장음표시 사용
91쪽
adversum me , o non pro me Iuulet aras,tentia. Evocatus fuit secundo Paulinus, nec poli latuir in Provilicia ludicium conqueritur, appellationem a Zosimo Papa ad millam , sequerit rato Riimam emeatum ,
quin imo id laudat is dato ad Zolimum libello plan extollit. Erat nimiruti paulinus sub D. Ambrosio edoctus, hinc iresbyteroruinaritationes ad sedem Apostolicam in fidei causa negli as aut culpandas non credidit, licetis Africani inprimis Episcopi aliqua
tenus ola Patriae morem obsistendum crediderint. 6. Enimvero initio Africanae Ecclesiae Prisules aliquatenus obstitisse appellationi lenii, ac mure tulisse . Zosimo fuisse susceptum, constat ex ipsius Lolim epillo lamo ad c cincilium Carthaginiense transiuissa , in qua Pontifc non modo meminit rescriptorum, emorus. queret inim, sed quod si scripserant, caelestium esse illum, qui apud i Uper littera dultiso fuerat accusatin Contendebant numirum, morem in Africa observat uin de non Appellando synodo Provinciali in causis Sacerdotum minoris ordinis clericorum a liis teris pera simum de suprema Pontificiis authoritate exaratis vela verterunt Africani Praesules, seceruntque quod scribit Marius Mercator in co.n monitorio per Lucam Holstentum ex codice Palatino Vaticanae Bibliothecae descripto, Wper Philippum Lab um tomo 2 Concili
putilis, ententia Astorum Pontificum, qua fuerat communione privatus, absolperetur; non solum mn adfuit , sed etiam ex memorata Romana urbe profugit , atque ob hoc a beata memoria radicto ostimo Episcopo scriptis ampli inis vel Iouissimis perdamnat in est. Quibiis contonat Auetustin. D. Augustinus Iibro de peccato originali cip. 6. Interposito duorum
cuncta transegimus. Succubuerunt a mirum Africani Episcopi, ultro consenserunt, rem coram Zosimo Papa retractari, quod ad eum
CViniicausa per appellationem set devoluta. 7.Hisce
92쪽
et. Hisce in causa Caelesti peractis, Apiarius presbyter laeensis
ob varia crimina excommunicatus Caelestii vestigia insecutus Romani ad Zolimii Pontificem appellavit, qua appellatione occasionem datam esIe gravissimae contentioni de minoris, Maioris clari appellationibus, notum est apud omnes. At hic sese obijcit quaedam dimcultas , quam an aliquis rem hucusque perpenderit , plan ignoro iquod occisione apiari Zosinus contenderit morem aliarum Ee , sesiarum etiam circa minoris ordinis appellationes introducere in
Africam, .conveniunt eruditi, paret ex tota Africanorum Comciliorum Historia ex qua colligitur. Qipsum Caelestinum id tentasse per Faustinum et Volens uni rapiarium scilicet secundo dam synog. Asile. natum S ad Caelestinum appella luem post communicinem a Sede Apo a Caelestio.
stolica induliam ambu incommunionem suscipi, inquiunt in literis Unodicis ad Caelestiuum Atticani Antistiles quo polito merito quae , ritur, ruid emo sibi velit Zosmus puta , dum in commonitoriola stin is legatis, incessi, tertio loco positi . De tractandis preo im Zosinius inrum 4 -- - ψιον Mitimos Episcopos . si a suis excomm .
cati perperam fuerint. Enimvero tractindas inferioris cleri causas in Provinciis contentiebant palam Africani Episcopi variis in Concilis sananter in illo, quod 1 Mileuitanum dicitur . ubi canone 1 a. Item 'U . iacuit, ut presbyteri , Diaconi vestiueri inferiores Ierici, in causis
qaa bisuerisit, si de judicii Disomum suorum questi fuerint, uisu Miscui en audi ni cti ter eos, quidquid est 'tot adhibiti Me consensu piso ramisiarum. Haec cum plan. consentire videantur verbis Zosimi ex inmmonitorio citatis, quaeri merito potest, quid
ergo de iudicio minoris ordinis cleri disceptari mandet cum Africana Leuesia Pontifex , inuonrodo Apiari rappellationem defendere poctu erit liteor hoc milii quandoque difficile visum fuisse , a re unis dirus Urspecta, apparuit difficultatem facillime enodari posse Genimis
vero iudicaverat Caelesti causam Roma pontis, Zosmus, sed consuderati Murum Episcoporum querela de siscepta caelestii Appella tione extra Provinciam, ubi testium defectu facilis est deceptio, aliud consili im iniit, Faustinum Potentinae initalia Ecclesiae istopum
cum duobus i cima 'a Ecclesiae presbyteris in Africam misit, ibi eum Provinciae Episcopi causam retractaturos. Moritur interim Zolimus, ε sub Bonifacio Primo eius successore ausim prosequuntur legati convocato ad id concilio Carthaginiensi sexto sub Aurelio eius civi tuis Episcopo, greant , ut 'nitorium ZOlimi recitetur, pro Diuitiae by Corale
93쪽
appellationibusRuscoporum allatus est canon1 sardicensis sub nomia
in Nicaeni, pro Appellationibus cleri canon i4. Sardicensis, in quo , cum solum habeatur , abiectum habere potestatem , ut Initianios interpellet psscopos , ne quis inde concludat cum Hincmaro RG mensi epist. 7. ad Ioannem 3. Pontificem voluisse, illos dumtaxat Clericos ad se appellare posse , qui vicini adjacent, notandum a Faustino As icanos i iisse monitos, aliqua non modo canone teneri, sed
Dini - -μα-- misi e quod nimitii conse dine iniquitus in L Lilis recepi liceret a provincialibus Episcopis Romam appellare ut quod ipsa Asrica passa esset in Caelestio, iam quoque pali deberet
in Apiario, cuius interpositae appellationis causa Faustinum in Africimmiserat cum Provincialibus Episcopis sententiam dicturum ris hune
quidem esse genuinum Canonis Sardicensis senium a Zosimo inten- tuni, lucet ex Patium Africanorum interventione , qui hunc can nem praeeunte D. Augustino admittendum duxerunt ad Concilii dum
nunc posset de tanti criminibvi a Tabraceni obiectis e laborante arrari. 8. Pro quorum pleniori intelligentia notandum omnino , Faumno eum Philippo di Asello presbyteris a Zosimo missis pro Apiarii causa, ipsum Faustinum post admissbs usque ad Concilis Nicaeni inquisiti nem laudatos ex commonitorio canones, sub Bonifacio en isse
duo Apiarius reiureri redd Staifuerim, sicque eius opera factum, fruisse, quod in epiliola ad Bonifacium primum constitutum scribunt,s i iis '' Asri ni Episcopi ut in iuras Euis iratinoscilices in Diaui bii ὁ 'ter remoriretur apiari. o. accepta epistolio, ubicumque
alibi vellet, posset, resbyter, munere fungeretur, quoit, addunt Patres, eidem is perliteras proprias postulanti fine docuisa te comesi mus transiit itaque presbyter Apiarnis Faustini opera ad I cclesiam Trabacenam, in qua cum novis delictis esset involutus, a Trabacenis
accusatus secundam appellationem interposuit ad faelestinum Boniaticii Pari successerem, per quem eo iuni i redditus fecit Faustinus, synod Ani quod Concilium Asricanui scripsit ad Cael stinum Pontificem: -- ean ad Cae ixis obstiteriti Fausti ius omni comegationi diversas iniurias ingere ivi n quo colastis otii aserensρriνilegia is volens euin inpiarium
94쪽
uod probare non potuit , communioni reddideris. Addunt ob Apiarii
fraudes afflictissimos fuisse Africanos Episcopos , cum vario examine inquircrent, nefanctis suas turpitudines propria confessione enudasse tandem de omnibus incredibilibus opprobriis ultronesisse ipse conνicit. Et hinc est, qui de inum lupplicarunt , futuras inferioris cleri causas relinquendas Provincialium Synodorum judicio, hocque testimonium emittunt , in quo est tota de Africanae Ecclesiae sententia contentior prasat iraque debita salutationis oci , impendio deprecamur, ut deinceps ad vestras aures hinc venientes non facilius admittaris, nec a nobis excommunicatos in Communionem ultra velitis excipere, quia hoc etiam Nicano Concilio definitum facile adνertet venerabilitas tua. Nam ct fide inferioribus clericis vel de laicis videtur ibi pracaveri , quanto magis hoc de Episvis volui observari y ne in sua Proνlacia a communiones ριο a tua sanctitate prepuper νe indebitὸ videantur communioni restitat Presbyterorum quoque equentium clericorum improbarefugia, sicut te dignum est , repellat Sanctita tua , quia, nulla Patrum de nitione bo Eccles derogatum est Asticani, O decrera Nicana sive inferioris eradis clericos, sue ipsos piβορο suis Metropolitanis apertissime commiserunt. Prudenti me enim j simeque viderunt, quacumque. negotia in suis locis, ubi orta sunt, finiendaci nec unicuique Provincia providentia gratiam Sancti Spirit vi defuturam qua equitas a Christi
Sacerdotibus, crurudenter videatur, o constantissime teneatur ni
xime quia unicuique concessum est , si judicio ensus fuerit cognitorum.
ad Concilia sua Provincia, vel etiam universale provocare. Addunt, ipsum traitimarinum iudicium defectu testium circumscribi posio, namur aliqui tanquam a tua Sanctitatis latere mittantur, nulla invenim in
Patrum Synodo constitutum. Quia illud quod pridem per eumdem Coepis
copum nostrum Faustinum, tanquam ex parte Nicani Concili exinde transmis Ru in Concili veterioribus , qua accipiuntur Nicant, .... tale aliquid non potuinam reperire.
9. Haec patres Africani ad Caelestinum Papam, qua omnia reduci possunt ad duo capita, quorum prius est de presbyteris, quos Synodis Provinciae contentos esse deberes, docent ex pluribus. Ac primo quidem ex Nicaeno Concilio,ex quo tamen id non magis sequitur, quam Episcopos appellare non posse. Secundo ex antiquo Ecclesiaenaae more nulla Patrum retractatione abrogato. Et hoc a vero non videri alienum, si definitionem Patrum Africanorum intelligas, ipsi Patres Africani non semel sed saepius docuerunt , signanter vero can
95쪽
Cano x, es Concilii Mileuitani secundi canonibus insertor Item Flacuis, ut Concil.Mi presineri, Diaconi meliteri inferieres clerici, in causti qua habu M. i' i si de judicii Episcoporum suorum quasti fuerint , vicini Episcopi eos audi inter eos, quidquid est , finiant adhibiti ab eis ex consensu Episcoporum suorum. Quod si, ab eis proνocandam putaverint, non propocent nis ad lic a Concilia , vel ad Primates provinciarum suarum, ad transenuim autem qui pura in appetandum, a Mil. - Africam is tam Hinem suscipiatur. Quonam tempore hic canon con stitutus sit, non adco coniti t. Putat Baroniusis cum eo putres eiram diti, non esse Concili j Mileuitani praetermini octo primos canones, demo postea, cum hic sufficiat, hunc canonem post tempus Zolima constitutum , idque illo praesertim tempore, quo Patres Afri ci Caelestii rapiarii fraudulentas appellationes , aldem putarunt non amplius admittendas, sed nec Faustinum legatum, ut cum Provinciali Midani vi bus Episcopis iudicaret, uti scripserant aia Caelestinum Papam et Nam
tione titit S aitatis, erra caritvi Huriis in Astica mininis sistinere patiatur Duravitque haec consuetudo, ut animadvertit Christianus Lupus te. . ad ean. i . Sardicensem usque ad Gregorium tam. M gnum is eam es in manus Gregori Magni iam pridem Afro. rum Episcopi cesserant, ideoque stupenda est Hincmari praesumae, tio, tentantis resuscitare mortuam eiusque cetidos cineres per, Galliam seminare in Asia natura fuscas, Gallicanae aut Gentiani is eae cutis candinem ambientes siminis rem mullianus in libro ethnulli an is de Arum cultu pati ea mitiois,'sed non Germana atque Galla se inocrota Lx adverso Hiomarus Gallos quoad celesiasti iudicia tentabat facere. Haec Lupus respiciens ad locum H in mari Remensis supra indicatum, quae sumunt de minoris eri adipellatione. io Posterius est de Episcoporum causis, quas & volunt in Synodis
Provinciae terminari debuisse obdulos 3 6audes Antonii Fussalensis, quibus circumveniebat sedem Apostolicam gestat ignaram. Α--runt intestimonium Nicaeni concilii Canonem, qui Episcopos seis
Metropolitis committit, at quis inde conchidet, Metropolitanorum iudicia esse supremae auihoritatis Unicuique Episcopo, teste Cy- priano portio gregis est commissa, atqiiis tam parum in antiquitate
versariis , qui inde conclucti, Episcopinum ludi aeste supremas ad .
96쪽
dueli rana in bane errantium opinionein pro sua sententia minis de Marci , cui reponit Christianus Lupus parte 4 ad cinon. ao. dictatus Gregorii . , Turbida haec As icanae Synodi sensa esse iam dudum L M. M proscripta atque damnata ab omni Ecclesia, ideoque nimis indigisna , ut vocentur in veritatis testimonium ., Addunt Patres Africani, de inserioribus & laicis praecaveri Nicaeno , ne I Synodorum
iudiciis appellent, quaent magu hoc de Episvu voluit Observari, at posito quod clericorivn causa debuerint iuxta Nicaenum in Provinciis 'erminari, quis inde concludere potest, id magis locum habere in Episcopis, cum id minus locum habere suadeato nitas Episcopalis, Mi nullatenus sequi debere, ostendat perpetua Africanae Ecclesiae consuetudo, quae ista appellatione in permisit Episcopis, o Ire :byteris aut minoris ordinis clericis. ii. Scio quidem opponi a Parisiensi Archiepiscopo canonem Ni icanum ex codice canonum Ecclesiae Africanae tit. 28. non ovocem codex Ca
U. Urget hoc festimonium Dominus de realibro.6. cap. t q. q. Alii 'cap.I6.q. . At quorsum haec omnia3numquid express 3 habetur.' presbyteros a ProvincisSynodis damnatos posse appellare ad universale totius Africae Concilium y quod si ita, at lucidius testimonium adferri possit ad destruendam supremam Conciliorum Provincialium authori . ratem, vix scio. Magis profecto consequenter locutus est Christophorus Iustellus , cuius operam ex canonum Ecclesiae Asticanaegrae utinus prodiit, qui animadvertit hae verba, inarariis sue curisium C in iuri epistola synodica ad CH shnin Papam runicuiquι cessum est j judici essensu furit rami nisi concilia
sua Praνincia, vel etiam universale provocare. Et canone. 26 eiusdem codicis ex Concilio Carthaginiensi on. 4i8 si provocandum putaverint, non proracent ni ad Africana ConciIia, vel ad rimates Provinciarum suarum Colligit quidem ex illo ultimo Iustellus, juxta Afros non licuisse appellate ad transmarina iudici a plenario Africae Concilio,
sed ipsis iis in 'insto Messte, manitate evincitire ex Canonibus Asicinis , Provinciales synodos esse appellabiles, unde eorruit Pars sensis Archiepiscopi sententia ex Afrorum iudicio stabilita. it. Quoad locum eodicis ex titulo. Σ8 scutis Dipis piisse constitutum est , ex quibus Parisiensium Archiepiscopus tuetur , quod ne quidei; luitum uetrix Episcopis Africanis, trans; notandum
97쪽
notandum omnino , haec verba esse supposititia , ex ovibus error tam iniuriosus sedi Apostolicae stabilituri tantum enim abest,ne quidem licitum fuisse appellationes transmarinas Episcopis Afris, idque saepius
constitutum fuisse , ut nullus Asticanae Synodica non id constituerit unquam , nec ipse canon. 21. Concilis Mileuitani secundi quem ibi codex canonum allegat , id ullatenus habeat ilignum manifestum,
id sitisse additum a quodam aemulo Romanae Ecclesiae. Nec juvat dicere eum Parisiensium Archiepiscopo de Maro, hunc eodicem in Concilii Carthaginiensis sexti r nam Concilium illud canonem et 'Milevitanum non retulisse eum hae clausula, sicut a ui 3. βρὸ
constitutum est , vel exinde apparet, quod si collectio haec interpolata non sit, editam oportuerit tempore Bonifaci i fi firmatam ac trania missim anno Domini i9. a Concilio Carthaginiensi s. ad Sedem Apostolicam illo autem tempore Patres Africani non potuerunt ita
sentire de Episcoporum appellationibus, quia citatis Sardicensis Concilii Canonibus , smintur omnes ii . Africani Episcopi ibidem miserαρχον greg ti consensile Alipio Tagastens Ecclesiae Antistis Genii i , Minu pro M. Unde patet in prima sessione Episcopos sit
eatos promisisse , se servaturos canones Sardicenses de appellatione. donec integra exemplaria Nicena veniant. Eadem profitentur in episto- . a Synodica ad Bonifacium primum , ut exinde constet, usque ad hanc Synodicam annoqi9. Bonifacio directam Africanos nihil omnino decidere voluisse contra Appellationes transmarinas Episcoporum, quini- illas permisisse, & tunc siisse amplexos qua igitur svore dici
pinest,patres synodi uncononiar. Mileuitano indidisse clausulam contra Appellationes Episcoporum in Codice Canonum Africanae Ecclesiae post primam sessionem ante synodicam ad Bonifacium epistolam
consecto. Sane vel hoc unum sufficiens indit tum est, clausillam illam postea a quodam fuisse Codici Canonum insertam , ut observat Dominus David de iudicio Canonico Episcoporum cap. a. art. 1. vel si mavis, totum Codicem Concilio Carthaginiens sexto imperit 1
seu si ruod: Izoniana potestatis amniis tritinam, ut fissiusinem demus inuru a 3. Ne tamen resistasne exemplo dimittatur, illustia posteritatis emoriae opsecravit magnus Africanae Ecclesiae splendor Augustinus. idque eo ipso tempore, quo Africa ius appellationum putatur voluisse iuuingere. Antonius Fusaeensis in Naaudia a copus crimina
98쪽
vite conia eum Auginino, qui illi sedis in raescien limi emi
verat, i provinciae Episcopis synodaliter depolitus suit ab Episco--us administratione , reliAo illi sedis titulo. Appellat hie ad Boab
iacium Papam , eique offert Romae litteras commendatorias a Numidiae Primate impetratas, ac sententiae reclamat dicens aut in mea Ca Antonius thedra sedere debui, at Episcopia esse non debui. Audito Antonio in Fussi λάλfavorem eius rescribit Bonifacius, eoque defuncto in tantum favere
perrexit eius successis Caelestinus, ut Fussalensibus etiam invitis Episcopum reddere nitereturiam per Africam vulgata, Caelestinum exescutores missurum, qui Antonium armata manu sed suae restituerenti die haec D. Augustinusi epist. i. ad Caelestinum Papam rationi in primi Antoni Fussalensis reponit , saepius accidisse, ut Episcopis
Africanis honor Episcopatus relm queretur adempta administratione eiusdem : Existat , inquit exemplo ipsa Sede Apostolica judicant , vel Augustinus. aliorum udicia ranante, quosdam pro culpis Ebusdam nec Episcopali stoliatos honore nurelictos omnimodis impunitos qua , ut ais ris tem .ms ---tifim ,--- , recentis memoraba. Clamet PrisM
tu Episcopo clamet inquam, aut ubique communicare debui, ut etiam in meis locis communicare non debui. Clamet tertius eiusdem Provincia Lastrenti vi Episcopra , c prorsu hia vocibia clamet aut in Cathedra , .
cuνοrdinatissum, sedere debui, aut Epiβορα esse non debui. Haec A gustinus de his, pii Sede apostolica judicat', - Γο - , ut scribit, odisia firmat te damnati fuerant , ex quibus verbis habemus minita sium pro ure appellationum Asricanae Ecclesiae testimonium. Quo . modo enim Episcopi Asri damnati fuissent Sede Amstolica iudica
te, nisi appellatione interposita pergit Augustinus precari, ne executores armata manu mittantur in Africam Subveni hominibvi, inquit epist ad Caelestinum spem tuam in Christi misericordia multo avidivi. quam ille poscentibin a cuivi inquietudine desiderant Iiberarici judicia quippe illiso publicas potestates, o militares impetin , tanquam execu
99쪽
pulorum monuit , ne violente dominentur inter atres. Haec Augulitis nus, ad quae Annalium parens Barcinius ann. qi9. recte adnotat, ex
' intelligi, quidnam ex Concilio Carthaginient ad eumdem Caelestinum Ponti lacem Episcopi rescri-ntes voluerint, ne fumosum Vrbum fuisti in Ecclesiam Christi induci sineret, de quo loco fusius in notis ad hanc Epistolam synodicam. im Augustino Pontifice Roniamini adiungo Leonem scilicet sedis quondam Apostolicae splendorem Lille enim epistola S . adipis
u. copos per Mauritaniam Caelariensem constitutos habet inter aliari causam quoque Lupicini Episcopi illic iubemus audiri cui multum is sapius postulanti communionem hac ratione reddidimus , quoniam ad nostrum judicium provocasset, immerit eum pendente negorio, a cor
se suiscere sententia ut acantem lacuin, quemadmodum Dim meta Eca fiastica xigit , ii, qui Uecrabatur, exriperet Verba haec comis mentario noltro non indigerent, nisi novissim Quesnellius in notis ad hanc Leonis epistolam eam Ii non supposititiam saltem interpolatam esse contendisset, ac praecipue quoad partem quae de Lupicino tractat quam perturbatis persecutionis Africanae temporibus, di illius Eeclesiae moribus&disciplime contrariam esse tuetur, ratione subiungenum sin is norunt enim omnos, quantopere inlita rebant Atacani ab appella, tionibus transerarinis , qui in Concilio Carthaginiensi , quod is extrum vocant. in epistola posterioris etiam Concilii ad Caelesti- is num Papam ignotae sibi huic disciplinae subiicere se recusarunt rhis adiungit, quatuor manu scriptos codices optimae notae hanc Leonis Magni epistolam habere . sed sine illo capite de Lupicino,in demum paImare profert argμmenta , quodsexcentorum Uar habet Creseconium ni rivii, cum Pontificum decreta refert,ne verbulum quidem
ex hac Leonis ad Mauros vaesarienses epistola excerpsisse , signum inquit, in Dionysi Exigui collectione 'illamepi am non invenisse. sed siste parum amicthetor , mecum mirare, quam evisund
mento aliqui exurgant in veneranda antiquitatis monimenta Epistola illa Leonis Magni in omnibus manuscriptis codicibus reperitur quotquot ex venefanda antiquitate nostro b culo superesse noscuntur r
100쪽
cibus oderibus Leonis magni inseruit, atque agminis duoe eern imo laco posuit. Epistoli haec supposititia eriti stylus Leonem sipit. dc
ex verbis tanquam ex ungue Leonem noscimus, epistoli Leonis non erit LLupicini causa moribus Africanis a Quesnellio praetensis fomenta potius praeberet, quam ijs detraheret, interpolata erit ' Lupicini causa , in pluribus, antiquissimis codicibus manuscriptis hucusque
reperitur minmanis Rem elisis an opusculo s. capitum adversus Himiliarum Laudunensem cap. s. ex Leonis ad Mauros epistola Dirupicini causam laudavit et in additiones . ad Capitularia Caroli Magni Et Ludoviei Pii habetur titulo XVII. De cauta rvi- Α'pi, ca=; .mion Erytilai ιοnis Papa asticani Episvis directa : omnes manuscripti Co M. i.
cices,qui ad exemplar ab Hadriano r. quondam Carolci magno Romae
oblatum conscripti videntur, in Bibliotheca Regia , in Thuanea, in Segueriana , in monasterio S. Germani Parisiensis monasterio sancti Galli inveniuntur , illud de Luoicino continent Dionysius Exiguus Abbas Romanus, qui τα tantum annis post Leonem. Horruit, ex scriniis Apostolicae sedis decreta, quae in unum congessite icem , mutuavit, hanc Leonis ad Mauros epistolam sub titulo 9. Codici suo inseruit, in causa Lupicini Episcopi intitutivit & Dionysius pars ista supposititia erit Z credant, qui velint epistolam hanc sancti Eruginis. Leonis interpolatam esse , illud de Lupicino Episcopo adiectitium non est, sed genuinum Leonis decretum cum enim Lupicinus Sendem Apostolicam appellasset, Africani quidam Episcopi ex ignorantia fudicensium canonum, appellanti Episcopo alimn superies dianissent, ficto illi repugnat Leo Magnus , de ex Caniae sardicensi diseiplinam Ecclesiasticam proponit , ne dubium , quin Africana
Ecclesia ad tanti Pontificis monitum ignorantiam bam agnoverit, cad temeritatem suam rubore perfusa , vela verterit, & Petri Privileis gia postmodum venerata fuerit, cuius successorum jura in Petrica thedra toties venerabundo agnovit.