane seram esse praeditam docent veteres Domitiani nummi , ae scriptores antiqui r quos inter praecipuus Strabo libo pag. . oeulatus testis, nee poenitendus auctor: atque erecentioribus, in primis Damianus de Gous, quinta parte Chronici rerum gestam in Emmamiduis Regis Lusi cap. I s. sol. 176. ausor est , anno Is IT. mense Februario , ludis Olis pone ab eo Rege exhibitis, pugnasse eum elephante Rhinocerotem , cui uni eum in nare cornu, se iii palmi longitudine, crassitudine ima in parte palmi unius esset. Hune accurate delineatum aiunt ab Alb. Durero, in ligni ejus aevi pictore t ectypa deinde per totam Europam sparsa. Grammaticorum nune trieas ae lites expedire mihi nec otium, nec animus est, super Martialis epigrammate 11. libri Specta l. ubi geminum hule fetae eomu videtur tribuere : eum id eorruptum esse vel ex ipsb Martiali constet , qui unteum alibi agnoseit. Eruditorum ea de re dissensiones Bochartus collegit, parte I. lib. de
rum semiarum: pecitas vero ad collum ipseon usque elabrum est mammas muliebres habet . . . . facies vero rotunda plusculum est, in muliebrem formam vergit. Plura de eo argumento spanhemius lib. de praest. Numita. pag. 2Ici.
Ibid. LIX. uos petasos. J Nominum similitudine Solinus deceptus videtur, seri-Mns cap. 3 o. pag. 37. AEthiopici caeli alitem pegasum esse, cui equini nihil praeter aures iit. Haee enim ad Scuthicum alitem pertinent, quem Plinius fabulosium esse pronunciat. libro Io. seci. 7 o. AEthiopicus pegasus . de quo nune sermo, quadrupes est , non ales : neque aliud, quam de terrestribus animalibus, iustitutum ae susceptum hujusce voluminis argumentum est. Ibid. L X. Croeotar. J Prius editi Crocurvi. Nos ita reseripsimus ex Reg I. L. COIb. I. 2. Paris de quod certius est, ex Agatharchide , libro de Rubro Mari , cap. 39. cujus Graeca totidem ferme verbis Plinius reddidi Exstant ea apud Photium.
-προαγν-δce. Hesych. item , MIMUM . pag. 361. Deleribitur & a Dione. Iib. 76. pag. 16o. Straboni tamen lib. I 6. pag 7 s. nisi mendum est, 1 inhin. Ibid. LX I. Vetieitate ante omnes J Solini paraphrasis . cap. 11. pag. go. Indi is maris votaeris pernicitas. Inde confieere nititur Pintianus Pliniana verba refingi se oportere: Velocitate anu aves. Sed vereor ut impetret fidem. Volucrem Pli-
266쪽
nius pro eeleti dixit. Et Agatharchides , quem Plinius auctorem. est semitis, ναχ θ genus hoc, inquit, taurorum , pernicitate antecellite Hoc tan
L X II. Hinnulei pede, .... Derorum Liberi Patris. J Ita M S S. omnes , non Sin. 3I. ut editi, hinnuli. Ita Horatias ipse.
Vιωι hinnuleo me similis Chloe. Mox item , Sacrorum tiberi Patris rescripsimus , eorundem M S S. & Parmensis, aliarumqtie vetustatum editionum admonitu : quas neglexit Hermolaus , ut fa- eram scriberet : qua castigatione recepta Libero Patri scribendum fuit, non Liberi Patris: Neque enim Rob. Stephanum moror , quem Barbarus in fraudem impulit . ut in Thesauro Latinae linguae copulari recte affirmaret, Sater , cum genitiis r idque hujus unius loci, sed depravati, ut vidimus, auctoritate stabiliret.
LX II I. Uno eornu nigro media fronte cubitorum duum eminente. I Male So- Ibid. Iinus hane cornus longitudinem quatuor pedibus emensius est, cap. 32. pag. go. perinde quasi cubitus duos pedes contineret. Nam sesquipedi par est cubitus, auctore Vitruvio, lib. 3. cap. I. pag. 39. hoc est, pedem cum dimidio aequat, eouligens digitos quatuor & viginti, eum pes ipse sedeeim constet. L X I v. A1 olea alimui, ceterasque membru iners. J Mallet Pellicerius in notis s.ct. M S S. non iners, ut sententia soret, eetera quidem hujus serae membra, esse modita, sed eorum tamen ministerio satis agiliter & eommode uti, excepto capite. Verum huic conjecturae repugnant Solinus, B: libri omnes. LX U. Duorinum non amplius digitorum magnitudine J Consentit Nicander in s.ct. Theriae. pag. 18. ubi basili leus describitur : ἐῶ χχα , μι mensura modusqua tνipalmu. Doron enim palmus est et habet autem palmus quatuor digitos, ut ait Vitruvius , lib. I. cap. t. pag. 4 O. Palmus, inquam, non major , qui απιθαμῶ a Giacis vocatur . de quo nos agemus libro seq.sech. I . Sed minor , qui , hoc est, mensura, ut diximus , quatuor digitorum , ut sunt in manu , conjunctorum . sine polliee. Unde Aetius lib. u eap. - ων longitudinem basilisco tribuit, hoe est . palmorum trium , sive rL. digitorum. Ut in eortuptos Plinii codices incidisse Solinum necesse sit, ae vii. legisse prox Ir. eum de eodem basilisto scribens. cap. 17. o. si . Pane. inquit. ad semipedem longitudinis. Q tuor enim palmis, hoc est, digitis XVI. ut paulo ante monui, pes ipse constat et unde semipes v II i. digitos , non
LX V I. Creditum quondam. J Seripsimus ex M S S. Reg. r. h. Coib. I. 1. Patis. Clii R. 8ce. Creditum quondam ex equo occisum, subintellige, basiliscum :prius occiso legebatur : quod quidem tolerari utcumque potuit, praesertim si leg retur, uti olim conjieiebamus, quodam ex equo occiso. Ied priore emendatione 're-eepta , fides gemina hac voce, creditum, exprimitur : prior ad simplicem historiae narrationem pertinet : sequens, ad miraculum..L X U I I. I ieiuni eas cavernis facile cognitis soli tabe. J Impressi ad hune diem ab ἡ. libri, sola tabe. Nos ex Reg. I. a. Coib. I. 1. Paris Chim. Tolet. Plutianoquelpis favente , soli tabe, hoc est, exusta tellum. Nam ut Solinus paraphrastes ait, Animal id est, Non hominum tantum aliorumve animalium exitio datum , sed terra quoque Usius, quam polluit, exurit, ubicumque ferale sortitur receptaculiam. LXVIII. Ex gente Anthi. J Da Reg. I. 1. Colb I. 1. Paris Chim. non, ut
libri editi ad hune diem , Antat. Ita sane legisse videtur interpolator Plautinae 'sabaIae . eui Amphitruo nomen est, ach. 4. Scena , mi vestram fidem, versu tertio, ubi ad hoe alludens ,
Jam verust, inquit, quia olim est auditum
Fabulario. mutatos Anticos in Arcassia homines, ore.
Mox etiam ex iisdem codd. praeter Chissi. & ex Tolet, seripsi, transnatare, &transnataverit, pro tranare & re naveris.
267쪽
Ibid. LXIX. 1M quoqua Fabis . . . . Mirum est quo procedat Graea credulitare. J Mira hoc loco eonsensio eodicum quos vidimus. Verum eum Latini seriptoris nomen locum hune non admittere Pellicerius suspicetur in Notis M S S. ob ea quae de Greca eredulitate subjicilintur, legi putat oportere, Addit quoque fabulosim, idem Euanthes se ilicet. Nos, si faveant alii eodices, scripserini libentius, id quoque Liaν, vel, id quoque fasus. In Parmensi editione, & vetustis aliis ante Gelenium , legitur. Addit quoque Fabius: Quid si legendum quispiam suspiretur, A dit quoqua D Iu i quia sequitur, Mirum, quo procedat Graea erediar ε. Ibid. L X X. Eianism decimo anno restitutum athletica, certasse in puniatu. J Ita Reg. r. aliique. At numquid rectius, restitutum, humanitati scilicet pristinae, atHenca certasse in pugilatu f1bid. L X X I. Geminum caput amphisbana, hoc est .ina eauda. J Secuti semus Reg.
r. a. coib. I. x. Chissi. Paris. Tolet. &c. Et certe satis fuit ita dioere : nam si M a cauda quoque eaput habet, & alterum suo loco , ut Solinus ait, suisse intelligitur. Et parum apta oratio alioqui seret. Geminum ei caput, alterum ad eaput e quid enim est , caput ad caput f Et tamen impressi libri sie habent, Me s. ad ea ut ad laudam. Id porro serpentis genus amphisbaenae sertitur nomen, non quod geminum reapse eaput habeat, ut plerisque veterum visum est, Nieandro in primis, quem Plinius est secutus: is enim in Theriacis, pag. 17. άμφι et πνον vocat sed quod utraque perinde parte nitibunda serpat. ut Solinus ait, hoe est.
non eapite modo adverso ingrediatur, ut cetera, verum etiam, cum Iubet, de aeauda gressum ineipiat, utrinque sic aeque gradiens, sive serpens. γλό ου-quod retrinque sonat, de βαι eis, quoci incedere. Sic enim illa, dum hae modo, modo illa parte adversa ingreditur. geminum habere caput videtur, unde motus initium in ceteris ierpentibus dueitur. Hoc prK ceteris Hesychius animadvertit e pag 83. Ἀμφικαυα , inquit, ἔφεως , ἰσemiv. y-κολί- δρο, s -
Ibid. L X X I I. Conjugιa ferme vagantur: nec nis eum p ri vita est. J In editis. em
1uga. At in M S S. Reg. I. L. COlb. I. 1. Paris. &c. conjugia. Et mox, cum parte non vero, cum eampare. Plinius idem de delphinis , lib. s. sect. r. Varaatis fere conjugia. Et lib. Io. seist. Is . de corvis r Itaque parvis in Meti non plusquam bina conjugra sunt. Solinus, cap. 27. pag. II. conjuges dixit: Habent, inquit, affectus e non temero nis conjuges evagantur : eapto altero, vel occis, utresu fuerit esseratur.
Isid. L X X III. Itaque excitatur pede sapius. quam visu. J Editi hactenus. exeitatur
sapias auditu. Atque ita sane videtur ipsisse Solinus cap. I. pag. st . Raro, inquit . in adversum contuentur : nre frustra, cum oculos non rn fronte habeant, sed in temporibus r adeo ut citius audiant. quam assiciant. At mihi potior est piis corum exemplarium auctoritas quovis alio testimonio : in his vero vox tua aruistu nuppiam exstat. R . 1. Olb. I. L. Paris. Sc Chim. sed sapius quam ursu. Reg. r. Sed sepedius quam visu. Unde reponere nihil dubitavi, Pede sapius quam insist Ut se sententia, hebetium oculorum it commodo situ cffici . ut aspis pede saepius, pressus ealeatusque videlicet, quam ipso aspectu hominis, ad injuriam excitetur. Hine illud Maronis, Improvisum astris veluti qui sentibus anguem Prist L. mi m s. Solinus aliquid librariolum vitio praetermissum ratus, auditum visit recte opponi hoe loco censuit. Salmasus in Solin. pag. 34 . te sidenter lecturum asseverat,
Itaque ex auditu sentit citius quam visu.
Ibid. L X X I U. Deinde internecurum bellum cum ichneumone. J Addidere impressi Iibri voculam , Habet deinde, ut ex ea voce eommodius eapitis initium duceretur :Sed lixe a superioribus perperam esse divulsa, ut Pintianus vidit, tum M S S.
omnes testatitur , quorum nullus hanc vocem agnoscit: tum orationis textura si
gnificiantis, hoe alterum remedium dedisse naturam, adversum aspidis malum,
268쪽
ellum stilicet intemelinum eum ichneumon .L x x V. Lingua usu caret. J Caute adniodum, non lingua omnino, linguae Sect. 37. usu earere dixit. Non ita multi e seriptoribus aliis : ut Herodotus lib. h. Luter-Pe , n. 68. pag. Ias. -s-θχειων - , - am non habet innatam Solinus, cap. 32. pag. 6O. Crocodilin linguam non hiare. Ammianus, lib. xx Lingua earet. Aeeuratius eerte inspicienti, in elocodilo quoque lingua eonspecta est, Quae multos latuerat ob exiguitatem : ut quodamm O lingua insit ei, naturae beneficio : non insit, quia nullus sit ustis. Amphibiae hoc naturae argumentum est : piscis citim aliquo modo Sc ipse est : unde qualem pisces habent, sertitus est linguam , ut Philossephus animadvertit , lib. a. histor. animal. cap. 14. pag. 2os. hoc est, inexplicatam, ut cyprini, Ira eardis, in y-la vero Plinius ipse auctor est . lib. x I. sect. ε s. erocodilis esse
linguam palato totam adhaerentem. Non vacat autem Salmasium nunc coargue
re, qui in Solin. pag. i. Plinium hoc loco sane non merito reprehendit. L X x v I. Duod iginti objta. J Solinus , loe. cit. Plerumque ad viginti ulnas Ibid. magnitudinu evalescit ex hoc Plinii loco emendandum.-duod tristidem , ut Salmasius ait, pag. 4 L. Solino ulnae sunt. quae cubita Plinio. Ab Herodoto hoc acceptum . qui erocodilum ultra xvii. cubita exerescere liquido assit-mat, lib. 2. Euterpe, pag. ras. Aristoteles quoque, lib s hist. anim. cap. 28. pag. & Antigonus, qui Aristotelem ubique sequitur, hane mensuram statuunt. Diodorus sedeeim tantum. Vidisse se erocodilum longitudine deeem de octo eubitorum contestatur Albeitus M. lib. 24. de animal. pag. 61 . . LXX V I I. Rex avium in Italia. J Valde vereor ut haee verba Pliniana Ibid. sint, ae non glossema potius capiant alicujus conjectoris, hue transatum ex lib. to . siecit. 's. ubi trochilum nostiatem, regem avium Plinius interpretatur. Nam etsi is quem Regulum voramus, Mn roitelet, 4 οχλου nomen habet apud Philosophum, diversus tamen est a regulo nostro trochilus hie peregrinus, sive Niliacus, ut quidem consentiunt rerum naturalium scriptores : quibus Sea liget suffragariar, Exercit. Is 6. pag. 636. Non est fabula , inquit, de avicula, quam trochilum Grati nominarunt. Eam quoniam Plinius Regulum nostrum existimaruit, deferibenda est, ut ex hac narratione veritas deprehendatur. Candidam aiunt, turdi
munimine, eristata piama , acuta, pti tui, quam surrigit, ut besiua palatum si sat . si claudatur intin. Prolixam disputationem Aldrovandus instituit lib. is.
ornithoi. c. ε . pag. 128. ut eam avem esse probet quam Itali Corrira voeant
L X X U III. morum doeso . . . misellara ines stina. J Sic ipse Plinius mox in Sin. eodem habitans argumento. & hune ipsum locum respiciens, subeuntes, inquit, alυum illa seeant bina. Qiiamobrem nos hic quoque reposuimus, etsi librisere omnes pinna Iegant. Adstipulatur & Seneca rem eandem narrans eo quem diximus loco : Balbillus, inquit, virorum optimus , m omni litterarum genere rarissimus, auctor est, cum ipse Prafectus obtineret ptum, Heracleotico ostio Nili, quod .st maximum, ibinaculo sibi fuisse de binorum o mari Oeeurrentium, O eroe
dilarum a flumine adversum agmen agentirem, velut pro partibus pratium. Croeodilos ab animalisus placidis morsuque innoxiis victor. Hu superior pars corporis dura , impenetrabilis est etiam majorum animalium dentibus 2 at inferior mollis ae tenera rhane delphini stiuis . sum dorsio eminentes gerunt, submers υuiserabant, in adversum enixi divid/bant. Recisis hoc modo pluribus , eteri velin acie versa refuge- 'runt. Fugax animal audari, audacissimum timido.
LXX IX. Nee hae sola a multis animalibus reperta sunt J Sincera haee lectio Sect. 4r. quam exhibent MSS. omnes, vetustaeque editiones, ipso Aristotelis contextu. quem hoe loeo Plinius transtulit, stabilitur. Haee enim Philolphi verba re
tamen, ut vulgo editi praeserunt libri, defendi utcumque potest , ut sit sentem
269쪽
tra, limita nos doceri ab animalibus , quae sermone tamen eo eareant , quo do
uia. LXXX. Pastu rue ejus herba ejecto. J Chim. eod. electo, perperam Respondent enim hae Philolbphi verbis. ἴτω - φάγου , νε σαμουαεjus pastu teta e corpore ejiciunt. d. L X X X I. Testudo euntia . quam bubulam ureant, pastu, vires contra serpentes stes et. J Pellieetius in Notis M S S. & Salmasius in 'olii . pag. I 177. interpretis partes haud satis fideliter objiise Plinium aiunt: Accepta enim hare putam ab Aristotele . lib. s. hist. anim. cap. 8. pag. Io is . ubi sic ait : ς at emas &e. Sed aliud est quod Plinius , aliud quod Philoisphus hoe loeo tradit: ille ad pugnam eapessendam vires suas origano munire testudinem seribit: iste, si viperae forte cadavere pasta fuerit, pro antidoto veneni ejus, origano uti: id quod & a Plutarcho quoque in Natural quaest. pag. si 8. repetitvi , M a Basilio, homi l. s. in Hexaum. pag. I s. & ab auctore Geopon. lib. 11. cap. I. pag O . Ε Latinis vero & ab Alberto M. lib. s. de animal. trin. h. cap. h. pag.. 23l. Ex alio igitur Philosophi volumine, euiusmodi multa de animalibus ab eo seripta intereidisse diximus, sect. i . hausta hae esse necesse est : ex quo & AElianus aecepit, qui lib. 6. hist. animal cap. xx. testu linem ait depasto origano, δε πραγ---. Viperae pugnam non expavescere : si desit origanum, adversus eandem ruta praesumpta periculum amoliri. iι a L X X X II. Mustela ruta , in murium venum. J Hune Ioeum Pintianus noa intellexit, qui eontra omnium exemplarium fidem legi voluit, in anguium venatu, non in murium. Repugnat certe Aristoteles, quem P Iinius est semius, lib. s. hiae anim. cap. s. pag. Io 26. ubi mustelam ait eum serpentibus murium venatricibus dimirare, veluti de communi praeda certantes. propterea quod i sa quoque mures venatur. y η γαλῶ s ma ἴφια re P -ν q. ζωον ridem habet AElianus lib. 4. his . anim. cap. I . Addeliis & quae dicemus lib. et s. sech. r6. Mustelam certe solitam esse vi pariter Mastu mures venari, Phaedrus ipse es auctor, lib. . sis. I. Non semper ea sunt qua videntur: decipit
Frons prima multos: rara mens intelligit God ιnteriore condidit cura angulo, Hoc ne locutus sine mercede existimer.
Fabellam adjiciam de mustela muribus. Mustela eum annis senecta debilis Mures veloces non valeret assequi, Involυit se farina, obscuro loco Abjecιt negligento. Mus escam petens insiluit, compressus occubuit neei. Aur similiter, deinde periit tertius rAliquot secutis, venit retorridus, Sm sve Iaqueos muscipula effugeras. Proculque infidim cernos hostis callidi. Sic valeas, inquit, ut farina es qua jaces.
ibid. L X X X I II. Cervus herba cinare venenatis pabulis rasistit. I Solini lire par,
phrasis est. cap. 39. pag. 39. ubi de cervis scribit: Herbam quoque, quam cinarem vocant, contra noxia edunt gramma. Quae loquendi forma peeuliare quoddam herbae genus videtur prae se ferre, non eam, quae nota est omnibus , cinarum. quam Galli artitactum vocant, αrrichaut , quae pomum habet, sive rapitulum squamatim eompactum ad instar nucis pineae, & aeuleatum. Neque salmasio in Solin. pag. 11s. neque Pellicerio in notis MSS. assentior , qui de hoe altili carduo loeutum hie Plinium volunt: eum neque reliquo opere univeri . ubi de eo sermo est, einatae vocabulum usquam vivetet : neque hie hortensis earduus
270쪽
duus ae domesticus silvestri serae prompta fatis & facilis medicina videatur. . L X X X I U. Lauri folio annuum fastidium purgant.J Prohibuit unanimis exemplarium omnium consensus, quominus hic quidquam moverem : alioquin haud Pavate sic emendaturus. annuum fascinum purgant: Memini enimvero apud Philen me legere, Ἀγγίτατα g -; - εὐυυω inris
D AElianus lib. r. hist. anim. cap. 3 s. auctor est palumbos ad fastinationis amu latum lautinos tenues ramos colligere , atque ad pullorum muninem in nidos imponere. Sed alia Plinii mens est, ut apparet. L X X X U. In Thraeia ticis rigentibus c, vulpes, Clia H. eod. Interea, Od Seci. i. ineptum est. Probat tamen Salmasius, in Solin. p. 4 o. Damnat Plutarctius. l. de solert. anim. p. 968. Sc 969. qui apud Thraees iὸ evenire docet. g Θωκες, inquit, &e. Et AElianus lib. 6. nisi. anim. cap x . iisdem verbis. L X X X V I. Animal atioaui solertia uirum. J ita rei ituimus secuti veteres e dices, Reg. I. 1. Paris Chim. de ea quod editores Pliniani in solerti auditu perperam transinutarunt. Est enim loci sententia , Vulpem, animal alioqui ceteris sua solertia noxium ac metuendum , hominum tamen pericula praemonere. De documentis enim agi, quae Vatia ferarum genera nobis dederint . certissime superiora
LXXXVII. Ad eim itum reditam ue. J Nihil est sane exploratius, quam ad Ibid.
xigentium locorum incolas, non ad vulpes, transitum illam gelatorum amnium lacuumque reserti oportere e hoe enim soci sententia postulat, ubi de documentis agitur, quae ab animalibus homini tribuuntur. Itaque sequi maluimus fidem vetustorum codicum. Reg. I. 1. Paris Tolet. & Salmant. quos Pintianus laudat. quam editorum emendationem praeposteram , nonnisi ad pastus itura redituraque.
LXXXVII I. Et soliρ u. t Sive solimgis seripseris . ut habet Regius codeπ Sest. 3 .
. cum Parmensi, vetustiique aliis editionibus : sive solpugis . cum aliis, perinde est : id enim contractum est a Sosipunga nomen , quod genus est , inquit Festus , bestiola malefica , quod aerim concitati qua fit fervore Solis r unde etiam nomen traxit. Atque ita Lucauus scripsit, lib. s. v. 337. Quis ealeare tuas timeat, Solpuga, Iatebras tNee aliter apud Cieeronem legerim, auctoresque probatiores. Solini Salnnasi ἱ-que solistim , quod Solem fugiat. explosa penitus atque damnata : quam nec ipsa
Lucaniani metra ratio patitur. Araneorum generi sol pugas accenIent Diodorus,ib. 3. pag. I 64. Strabo lib. - . pag. 771. 3c AElianus lib. I . his . animal. cap.
o. qui naee patiter de iis narrant. Formi eis adseribit Plinius, Iib. x s. ubi de iis rursum. Nempe inter araneos sive genus est quoddam . a mi eae similitudine φιρμικκιον appellatum , quemadmodum suo loco dicemus : ut plane mediae sormae inter araneum sermicainque suisse ibi puga videatur. L X X X I X. Rhoetienses. J Libri fere omnes aut Trerienses habent, aut Eretriem. Ibid. ses. Nos Rhartienses scripsimus, AEliani admonitu , cujus hae verba lib. xi hist. anim. cap. 8 σκολeανyba y, P οιπεμ, subintellige αἰ- -ν ex supelioribus : quod ille haud dubie, ut Plinius, ex Theophrasto accepit. Idem Iib. I s. cap. 26. Λέγουσ1 sis '- ξανας.ναι PH- , ubi pro Utimiis , ut puto, mendose. Sed ut ut est, emendatio nostra utriuique loei auctoritate stabilitur. Rhytium Plinio lib. 4. sech. xo. & Staphano, Cretae: Pοιτειαν, Troadis oppidim est.
X C. Et quibusdam magicis artibus. J Hane lectionem ipse solinus agnoscit, cap. sia1. .
27. pag. s I. scribens , Hyana quodcumque animal ter lustraverit, momere se non potest: quapropter magicam scientiam inesse ei pronunciaruerunt. Seribendum nihilominus albitratur Pellicerius in notis MSS. Et ut quibusdam . hoc est, non vetemgieis artibus, cum id de sera suspicati minime liceat, sed tanquam magicis. X C I. Arbores. J Et si albores morsu exdete , non libro Aristoteles, sed lataei Se r. 47. attribuit, lib. g. hiit. animal. cap. s. pag. so I. quae causa Pintiano fuit, & Pelli-