장음표시 사용
51쪽
forma dicerent sui ossicij juxta praescripta legum bre uiter fuiste Commonitos Sedin eo tam parum o tra leges peccatum est, quam in suis illi tergiverati 'nibus parumleges obseruarunt, qua ut ipsametverba habent, non quaslibet interlocutiones, sedint v nasidium interpentiones,,-- necessaria rerum explicatio in irrprohibebant. Eam legis clausium Humnius aheologi Neuburgenses in sua priefatione seu
postfatione Proto colli callide dissimularunt. Has vero intempestiuas non . fuisse, quibus Praedicantes ad formam dicit octie amet propositum sic opum adigeb antur, sed potius ad veritatis inquisiitionem&necessari am rerum explicationem summe necinarias,ex Pro-
tocoldo Lector intellige . Deinde simaxime verba illa in lege adiecta non fuissent, tamen adhuc interpellationes illas,quae ad veri tatis indagationem , &propo m uolim Ἀ--δε- iaciebant, ipsarum lemnia obseruationem, adigebant, prohibita fuisse,existimare nequaquam pommus,cum prima atq; praecipuallage, ad quam sine dubio aliae omnes,utpote minus principales, explicandae erant, constitutum fuerit, Vt veritatis inquisitio repsi aquaestionis illuseratio, colocutoribu,suprema lex G unicus in dissi tandosum esset Spectabat autem maxime adveritatis
inquisitionem. propositae quaestionis illustrationem ut informa dialectica, ad rem, ad proposita responderetur, caboriosis eisinsibus declamatio Au,quae eaden lege septi prohibitaeerant,abstineretur, Widentidε
repetitis vocibus a nobis fuit inculcatum. Jtam calumniatur Hunnius, cum Calliolicos Cou, Iocutores de legum violationesuggillat madea :
52쪽
ρυμ tumsese comparaturossunt poscitia a etiam re ipsa abunde praestiterunt. Neq; fine de alijs duobus Domi
ni Collocutoribus Catholi Caepartis magnopere conqueritur Hunnius, quos ait fuissse modestores, sed in me miser totus excandescit,& velut impotens sui omnia furoris & loquacis impudentiae spicula contorque .
damin Tannerus autem, inquit Praedicans, amproteruus Hunn.Relat. εα,
fuit se normiter impudens laseis clamoribus entoreis, histrionicisgesticulationibus curribbus, irristionibus viruleti arcasmis, Hunn m nd. sannis creberrimis ac turbulenissimis interpeliatioribus,nonnun-qκam etiam conuici, omnispudori mo sitas clauseraperrupit, vi sius immanis impudentia necverbis describistis a quoqua,nec
ipsemet histrio in sua mone,omnisges corporis velabsellia
pingi quertit nonne calumniarum hoc satis' sed nondusatis Hunnio, qui calumniando tam parum satiari potest, quam pelagus aquis. In hoc, inquit Praedicans, ce nere licuit dis linae sulticae formam cse profligatipudoris exem planadmagnae issius Babilonicae meretricisfrontem equistissime comparatum. ta Hunnius,qui si Hunnius hoc est mendax calumniator non esset, stomachari forsitan ob tanta eius impudentiam possem, quando tam inam nia calumniarum plaustra in me unum exonerat,&V lut densissimos mendaciorum nimbos depluit. Sed jam quia Hunni conuitiata sunt, quasi emerati canis latratus,&insanientis bestiae murmura nihili pendo; imo vero Hunnisconuicia mea esse encomta existimo, multo sinceriora, quam ami Corum laudes. Quamobrem propositum mihi nequaquam est, Hunni, tecum in hoc calumniandi stadio contendere, eui palmam in hac re facile concedo quod etsi non iacerem,tuo tamen jure primas tibi vendicares, Omni- 3 una
53쪽
iam judicio, qui vel disputationi praesentes fuere, vel Protocollulecturi sunt. Hi testabuntur, te jam vel maxi, me omniapudoru Gustra revisse. Aut nomina mihi vest ex tuis alique, tibi dissimilem,qui tuae huic tam impudenti calumniandi libidini subscriba Certe in hoo Praedicante cernereticeτῶν F, Pseudoeuangelicae se ma
rasigan iamWexempti me i βιόν --,aut siri uis Saxonicie bestia, quae cornibus suis etiain reges &imperatores impudentissimeincurrere lusa
duxit frontem exquisitissim EComparatum,Vt tua tantum postrema tibi verba, quibus me solum non laesisti reponam. Caetera tibi condono, de quibus olim, nodi1-hito, si quando furoris tuiprocella resederit, & in pacatiore statu sese mens tua receperit, ipsemet erubesces. Cur enim, quaes te,Huni,Vsq; adeo omnia pudoris,
modestiq*claustra permiperistin quod in studio propugnandaeveritatis nunquam tibi cessit sed ut falsitatice rem,non accessi. An quod veritatis vocem fortius quando insenuiMdvtinam velsic audiisses. quod te aliquando contra conscisnti locava dixerim Z sed veris
E conscientia dixi,tuamet conscientia testante,si ve rum dicere velit,ijsq; contestantibus qui id a me dicta audierunt in Colloquio, vel eriotocolio suis locis qua-doq; legct. An quod versipelles a me audijs is sed ut al-- latas supra responsiones tacea oportebat te ipso pronun- Ciante. Scapham appellare Scapham, cri nostra Ecclesia id no ess s .m.An quod te velut imperitum dialecticum ad dominum Schram Symistam tuum, qui dialectica scrip-st,nonnunquam amandauilsed id charitatis opus misi ignoranti missisti um ostendere An quod non nutiqua interpellaui loquente vite ad metas revoca Zsed hon
54쪽
toties inclamavi sed ne si quidem audijsti. An quod
juxta Sapientis monita facere opollebat, ne tibi sepisset idereris. Cui quide, siat scio, nihil fuisset optatius, quam ut thrasonicas illas vestras voces, quibus subinde insoletissime proclamabatis, nihil nobis esse resonsum,necqui quam in aeternum resonderiposse, nos constricios tenerior grato animo acceptassemus, aut saltem uta lingua transilissemus Sed melius instructi,& majore animo ad disputa- dum accessimus, quam ut eiusmodi inanissimis Clamoribus silentiu nobis imponi suaeremus. Qtiod si haec noscant, Hunni, quae me ullius immodestiae reti conuincae certe nulla sunt alia ex quibus tuas d me calumnias probes, ut iam sit vel otia Proto collum legas&perlegas. Nec est cur in hoc colura Proto collu excipias, quasi interpesiationes critimores tam fuerint intempestiui, tantas hi ona Uusio, it Notari'scriberi,propter tumultuante Isuitam,nes progredistribendo,nec quae dicerenturauigereretur in tantis urbis annotares ni, ut circa fine tuae Relationis calumniaris. Tuam enim fidem, quae Proto colli fide no nititur, non sul. aliam exist imo, quam Hunnianam,ho est fallacem ac nullam.Nec me latet in reuisione prolocolli,plura avobis in hocgenere, quae de nostra interpellatione testarentur,fuisse addita&assuta, quesneca Notarijs notata
fuerant,nec ante reuisionem in Proto collo extabant.
Sed bene est, quod Praedicans ipse suismet verbis no obscuru modestiae testimoniu vel inuitus mihi perhibet. Ait enim , Doctore Albertum Hungerum, isse Doctor Iacobusreserum fui sile modestiores. Quod si ita est, tunc moquoq; fuisse modestu necesse est, modestior enim ne 'mo dicitur,nisi respectu alicuius modesti,cum magis semunuctasio sint semper inoia uenere. Sed quid ritidicantis laude ,
55쪽
laudes eonsector 8Cum ea demum vera Vide potius quaesbio, lecto quam firmo argument' Praedicans Tamieri impudentiam demonstretiitamiae inquit, desueuerati merus,era solare, cinnm Uitalu LBo hisessiunetaodecima,adaliquot argumenta minu ne tantisio wdem res ondere posset pneter hac cassa se inania verba nego consequentiam ais ego Hunnius 2 id a notari, in Proiocosi, consignaripeterem,quodnonposset resondere Aduerserius: IN fugem idipsim innotocollo confiignaripetiuerit, aptidem maius curuat ais, Cum obi4quo consse , o M amrurpit -- peteret in Praucosio, maiusiculis notari meritissimi derid rem , sequas onte Iessiticae se Heriaeco, inquemeratre in i tu ridere vis. Haec scilicςtestimmam iis Tanneri
impudentia hoc indisnusimum illudiacinus, specta. culum suctu, seu mauis, risu dignissimum Quinq; versex consequentias ex scriptura produxerat Hunnius
Tannerus omnes negauio, infelix Hunnius nullam probauit. Tannerus insuper risit. t Hunnius non excandescat laes plane in paucis audita, maiusculis utiq; litteris ad 0mnem posteritatis memoriam trans
maii. -ς Faye' interim duas illas Hunnianas veritates, quibus hamitancprobationem exornavit Hunnius. Rima,q duomesustulis litteris consistisnpetiuerim Melon sis re*ondere, cuni non meam, sed Hunni turpitudinem,quodstilicetconsequentias si as nec probaueri eo probare conatus fuerit,maius culis notari petiuerim. Ita enim habent verba mea A
in Session indecima , . ex qua haec deprompta tz
56쪽
peto,quo ex demonserationes D. Hunnissadduxerat. ane L iam earumprobaueris. 2 et urbemis Ecce primum me dacium. Alterum,quod ob eam quoq; causam derisiis su rim, cum non ego , Vt norun omnes , qui Colloquio
praesentes fuerunt sedinuessulaHumih ignominia. qua tam rotundesneytis consequentijs , ad turpiam lentium adactus fuerat,&simul etiam milia eiusdem mpudentia,quaasserebat/ubus ----quam otia riposse, modo auditorio meritissimε deris fuerit, quasiveo
negare consequentias, sit, nihilresn re, crestondere quicquam in aternum posse. Sed hoc scilicet Praedicantia artificium est, ut cum negare nonpossit maximum in uniuersa tunc auditorum corona risum excitatum fuisse,eum in mederiuare nunc studeat, licet tam ipso. quam uniuersi auditores dirent,nonme,sedsederisium ess
Illudvero,me insccum visti ' Ἀ- paterile ii endaciunt es Hunnio magnopere non e at Λαα Probro,mentitum tamenes' nonme, sedHunniuin eiusnodi conflictu ad turpe silentisi filisseadactum, Oxdictis atq; Protoeolioliquet. Atq; hoc primum estiin quo Catholicos dum Colloquii procedum memorat, accusit Hunnius. Alterum,quod circa Colloquii proeesium alio qui mucruri Ardem loco memorat Hunnius, scd quia Tanneruina Concernit, ingratiam Hunni laoc loco reponendum
57쪽
Praedieantis erga Iesiuitas beneuolentiam,quod exist mationem illam Iesu itaru tam studiose amplificatam
cupit Materiam auteac occasionem propaganda eiu modi existimationis sumit a Tannero, quem Baccaiaur ιι sin tum appellat, forte quia nimis formatus eratis
informi Praedicanti. Sed quid in hoc formato Bacc laureo tam exquisitae eruditionis, quod ad existim tione illam Iesultarum tantopere amplificandam faciat i Hoc scilicet, si Hunnio credimus,Tannerum graeca lingua ruditaι in tam 'lendido consessu litteratissimorum hominumptine reddidit deformem ridendum propinauit omnibus. Miser Tanerus , qui cum adolescens olim suis coaequalibus aemulis oblinguae graecae peritiam, quam pretes μferre videbatur, literaria praemia non semel abstulerit, jam ob graecae linguae ruditatem tantum probrum Colloquio retulerit. Sed hoc quicquid sit,certe palam testatur Hunnius, Tannerum illum linguae graecae penitus imperitum, in Colloquio quarta etiam vico licet aperitioribus linguae grς cae identidem msi βιrra1 .is, deseriore Cnitum, pro λδάσκετε dixissi δῆριν
Sed fallorne Hunni, an me te sive amor, si V
odium caecauit& delusit, vocum ad mei seu laudem, seu vituperium, omnis tibi materia deesset, tu ipse tibi vel cra licet artificio fingeres Certe quidem haere nimis manifeste tuum in me maledicentiae studiuna prodis, cum tam friuola tanto studio consectaris, satius tuisset aliud quoddam probre confingere, quam hoc licet fictum non emet, tantis verborum ampullis exaggerare sed&hoc tamen quantulumcunq; etiam Tan neri esset praeconium, ni Hunni elle mendaciu lam vero quando meaeca quoquam ea de re in Coti loquio
58쪽
loquio unquam monitum scio, nec id in hanc usq; horam,ab alio, quam Hunnio mihi obiectum,aut in se monem vel minimo verbo adductum audiui,unde vel minima suspicio eiusmodi erroris suboriri mihi potuisset, quod optima fide testatum facere queam, dubitare equidem non possum, quin id quoq; in Hunnianis
veritatibus sit numerandum. Certe P. Iacob US Gret--.. , erUS, qui mihi proXImus albedit, testatur nihil horunia
kse in Colloquio auditum, situ quod vitiose, ut tu fingis, eam Vocem pronuntiauerimis, siue quod de vitio
monitus fuerim. Deinde res ipsa per se nullam fidemanere tuta. Quid enim . si ad similitudine , . alterius tunc producta vocis υαεθητίυγα ri dixerim δαξατε totempora modii OiTelporidereno Qui di δἰ M. quidem, sed tu, ut alioqui iniquis auribUs hauriebas, quae a nobis dicebantur,&per se alioquin vix notabilis in celeri pronunciatione utriusq; vocis differentia est,audire tibi visus fueris δἰἀσκα n. In quo tam pronum est errare, etiam benevolis auribus,ut is ipse manu ensis,cui haec tractim,& quantum fieri potera explicate ad calamum dictabam utroq; loco, quo prior vox scri bedierat, vitiose scripserit post eriore,licet eum diserte prius de re ipsa monuissem,&tantumno literas sinsulas innumerato ei tradidissem m. Et certe si distincta voce errorem hunc toties im nuissem, non dubito, quin pro tua erga me singula-
beneuolentia, sermonem meum protinus abngsi sis, Phrasis Huna. o.
59쪽
Interim scias, Hunni,me quidem valde peritum linguae graec non esse, & tam in hac, quam in omni alia
litteratura,alijs plurimis nostrae Societatis, latin Egr Ccq peritissimis, facile cedere, multisq; partibus ins Tiorem esse,ac proinde opinionem aCfamam recondita Lius,se plusquam transsiaris eruditionis suitarum, Ut tua queris,a me neutiquam pendere,ut inepte videris exustimare; attamen adhuc puerum Deo gratia tantum in graecarum litterarum studio profecisse, ut tuam etiam in ea re, tam excellentem scilicet, eruditionemn quaquam pertimescam, quantumuis de adagij quihusdam graecis, exRoderodamo,alijsq; hinc inde em dicatis, magnopere tibi blandiri videaris. Demum ait Hunnius Catholicos fuisse inmolumine aibliorum plane hostiles,er raros in alligandisscripturis, in iis quae a nobis, in Ut Praedicans, erebantur,tractandis non m dostigiis se ieiunos sedadprodigium, Tab urdos. Verum Catholicos Collocutores in volumine Bibliorum non fuisse hospites, ut nugatur praedicans, facile ex eo patescit, quod Aduersariorum nugasin ἔγλυαρι- futialest argumentationes, ex scripturis pueriliter extructas satis copiose solideq; Deo gratia confutaruntati Rariores autem nos fuisse in allegandis scripturis, sed Praedicantes ineptiores,non negauero. PlaCuit enim omnia in mensura pondere, o numero agere, nec libuiti eptire, ut Praedicantibus, qui etsi sine modo sine mensura, sine ordine, extra propositum, modo stripturas effutiren &in sua charta descriptas recisaren satis
fecisse suo muneri sibi videbantur de quare fusius a
Rasio. Par. . cap. 6 sponso ad thcssa Hanniana
60쪽
AdditPraediCans nete risi vulguria, albus ti consis ' in iis , e aerum ad asserendum primatum idoli sui Romani veluti trem. nomi, rnini 1udiciosacerdotis non steterit,morte moriaturMaca Labia Sacerdotis custodiuntscientiam, Matthaeia; SuperC
thedram sis sedentscribae se Pharisei erc.Et denisMatthaei
Dis Ecclesia ivi quicquam aliudproferebatur ab is , squando molebant sendere, quomodo testimonia scripturae, quae ab orth oris contra Arianos cst A baptistas asseruntur,ab isdem deludi queant,ut infra dicetur, Ita Hunnius, quod totidem feroverbis asserunt quoq; Praedicantes Neuburgenses tria illa sui Proto colli appendic . Sed hoc esse mendacium, ex Proto Collo Iuculenter demonstrari potest . Nam ut taceam illud testimonium,quod ex prima Thessal et a nobis allatum traditis ad comprobandas traditiones, ubi illud ex Jsaia addu- m,Pro vivis ad mortuos Vbi illud omnem causam qua venerit ad vos ratrum vestrorum,oc ybicundoquaesto es de lege,
is mandato,deceremonist,isjustificationibus, ostendite eum non recentinDomino,isne veniatj super vos,ersi ratres ete M. Sie enim agente nonprecabitis. Vbi illud ex sancto Paulo, et Paravp. . Ecclesia est columnio firmamentum veritatis' ubi illud Chri- , Υ;- 'istI, Haec oportuisfacereor isti non omittere Vbi duo illa loca Sancti Pauli,ex quibus contra Pseudoprophetam Hunnium probatum est, etiam Prophetas in nouo Testamento fuisse LVbi illud ex libris Regum de Propheta a R PAE 33 aleone perempto, idq; propter legem traditam, notata scriptam Z Vbi illud Jeremiae Prophetae de RechabitIS, Iereminas. qui timore etiam paenae diuinitus infligendae nolebant
bibere vinum, contra mandatum patris sui traditum unon scriptum Vbi illud Chris i. i vos audit me audit 'itiei.
Vbi illud concilii ostolici Visem est Spiritui ancto se Aa...,