Disputatio academica de Amoso

111쪽

illuri plus minusve accurate secuti sun AEumdum interdam observarunt Ilispanies, v. e. 166 eous Mnn diss gen p. 85. M, et passim. codd. Masotethici a consueto Masoretbarum more saepius ellexerunt v. e. Cod. Kenti. 593 vid. Rossius iat L p. 91 , odia Rosa 5μ, 48 cons etiam Caepg. l. I. p. 582-58έ eos. p. 376. .. ε 39 Quaestionem dirimere nequeo, quoniam enniemtus et ossius ordinem Prophetarum minorum in libris SS. expquere neglexerunt. Neque hoe eurarii I. D. Michaelis in O. B. quamquM VA I-Iv. do Codd. nonnullis disserest. In uno tamen ordinis veteris indicium sorta nobis animadvextiis ridemur. Inter Codd. Kenn. a Bossio collatos, est 669 Gottianus 3 exbibens libros seqq. hoo ordine i Jes. Jerem. Ezech. Ilos. Amori fragmenta Ross. l. t P. 943. Nescio tamen. quem loeum in hoc libro occupent Darmenta Ioelia, quorum mentionem Reie Mich. O. B. IV. P. 251. Amosus equitur aeam et Micham in Cod. 4ri Boss.

I. l. p. 97 .

Ἀέo nationes, quas Veteres seeuti sunt in Libris Sacris, Prophetis imprimis disponendis, nobis latent. Cavendum tamen est, o, eum non improbabile sit, illos etiam ad aerutem attendisse, qua conscripti sint, cavendum, inquam, ne quis perversas Recentiorum ineptias Meribus tribuens, illam sententiam inlaingat. Sunt sorte, qui perhibeant, locum Obadiae datum nou convela re eum opinione hunc Eliae ae qualem fuisse. Contendunt ho Auctor de viii Proph. , et receptum est in Codd. A. a F, opera Theod. exbibentibus quin ipse Hieronymus hae in e lapsus est. Cou- suderunt enim illi Achab aequalem Reg. 13 5. a Che. 7 7 cum Propheta ejusdem DominIst is ius error Tecentior est, quam ut iis , qui Libros Sacros disposuerunt, tribui possit. Etiam multos offendit Ioeus , quem Ionae liber habet. Hieinineu, si liber, ut multi iam probare conati aut recentioris est aetatis, ipsi satis bene conveuit. Aliam ejus rei rationem dedit Hieronymus, in cuius r. Cod. -- humus Ionam sequebatur, suspicans hos proximo esse iunctos, quoniam de iniventerque vaticinatus erat probem in Nah. Haec vero longioris sunt ambitus, quam ut h. l. rite pertractari possint; quae igitur tetigisse, sussiciat. Accurarum totius quaestionis expositionem aliis Iubenter relinquimus, saltem in illud tempns reserimus, donec euneta melius perspecta habeamus. r. v. M

112쪽

S. . . D. Ρerlegenti mihi dissertationem de Amoso inbitariae quaedam animadverriones enatae sunt, quas cum auctor, qua est humanitate, imprimis probaret, a me flagitare coepit, ut eas scriptioni saae subjioerem. Cui Miderio honestissimo doeti iuvenis, et inter discipulorum meorum principes merito suo numerandi, deesse nolumus. Tu igitur, Benevole Lector, hane qualemcumque annotationem aequi Bouique consulas, et siquid reperia reprehensione dignum, illam in summis temporis augustiis et ingentitypothetarum sestinatione tonscriptam esse memineris. P. S. v. 16. Apud Pseud Epiphanium legitur is i Ζεβουλων quae res, ut puto, non satis explicatur ex permutatione nominum Simeonis et Zebulonis , praesertim eum admodum ineertum sit, an Theho tribu Simeoniticae urbs fuerit. Hoc melius constat, illam in deserto Iudae aeuisse, tande, ni fallor, caussa in promtu est illius lectionis, sine dubio sessissimae is γῆ νβυλίν. Nempe primis aerae Christiana seeulis Graece et Latine eonfici solabant nominum p. cum hominum, tum Iocorum glossaria, qualia adhue supersunti ebit, Ilieronymi, aliorum. Iam si in ejusmodi glossario Theho deseripta suerit, ua sita in terra Sabulorum l. e. arenarum D ἐρήμω, auctorri itis prophetαrum, vel, si is nullam linguae Latinae notitiam habuit, alius euius iidem seeutus est, facillime illud Sabulorum confundere potuit eum Zaβουλών, imprimis si illud per compendium Sabusem sexiptum fueriti Potuit etiam glossarii auctor uti voce labentis Lassilitatis Sabulo Cridem Cangium in voce et scribere in terra

bulania, ut nullum diserimen sit nisi in litera initiali. De Theho illud praeterea adiicio, quod a Relando in Thehoae descriptione neglectum, memorat in Onomastico

113쪽

as,lii quod unde suxerit, ignoro. Nam in urbibus illis vicina Hebron, non item

Theho memoratur, os XX. v. 7 et 8 , nec illius rei veI hoc loco tu variatilibus vetustisque versionibus , vel usquam alibi ullum vestigium reperio. P. . v. 18. Confirmat haud leviter istam l. Palmi conjecturam observatio Di seoridis . I. c. 182. arborem crescere ἐν ταῖς οὐ πιλυειροι τόποι et λυθιi ἐν rare σιτοδ.Iαι dia τὸ διηνεκὸς του καρπω. Nam sive in locis viva Dumento arentibus, sive annonae earitate utaris, ad viliores cibos confugiendum est, quos alias vix attingeres. P. s. m. Illis, quae ab auctore observata sunt, etiam hoc adjicio; in exie n minum propriorum rigeniano, edito ex in Colbertiano in Opp. Hieron T. II. P. IIo. d. Martian. 'Mιae explicari is mala, ἡ δρακος Posterius miae correxit Editor , reponens διίκ e. Nam tameta δρακτὴ in omnibus Grammaticorum libris sma ira quaesi, i, commode derivatur a δράσσεσθαι, vere, manu Prehendere, nec minus

firmatur ex comparatione Hebraismi. Nempe respondet illud δρακriis Gari , noti ar res autem sic explicanda rumet prn re synomyina sunt et centies e putantur. Iam κρα-ιν tenere, quod idem est ae δράσσεσθαι , exprimit saepe ebr. Fn, qui bis etiam redditum est ex Hebri Tameta PR, ut mirum non sit, vocem δρακτὴς tenens et ea lena, respondere, P . P. 12. v. 8 sqq. Quod in Amosi Capite VII. M. Iέ in Cod Barb. αἴπολο εμην-οῶν pro αἴπολο ἔμην legitur, id haud scio an non debeatur librario, qui Homerum legendo triverat. Nihil enim isti in Odyssea illo HMMe adγων solennius. Ad ea , quae in sqq. , tum hae pagina, tum Is de vocabeso ripa leguntur, haec observo, inibi potius Drusio adstipulandum videri, ripa de eo qui notas pecudibus inurit explicanti, quam B charto, illam sententiam eo nomine repudianti, quod ripa de pecudibus dicatur, quas non ars, sed natura, maculis insignivit. Nam primum illud ipsum, quod ' a et inaunius eiusdemque sunt radicis propagines, dein quod aliunde constet, pecora eiusmodi notis suisse insignita, vehementer Drusio favent. suo si accesserit, quod, Arabie lingua demonstret, hane radicem eiusque derivata de signis quoque artifieiosis dici, illius sententiae probabilitas etiam augebitur. Iam odia Arabibus tritum est de pecunia proba et justi ponderis et notas, unde etiam da is dicitur cui pecuniam probam ab adulterin distinguere norit, hinc universo qui era,

falsis discernit, quo sensu occurrit illius plurale oui in homilia D al Haditati.

114쪽

edita ad aleem Grammaticae Erpentanae , anni 165 P. 252. . . In verbo andem potestatem jam memoravit olius. Hinc igitur aetescit, quid sit ripa, nempe is, qui meliores pecudes λειμguina pejoribus e inusto signo segregatu quamquam ho postremum etiam abesse poterit, ut simpliciter vox reseratur ad ignoram bonae malaeve indolis intelligentiam. Erit igitur is rei pecuarias Peritus, hine pastorve pogaeasor gregum, imprimis optimorum Nec obstat quod i sit deforme genus ovium , vel quod proverbialis exstet formula Mal in odi , inor Heudo al

EM. Nempe hoe nomen ipsis inditum non a sorma, sed a Iana, quae purissima et optima erat. Hinc etiam apud Syros est lica, purus, quasi nota distineltia risi et Oilioso. P. 7. An οππιδι, quod aueto arbitratur, eam inelaionis nasutiendae apud Hellenistas notionem habuerit, nescio. Hoc vero assimo, minus verosimile esse, ut notius χα μιν in χα ratanis, quam ut hoc in illud eorruptum sit. Nihilominus non satis probabilem esse puto transitum a cuspide euanda ad inelaionem faciendam, nec etiam etymologicas optimi juvenis rationes sequor. Mihi aera ad να - et καραττω, vel χαρασσοι origine diversissima sun Xaράφω, haec enim vetustior et verior forma est, est Syrorum incidit, ocia ait, unde Hebr. to et Arab L, , δε-

ωυit. Cohaerent, Erassen, gratie et to crates. Hine κάραξ, quatenus palum praeticulum notat et Pedamentum, quod non magia cum Hiero, istae, altam, ramnimentum cohaeret, quam Lati, Ma cum Maaiam hoe enim est nostrum, al, Angli eum tam murus . illud non dissert a palus i iam quatenus munimentiam notat et fossam est Aramaeum rara, MI LAM, quod areem notat et eompluriam castellorum nomen p. es Utraque significatio mur e fossa descendit a notionuambeundi, circumdueendi quae ipsi verbo 'niineati P. 3 et 35. Locus Zachariae e. XIV. s. 5 mihi mirum in modum eorruptus et interpolatus esse videtur. E variationibus veterum versionum nihil prosicias, omnibus hoc unum notari velim Graecos pro bra, quod veusque pro nomine p. Ioel habuere, Iasu posuisse, quod ut videbimus magni momenti esti Ut emendationis ratio melius appareat, Ioeum integrum describam ara' 'a rnaea tan

go quaerenda in forma vi quam nonnulli utpote a se non intellectam, emenera dan-

115쪽

dandam esse putaverunt. Hi illam pronuntiavere 'ra et statum eo reuetum a loco alieniim ess videntes, reseripserunt α' Iam hae lectio ob aediis-

tem multis laeuit, et hine in varios odices recepta et cum variante nullius momenti a conjuncta est. in opportunitas da ariolo, qui hanc scilicet ver mProphetae manum existimabat , hanc notam margini adserihendi , quae dein--PS III textum Diagravit certe lectio da m a propius V. 'aecedi ad autographum. Vox Me mihi est ipsum Arab duas radix, funda me tum isti lographon origineel . Rem ita explicandam esse ostendit Graecumi. e. z', . . fundamentum, quis glossa esse videtur, explieandae voe inser- iens. Huic glossae originem quoque debet secundum t 'o da , quod illis verbia insertis, necessario repetitum est ex initio versus, cum illud jam nimis remotum esset a

nd Maissem montium ci e ad eam palum, quam fiso mons Olivarum Ieho- formiaturus erat ex sententia versus 4 quemadmodum fugiebasia a terrae mos diebus Maziae regis Iudae. Ioseph locus, quem laudat auctor in eadem disputatione p. 55 non minus foede corrui tus est. Quid enim significabunt ista πρὸς τὸ καλουμAciliωγr bis Elii Iectio in duobus Codd. reporta, vero propior est, quam ἐρ- Equidem lego προ ν καλουμέ, κοὐ 'Pωγήλ, in literis p vestigia agnoseens compendii ρ vocis κήειν. me autem sic explico. Verticem montis Oliveti H πρὸ γυσιν nempe ψο- ντος Davulsum et Per quatuor stadia provolutum versus montem xlentalem, i. e. qui Orientem spectat, ibi substitisse, et transitum Per vallem ipsosque hortos regios opplo isse, quibus in hortis cum ipso Ioseph teste L. VII. C. XIV. p. oseollato cum L. L Reg. C. L M. 9 sons me sita fuerit, apparet, quam vera emendatio sit. Vel sic tamen locus impeditissimus est nam si nostram interpretandi rationem sequaris, mirum videtur τὸ ἀνατολι- δρα dici pro τὸ πρὸ τὸν ἀνατολλε πονῶν, si autem hic sit mons ad orientem situs, adtexutrum verum exit, ut mons ad oecidentem situs, i. e. mons Sion ve Moria, impius et messus sit, qui necessario ruina sua partem Hierosolymorum secum traxisset, vel ut mons Olivarum duoeacumina habuerit, occidentale et orientale, quorum illud elatius in oe in ii situm delapsum sita At hoc si admiseris, fons Bogel, et horti regii in monte Olivarum siti suerunt, cum eos in vallo fuisse constet et quod alteram illam explicationem spectat, si terrae motus Paris Hierosolymorum evertisset, rem HIentio non Praeteriisset Ioseph Hanc tamen ratiouem probavit Cyrillus Alexandae in

116쪽

eorum nariaebarum. Oens exstat in ipsa disseruis si, ubi Faee, quae sorte ex Ioseph didieerat, diserte ad montem Sionem refert. P. 4 etri initi origo traditionis, quae initium regni aziae et prophetici muneris a Iosaia suscepti, unum idemque Reit, quaerenda videtur in salsa leetion loci eleberrimi Ies. c. I. M. i. Eo apite, quod reliquis scriptis Iesaianis praesti debuisset, inauguratio solennis deseribitur Prophetae, illudquo visum ipsi obIaium

suis, dieitur 'U' Prim in m anno mortis regis Gaias, qu loco si mo

exeiderit, et pro ' Pr pronuntiatum sit ran, in opbal, veri potnit, Anno, ruo Mias rex factus est. Si Probabilem caussam quaeras, cur natu, quod nunc omnes Codd. et Verss. hahent, omissum sit a librariis nonnullis, illam reperios paristi in ompendio scripturae, partim in literarum lorma. Nempe potuit etiam seribindi, quod unus Code offert, et radi solenni eompendio inita abire. In veteri autem scriptura, qualis in Hasmonaeorum nummis ernitur, exiguum discrimen est literarum Mem et Schin, in Phoenicia autem scriptura puriori, quam . . Inscriptiones Citienses osserunt, altera subinde in alterius formam transit. Quod euivis apparebit Inscriptionem XII, cum XXI comparanti, quarum illa, ut in I ace Ianeia Phoenietis, propediem edendis P. 9 et 1 oo, demonstravimus 'ta,' dis ' IIII ludi, hae in iud re legenda est, sormis literarum ita permixtis, ut, quae in XII

Selii et Mem sint vocis dis, eaedem in XXI, eademque voce, Prorsus Potestatem mutent. Sic igitur m et rin plane inter se confusis, posterius ut supernuum a librariis deletum est. ιAnn. p. 6. v. i5. Locum abaoddini cum ipso tractus Hierosolymitati ratione Iaeoneordiam rodigere vix possum. Nempe Theho maiori nam parasangae intervallo Ilierosolymis distabat. Nam tametsi ingens est opinionum de parasangae longitudine diversitas, quas collegit ouselerus minis Praes. p. X et T. I, p. 25 ad duodeeim tamen milliaria Romana, quae inter Hierosolrmas et Thehoam ponit Eusebius, pro- due non poterit. Iam parum verosimile est, Franeis in mentem venire potuisse, ut ictito intervallo quotidie exerei tui aquationem sacerent Wilhenivsie M. aer retiα- Euge, T. IV. p. 5a3. n. 65 locum Babaodclini laudans, de Silog ogitasso videtur, sorte quia huius sontis hae in re mentionem feeit Gauis. Vinisau UL II p. io. Quod ad lacum Amphar attinet, cujus in eadem nota mentio est, vix dubito quin a pulchritudine situs, vel aquae nomen traxerit. Forma est Arabibus frequens, Hebraeis

haud

117쪽

haud ignota, incipiens ab Aleph intensivo 'p . Ad huius,qrinam te, est pu

cerrimias. Verbum a P apud Hebraeos, Chaldaeos, Syros et Samaritanos hahet legaritiae, pulerit inia, et ornatus signisicationem. Alia nomina locorum, a ait puleritudine dictorum, memoravimus in Misce aeta Phoeniciis p. 263 et ar , ubi illu- suavimus noten vicitCilicii eram, Le. προ et cum adi urbis nomine eontulimus.llis addo nomina loeorum is, 'a' et puteum Arabicam si enim seribendum existimo, ut seminina forma, derivata ab ur. - , pendeat a subintelleeto substautivo et pureus Pulce signiseetur. An ii. p. r. v 18. x locis, quos inter se composuit auctor, quibus adde I Parat. XXVII. v. 18. I Paral. I. v. 5. et M an hoc esses posse videtur, vocem rapa perpetuo redditam fuisse ab Alexandrinis, Mnάαινω, es συκάμνον, -- quam συκίμυοe, quod proprium sui Aquilae et Gla λοιποις Porro Syrum, versionis Peschito Veteris estamenti auctorem, vocem vel reddidisse uid, vel intactam reliquisse; unde fortasso explicetur singularis vertendi ratio eum Sari, tum Arabis, illius vestigia legentis, in duobus posterioribus Chronicorum locis r nam primus in utraque versione defieit verba ta a noti dipod reddentium instar arenae, quo est in Γιore mari in Novo Testamento SFrum συκάμνον reddidisse Via , sed συκυ ρώαν pro alia arbore habuisse; et ad verbum interpretari studuisse lori lacla ineum δε-

tuam, respicientem a s ne aliorum multorum exemplo denique Arabem, salmorum et Prophetarum interpretem, Graecum Οὐιυνο promiscuo ero et expressisse , qui vero libros Regum et Novum Testamentum reddiderunt, pro eodem et συκομωραIαν Posuisse et iiρ m. Quod utrum isti recte Reerint, ex nullo auctore melius, quam ex homine historiae naturalis Perito, Ib Bettaro, dijudicaaei poterit, cum Dioscoride, cuius versionem citat, comparato Graecus medicus libro

primo tria capita habet ad nostram rem spectantia. Illud περὶ Huare c. 81. -- spondet eitariano, quod αν inscribitur, ut Graeca illius perlaopes verba docent, Arabie reddita. Idem valet de eap. 184, qui est ..p -κῶν quod Ibn Mitam ad retuli Denique tertium est 48 aras συκομόρου, si incipiens συκουμορον, ἔνιοι Mκαὶ τουτ συκάμνον λάγουσι καλιχα δ καὶ ὁ ἀπ' -τῆς καρπὸ συκίμναν t. συκίμψον γα τὸ ἄτονον τυ γευσεωe. νὸς δὲ ἐστι Mγα, ἔμιον υ - , π κομον σωδρα, τοῖσ

118쪽

-ia Graee o eruerar momoma i. e. ficu fatua, et o nomine araeuatur Propter gustum insiFidianti Haec arbor eatisimilis o habetque plurimum sue- et εἰ Melia Festa Ilitia simiaia foliis mori ι er vel quaιer quotannia friae uafri. Vide 'aee, eaeepti, prioribus, quae nonnihil ad Prop itum suum, accomm dari e Graeda esse reddita, et pro πολύκοπιν ex Arabicis rixeseribendum esse πολυσπω, qua vox de plantis arboribusque solennis est. Iam ex his dubium non est, quin soli illi Arabes probandi sint, quia 'cipe vel o amisee κομι-ad reddiderunt vel iis --, quae formae cur diminutivae sitit, non satis intelligo. In amuso Ie -- et iερ- , desinitur se , , aer l, seu maeu

Ann. p. 14. n. 26. qiadem Ioeum auetoris Ilia Prophe . hie in notis tentatum, foedissimo eorruptum esse arbitror a librariis. Ε verbis illis nρὶν ἀτονἔλοίδορε nihil sequam bona rugis elicies , quippe glossam continent, alieno Ioco ingestam, diversamque lectionem verborein sequentium οτι ηλεγχὸν αὐχυν περὶ τους ἐνέδρας τῶν δύο δαααβύων τῶν πι-ων. In quippe codicibus haec si concepta suisso verosimile est; τι περὶ τὸ ἐνέδρα αὐτὸν ἐλοιώρει. Sed haec ipsa obscura sunt, sive sietigas , sive vulgatam serves. Voce Dina signifieari videntur insidiae verae religioni et Iehovae sacris eiusque ultoribus per vitulos aureos saetae. Comparetur Imae-eab. e. I. v. 55 sq. καὶ ἐγένοντο εἰς ιεγάλην πηγna , καὶ Θένετο u ἔνεδρον vel εγένοντο alc νέδρα , ut alii) τῆ μιάσμιτι Hebraica erant, ut coniicior Pra 'pτ . s. os XXIII. v. 13. ubi haec verba de Canaanitis reperies, Israelitas veri Dei culta ad idolorum sacra abducturis. Vox μγαλὴν Hebraico non reddidi,

eum mihi in ejusmodi phrasi potius ab interpreti orta esse, quam ebraismo xespondere videretur. AEadem ratione addita est a Graecis Prov. c. XXIN. . .

αεγαλη παγu pro ἐνρ' ponentibus. Ann. p. 4. n. 26. Quae hie de Bethahara eiusque vocis varia scriptura memorat

119쪽

auelox, diligentius expendi merentur, imprimis nobilissimi Ioel Iohannei auara. quo haerent interpretes c. I 3. 28. magnus codicum, simumque consensius pugnat pro Iectione ἐν Βηθανω pro qua in nonnullis libris exstat ἐν Ballii βάρ , quod Origenes primum, deinceps Chrysostomus commendaveo, merito existimantes, ubi de Ioeo, quem Iohannes baptismate celebravit, sermo est, ibi Bethaniam memorari non posse. Bieroso dimis vicinam. Recentiores tamen multi In his Kninoellius mugius, Paullus Ieesono ἐν Βηθανta variis rationibus tueri conantur, vel interpunctionem mutantes , cui olim feeit Paulus , qui etsi bene propter ea reprehensus est amuinoelio, eandem sententiam nuperrime repetiit in diario inscripto Erem. Dehenaeis, 18a8 A Il, p. diri sq. γ vel duas Bethanias luisse eonii eientos, alteram apud Hierosolymas, ait xam apud dordanem sitam, ut uinoellius et Husius, quorum hie in intiis in dia SHHν en ea . . . II. p. II . edit ut omniectura prvposvit de nomina

Bethaniae Iordanensis, emno illiam rate seribendum videri ἰπν π domum

quadrare videtur posse, non item in locum, ubi trajectus est in tuteriorem xipam et hune Ioeum comparant eum e X. M.Ao ubi dicitur Iesus abiisse πέραν του uosas. να- εἰ σον τόπον, μου ἡ ' H, τὸ πρPro memeων Persuasum est, Euangelistam Don magis oe, quam illo eas te, Iocum nomine designasse, sed utramque ieetionem . Βηθαβάρ et clara lavis glossae deberi, in enjus originem jam diligentius inquirendum est. Hi vero magno uobis emolumento et subsidio est locus , a doctissimo auetora Iandatos ex Epiphanio de Diapro esarum, ubi hie xeseri, Nativmum oxiundum fuisse in 'Eλκω πέραν τα 'D δανου li ηγα n ἐκ - Συusa , quibus hoc addo, in sine illius narrationis subjiei καὶ ἐτας ἐν τῆ , ναυτου ἐν ID Uap. Ex quibus primum' eonstat, quod non levis momenti est, παιών totius tractus nomen fuisse, ad quem perita at illa lauia Nahumi, non vici, ves exti Ioel designationem, ut ha- tenus exeditum moe igitur nuxit ex 'It IVI, vel halitate ma luci aut παunde BMUN L, ἡ Πιμαῖα. Perrem, isti Graee verti soluti Commentitia igitur est

viris doctis probata opinio de Uza nuci e domus tranaiaua cornieutilia illius

Iohannes I vs 28, et verba rimis σου Ἱπω M adsoipserat aIiquis vocem ἐν Βουγαῖαν, signuficans hoc nomen esse Pp των πέφαν του Πορδαναν Hoc vero in textiim translatum xl xliis bene intelliectum est, ab Hiis Porperam explicatum uti lio composuere

120쪽

synonymo, sorte notiore, M aβapa hi pro sua infeltia illud omparavera eum alio MγaβM , alias βαιτσaβρα. Vide elandum in Palaestina p. 661 et ar alia quoqua illivs Manina memorantem Arabibus illud notissimum sub nomine Q. H. V , quibiis testibus iacet inter Hierosolmas et agam. uermo Tyrio aue toro L. XIV. e. a. sita erat in Iocis eampesti thus uodecimo Ascalone milliariis vel decem, ut Iacob de Vitriaeo, Hist. Hieros. α 56 perhibet, qui eam igitur recte di irib Simeonis collocavit, etsi male eandem eum Berseba isti confundunt, uti postea in Ind. Gerer feeita Schullensius. Illae vero elue eit, quid sibi velint ista Epiphatili vel Pseud Epiphanti ηγMao--Συμεων. itae sellieet etiam Hierum

illud Bo vis, tribu Simeonis obversabatur. At quid haec, inquies ad Iohannem, in illitas variantibus exstat Di γαβω - Βοαβας Sed baeelit , originem dedisse videtur ieetioni Βηθανla, quae ob huius lota iaeel ruatem reliquas, unde siuxerat, sero obliteravit. Nempe sui aliusi vieinia Hebronis, ex Iudithae libro et EusebiiDnomastim notus,e Hoboiee a Relando videtur, in nra vocandus, nec ab Ain Gos. XV. v. a. urbo Simeonitica diversus Haec igitur B, ανυ ex me eonieetura non distinguenda est a m γα- . opinionem sane nemo mirabitur, qvi noverit centena loca sisse, qui duplex haberent, et ho vicos in uno eod-que tractu iacuisse. Nempe secundum Ense Numin nouurae. Bethaula erat in Dario lapido a Chebrone Beth-Djabrin vel Gabria quinque parasan γε ab eadem aberat secundum veniaminem TadHensem, quod sievidetur posse eoneniari, ut hic, quod saepenumero aerum, Parasangas eum multaruseonsaderit. Hoc igitur B, M. d. , si ut synonymum adscriptum uerit gloss m in textum receptae, παβα Vel Βηγαβρὶς paene necessario migravit deinceps in notius B, ει- νια. Quodsi tamen quis eum doetissimo auctora malit Iecsionem, Mia ortam esse ex Βηθαρα, quod , existi asa a contractum, exstat inter variantes oei Iohannei, -- periet aliquid, quo conjecturam suam tueatur in eo ipso Eusebii loco, quem navi-uius. Hi enim pariter Me R eous is, ibi posuit Λa pro Λέ, vel At Ann. P. 19 sqq. Complures animadversiones ad Chronicorum Ioeum hi ab au-etore illustratum pertinentes continua disputatione comprehendimus. Ratio igitur postulat, ut ab ipsis Hebraicis verbis initium saetamus. Hae etiam nobis misero eor-mpta videntur, ne dubitamus assentiri doctissimo iuveni, extremam pericopen indo In totam abi ieiente quin integrioris lectionis vestigium servatum eis putamus