장음표시 사용
111쪽
ruina literarum superfueruiit auctores nonnulli, qui paullo melius informare sacerdottim animos potuissent, Celsus nimirum et Caelius Aurelianus vi. Plerumque tamen paupertina earum in stitutio versabatur in legendi ineptis auctori ius, Sexto Placito, Apuleio et Marcello Bilrdigalensi, adhibitis postea, quas Constantinus Me reportaveriat, interpretationibu Arabum. Omnis autem eorum saeculoriim chirurgia, quam sacerdotes saltem laetitare
eo norunt, substitit sere in sanguine mittendo. M airinium in solis coenobiis quaesitum fuisse, vel inde patet, quod Lucardis,
marctionis Nisniae et Lusatiae, Conradi M. uxor 1146 1μογWestino in Montem serenum se contulisse sertur, ut sanguinem vena mitteret ). Quibus aecedit lex, qua Theodorieus rex Gothorum, sacerdotibus mulctas indixit, si vitia in vena secandaeommiserint ). Reliqua artis praesidia complectebantur preces et carmina, adhibitis praecipue sanctorum hominum vel martyrum ossibus et reliquiis. Quin et eclesia ipsa, servile opificii Iuditan nrtis exercitium ' , tum prohibuit coneiliorum seitis et Ieorum ordines superiores a medicina lacienda λ'), tum diserte vinculis mulctavit et exclusione a benefieiis ecclesiae eos sacerdotes, qui serramenta adhibere ad morbos citrandos ausi fuerint Quibus positis infelligitur, masculam hirurgiam e hristiano orbe medii aevi penitus exsulasse oblivionique traditam suisse, quando et vetitum erat saeerdotibiis orientalibus medicinam sacere '). Quid quod et ipsi Arabes, eum magistri honarnm --iinm per occidentem serent, antimim saeere medicis ae naiorem Meere aridaetam' nequiverunt. Namque Muhammedis assectae semper in religionem traxerunt cadaverum sectionem, sine qua
existere hirurgia nusquam potest Hine et princeps him gorum Arabum Albuea sis, iure suo queritur civium et inscitiam et imperitiam 3 3. Et ipse, tiam meticulosus sit, quantaque pellatur religione ab omnibus artis praesidiis, quae, eum in di- scrimine versentur, ignominiam medic imponere possint, libere fatetur. Refert ipse etiam, se noluisse maniun sphaeel exesam, propter vires aegri labantes, praecidere; biisse ideo aegrum, et eum ab alio auxilium petiisset, amputata eliciter manu, convaluisse λο). Neque tamen desunt in memoriis eorum temporum vestigia temeritatis insolentissimaeqile crudelitatis, quae maiorem inscitiam
112쪽
prodat an aniani atrociam, ambigo. Insigne eius rei exemplum legitur in vita edonis II. Comitis ochlitii et mitii, quem quartui filium Conradus M. Marchio Misniae, e Lucardi susceperat. Is intimani corporis obesitate, a qua et cognomen Crassi tulit, pressus, cum ab imperatore Henrico VI., riderici Barba rossae filio, ad comitatum suaderetur in Apuliam, iter id suscia per ob onus orporis molestissimum nequivit. Accersitum igitur medicum rogavit, id pondus minueret, ut Posset imperatori morigerari. Nebul ille, quem medicum dicere nefas uerit arvinam tollere intestiuorum gestiens, ventrem Dedonis incidit, qui vero mox Post plagas inflictam, omentum etiam sorte excisum,auiuaam mavit. Factum id esse anno 1190, XVII Kal. Sept. traditur '). Sepulius est in coenobio Cillano, hodie eehsel- burg, quod ipse 1174 condiderat. Ibi etiam insanissima curatio
et saevissima perpetrata fuisse videtur. In omni hac narratioue confirmata omnino a reliquis medii aevi scriptoribus, in eo tamen falsum esse montis sereni monachum aut vetero ocellensem persuasum habeo, uter enim fuerit prior, ambigo quod enricu in matrimonii contrahendi vel nuptiarum celebrandarum caussa Apuliam tetendisse refert. Exploratissituum enim est nobis, Henricum, Romanorum regem,
anno iam 186 cum Constantia, utriusque Siciliae herede, Mediolani nuptias celebrasse 373. Longe aliud ipsi erat consilium, eum 1190 Italiam aggrederetur. Tum enim necessarium erat, pontifice maximo oronam Romanam eum coniuge eeipere ' , tum repulsa, quam Henricus a Siculis tulit, qui Taneredum Aletinum elegerant, lacessivit eum, ut vi armisque studeret sibi subdere regiones, quas, cum Gulielmus II. Apuliae dux levi orbus decessisset, iure sibi hereditario obtingere rebatur '). Quam poenam criininis sustinuerit nequissimus homo, qui medicum se iactabat, nescimus. Legibus utique isigothicis sancitum erat, si quis aegrotus e curatione moreretur, in servitutem tradendum esse medicum lamiliae defuncti M). Sed haud videntur eae leges ad id usque tempus vel in Saxonia vel in Dania valuisse. lioquin enim nefarius ille homo Ioannes abbas e Scania, qui Waldemarum I. Daniae regem, 1182 pharmacoenecavit, capitis damnatus suisset λγ.
Viduam reliquit Dedo Metallidem, filiam Goswini, Comitis Hes bergit in agro Iuliacensi ) cum filiis Conrado . et
IV chronic montis sereni , apud enckenium script germ. II col. 206. Annal. Vetero-eeliens. b. col. 398. 17 Otto de S. Blasio chron. in Μvratori script ital. ο Vl col. 885. Got rest Viterh. in Pistor script germ. Ol. II col. 22. Misit de S. Blasiol. c. col. 889. Is Martene coit ampi Vol. l. p. 232.2o Lindenhmg. cod. leg Wisigoth. it. I. p. 204. 21 Saxon. Grammat hint ean lib. XV. p. 372. d. Sor. 1644 sol. 223 Chro-nlc. Marienthat in Methom script germ. III. P. 248.
113쪽
Theodorieo Comite omineratae urg. Filias superstites suisse, dubium est, etiamsi monachus vetero, cellensis id asserat Min. Effrenatae illius ac insanae temeritatis alia exstant e medio aevo exempla Matthaeus Platearius, quem saeculo eodem
XII nimirum vixisse, e Vincenti Bellovacensis' rivique ponensis testimoniis elucet, Salernitanum narrat quemdam, cum quo pater Matthaei alea luserit, subit angina correptum, atriesu Deationis metum assuisse ingentem patrem autem ipsius, cuneo dentibus interposito clavam interius impulisse, quo facto ruptum abscessum et sanguine prosus liberati in suisse aegrum Ro). Sed saniora etini chirurgorum eius aevi consilia in medium proserenda sunt, ut audacia artificum patescat. Rogerius axis mensis, cancellarius Monspeliensis, vergente in finem saeeulo XII. suadet, si serrum in pectoris cavea sub sterno latuerit, os id sorare, ut serrum extrahatur' ). Theodoricus Cerviensis
episcopus, fistulam an hortatur cultro incidere, quod tutius sit ac expeditius, quam imbecillis noλίνωσις*83. Labium leporinum Albueasis ita serramentis eurari docet, ut ipsum eius artis peritum esse acile videas '). Saevitiam redolet serri candentis frequentissimus usus, mi eius aetatis chirurgi addicti erant. In sanguinis cursu ex arteria Iaesa sistendo Albucasis δ' in hernia curanda plerique, maxime Lan rancus Mediolanensis in hydrocele post incisionem Brunus Calaber 38 serrum adhibent candens. Quid quod Lancraticus, clarissimus auctor, qui in crani fracto ad Spiritum sanctum preces undit, nec repanum prius applicat, quam si sestucae ossium creduntur meninges acerare qui latetur, se calculis afflictos, hydropicos et cataracta laborantes dimittere consuevisse, quod curationis modus haud satis sibi cognitus aut timorosus sit η , varices tamen ligatos urit, ut pure Oneepto coalescant 3 3. Efficitur itaque, hirurgiam medii aevi pariter crudelem suisse ac imbecillem. Quantopere autem illam nostrorum temΡΟ-rum ars praecellat, splendidissime e Grusii, professoris Beroti nensis, dexterrima curatione elueet, qua οεουογὸν κρεωφαγο- τατον rocherum immensa obesitate laborantei et iam svG tioni proximum, ab omnibus molestiis ita liberavit, ut, qui antea pondere corporis quadringentarum fere librarum opprimeretur, post quinque aut sex menses pondo tantum ducena, et quod ex-23 P. Langi chronlc. citiaense in Pistorii script germ. I. p. m. 24 Specul doctr. XII, 38. f. 177 d. Venet. 454 sol. 25 Conciliat differ IM. f. 238. a. d. Venet. 1561 sol. 26 Platearii circa instans f. 212. a. d. Lugd. 525. 4. 27 Chirurg. f. 374. a. est Venet. 565. Ol. 28 Clitrura. s. III. h. d. Venet.
114쪽
eurrit, penderet δ' . Effeeit id artisex seientissimus, praemissis
sanguinis missionibus, dum alvum creberrime ae assiduo duceret, dein vero iodis, cuius granum unicum in alcoholis draehma solvi iusserat, tincturam, quater per diem ad guttas viginti propinaret. Id remedium, interpositis medicamentis alvum eientibus, et adhibito victu vegetabili arvinam tandem ita minuit, ut pristina alaeritas Iani eum sanitate rediret. Sagacissima hae ae s luberrima medela profecto digna est, quae magnopere elebretur.
humanum a xerunt, et scitu dignissimam esse et ad usum ipsum perquam idoneam, omnes cuiusvis aevi consessi sunt mediet, at 'que adeo, qui ab experientia, quam solam elegerant ducem, ἐμπειρικοί dicebantur. Namque, cum unius hominis, et exercitatissimi, vita haud sufficiat, ut plerosque ipse morbos observet, neeessariam existimarunt esse historiam, quam eruditione aequirendam esse fassus est peritissimus quisque et artis quam maxime ignarus. Itaque et irritam fuisse meam vitam haud crediderim, quam omnem sere in his studiis iuxta ac in natura plantarum investiganda consumst. Quando vero medii aevi historia ut sterilis vulgo putatur, ita negleet laeet penitus atque deserta, mecum iconstitui pauca quaedam capita illustrare ex ea aetate, qua, qui erucigeri dicebantur, terram, quae Servatorem genuerat, in Glium dominationi eripere moliebantur. Tenebris tantopere obvoluta est ea aetas, ut nullius sere morbi clara atquo redulitatu superstitiosae expers reperiatur narratio valet id inprimis de morbo, quem ignem S. Antonii Vocitarunt, s. ignem sacrum. iPopulariter autem grassatus est is morbus per Aquitaniam, Hispaniam ipsamque Germaniam ita ut saepius recurreret. Prima
sere mentio sit anno 23 dum Carolo simplici in carcerem
115쪽
eoni io, Rudolphus Burgundiae dux Gallia potiretur ); novissime occurrit eodem nomine 1239 cuui Iacobus rex Aragoniae insulas Baleares sibi submisisset , Is enim nosocomi strui iussit, in quibus miseri hoc morbo conflictati curarentur. Nomen autem, quo ea aegritudo per tria saecula insigniebatur, a sancto tonio, monachorum antesignano, petendum esse exploratum habemus. Cum eni in vergente in sinet saeculo X., pestis ad instar, is morbus Delphivatum Galliae vastaret, nobilis quidam lamelinus, ossa S. Antonii, Constantinopoli acquisita, in Galliam adportavit quo facto in sano quodam sacrato prope Viennam deposita adorationem redulorum hominum mereri videbantur, quod effugium mortis eoneed iis dicebatur, qui ossa ea coluerint. Quinet Gasto, nobilis Gallus, cuius filius cultu ossium S. Antonii ex eo morbo evaserat, anno expeditionem erucigerorum primam praecedente, ordinem ratrum S. Antonii instauravit, quorum osseium erat curare eo , qui morbo illo eorrepti essent ). l, Qualis vero fuerit morbus, dici haud facile potest, cum praeter Albueas in obiter eius mentionem laetentem i, nemo medicorum descripserit. Inflammationibus adnumerandum esse liquet
tum ex ipso numine ignis, tum e crueiatibus, quibns torqueban 'tui . Inflammationem in gangraenam et sphacetum valde procliveinsuisse persuasum habemns, vel unius Alberici, Monachi trium fontium testimonio D: Anno inquit 108 ignis sacer Lotha--ringiam devastat, exesis membris, instar carbonum nigrescen tibus, aut misere moriuntur, aut pedibus manibusque truneati,, miseriori vitae reservantur multi nervorum eontractione distortiisexuciantur.' ae ultima Arma interdum per se substitit, ita ut membra miro tetroque modo convellerentur, accedentibus ecstasi catalepsi aliisque id genus assectibus ).
Consilio translato ad ea, quae vel praecedentia vel comitantia hui pesti savisse videntur, manifestum est, praeeipue versus finem saeculi undeclini, frequentia eius morbi infestissimum,
ob continuos per omnes aestates imbres, ob agrorum inundationes non solum annonae caritatem exstitisse, sed frumentum etiam depravatum suisse. Quibus positis intelligitur, ignem eum sacrum et Rapha uiae et Neero si ustilaginea Sau agesi esse accensendum. Utrumque equidem morbum lieet simul oecurrere consuescat, tamen differentem latuerunt et ainantius ), et Μae card ns.). Differentiam autem magis varietate niti, quam vera speete, probari posse videtur. Sicut enim et angina polypos saepius, exuto haractere inflammatorio, mere pasticum
116쪽
retinet, ut asthinatis illari nomine veniat, ita et hi morbus duplici forma ineedere solet, πυρέτη nimirum et acuta seu δε- belli. Diuturna febrisque expers forma per Germaniam et nostra memoria grassata est, quoties aestas pluviosa et frigida maturare
frumentum non posset. Anni 1588, 159 et 159 Silo,iae Hassiaeque infesta suit, a Schwenkseldio' et saeuitate medim
Marburgens ' descripta. Convulsio cerealis dicta, orsa est formicationis sensu, quem illico dolores atrocissimi a pervieacissia in exeipiebant, accedentibus diris convulsionibus pertinaeibusque membrorum contractionibus, catalepsi etiam et desipientia. Sie morbus miserum egrum traxit per aliquot ehdomadas dum mitesceret, superfuit fatuitas aut pilepsia per omnem saepe vitam. Idem morbus rediit in Germania boreali et Suecia post annos infaustos 1770 et 1771, cum annonae penuria, aestatibus pluviosis frigidisque producta, mortalium genus opprimeret. Eadem sere forma suit, quam saeculo XVI. ad finem vergente induit,
nisi quod bulimus constans laeeret symptoma Accessus etiam recurrer per ircuitus tertianarios aut sine ordine meminimus qui ubi ingruerent, post myrmecismum immanes dolores cum membrorum convulsionibus, prostratione virium summa ipsisque deli-riis aegrum cruciabant. Intercapedines etiam animi desponsione, memoriae lapsu, vomitu et esurie incredibili stipatae erant. Αccessus dein erebriores nervoru in resolutiones, virium iacturam irreparabilem ipsosque anthraces cui glandularum abscessibus in gangraenam pronis attulerunt, quibus mors accelerabatur. Saluti fere suerunt volnitus, quibus Trichocephali elicerentur, exanthemata scabiem simulantia, abscessus vel tyalismus Necrosis gallica . ustilaginea, quam vernaculo Ergo s.
Ergo tis me Galli appellant, paullo aliter se habuit, quoties et Galliam et Helvetiam γ' et taliam superiorem insestavit.
Galliae Aurelianensis tractus Soloniensis inter amnes Ligerim et Cerum vel maxilne obnoxius huic fuit pesti sed saeviit quoque per ditionem Atrebatensem et uacensem Picardiae et Flandriae gallicae. Uberrimam eius historiam memoriae tradiderunt Rea
Coepit autem Gloribus atrocissimis membrorum, Praevio sor- micationis sensu, comite sebre ardente, aestu interno intolera-hili, anxietate et vomitibus continuis. Tum membra dire convelli, tumescere sensum amittere, livescere, algere, vesicis
117쪽
obtegi Mox eum summa virium inetur vesteae chorem undere
foetidum aut atri eruoris guttas. Denique sphacelus eireumferiptus membrorum partem seiunxit Protinus digiti, tum maiores artieuli penitus secesserunt, citra ullam sanguinis profusionem. a vero sorma sine dubio eadem suit, quam medio aevo ignem S.
Quod caussam attinet remotam huius aegritudinis, opini num summa diversitas nos implicare videtur. In eo tamen plerique eonsentiunt, haudquaquam ustilaginem, nee omla, quam Ionig thau nostrates appellant, ne Raphanum Raphanistrumaeeusari debere, sed male ornutum, quod in pullis obortaliabus aliisque animalibus domesticis eumdem morbum producit, aeta hominibus. Id enim experimentis esserius egregie probavit. Appendiei lom addere libet, quae ad syphilidis vestigia in medio aevo comprobanda aliquis vertere posset. Adelais, vidua Rogeri Siculi, quae dein 111 nupserat Balduino II merosolymorum regi, ab ipso iterum 111 repudiatur, specie sumta
a mnero, qui genitalia honestae matronae exederit D. Quae quidem narratio fidei parum meretur, cum opsin auctores, qui res Balduini memoriae mandarunt, eam aussam divortii penitus sileant. Quodsi etiam vera suerit, ad uteri arcinoma multo prius spectare quam ad syphilidem videtur. At vero Balduini mam per intererat, Praetexere culpam suam hac aegritudinis specie. Ipse enim Patriarcha Arnulsus, qui mendacio, Balduinum etiamnum melibem esse, divitiis splendidat matronain e Sicilia Palaestinat allexerat idem iam admonuit aegrum reget culpaeque conscientia anxium, dimitteret uxorein siculain, cum altera, Armeni principis filia, in monasterium prope Hierosolyma mandata ibi otiati nunc langueret ').
118쪽
Hippocraticis libris vulgo adnumeratur commentarius de ossium natura, cultis aetas valde tibia est. Namque Grunerus, qui se difficultatum multitudine diei nostia laborare hunc librum scitetur, leviter tantum et κοιτ eum perstringit. Magnoperesallitur Gruneriis, si nec apud Erotianum nec apud Gale num huius libri mentioncm fieri, perhibet multo magis etiam errat, dum ab Aristotele eommemorari opinatur i. Lucem huic libello soneraturum deec ita progredi, ut primo externa ventilet iudicia, dein vero ad interna veniat testimonia. Quod si autem testes alios interrogamus, nemo sere veterum eo titulo, quem nunc gerit, cognovisse libellum videtur. Etenim inscriptio: πεοι στέων φυσιος, inscius rudisque medii aevi scriba apposuisse videtur, eum ordiatur commentarius quidem ab ossium corpOpis enumeratione, brevi post vero ad fabrieam aliarum partium transeat, et potissimum venarum distributionem amplectatur. Aristotelis testimoniti in do hoc libro milliam est. Vasorum quidei divisionem, qualis in hoc libro occurrit, opetit Aristoteles, sed Polybo, ippocratis genero, tribuit, ac similem σκευὴν Diogeni Apolloniati et Syennes Cypri vindicat ). Iam vero eadem illa inepta φλεβων διαθεσις in libro de natura humana exponitur, cuius libri summam quidem πιολογηφώνως veteres omnes Hippocrati, Heraclidis filio, tribuunt, latone ipso, aetate proximo, verba eius libri, tanquam Hippocratis citante ). Sed varia a variis addita suisse illi libro, diserte pronuncia Galenus, neque reticet, Polybum, ippocratis generum των νέων διδασκαλίαν διαδεζαμενον, a multis haberi auctorem eorum,dditamentorum. uetoritati igitur Aristotelis confisi, venarum e positionem, in nostro libello obviam, mutuo aeceptam habemus elibro de natura humana, ut adieeta sui a Polybo. Erotianus, Neroni tempore aequalis, ieet plane nullam huius libri mentionem faciat. explicat tamen varias voces antia
119쪽
. Neoue Galeno ignota fuit haec commentatio, etiamsi haud
εα inscriptio. etτλίδα enim ρὶν κοτυλην diei του ἰσχίου
ἐν Ψοῖς προσκειν ενον τε ιοχυκλη). Innnisse autem Galenuin nostrum libellum, nil inde patet, quod κοτυληδων s. κοτυλὶς s.
κοτυλη του ριηρου in nostro occurrit 73. Luculentius meitur, Galeno nostram scriptionem innotuisse, quod varias voces απυ
λεγο/iένας ex eodem libello illustrat e g. γκυροβοληται, δρο-
τενετGι, ἐπορεξάριενα etc. ). Quibus positis intelligitur, nostrum libellum et Erotiani et Galeni aetate omnino assuisse, peculiari tamen earuisse inseriptione, sed appendicis ad τονδε MLκον s. vectiarium, vices gessisse, quemadmodum simile additamentum peregrinum ad librum
Iam vero ipsa scriptio perlustranda est, ut, cuius sit indolis, cui aetati probabiliter adseribenda sit, eluceat. Est autem, si ad verum res exigitur, inepta Drrago variorum praeceptorum, quae omnia serius lent aevum, quam ippocraticum. Protinus enim ab initio potui per laryngem in ulmones et arteriam fistulam spiritalem inde ver in uininam vesicam deserri opicatur, sicut Plato eam viam indicaverat '). Mox sibi ipsi contradieit, dum e sanguine in renibus percolari et secerni urinam statuit, indeque in vesicam venire. Sic etiam, qui antea ρτεριας nomen soli fistulae spiritali dederat, iam de arteriis inter- eostalibus, lumbalibus, ipsaque Orta licet non hoc nomine loquitur. Nomen autem arteriarum primum raxagoram de a nis riae usurpasse ac pulsum earum unctionem naturalem dixisse, exploratum habemus 3I. Tum vero, scientiae iuxta ac constantiae desectum probaturus, de παχυτάταις τῶν piεβῶν sermonem laetens, qua appestatione Praxagoram ortam insigniisse Rusus testatur λ), veterem illum locum Diogenis Apolloniatis et olybi repetit de quatuor paribus Venarum. Mireris autem in eo ipsoloeo, quod, cum Polybus in dorsi coxendicisque doloribus etiam in poplitibus et ad malleolos esse secandam iubeat, noster et aliud additamentum transscribat, sanguinem nimirum e remotissimis a parte affecta locis esse mittendum, ne amplius eo colligantur. Quod praeeeptum quam adversum sit Hippocraticae methodo vel inde proficiscitur, quod in libro de victus ratione in aeutis morbis diserte docetur, in pleuritide venam cubiti esse se-
120쪽
eandam 333. Illam vero regulam an prior aliquis Aretaeo dod rit δὶ, magnopere dubito.
Postquam inulta intelleetu difficilia eonfuso modo de vena rum arteriarumque distributione et eooνοις, seu ligamentis r tulerat, repente de venis, νε μα καὶ ρευρια καὶ κινησιν παρε-
ουσαις loquens, unam esse it Venam, quam qua nascatur u
que terminetur, se plane nescire. Κυκλου γυρ γεροηυένου πηοψ ευρέθη. Quid hoc sibi Adeone is garrulus et infrunitus seriptor circulum sanguinis ognoverit Minime gentium Aute
enim ortum arteriarum venartimque e corde iecinoreque statuens,
iam sibi ridiculo modo contradicit, ut facile sentias, ipsum semet haud intellexisse, et lectoribus aeclamare illud Austi μυἐν καὶ
κρατει καχως. Operam profecto et oleum perdiderit, qui ineptias omnes huius ἀγγειολογου aperire voluerit. Persuasum enim habeo, eum variis seriptoribus Ompilasse varia, quae ad vasorum historiam pertinere viderentur, quaeque ipse haud scienter caperet. Sed omittenda haud sunt duo loca insignia, quorum alter initio vesteas seminales tangit, alter de tuberculis pulmonum agit.
Ille si habet: ὁ δ σπέρ ια Γον κηριον κατέρωθεν τῆς κυ- οτιος ἐκ δ' ἐτων φλέβες κατέρωθεν του ουρητηρος ἐς τὸ αἰ-
doto τεώουσι. Inde sine dubio elucet, vesicas seminales, quas eum avis onfert, vel ipsi vel ei auctori, e quo haec mutuavit, omnino fuisse cognitas. Nec ductus deserentes eum latuerunt, cui venarum nomine utrinque in rethram abire doceat. τρη- τηρος autem nomine antiquitus urethram significari, probatur e
Loeus memorabilis de tuberculis aut scirrho pulmonum ita comparatus est, ut e peregrinis rebus in pulmones illapsis ac remanentibus nasci πωρον dicat, a quo spirituum difficultates pendeant . . Et hanc observationein instituere et vesicarum seminalium naturam auctor is sine cadaverum sectione cognoscere plane haud potuit. Quae cum ita sint, luce meridiana clarius apparet, rudem hanc molem ac sarraginem informem Galeni tempore του μοχλάκω adscriptam, post Galent etatem ab inscio scriba separatam et inscriptione hodierna, inepta ea, donatam fuisse Persuasissia
mum habeo, maximam et huius et illius additamenti, quod ad librum de natura humana accessit, partem iam florent schola Alexandrina eonflatam esse. Namque cum Aegyptii et Pergameni reges mirum in modum in acquirendis veterum scriptis aemularentur, adlecti nil pretiis immensis avari tinpostores, dialectitotileae gnari et in seriptis medicis probabiliter versati, ut pecu-