Prolegomena critica ad Batrachomyomachiam

41쪽

so statuere, anio v. 25 aliqua excidisse. - Denique ante 270

cur ollius versum deesse existimaverit, plane non video illud enim uti in et si eleganter dici lim hoc loeo, altamen in hoc carmine in suspicionum vocandum non est. c. De vitiis. Ad eam quae seqititur displuatione ni ite vitiis praemonendum St, nulta ex eo genere iam supra tractata esse cum aliis

locis, tum in iis qua de plimorum codicum sido ei praestantia dissemii nunc de iis, quae reliqua sunt, breviter absolvam. Et ducant quidem densum vitiorum agmen nonnulli lites, quorum corruptelae iam ope indicum sanatae sunt V. 24 scriptum es in plurimis λων δέ χιιοὶ παχνιτ sed quum liue parii cula δε coniunctae apud Homerum nullo quod sciam loco

invenianti iri hic certe locus eum qui inesse deberet, sensum non erat, recto olfius Ex a recepit ei Iomero usiiu-lum et huic loco accommodatum. - Paullo post v. 247 meli res habent εκ ἐχυνeto sod plusquamperfecto hic non est locus; scribe igitur ex deterio una emendatione εκχυντο. De v. Zb Izoti δ εβαλε ερυν' χλει ιν ρευ/ιον καὶ τετραγυτρον non iam

eam ob causam admoneo, quia levi errore in As scriptum est τετραχητρον sed quia de iota hac voco quid statuamus, in i ceri est Lycius malo nomen muris inesso putavit ideoquo distinxit post μνάλειαν sed respici ad Homericum τεet scivi - ληρον nemo non videt. At hoc non sufficii in e voeabulo,

quo magnitudo galeae lepido praedicatur quid igitur, si poeta

744J Ε 1 et ραν pro mole aliqua et nimia copia fuisse in usu, glossa esychii ληιιῶν χυτραις ἡ κολοκυντο c, Παροι Miciosiondit. - . 303 archetypi lectio fuisse videtur δυσυ et a melioribus servata; sed in re parvula praeStabit restituere sormam Homericam morim -- Mirum in modum turbati in e die antiquissim steriin o. 4 48, ubi metrum verbis malo iranspositis periit. Aperie id is ei v. 44, in quo Odd. ανθρωπον ου δεδια , quod eorrexerunt cha - αδ ανθρωπον; ibidem in ρια σω/ι μεγα nescio quo casu invasit. Proximo v. omnes tenent κρον δεικet υλον κατυ ασινοι nisi quod plerique simplex δάκνωὶ ubi ne . Stephanus quidem ausus si

verba transponere. Deinde . 46 κανεν αν do traditum est; quod quia omerus produci mediam verbi κανω, Ernestius transposuit; v. pilanerum Insll. Yos. r. g l . . . Sed insequenti ita ut in v. 42 Barnesius demum sustuli grave vitium ἀνιεφγυγεν Accedit denique v. 48, ubi celeri omnes αλλα δυω/εαλα παντα τα δείδια, sed AG μάλα πάνetων, quod mutato verborum ordine propter numeros nάνιων ιάχα probandum

L Nam aliora lecti ex glossemate, ni fallor, prosocia, quam priores interpretes defenderant, ocio a Matthiae rei ta est aucium Hermanno, qui ad igerum p. 72 exposui δό- παπια

42쪽

esse duo nullo eaecluso, quod . . ineptum est. - . t 27. 28 in odit. Irinibus collocali uti post 13 D; quos iii illini locunt bene transp0suu Chalcondrias, ilia Η0meru hunc en per Omdinem describendi servavi in arii ianua heroum, ut OS Ocrear,

thorax nominaretur; vide imprimis A, 7 sqq. sed pervenimus ad eos locos, ubi codicum ope desperatu verba poetae coniectura smi resngenda quae res quod pauci iunium locis prospere cesserit, perspecia archetypii conditions nemo sane poterii mirari Editores autem praeter ea, quac iam attuli, probabili modo genuinam lectionem his locis restituerunt. V. 2 traditum os omnibus sori se odicibus de compluribus

bendum vidit δυ Homericum. Neque ininus probavit ludium Homeri Ernestius, quum ii ο ρ ro x pro nunciai res

sivo accipiendum docuit. V. 74 no το/iυτο τ ἀγορευσεν honius o rexit, quum antea legereiura neque magis adversamur, quod idem 2 nomen ranae Φιλαραῖον reposuit codd.

Φιτρυiον, Φλι et ραι si pastinacas amantem, coss. Eustalli. p. 1163. Dioscor. IV, 75. Eliam Boissonadius in edit. Iomeri 1824 tibi Ilgenii sere lexi uni repellit ad expolienduin hoc car

liqui γεγάατε Neutra forma quum metro satisfaceret id quod neglexit uiis Gr. Gr. II. p. 37ὶ Frankius ex Thidrachii coniectura dedi γεγύυοι quas em dati aliquam veri similitudinem habet ex Hom. 59. sed non video, quomodo uitam hune formam corruperini librarii mihi potius scriptum videtur

γεγαυοθε, rara declinatio ideoque per glossam γεγονατε pulsa, Sed quam eandem recte Hermannus reposui ex Suida in Epigr. Hom. 6, 3; tollitque ubi lationes se verilal formas

Hymn. Ven. 197 κγεγαowτυι. Idem nunc BD illiu in video posuisse re vix notata. - . 165 etiamnunc sine tetro legitur ναι κερα κοχλιων λεπτων κάλυnet κάρηνα, ubi, si qui deni κέ

43쪽

lectio Barnosii i ta taxia ερ. Dissicile autem est in aperta

sententia eras Voces reducere, nisi scribendum sit ex C. F. Ilermanni eoniectura ου κοον ι αγχει, et ita υ ι ni γον Πλη so Duobus locis vicini lacliti est, ut nemo eo die uinlectionem, quae sana esse videbatur, tentarel. In v. 27 ob αρ'

reprehendi, quod vocabuli μης prior in thesi posita produc iis sumunt enim hoc sibi Altini epicique posteriores cs Spitgn. Vera her. p. 23ὶ, sed ipsam Mariis personam, quippH qui dimioυ, αρ' ἁ θηναίης, Κρονιμ ob ενος ουτε - ος ἰοχυσει βατράχοισιν οπένειεν. uis enim hoc unquam exaudivit, deos Homericos tertia de se persona loqui' Alia ratio si huius loci , 70). Reponendum est facili mutatione Πρη cuius

inenlio deae semper deorum patri adversantis quantam habeat vim comicam, nemo est quin sentiat. - Non multo post poeta cancro describit αἰνιγριατικευ quindecim epithelis ex eorum natura petitis; in quibus quum nihil ad veritatem non sit exaclum mireris V. 299 δικαρήνους vocari. Ei Maillairius, quem

ea de re consului, paullum a vero absuit, quum scriberes: B espites oris hic dicuntur cancri a duobus cornibus, quae ante oculos gerunt Arisi M. A. IV, 2 ἔγονοι κεραία δυο ορο των ὀφθαλ/ιωνο γαλα καὶ ρα si ipse Hinc ego latim conieci λκέραιοι Anthol. IV, illi, quod postea vidi mihi iam praeripuisse Clarhium hoc uno loco laudandum. - Pluribus rursus locis aperto vitiosis quid agamus, in promptu non est. V. 27

non SSequor, quid Sit uict/ ooet εν ων no βυonων Frankius coria calamis obducta putat sive ornatus causa sive ut maiorem firmitatem haberent; sed firmos videri thoraces poeta non vult, Ornatui non Video. Ilgenius coniecit καλλιτρεφεων, ut coria

dicantur pinguia, quae laurini selium bene aliorum idemque voluereni librarii, qui in tu scripserunt καλῶν μιρετέων. sed ea ratio es conluritor verum autem videtur καλων, ita uialterum adiectivum accedat, quod investigandum si Eodem modo torquet, quum sententia minime si obscura, v. 80 ubi quod dilur ἀιHior ἐροις nisi istam de codicibus disputationem reiiciast, nihil est nisi coniectura in mae invenia nam reliqui

habent πασιν ο/itiae, Varii qu emendandi conatus cernuntur in nis ιπι ὀ ιεν, et istis ιν nil be. Ad Sententism quidem

di νοτέροις plane sumuit; sed unde tantum errorem natum di cas Fortasse in ἀοιν ι tu late participium aliquod l-νοιςὶ - . 224 in libris et scriptis et editis ita legitur χορ- μοι λιπυρὴο τ ἐπορνυ/tενος αγονεooιν, quae Vellem edi-iores esseni interpretati. Ego dubitanter, sed ui aliquid tamen proficiamus, rescribo τε πειρόμενος iacebat per sis hasta intestinis pinguique inpune. - contra prorsus insanabilis, deiuris. 23 Λειχοπινακα δ' πεφνεν ἀ/ιυ3ιων Βορβοροκομης; nam quae emendatio in editionibus ei in Almae legitur, eam

44쪽

sequentia non serunt, ubi Πρα oscito e rana ἐνι ιδ ιν οδος -

iicio, quod ei sententia satissarii nequo a litterarum ductibus longe abest nam undo plures' κρατεροτρον, ἔδυ δ' ἐν βένθεοι λιμνης - uirus ex o genere resia locus, quem iam desperatum iam chalconditas habuit, ui sero extingenio dederit v. 262-267 etiamnunc in editionibus manentes. Leguntur aulem in codicibus haec: ων δε ι ἐν ιυσιν εριδαρπαξ, ξοχος αλλων,

quenti, verbis ὐ κατὰ λόγινην comparatio aliqua contineri videtur saeus ad litteras, sed fortasse subtilius quam pro hodearmine suspiceris, 'Aχιλλωδe A, do vel 'Aγα-

ἐμνων. Tum γενεὴν ἐπαNε λει scripsi reliqui γένoem πώλει. v. 6. 7, quos iam Ilgenius poetae reddiderat sed sine consili cum vulgata permixtost, negant Matililaeus ei Missona diu posse intelligi; ego adoptata emendatione cod. cumligenis /Hpoet ἐροισι κενώμαοι locum sic accipio, ut Meridar- pax iuglandis Daciae cavis duabus testis κενω ιαοι manus suas inseruerit νραγδην 3 et sic quasi est armalus anquam pugil ranas aggrediatur. Ceterum Vulgala ecli quomodo orta sit, in aperto est omisit tibiarius qua non intellexit, Versusque consarcinavi pannis extrinsecus pelius, ut V 267 colorem traxite v. 292.

Aiquo haec quidem do vitiis, quibus eodex ille, ex quo sui omnes nuxerunt, inquinatus uti quibus accurate cons deralis nemo sacile dubitabit, hunc librum aetati satis recenti

ascribere calami enim errores, glossae, Versus numeris carenies, lolique loci nulla arto in sententiarum seriem conciliandi

indoctum elare produni hominem Graeeaeque linguae imperitum.

45쪽

Bretantio autem aetate, ut iam supra dixi, conscriptuni esse exempla', praeter glossas barbaras etiam catervae visi uin ex

nova pisiiunctandi ratione prosectorum suadent. Breviter hic etiam annotandum est de inscriptione carminis, de qua iani antiquo tempore dubitasse videntur sui ines docti. Suidae quidem codices s. v. λιηρος exhibent duo nomina βα-τθολο/ι λχ α ιυοβαηραχο/ια i , o quibus alterum errore natum est; sed idem v Πίγρης Vulgarem formum habet, quem secula est udocia p. 358. Apud Plui vii. Om. 24 βατρα χο-

43 tuentur vulgarem formam, quae ideo mihi retinenda videtur, quia vox loli criti ridiculum habet splendorem et quia inversus ordo noui illum /ιυοβα o. grammatici hariolationem redolet, qui primas partes murium es Se animadverterat Plutarchum aut min Agesilao p. 604 ιυο ιαχici brevitatis tantum causa dixisse liquet.

Delapsa iam paullatim disputatione supra eam aetatem, quamdicem archetypum scriptum esse suspicamur, non est hod loco consistendum, sed allius etiam descendamus necesse est. Prius enim absolvi disputatio critica nequit, quam et a quo et qua

aetate et quo consili Scriptum Si carmen reppsererimus; nam nisi do his rebus aliqua saltem probabiliter comperta habens, multa manebunt obscura, multa dubia, multa dune non intellecta. Primum igitur luaerendum est, quid de origino Batracho-mromachiae traditum sit; de qua re summa est et veterum

scriptorum et recentiorum dissensio. Ac de Homero quidem quem serunt auctorem, brevis potes esse mensio neque enim nunc sors usi, qui aliquid tribus aues italis illi qui conscripsitvum Homeri nomino Herodoti venditatam, ubi summum valent quum Boiissi esse composuisse id carmen animi causa traditur. Sed iamen haec opinio fidem habui in vulgus non exiguam, ut

videtur, ex antiquiorum emporum memoria quo factui est, ut etiam latius, Martiali si liluentius carmen Homero attribuere nihil dubitarent. Veru in rettulitatis populi et obtusi iudicii non fuisse socios acutioris ira ino enii quum per Se Sali est credibiles, tum testes habemus i cupletissmios graminalicos Alexandi illos eosque qui ab horunt disciplina pendent, qui dum tacent,

ut hoc utar loquuntur sic enim recte mihi videor interpretari eorum silentium, qui carminum Homeri eorum ustitiosissimi nihil unquam, quod ad nostram quidem aetatem si servatum, de Bain. eommemorarint, eos armen illud iliis abludi sis ab Homero

46쪽

indignuinque habuisse, quod principis poeta nomen rite se serret. Nam de Mida quident, qui se in ipse pugnat, quum s. v. Oμηρος Ηοmeri esse dies Bais eandemque s. v. αγγης huic adscribat, sic statuendum est, eum iudicio nullo adhibito quae quoque loco, unde haurire licuit, invenerit, ea transscripsisse nihil moratum cuiusqii scriptoris sule in t auctoritatem. Quod autem ipsum Aristotele in nonnulli in corali tui mero rellulerunt qui id carmen ab in Instro proseclun crediderilli illBgnntemeritas est ille enim si argilem ut carmen omericlan al- fert in Ellito. VI, 7, 2. Poet. . quid hoc ad Balr. Inter utrumque carmen enim quae inleI cedere visa est cognatio, ea lan-lum in argumenti ludicri exterea quadam similitudine eernitur; quaeque supersunt de arguo mistula, ea si cum Bair indolo comparaveris, ne eidem poeiae uirumque carmen ascribamus, Naido dissuadere videntur sed quidquid id est, illud constat, in scriptis Aristotelis locum nunc exstare nullum, ubi ad Bair. vel digito, ut aiunt, monstrare videatur. Post renatas autem

litteras quum morescero Graecorum ludium scriptorum carmen hoc inprimis lectitatum ad Iomeri nomen referre sule illorum quos posui veterum non dubitarunt eamque Senientiam plurimi lique principes litterarum existimatores diu acriter defenderunt, ex quibus unum salis erit nolit illa Sse Plii lippum Melanthonem omnium enim vel rationes exponere vel nomina

referre hoc loco nihil allinet, quippe de quibus Barnesius in praestitione copiose disseruerit. Auamenis ium quidem recti iudieii desuerunt viri, qui coniradicerent, utinendi Hephanus. Si inquit, Bair ego suspectam non haberem, siadem ei Odysseam, si quid iudicio valeo, suspectam habere deberem. N sim autem aetate, postquam Wolfius de Homero scripsit, nemo

ausus est illem sententiam amplecti, quam qui legitima quaestione institialsi damnandam censuerunt, peram dederunt ad id

Relicta igitur huius inveteratae ollinionis levitate, quae ex eo haud dubie orta est, quod carmen ad exemplar Iliadis constelum esse apparebat, circumspiciamus, quid, qui dissenserunt, persuasum habuerint. Et quum pauci lanium per totam ni

quitatem huius carminis exstem tenes, adesi Midas, qui s. v.

' Diligenter de fore. Homero obiurieanda egit A. de Seiseben Aps.1816. in eandem sententiaui quae protulit . . oratiis de semero es iuri iam. 1788, dubito an serio hic rem egerit: ita risui excita libel

lus. Goes de Baιr Erlangae 789 orvulgata imita narravit nequo sententiam suam de hoc carmine Alexandrino alicui poeta tri

buendo subtilioribus argumentis Onsirmavit. Eius tamen opera spureissime abusus est . . Vomeri, qui in Amrimine emendati Batrimis,luditi 179 nihil aliud nisi proterva fronte magnam illius dispulationis paris in ad veri, una exscripsi - ο mihi libellos alibi laustra quaesitos heo l. oebius ex bibl. Lipsiensi humanissime transmisit.

47쪽

Amsγιτην κm Os 1 Onet s/ aricis ' l. Hoc loco ditas Arieinistas Cariae reginas coutundi a in notavit elandius de praeripuis par odiarum o m. Scriptoribus p. 22 nam verba et ῆς ἐν et oic πολε/ιοις δια φ ανους n0n quadrant ad Mausoli coniugem Demosthenis aequalem, sed ad maiorem illam in Persarum Mocelebrem elarenda sunt. Aique huius ipsius fratrem a Midausso significatum, recto elandius L l. inde conclusii, quod ingeni minoris Artemisiae, dei qua . Clinionis Fasi raeli pag.

ριαχομένους κρατῆσαι. Duae verba ui exscriberem, effecit Uelandius, qui . . ex his evincere studet, carminis formam saltem, quae nobis servula Sit non Ilos se repeli a Pigret auctores ' j. Idque quum This, ut sunt in codicibus, ita d monstret, ut illa Ἀρπερ βα- ρ. - να λαθοιοι Ου αλλους

non ad Graecos et O ς Ελληνας reserat, Sed ad ατραχους eloiυας ex meo βατραχορευο ιαχίας eliciendos, descriptionem pugnae Plataeensis comparari pulat eum simili facio, quod es se in Pigreiis carmine comparationem autem ita desinii pugnae alicuius commissae ab aliis aliorum inscientiam. uae explicatio si iam displice propier structurae verborum salebras paene

intolerabiles, quae ex ea necessario sunt consequentia, magis etiam nos debent offendere. latuendum enim est, id quod

cit ei. quia in nostro carmine nihil insit, ad quod tertium

imae totidem verbis apud Eudoeiam p. 35 leguntur. Paene

praetor in is qui eadem sere dicit, retrem in Exegei p. 37 v v I Ii,-- βατραχομαχιαν, Mi τινες ιιγρηεος εἰναι pasa et o Νεερας. min. e verus in edit Sehol. Uen ex odice Veneto p. t ex tr. ad vocem Μαργιτ' an

ad sequentem vocem βαι ραχομαχίαν pertinent. Accidi hoc auero in Hist. Poes Hom. p. 28. '' Eandem fere selitentiam expressit luauerus in iis, quae loe. it.

48쪽

illii comparationis, quod requirit, reseratur, Pigress armen

periisse, aliud ab alio composilum nobis esse servatum quacres quantam per e spectata habeat dubitalionem, in aperto Si. Omnes autem dimicuit ales, quas sibi creavit vir aculi fis inllis la-cillima retia oventur emendatione eis kii qui ante Vocent IIιγρης

inseruit m e. melius quani luod Illi,nbachius ῆν, quia illud

antecede nil Ocabuli is o/ιεννοῦς terna in alio ne facile hauriri potuit. Quod si probaveris, comparatio Plutarchi in eo cernitur, ut proelium Plataeense commissum a Lacedaemoniis si insciis Graecis reliquis, ita ut pugna gravissima et in qua latius Graeeiae liberias in discrimen vocabatur, similis esse videretur, scio euius rixae mures inier et ranas aliquando oriae. Verum ne quas sorte axe ro erat, Plutarctuin hoc loco addidisse illa ne II γρης - γραφε, quippe quae nihil ad eam quam tractetro sacere videantur, nolum os quam saepe hic scriptor doctrina uberrinia asstuens alia ostentanda eruditionis grati interponali

hoc autem loco ipsum quoque nomen Artemisiae, quam pauli 0 ante commemoravit et comparationis illius e Pigretis memoriani asserre potuit. Ab hac igitur parte si nihil obstat, quominus Pigres carminis huius auctor a Plutarcho et a Suida rectu nu

inpetur, aliud etiam accedi re quam specie mulio gravius. I scriptio enim si in odice editionis Venetae ωriasse etiam in pluribus editionibus nune ignotis, nisi illum ipsum librum significare voluerunt . lephanus Schediasm. VI, 22 Labbaeus Bibl. Nov. MM. p. 289 Nunnesius Phryn. p. 3 haec 'λιηρου Βατρω. ἐν δέ τισι iγρητος l. γρητος του καρος. Eam undo

ortam arbitram ir Numno errore An potius ex antiquitule servulam iudicabinius Nam iis quidem temporibus, ubi barbaries Graecas litteras tenebris limitas et squalore obductas lenebat, nemo sere la ne trina polluit, ut de coniectura hoc addere auderet, neni lal instructus auxiliis suit, ut pluriunt eodicum auctoritate uti liceret. Ut libere latear, mihi haec verba

ἐν δέ τιοι a grammatim quodam vestro eripia videntur, qui carmen hoo recensuit; erant autem sino dubio in archetypo ei casu lanium non in omnes libros pervenerunti uec sententia si non plane a vero aberrai videmus ei plutarchum ei Suidam ex communi soni eum libris M. ausisse, sumamque suisse haud spernendam, cui quum nihil plane adversari videatur, id

solum movet dubitalionem, quod nihil aliunde de Pigre te traditum exstat. Mirandum igitur non St, si nemo recentior uln 'l-grela carminis eius auctorem graviter ueri ausus est, quod

unum scio elchorum fecisse in Iclo epico . . t 4 eam, ni fallor, ob causam, quod Versimiliora quae possent proferri in promptu non erΗni. Sed ui do omniunt ecentiorum saltem sententia sit dictum,

resisti tertium genus in qui reiectis ei Homori ei Pigretis nominibus satis habuerunt ud uter qua scriptum sit armen,

49쪽

aliquid coniicero. Wolfius quidem in Prolegg. p. 8 Aeschylia elatum si iis conditioni maxime accommodalain putavit; sed quibus ductus si rationibus, non addidit. Adstipulatus vilem ei est ossius in Schedis crill. I. p. 292. Deinde R. ηymi-liaiight Proll. ad Hom. p. 6 d. Lilis. Allic cuidam poetae prioris aevi potius tribuere carmen vult propter cantum galli gallinacei apud Graecos non multo ante noli. Idem ver quum negasset auelorum ex Asia fuisse oriundum, quoniam ibi teste erod. b, 58 pellibus usi essent ad scribendum, apud hunc autem v 3 δελ- τοι commemorarentur, recto monuit landius L l. p. 24, ex Psammeitchi tempore, id est seculo serio ουανιν istam iβλο ν cessavisse, ita ut o Iones quidem amplius usi sint pellibus. Sed ut idem elandius nescire se lassus est, quo tempore carmen si conditum, ita plerique editores huius seculi de hac re

lacuerunt, desperantes scilicet, certi aliquid erui unquam posse. Idque ipsum perte dixit Bernhardos inmist Lill r. u. p. 128. 132, qui latium se ip8 Allicam aetatem iam ad Hiem vergentem in elocutioni star nimis lacilo deprehendi adiecit. Postremo loco prodeat Hermannus, quem etsi non ab omni partu probo, unum lamen recla via ingressum esse in hac re diligentius inmenuanda apparet. iii vir summus in dispulatione n bilissima de aetat 0rphei Argonauiteorum Dos luteo dicit: ἡΕmni fortasse, qui mirentur, quod Bair nullam securis mei

tionem. ua quum non esse recentior expeditione Xerxis e istimetur, tot tamen correptionum exempla habet, ut sententiam n0strum mirifice labefactare possit. A quae in hoc carmine reperiuntur correptiones, non modo excusationem habent luna abludier argumpnlo, iam a poetae inscilia, Sed quod gravius est, tantul abest, ut iis, quae ante dispulavi, repugnent, ut ea non mediocriter conlirmare videantur. Etenim vel leviter hoc a me consideranti planum esse debet, tot illud tantisque inis polutionibus esse corriptum, ut penitus immutatum cenSeri pomidai Tanio illud studio lectitarum aliquando iraciaiuimus est. Hanc ob causam ab isi carmino, ut a serrugine versuum μversissimis aetatibus actorum, plane abstine n ira divinatis.*Hae igitur sententia, quam superiori disputatione ex pari r sutasse nobis videmur, quid veri habeat, quid salsi, paullo accuseralius exploremus. Inquirendum autem est, ut de carminis a lato et origine certioris fiamus, in ea potissimum res, quae ipso poemate continentur eaque colligenda Suni e Stigia, quibus si insistas, terminos saltem constituero sinesque circumscri sbere possis, intra quos coniectura necessari se lunuro debeat

Iam igitur quum biparili si disputandum, priore loe ex rebus ei in carmine commen rasis ei ad armen pertinentibus

50쪽

45quii possit probabiliter elici experiamur. Perpauci quidem sunt loci, quibus enipus illud Indicetur, ante quod eripi uin B IIuenesse tum potest; sed tamen gallum gallinaeeum v. isti, quem sono demum ante Christum seculo annotavit payne nigii l. I. in nummis argoniel samothracum ei Himerensium es sicium esse, omnia lanantur non ante id tenipus ex Persarum regno in Graeciam esse apportalum de qua re v. Herm. Aniiii priv I 16 is. Noquo minus v. 3 δελτοι, qua salis iam tritae esse debebant, si

in carmine parodico appellabantur, evincer videntur, non ante Psammelichi tempora auctorem vixisspi f. alchen Callim. Eleg. p. 246 j. Praeterea quod mentio si tropaeorum v los, ea res quum plis Homerum nondum exstet, tamen quin seculo sexto in usu a in uerit, nihil est tibi uin neque magis nos adiuvat quod Scimus, illam locul Ioneli v. 74 no 20 αουος αγυ-

ex usu ludorum dicendi esse repelitum es Herm. Aniiqq. priv s 3 , . a quoque mentiones, qua vitae cultum et gantiorem Mendere videntur, ut cibi delicat uv. 35 Is en mersit, nihil ad hanc rem faciunt talia enim siesichorus quoque nomina stagm. 2 Delectus. - contra plus valere videntur ad aetatem carminis desiniendam multa variaeque deorum cavillatio nos per omnem tenorem conspicitae, quibus Vanorum OS instar simulacro luna Esse neque ulla dignos reverentia aperte declaratur. Haec senim prolor vitas e sacro mi negligentia, Omniumque illiae ad deos rite pieque colendus perlinent, acerbi S- sinui frigio adere non potest in eam elalem, tua simplexetjulI Et inco ruptus animus religione imbutur, erat; neque fu-cuo anto Xenophanem Colophoninm exsulisse quemquam Graccorum arbitror, qui data opera sui oratilissam illam, ut videba-iur, iidem antiquarum sabularum radienus ex animis hominum ovellers si conatus atque hic ipse notum est omnibus, reprehensione illa vehementissima quanium sibi invidia onus conssa rit. Itaque si in istius philosophi tempora circa olymp. o vel

paullo post huius carminis originem incidere statuerimus, Optime cuni hac ratione conveniet universum hoc genus picae poeseos deridentiasti quod hi demum par erat et studio excoli et apud intellige lites austent instreri, ubi flore iamdudum carminis heroici delibato poetae postumi liihil nisi marcescentes illa Si carpebnni frondes. uod scimus luctum esse illo tempore, quo κρο σεις ei genealogicas narrationes mulli, qui epicos se volebani hexametro versu incluserunt. Probo igitur iudicium elekeri, qui ad seli veneri librum do riuolvit ex nominum signis iii

' Possit aliquis suspirari et suspicionus in carmino parodie late palent, voce ελτοισιν poetam significasso Antimachi Colophonii d/λ- ους, quod carmen eius ineeria fido tradit Athen. VII. p. 300 D cons.

Seheltenber Ani col. reliqq. p. i. At ego talia non ausim, quia res est mulio obseurior neque ad istam aetatem armen hoo puto epri-

mendunt.