장음표시 사용
251쪽
. VIII. Sessi I. Iac. Hailbronneras dixit: Mod Deus ore tenus populo mandauit, domnesicriptum ess . adem, S est concessit Hunnius, admittendam tuisse etiam inveteri Testamento traditionem illam non scriptam dilibris Moysis, quod nimirum, hi vel libri illi sint Moysis, atque adeo verbum Dei. quod uti ex mandato etiam
IX Sess a. Hunnius, cum uberetur facere Syllogis: mu ex seripturae loco, qui absq; omni consequentiae forma prolatus erat, disertissime profitetur, nolle a se, - disputare nisi eiusmodi sophistica ratio coerceatur,vo vilia multa argumenta taceam, ab aduersarijs sine legia. tima forma prolata,ut supra ost ensum est. At Theolo- AINeu burgenses in sui Proto Colli appendice, nomine duo de Collegaru suorum, qui Colloquio interfuerunt ,
atque adeo etiam ipsius Hunnij, diserte gloriantur,m .argumenta sya omnia orsingula expraescripto legi quartae S Logi . ''mo, velatia in logicis probata QMmentani forma, proposu- ω . Sess 11.4 alias subinde diistitavit Hunnius,totam
quaestionem, totam internos controuersiam ain . hoc
Thesa a verti cardine. Aum videbere praeter ipturam Prophet camo Apostolicam,aliquae insepe traditiones ab Apostolocom- .dentur,tanquam dogmata nimis religionis, qua dogmata qui articuli inscriptoDei erbo non comprehendantur ubi nomine dogmati acarticuli Hunnius declarauit,s intelli iagere praecipua quaedam capita fidei, omnibus necessario credenda.Atqui idem Hunnius cum caeteris Collegis in tertia classe testimoniorum haec verbae, circa finε
attexuerunta ArbItramur, ea dogmata, de quibus internosseisios controuertiturAmphciteris necessaris et scenda, in eis da non esse. I. Sed
252쪽
XI. . Sessii asterit Iae Hailbronneriis, testification Q illam deto libris Canonicissis reprie de hoc lugetis mones Iraduionem/ed merum legificationem. Sed Brentius Hailbronneri fortitan olim Praeceptor,eam hoc nomine dignissimam assimat. Non enim inquit, et num ramusruditionumgmine L Et aliae traditiones aliam habent ranonem. Praecipua omnium est ea, quae nobis in manus tradidit pia Pro scrip Saoc elicuo postolIca . Idem habet em nititis: Secu-um genus traditionum est Quod libri siri tune sacrae non interr ta ne temporum sicut Augustinin sequitur; certa conmisonis cessiore ab Ecclesia custoditi. deliter ad P res transimisi πο- ιisi qua erma ira traditisnt.IDOrigines dicisse , -- Ο per traditionem dissicisse, quod quatuor Euangelia, in Γιώι, Dic HViasint indubitata. ut Eusebius,de libris nonicis δύ'uta . aliquoties utitur verbis radendio accipiendi.oe .a intret ait. . Hanc traduionem, apua notis in manum dintuscraeseri
XII. . Hunnius dixi ,eam traditionem ess Ium histori Camis, nec eis partem verbi diuini At Tren tius ibidernis,haec raditio, inquit .nδn est humana diuinar Si diuina , ergo a Da O tradita batq; adeo pars verbi diuini XIII. Hunnius negauit, eam traditionem esse articum lumis,aut dogma fidei At Brentius id credo, minime προ is, negaret,quando ait: Hac traditiovimhiles certius, nihil binus,er qui ripertinaciter contraicit, non iam ad homisum diabolorum caelvmpertinet. AEC alibi: Haec traditio inquit oobis necesserias,o omnibus msdisamplectenda erc. XIV. Hunius asseruit, testificatione delibrisCanonicis, sed ad Psente edadprimitiuaEcclesiastinere.Sed hoc Ita adeo
253쪽
adeo absurdum est visum emnitio, ut ad hoc ipsum vitandum, ne videlicet prior,vel posterior Ecclesia aliqua ab hac testificatione excluderetur, idcirco etiam Pharisaeos ad hanc testificatione admittendos contendat uriaru=risai Anquit, κρησφυγετον Pontificj, Ecclesiam Temnit xxam accepisse tibinveteris Telamenti ex traditione non Phari orum, Thaala. sed Prophetarum Chrsi se Apostolorum.Sed ut ries temporum non interrupta,iuxta Augustinum, ad hanc rem requiritur, non possunt Phari tab illa testificatione de libris veteris Testamenti excludi Ita Kemnitius, quod totidem verbis Munnio opponimus masne temporum non interrupta, juxta Augu=num,adhancrem requiritur,nonpotesticles posterior ab illa testificatione excludi. XV. Hunnius Sessis propositionem illam, Omnis Judex ita debet sententiam dicere,ut altera pars litigans euidentersiainocisse,altera evidentersias causam amiape, quantum este arte illi judici prius admissam, postea negauit. Sed quid mirum 3 Angustiae nimia premebant Hunnium MNec alia affulgebat effugiendi occasio. XVI. Sess 1 o. rursus idem Hunnius concedit maiorem,quam prius negauerat,hanc nimirum 97 nomma, quaestinant ad religionem, mores se euisum inscriptura sunt empressi quitur,sripturam non essejudicem omnium controuersa-rum,cui etiam annectebatur hetc altera tessali uiaι maseruandum abominbm,quodiameni riptura contentum nonsit, sequitursicriptura aeram nonposse esse nisum iudicem controuersiarum. Sed forsitan habet hic excusationem Ηun. nius, quam , etiam in Colloquio praetexuio. Ego non possum anc it,omnia extempore tare se resumere. Itaq; ad duas propositiones respondere Hunnius non poterat,
nisi prius in charta descriptas haberetaVirplane magni
254쪽
ingenij. Sed cur ad eas propositiones prius respondien egando si non intellexit. XVII. Sed pene oblitus eram, quod fere praecipuum est illud nimirum Hunnij. est . I. PetrWai riore. I. cap. uouis tempore reddendam esse rationem ei. Quo spectat etiam illud Hunnij, quod Apostolus manifestissime contradia catecipitcati ininae, qua dictum fuerat deis, is tum ibi
sermonem esses, hoc sensu Vt animus semper sit promptus varatu ad rationem reddendam. Quod tamen utrumque pronunciatum Hunni manifestissime . Petr.
contradicit ipsius Lutheri versioni liblijs vulgari-hus, qui locum illum S. Petri ita vertit. Septaber allueest heraissu derans mortunwjedermam
Qua de re,ut cum Hunnio lociNvjudicium committimus Illustrisimo auditorio. XVIII. Sed nec melius cum Lutheri Bilbijs conuenit,illa scripturae corruptela, qua in Colloquio eadem Sessisus est Iacobus Hailbronnerus, cum ita , scriptu ramis citauit Ioann. s. si quijudicabit vos Moses Vbi Lutherus vertio es si aliae de euc vertiag der Moses. Itaq; accuset, dicer debebato Praedicans, non judicabit δ' ' Neq; alie duae corruptelae scripturae eiusdemHailbron-neri supra notatae usquam in Lutheri Biblijs sunt. XIX. Quis quod Hunnius etiam Augustanae confessioni repugnat. Certe quidem S est I.&a affirma Uit Hunnius, pueros suae baptismo saluos fieri. At in confessione August ana docetur, bapti um esse necessiariu
puerossine baptismo saluosferi. at in . apologia eiusdenta confessionis dicitur,ne is baptizesiparuulos, ut a lis rurei promissiosalutis una mandatum Christ, bapti te omnes ontra Ilo M. Nec
255쪽
XX. Nec illud certe probabunt alij Lutherani, quod Hunnius a meruit, in Pii mitiuata Ecclesia non vixisse ς- Prophetas, quoruna vox coram audiri potuisset. Neq; vero opus est aliorum hic testimonia opponere, cum Hunnius seipsum redarguatis, quando Apocalypsin S. Ioannis, velut noui testamenti Prophetiam veneratur. ' XXI. Illud vero quibus auribus excipient caeteri Pseu do euangelici, quodHunius Seir. IO. asseruit, actu colu-gali pollui hominem, qui hactenus velut ita expiabile Cilitia Isb. .Insti scelus Catholicis exprobra ruuta, quod ex his quidam P - eo nomine matrimonium afficere visi sunt. Certe Lutherus si viveret, non dubito, hanc Hunni j vocem ex craretur, qui dicit, loviniani v eruditionis orjudisjhabuisse in uno dinto,quam Hieronymum in toto corpore , dumis in pessti,tιbus4 bru contra Iovinianum statuit, melim. parius esseriit enarrat i seruire Deo incinatu suam tu coniustio. Nec ignoras Hunnu
xti h g Mitis Vita coniugalis omni caelibatu, quomodo qua 1b per Cap am concupiscentiam coniugalem homo polluitur quomodo decebat,utMater Dei coelibatum potius, quam s coniugalem vitam coleret ut non male alioquin ratiocinabatur Hunnius. . t Distrata. 3.thes 69 Et quid respondebis Collegae tuo,Balthasari Men gero, qui in disputatione sua decima tertia cotra Pistorium,ita Concludit. Redde vero etiam,inv qmr,etiam tu, bis rationem tuaesententia Matrimonium negasesse aeques umites virginitas. Zare 'propter concubitum, Ergone concubitus coiugalisperse impur'esto contaminatustContumeliosis es in Dei ipsi in ordinationdsi a mes: Si neges, claudicatIuu argumcntum.
IXII. Sed neculi quidem nouo Pseudoeuangelisi
256쪽
fidei articulo omnes Pseudo euangesici subscriberent, . quod Papae, vere sit Antichristus Quid enim Philip- . pus Melanchion in subscription articuloru Schmati Caldicorum scripserit,alibi diximus.Sed hic ingratiam. Hunn irrepetendum. Egonistippin Mesamhton,puprap
Dos artici os approbo, ruptos,er Christianos De Ponti De autem saluosEuangelium admitteret posse europter pacran comm in rem tranquillitatem Christianorum, quifamsub imosent, erim rosterum erunt perioritatem in Episcopos,quam alioqui habeto re humano etiam a nobispermitti. Addo huic Hieronymum Zanchium, qui tametsi in Caluinistis sit,nihilo tamen minus Euangelici nome libi vendica eodem certe iure Viriq;. IctgItur quid euius Amn.libelL de hac quaestione sentiat,ita declarat. Cum enim mu . . ra in hanc sententiam disputasset, tandem concludi . . . credo ex his qua dixi, Unicui intelligentiliquere: Cum eadems Sathanae in Machomet, quae crantein Ario ait, Deliu farinae h- reticis e denti in Ueudoapostolis tempore Pauli de filio DEI, de '. eius beneficio Acbina reis a nobis concludi, Machomerem cum suis ιecessoribus, verum esse istum Antichrisum, cuiu aduentus, qui incepit tempore Pauli in Pseudoapostolis, ex emacia Sathanae, . nomnipotentiac ignis, miraculi uturius selegitur Et mira: Verm crperfectius Antichrastus ipse est Machomet
257쪽
descendim. Seda sumptum,Patressim citer ant Protestam. tes autem κατὰ τὸ iantaxat varum se concedunt. at tandem ita concludit Midigitur vobisagendum 'Ab iis quae Sacrae titerae de Antichristopraedicant Eum, de quos Q Iturae,monstrandu uerit. Atqui licet in Rom. Pontificem muLia congruant plura tamen,&praecipua in Turricum Imperatorem
merim cse plenius competere, quam in Papam,demons tum est. Ipse enim ex diametrosise Chris oppositi,totum fere mundum. a Christidoctrina,eulis,obedientia uocauit,se indies magis ae m. os,nouis occupatis regnis oroh dolon auocat. . Ita Lanchius XX ΙΙΙ Hunnius Sess. I . dogma biquitatis ponita inter Articulos fidei.Atqui anno Christi. r 1 4.Omnes Superintendentes Saxoniae, atq; etiam Doctores Academiarum Lypsiae,&Witebergae,eam , damnarunt M. penitus execrati sunt, tanquam horribilemprofanationem omniumarticulorumθmboli, se renouationem ommum haereseon, ut supra ostensum est cap. a.
Taceo Protestantes illos,qui ubiquistica noua c6tra Idolum illud ubi quisticum ediderunt hoc sane testimonium, quod omnibus grauius est, praeterire nor possum. Cum enim Illustrissimus Saxoniae Elector Augustus circiter Annum Christi εχ. heologorum Witebergensium judicium de libris& scriptis quibus . dam Ioannis Brenti,& Iacobi Andreae, ubi quisticae stactae vel autorum vel praecipuorum propugnatorum e petijsset , tum illi satis prolixum scriptum vernacula lingua conscriptum ulustrissimo Principi suo, quibus' suam do ubiquitate judiciu explicant, transiuiserunti hoc titulo inscriptum Iudicium Academiae Wite-bergensis delibris Ioannis Brentij,omnium nomine scriptum,quod ipsum eodem Anno 66 idem Hectoria
258쪽
Saxoniae August'Alberto laudatissim memori:Pri cipi ac utriusq; B auariaeDuci benevole communicauit Duxvero Albertus per Cancellariu suum transinuitia virum admodum Reuerendum atq; Magnificum D
gii Monachii,si cipstan promimiasia beneuola tiamini descriptum nupercommunicauit. In eostri pioAcademia rebergensisitastam declaraede Lquitate sententiam,vtplanε eam nouam,via ratione ac S S. Patrum fide alienam esse pronunciet. Descriabam hic quaedam praecipua,quae ad eam rem spectant, quandoquidem hoc alioqui scriptum typis euulgatu esse non videtur: Ita ergo inter caetera habet illi tecedenti aes talion conivnritioneduam naturam in Chriserio depraefinii, ---tura raninis ommbin rebus ocreaturis lumin caelo,tum in terr qua uidem Horille articu deascensi nee in Hos sessio-a MonisisPatrisa ----ur murum sinu Aepropugnari, r----,L. δενι- rare instinario exa are, inpesecraremines et eiusmodi isquutiones ae deciarationes ne in Biblici criptis, ortestimoniis Prophetarumo Apostolorum nia in praecipuorum orantiquismorum Ecclesia Doctorumscriptos commemationibus
inuenerimus,nec in huius terrae Ecclesus er Scholis a nostris Maioribus Praeceptortibus, qui ante nos ministrarunt, se docuerunt, unquam audiuerimus aut diauerimus. Quam sententiam
etiam saepius subinde repetunt,& ostendunt, Luthera male ab eis intelligi verumque scripturae ac S S. Patrum in neosnonaue qui Amisi demetiamsontis,
259쪽
huius Ubiquitatis praecipuo patrono,ut ab hac conirc uersia desistat,ne caetera eius scripta,hoc veluti probro dehonestentur,m. Videtergo Hunnius,non tantum quantum sit mendacium illud,quo dicebata Caluinibitisprimumdiaestitis elusinodi doctrinam,qua omnia praeiantia humanitatis risti negatur, introductam , sedetiam quam ipseminimEstismioribus P cep
toribus conuenienterin ea resentiat. XXIV. Hunnius negauit,traditionem illam de libris Canonicis,esse partem verbi diuini AtidemHunnius concessit,eam fide diuinavi infallibili essi credenda. Quae quam belle sibi cohaereant alibi declarauimus iΗabes igitur Hunni,pro thiis undecim,quas in tua , imaginatione nexuisti,nobisque affinxist i,contradictionibus , quatuor&viginti, quas tibi nunc concilianda . in . .
EXAMINANTUR EA, AEde abruptisne Cosioqui narra H nnius, sdemonstratur u am abrupti Colloquij
FaGgreditur tandem Hunnius ultimam partem aviae narrationis,sed ut sibi per omnia sit similis, i nihil sine consuetis mendaciis, & calumni3Mntandem inclyte, Colophonem ι--, bisexis γειραθ' moneamin quippiam. Si quis sorte quaerasor parti culpa CL
260쪽
Z ibinargumentorum,quibus Pontifici robare debebant suam Romanam Ecclesiam est verum H - - ί-- δε--ι,
uerseriissarere. Nullum plane dubituri, si Hunnio iudicere ho definiendasit nam dictamiam definitam, jam
ab Aduetiariis obtentam causam esse.Sednondum ea nobis mens est,mnni,vttehac inparete iudicem,as mittamus. Nec erit vlli,cui sana mens est. Causa abrumpendi colloquij, ut a me alibi fusius explicatum est,non una fuit,vi Hunnius significata sed plures,ut optime norunt illi, qui rem hanc tractarunt, inter eas vero praecipue erant tres istae. Prima, quoa Praedicantes ad formam dialecticam, iuxta praescriptasime seruandam adigi nonpossent, contra quam acineuiationem, quidattulerint,sapra arisame, cum de Ω-ra agere explicatum est Alteri ausi erat,quodPraedicantes d dictitio illam molestissimam, iuxtaleae Principum posterius latari omittendam, nullari a uinci possent, adeoquo quodiaminhoc, quam initio puncto,leges Colloquirutriusque Principis authoritate latas contumacissim,
Perfringere pergerent, Tertia causa erat,quod impudens illud os, Capue Ecclesiae Catholicae, Romanum Pontificem,non iam tantum perta modum disputationis, sed quasi liquidaedi explorataeminimeq; cotrouersiaeveritatis, lichrum conuitio F acacissime impete non . est veritus.
Quam unicam , causanis abrumpendicolloquii is edicans fit significa QBae quide cause,naliasplures ineram, quas alibi