장음표시 사용
441쪽
4ro Io ANNI s BARC LAII Sed non diu me sortuna ludibrio habebit. Decumanus
hic fluctus, aut tempestatem consummabit, aut victam navem deducet. Testes dii quam libenter nunc mortem
usurpem; nisi & te vererer, Poliarche, & Selenissa tuo exitu docuisset id etiam in scelera esse remedium. Pensare deinde solicite coepit. an operiretur adventum Poliarchi,
an eum literis maturarat. Plus uno mense erat, ex quo ille
abierat, in tertii mensis finem reditu destinato ; & cogitabat esse amantis squalem Poliarchum sciebat in praevertere potius diem, quam totum expectare. Constituit tamen scribere, & recenti impetu verba se ultr5 ingerentia ita explicuit. Quamquam absum, Poliarche. forte plus tamen ipso reicio quid valeas. Nam ut sis illic incolumis,certh perire hic incipis fato meo: quod mihi de vita quantillum reliquerit, ex litteris istis intelliges. Radii obanes, praeter regium decus , &fas hospitii, turpissimum facinus ausus, quia ei placari non poteram, mei rapiendi consilium iniit. Nescio quae spectacula commentus quae
ad littus praeberentur, me illuc cum paren re pertraXerat. Tantum non avehebamur, cum patefacto flagitio nos in
oppidum refugimus, ille in suam classem secessit. Versus inde ad furias , ausus est meam. famam scriptis ad patrem literis violare ; quasi te liberius quam decet amaverim. Quippe nostram familiaritatem Selenissa prodiderat; dehinc impio juveni fuit ad contumelias argumentum. Sed pater pro me ac vero stetit. Et Selenissa quidem sponte ferro expiavit perfidiam . ille autem malo omine, si dii
quidem boni sunt, in Sardiniam abiit. Eo discessu foelix
eram, cum me pater: Timeo loqui, ne eum odisse incipias. Fata sunt quae nos urgent: his potius indignare, liarched pater, inquam, me jubet amare Archombrotum. Regi-
442쪽
A R G R FI I S. L I B. IV. 4rrgibus ortum dixit; mores, indolem, speciem, placere; bi hunc denique generum fore. Ego intempestiva perti-
ia timui accendere obstinatum. Satis fuit, praetextu, spatium impetrare quo tu venire possis; vel si cessas, utrio meo liceat mori. Duo menses probandis nuptiis ali sunt. Intra illos armatus si advenis,accedam ad partes; inermis, omne furtum tentabimus. Qubd si me destit, tunc cum nuptiae ornabuntur,omnes cultus mihi pa-
adhiberi; & ' ubi dexteram pater poscet quam tradat thombroto, dicam diis manibus sacram elle; simulque rvi sica, quae sub veste abdita erit, miserrimum peictus solvam. Haec si ita contingent, audi jam nunc Poliarche ultima vota ; cogita tibi haec dici ab Argenide in suo sanguine volutata. Parenti meo ignosce. Satis supplicii fuerit, quod illicito meae mortis spectaculo vultus illiustanestos efficiam. De Archombroto quod placebit, consit Vias. At Radirobanem inultum vivere si sines. ' redibo ab inferis te admonitura ossicii. Exige a persdo turpissimi stagitii ultionem; luat poenas praedator, quoad potuit, famae meae, dc ex iracundia tua intelligat quantum deliquerit. Hanc vindictam, hunc laborem anxie mando; huic te tellamento meo damno. Ultione perfunctus, ' jube in patrio tuo sepulchro incidi meum nomen , & castis utriusque referri marmoribus, in quibus nostram fidem posteri probent, damnentque fortunam. Hujus autem insulae conspectum, mi Poliarche, defugias; nisi meos cin
' a Zoi dexteram patre pset, dicam- μου manibur sapiam esse.J ubi ad coniungendas manus impellar a patre pro firmandis dudum recepto more nuptiis, dicam me di meam dexteram deinotam esse diris. a Rodibo ab inferis. J Vmbras ali- mando rediisse ex inseris maxime ad indictam eredidit antiquitas. Quomodo ipse Homerus Achillem edueitea inseris ad niactandam, Polyxenam ; de Thyestis umbram , Agisthum ad vindictam Agamemonis impella
3 Iuti in patris tuo sepulchro Mendi meum nomen. J Eadem fides mutua apud Ovid. in Pyramo Ec Tliisbe, libro . Metamorph. 6c H. in Alci
i- Im e ste libro Si non urna , tamen junget nos littera , si
Osibm ossa meis, at nomen nomine tan-
443쪽
4ix IOANNIs Banc LAII res amabis, & ' sponsae tuae urnam admovere pectori voles, aut etiam quod dii faxint) cum manibus majorum
tuorum recondere. Ista mala, si potes, anteverte reditu tuo, nam discrimen cunctationem non recipit. Si non
potes, cura mandatum morientis, & ut me ames, Vive.
Obsignatis litteris, diu secum expendit cujus fidei legationem hanc crederet. Neminem habebat cujus conmlio uteretur. Quippe Timocleam biduo anth in locum Selenissae suffectam, in tantae rei secretum admitti non
maturum videbatur. Arsidam autem unum toties adhiaberi his furtis non probabat ; ne ille tot periculis lassatus .
Meleandrum timere inciperet: Illius praeterea discessus ab Insula ignorari non poterat. Nemo tamen commodior suppetebat; maximἡ quia omnium foederum erat conscius. quibus sibi Poliarchum ipsa devinxerat. Ergo ad se V catum ita alloquitur. Si timerem ne me quoque deser res, Arsida, ingererem tuae menti Selenissae memoriam; quam proditionis stimulos ipsa morte graviores duxisseideb arbitror,quia eam in remedium poposcit. Scias enim quod utcunque ego & pater celamus) illam anum, mea cum Poliarcho secreta ad Radirobanem detulisse, moxque conscientiae terrore assi ictam, suo judicio manuque
periisse, ut vidistis. Sed tibi fidissimo viro, si vivemus, plus a nobis praemii erit, quam huic a proditione supplicii. Spectat ad finem negocium. Expecta majora a nobis quam quae tua modestia possit concipere. Caeterum literas habeo summa fide, & diligentia tradendas Poliarcho. Tu fidum hominem delige cui illas committamus. Sed da , si potes. ejusmodi, cujus tibi in arduis fides perspecta sit. Haud cunctatus est Arsidas; Et fideliorem , inquit,
444쪽
ARGENI s. L I B. Iv. 4i 3 quit, me ipsis, Domina, neminem novi. Quid tam cito das mihi missionem, nondum justam, ac nec puto ignominiosam promerito ZExequar quicquid mandaveris; Neque Poliarchus quacunque Urbia parte nunc degat, diligentiam meam fallet.
Bene laeta hac pollicitatione Argenis, rogabat ecquid ficturus esset causia: navigandi ab insula. Pars est Italiae, subjicit Arsidas, quam Latium appellant. In eo littore Antium prominet, oppidum templo Fortunae celebre, quod illic multae religionis est. Fingam votum ad Deam; Carebit suspicione haec pietas. Ubi autem Sicilia excessero, quam multa longioris viae commenta sunt Z negocia. curiosus animus, alia denique vota. Iube tantum ; &, si potes, qub iter inst ituendum sit monet. Si tibi certum est inquit Argenis hanc habere gratiam; moneo, mi Arsida, ut pro reliqua tua sedulitate quantum potest approperes. Poliarchum habebis vel in patria sua, vel huc ad nos vesnientem. Plus hodie audies ex me quam tot annis Sel nissa. ' In Gallia amnis est, quem Ararim dicunt; is alteri cui Rhodanus nomen, committitur. Utriusque fluministractum qua a fontibus ad mare pertingunt , paternum
Poliarchi imperium est; Hoc parentes jam habent; hoc ipse deinde unicus gnatus expectat. Vide quanto homini
benefacias. Si igitur, ut conficio, in patria est, ne metue errorem. Muti quoque te muri ducent ad principem. Tu modo, quod his literis facio, hortare ut quam primum promisso se exolvat; redeatque non privata modo virtute, sed viribus regni tutus. Τ Antianam verbFOrtunam nam per hoc littus via est) meo nomine saluta ; & de tuo itineis
I Antium oppidum templo Fortuna te libra. I Dictum Antium est , quod ante alias urbes in ipso littore haec usis sita stetit. In ea templum fuit Fortunae, quae .Amiama dicta, teste Horat. I. carminum: O diva gratum Qua ναῶν Antium. et D. Gustia amnis Araris. qa Arvernos, Helluosque alluit, de Rhodanus, qui duo amnes iuxta Lugdunum in unum eonfluunt alveum. 3 Araianam vero frinnam. J In Oppido Italiae, quod dicitur Antium , ubi percelebre Fortunae templum.
445쪽
re, meoque expectatione consule deam. Caeterlim gemmam hanc accipias, quam quoties in tuo digito videbis. meam & Gallici Principis salutem ex celeritate tua pendere memineris. Sub haec verba ingentis precii annulum tradit, simulque ad Poliarchum codicillos. Ille audita Poliarchi dignitate hilarior, mirari tamen coepit, qubdper tot ambages, tanquam impares nuptiae procurarentur; donec admonente Argenide, lex Siciliae tu memoriam rediit , quae vetabat potentiori sceptro Siculos Reges nuptiis conjungi. Sat vero constabat, Meleandrum non modo ad patriarum legum reverentiam obstinatum, sed solitum hanc ipsam sanctionem, inter caeteras mire attollere. Tunc verb & Virginis sapientiam Arsidas probavit, quae hactenus nec Patri, nec Siculis aperuisset interdicta consilia; & necessarium a Gallia exercitum esse cognovit . qui veluti in Archombrotum comparatus, hanc legem antiquaret.
igitur & suapte virtute, & Selenissae desectione, ad Ddem incitatus, postera die iter quod dii benh verterent, exorsus est. PIacidi venti tutum in italiam pelagus praestirere. Illic mutata navi, ne Siculis notisque remigibus in secreto uteretur negocio; magnae Graeciae littora celerister obivit ; Oscisque superatis Antium venit.
Arsiam ad templum Antia m ex praseripto Argenidis portuna litaturm appellat. Sacris peractis sacerdos inter eonvivandum insinuato θ - mons Arsidam docet, non aliam Fortunam ratumque, aut esse, aut coli, prater providam circa inferiora numinis sapientiam.
VETusTissi MAE religionis templum in littore erat, quod Fortunae Mujores sacraverant. Id ubi monstrantibus accolis Arsidas conspexit, tacitis plenus votis
x ossi . Deratisd Populi sent Campaniae ab oris foeditate, unde Osiona de
446쪽
AacENI s. LIB. IV. 4 Is jam tum numen salutavit, procubuitque in arenam. Procedenti deinde ad limina aedis praesto 'Sacerdos fuit in candida veste, cui limbus erat ex purpura. Multam caniciem sparserat humeris, redimito laurea vertice, manuque baculum coronatum tenebat. Ille Arsidam, adhuc ut de via praecinctum, ubi vidit intra fanum pergentem, ita comiter affatus est: Sive ex onaturus aliquid venis: hospes , sive ab iis quae timebas jam te nostra dea explicuit, affersque animum nova beneficia promeriturum, subi
humanissimi numinis vultus; illosque vel licito sanguine, vel si mavis thure propitia. Tum Arsidas, Quia iste cul
tus, Pater. te Antistitem ostendit, priusquam deam ut mihi favens si t veneror, ne quid in religione peccem , mone' quo ritu me ablui, & quam hostiam dare sacra haec velint ; An praeterea Τ in peregrino hoc habitu Fortuna supplices agnoscat. Nam dc deae facere volo;& longam cunctationem navigario opportuna non patitur. Sacerdos illico fontem monstravit qui in vestibulo manabat. ' eo ter oculos manusque ablueret ; togam se & coronam illi interea Saeerdos fuit in eandida υε sto.J Virg.
lib. I 2. -- Pἀναque in use Iacerdos. Et Horat. 2. lib. Sat. Σ.- Al siquae dire satis festos celebret. vide plura apud Prudent. Hymno r. de coronis, ubi fuse de ritu sacerdotis.1 quo risti me ablat in quais hostiamiare sarea bisu velint. J Lactentem vitulam fuisse immolatam ait inferius, describitque i caeteros ritu Virgil. Iibto 6. Iram ter socias pura eiNumiui I unda. Et Ovid. q. Lata redit Iuno , quam caelum intrare
Idem lib. I. Spargιι γ ipseso lora rorante capri s. Et sertimo , or se eonvertis, ter sumptis 'miae υἱ-
Oiνον Κρομ . Manibusque illotis 2ώυilibare ardens vianum pudet me. Plura habebis infra. 3 In peregrino hoc habitu Fortuna fur plicis agnoscat. J Arsidas enim erat Siculus , bc in Latium peregrinabatur. 4 Eo ter ωtulos man que ablueret IΜos fuit apud omnes nationes, etiam Iudaicam , corpus abluendi ante sacra maxime, si aliquo scelere se maeulas.sent. Apud Indatos vas ingens erat ad lotionem, quod Mare dicebantur. He. si adus voluit nulli deorum saera fieri, nisi prius lotis manibus. Ter oculών. erc. Ter numero δε- impare gradet.
447쪽
ARGEN Is LIB. IV. Ite preces , ct ' dona suus qua polluit auctor.' Non fibris pecudum, vel parvi sanguinis haustu
Numen eget. Solosnxit Deus omnia nutu, Aptaque caeruleis finuavit corpora venis, qua mistas pascant animas. = Hac extulit alis,
Bacoxit graviore solo, qua rura, domosque, Et vastas colerent sulpas ; aurisque carentem Ipse etiam vitam sub caris condidit undis.' quin θ Idumaeo sudant qua balsama caelo , Cinnamaque, o 'stipis spirantia thura Sabais ,
Idem auctor rerum, variis adolescere succisyasst, ct athereos ramis infudit odores. quid tua, ceu largus Superis, nunc munera jactes, Sive boves aris, 'calamos seusternis Eoos PAut plena fers ara manu e Sua thura suasque Ah vesanus opes, tanti ne pendere summo quaere γονi, ' o pareo culpas obtendere fumo. Iamque cum victimis Sacerdos processerat, & ' Arsidas corona redimitus, in candida veste ante deae signum
3 me extulit alis, me finxit graviore laetimis quas internus dolor express rit. Ita Seneca, euius epistolam habet Lactantius capite ultimo, de filius Ital. sub fin. 4. lib. de bello Punicoraπροκνοhrepletas delubra Myeetere tabo - να ia , he necari
nure pio eadi fluo feras avenire rit .r Dona ses quae palluit auctis. JRemiat Deus inquinata mente coli, spiritus est Deus , 8e in spiritu vult adorati , neque curat victimarum cruo- Iem. Cato distieho t. ειδε- est an in nobis ut earmina dicunt, me tibi praeipuem pura mente colendu . Nota Barelatum hi evertisse Psalmum M. ab illo verseulo , Deus tu- ego hum, non aeeipiam de domo tua vitulos . ore.
seth usque ad finem Psalmi. et Non fibro pecudum Naemen erat. Jquae adolebantur effuso , seu libato sanguine diis. Ovid. q. Fast. Jectaquefumosis exta dedere se .sil.. J Belluas in triplici differentia Deus ereavit, alias in altum alis extulis, alias sub aquis recondidit, alias super terras sylvestres atque domesticas errare voluit. suis σ Id mas. J Regio interidumaeam Se Arabiam, in qua nascitur
3 Solvis pirantia ebura Sabau.J Iasola Sabaea . quae regio est Arabiae scelieis optimum thus nascitur. Ita Plin. Iun. 6 Calamas βα pomis Eisset Primutias fiugum, animaliumque diis offer bant, imo 8c aurum. Ita varro.7 Et γνυο cu'- obtendere fumo. JIneensis victimis, vel thure deos pla
448쪽
procumbens ferebat sua vota, quaeque praeterea Argenis mandaverat. 'Lactens vitula, agnique gemelli in victimas Sacerdoti placuerant; haec non operosa securi procubuit ; illos, ' ne capita convivio perirent, leviori fato culter confecit. Exta optima esse clamavit Sacerdos; ' dati Dque mox hortibus , Fortunam quaecunque Arsidas postulavisset cuncta annuere. Sibi deinde 'quae Numini immolaverant coxerunt; secundisque sub mensis, dum caeteri acrius biberent, coepit Arsidas cum Sacerdote disputare
de fatis, & sortibus, Fortunaeque in Orbem imperio; quia esse Philosophum de vario sermone cognoverat. Et ille ubi Arsidam sapere vidit, dignumque altiori religi num commercio; ita dicere orsus est: Quid sit quod Fortunae nomine colimus hospes adeo vulgus ignorat . . ut mysterii sanctitatem propemodum contraria interpretatione corruperit. Fortunam appellant quicquid incertum est; volunt autem esse incertum quicquid haber eventus
Livius lib. s. Delecti omni exercitu ju- sesi lotis pure corporitas, candida veste, cycx Lactens vitiua , agnique gemetri. JAgnis, quia mites sunt, Deos placare& eonsulere, futuraque praenoscere, mox fuit : infra ex bobus Ic vitulis laudatissimae victimae ad Deorum placamenta habebantur. 2 Ne evita convivia peνirent. J Quae comederent, ut paulo infra, qua numini
- 3 Exta optima. J Nullis, ut dixi supra conspersa maculis, vel pustulis ulcerata. non extra locum amota, sed integra, &α dicta sunt exta, quod ea diis proseeentur, qirae maxima extant.
4 D-isique senibas. J Responso sacerdote , Fc extispiee reddito , per rati spicium. id est , per victimarum
exta , sive ex oraculi effato. Ovid. lib. s. Pratinus ereptas vicienti ea fresia a. Inspiciunt, mentiaque deum feratanos iis illis. 3 sua Numini immolaverant, e-νunt.J Immolatis enim vescebantur victimis , quarum esu , gratiores se Deo aestimabant. virg. lib. 3. AEneid.
Perpetia tergo iamis , GV rustralatis extit. Hostia immolata & mysteriis peractis , qui saeris intererant, viseo Et farre arposito eum rotundis paniceis , quas in honorem deorum adhibebant, sta tes vescebantur , quibus extis nisi rite
449쪽
, Α κ G E N I S. L B. IU. 9humanis mentibus incognitos. Ideo levem deam, ideo caecam tingunt, & plus vitii numini quod colunt imputant, quam ferrent in homine; ut nec certum sit.
saepiu3 ista dea ab insanis probra ferat an sacra. Si quid peccant, si quid expectationem fefellit, continuo Forntuna vapulat. Exprobrant quod malos eve erit, quod
dissicilis bonis cavere videatur, ne probe quid judicet. Nec miseri vident, ejusmodi Fortunam non divinum
aliquid esse, sed superstitiosi animi ludibrium, qui sua ipse
commenta per superfluas curas timet aut placat. Nam iulud quod sibi fingunt numen, omnia quae mortalibus acocidunt, & sortuita appell*mus, regere, di ex orantium U tis disponere. , aut potest , aut non potest. Si non potest;
quid igitur secit λ aut quo ii xc inutilis dea cui in suo regno nullum, imperium praesidere humanis casibus illam dicas, quae non eoa praζcipitare possit , non tener aut mutare Nisi forte non satis fluere possent rerum has vices, & velu ti naturae tometritas, absque ociosa hac de . cui ponter nomen atque invidi m , nihil relinquunt. Cur denique grat illi statuimust sortesque in hoc templo consulimus, prius nobis mino victimarum sumptu devin. Ehas Inscelix superstitio ςst, . si illic consumitur unde nihil metuas aut expectes. Sin putas acta ordinari casus humanos, qui alioquin erraNnt, & ex supplicum pietate distribui, jam Fortuna non est; modo hoc nomine cum vulgo intelligas numxu , quod res humanas non consilio, sed imprudentia sin Levolvi. Ut te paucis absolvam. Venisti Forrunam exoraturus; illi fecisti; denique litavisti. An res tuas existim a commodius esse casuras, quam si deam neglexisses Si cistimas; ergo Fortuna temeraria non est, quaς novit quib- indulgeri oporreat; nec inconsulte, sed ex merito saevit aut favet; id est, non est illa Fortuna quam populis facit. Sin inutilia credis haec sacra, cur supervacuo labore nihil profuturam pietatem his templis impendimus t At inquies in non venimus eam sortem Dd 1 muta.
450쪽
42o IOANNIs BARC II mutaturi quae nostris rebus decreta est; sed tantum quaesit ea sors accepturi oraculo. Si sic censes, certh fateris, jam Fortunam ergo scire quid te dii mulctaturi snt, quid etiam adjuturi. Cui consequitur, nihil in orbe temere, diisque improvisum aut neglectum contingere ; quod nec convenit cum populari illa fortuna. Vides ut fortunam sustuli, hospes , non illam quidem quam colo, sed quam imperiti constituunt, re quaecum summa illa mente convenire non potest quae omnia suo arbitrio constituit, quae naturam condidit; quae rebus causas dedit, easque perpetub abditissima ratione propagat. Neque enim si ignorant in tempestate media nautae , quis finis fluctibus, quis exitus vento; ideo Iovi certum non est , solvi ratem an servari statuerit. At nec dicas, frustra nos igitur supplicare Coelitibus; &,si jam olim Numini certa sunt omnia quae nobis eveniant, vanam fi re id quod futurum est deprecantis orationem. Absit hcee in deos contumelia, quos irrito aut ingrato labore nemo
sibi conciliat. Quippe Iupiter cum Orbi initium , & N
turae leges daret, clim seriem rerum, causasque & evem tus inter se connecteret, haud nescivit quid eues aliquando tua in eum pietate meriturus. Non sunt illi novae hae preces, quas hodie fundis, sed jam tum cognitae, elim de Orbe, de humano genere, de te ipso statueret. Tua igitur pietate, tuisque virtutibus mitescunt decreta; quae tunc in te seripsisset, absque his votis foret quorum in animo tuo religionem praevidit; eadem ratione, nec secura credat impietas nihil se saevitiae extorquere a diis iratis. Nam haec tela quet facinorosis imminent,non parasset ultor Deus; nisi quod nunc scelus patratur, jam tum futura turpitudine coegisset ad has iras illius aequitatem. Ea vis autem & scientia Iovis, quae ventura omnia,
1 D neessiera , fustra nos finiu- l prae sidit Deus, sed praevidet, quia fui caelitis in J Μalum aeeidie, non quin i rum est consecutive, nou eausaliter.