장음표시 사용
21쪽
ehuntia Deut M. S. Augustini, Hieronymi aequalis aetata SIeominu δε εα α modum requentea suerunt Warne os l. l. p. oa. Etiam Theodoret vivente, Hybrων συκαμώωνὶ ait ad aes 9 1ο ed. Schult. II, 2 p. 53. , ἡ ΠαλαισHνηπι-- .aj v Idem Cad Arn. 7 16ὼ δένδρου, inquit, δὲ εἶδος ἔστιν ἡ συκοπιue ἐν si Παλαι 'L. et Lucae 9 6. huju3 mentione iniecta, sic pergit ἔκουσα σινυ - διαγουαένου,Ἀρ ὁ τουτων καρπὸς οὐ πεπαδεσαι, ἡ πρότερον τρα ν τινα βλαχεῖα δε- MMDe. Hae arbor euamsi deinde rarior acta est, adhue tamen in Palaestinaereseth. Testibus Franeisco ordinando de Troilo, aliisque vid. Hareabere. I. l. p. 63. abundabae maminis Hassesquisi. reiae door Palaesu I. p. 175. perhibet eis in Hierictuatis quidem ditione non amplius cerni, in Iudaea vero versus mare su
Quamvis igitur Syeomorus Hieronymi aetate apud The am non provenerit, ibique
hodie ortasse non reperiatur, verosimile est, eam certe in planitie illa qua hujus urbis ditione undique sere eingitur, revisse, vel etiam nunc rescere. Quae si tenentur, nullum superest argumentum, quo Haren uti sententia dosendatur. Quam qui reiiciunt, ne hae quidem disputatione egent, si modo ingeniosissimam Hinii, Viri Cl. onjeeturam amplectuntur , loquendi formulam Fremoria eaei esse dictionem proverbistum, quae tenta incita contentum Mae a uisicet.
De nomine Amosi. Amos nomen Hebraice seribitur u Py. Graeci interpretes illud reddunt per ἁ- α L, quod etiam nomini patri Jesaiae ortus, respondet. Arabs et Syrus dis extinen inter utramque vocem melius observare potuerant, hoe per Odid et se , illud e et solam reseribentes almaestius in ut ante Moh. Cod. s.
L. B. nomen Propheta seribit et indi G. In hoc tamen Puncta tribuenda esse videntur librario, inicius aecurate Codicem discribenti Patres Graeci et Latini, eum quoniam nomen utrumque in versionibus suis nota distincto redditum erat, tum quis ipsorum plerique Hebraica non callebant, Prophetam saepius eam patre Iesaiaevonfuderunt. In hi Clemens Alexandrinus, auctor libri de vitis Prophetarum, et libri adaeensionis eatij et vid. I. Geseui Comm. in Ies. I et 4. alii apud Uuveubem Introductio in m. p. 62.4. Auctores Codicum Augustaui et Florentini,
22쪽
qnatu Sehuliaua tu edendi Theodoret operibus usus est, in eumdem dueti sunt eris xorem Mota auo nominis explieationem addiderunt ἀ- ἔμηνευετα στερέωσις ἡ ισχυς. Meuti, ut videtur, vetus nominum propriorum laxission cujusmodi usebius et Hieronymus composuerunt. At Graeca eos fefellerunt, quum hoc interpretamentum ad nomen mure esset reserendum. Simili ration deceptus est aucis collectaneorum,
quae Willi et Maximi nomine serunxur, et operibus v. Alex. adjecta sunt VI. P. 6a. d. Paris. t ἀμμως nimirum, quo Mariae Pater illic indieatua, per λάου πόνον redditur, quae adhibitis, ex illius aevi consuetudine ny et dura, perira, sit interpretatio vocis d)Py. Eodem modo apud Eusebium, loco insta Iaudando inmodico Regi Amonia et Amos nominum explicationes conjunctae sunt. Melius codex -- Iolaus nomen Amosi explicatio ob pis id est ouacestionem. Cyrillus tamen Alexandrinus in prooem ad Am. et Hieroninus ibid. Moe Tunt utrumque nomen Amos bene esse distinguendum. Cum iis facit quoquo Theodoretus, qui, quamvis non disertis verbia boc dixerit, eamdem sententiam sine dubio
Hieronymus in prooem ad Ioel nomen Prophetae pddit per mi qui uua Latinos portans diei vir dis et prooem in m. 4ex populiam avutium cadhibitis cypo uitia et duinqueseri, dissoω0. Cum his conferri meretur Eusebiit illud; ua ς, αρτερὸς, ἡ πιστω, p, ἡ λαλ ἀποσπῶν ex versione Hieronymi Amos.f.rtio, εἰς robustus et populus ouisus, a popuIuc inena ced ex fragm. libri Nom. Hebri in Cod. Regio. Hier opp. M. Martianaiam P. 11 4. s. p. G. Hieronymus igitur πιστὸ vel non legit in Eusebit oxamplo, vel potius vertitam . In Prooemio ad Amos idem dein Amosum vocat impeditum aermone non acientia. Beliqui doetores Christiani veteres hane explicationem neglectam sorte ignorarunt. Perperam enim Harenberg. l. i. p. 61. fabulam, inquit, id redolet, quod Procopius in
Oetateucho P. G. . Amosum Maoia guacem aut irrita orem. Loeo enim in eadem, qua hic usus est, editione, Tiguri 1555. collata, incidi in haeerrhaeua amae Aquare aut irritatori Hieronymus illud, ut alia pIura, agistris aeeepisse videtur in bini nimirum dixerunt Amosum balbum, non articu-Dt Aquentem ranatorsius in Ierico Chiad. iam et Rabb. in voce dzy ejus denominationis mentionem Deit. In Vajicra rabba, inquit Sectionem legitur quare
vocatur nomen ejus d dr Propterea quod erat graria lingua aua rix
23쪽
- 10 Suhis Graeenin φέλλος aliorum Rabbinorem testimonia profert, a quibus
etiam exposuerunt Drusius biblia Critica IV. P. MD. ad h. l. o Carpxorius chmuod in V. . III. P. Si seq. . Huius interpretationis origo petenda est cum ocimia sedit nominis e licatione, tum ex instituta Propheinram inter se com ratione. omnium suorum Prophetarum principem, Mosem, quoniam dixerat Exod. 6 1 o. UNTU Iuna tan graMis ore et gratas lingua sum Iudaei voearunt bassum vid. Iareh. ad I. I. et 'Ahactens praes in Ezecb. . mine Moses, etiam in dialogo Philopatris , qui Luciano tribuatur, αδολώο H appellatur. Iesaias coli. Jes. 6 5. tant et Ieremias cirά- ω eodem loquelae vitio laborasse seruntur cvid. Hier ad Jes. 6 . A quo quare Amosum immunem statuerent, nulla sis ratio erat, Imprimis, quoniam in nomine indietum adesse putabant, quod hane opinionem vin-
diearet Iarebius cadisin. 7 14. nomen illud a Iudaeis in contemtum Amoso datum fuisse contendit. Habetis specimina nonnulla, qua ration veteres et Iudaeorum et Christianorum interpretes in nomine Proprio explicando versati sint. Ex recentioribus alii aliter no men expedire tentarunt. I. I. Schullensius in Schesis ineditis ad Amos. , ollato hujus verbi propriam notionem fuisse existimat mergendi, deinde ad submersionem usque onerandi. I. H. Verschula in Scholis ineditis ad h. l. . u propheta n inquit, a Vocatur ita, quasi dicas reaaus grapi onere A parentibus sorte si ap- pellatus est, quod in paupere et vili condition fuerit natas et educatus, grasti pau- perealia onere Pressus M Quae cum prorsus incerta sint, et soli conjecturae aucto-xitati itinitantur, Potius aequiescimus tu explicatione, quam Cl. Gesenius inlexIeo
dedit, hoc vocabulum reddens onus, via ut CI. R enmuli. ad Am. x I. id, quod portatur, idem atque, P. Consori merentur παγέ a Clix ari 16. πταν, vel ut seribitis a Sam. 17 25 19 16 aot . 1.Chr. xt 17. et a Chri arula. καοῦ, etiam v v x Chr. 6 Io, o 35 2L a Chri ast Ia . Ahaxhenelus in prologo ad Proph. min. civitatis nomen in libri inseriptione a
positum fuisse, enset, ut noster ab aliis hominibus, qui tunc temporis idem nomen gesserint, distingueretur. Quod licet eri potuerit, nullus tamen nostro Propheinoeepto, hoe nomine in Cod Hebri insignitur. Lue. Si 5. eommemoratur quidam αμας, quem SIrus xeddit sed non onstat, utrum illud patris Iesaiae, an hujus Prophetae novitii respondeat. In Graecis codd. cum V tum . T. ἀua et uων
24쪽
mepe vicissim permutantur Propter inerarum in sine posῖ-um similitudinem 16 .Rrmenica tantum versio ,: Graeca verrione decepta Moabitarum regem a Reg. 34 6. etiam Amosum nominavit cis . I. . Genus. - visae ratio. - ictus. Da genere Amos nihil memoria traditum est in codico Hebraeo Fabulantur, Judaei, contendentes, mulierem illam Thehesiidem a Sam. χέ. ejus -tam sulsis Hieron do Ioelam x. ad a Beg. . Quinam Pater ejus uerit, ignoramus. Videtur suisse pastor, si eo uetudo, riminibus etiam admodum communis, ut filii pariternum vitae genus sequantur, in ipsius stirpe quoque obtinuerit. Sic omnino non
mirum est, nomen eius in inseriptione non esso commemoratum. Qui mos cetero- quis ab Hebraeis item observat , imprimis si pater aliundo innotuerit lyticha et Nahum Patrum nomina, α reticentur, quae , eum forte non clara essent, in obliri nem abierunt, eamdemque ob causam recentioribus latuerunt, Mittendae eris sunt Iudaeorum argutiae Patrum aut avorum metitionem noti sieri nisi hi Prophetae sue rint quo statuto eo progressi sunt, ut Iegibus Grammatices negleetis, Patrem humi, mirisaeum suisse, eumque Prophetis annumerandum esse, Putaverint cvid. Hieri in prooem ad Nati et lati eorum in Sub. . Vitae genus quod attinet, omnes consentiunt Amosum fuisse pastorem Auetor inscriptionis perhibet Amosum fuissem pda urbis Thehoae, et semet ipse vocari Pro. Phuin Am. 7 16. Nimis quam opus erat, ab antiquassimis inde temporibus, de vera horum vocabulorum sit; nisi eatione litigarunt, quotquot hiae libro explieando operam dederunt ut ab hoc incipiamus , est nomen olloetivum, denotans armenta, pecude majoris generis, cujus nomen unitatis est απ. α sunt pecti a minoria generis, cum oves, tum CcFras, ex quibus singulae voeantur V. . igitur proprie est armentarius. Sed haud levis est suspicio, hoe voeabulam de pase toro quωia usurpatum fuisse. Hoc Ioco tantum occurrit in M. Hebe. quare exeollatis eliquis explicandum est. Invecto autem com Is dbeemur, ejus gregem constitisse τοῖς im, quam ob rem opilionis, vel stilionis notio aptior esse videtur, neque improbabile est, veteres Hebraeos voce 'pido quouis pecudum genere usos
esse, cujus vestigium sorte superest in dialecto Syr aea. Srri nimirum addito alio
25쪽
nomine hoe definiunt. In . . . . Matth. 8 So. seqq. Mare Stoiredditur et in pia Hebraei Monte p. Sesto mentio fit δε l.
Cis hin gregum aurorum et oium Syrus interpres loco Amos laudato reete igitur verti pastor, Gri mitiis, quod etiamsi de Pastore qua Munqua interdum adhibeatur, visionem tamen plerumque designat v. e. in his disertis Platonis verbis de Bep. II. p. 233. ed. Bip. ει αὐτοῖς βουκόλού τε itast πρωνας τά τι ἄλλουσθοula προσθεωεν. ccre iisquo LXX inte rete Hebr. vomisis ιν reddiderunt eta tamd Burb. additur φῶν, quod sorte aliunde est receptum, aliorumque versioni additum fuerit. Qua voe librarius quidam in cod. suo, versionem reliquorum Graecorum interpretum definire voluerit. Nam Aquila, Symmachus, Theodosion editio quinta mύκολον habent. Quos secutus est esse, armentaritam exhibens. Alterum voeabulum est dissicilius. Bis tantum in Hebraeo Codice Iesu . Anu 1 1 et a Reg. 5 έ. Hoe loeo Mesach , Moabitarum rex, cui ingens tributum, messis ρε- eorum milleniceonstans ab Israelitis impositum erat, ripa suisse narratur Syrus, vo- ea Hebraea utroque Ioeo retenta, nihil desinit neque praeterea consist quid , apud uero proprie designaverit. Ex Alexandrinorum inisrpretum version nullum peti potest in ilium. Nam utroque loco me Hebri non ridenta intellexisse, i hoe,ialon rescribentes, inci vero, d pta egenis , D in Malia. Isae enim vera et antiquissima ortasso laetio sui iraeeorum Alexandrinorum vestigiis institit Theodoxion Am. I x νακλω. Reliqui veteres a se inricem dissenuunt, quorum plerique, Chaldaeum, credo, emti, pecorum ominum, id est hominem peeoribus d Hiem intellexuunt, ut οἱ λοι- Reg. 5rM ἀαγποι- habentes, docente Theodoreto ad Ain. I. , quo nomino b. I sorio indicantu auetores editionis V. I et VH. In ridem sero sententiam abierunt Aquila, utroque loco ποιμνιμνοφος, et mmachus
Reg. 5 6- τρέφων σώαατα exarantes. Hic inmen Am. 1 1 ἐν τοῖς πού-ν, ut Od. V. Haeserti Cyrillas, Graecam Versionem ceteroquin Presse exprimens ejusquo sensum explicans, in comm ad locum Am. Perbibet, eum fuisse ἐν κτηνοτρογίοις , a Boctatio Hieroa L p. Ma. minus bene inuintum ἐν κτηνοτμοις. Illo enim dieere vuIx edim oracula sua aceepisse in Bois, ubi greges aluntur. Nam mox additi Irrerit k νώγοι, crim γεγόνασιν ἐν καυν του ποιμGaiν, ἐπὶ δὲ αὐταῖς τῶν προβατων Mλαῖ
Ex reeentiaribus Diusius hanc professus est sententiam. E istimat meorum
nos ripa eorumque aereos Furio an dici. Hud vocabulum explicat de nosia,
26쪽
rux veteres, em melius reora dignoscerent , iis inurebant. Affert illud Aristophanis in . 5 κοππατίαι ope equuε, Deram Marea Pr . e serena, non κάπινα. Nam κω , ut monuit Passorius in Lerico Leipet 1826 respondet,. Hebraeorum p). Reddit igitur vox ripa punctatorem, cum ripa dicitur Pecua punctis notatum.
At bene observat Boch. l. l. hoc vocabulo indieari puncta, non res saeta, sed a naiam, indita. Uberius ibidem suam explicuit sententiam, quam totam sex recepitCI Gesen inuexleo. Merito omnino consertu Ar b. - , de qua me exile alio hae amolio notantur u est collectivum, Mnu. --m deforma et restipes, iti. B rein Arabiae provincia, frequens. Unde adagii an oax OS soli s/eos...ilior. Eiusdem lana optima habetur. η inc aui D, qui perpetuo operam suam ejusmodi peeoribus impendit. Ut Am. 7 16 bu qu perpetuo in eoiaigendia seibus est oecupatus. Ut docet ebriatus ad Hamas. p. r. r. 13. e L Cl. Fie1Lὶ
'a quod et Beg. Siri in Cod. o. non legitur, si librarius literam reduplicandam, Meris , indieare voluerit, ut saepius in codd. sit. Eiusmodi ovium genus in Palaestina nutritum suisso, a verosimilitudine non abhorret. Quidquid vero recipias, pr habito est meo ripa indieari orium Pastorem, quae notio cum altero laeo P . ixέ optimo convenit.
Fieri potest, ut Praeterea hoc voeabes eum pecorum om=um, tum gregia Gnistrum antiquitas indicaverint. l. Gesenius tramque notionen recepit. Dubito tamen, an Amos locus hanc notionem probe Quisnam enim inscriptionis auctor fuerit, aut rionam tempore ea, quae In Iris initio leguntur, addita sint in ob-
aenis latet. Quodsi vero is eamdem atque Chaldaeus, et recentiores Iudaei, senis tantiari lamplexus sit, de industria sorte vocabulum excogitavit, quo virum divitem indiearet atque tunc non aptiore uti Potuisse voee, quam, quae in Cod. Η r. de Moabitarem rege adhibita erat. Quo admisso, effatum Prophetam i-- hominem disitem ess debere , apud Judaeos reeentiores tritissimum, etiam antiquius est Graeca versione. Jonathan saltem non incognitum suit. Sunt sorte, qui dicendi formulam dominus gregia, ut saepissimo sit, de homine, gregem possidense, e Plicare malint. Quod quamquam usu probatum est, nescio tamen an in Chaldaei, Iudaeorum placitis imbuti, versiones emendum sit, ne ne Videntur saItem ad lautiorem vivendi rationem respicere verba sila, quibus 5 He-
27쪽
laeo illud lima vix a nemine, nisi praeiudica opiniono ducto, explicatum suisset' d. Hine non improbabile est, causis, quare Iudae eorumque imprimis Ge-iores in Christum plus semel invecti fuerint, hane causam etiam annumerandam esse, quod illo non ea in conditione versaretur, quam Propheis dignam eique uni- e convenientem arbitrabantur. Quem errorem Christus, tenui lino auon exposita, suis sectatoribus saepe eripero studuit.
Eamdem cum Chaldaeo opinionem fortasse loricaueto Sehesii r apum et, novota ripa explicatur Manifestum certo ejusdem senisnuae vestigium inest notae, in ed. Hesmes loco a Beg. Irri adscriptae u νικὸν pecorosus inem. I. aliique. m. ed. Ex reeentioribus Iudaeis Rabbini nonnulli, ut Michius hane argumentandi rationem adstruxerunt perhibenins dicendi formuIam, qui fui ex pastoribus, virum magnum significare. vid. Drusius ad Am. x x et Carpgov. l. l. m. p. 51M. Fuerunt igitur, qui putarent illam , quam Grammatici essentiatim Gesen Lehmo. p. 353 vocant, abundare, ut in Arabica dialecto et in Corano praeeipue vulgo accidit, . e. Sur. II 134 o, Et Deus non est negligens. Tali inmen in eas singularistiumerus aptior esse videtur. Falsam esse Iudaeorum explicationem, quisquo facito perspicit Iloc enim vult inscriptiovis auctori missum inter pastores Theloenae veraaιum esse. Uare em quoque l. I. p. a. Amos vitae conditionem splendidiorem , quam par est, adumbravitillane veterum et recentiorum quorumdam sententiam, ipse Prophe deniqua
instingit. Huc reserenda sunt, quae additis verbis nups ista, in ν 16, dicere voluerit. ximum videamus de fructu, quo facto, propxiam obscurissimi ver hi potestas melius investigari Dissu Voc draps hoc solo loco do ruetu, axeliquis, ubi idem occurrit, ocis, de arbore adbibetur. Veteres interpretes omnes eum intelligentes, consentiunt. Interdum inmen voc illud reddentes, erta in ejus seueris speciem ob oculos habent 18 . Reeentiorum sententiae in varias partes abeunt. Sunt, qui putent, intelligendas esse siliquas, Graecis κερατώ- κερίνια, vel et κερατια, dicris, unde latinorum ceraunia et Rabbinorum i m n luxiors in toxico p. 8ai a Syro Luc. 15 16 adhibituin Salmasius Exorcitia Plin. p. 28. , Theopbrasti et Plinii auctoritate fretus, Ceroniam Fcomoro similem case contendit. Cuius vestigia pressit Iareaberg. l. l. p. 7. . Potiua inruun
28쪽
S omorum ab Amoso indieatam suisse redimus. mo modo teneamus, arboremmam, ex patria in peregrinas terras traduciam, Pro cuiusque regionis itidoIo, Geliquo temperie, et soli natura post aliquod temporis intervallum quodammodo degenexasse trienti enim, imprimis Aegypt et PHRestina propria erat, qua in regione, ut iam vidimus, laeto crevit, et urbs Sycominoa, ita testibus Ptolemaeo et Stea- hono Ptolemaidem inter et Caesaream Carmel propiorem suum nomen inde ae-eopit vid. Harenberg. l. l. p. 6. in in Cyprum et Cretam Acten p. 7 . . pliti. II. N. ΠΙ 7. Meurs Cret P. 1μ. cypri P. 9ο. in Graeciam Boch Hierori
L p. 334. et ulterius translata est Nemo igitur miratur eam in variis istis regionibus sibi propria sua nactam esse, quae, ae singulis rerum Naturalium scriptoribus enarrata, facile, sed perperam, suspicionem moVent, non eamdem omnes ob ocul habuisse. Sic verbi ausa de Husdem arboris, in Aegypto et in Palaestina reperiatae, diserimine exposuit Abin anisa, quem Abd'ollatis Gaudavit, idemquo onfirmat mimius, oeetis Sycaminum duas Ductuum speetes in ipsa Syria proserea es Cl. Saey I. I. p. o. ubi ea vid&, quae ad hune Iocum annotavit . moeriamous1ea nus Aegyptiae et Palaestinensis commune habuisse videntur, ut Ircumseeii ne quadam vns haberent, qua neglecta, fructus vix vel no vix quidem matureseere potuerit. In quo tradendo omnes scriptores, Plinius, Graeci quos laudat B chari. I. I. Arabes, et recentiores, mirifico conveniunt Plinius, yeaminum AO-optiaeam describens I. I. arbor, inquit, moro imisi solis, magnitudine, o amelia. Pomum fert non ramis, sed caudice ρεο. idque Param fleus es prae duleis, in Drania inferioribus, Perquam secundo Pr Mentu, calueenia tan timfarret unguibus t aliter ne maturescit Sed eum factum eat, quarto dia δε--ιiιur, alio subnascents Septeno ita numero. Portu, rivula aestates, titio laeto abundante. ascitur etiam . non νο matur, foviva quater ea alo, prioremque experit immaturum. Num his Prorsus sero convenit Ahd Mia illa illis, Bagdadensis, mediens celeberrimus, vir eruditione clarus. Liber laudatus eo oniadium est operis nito majoris, in quo ea tradit, quae ipse Viderat, et expertus erat. Vellem equidem Iocum totum transselibero, sed metus, ns Gallicis vel latino redditis, vel in compendium redactis, et interpreti, et auetori quid detraherem, retinet. Legat, quaeso, quisque locum integrum l. l. p. 39. eum eoque conserat aliorum, reaeentiorum maxime, elationes, in notis additas P. 55 et 5 . .
29쪽
Fidibus Iudaei saepius vescebantur, quare, eum ibi omnibα sere omninnes non .dmodum vuIgo diligantur, non magnum iis quoquo habebatur Pretium, iterque pestinare saeturis solitus erat victus Ioseph in vitari. 50. Minor etiam erat 1 ruina honor, cuius felix proventus, et ingens multitudo illius contemtus ausa suit. Hino iti Aegypto lauetus illi a sola plebe Plerumque quaeruntuτ, quae Panis frustum cum massas1eomori, et aqua, ex Nilo hausta, deliciarum i ta habet cuid Nordenus I. I. 1 CL Roseam i comm ad in P. zaa Te nimius laud. p. l. ae l. I. p. 85. Syeaminum Syria me Palaesunensem Aeoptiaca ad edendum meliorem ess perhibeti dinalisua L L p. 19 eorum dulcedinem effert, sed ingratum saporem, arboris eortieem reserentem, simul commemorat Strabo lib. XVI p. 8aS κανκ dixit Mim, Meia τὴν γευσ1ν. In Syriaca . . interpretatione veteri u hq ruetus instipiati vocatur 19 Videntur istiusmodi querelae multos movisse, ut hane ethum inferioris sortis hominibus relinquerent, sed simul observari meretur, ingratum illum .aporem saepius orto suam originem e eo repetivisse, quod non iusta ui arbori impenderetur eura. Quae si instituatur, ructas est dileis et Iacis abundans Wartieheos. I. I. p. sis et ata seq. . suo plures igitur homines Hat, eo acrius ista ne-oigentia notanda est, eoque magis laudandum sapiens, de quo supra diximus, Da
vidi, institutum cor aret 8 quominus Vatiae, Amos aequali, alusque regni Iudaici regibas vindicemus, nilii impedit.
Supeeest ut de verbo uda τPonamus. Quod, quoniam est ἄτα λεγόμεναν ex veterum interpretatione et vicinaram dialectorum collatiouo tantum explicari potest.
Chaldaeas '' et S3mmachus ἔχων rem in medio reliquerunt. Ivus et Arabs
reddant olligere, cum iisquo consenti Scholion in Gloss. IIS. in Propheis cap. Sebleasti in voco κνίζων συκάμνοι, συλλέγων, ων. Ab his non magnopere dissentie Agassa, qui voe. κέζων, inbibito Chald um, inquisiste, exiit ἐριυνῶν. Quem sequantae arebius, et testo Drusio v. . , duo Scholia Hebraim. Omnivo -- aee auo est Theodotionis interprelatio, χαρακων Quod Bochmius, ut hoc suspeetum videbatur, commutavit in παράσσων inridens. Quae eoniectura haud levem nanciscitur auctoritarem ex eo, quod Theodoretus idem oe vocabulum in Theodotionis versioue egisse dicitur Am. Isia secundum Codicem Coidinianum, qui octingentorum, et quod excurrit, annorum aetatem habeat vidd. diet a Seliinio in praes ad Theodor opera II. p. δ). At nihilominus receptam praeseram
30쪽
laesionem, quam alii codd. iique baud contemnendi, et Hieronmi, In hae versione καναῶν egentis, auctoritas tuenturi Bochartus hoc vocabulum versi se monita Meiana, alii Diagona, sive δεε munieno. Quod quam oti torto d. .m.1vinis dieatur, quisque facile Perspicit Potius Vertam reaeeana Lubeu- the fateo mihi ex Graecis Scriptoribus deusso exempla, quibus o probem. Qu. si τε desiderentur, nihil tamen obstat, quominus huic verbo apud Ilello- instas, quibus aliae verborum notiones subinde Oine et tritae sumunt reaeeandi vim propriam sessis, statuamus. Accedit, quod Prima verbi potestas hane sicessi-eationem non tantum admittat, sed et quodammodo Postulet. Etenim mi aiab idem eat, igno κἀνακα πωτν Σάραξ, a quo nostrum Verbum deducitur, suam repolitoriginem a Σαμσσω, proprio ouereo cis Vel cuuid acuta incidere, Meare M. μει igitur est aeuendi, incidendi, ecandi actio, χαρακτὴρ Primum instrumentum,
quo inei fur, dein id quod incisum eat et χαραξ, , ura acusum, Melaum in aee m fuit. Unde notiones vicis, uvidis, pali, Priorum aeriai, valli . reuit oliuas imprimis et Baaae uomum extinet quoque glossa eius, uiomes ab Hedine adscripta, aiacua terrae, δε εα, - νο aut Bosoris instrumento exeavata mino verbum nostrum, cui ceteroquin notio tribuitur migra eireum ridi . fuseiendi praeeipue Aeas , etiam Potest significam , uvidem Patam, osaam, aureiatum facere, et, quod in Sycomoris colendis observatur, incisionem instimo, eenui lato instrumme inridere. Praeterea consimantur dicis lectione Codicis Coi,- liniant, eritis aueto notam in margine Positam, qua exbum χαρακουν per χαράσσων explieatum ait, videtur recepisse. Nec dubito, quin in loco laud. Theodorosi Ilud asυλλέγων eamdem originem habeat dio . Postremo Ioeo ex veteribus interpretibus consulamus AleXandrinos, quorum interiareotatio h L eo majorem habet auctoriininm quo accuratius rem, de qua sermo est, ipsi Oognoverin Verbum d a reddunt κω ν, id est oecana, quo vocabulo ineuionem suomoris adhibendam sine dubio indiearunt 41 . In vieinis autem dialectis non desunt indicia, quibus eadem vis Imbr. oeabulo eoneedatur. Apud Arabesia est flatis, teste amouso, quod doeente Boeliarto
I. I. , etiam in Aethiopica versione G 'dii di respondet. Si ergo dba suit fleui.
DP a est ei utior, qui fectu eoAndis operam αμαι, ut tamd, qui ineas colit, a tam inea Graeci quoque, ut dicunt veteres Lexicograpbi, eamdem tribuerunt notionem verbo συκαζ vid. Bochist. l. l.