장음표시 사용
51쪽
sh M Y S T I. C Ix13. Nec minus hie notatu dignus xx . Issiacensis articulus : Absque bis orationibus extraordinariisi passivis scilicet in inter sanctins recanserib ad perfectionis apicem devenire quis potest . Nempe alludebamus ad Franciscum Salesium, ad Theresiam ,
ad alios id perspicue sentientes: non autem persectio cuiquam contingere potest sine amore purot non ergo puro amore Pλssiva oratio constat.
xx . Neque enim aut illi persecti sine quadam
oratione sunt: aut eorum oratio in alio quam in puro amore reponi potest, nee potest purus amor non Inst. dia esse passivus, si passivum esse nihil est aliud quam εν. esse tranquillum & proprii emolumenti vacuum, ut auctor asserit: ergo ex eodem auctore non potest 'quis esse perfectus Sine oratione passiva, & extraordinariae quod evertit xx I. articulum ab auctore su
52쪽
Sanctorum spiritualium doctrina recolitur . Ii 6. A nteaquam ge actibus eo natus sive Iabo. iis, industriaeque propriae, auctoris mentem exponamus, recolenda paucis ea, quam retulimus, spiritua- Iium concors sententia , de suspensis animi facultatibus. primam ea de re audivimus magnam Theresiam n. 34. &c. & alios toto priore articulo passim, praesertim vero n. I S. 16. 23. 24. 23. 28. 34 &c. actus autem illos proprii laboris & conatus, non alios esse quam discursi vo , ex iisdem spiritualibus tot testimoniis probavimus, ut ea repetere supervacanei laboris sit. Hoc ergo posito , si D. Ca mera censem ab ejusmodi actibus abhorrere evincismus, profecto constabit, ct a viris mysticis, quos tractandos Ac explicandos suscepit, abhorrere: rem autem ita eouficimus.
Auctori, loci de eonatu proprio. Ir7. Sape eam in rem multos referre possumus locos: vertim hic unus susticit ex appendice Respon --sionis Bruxellis excusas, adversus librum, cui titulus, Summa doctrina iso. in qua appendice haec I 7
53쪽
M Y S T C agimus e In responsiona ad Declarationem abunde pro. satur , ὰctus propriae industriae , propriique eonatus , esse evidenter in libelli textu actus naturaIes, auis xios , , sollicitos, quibus anima gratiam anteira satagit Unde sonstat, illos a perfectis se imperfectionem amputari posse, Juxta nostrum articulum L siacensem xii. qui propriam industriam dicis exstressissime eam proprietatem, quae, si sanctis auctoribusise D. Bsrnardo credas, nullatenus est sup ruatura- Iis, immo imperfectio merst naturalis habenda est Aouod est proprium, siva ex proprietare fest, hoc tan- sum reputandum est feri ex nobis tamquam ex no- iis . Proprium ita nuncupatur , ut quod a naturo nobis insitum est , opponatur ei quod est in super naturali ordine Dei donum. Hos naturales actus reis secare , non est sui curam abJicere, b ingenio fanaissico uti . Hactenus I . Cameracensis. quid ille at gumentis probaverit de actibus naturalibus, qui nihil sint aliud quam proprii conatus actus , alio loco uiderimus: quid autem docuerit , & pronuntiaverit.
In hoc Ioco aperta haeresis sanctis imputatur , is ab auctore defenditur. ars. In his verbis elueet manifesta haeresis; losto nempe quod dicitur : proprii conatus actus es naturales: proprium ita nuncupari, ut quod a natu-xa nobis insitum est , .opponatur eι quod est in s
in ex naturali ordiσι Dρi donum: Atqui in meditati
54쪽
I N T U TO. 3sme d Iscursiva viget ille proprius conatus , illa propria industria , ille proprius labore ea meditatio ejusmodi actibus conatibusque constat, ex s. Thereiasia de aliis: Ergo illa meditatio ex naturae est viribus, non coeleste donum, nullaque est divina opera. tio , nisi ea quae discursum excludit. Hoc autem est aperte haereticum e nec minus ab auctore assertum, quam ex ipso veris spiritualibus, sanctaeque There. siae tribuendum: ergo & ipse tuetur haeresim, &sanctis spiritualis vitae magistris imputari cogit. I 19. Nec minus haeresim sapit illud: id quod iis ex nobis tamquam eae nobis: ad impersectionem naturalem tantum, non etiam manifeste ad peccatum,ae vitiosum actum pertinere e eum illud cogitare eA H. c.νφήν. nobis quasi ex nobis, tamquam a prima Zc prinei pe in caussa, ab ipso Paulo rejectum sit ut vitium : sitque Augustino, aliisque Pelagianismi radix.
C A P II T lv. De proprio marii sensus: vis liberi arbitrII. o. In hunc impingit scopulum , dum proprii
Ideam eam in sermat, quae gratiae supernaturali sit opposita; nec intelligit, quam diversis sensibus proprium appelletur. Primum enim habet quaevis anima per liberum arbitrium, teste Tertulliano, suum Tert.1.αdv.
emancipatum a Dso bonum , frigus proprietas Iam boni in homine ex potestate arbitrii, quae efficeret bonum ut proprium: ut homo institutione quidem, sed etiam eae Volantate inveniretur bonas quasi pro rietate naturAE. D 4 xa I.
55쪽
s6 MYSTICI r. Procul ergo abeat illud , ut proprium nege mus id omve quod supernaturale sit. Procul, ut amputari posse credamus quae insunt nobis ex nobis, quo posito omnem liberi arbitrii usum amputemus. An etiam oblivisci nos oportet Augustini toties inculcantis solemne illud: eonsentire v3l disssatire propris voluntatis est j ut ipsum proprium inesse libe- ro arbitrio, etiam ex Augustino constet. a 22. Neque illud ex nobis rejici debuit: cum prae- Stram. ν. clare Clemens Alexandrinus dixerit: Iiberum arbia trium ex sese moveri: unde etiam ipsum in graeca lingua liberi arbitrii nomen exurgit: & ut ait idem Stram. σ. Clemens : vult Deus nos ex nobismetipsis salvos feri r natura animae est a se ipsa impelli a incitari, ορμαν : unde etiam illud a tota Philosophia celebratum ; ex hoc definiri liberum arbitrium, quod sit caussa sui ; non tamen prima caussa , ut s. Thomas limitat. Non ergo rejiciendum illud quod nobis sit ex nobis sed quod sit ex nobis tamquam ex nobis: quod caussam primam, nee ad aliam superiorem caussam reserendam sonat. su p. n. II 8. Rep. a I. 123. Frustra ergo auctor ludit passim de illo Au- c. sic t gustini loco a nobis toties allegato: non afuvat 'ρ' Deus nisi sponte conantem, ex propria scilicet vo Iuniais, in cujus potestate sit consentire, vel dis sentire , ut mox vidimus.124. Quorsum ergo illud proprium , ad Imperfectionem , eamque naturalem revocatum, cum ei notio at repugnet Tertullianus, Clemens, alii, ipse .a Vii. c. etiam Augustinus, ipse etiam Paulus ἔ dum propriam in ' ς' ' V' mercedιm, propria dona, propria in corporo g. to
56쪽
I N TUTO 37 hoc est propria merita sive bona, sise maia comis memorat: ipse etiam Dominus, dum unicuique
huit secunaum proprram UIrtutem I quae sane proprietas, & per se a natura est, nec abeat a persectis, nec supernaturalibus donis opponitur, sed eorum subjectum & fundamentum est: cum naturam supponat gratia , non tollat. Ias. An ergo putas, inquiet, haec ignorari a nobis neutiquam: sed puto equidem , vanis tuis mystificationibus abreptum: patere enim simplices ac liberas voces nec in promtu habere theologiam etiam vulgatissimam , aut veros mysticos cogitare. et id etiam sequentia demonstrabunt.
Sancti Bereardi Deus: D. Cameracemis manifestus error. 1Σ6. quippe ad sanctum Bernardum provocas.. app. p. 'MEquidem fateor, ne ab ipso quidem uno eodemque modo accipi proprietatem e quam autem hic memorat auctor , ea est in qua mercenarius propria trabi βρ n. II. cupiditate eonvincitur: relicto bono communi quo diditatamur , animus constringitur, coarctatur r in m 'prietate , atque ideo in singularitate versatur I unde extat angulus ubi sine dubio , sordes, rubigo: inest illa cupiditas, a qua secundum Iacobum quisque tentatur , abstractus Ox Mectus: inest, inquam, cupi- Iae. I. r
ditas, in qua ipse mercenarius habet Iegem, sed quam sibi fecerit ,' quem , inquit Bernardus , dixerim Eνla . fcci 1ν Luam legem, quando communi is, aeternae Io. V ου'
57쪽
imperfectionis tantum, non autem inordinationis appellat: qui manifestus est error; eum sit aperte erroneum si innocuum, ac tantum imperfectum reputes id in quo sordes, rubigo, propria, cupiditas,tevtans, abstrahens , illiciens, lex propria in qua aliud plus quam Deus ita diIigitur , ut communi legi
Proprietas sanctorum spiritualium male explosa. 227. Falso ergo praetextu a D. Cameracensi sanctorum spiritualium exclusa proprietas, sive proprius Sup. ea . i. conatus, industria & labor. Duos enim praetextus vidimus: alterum, ex eo quod proprium supernatu rati opponatur: alterum, ex auctoritate Bernardi: atqui uterque praetextus manifestum errorem continet ex dictis. Si enim In quocumque actu, ac vel maxime in actu, virtute, eaque thristiana praedito, illa est liberi arbitrii agnoscenda proprietas, ex qua ratio meriti existit: quanto magis in actu discursivo ipsa reflexione magis oculato, atque ab ipsa ratio nati an mi parte profecto & imperato, nec tamen Eo minus edito , gratiae operantis atque animum ipsum in sese resectentis influxu λ quem actum, discursivum scilicet, omnino tolleris a vita persectorum, purum putumque fanatismum sapit.
58쪽
,Auctoris effugia: inspiratio communis verbo tantum quita: gratia amalia D. Cameraeensi quid sit. 118. Ut igitur auctor ab eo se fanatismo purget, Dd. apa, haec subdit: Ego vero, inquit, tantum abest ut in- ' 'stinctum is raptum animae adstruxerim , insuper habita ratione is prudentia ' imo passim statui, indesinenter incedendum via purae fidei penitus πα- obscurae, in qua tantum affulget Iumen cunvis Christiano commune: quo nihil videtur a fanat Ismo magis alienum, cum ipse fanatismus nonnisi extraordinaria impressione constare possit, facile autem probat auctor a se ablegatam a perfectorum
statu inspirationem extraordinariam is mira Iosam: ε nec aliam admi sam gratiam , nisi illam ordinariam Communem omnibus iustis. Ergo procul a fanatis mi impetu is instinctu abest. Haec ille. I 29. Sed profecto non omnia sua bona fide, ut oportebat, exposuit: tacuit enim gratiam actuatimeam esse, qua voluptas beneplaciti nobis innote- Iair. ν. r.
33o. Quis autem ex theoIogis Id umquam somnia. vii λ quis gratiae actuali id tribuit, ut ea nobis vo-Iuntatem beneplaciti, quae rerum eventus ordinet, det cognitam Nempe ejus sententiae nullum auctorem appellat, nullum appellare potest. Quo ergo nova doctrina , nisi , ut sub gratiae actualis nomine, involvat inspirationem illam extraordinariam,
perfectis revelantem id, quod Deus singulatim de ipsis
59쪽
pellentem: qui merus fanatismus est. M.ὰ ... 13 . Hinc in libro de doctrina sanctorum, pro CC, F οε regala posuerat legem scriptam , Di gratiam actua Iem : cum gratia actualis nemini theologorum sit regula , sed vis ad regulam incitans. Plaesul autem risi, iis . Primus & solus, nullo theologorum auctore, vulte esse regulam , quod per eam voluntas beneplaciti nobis innotescat. 13a. Id autem in libro de doctrina sanctorum su P. rs.. obscure indicaverat , dicens eIse quamdam volunta-tdm Dei , quae se nobis ostendat per inspirationem ἐν attractum gratiae quae est in omnibus Justis. Sed nondum reserare ausus illud arcanum gratiae actum lis, qua voIuntas beneplaciti singulis innoteseat Iquae doctrina, post quaedam obscura tentamenta pra missa, in Instructione pastorali tandem erupit, ut
3 33. Quousque autem Illa gratiae actualis se vis Max. des protendat, auctor tradiderat his verbis: perfectur
moveri sinunt in omni oceasione per gratiam actua Iem quae illis spiritum Dei communicat. Consus et une dictum de spiritu Dei r nunc autem in Instructione pastorali palam revelatum eo quod, cum notitia voluntatis beneplaciti sive singularium even tuum per gratiam actualem indita , simul exerat scispiritus, quo in omni occasione, perfectae animae ea quae ad eventus singulos sint agenda discernant. 334. Iam gratiam actualem etsi eam ordinariam dc communem omnibus justis millies nomines , nulla
60쪽
tamen arte perficies, ut revera non .sit extraordinaria : quippe quae quocumquo casu, Voluntatem beneplaciti persectis animabus ostendat. Ergo voce tenus inspirationem comrmanem admittis : revera Introducis extraordinariam communis gratiae nomine involutam, pallia tam , ut in nostra praefatione gallica adversus Instructionem pastoralem adstruximus.
ias. Ex his igitur liquet, introducta inspiratione P,hiae. n. particulari ad singulos casus, & simul sublatos actus Exviii. γProprii conatus atque industriae ex n. 116. & ipsum V, fanatismum sub gratiae actualis nomine latenter invectum; immo vero palam, si rem ipsam, si vim
De Deo praeveniendo. I 36. A ctus autem proprii conatus ac proprII labo. 'ris hi sunt, quibus vigeat illud Davidi cum e praeor. cupemus faciem euus: & oratio mea praeveniet te.
Deum enim praevenimus, cum ultro vigilamus; ultro nobis attendimus: neque id expectamus , ut Deus palam nos incitet afflatu singulari, gratia scilicet actuali praeeunte , qua nobis quocumqus casu innotescit quid Deus de nobis decernat ac velit: hanc autem verissimam praeveniendae gratiae rationem auctor infringit, dum universim negat Deum prsoccupari, P. O . γαυδniri , contra Scripturae ex ressam auctoritatem; neque quidquam ex sese, im ex sua industria ae proprio conatu expectari posse , absque latentis SemApelagianismi nota: quatum sententiarum nunc Virus