장음표시 사용
71쪽
dialecticam in argumentando seruasse dicat eum, icumper octo Semones,quae non minus quinquaginta horis circiterdurariint, argumentantis ossiciumssistinuerit,& tria tantum argumenta principalia informata dialectica,pposuerit,de caeterisse Cundarijs Argumentis,quae ad prinCipalia illa referantur,in forma proponendis,nihil aut parum sollicitus fuerit.Itaque cum assi matum illud Neuburgensium,hocmodo explicatum, Vel quolibet mendacio turpius sit,necesse est, ut priore modo intellectum,tanquam apertum, mendacium,
Martinet Athinc de forma dialecticariaedicantium naisumentando. CAp VT QVINTVM.
Ma dum Restondentium munere fungo tur Iuxta praescriptum forma Hai ridica gando, concedendo,distin guendonon resto
disse . M vero Hunnis isse, in Respondendi, fio
mania dialectiCam seruatam eo argumento
probat;wa adularum nae Gargumenta is mulectraealogisv---. Sed hoc refutatione no indi ,ex. Tam paxumoenis imitareqvandi mnestae, quamTheologicE. Et magnopere errasisi existimasi aviquem de materia Theola captaelogice respo
72쪽
clere, negando, Concedendo,distinguendo,ut debet neq; tame simul Theologice: cum nemo magis The
logice disputetminateria Theologiea, quam qui di lectice salua interim materia disputata Licet enim forma dialeetica doceria Theologicis disputationibus non debeaticumHMpropriumlogicaetractari nis , tamenis partonam debet,cum ob cip- sirin doceatur&disciitur. His ceteris iacultatibus de materijs tractandis, atq; explicandis Hurpetur. Hinc enim dialectica vela praecipuis illis dialinicae authoribus vocatur infrumentum seu mo siendi, &velut mianistra aliarum scientiarum. Quod non tantum lata Colloquio Badensi Schmidelino D. Pistorius, sed etiam inMompelgardensile Ea recto in memoriam reuocauit. Non,i--, ait Beza ad Schmidelinum. --
sorem,stuminorem. At imprimisminis fallitur Hunniatis,si hoc putat esse in forma respondere, quomodoli-het negare aut distinguere propositionem aliquam a. Nam necesse utiq; praeterea est,ut proposita ab Adue sario propositi non alia quaelibet in capite Respondentis fabricata, negetur aut distinguatur. Deinde
breuiter, diserte ac aperto negatio vel distinctio promendaest, nos per ambagesin concionatorio stylo. Tertio certae propositioni, mo etiam tormino propo
sitioni si quis biguus est, distui ctio accomodarin
73쪽
est: Quod quidnam esset, nec sciebat quidem miliit . iis,quando in Colloquio inminsulsepertatabati,cruta negasnt aut distinxissent propolitiones therani Praedicantes, non ideo tamen statim sermam dialecticam in respondendo semiasse censeri possent,quandoquide ipsismet negationes, distinctiones extra sominam dialecticam proferri possunt. Quod ut manifestius fiat,aliquibus exemplis Pra dicanticarum negationum k distinctionum , ex ipsis
Protocollo bona , fide depromptarum,remis totam il
tum Iacobus Hailbrunner, initio quidem infbrmar spondit,negando maiore,laude dignus, si ita perrexit. Sed videamus quam minime sui instituti tenax fuerit Praedicans Maior negata,a nostri ς' probata est per deduistionem ad absurdum. Alioquinem equereturEαμ nesse mmus bene orianuam, quamsunt aliaues Meae huius χνα si,quod cum nemo nonrideat absurdum esse,caeci omen Praedicantes vidis non videntur. Ita trepide in
74쪽
neum t. M.quem omnesa serotimere drvenerari debet. nullus scilicet in Colloquio aderat, qui sciret primum praeceptum Decalogi , id ergo merito explicat Praedicans ed quid ampliust quis scripturam sacrum, fit L
responsio. Et nonne hoc est in forma negare aut disti,guere propositionemὶ sed quam Ausina amrmare,nec quidem Praedicante sciuime, quid negare,quid distinguere debuerit aut voluerit,aut si sciuit, onsulto argumentu declinasse neforsitan eius laqueis irretiretur.
Ita*cula tauta concione,breuitersubiunxissem. r. mPulsau quid conceditis 'Tunc Fiunnius animas uertens, in quas angustias inus tuus redactus esset,
videamus. Sequela illa,vtesaia , cordi nepmcecier tur,sic breuitero in forma Enthymematis probata est. Muid ad hoc ut es=: aliquasit bene ordinat omnino req*iritur. inpraeterscripta legZetiam alim quispia udex vi uis comis crur: Ergosi is Ecclesia non es a sjudex praeterscriptam lete, quitur Eccinam esseminus beneordinatam sec. Sed quid ja Hunius ad hoc argumentu.I bat inquit. MD Dari notarefacit.Rectissime& informa quisnes q
75쪽
vel distinguere,sed negatur totum argumentum, quia adrem Hunnionon facit,&sivelmaximἡperimidprobetur,quodantea ab Hunnionegatum, atq; adeo probandum erat. Sed quia non erat Ere Hunnq,nec ad
eiuspalatum laciebat, ideo scilicet non *ectabaoad rem sed quid egoὶ breuissime his verbis, seritia remac proinde viresiimeretur&ad illudinformatar
sponderetur, petitum. Sed quid Hunnio cum formalilos, inquit, non tam turbulinter dissutabimus,uther Quid opus est ergo mulutis8quisquis Hunmo no statim cedit ire dit, asserenti argumentum ad rem non facere, quisquis formam Vrget,Hunnio turbulenter disputat:Nec id mirum est,cuHunniussus a Dialectica forma turbetur,quam im structa acie miles. Igitura me breuiter ei responsim est imit Hulmsersiainforma. Et siquis es hactenus tauri
cIesia non sit alius judex praeter legem scrIptam, sicut alioqui est in alijs Rebuspublicis omnibus,tunc EC cI siam fore minus bene ordinatam, quod jam antea facto Enthymemate probatum,&in conclusione illa
Sed ne sic quidem ad formam adigi potuerun in ciues 'aedicantes minuidesoraritas undiquam essetquam cumulatissima, ad Hunnium &Mailbru serum quorum ne jam billo argumento diffuge- cauleb tur,accessit Andros ander Ec,quidulo
76쪽
μrminam linem incipium,inquit, i deraminprobati -- Sed cuius rei probationem, mi Doctor 3Ηoc scialicet declarat Iacobus Ηgissumitio, qui rursus sum antiquam cantilenam repetit. Cum D. Doctor, ait, a
Hic quid facerem, obsecro, interiam informem tot Praedicantium coaxationem l primus dicit, argumentum non Oadrma, nec probari quod probandum, est,alter dicit mepetiui stprincipium, Cum tamen inta petiatione principii nunquam non probetur,quod proba dum est, quandoquidem ipsemet conclusio proban da ad sui ipsius probationem assumitur. Tertiuscit probandam mi Messe consequentiam agis attonem
rina, ad gubernationem Ecclesiae. Primus rutilis ad caputi disceptationis regreditu ex quo a per si quot consequentia fueraediscenu ri, postillatis rise/mquod iste egemscripta-a quoa sit constitura mi
rix. Quinetiam formae tam necessariam inculcation appellat turbulentam dilutationem. Hoc ne vero est in . forma L odere' Hoc ne est propositiones allatasti gare dc distingueret Pudeat vos, o praedicantes, huius vestrae formae si velformam aliquampudoris praetio
Sed nec dum finis deformitatis cum enim,post eam diuersasi contrarias aduersariorum interpella tiones,petiuissem per amoremmi, ut argumentumar peteretur,&adillud insorma responderetur, tandem
77쪽
o ingentemPraedicantium calamitatem,qui eo Enthymemate in eas angustias redacti fuerant, ut nescirent. ad quid eis respondendum esset. Vbi iam illud obiternotandum,ad formam Pr dicanticam hoc etiam inter eteraspectar voad thymeman. . respondeat, imo nec respondere pocnc simitsyllogismus,
Verum ne facto quidem Syllogismo,quicquam informa respondere putuit Hunnius, sed concionando, declamando, ut etiam saepius Hunnio a me exprobratum fuit argumenti vim declinare studebat in quo ne longus sim,ad Protocollum Iectorem rςmitto, qui vel mediocrit x missi tus, i tantum oculi cemere, sodvel manibus palpare p0 critii formem Praedicantium in toto illo argumento processum. 'isunnianae distinctionis exemplum,noncontem-.nondiun est illudexeodem argumento Curi enim adprobandum, quod scriptura non possit officium judicis suginere, productum fuisset hoc Enthymemata:
Scriptura primo non aiat nec audirepotes viri panisargu . menta,quando exorituratiqua controuersia Secundo Uerbem tentiam explicanis Missensem.Tertio nonpotest compellire transis essores adobediendumperse 'Tost Ecclesiastica hi eras
dita si recte ordan inu constituendus erit,udex
78쪽
Habilis, mox Hunnius cum sua distinctionea prodi Ressondeo, inquitHunnius, distincte, quodadprimum membrum, cripturam nonposse audirepartes fingantes Resondeo eae The cunda in qua aeritur, verbum Deisriptum controuersi rum esse viticem, aut sine vocems premi judicis. Ex haci tur es apparet,quodi regno Christipraeterfripturam constituaturalius,ude vimirumDeus immortalis,qui ou est,e -- legisti . urin Ecclesia. Ilai quando exoriuntur controuersae, tu aissicriptura quoadlitteram non audit,ameu loquens inscriptura au .it, is mediante ministerio verbi uiter eos interpretes exam na e cognosi contrauersiassecundo explicate riptura. Te
tio definit, 'sententiam fert tq; ita deinde per pium mare
Hatumsuo modo homine ossunt adimadaudiendum verbum, adobtemperandum: Adeo ut non opussit, consituere unumquet Eam uniuersumfudicem, quislu definiendipotesatem ivra aecus andoquidem rinum interpretandi D EUS in Ecelsa non confert ni abcui distribuitu vult,r. Oa.uai constasi quod regnum Chris longe aliter comparatumst, quam regna mundana in quo Chrsus es unus primeps Ezech in legis Iatoriae. Matth. as. Nolite vobis vocare alium magistrum in
rerra. Vnus senim magister nosterqui es Chri s. Sicergopr latio Domini Doctoris es confutata, ostensa Usimilitia ne regni
Christi, regnorum huius mundi, o data ratione , quodnon opustua vi iis udice. ata Hunnius. Et nonne belle oone in forma,nonne artifi Ciose distinxi licerte quidem si distincta , confundere , est distinguero confusa, bellissime. Nam quid oro te,Hunni, distinxisti,a tecedens ne illud propositi mei sinthymematis,anc&seques,an Vtrumque,an neutru Id profecto tam obscuruest ut nullam tibi a me iniuriam fuisse illita existime,
79쪽
quando audita illa tua relponsione aiebam au eoneton vis. messe,non restondisse legitime. Sed exemplum pulctarum negationis Hunnianae idem argumentum suppe- - Cum enim Hunni respondisset,lim simpliciter
aut nonhabet neutra verbpotes disi Ergo &c. Quid hic Hunniust Neganda utiq; erat aduersario minor,&cum eam uno verbo rotund negare posset, vide quam deformiter negarit probetur,inquit,m-r: Sed non priusquam Hunnius suam garriendi impotentiam aliqua declamitation exsatiarit. De b, inquit Hunnius,
per integram fere paginam concinnatue -dicans. Habes ergo hic exemplum Hunnianaenegationis,quae formalis non censebitur ,nisi neget .& simul etiarria distinguata vivi sciat tandem argumentans,quid re-iponsumsit,aut quid probandum sibi incumbat . Et quia indoctus Hunnij Collega Iacobus Hait Momerus hanc formalitatem Hunnianam non didicit,ideo etiam ab Hiinnio sessione decima quarta eo remis est. Cum enim ad argumentum illudnostrum: hia in om- controuersatriisesse debet, qu- omne habentes
80쪽
ad hoc argumentum respondisset Hailbronnerus, ne gando minorem,mox Hunnius distinctionem alte
ultimatorem, inquiritum deciaratrone vocabuli accedereconc
dixem urgo Hulinius est vialecticus sti' aut aequivoce sicut homo pictus inali, Em -- , t viritimauidistinctiis est illainurquoi inesta
ue irae eius membrius tantumlecun duri quid ergo res simpliciter vera est illa propositio. Quid ergo deest
ei ad omnimodam veritate cur id non declarasti Humni3 aut si declarare non potuisti,cur non tacuisti, Cur tuo collegae vel tantissum , dialecticae formae inuidistilinolseruare non potueris,aut volueris ipse,Certeta seruarevolentemimerpellare non debuisti.
illinc nimiirum est,quod clarissimus virquitatis mdent iramina duertit, is luteris do eventuiti sputationisMitis Missis testatum feci . 'ueadeo inloto disputationis processu timidum fuissinu H. Vt Vita unquam absiaute quicquam concedere, auin
re ausus fuerit, sed fere semper cum ex Cermone seu Iimitatione adiecta, oeedoseosdiate ostea declarabo. M. nonnego eddis nguo,ers post ea re ipsa negaret.&c. i Et ut plane appareat, Hunnium abinitio disputationis ad finem usq; vix unquam juxta formam disputandi dialecticam, distinxisse autnegasse quippiam,id eiusdem argumenti exemplo,quod ultiminia is nobi ν positum inieripotest manifestum . Cum ergi Sessione decinuiquarta ostendissem,ntudit opem acu auditionem strinutio Gemedia sessicientiae