Prolegomena critica ad Batrachomyomachiam

51쪽

Mnibus vim Manda p. 333 hoo posuit: Testachi is dio flair mu

poesie. uSed his perpensis si in eam sententiam sev nerimus, non ante sextum sere seculum compoSilum esse calm n, circumSp ciendum est, ad quam aetalen tule liceat descendere. tquo hic quoque poeseos picae coiulilio digitum lias ad terminum collocandum in letulere nobis videtur. Nain Iluim poesis epica, ut modo dixi, et poetarum letalitate ingenii et universa illius

aevi ratione ei voluntate paene in contemplum venisset, exstitit Antimachus colophonius, vir eruditione excellentissimis ei qui summa industria summoque studio condidit magnum illud volumen Thebaidis. Ab hoc nova prorsus exorsa est aetas carminis heroici, qua de re egregio disseruit aerius ad Choeril p. 7 sqq. Contemplanti autem mihi, quantam hic poeta vim

iis buerit ad leges poes eos picae commutandas, Bair nullo pacto post eum scribi potuisse videtur, quippe in qua nullii in mutatae liuius conditionis appareat ES ligium. Illud ni in uino non concedet, poetam parodum, qui aperte cetero cavilletur, e Semper Spectare, quae in ipsius tempora cadere possint; ideoque siquis Antima cliviI vel eius sectatores notare vellet, ei longe aliter rem fuisse instituendam. Hoc quoquo dissicit suerit, licet credulas in his rebus fingas Graecos, Homeri nomino inscribere carmen os Platonis tempora natum. Neque id sero patitur Alexandri regis auctoritas, quem antiquissimum huius carminis

iesiem agnoscere vix dubito quem quum superat Darco Anii patri pugnam cum Agi rege commissam comperisset, hoc iocatum esse narrat Plutarchus in Agesil. p. 604 'Eoικεν, ω ,-δρες, τε Busεio ριι ει ἐν ρκωμεν ἐνταυθα Dia ete ἐν Αρ- πιιδία γεγονέναι μυο/iαχia. ui iocus ut Alexandri moribus convenit, ita omni salo carere et obtusiorem quasi haberet mucronem, nisi ad Olum aliquod carmen respexisse regem diceremus. Sed hic locus unus est, quo ante Caesaris Augusti quidem aetatem carmen certo commemoratur; nam quod Barnesius cogitavit, callimachum multum in his poematiis versa tum fuisse vix resuluilano dignum est Miuli autem v. 10, ubi eodex pessime interpolatus habe λονον παρέθυι γένειον, Alexandrini illius epigr. g. l αἴθε γαρ υ κουροιοι - ὁ - ιατα λιχνα βαλοντις cI. alchen. Elog. Callim. p. 217 v. 5i,

ad quem aperto ait alludere Callim hymn. Cer. 1l και αναι λουρον, ταν τρε/ιε et o α ιιικκά; denique ad . 7 hunc uiusdem poetae Πολλακι ἐκ λυχνου πιον ἔλειξεν α - qucte omnia eiusmodi sunt, ut nihil probent. Multo maiorem speciem iuniationis habet versus ab Apollo iii de Syntaxi IV, 2 p. 308Bekk inter Homericos Servatus Sine noui in sustoris, a γαρ

52쪽

schneide inus muta mi esse ex callimachi μίοις sed ipse Miri a se νέον ἐν λαοισιν ἐι oleum συνεισι oseu, nisi

omnes sales ab hoc carmine alienos habeas, parodia conlineri debet, ita ut ex aliquo carmine iam si expressus ad illui igitur potiti sontem Callimachus accessisse putandus est. Berg-lerus in praes. Odysssae Amsiel. 70 p. 5 contendit ver Silln20 ex Aristoph. Nubb. 65 arreptum esse, ubi verba Sunt sua. 3 ιγξ ὀ πρωκτος og ιν αρα ῶν ἐνιπiων. Sed praeter-qlia ira quod illo loco alia res agitur, metaphoram istam de cantu culicum usurpalam Maillairius iam annotavit ex Antholog. VII, 8οξυβοοι πινωπες ei sab Aesop. κωνω σαλπίσαα uae a

iem ratio murium pugna intercedat eum loco in Plauti Baceti dibus IV, 3, 48, me plane sugii Apud Horatium demum M. 2 6, ubi lepida est narrati de muribus domestico et agresti, significationem aliquam, sed dubitanter Batracho myomachiae agnoscere videor, his locis inter se collatis, orati v id haec

ubi dicta Agrestem pepulare, domo lenis aegilit, cum Balr. 66 συβιεινε τάχιστα - αλιιωτι κουν υ; or li ilia cubans

saudetis utata sorte ei Balr. 67 cit et risurro εχ ιι DM II Or. ill quum subito ingens albarum strepitus lectis eae cussi utrumque et Batr. 92 δoo ἐξαίφνη αν pti νε eto, uae ipsa Siquis magis casu quam imitation similia esse dicat, ne ego quidem magnopere adversor.

Hae habui, quas meo iudicis ad aetatem arminis quan-ium licet constituendam ex rebus possent erui, quorum si quid praetermisi, veniam me impetraturum spero, qui ad hoc neg

uum accuratius tractandum primus accesserim. Sequitur, ut de proprietatibus sermonis ei versus dicam. Ac de prosodia et do numeris versuum dicenti sic in universum erit sta luendum, ut imitalio Homeri per totum carmen conspicua eliam in his rebus eminea Ubi igitur non solum formula Homericae inveniuntur lolique versus, verum etiam Holneri cum eloquendi genus sonat, Homerica rerum descriptio Oln in Blur, in eo carmine quBecunque ad Homerici versus leges consor mala sint,

ea si non laudari artisque nomine celebrari, habere saltem e cusationem par est Videamus igitur ex iis locis, quos Herma nus in disputation 0rphica latuit, quid de numerorum conis malione indeque de carminis huius selato si concludendum. Prinium quaeritur de caesura trochaica quarti pedis Laquum apud Homerum si rarissima, quia debilem reddit versum,

in hoc carmino nullo loco invenitur nisi ila excusata, ut sere non ex siet. Aut enim enclitica vox eam sequitur, quae arcto coniungitur cum antecedenti, quod suctum est 63 κρατε ει ι ε, 20 ex Homero desumto 241 Du δε τε aut praecedit VOX monosyllaba ad sequentia pertinens, ut 6 o fata νε Praeterea e ISUS i i ριπε non νη e. In I λέων ἐξ Πτη0ssensionem non habet, quia latini Sequitur caesura maseula

53쪽

pedis quinii cs. Herin p. 693. - Neque manis reprehendendus est poeta in productionibus brevium syllabar ut vi caesura es sociis. Omnia enim ad exempla Iloinerica conformata sunt de qua re quum pilZnerus in liro de versu Graecorum et oico copiosissime disputaverit, hoc loco abstitiere possum ab uberiori

rei stactatione complura aulem exempla addito, paragogico removemur , quod ut ii optimis codd. pleriis quo aesideratur, tamen ex uni omniunt semper addendivn si es Diim p. 16 corrigendus esto. ρ - μ τυτε βατραχοιοι α γους ε επεμων, ubi quum optimi praebeant τότ' ἐν βατρ. hoc tenendum crit, quia ei constructio exquisitior est cf. de ἐν praeposition apud verba molum declManlia Lysiam 9 43 ὁ ἐν Σικελία λους, Arrian Anab l, is, 3 ρι Ουντες τῆς τὴ

θαλα et et x , Thuc. 4, 2 εν συβρα κ v n, εο αν neque Spitznerus certe simile productionis exemplum attulit. Contra stare debet lectio v. 198 ἐπεnειγοντο θεοὶ χλοι do quo loco dixi

pag. 1 in os Spitan. p. 9 117 ὴν αγiδα καλέουοι in. In hiatu vitando qui admiliendo item Immeri normam se quilur id mola. Nam quum in ars pedis hiatus omnino non es siciatur Herm inph. p. 72οὶ, nonnulla exempla sunt in dia res bucolica is, si es C, ain 71, 41, οέ, ha ubi male mutuo et 268, v. Herm. Orph. p. 726 sqq. ei post tertium

trochaeum 92, ubi salso b ἀλγουσαν. 03 de qua re V Spilan. p. 142. Insolita videri haec possutit, ubi οἱ dativus Malum e sicit, v v. 246, 238, i, 268 sed hic poeta nisi ipse alicunde habuit suspicionem digum malis Aeolici, quo hiatus ille evaneScit,

certe sensu Iuodam et confuseludine ductus umeri exemplum impune imitatus est. Idem vide lui cadere in voces εργο 272

ubi si εγα εργον si locutio Homerica 4 426 ei καοτος 167; hanc enim linentiam etiam poeta Alexandrini sibi concesserunt, Goliata Lecti Apoll. p. 172. Etiam . 25 ἐς nόδια κρον, ubi editores nonnulli eum ποδὸς, defenditur exemplis a Gorha dio . l. p. 73 allatis 4 35. 189, 24 Vla ἡσαν ἔνοπλοι star debet secundum ea, quas assuli Gerhard L l.

p. 157. Removemus igitur quamvis facilem coniecturam Barno-Si ἐνοπλιοι, neque minus quod Frankius lacito dedit orti ἐν onio tir. Restunt denique duo versus, quo mi in ulter alterum sustinet, 46 καὶ πιέρνης λαβομην καὶ Ου πονον κανεν ανδρα et is εἰσι γαρ γχεν ιαχοι κ ut εἰ θεὸς ανetίον ἐλθοι. In posteriore ei hardius l. l. p. 160 cum aliquot codd. Misu vult Secutu SHermannum ad Orph. p. 728, qui suspicionem visi vix abesso dixerat, si καὶ in thesi linie odalem produceretur; corrigiique

legendiim esse, o eo, tuo nominis proprii quasi vicem tenet, excusationem loco petere possis. Priorem ego medelam reiiciendam puto,

quoniam ipse manerus p. 2 mulis exempla produeiae uera QMiuii iniis non dissimilia, ui . 40.

54쪽

irι, alia. Cui eo mino obsequendum non pilis, sed in iiuroriam

bonorii lectione perstandum, doneo hau quaestiones ad cerium cxtium pervenerint. omnino autem animadvertendum est, aliis quoque locis valde fieri duhinini iii hiis fini hiis circumscribenda sit regula illa Hermanni, quum ymia ven. 3 niihnkenii demum coniectura re in hos prodiicium sit sublatu in neque magis haec res emicuro videtur, ut si spurius Illili Cer. 424. Vido etiam oeul ad es Tli. 250. Hermannus en in quum

eam legem scripsit, lexandrinam aetatem vel certo id tempus respexit, quo poesis pie arto quadam certis regulis consiliuia mineri coepis si non eam Homero propiorem, sed diseresce iem iam . quodamna id rudem eui hoc poema ascribi necesse est. In eadum sententia video esse Naevium ad Choerii. p. 7a Venio ad correptione Ailicas in quibus si Hermannus Senientiam do hoc carmino protulam maxime niti dicat, g non possum non mirari. Nam quum usus correptionum in hoc caminine sit frequentissimus, non viduo, ii magis tolum carmen liScerpere eam ob causain velitnus ilia iiiii ira pler id ipsum ei aetali tribuere, in quam adero hanc licen liuin conflat Sed οquis temere nos id affirmare putet, singula breviter recensebo, ex quo facile apparebit, raro admissum aliquid in hoc genere so quod usui immerico repugnet. In initio vocabularum necessaria est correptio in iis vocibus, quas aliter in versum ii micum includi nequeunt as, a, 80, 6, 59, s es inph p. 756 ii eliique Homericis exemplis excusata sunt, quae legi n-iur 40, si, di, 45 Spiign. p. 93. meo minus ex omero venia ulla hisco: 230, 234 243, 30, 88 180. inum, quod

offendere possit, est i et 255, ubi nisi legas Evo tot 3 ω. X cusationen lintere possis lis innitiis immittabili et ab Hom. , 237, es. Upp. bd 9. - Deinde in mediis vocabulis omeri

emphim imitantur . 28 cietoo T. 383 257 τετραχυτρον es, M aliis autem locis voces, quibus τὸ et ρα praefixum est, primam prodii nil asia μειοῦοι, - 240 roms; neque magis purgatione eget v. is νιορε et propter similia mulis Homorie hymn. uom. 25 7. Ex nomine proprio excusationis. habes

226 Πιερνογλυνον. Contra praeter Homeri aliorumV Supo rioris aetulis picorum consuetudinem syllaba ante mulam eum

liquid corripiuntur in his 240 ξετυφλου η' κατέτρυζε. i.

ἐτρωσεν, 9 et et si Doeto. 26 κατέτρωξαν. Sed hi tamen alia in eisdem litteris exstant Homerica; simili autenio illi e carent haec: 9 ἀπεπνευσεν. 48 et 235 πνιγη et ἀπέπνιξε

55쪽

i 4, 10 11--o. riis quis muniam huic rei tribuat potestatem, urbo attingam, quod latius perse pii non est huius loci, non solum in lyricis inviis generis poetis, sed etiam

in hymnis Homericis carminibusque minoribus laniam regnare licentiam, quanta Allicis demum concedi solet. Discrimen autem statuendum est, quod recte vidii ermannus, ab argui lento carminis res enim sublimes numeros postulant graves et quari nullo impedimento profluentes contra humilis narratio leporem sibi assumit minus aequabili rhythmorum decursu interdum

etiam salebros prolatuitis alveo, qualem, victim uoi orpiun esurium in locum omulatas otiumui versiis malo laesos ne hic quidem deprehendas nam vel in illo 288 αυτα ἔπειτα αεραυνὸν δεψιαχεo no orato propter diaeresin tertiam omparabili eum 580, 260 v. eri r Leesi Ap. p. 2l8 ubi ad

dere possis, si codices si quare, mullo peiorem Ies Seu 202J,

numeri claudicantes fulciuntur aliquo amo apsura maseula quinii pedis.

Onania autem, qua de nun olii annotavi, Si sub unu II conspectu in OSueris, hoc indicatu poetam, ut non OSSit Homero

aui iis, qui proseoli ab eo sunt, esse aequalis, ita non si eam aetatem desuendisse, qua poesis pie regulis subtilissimis i Hima en, dinumquo carmen atque omnibus mimeris pomoliunposeebatur Addam hisco pauca quaedam 'd menSuram oe morum pertinentia, eo magis consilio, ne quis omissione harum

rerum ostendatur, quam quod inde novi aliquid effici censeam. Vocis δωρ prima producitur . 97 qito nusquam Homerusim piign. p. 23, qui recte contra Hermannum defendit longam syllabam in Hymn. Cer. 38 et Apoll. Rh. 4, 290, quum eadem res locum habeat apud Xenophanem M. 4 Delectus. De terminatione in i 6 εας correpta apud orienses potiSSiniuIn V.

Melit ad Res. h. o. Buli p. r. Max. I. p. 142. v. 23 εn--- media brevi legitur, ut Pind. Nemo ibi; omeriis, em semper producit aia nouu-- unum vidi ann iantem Mimmadium, qui γllaba, inquit, λυ potes produci,nisi teste quem edidi Grammatim ad lanudis Melamorph. p. bos.

Nam in sero duplex est littera, quum sit quasi n. quod et de ad lieognidem monui p. lib. Videornaldi nimadv. p. 4,dilophanum ad Anacr. Od. 8, 3, ischer ibid ad 8, 18. V. 262ην δε ει ἐν ιυοιν εριδαραο codicum lectionem inlaciam rutiqui propter id, quod asser Goeluingius ad Th odosii rammatica p. 244: De longo, tu dati uulturalis xylonorum aut uiseu oomin in o vid. Choeris uiis p.rae horiun p.

56쪽

Argon. 473 est τρέο ν. - uod vero is elimis est aliquis in me ἐξυ αν v. 18 producta altera s3llaba, ego id augmenti

quod vocant temporalis necession legitim fieri puto. In loquendi genere eum, qui Homeri carmina vel deridere vel imitari voluit eius vestigia nullis rebus presse seculum esse vix est ilol dicam. Nam is quoquo, qui mediocri lan- iam oti ieri ecli 0 ne inibulus ad hoc carmen accedit, non so

lum multus locutiones die dique guras repetitas esse involvet Verum lotos etiam locos celebres sabulaeque, ut ita dicam sce nas videbit expressas. uis non in primo statim colloquio miseris i ranae do illustri illo sermono Glauci et Diomedis cogitai80uis 'on ' imprimis de is omericos agnoscit Quis non in

magnifica oratione ad res humilissimas adaptata et in locutionibus de Graecorum ducibus pervulgatis vim comicam inesse con-eedit Ilai, aulem imitalio, qua iam supra ansam esse datam vidimus ad Iturios versus in carmen inserendos, pluribus etiam locis causa fuit, cur vera lecti summoveretur Librariis nim, ubi ab Homero discedentem videbant poetam, aninius lacile inclinabat, ut laetitioinem Ilamoro's equini em, si modo metro e -- veniret, verbis ascriberent, me deindo oboria dubitation iniexium irrepsit. . insignis ad hane rem demonstrandum locus est v. 276 oro ιν αποores an sic enim edebatur, quum in AG abdos si in ιοχηnouos ubi probabis, est iam in arch lyp annotalam fuisse alterum lectionem, quae probatur usum meric 798 E 78, II, i, , 99 et 572. Allura autem

vox Dran χνοουοι quia Allica demum aeuit eandem retinenui significationem induit, es Eur Andr. 160. Plal Apol. 39 D. Xen. Heli. . , 4, Spuria iudicari vix polos eoque magis apta huic loco esS 'idetur, quum praesertim indicativus luturi valeat ad

considentiam Iovis indicandam. Sequenti vorsu ridem in v e/iυθον 'sul, ubi Homerum Γ, iri es, ad vir sequendum putarem nonnulli librarii eorrige uis μυ- , quod receperimi editores; ego autum potiores codices iusius egisso arbitror Sodcontra, ni fallor, factum est v sibi ubi is noti om6r ω

Mancrτα ρ οξαρτα omnes scripti excoplis stliti ανορ ν, qui id mendum ex usu Homeri sertum tollendum litabant.. uida ule in si ipsum poetam hic paullo audaciorem suisse statuanius, ut ait κηρυσσειν absoluto positulli in pilatione subintelligi voluerit λαον λ - tam . 37 9 ἰοροπε βα ραχοιοιν ρηγἐ ιεν luυνολεθρον dubium nullum est quin a salso correxerit 'Hνιεν ad exemplum stadis iras, quum vulgaris lectionis structura transitiva avialem Auidam prodat, ur. Mrd. ii 275 μω - αντε κως 3 A eh. Suppl. ii Z ἄλο- άρ γειν. Eliam . 245μὶνεν ἐπ αιαόν is qui scripsit maluit υτεν quo legissono 'erum se Ostendit; eademque res est . 239 ἐωεν-αt'-

inu deteriores omnes dastuum iniuria praetulerinu. - . 6.

57쪽

απαλοῖο deterimia τρυφεροῖο κατ αυχένος ex meorditumo Homeri os fluxit, sicut in v. iii, de quo supra dixi, μοχα et ἐτυκται ex se uenii huius locutionis mi natum videtur. Imprimis autem perversa imitati cornilur . Moto τ ἐν υτ, ἐκου ονοριαζε ubi vera lectio no δ' ἐφθέγξατο et oio certe non ex Ierod. 7, 10 invecta est, sed poeta hii ius consuetudine confirmatur, cf. 92. 27 l. Iam nemo, pinseri lubilabi v. 8llegere et oino d. ιον λίην εα κε φοενας, elSi ae tenet /ιοι Buctore Homero, qui semper ita dixit, 493. - . 74 editiones habent m Hεξῆso Doti, Homericum illud quident m 365. 1, 428), sed sine ullius auctoritate odicis, quum suspice cita condylam invenisse μαρ, ξονοα, ut est in reliqui autem neni βοηθήο-ore, quod non est cur reiiciamus. - Restituenda etiam si vera lectio v. ii 0 ε καὶ - πολλὰ επονθειν ex AGedyy, a quibus stili tantum errore discrepa f ἐπεπονθεν,

dum celeri legunt ino νθ , orlasse secundum , 284 sed pilisqlinmperiecti iis uin huic loco aecommodaltim testatur Dem. Julis. 93l. Interpolatoriim autem codicum conditio cum saepe alias, tum praecipue eos Nio Scitur . 272 ηυιεγα εογονεν φθαλ-

stois ιν ομ ριαι ubi Hya, praebent ιέγα θαυ/ια- ον, optimo illi quidem concinentes cum Homero 9ὶ sed illud elium reperitur, ut iisti εργον mim virulis in dictum 426.

in mentem venissui, ne fore quidem potest de cancri' qui sunt ἀγκυλοχηλαι; s. iTm. IL s. v. schol M. Equ. 97. Uno deniquo loco dubius haereo, quo mo veriam legitur enim v. 243-ἀs ἐκλυοθη νήνια διξιτερὴ, sed A Gabriefo εαγεν

legunt, sine dubio petitum ex bd quem eundem locum respexit Choerilus p. Athen XI. p. 464 quum ita clausit hcxametrum δεινις ευγος sed vereor, ne in archetypo ludendi causa illud quoque annotatum fuerit.

His rebus consideralis si intellectum erit hunc poetam non invisi illa diligentia ad Monplar suum ob ravisse, minus iam mirum videbitur multis aliis in rebus ad elo sonum periinui libus posterioris uelatis conspici vestigia. Nemo unim seris iam est sui dissimilis, ui suculi sui mores et voluntatem prorsus denegare possit olum quo quum in aliis rebus, tum a linguae

polissimum consuetudino se averta l. amram, eaepelias furca, tamen usqus necurret. Atque hunc poetam id ne voluisse qui ,-dem lue clarius est neque get demonstratione. uapropterno docere velle videar, quae si sapias in hoo genero nihil opus est doceri, breviter tantum ea, quae valent ad confirmandam de huius c/rminis aulais propositam sententiam, annotabo'.

Primum quidem urina Atticae, quamquam poeta, ut par

' Nemo, opinor. h. l. desiderabit larium omnium voeabulorum. tuae inui sua apud immerum, remistini misin dedit Sehiteberius i. e.

58쪽

erat, in celeris dialectum oui ricam inplexus est , nonnulluo intercurrunt. μου v. 1 male artiosius cies lycii ius in Mose φων tularunt; ad βελονεῖ, quod antiquior una Allicoriim csso

exhibent in ηetti et uiri scriptorem nullus Graece scribonitum

hoc nouitne uti sibi permisit. Dubiiulionem asseri v. 1824ξί-

ur: νει, ubi AG des ἐξυναν te quam formam in posteriorum tantum seriplis probat ob inirrn. p. 26. Sed v. 162 ευτλων. quod est Ionun et antiquorum ilicorum ex praecepto Tliom. Mag. p. 43, etiam propter nomen ranae indo derivatum . 2llnon inula nisu in videtur in recentiorem formam j. Complura deinde sunt vocabula apud antiquiore noli in velli B. Sed Or,le

aetatem leguntur. Exemplis denique plane earunt 254 γυ-

nue etiam pertinent duas sormao, 34 λανο et 236 τεθνε-νων. quas inde ab Aristaret, temporibus ex Homerios earminibus relegatas tradunt scholia. Et rauno quidem enodoteum si sino dubio igitur forma antiquioribus aetatibus usitata), quum ex Aristarchi praeeopio ubique dempto augnie'to in nostro Homero legatur λαὸν, ut annotavi Ger-

idem nt, servavit r/o M. i ii unum enodotum apud Homerum habuisses ex eoque Apollonium linitium in Aristarchum seripsisse τεθναρως Sehol.

Ven. H, 409. I, 29. R. 343. II, 16. 26. SIS P, 6 l. 229. , 537. Uuod. v. 4 legitur νήδιυως, id olim valere pulabam ad spurivii loeum illum 42-b2 iudieandum, quia Aristarchum demum illam formam ubique resiliuisse, enodoliam ν δε μαν eriligisse eodemque modo poli 3 hod. 2 40 affirmat Eust ad Γ, p. 163, 28 et Gerh. Leett. Ap. p. 94. Ei sane quidem apud lyraeos ei Antiniaehum ηδε μος in usu fuisse ron stanti viditur. Sehol. Uen. LI. 2. Elunt M. p. 420 47. Consentiunt etiam hymnorum seri plores, Merc. 24 l. 449, elisa in n. Hom. XlX, 16 μονου νεηονρων vidi μον, quum necessari requiratur suavitalis otio, reponen-d illi es udiis ov. Manes autem neque ullis machinis removeri pote turmn Ven. Ilis anxili En νον θινεν ἰθινον ubi alia ira signifiealio surri nequit. Nihil igitur in to eo Bair hine de interpolation posterioris tem-Pο is roneludendum, quum praesertim ipsa forma error illaia esse p. hit.

59쪽

πνους 257-ετραχυτρον 268- ραγδνην. Sed lis ἐς βυθοναξας vix serendum esse C. F. Hermannus, monuit coli. Lob. Plirin. p. 287, et verissime reposuit eae, quod saepius eum illo confusum docet ob Phryn. p. 743. Nam ill salso aliqui codices ηξαν correxerunt, quum archeirpus pessime coiορον ἔκταν Scribendum est cum aliis εIuων. Interdum etiam significatio vocabulorum mutata posteriorem aetatem declarat.

Ui ciet εῖδον v. 1 et 4 apud Allicos demum propriam despiciendi polesialem abiecit, quam relinet apud Homerum. V. et a iερon ερ Homerum et Hesiodum non substantive dixisse observavit Rulin h. pisi crit L p. b. V. 6 χαναν fallere, 97 κδικος ultor non ante Herodolum, ut videtur, exstant. Ex voce ἐν pro 'ν v. 23ὶ quia magna est virorum doelorum dissensio v. Wols. Prolegg. p. 247 sqq. Voss. ad hymn. Cer. p. 8 sqq. qui hunc usum ipsi Homero vindicare studuil, in hoc tempus aliquid concludere non ausim. Ad v. lgi os/is Οαντες ἐν Ο πλοις ita enim coniungendum comparari possunt lai Legg. 7, 796c. Soph. Phil. 1053. Eur. Phoen. 1368 ad 2 δεινον ραρι ι

ἐφορευν εοκληκoetuistin να Tragicum dicendi genus genus sapiunt La et i o ti νυσας, s. Soph. Trach. 026. li 7b; 45 μυραξε φρένας, Soph. Ant. 1082. Eur Bacch. 1320. Hipp. 69;los o ινοκτονον ροnαιον, quod Bern hardyus Lili. r. II p. 32 iam notavit, qui idem composita Γυοχοινος, vore t Ogυ-oo ab usu antiquior abhorror dixit. Duod autem ad formam εοργαν, quam Alexandrinorum dialecto tribuerunt Bullin. Gr. Max. L p. 345 qui lamen carmen hoc pervetustum habere non dub

eandem iam apud veteres epicos xstilisso arbitror, quod cxus Lycophronis concludo, qui certe illam sormam non usum passet, nisi antiquum aliquem auctorem repperisset. Celerum fortasse ad hanc formam eligendam valuit recordali loci simillim IV, 175. Nequa magis offendere debuit Bernhardyum 57ευθυ. do qua voeo Linemsterii. Lucian L p. 437. Ob Phrrn. p. 45. alchen Ammon. p. 9 sqq. item id. 214 net 1, quasorma usi iam sunt Hes opp. 98. Empedocl. 2 arsten. Omnino autem cavendum est, ne quis alia proserat, ui 207 ωιια. quod omerus quidem ex Aristarchi sententia nunquam posuit

nisi de cadaveribus, Schol. Ven. I; 22 sed Hesiodus certo do vivo corpore opp. 40 vel ulrao ad pluralia nomina relatumida. 61, quod apud Homerum nunc non exstat, s. pilZn ad 76 Lehrs uua est epp. 260 sed hunc usum iam habet os. opp. Alia est res o prorsus singularis v. 17 ἐλθοίιιην,

ubi Frankius, quem probo, misius, inquit, de coni dedi ερ-

60쪽

χοιρεην. Fortasse scripsit poeta εχ ιην. Vid. Bulim. r. Gri II, 82. Goetii ad Arist. Pol p. 360d qui asser schol Ven. 24 ij. - Structuram . 93 mmω νεοδα ἀρῆγεεν repli hendit Thomas Mug. p. 284 Rilschi sed pluribus etiam locis uti usuin vindicavit Sohaese ad Schol. Par. Apoll. Rhod. 3, 48. . Male autem semper me habuit languidissimum participium it Μων ὐλέrειραν Ουοαν. Sed tamen ideo mutandum nihil censeo;

sunt enla alia quoquo in omnibus sero carminis partibus, quae dura, inevita, horrida sunt adeoque areni venusinis, ut etiana infra pede uris orationis elegantiam. descendere videantur. Sed lineo res iani ad ea pertinet, quas de eo illo ei do viriusibus carminis nunc di eviter exponant.

Initio disputationis quae posui verba Herni anni pili res co stiluendas esse Bair. quarunt multa communia, alia di ersa sint, ea hoc loco paullo uccuratius perpendenda sutil. lenim si erit concessum, quod istius suntentiae necesSario Si consequens,

eamne hoe quid nullo sit, ex pluribus divertis a grammatim nescio quo esse connatum, iuni iam non de eo silio per omnes paries insiliuio poterit eo uiri. Sed propius inquiremium id iur, pias illum rationes impulerim. is eisim ipse variarunt lectionum molem indicavit, ego non adducor, eum ad parvas interpolationes illas, quas supra annotavi ex codice archetypo,

respexisse, ut carmini simplicitatem et unitatem deesso demonstraret. Alia autem quaedam adsunt suspicioni hi luxia, sed ea dena a Nullo si recte memini, animadversa, ad quae, veris mile est Hermamium oculos intendisse. Vidinius Supra, ubi quaestio erat de uss. 2l2-22l p. 33ὶ,

a mullis codicibus abesso versus 2i8. 2 is causa quidem huius consilii pasti nam eas savium id esse non potestin nempe Licinior iam h primus omnium erat occisus, duoque ex edi iuridiis quom ligenius H, - nimii Ahem n Boissonade; reeiuno quaeritur. Nam accuratius consideranti pii tribus locis eodem modo repugnantia legumir. Φιχαρno enim, cuius

mors miserabilis cria is lissimi causa belli fuerat, V. 236 pro mor- luis uiribus propugnat posteaque v. 246 iterum diem obit. V. 20 Occiditur Πηλειων, qui alius potest esse nullus quani θυο γναθος oll. v. 9; sed is iterum . 252 in calco pedis vulneratur ε ποδα κρον , in quo videtur inesse significatio

fabularum de Achille Pelei filio vulgalarum). Detudo νωγλοδυτης v. i intersepius .esse n/rratur, quem eundem vivum cognoscinius v. 2 smm; ibi quod μ' eo nominu inest in uαν Σιτοφαγος, aperia est inier latis. Tum Ilauosuime quem umappellani Πηλουσιον adversante metro, 'rnesius istulavit in δε--ονάγον interficitur,. 237, tela iterum vivus mitin v. 254