장음표시 사용
121쪽
niam regibus evellerent. Si qui ingenio pollerent et scientia, ipsi composuerunt ommentarios, quibus, ut eo pluris venderentur, ippocratis nomen inscripserunt. Quodsi vero doctrina expertes essent, pannos tamen assuere Hippocraticis libris, ut eum volumine pretium augeretur, haud erubuerunt β). His fraudibus excitatum tandem est studiurn criticorum, qui Alexandriae degebant, quosque χωριωντας appellitarunt, quod egregare genuina veterum scripta a spuriis consuerant. Satis tamen agentium I hores frustratus est scientiae desectus. Plura enim volumina in μικοε πινακιδίω colloeabantur, quain quae iure genuina haberi
Accessit temeritas, imo impudentia librariorum, Artemidori Capitonis et Dioscuridis, qui, Adriano Imperatore, ad lubitum Hippocratis libros et mutarunt et variis additamentis inquinarunt 73. Nec possum, qui in eam sententiam abeam, Artemidorum locum eum de vena remotissima seeanda ex Ar taeo, tempore aequali vel paullo antiquiori, mutuo accepisse, quemadmodum iam prius Mnemon Pamphilius, tolemaeorum
Dictio est, qualis e disiectis membris existere poterat, re sa, confusa, ingrata, salebrosa, insolentibus verbis plena. anutem insolentia verborum antiquitatem simulare maiorem ompilatores studuerunt.
IUV. - . PHOEBI MAURITII PHILIPPS0ΗΝ, DESSAVIENSIS, DISPUTATIONEM PUBLICAM D. XXII. ΜART. MDCCCXXVIII HABENDAΜINDICAT. Novae editionis, quam molior, rationem redditurus, tum denomine auctoris, patria ac aetate, tum de codicibus, editionibus commentariisque exponere plura liceat, quae tantum abest ut
tritissima sint, ut potius soli penitiori studio patefiant. Ut protinus a nomine σιοσκορίδου ordiar, seribitur id avariis medii aevi auctoribus ιο ovouης. Ita apud Photium
122쪽
eod. 178. et Suidam oe. h. oeeurrit. Non salsum tantummodo est seripturae geniis, sed commutationi eum Dioscuride illo etiam ansam praebet, qui Adriano imperante, una eum Artemidoro Capitone Hippocratis libros temere turpiterque deformavit Coi mutatur et noster ab ipso Suida cum Dioscoride Phaea, Cleopatrae tempore aequali, quem Alexandrinum, e phili sectae addictum, bene distinguunt Galenus 33 Erotianus' et Paullus Aegineta ). Cum ipse Alexandrinus, teste Galeno, et νηιασιας φαρμ&κων seripserit, eo secilius committari potuit eum nostro, nisi patria addita. Sed tertius aecedit ejusdem nominis, quem γλωττογotigo Galenus vocat, Patrum suorum memoria vixisse, multaque exseripisse ex ipso nostr Dioscoridetestatur Fueritne hic idem cum διασκεταπτη temerario ippocratis, Artemidori Capitonis socio, ambigitur. Praepositum Dioscoridi noine in odieibus plerisque, ut in ipso Photio, IIεδάνιος scribitur, omittitur vero a Galeno et quotquot ad Paullum usque Aeginetam eum allegant. Scriptura Πεδύκιος in Aldino e ice Obvia dein recepta est a cunctis editoribus. Ut melius distinguatur, a patria dicitur Ἀναλοβεις Ana- rbus autem, Ciliciae πεδιαδος oppidum ), negotium lacessit aetati Dioscoridis, si Suidae fidem habemus. Is entin Nervae tandem tempore, id nomen oppido datum fuisse narrat Eum vero errorem optime aperuit, esse Lingius in not. ad itineror.)Sed diei Galenus etiam ιοσκοοίδην αρσεα, nostrumque intellexisse ex eo patet, quod Ario Aselepiadeo tradat Dio-seoridein formulam medicamenti, quo sanguis sistatur, dicassen.
Sed difficultatis haud parum gignit et hic Galeni locus, quando in euporistis quidem Dioscoridis I, 210. gypsus et chalcitis,
quae ingrediuntur eam sorinulam, tanquam haemoStatica, ommendantur, deest vero ea soranula Attamen haud alienum Tarsensem a nostro existimandum est, ut Tarsus Ciliciae πεδιαδος
metropolis fuerit, ultra milliaria Romana ab Anazarbo non
remotas). Cum Tarsus esset bonarum artium sedes, in omni Asia celeberrima, probabili consequimur coniectura, Dioscoridem nostrum in ea norentissiina metropoli ad litteras instructum suisse. Arduum dein est ac negotii plenum de aetate Dioscoridis aliquid certi pronunciare. Divinanda autem est aetas vel ex ipsis avetoris locis vel e testiinoniis alienis. Primus locus satis
meinorabilis in ipsa exstat praefatione quippe Arii Asclepiadei,
cui opus utim dieat, consuetudinem praedicat cum Leeani Basso, quem κρατιστον ιν do vocat Quamquam in vulgaribus edi-
posit. Voc Ilippocrat prooem p. m. n. V. 'oδικα. p. 484. d. Fran κ. 2 Exposit. Voc Ilippocrat. Prooein P. . . . ita re κατείλλουσαι p. 382. 33 ih. IV. c. 24. p. 142. d. Basil. graec. 4 L. c. p. 402. 5 Veter Romanor itinerar. p. 212. ed. esse ling. 6 Gaien de compos gen lib. V. c. IS.
123쪽
tionibus σικινίου legitur, ικανιου tamen, quod Aldinus dexet alter in bibliotheca Palatina Vindobonensi, quem X designavi, habent, acceptius est, quia idem nomen et apud Taeitum . et apud linin in ' occurrit. Quodsi Manius idei est, qui,
Nerone imperante, anno aera nostrae 65, consul fuit, et quem eonfialarem virum anno sere 70 biisse resert linius, Dioscorides vixisse Neronis elate omnino videtur. Quod Arium illum attinet, non desunt, qui eundem habeant cum Ari philosopho, quem Augustus contubernio dignatus esse dicitur 3' . Id vero elitisinam eum temporum rationibus congruere palam est, si modo reputaveris, Augustum iam erae
Itaque dubitari sere nequit, Dioscoridem Neroni, Geito et Plinio tempore aequalem suisse, neque temere egerit, qui lini verba ): hanc esse sententiam Oritan, qui nuperrime scripserint', eum, quae de sellisto dicat e Dioscoride verbo tenus sumta sint, de Dioscoride nostro intelligat. Neque tamen ullo modo exponi potest, cur Plinius, qui sontes, e quihus hauserit, plerumque indieat, nusquam tamen Dioscoridis meminerit. Id saltem exploratum babeinus, Galenum testimonium idque honorificentissimi in de Diose iride pronunciasse, cum ipse videre
τεων ποιήσαοθυι η). Nec negligenda sunt, quae aliis locis idem Galenus ad commendanduin Dioscoridis studium scripsit a), ut
quanti eum secerit, patescat. Quodsi ipsius operis formam et dictionem speetamus, Arma quidem in variis codicibus varia deprelieliditur. Etiamsi enim ipse auctor in praelatione eos taxat, qui κατα τοιχεῖα χνα- γραφαντες genera iresque plantarum a sua cognatione disiunx rint, optimi aine codices, in quibus primos sere tenent onstantinopolitanus iuxta ac Neapolitanus alphabetieum servant ordinem parisinus conira, quem in AegyPto scriptum autumation- letaleonius, quique ob aceentus spiritusqtie adiunctos decimo utisque saeeulo vetustior haud Videtur, ea serie plantas a medie menta enumerat, quam et in Aldino codice deprehenderis, ad quein tanquam ad exemplar, conformanda esset editio, obser- amus 3 3. Seriptionis genus in Dioscoride licet omnino alienum sit a cultu politioris sermonis, queri vel in Luciano miramur, cuius etiam vestigia in Galeno, numerose utique orationem fundente,
124쪽
deprehendimus nusquam tamen veros Cilicismos aut Soloeelsinos observare licet. Quamquam enim et ipse exeusatione deprecetur, se non ubique την ἐν λογοι δυναμιν σκοπεῖν quamquam et Galeii iis asserat, Dioscoridem ignorare τυι σνγιαινομενα τῶν ἔλληνικῶν νομιάτων β); profecto neseio, quo iure ea criminatio defendi possit Paveae sunt voculae Dioscoridi familiares, quae inprobatissimis scriptoribus non occurrant, paucae copulationes verboriri nil coaginentationes, quas regulis grammaticis consorines haud esse proniuietaveris ο). Singulare utique puto, Dioscoridem ad augendii in superlativum cis ora simili praeponere, cum alterutrui suffecisset Nec lainen id barbari aliquid sonat. Accedamus ad eo dices manus eriptos, quorum antiquissimos habeo et constantinopolitanum et eapolitanum, utrumque in bibliotheea indobonensi asservatum. Illurn nimirum scriptum
sitisse Iulianae Aniciae iussu, quae imperatoris Olybrii filia, neptis sui Valentiniani III., ipse libraritis disertis verbis asserit;
congruente etiam scriptiarae genere, quod solis literis uncialibus, citra innes accentus spiritusque, insigne est. Alter est eapolitaniis, antiquitate illi par, ni prior 37 . Sed hic et manciis est et ininiine satis scienter scriptus Tertius est, cuius meminit et L a in hi est uri 33), et Rab Hi estis '), Palatinus et a Sambue et Saraceno dictus. Triuin eorum codicum opiam benigne mihi socii in i gae Diti medicus resdensis, vir literarum graecarum doctissimus ac vinanissimus, qui, dum Vindobonae triginta abhinc annis degeret, sedulo eos codices vel transscripsit, vel contulit cum vulgari Saraceni editione. Egregii Diorunt codices, quos et Marcellus Vergilius Florentiniis et Andreas Laevii Segoviensis seqtiebantur hic pra priinis non alicas sol it difficultates. Nec sine laiidibus dimittendi tum is, quoin Anguillara consuluit, idem sorte eum eo, qui in bibliotheca Mare veneta servatur, tum, quem a Michaeli Cantacti Zeno mutuo acceptum Saracentis saepe citat Minori s ei parisinum elim, quem Monte sal conius descripsit, quamvis nonnulla loca melius scripta habeat, quam alii. Ρrnote codices adminicula in recte legendo Dioscoride intelligendoque insignia praebent veteres auctores, qui eo usi sunt:
Plinius nimirum, Galenus, Oribasius, Aetius et aurulus Aegineta, siquidem his saepe plus fidendum est, quam
125쪽
eodicibus, veraque lectio ex iis restituenda Magni aestimamus inprimis Oribasius, quia saepe ad verbum Dioscoridis capita reddit. Generati, ier dolendum, quod Photius iam bene
monuit, hos scriptores in solo plantarum medicamentorumque usu exscribendo sibi placere, sermas ver externas, in quibus multus est Dioscorides, omittere. ec plane spernendus est Serapion, ut iam Saraceims animadvertit v), qui ad finem vergento sae- eulo decimo vixisse videtur. Cum tamen aliter legere Dioscoridem nequiverit, quam in interpretatione rabien, quam Nestoriani, ounini excinplo Isaac filii elaborarunt; cum ipsum So- rapionem rabie scribentem, nonnisi in versione latino, barbara Abraham Iudaei ortosani cognoscamus, cautissime est ad exponendum Dioscoridem adhibendus. Iam ad seriores Properandum est interpretes et editores Dioscoridis, quorum primi, Hermolaus Barbarus et Marcellus Vergilius, statim post renatas ii cras, et Plinium et Dioscoridomeastigarunt. Marcellus, licet rei herbariae sero rudis, bonum tamen codicem legit, varia loca corrupta restituit, plura emendavit 33. Tempore fere nequalis Io Ruellius Suessionensis, interpretationem latinam bene seriptam edidit, quam ο- steri emendatam repetierunt. Cum tamen codice parisino solo, eoque mutilo, ieretur, non potuit non saepe halluctuari g)Interea et textus ipse ad bona excinplaria integer editus est
ab ido Venetiis 1499. sol quam principem editionem haud
presse sequuntus est Franc. Asulanus Venet 1518 8. Neque tamen et huic editioni laus est deroganda, cum Hieronymus Roscius, medicvs Patavinias, cui inscriptus est liber, codicem emendatissimae lectionis a Nicola Leonicen sibi omino datum eo onsili adhibuerit, ut variis locis medelam applicaret, unde hanc editionem necesse est magni habeamus. Tuan et Ianus ornarus opem Dioscoridi attulit, sat medioerem in editione graeca μη), etiam si glorietur, nullum auctorem graecum emendatiorem ne maiore diligentia excusum in Germania prodiisse multo insigniorein in interpretatione latina '), eui adiunxit coniecturas haud vilipendenti is et illustrationes vo- eum reruinque, quibus etiamnum ui possumus. Mitio, quam Lare miram o ut si v s curavit '), coinmoda est nec parvi aestimanda, eum ad idem codicum Parisinorum varia loca eastigaverit et emendaverit. Ρraeprimis vero commendandurn Andr Lacunae, Segoviensis qui dein pontis eis maximi Iulii IlI. archiater palatinus suit, studium. Is enim acceptum n o. aceio Castrensi
20 Comment ad Dioscor. h. l. cap. 23. 21 Prodiit pius Dioscorides primo Florentiae 1518 sol saepe rerum A. 22 Prodiit eius versio Paris. 15 si sol saepe recusa. 23 Prodiit nasii.
126쪽
avtrii iissimul codieean ita perserutatus est, ut versionem Ri edi Lipotissimum corrigeret, textum castigaret, genuinain restitueret lectionem. Breviter ac succincte id in parvo libello primum fusius dein in interpretatione hispanie 1ecit 73. Petr Andr Matthionis, rei herbarine peritissimus vir, initrus textu repurgando invigilavit, minus etiam interpretationi meliori, quam fere ora uellio repetiit, uni illustrandae rei horbariae ipsi β). Quumquam saepe allatur, scientia ipsius italicarum plantarum tanta tamen fuit, ut lucem haud mediocrem multis locis affundat. Consulendus etiam , t om iri s M, si Birari a vidi s medicus principis Estensis errariae, qui Plantas nullas Dioscoridis exti υτοφία illustravit, extu tamen neglecto '). Opusculum Ludo vici iam Lil arm e rarissimum, ante me a nemine sere, si ab alter recesseris, lectitans', utilissimis plenum est annotationibus, cum lictor Per Italiam omnein Illyriam, Macedoniam ipsam et Graeciam Plantas collegerit, coinparatas eum Dioscoridis descriptionibus. Nihilo ininus temeritatis saepe arguendus est, euin lectiones nonnullas magis pervorterit quam
Iam sequitur extinius vir Io Antoni iis Saracenus, Lugdunensis, cuius opera in Dioscoridem collata, tua a textus emendatione, tum ab illustratione dissicilium locorum magnopere laudabilis est. Sedulitate sum in odoratus est omnes sere, praeter vindobonenses, quo sere non cognovit, Odices sagacitate rara
saepe divinavit veram lectionein etiamsi βοτανολογητος fuerit, in eo quoque taxandus, quod plerumque codices haud significanter indieat, quos sequuntus sit . ). Tandem et laud. Salmasius ' et Tho in Re in e-sius ad studia impendemini in Dioscoride illustrando, eruditissianus terque inane rei herbariae ignarus. Quin etiam cui Salmasius semet ipsirin eum linio comparet, ut huius cognitionis desectum excuset, linia scio ni arrogantiae dandii in sit, quod exclamet: Sed haec viderint ἰατροβυτανεστων παιδες ' Multa tamen insunt, e quibus Dioscoridis textus lucem accipit. His potissiinum admini lis instructus, Dioscoridem iam viginti abhinc annis aggressus sum, eum in historia rei herbariae
plantas ipsius illustrarem. Dein in interpretatione heophrasti et annexo commentari 1822 editis, me lacri studio perrexisse
26 Antistationes in Dioseor idem Ana κarheuna Lugd. 554. 16. 27 Dioscoride de a materia medie in ii. Sala manca 1563. fol. Μadrid. 733. sol. 1752 sol. 28 Prima editioii Veliet. 56s. sol quain Valgrisiariam vocant, plerumque utor PersectiΝΝiIna est Basil. 674. sol studio II. lauti iiii. 29 Examen omnium impli
127쪽
probavi. Iam vero experiar, quid valeam in arduo eo ae operoso labore, ne deterreor seientiae aut virium tenuitate, evinplurima iam opera suseipere meminerim, quibus et par esse v rebar, quae tamen, si aliorum iudicio fides habenda, vel probabiliter patravi.
IUV. m. COSMI THEODORI IM.ANN SAXONIS BORUSSI, DISPUTATI EI INAUGURALEII DIE XXI. IUN. IIDCCCXXVIII HABENDAM INDICIT. Cum nuper, commendandi Philippsohnii gratia eiusque inaugurandi, auspicarer edendi denuo Dioscoridis rationes reddere, non potui pristinas recensere editiones, in quibus Aldina princeps, licet optuna, adeo rara tamen videtur, ut aditu quippe difficillima, a nullo prorsus editore consulta, oblivioni tradita sit.
Etenim et Aldi gener, Franciscus Asulanus, qui Hieronymo Roscio adiuvante, secundam curavit editionem, undeviginti annis post Aldinam, novas sere lectiones introduxit . earum paene ol litus, quas Oeer elegerat, eamque sulani editionem ipse Saracenus nusquam non tanquam veram Aldinam, itat. Nec Marcellus Vergilius, nec ornariis, nee qui codices tantummodo Parisinos adhibuit, Goupylus, principis editionis mentionem laciunt; et, si quando Saracenus meliorem auguratur lectionein eadem ipsa est, ab Aldo iam colloeata et in textuin fide codicis, re
Idem sere valet de odieibus indobonensibus, constantinopolitano nimirum, eapolitano, vetustissimis et tertio quem X signo notavi A nemine sere consulti sunt, praeter Sambucum, qui, additis suis coniecturis haud satis laudabilibus, lectiones ex iis codicibus cum Saraceno communicavit, neque tamen id nisi obiter et sine signatis exemplaribus fecit unde ad marginem Saraceni, ubi at ponitur, intelligendus est codex e vindobonensibus unus Quod interpretes veteres attinet, Plinio plerumque fidelis rum tribuo, quod , cum nusquam Dioscoridem nominet, incerti sumus, ipsius an aliorum, Cratevae praeprimis, e quo multa Dioscorides hausit, verba reserat. Dein quoque, ubi verbolenus interpretari Dioscoridem videtur, obiter et quasi per transennas lecta saepissime fugitivo calamo scripsit, aut notario, cuius manus
128쪽
Mein manicis muniebantur, dilatavit Oribasio plus fidendum, quamquam ne is probatissimas semper lectiones sequatur. Serapion a nonnullis apitibus abstinuit, nomina propria et innumera alia inire eorrupit et deturpavit ), lura tamen egregio interpretatus est Cuius exempla pauca proseram: Lib. II. e. 131. Ιερι ροβου. Legitur tu omnibus exemplaribus: - δἐ παίνει qθὸς παρωτι θωενος Serap. e. 33. o Et quando boves eum eoinedunt, impinguantur.' Ergo nulla cocti ervi vestigia. Iam supra dicitur: 'Oροβον bu κοιλίας ταΦακτικὸν, εἰ βρωθε n.' Hoc itaque εἰ βρωθείη existim esse post λιπαίνει ponendum, οὐ παρατιθέ/ιενος vero post Taoακτικον, cui homines cocto, boves crudo vescantur ervo.
Lib. II. e. 144. II ερι ιαλαχης. Legitur vulgo: υνυμιν tu εχε τε ι φυλλα ρια καταπλασIDria και ι ετ ελίγων λωνι ασσηθένεα Serap. c. 149. Et quando soli masticantur, ct sit emplastrum cum eis pauco sale. V Ald. v υλλα υμα ιυσσημέντα και μετα ὀλίγων αλων. Optiane ergo congruit cum Serapione et eum ipsa rei ratione. Prius enim manducanda sunt folia, quam eatsplasma ex iis paretur. Lib. l. e. 146. Περι κρα/ιβης. Legitur in codicibus plerisque ιιίσγεται δἐ κα εὶς αντιδοτους κοιλιακ&ς Sera P. e. 32. is et ipsum ingreditur in compositione tyriaca. V in lain behe Marcellus luco κοιλιακας posuit θηριακυς.
Lib. II. c. 148. Ιερὶ κρυ ιδες θαλασσίας. Ad sinem legi-
in is omnibus: δια τα λιπαρα των κριcii , quod e Serap. et eodd. constantinop et capol in κρεων lacilliine mutavi. Lib. Il. e. 164. Περὶ seu Legitur vulgo nota θυμινοει-
Innumera eiusmodi exempla omittens transeo ad Aldinae principis, quam praedieavi, praestantiam, cuius exempla in promtu
Lib. II. e. 160. ρ σέρε υς Legitur in editionibus omnibus: Ἀγλὸς αυτων ἐπυρηοτος Marcellus et sequentes inter-Pretes omnes de inungendo succo loquuntur Saracenus addit: forte metius ἐπέχριστος. Sic autem manifesto scribitur in Ald. Plinii iiiii epist. Ill 5. 2 Negotium saepe sacessit corruptio
nominum apud Arabas vulgaris. Sic th. II. c. 196 insulae 6μνῆτες qua Γυυνησιας traho vocat Amenidae criniatur. Interpres enim latinobarharus Ahraham ortosensis Iudaeus legit. -- loco Ata unico puncto ni issu. b. e. M. vulgariale cito Μαργαρίτας in Μαργαρέδας ex Plinio iam mutavit arcellus. Hic et legit Serapion. Sed interpres, commutato serreum , , vertit gentes bari, aras. Sic lib. I. c. 43. oeci
129쪽
Lib. u. e. 161. Περὶ κονδο λης. Legitur ubivis κοιε ιιομοιον μαστω, sed sequentia omnia phirali uinum. Quod animadvertens Saraceniis conieeitas Οια, nee tamen in textum reeipere ausus est. Si consuluisset Aldinam, μοι veram lectionem esse vidisset.
Lib. II. e. 162. Itin κολοκωνίνας, Legitur κερασας τε πίη νῆστις quam Asulanus lectionem et Marcellus primi habent La-euna legerat δων πιεῖν, quod Saracenvs e veteri quonam i codice ad marginem ponit. Sed Aldina manifesto δοιη πιειν. Lib. II. e. 176. Περι rit λακος. Legitur ubivis καρπὸν φέρει ὁριοιον τηλει φιακροτερον ὁ καὶ ἐπισηριοτερον euius loco ponendum ex Aldina ἐπισωμοτερον, ut earnosior indoles legumianum phaseoli quam Oeni graeci pateseat. Lib. I. e. 179. IIερὶ πραnου. In omnibus, praeter Aldinam, legitur, υ χυλὸς του πρασου πυν ιέλιτι νει κλεικτου ποιε καὶ προς φθίσεις βρωθέν Ηο βρωθέν plane absurdum nee cum χυλω congruiri penitns abest ab Aldina. Lib. III. e. 48. Ihni ιελιλωτου. Asulanus et Marcellus ἐν Καλχημον habent, quod ornarus, oupylus et Saracentas in χαλκηδονι nutant, negleetis Oribasio, odicibus indobonensibus et Aldina editione, in quibus Καρχηδονι est. Lib. III. e. 58. Iερὶ λιγυστικον. Legitur in sulan et sequentibus editionibus παρὰ τοῖς διωρυ5. Aldina contra eum codice eapolitano habet παρα τοις ρυαξι, quod nullo aptius. Lib. lI. e. 87. IIερὶ λιβανωτιδος. Lectionein vulgarem
εἰς τα ποστ ιατα χρῆσθαι δει salsam esse inque ποτηιιατα mutandam, divinavit Saracenus, propter interpretum OnSensu in. Sed Aldina manifesto habet εἰς et ποτν φιατα. Haec pauca ex ingenti exemploruin ni inero. Iam nonnullae codicibus indobenensibus adducam, quae, quam digni sint, ut
πιπιατι ιένον τα υλλα Cum interpretes autem n Marcello inde soli incisiiris divisa habeant, Saracenias auguratur SS κατεσχωριέν legendum, quain lectionem habet cod. constantinost.
Lib. II. e. 171. Περὶ κιιιου. Legitur vulgo: Ac ες ἐπροσειληφασιν, τε οἱ φαγοντες αυτο καὶ πληγέντες υπὸ σκοο- Πίον, πονοι διαμένουσιν. In cuius loci interpretatione Sarace-nus etiam eo salsus est, quod προσλυι βανειν in cibu in recipere habeat, cui addere signet. Error utein insignis est in δπονοι διαιιένουσιν, eum et Plinius et Serapion vertant servari eos non posse. Iam vera lectio in cod. consi apparet:
tur in omnibus editionibus ex Plinii et interpretum consensu Rutem μέλανα legendum esse credit Saracenus. Quam lectionem habet cod. et consi et neapolit. Disilia πιν Ooste
130쪽
Lib. II. e. 179. Περὶ πρασου. Ubi ο δἐ ααρπὸς ρι ιυ- τερος legitur, Saracenus o su καρτὸν sectiviti nempe porrum
δριι υτερον legendiim esse auguratur. Sed alio veram lianc lectionein cod. constantinP.
eodice addit καὶ ἐπιφανεια σωιιατων. Sarae. ἔλκωτικὴν ἐπιφανείας, si iυτ υν si Πτωτικην. Cod const. λκωτικνὶ των ἐν τῆ ἐπιφανεία σωι ατων. Ibidem το ρθι ια, καλου/ιενο δ ιιερ- τον, esse ευττωτον legendum, Saracenus e Galeni explanatione voeum Hippocratis coniecit. Sed uterque codex vindobonensis habet
Lib. I. e. 188. Περι ἐρασθιου. Vulg. ωgελει σκληρίας, παρωτίδας, διδιιιων και ιαστων φλεγιιονύς. Codd. constantin. et eapol multo aptius σκληρωριατα παρωτιδων καὶ μαστων, καὶ διδνιέων φλεγ ιονάς. Lib. II. c. 210. Περὶ κισσου. Vulgo: ελαμοτσι δἐ καὶ τα τρίχας οἱ κορα ιβον καταπλασσεται ὁ τὰ φυλλα Cod. const. neapolit et ipsa Aldina: οἱ κορυφιβοι κατυπλασσο/ιενοι. Tu di ντλλα πρὸς πανολκος ποιει. Paullo post: ο ιοπος δῖαων φυλλων deesse dicitur Saraceno in codice byzantino; sed adest omnino et in ipso et in eapolitano, deest solummodo in
ubi plantae λεπτοκαρποι vulgo dicuntur, λεπτοκαρ Io liabet eod. neapol. quae lecti Oribasii et Serapionis consensu urinatur. Lib. III. e. 37. 1ερὶ δικτα ινον. Planta dicitur vulgo λεία, quod contrarii an τοι φυλλοις γναφαλωδεσι καὶ ἐριωδεσι tolerari nequit Cod consi eum Serapione habent loco λειας, λιαν quod cum δριι εια apte copulatur. Lib. III. e. n. εο ιερακίου του εγαλου. Ubi editiones