장음표시 사용
131쪽
PROLUSIO, OUA ANTON HENR THEOD ROTH, LDΚΝBURGENSIS, D. III. APRILIS IIDCCCXXX EX DECRETO FACULTATIS' NORIBUS IN EDIClΝA AC CHIRURGI SUIMIS PUBLICE O-ATI, CO EXTATIONE DE PHTHISI PIGLOTTIDIS IXAUGURΑ-LΕΜ ΟΜΜΕΝDAT. Cum saeculo decimo quinto et magis etiam sexto literae humaniores renascerentur, Scholae medicorurn, quae ad eam usque aetatem Arabusn inprimis vicennae, praeceptis obtemperarant, iam repertis Graeciae antiqliae monumentis multo maiorem habere fidem coeperunt, ac si quae sententiae aut si qua Praecepta Arabum a Graecorum dictis ac opinionibus deflectere viderentur, ad Graecios potius, tanquam ad limpidissimos semet convertere sontes maluerunt, quam Arabibus adhaerere, quos turbidos velut
rivulos considerare consuerunt. At vero, cum id temporis it rae orienta es paucos duntaxat invenissent ultores, cum praeter Petrum Coinplutensean et Guillelinum ostelmn eino vel grammaticas eius linguae rationes explicasset, vel vocum divitias inlexie divulgasset, nec eritiei studii ulla esset ante liomam dipentum cognitio plerique, ni omnes eius aevi resormatores, Rr Ueae linguae ignari, e latinobarbaris potissimum Arabum interpretationibus, cui textu genuino commutatis, illos scriptores futare conabantur. Ea sui frequentissima hallucinationum caussa, inde prosecta sunt tot dissidia, quae compositu facilia sui
sent, si tu in textum genuinum reformatores ante oculos habuissent, tum liMguae rabicae usu calluissent. Nec ineliorem aut scientiorem uspia in Avicenna interpretem sortitus est Gerardo Cremonensi, qui saeculo duodecimo omnem propemodum vitam
in Hispania Mauris subiecta Arabum libris medicis interpretandis vovit. Eius versionem Avicennae ab anno inde 1473 saepissime impressam, ab Andrea Alpag Bellunensi tandem revisam et probabiliter emendatain omnes citant, qui vicennae praecepta saeculo decimo sexto impugnarunt. Fuit in iis post Nicolaum Leonteenuan acerrimus Leonardus Fuchsius, professor Tubingensis. Is quod disertis ipse latetur verbis, internecino prorsus
odio vicennain ceterosque Arabas persequens, aradox me
die a Basil. 1535. Franeolarii ad Moenum 1567. sol. eo ο- tissimum eonsilio seripsit, is pleraque simplicia fuisse male ab
132쪽
Arabibus intelleeta ostenderet, ideoque nullain certam posse ex iis plantarum ossicinalium notitiam hauriri doceret. Quam parum sausto id omine actum sit, expositurus, lectorem Protinus moneo, ut in memoriam revocet insensam animi indolem, quam omnes Fuehsi aetate aequales ipsi obiectant, ut sine odio et invidia, absque litigiosis disputationibus nitereationibusque ne spiritus quiadem ducere posse videretur. Testantur id uno ore Cornarus, Matthiolus, Conr. Gesnerus, Sebast Montulis, Gualtherusinyis, qui malevolentiain eius protervitatemque queruntur. Quando illi quidem plurimum tribuitur auctoritatis et ab aequalibus et a posteris, exemplis probandum est, saepissitne uin hallucinari, atque ob arabicae linguae inscitiain, Praepostere cum Avicennangere, dum sententias huius explodere studet.
Exemplorum agmen ducat πεντάφυλλον Eius suceum e niciosum esse, credebatur medio aevo, cum tamen contrarium
λῆ ποαι προς θανάσι ια et Galenus stinpl. ac VIII. p. 96 ed Lips. πολυχρηστον την ira dicat, quod Paullus lib. VII. p. 250. repetit. Contraria vero perniciosae indolis
sententia prosecta est e perversa Avicennae interpretatione. Huius enim p. 2 a T. ed. arab. corrupti codices loco in uias habent, unde et Plem pius Avicenia lib. II p. 209. Nitta filon loco Penta sit On scripsit Orditur autem Avicenna id caput M stilo quod omnes uterpretes atque exieographi ad Freytagium usque Bonnensem, reddunt, lactaria herba. Perperam id fieri patet tum ex appositis exemplis Scam
elamen europaeum), quarum planiarum prima quidem lacteum, secunda et tertia autem laticem quidem pressae reddunt, sed neutiquam lacteum. Nec radix aliud quid signifieat, quam fluere, humere. Sequitur in Avicenna /M J , nominata quinque solia. Et postremor is ci ad Siain 3, c. Quod aliter reddi nequit, quam Venena succua radi eis remedium adversus et alia venena). Itaque consentit vicenna innino cum Dioscorido, immerito laxatus a
Nie Leoniceno De error. lin. lib. Ill. e. 10 p. 30. et Fuchsio Paradox. lib. I. e. 15. p. 30.3.
Aliud est et gravissimum opprobrivin ab Avicenna consusas esse eicutae apellique herbas pariter ac facultates, ideoque utramque eum ignorasse. Fuchs parad. med. lib. I. e. 13. p. 25. Nec id mirum existimat, eum regem fuisse Avieennam constet, qui aegrotis curandis peram non dederit. Ultimum hoc vano Dj9jtiro b c oste
133쪽
haustum esse, ex historia mediea patet. Avicenna enim, licet Provecta aetate reguli Haindanen,is amicus fuerit, arciliatri tatuon palatini munere apud varios ei si a principes innetus ost, quod Abulsaragius et Abiit sed testantur. Si autetu caput ipsiui Avicennae legiinus, longe lia invenimus quain quae uterpres lati-nobarbariis habet. Incipit vero sic , Dioscorides perhibet,
is v o cras eam herbam, scilicet e Lema a m ab Lime o is fisisse hord schan Albuto nilinwet is di). Num re prehendendus Avicenna, quod in Dioscoride suo legerit, quod nos ibi nequaqtiai reperimus Minime Namqtie arabicam coram habuit versionem, tiam Stephanus Ria ς' quidam socii eorrexit autem Ilonain, Isaac filitis. Saey ad Abdallatis, p. 2. 495. Quidni fuerit is tophanus Edessenus, inedicus celebris Nestorianoruin, cuius inii Procopius de eli pers. lib. l. c. 26. p. 1ο4. meminit Itaque vel is, vel ona in adclicli id synonymon persicui suo Dioscoridi Fuit autem provincia Persiae,Dschordschaia, qtiam vicennae tempore rexit Cabus, princeps
doctus et sapiens. Abulsarag. hist. dyn. p. 350. Malcolin hist. os Persia, I p. 11. In in pergit Avicenna in describenda herba
se hau Laran, et itidem ad iniissit eodem modo, quo Dioscorides κοινε ν sirit in Dein addit Avicenna, Rusum solia iii plantae similia tradere mandragorae rana), nisi quod minora sint et pallidiora Gravis ille error vel Ruso ipsi Traiani teinporcaequali vel Nestorianis interpretibus, Stephano et Honaino, adiudicandus Avicenna vero eum errorein nequo refellit, neque eonfirmat. Tum aliam tradit Avicenna opinionein Masichi ), qui est Mesue senior: einpe schau haran esse speciem Plantae, quae bl seli Oeetur --- Ο P . Falsam vero hane opinionein disertis orbis asserit Avicenna, licet largiatur, similia symptomata herba bl sch produci ac conio, citius graecam eam appellationein adiungit. Quid vero bis cli illiti sit, haudquaquam liquet, siqitidem ipse Avueenna alio loco p. 147. nihil doo dicit, nisi esse veneni in letiferum dola ), antidotum oro
habet antinalculum radicibus eius plantae vescens, quod arabico
perfice is es vocetur His addit commentator Avicennae, Athliaras clii, itatus a Plemplo p. 4), iuxta
nonnullos nasci bis et in Sinarum regione, ubi ab incolis urbis euiusdam Alliola hil comedatur osse plantam cubitalein soliis latis tanquam laetucae aut endiviae. Ex eo loco colligi posse videtur, bis ch Arabui esse apellum, quod cuin Gerardo Cremonensi omnes ossimnant. Insigniter vero saliuntur, qui ita sentiunt. Nainque in loco Avicennae do bis ch nullus, ne verbi quidem est consensus eum κόνδε st Dioscoridis. Quid quod hoc
longe alio loco p. 72. nuncupat, quod idem est
inus e buli ha is=- esse herbam cum bis eli
134쪽
ereseontem, salutiferam et antidota vi contra illud venenum pra ditam. Hanc dixerunt nonnulli interpretes a pellum Moysis,
quia persteum , diis muschin, eum nomine Moysis, quod Musa i rabie sonat, eonfuderunt. Napelli in Moysis igitur dixerunt Matthiolus comm . in Diosc. IV, 3 p. 760. et Conr.
Gositor de hori. German. s. 247. n. Antoram, quae si co- iiiiiiii Anthora. Eius esse salutiferam vim radicemque praedicari, praesertiti in Liguria, contra venena, Matthiolus tradit. Videtur Avicentia alio loco p. 155. Zedοariae vires exponens,
quam sched War nomine appellat, aindein herbam
intelligere, nainque eui bise i rescere, eiusque vires infringere docet. M a s ea d Moliri, a Lli, in Iudaeum Bassorensem saee. VIII. Abulsarag. p. 168. ci in Oronte I d sched a comparasse, illius tamen efficaciam alexipharmaeam debiliorci dixisse, Avicenna tradit. Iam cum et hodierno die sched War dicatur Eedoaria, nomenque siticinale ex rabie voee sol malum sit, nec hanc emn conit Anthora, nec bl sch euin apello commutare licet. tmque enim est planta indica aut chineiisis. Ut nullum denique supersit dubium, bis et L nge aliud esse medicamentum ac napellum, rodeat testis fide dignus, Angelusa S. Iosepho, Tolosanus, monachus et inissioni catholica in 1 er- si addictus, cuius Pharmacopo a persica Parisiis 1681. octava sorina edita est ibi de ischis. 358. 359 sequenti reseruntur: , Mercatores gentiles Indi, regiam Persidis spatianum
se ilicolentes, radicem huius latitae obsoniis cominiscent et ondi- ,, mentis immo in unuscilli titulo pluries illam inaudendam praebentis post prandiu in et lateor, non rnro illam ad lithuisse ad utrumisque Stim. Si enim condimentis nil moveatur, fragrantiain et se saporem gratiana et restaurativum t confert; si vero manda-istur, oris odore in conciliat, uetus et natus dispescit, stoinachum se in instanti componit; et miram laetitiam ac sensuum quietem
se per totum quasi corpus videtur diffundere. Illa praecipue utunis tur Indi attenses, quos vulgo tuli vocant, ex regno Sindi, si son Indi fluvii nec ab his valui quicquam aliud addiscere, nisi
se quod esset elisera, si recens et viridis manducetur siccata ve--ro omnino in nox in t medicat nentosa Quocirca sorte Antiihorae
si speciem esse subintuli et napelli antidotum, quemadmodum ani--malculum illud, simile muri, quod radices apelli corrodens et si iuxta illum assidue spatians, praeclarissimum lex iterium esse iseensent. Radices porro his cli innino similes apparent ossiculis ,, Seu vertebris moth une inori hunc piscis levissimae sunt et se eandidae soraminibus et carie undique sermentatae farro,neJ. In hac quidem relatione nil incredibile aut mirum esse videtur,
'uando non rarum est, radices recentes noxias, ubi Succum perdiderunt aut volatiles partes, salubres fieri: In trophae Maniliotexciri plo, Dioscoreae etiain triphyllae Arique maculati.
135쪽
Tertium exemplum iniustarum criminationum, quas sibi reformatores in vicennam permiserunt, sistit idem Leonicenus l. e. lib. I. e. 25. p. 8.). Taxat enim vicennam, quod amaracum dixerit ala coen albam, quam nemo cognoscat amaracum autem esse sampstichum. Iam vero Dioscorides μυρακον cognomen tradit duarum plantarum valde diversarum, nempe σαμυνυχου. lib. III. c. s. et παρθενίου lib. IlI. e. 145.). Avicenna illud nomine Persie O . 3 mars and setius cli p. 209.), αρθμνιον vero uasta sokhhoman. appellat p. 29. eiusque cognomen in Aia ἀμαρακος e Dioscoride eitat. Ergo iure suo oeseeisse palam est. Ohlihoma vero diei chamomillam Arabibus nolvam auctor est Castri ibi escur. I. p. 336.
SCRIPTIUXCULA, QUAΜ ΟΜΜΕΜ ANDI IUV. OnΝAT CHRISTIANI FRIDERICl BOBST, LUBECENSIS, CAUSSA , QUI D. XXX. IUN.ΜDCCCH Ilo I ARTE EDICA HONORES ADIPISCEBATUR, VULGAVIT. Quamlibet tantum mihi non arrogo, ut in me transseram, quod de ippocrate dicit Celsus ): magno ingeni multaque se nihilominus habituro convenit etiain simplex veri erroris con--sessio P aemulatio tamen virtutum, quibus illustres viri excelluere, laudabilis videtur. Proinde errasse me lateor, cum Apsyrtum in septimum ablegarem saeculum in. Lycet enim salis sit probabile, Hippiatricorum collectionem, quae pleraque Apsyrti continet, conscriptam esse saeculi decimi initio, eiusdem Constantini septimi, o Liaec ιυογεννητο auctoritate, cuius iussu et Cassianus Scholasticus Geoponica compilavit negari tamen nequit, Apsyrti reliquias multo esse antiqui res, eumque vixisse Saeeulo quarto. Ipse enim, praeter Simonet Atheniensem Xenophontem illustrem et Eumelum Thebanum, cuius aetas incerta est, neminem citat. Allegatur autem ab omnibus sere hippiatris, quorum fragmenta in ea collectione reperiuntur Deinde in Suida les Lib. VII c. ra Histor medie II. p. 3i8 ed. teri. Disitire b Corale
136쪽
gitii Apsyrtum e Nicodemia aut rus Bithynum, militem,
stipendia meritisse sub Constantino, in Mythia, ad Istrum seu Danubium eundem seripsisse librum ἱππιατρικον, aliumque nysicum de iisdem riitis animalibus. Quibus Eu doeia addit, qua-tiior esse eius libros'). His testimoniis congruum est initium ipsarum Apsyrti reliquiarum, ubi ad Aselepiadem inteum seribit,
se ad Istrum fluvium militasse in exercitu. Expeditio line eadem fuisse videtvr, iram Constantinus lin-perator, primiis eius nominis, eontra Satiromatas suscepit, ad Maeotidem pallidem habitantes, cum duce ausimodo traiectoistro, oppidiu satis magno praesidio munitiam oppugnarent. Constantinus vero eos in Gigam convertit, multos etiam, interemto duce, in dem recepit Divinavi itidem olim, Constantinum elim i artum esse eius nominis, Ogonatum cognoinine, qui uti- quo ad Danubium Bulgaros debellavit . . Sed deserui eam sententiam, quia tot vetores veterinarii, Apsyrtum citantes, non possunt saeculo iuniores esse, ad quos maxime pertinet Vegetius, qui eum fere tot vi excerpsit. Is enim non mitto post o- inani imperii eversionem Ponendiis esse videtur, cum vnnorum, Thuringorum ii rgundioniimque equos laudet. Aceedit, nomina virorum, ad quos Apsyrtus epistolas vel eonsilia scripsit, antiqua esse romanae . . Tyrati ius Varro
to Valerius Παλλεριος, p. 183. , libitus Cocceius Iustus Cen . turio εκατονταρχης, p. 194.3, ii sus Octavius p. 228. , Postumius aciis p. 259. , Tulliii Severus p. 263. . Haec nomina
imperante ogonai ia indili in desuetudinem abierant, eum, obsessa ipsa pluries Constantinopoli a Saracenis et Bulgaris, eum hae natione Graeci consuevissent τ).
Denique etiam adest vestigium descripti Polemonii in Apsyrti reliqiliis p. 108.), ubi eum Calaminitia comparatur, quod cum
neque in Plinio legatur, neque ab Anguillara in Crateva repertii fuerit, reiicitur etialia in Dioscoridis textu lib. IV, .). Comparat tamen Polemonium Oribasius lib. Xl I. p. 473. eodem modo eum Calamintha aut Polygono ac id in spuriis Dioseoridis
fit, unde non titilli esseceriint Oribasium Apsurto iuniorem ex eo haec, insisse. Ea vero arguinentatio levitatis arguenda esse videtiir amque alio plano modo describitur ea planta ab Apsyrto
137쪽
atque ab eo, qui spuria Dioscoridi adiunxit, et ipso Oribasio.
Primo enim non πολυιωνιον dicitur, sed πολε/ιωνία, dein labia tare dieitur in pratis humidis, eum in montanis et asperis locis inveniri et Dioscorides et Oribasius perbibeant. Insuper de soliis pinnatis, τεταρσωριένοις quae praedicat Dioseorides, Apsyrtus
tacet, addit tamen gravem dorem saporemque amarum, quorum
nulla fit in Dioscoride aut Oribasi mentio. Unde colligi potest, aliam esse psyrti, aliam Oribasii et Dioscoridis plantam, neque posse nos ex hoc vestigio Oribasium Apsyrto iuniorem sacere. Est tamen profecto iunior, cum Constantini expeditio illa ad Istrum, in qua militiae munus susceperat Apsyrtus, annis 330-332 Olloeanda sit.
Expedita Apsyrti aetate, ipsa perstringam fragmenta, quorum plurima morbos equorum eorumque medelam, non pauca vero delectum, educationem, nutritionem pabulique genus ipsamque admissiiram equorum alit mulorum ad filias comprehendunt.1. De delecti equorum plures bene scripsisse fatetur, optime Simon in illum veterem a Xenophontem de arte vero equoseondocefaciendi, πωλοδα/ινία seu ingendi, ut iam laceo loquar, dociles tenera cervice, in viam, irain monstrat eques, solui seripsisse Xenophontein ).' Genera autem equoririn incipit a Parthis, inediis inter Medos, Hyrcanos et Arinenios. Horum equos esse grandes, nimosos, pedibiis alacres et genere notules Medorum etiam grandi res Arineniorum Cappadocumqtie ad Parthorari speciem pertinere, sed capite deinissiore aut graviore gaudere Ῥαουκέφαλοι ιαλλον. Arineniam etiam, Cappadociain Mediamque equorum seraeissimas esse nobilium doec Strabo in Hispanis equis peculiarem impertit laudem esse nimiruin grandi statura et concinno eorpore, in itineribus sortes; quodsi vero diu stabulis cooreeantur, cursus calcariumque esse impatientes. In Graecia excellere Thessalicos, Epiroticos oro esse malignos mordacesque Thracios esse deformes et foedos aspectu, corpore ligneos humeris demissis, dorso cavatos, varos tardigrados ille Cyrenaicos deinde, stricos, Argolicos, Sarmaticos denique suis quodvis geniis laudibus ruat Alias enumerat species egetius, filiae seriorem produnt aetntem: Hunnisios, Toringos, Burgundiones atque Frigiscos seu Frisios M).
Boni equi notae, quas Apsyrtus aditingit, intellectu dimetllimae sunt, longeque aliter in eoponieis lib. XVI. traduntur. Praeter longum enim colli im onosque pedes κορειε λακρος,
8 Hippiatr. c. i5. p. 26 l. d. Basil. 537. Xenophontis opuscula politica, equestria et venatica, ed. eune Lips. 1778. 9 Lib. II. p. 562. 563. 575. d. Fiehenk. et κsch. Io Virgilius tamen Aen. , 565. oliri cium equum hicolorem celehrat, nostr que aetate Turcae magui faciunt equos uiuellenses. Is Diab.
138쪽
ut opinor, significat , κορσα κοντοnλέυρια Praedicat. 2. Quod pabulum attinet, hordeum vulgatissimum suit. Namque avenae nusquam mentio fit, licet placiηιο nomine Dioseoricles ilL 116. salubres in homine vires praeditet. Peculiare est caput πως δεῖ γρασειTειν μ). Quam vocem recte interpretantur farraginem pabuli recentis aut viridis praebere κρύστις, quod
idem est e ραπτις Hesychi dicitur χορτο χλωρός; ipse etiam
Hierocles γρασο ιν vertit παραβαλλειν χλωρὰ ποαν. Non id neum aut proficuuin redit, in pascua ipsa mittere equos, sed instabulis praeberi hortatur pabuliim ilhid, praemisso nitro. 3. Deinde de dinissura protinus iubet sanos esse debere admissarios. Ex quis enim vitia omnia, etiam oculorum, in Prolem propagari, secus contingere in equabus, quas cum o plano xi enπάδα appellat 3 3. Aptos non esse admissarios, qui uno tantum teste nudeant aut quorum testes varicibus occupentur κρισσοκάβωνες hos diei. Deseribit etiam, ut muli generentur, asinum, qualis admissarius eligendus sit. 4. De castratione ita agit 3 ), ut ver et autumnum idoneas niani partes praedicet et, omissa equi aetate, consilia impertiatde modo, quo perienduin sit scrotum, ligandi suniculi speranatici et exscindendi testes Fibulas πορπακας adhibet lineas aut eannabinas ad uniculos, cauteria etiam ad cremasteres, caute instituta tenui victus ratione.
Tum morbos aggreditur, et statim quidem ab initio febrem,
cuius signa aussasque enumerat sti, et nius curationis summam venae sectio constituit. Sanguinem autem mittit potissimul evenis palati, tum e sιεποκυνίοις, seu e carpo nonnunquam cervice et temporibus, nequaquam vero ex ungulae corona, quoniam laudi plerumque inde fiant λο). In reliquis morbis affectibusque locorum singulorum recensendis nullus servatur ordo. Gravissimam autem habet ιιάλιν, quam malleum Latini vocant. Nomen Theomnestus ab albo derivat muco, qui e naribus initio depluat μαλος enim idem est ac λευκος Ochroleveum autem initio potius esse effluentem quam album, nostrae aetatis docuit experientia . . o vero color mutatur in cinereum, viridem et fuscescentem. Esse addit laticem effluentem foetidum et contagiosum. Quum per se iam curatu difficillimus sit morbus, incurabilem esse, si latex uere desinat tum enim rumpi pulmones '). Nasci morbum ex arthritide. Statim initio succurri sanguinis missione e fronte, eetore et μεσοκυνίοις. Dei iniicienda esse centaurium, absynibium ac
139쪽
peucedamia vino coqi per nares amaritudinem emi amaritudine expelli-'). Quapropter etiam laudat colocynthidem aegyptiam vino decocta in quae ἐγχυ/ιατισμου per nares adhibenda sit id
Affinem inalleo coryzam quam nostrates Strenge vocainus,
βηχυς oinive tractat ii μιρυδες vero ' vel morbum coinprehendunt scrosul Osuin vel sarcimen etiam in iis, quos ἐλεφαν -
IDενι ορρω ipsi, ut iam Eumelo, dieitur uno του νει ιο- νος γηγνυσθαι, crupti ob nimium ursum vel a continua tussi pulmonibus ). In quo falsus esse videtur, cum remediis in- ieetis curare eum assectum audet. Alio tamen loco β), ubi deruptis internis partibus agit, pulmonui ruptorum signum tradit sanguinis cursum e naribus. In omnibus autet visceruin rupturis commendat heri)am, tum propter nomina, quibus insignitur, tum ob descriptionein difficillime cognoscendam Appellari vulgo συμ- νωτον, Macedonibus στευκολλον, aliis etiaλαντιον, medicis tiro nibus noλνγονον. In rupibus nasci et muris seinper virere sine soliis, quamquam parti ad instar ramos habeat ἐκκρε ιεις appendiculatos . Non dubito esse nostru in inphytum officinale, evius nomina utiqua ηκτον, conserva, solida g Dioscor. IV 10. Deum ipso συιμ υιου-οin in vii consolidantem significant. Ἐκκοε ιεῖς λυδους Apsyrti Dioscorides ita exponit: ε πας κειντο καυλον Παρα τυ γωνιας τινας et εταφιένας, φαλλευν λεπτεῶν
προς τε πον. Haec esse sol in decurrentia persuasum habeo. Kωροιακους vocat equos, quorum cor laboret . . Cor autem cum eardi vel ventriculo commutari, patet e signis, quae ingentem ventriculi dolorem eum moestitia, virium iactura, spastilis sudoribusque rigidis produnt. Caussis neglectis medelam haud idoneam praecipit. Namque praeter ictu in stabuli munditiem et rogantiam, ieeitatem aloreanque e poris servandum, Millam eum pipere, myrrha Ac iure, aristolochia thymoque eommendat.
'Oρθοπνοιαν 'γ a κενοπρισει δὶ, quae similis sed graxior est spiritus difficultas, distinguit. Neque magnopere disser κριθίαινις η'i, sicut et nostratium amps et uer Eschlae litig-λ ei proximi sunt, ni idem assectus M).20 Ih. p. Io. Η γαρ πικρονης nu τῆς κDorητος ξυνθεῖται. I Ih. c. 22. 13. I. 22 Ih. c. 20. p. 65. 23 Ih. o 3 p. 23. 24 ih. c. s. p. 29. 25 Ib. c. 66. P. 180. 26 Ih. c. 29. p. 98. τὸ Ili. c. 27. p. 94. 28 Ih. c. 46 p. 50. emoratu admodum dignum arbitror additamentum: σέγε re δὲ κενόπρισις, n δέ τινεον νε- μα ἐκ κιγχρα, oret νες ευρήκασι eo μέσον τρυπὰσθαι στέον τῆς κιθαρας ρυπανν λεnripia Cum κιθαρα sit thorax, medium os eius est sternum quod terebrari iubet, si sorte subest ulcus, sicut nostrates eiaceum suadent. Pilgem syst. andb. II S. 287. p. mo. 89 . H Ih. c. 8 p. 33. So Pilger syst. Η db. de Veterinstr-Wias. II S. 128s s. p. 882.
140쪽
De tetano agens. quem in equis Mistoteles iam cognoverat hist anim. VIII, 23. , morbum gravissimum et plerumque letalem, quem nostrates Hir se hkranklieit nuncupant, eodem modo fere delineat ac aldinge M . Neque valde deserunt
caussae enumeratae, vulnera nimirum et frigus post nimiam agitationem subito accedens Mederi studet inuncto oleo picino, cedrino cum adipe ursi, anserum, Porcorum GPrarumque, iniectis dein per nare nitro saleque Studiose etiam hortatur, eorporis exercitationem ad sudores usque augere. λεραν nuncupat et siccam, si alvus est obstructa et fiereor dura. i. oriri autem morbum ex impedito bilis transitu per ductum in vesicain. Clysmata suadet in hoc morbo 'ali νιτρευ et leo, abulum etiai viride. Humidam vero holerati ita repraesentat, ut promte diei nequeat, quomodo is morbus ad nostri saeculi modum nuncupandus sit. Oculos enim esse splendentes et avidos, avidas etiam venas sublinguales, urinam pallidam biliosamque os simul fervere, aures iliaque sudoribus madere Succurrit sanguinis missmne e μεσοκυνίοις, tum variis sorbitionibus ex xycrato cyanino et thymo.
Morbos, quos vocat, χορδαφόν δ'), στροφον et ἐντέρου
ἐπιστροφην', ii perstringit, ut ab ειλε o ristotelis haud facile discerni possint. Est leus, cum cholera sicca idem, variis no ininibus insignitus diversisque curationibus tentatus. In morbis nervosis νευριτικους protinus Vocat equos, si spasmis os naresque praecluduntur 373. Maximi autem momenti esse
et pilepsiam δ' et maniam δ' . Furiosis animalibus aut rabiosis
vincula esse iniicienda, tum venas secandas, stabulis esse coercenda, a quibus omnis lux suerit exclusa, testes etiam esse exscindendos.
In externis passionibus plures obviae sunt expositu difficiles. Sic γωραν habet ἀνάχυσιν διάχυσιν ierocles mallei, praese tim speciei, quam moδερι ατθιδα voeat v). μυιιατισφεὸν ἐν γονατι a Romanis appellari limelia' );
nasei e latice accumulato, nec incisione nec ustione esse tractandum, sed globos a mari eiectos, discerptos, cum imolia terra miscendos et cum aqua sementi loco esse per aliquot dies imponendos. Globos hos mari eiectos constitui Conserva Aegagropila, quae a sali marino efficaciam habet, probabile est. λυματισμοὶ εν Οοιν, σειραι dicti Romanis autem , suffragena videntur esse tubercula, quae nostratibus eis aut te in galle diacuntur. Apsyrtus curat igne et cultro.