장음표시 사용
41쪽
cauerunt Testamento suo,scursari coninus ni μο runt,ita teneo. os certe exhaeredauerunt ger, runt, ut extraneos se inimicos. Sed non est hic articulus proprius Papatui, inquis Hunnius Sed quid tum ,Papatum in uno seu proprio, seucommuni articulo falsitatis&erroris conuincere,
pari victoriae,pari gloriae 'imo hoc eo maioris,quo plures ita simul hostes prosternuntur. Irumpotius . ipso laetari debebam auersarii, si qua animo riuus rat,quod offerri hae ratione sibi occasionε intelligear uno eodEm conmini plures simul hostes debellandi Sed ne quicquam sine mendach, calumniis pro-
sera Hunnius, at primonis controuersa tractationem, quod videlicet Claristus secundiam suam humanitate
IIon sit 'ubim ante annos non ita multos e Caluinominatam RHat Hunn.eA. . Secundo, I Wtas nouum locustarum moratiumgenus inhoc quo Larticulo p= eter conseιetudinem veterum Papistarum, cans
Cinum se conjunxisse vimensuram omnis impietMis assim plerent. mea nihil prietet consuetudinem saan agiOHunnius ubiq; mendax, im calumniato sit suo Quod si ficus , in bonao quaelibet arbo esset forsitan maledictum, etiam terris non eu
deret 6dum,Hqueadeo malos serre homo de , sinit, sed qui , arbor malata est,& sua jam indolo aeternis, ni si emendet hincendij destinata , , quis ei indignet uita potius, quam Commiserescata Calum- niam ergo,non aliter amolior, nisi quod caluiiuuana. esse dico, nulli pernitiosam,nisi authori.
Quod vero do ruina illa desiuitarumnouasiceam
42쪽
erassem, impudens est mendacium, O non alijsquam ipsorum aduersariorum verbis refutari merea tuta. Omitto hic quod infra ponam Praedicantium Witebergensium de prodigiosia illa ubiquitate judicitum quod suo Principiquondam obtulerunt. Certe Philippus ille tam egregius confessionis Augustanae Fabe cui nolint velint plus utiq; fidei accommodare debentLutherani, quam Hunnio Heerbrandi ... . discipulo i ly,mGFIt, iquitatem excogitarunt Onca rid eam. P.LDa . Haecsunt inquit portentose omnia, ignota erudirae et sati.AudisHumat, non negationem ubiquitatis,sed eius ertione nuper excogitatam,portentosam ignotam vetustist
Eodem fere stylo non ita pridem Saxonici Praedicantes, ex quibus forte aliqui ipsius Hunni magistra fuere, portentosam illam ubiquitatem perstringunt. Ita enim definiui Synodus illa vestra Dresidensis in
Saxonia celebrata Com=-ntitia ista,mnuit, communicatis e seca,quae Osroprimum tempore,cum ubiquitate corpora Chri-
si introduci coeptas , uniuerse orthodoxae Ecclesiae , o toti orbi Chrisiano , inde et , ab initio incognita fuit, at etiamnunc a Pontifici, ipsis rei,cituro laxatur acerrime. loquitur . autem de communicatione illa physica,ubi quis arum Perquam attributa diuinitatis,&inta ij quoq; imprimis ipsum attributum ubiquitatis , Christi humanae
naturae ita communicentur, ut de ea quoq; praedicari possint, eamq; cum ubiquitate nostro primum tempo-xe introduci coeptam esse asserit. Et infra quoq; Clarioribus ad hu C prae Conijs, id ipsum ubiquitatis comentum eXOrnans, eadem Synodus siesait Commentitia iliambiguitas horrendi in modum corrupit omnes fere articulosfidei,
43쪽
Quid tibi videtur Hunni, de istius non Iesuiticae, sed Praedicanticae, non Bauaricae, sed Sa Xon1cς, non Ρapisticae, sed Lutheranae synodi definitione, cui omnes totius Saxoniae superintendentes, nec non .&Academiarum Lypsiae Mittebergae Doctoresinterfuerunt&consenserunt.'riam vis elige,autistos esse mentitos
Diere, aut teipsum mentitum agnosce,&riarius autu Saxonia nondum veram Euangeli doctrinam etiam cis ipsesinet fidei articinos,nec anno quidem mill simo quingentesimo septuagesimo primo , quinquaginta icilicet annos ab exortu vestri Euangelii th rani effulsisse, aut jam rursus a tempore discordis illius concordiae extinctam est Applausum vero Caluinisticum quem nos hinc captare autumas, facili an his pretio redimes. Propter Caluin ista certe,aut per Caluinistas doctrina haec mundo nolia innotuit . quae tot jam ante seculis inconcussa permansit. Atq; haec sint iniqua illa scilicet, absardaue inau -
dita postulati, quibus Catholici siccessiim Colloqui impediri,imo vero ut quam selicissimesuccedereos
prouehere nitebantur. Sed curvos,o Praedicantes , si quidem ea tam innqua, absurda ,& inauditata postulata erant, aeterno Catholicorum de de Core audacter non denegastis' cur tandem admisistis 3 Tres huius rei rationes assignat Praedicans,sane perquam graues prima est,ne existi-
cantes audacter ouocarent, visi tur isti iri, secum c-gredero xx. Pulchra sane dictorum harmonia Propo
44쪽
Praedicantes ea vel inuiti admittere debuerunt.ne aliqui Catholici habere niplausibilem antam gloriadi .Re ete-nesianus es Hunni,dum ita insanis' quasi vero plausibilis ansa gloriandi suppetere possit ijs, quibus abluta in
tua,miruaita postulata negantur. Certe vel his ipsisue his tuam Calumniam redarguis, cum, satis ostendis, usq; adeo non isse ab urda, qua naudita postulata Catholicorum,ut etiam a vobis negatalla ibilem aliquam goriandi materiam suppetere possent Catholicis. Secundam rationem assignat Hunnius, quia acce-ribant, inquit,alia somno, si Catholicorum , lentissi Relatarum M. ma Nominabant nostros, ait Praedicans , inferioris alicuivi
classis scholasticos quos ipsi vivos capere velint, qui iasiatim intSyllogi um ictari esse inuocardo, tu colapho eis incusse, resonsuros esse in Boccasio. Sed imprimis quidem plano
profiteor, Catholicos praese tulisse semper&vero etiamnum praese ferre insignem animis fiduciam, contra quosvis Praedicante svi fidei hostes,justis' aequis conditionibus dimicandi, veritatemq; Catholicam propugnandis, at vero gloriationes illas eo turpiores fuis. se dico quo insolentiores,si quidem postulata , illata, ex quibus gloriandi ansam accipiebant, a Ma,rmqua, 1 audita erant,ut proinde haec nulla prorsus esse causat tuerit cur iraedicantes postulata illa tandem admi
Deinde respondeoHunnium hoc causae praetenuduo mendacia conjungere. Primum,nostros usque deo insolenter gloriatos esse, ut Praedicantes etiam appellarint instris ris alicuim lassis olusiten. Etsi enim tali titulo alioquin honorari potius, quam vituperari praedicantes videantur, facile tamen intelligebant nostri,
45쪽
sibi ab eiusmodi verbis abstine lini esse , quam dii pacificum utrinq; Colloquium expetebatur. Ver
ha autem nostrorum ex quibus calumniandi occasi
nem sumpsisse videtur Hunnius,sunt ista Dat sch
Theologi Ecce Theologi appellantur non gramma
& quidem calumniosum mendacium est quod de nae inrisin i ingendo quicquam dixerint no- stri: Quasivero tam mala morati sine CatholiciThemiogi ut pugnis hanea heologicam pugnam docem emdam ess statuerino Nostrorum verba in ijsdem litteris,ex quibus suum mendaCium exsculpsisse vide, pur Hunnius,sunt haec: Iedoth da die Neuburgis en Imit
5yllogisnusi Bocallo,aliud Praedicans inta B o tuo. Idem autem semper est si innius men
Hat,manae A. Ha Videlicet calumniatoc.. Tertiam rationem admissae postulationis assignas Hunnitis, sepraescinderentur incommoda, qua ex denegata θώ locutione poterant emergere . Ipsistimata, haec veritas est. ,ciebanta enim Praedicantes, quanto suo probro recu-
46쪽
isenem: ita tandem adimittendam es dii rerum Hoc nimini dudum oporteba dictum munitune seiuolis illis tuis ratiunctiliniixtis aliquot mendach Iaperseder pigreta, Et
licis themato disputariori recusareis poterano aduersari , cum id quos si eorum numero, de quibus Apostolus Petrin resonderi vulta Chrisianis cuiabe petentν, - v ipsemet Hunnius diserteia fatetur. Vndo eo magis mirum est, quod ea tostialata VocaOHunnb. us ab urda,inqua, inaudit quae non solum absq; probro
recusari non poterano, sod MAEU Moq; Apost ius concedenda , iube o; themate colloquisdicta sint, in unum conferantu haec summata omnium est. Cum Illustrissimus Duae Palatinus Serenissimo Bauariae Duci Colloqui postiliationem insinuasseta, tum Serenitas sua pro eo quo erga eius Celsitudinem erala gratificandi studio,insi nuationem eiusmodi ratam&gratam habuit: Idem, consultation utrinq; inter Theologos habit , cum .
a msummo probro postulatum illud tholicoruni detrectare nonpossent dicantes,ucide ipseonianium continuemarim son es origis disceptare tur, phd fidei controuersiarii norma Laoiudice , tandem consensisse, vo amo uia Relation M hoc colloquio explicatum est.
47쪽
qM de processu dis Minionu narrat
ALD E in hac re breuis succinctus est Hunnius,& nec argumenta, nec responsiones unius vel alterius partis instituto commemoratia,
gratiamges muneris, obtenta vinoriaperhibebit Protocosium. Non poteras certe, Hunni, melius,etsi ubiq; nihil aliud diceres, pariq; sinceritate a consuetis mendacijs abstineres quanquam nec hic omnino abstines,dum do
Protocolli testificatione adeo tibi blandiris facile inter nos lis ista componeretuet. Neq; enim aliud ego opto, quamvLid vestramuneris administratione ,aquouis aequo prudentererum aestimatori, expro
collo fiaejudicium: v oxe quod sine dubio Praedia, eantibus ι----ἀ0Ms quatenua pereorian
ramine tumuit , erumctimeo'viumpha gesti muneris,&amissis victoriae perhibebit; ita ut pla- ne confidam eorum ruditatem,&nuditatem, indies uxeo magis patefactum iri. In nostris autem referendis,nonjam tantum ad
48쪽
Proto collum lectorem ablegata, nec usque adeo par cum narratorem, sed satis prolixum caluitiniatorem se praebet Hunnius. Primo ait, a nobis legem illam, sua timores iremus, conuiciaprohibebat, o iubebat,et i contio esset/Aciis seinprimunusi errasemonuistinum, velim H - μυαεαε ierturbatiosi ius esse sedPerpendamus&gem,&apparebit calumniata.
Et initio quidem clamore , nobis quod exprobrat
Hunnius,satis quidem vanuino clamosum praedican tem se demonstrat&probat Palam enim est, in Ca- inolicis Collocutoribus duobus, quibus VOX IIatura imbecillior contigerat, maiorem potius pro tanta loci amplitudine, quam minorem vocem fuisse desideratam Mihi vero quaesi alia Dei est, fateor vocem
sitis esse vivacen &sonoram, subinde forte maloia etiam fuisse, quam aduersarijs audire volupe fuerit; sedeaminintenti mem tantaloci amplitudo, audit Oml multitudo Praedicantium minatus ciamin quandoq; pQscere videbatur. Strepitus nullus,quod sciam,excitatus est,nisi somte4 canibus, qui nihil mirum est, si ob Praedicantium
vanos stridores subinde ringebantur. ' Risum est quandoq; fateor,pro meritis Praedicam lium, sed risus strepitus non est. Ea hic ipse tamen . male Praed1cantes habuit, qui idcirco etiam aliquas
do priuatim apud me ex de re conquerebantur, paegosubinde dedita opera id eis agere viderer, ut risum alijs mouerem edr γondi, me lincreparumselli citum es , seu fleant, seu rideant alij quod reserat,
hactenus dixisse,&deinceps etiamdiliurum:viderint, ne cum ristidentur, eius resculpam ipsisustineanti
49쪽
tam ridiculari friuola subinde argumenta proponen do. Et ob hoc ipsum quidem multo magis ringebantur praedicantes, sed quid tum Z ut Praedicantes recrearem
Conuitiumautem in toto Collqquio nullua nobis prolatum est, quo cuius qua persena iniquelaederetur.
At quod et Mellis a me audierint, queruntur, presse tim aute Hunnius in suis illis notationib9 ad litteras cuiusdam Catholici Sed omnium qui disputationi praesentes tuerunt, praesertim in illa Sestione, in qua id verbum n me prolatu est ,&eorum quoq; , qui eo loco Protocol-
Iam legerunt aut lecturi sunt,iudicium appello,an nomeu honoris titulum abunde comer ierint P dicantes-Deinde probrum hoc persinas non tangebat, sed in ipsam: modii disputandi edicanticu, tam ab omni segeCblloqui alienu; in quo vidicere,nifallo cebari. Praedicantes formam non seruare, callide tergiuetiari,
extra rem declamitare,effugia quaerere,ita etiam versu pelles in tanta rei evidentia di Cere, tantu non erat plaωculum: Cum versipellem elle non sit aliud, quam vafrε tergiversari, in omnes se formas, colores, prothei seu Cham qleontis instar, mutare,vel quod ide est,subrici serpentis more, invarias sese spiras Contorquere,.
manibus prehendentis' quoquo modo elabatulta. Accedit,quodno prius hoc acriore verbo usus sem. quam Praedicantes impudenter Papani Antichristi titulo exornassensio. horrenda caloninianonjamini tum persenam quampiam Catholicorsi priuatam, sed ipsum totius Ecclesiae caput,omnem*Catholicorsitum onerassent M. Itaq; etiamsi conuicium aliquodanobis audi)denLPIae cicaRtes,no Teutamc cur1dmς-- ni
50쪽
rito nobis vitio verteretur,cum fides illis seruanda nequaquam siti, qui prius eam confregerunt,&irustralegis auxilium invocet, qui comittit in legem, juxta Vulgatam illam juris regulam. Sed nimirum Praedicanti-itethus integrum esse debebat, calumniari quos vellent, . di in ipsis quoq; Ecclesiae Universitate, torq in ea Se , Tenissimos,& Illustrissimos Principes, quin is ipsum Romani imperi caput .moderatorem, petulantem linguam stringere at vero ipsis duriore aliquo verbo, cuius probatione res ipsa praesens exhibebat, perstringere, nequaquam licitum, sed inexpiabile nefas censendum erat; quod tum demum, ut nobis persuadeamus,impetrabunt, quando fas nefas esse persuaserint. Ad haec quoties impudenter Clamitabant Praedicantes, Monstrictis teneri, cu heri res ondere nihilpotueriminion ros esse hodie nihil esse reoonsum, nec qui c qua-omissempite mlate responderi posse&c Aquibithrasbnicis jactatio ' nibus, praesertimia inanib9,abstinendu utiq; erat Praedicantibus, si tam honorifice a nobis tractari cupiebat. Demum si juxta Hunnianum pronunciatum opo rebat etiam in Colloquio c. pham appellare pham bonem Izgonem, Certe non tam in eo peccaui, quod versipelles: versipelles dixi quam quod insuper haereticos hqretia
Cos,thra ne thrasones,mcdaces Eda Ces, calumnia- rores Calumniatores no dixi. με; enim id in nobis Ece si jussi iniuria, Ut cum Hunnio, suam ea ratione cal siniam excusante Joquar. Vides ergo, mi Hunni, quam fuerim modestior, quam esse me ipse volueras.
Quod ad interpellationes, d quibus praecipuo queritur praedicans, attinet, fateor Praedicantes, cum si trichortunauticarent , nec quicquam ad rem aut in