장음표시 사용
31쪽
Jhςυ Cust. versei Gentiles, in qVo ctam de aliis plurimis Desionibus, quae s. r s. tam s ussiris , quum a Gentilium pes Hophis agitari solent .
uberrime disputat , tum de Dcwonum natura sententiam suam exponit: & post pauca : Alius praeterea ejusdem liber adciemur Gentiles ad nos pervenit , quem ille confutationem inscripsi. Praeter hos libros es etiam alius de monarchia Dei, quam quidem non siluis auctoritate scrorum apud nos voluminum , sed Gemitivis etiam scriptorum testis viis asserit. ER ct alius I ber , cui titulum fecit P hes. Atius heis exereptoriam liber de anima, in qγο propo tis Puriis interrogationibus , quc ad urgumentuis illud pertinem, Gentili 'in P Isopborum assen semientius , quibus etiam fe edintradictumis , suamque de his tente tiam in alio opere prolaturum eme pollicetur . Libri quidem psaltes inscripti, & excerptorum de anima perierunt . At auditae contra Graecos Orationes , quae usilue nunc Justiuo inscribuntur , & de quibus hactenus egimus , eidem adjudicandae sint , ab aliquibus dubitatur; eo quod cum inscriptione , aut argumento librorum, quorum Eusebius meminit , convenire vix pollunt . In primis etenim Eusebius testatur, in altero adver- sus Gentiles libro Juilinum i iam de natura Daemonum senistentiam exponere λ alium vero consulat onis titulo insignitum futile , quae inscriptio orationum neutri aptari potest. Ast ut ab eruditis limo Justini Editore . aliisque adnotatum est , immerito ea de causa duae orationes illi abjudicarentur , cum fieri facillime potueri; , ut pri 1 , eaque brevissima adversus Graecos oratio , Eusebit diligentiam brevitate sua aufugerit, sicque eam inter Justiui opera praeterierit. Quod autem ad I Oug orem orationem spectat , quae nunc cohortatio ad Graecos inscribitur , alius omnino liber est ab eo , quem Eusebius eidem adscribit , ubi de natura Daemonum disserebat , quique inier deperditos numeratur: hanc ipsam cohortationem sub titulo consulatiouis , seu Elenchi designavit Eusebius ; nemo tamen ignorat, quan ta licentia in librorum inscriptionibus librarii uti sint: ac proinde nil mirum, si diversa nunc ejusdem occurrat inscriptio ,
eaque propter cum revera in argumento conveniat, uirus ide imque liber habendus est , sive consutationis , aut Elenchi titulo appelletur , sive ad Graecos cohortatio , ut Justini Editor , Til- Iemontius , aliique demonstrant. Librum ei iam de Monarchia, seu de singularitate Dei, quem Iustino tribuunt Eusebius , Hie ronymus, ac Photius, recentiorum nouuulli, an eidem inscri-
32쪽
bi debeat , dubitant, censentque librum ab Eusebio citatum , aut omnino diversum sui iste , aut saltem mutilum ad nos pervenisse ; eo quod eum sacris , profanisque testiinoniis resertum fuisse, Eusebius tradat: qui vero de Monarchia inscribitur, profanis tantum testimoniis constat . At dissicultas haec , quae ex Valesii lectione oritur , quaeque eruditos viros in eam sententiam traxit , omnino evanescit, si cum Iustini Editore sic Eusebium interpretemus: Ut alius liber de Monam ebis Dei, quem quidem non modo non ex sacris apud nos Scripturis , sed etiam ex lases Gentilium libris a ferit ; ita ut pro negatione sint ea verba non modo non ex sacris c., id est, quem non ex sacris libris , sed ex ipsis Gentilium libris. Cujus Iocutionis apud Grammaticos, & Oratores plura exempla occurrunt. Neque in toto operis exordio consilium , aut voluntas ulla deprehenditur sacrae Scriptura: Ethnicis objiciendae; quiu- immo profitetur, se Graecorum litteris tantum usurum: Hoc a rem non pigmentis Perborum exprimare , sed argumentis omnino
utar ex vetusta Graecorum bisoriae poes repetitis; ex quibus enim monumentis praeclari Amulacrorum estores hane plebi supersistionem instar legis imposuerunt , ex his edocebantur , uiuis ipfrum poetis desipere arguentur . Quid itaque mirum , si in
eo libro Scripturae testimoniis non utatur , cum id R in operis exordio promiserit 3 s. Nec Ethnicis tantum , aut Iudaeis operam suam Justinus contulit, immo & Haereticis , quos ab errore tum collaquiis , ut ipse testatur , cum etiam eruditis jscriptis revocare Curavit . Singulari tamen opere Mn cionein , qni Romae venena sua spargebat , aggressus est ; cujus elucubrationis non solum Irenaeus , Eusebius, Hieronymus, sed & idem Justinus in prima Apologia mentionem fecit: Ut etiam libera nobis compositus adversu omnes, quae unquam fuerunt hucrefer, quem librum vobis, s ita videtur , legendum trademus . Hi autem Iibri contra haereticos , sicuti S alii ab Eusebio, aliisque commemorati , hactenus desiderantur . De celeberrima vero ad Diognetum epistola , au Justino inscribendast, nec ne , inter Eruditos controvertitur . Illi siquidem ab Gnditissimis viris tribuitur : alii e contra , ob styli praecipue differentiam. ipsi abiudicant , quorum fere primus Tillemontius . Quare rem in incerto relinquendam censemus , non
tam ob Tillemontii conjecturas, quae facile solvi possent, sed .m. C ob
33쪽
18 HII TORI Rob veterum de ea silentium , & ob styli elegantiam , quae pauis Io floridior ibidem apparet , quam in ceteris Justini operibus. 6. Cujuscumque tamen ea epistola sit , nil ejusdem auctoritati detrahitur , cum antiquissimum sane eruditumque a ctorem habuerit, & inter pretiosiora antiqui talis monumenta recenseatur. in ea enim , quibus legibus , moribusque Fid les viverent , mirifice exponit idem Auctor , Diogneto rationem reddens, cur ipsi Gentilium idola non colerent , elli eamdem sere in Republica vivendi rationem sequerentur . Undoajebat: Christiani neque regi ne , neque fermone . negae politicis vitae institutis a ceteris odiminibus sunt disincti, in eo tantum a Gentilibus discrepantes , quod ii in patria velliti peregrini degebant , omnisque peregrina regio patria ei stem erat. Liberorum procreandorum causa uxores quidem ducebant ; haud tamen , Gentilium exemplo , foetus exponzbant : S cum ια. carne essent, non secundum carnem vivebant; in terra quippe degentes, in coelo quodammodo conversabantur.
7. Tandein ut semel omnia complectar, quod es in eorpore anima , hoc funt in Imri Gristiani , ait idem Auctor;
licut enim anima per omnia corporis membra diffusa est , de Christiani per Mundi civitates dispersi sunt . Habitat illa in corpore ,-sed non est e corpore: ita Christiani cum in Mundo habi sent , e Mundo non sunt. Invisibilis ipsa in visibili co Pore , tamquam in pi aesidio , est constituta : sc & hi singulatim cognoscuntur , dum in Mundo commorantur ; sed in viii bilis est divinus eorum cultus. O lit animam caro, & bellum in eam gerit , eo quod illicitis voluptatibus frui prohibeatur: sc Mundus Christianos persequitur , quoniam ita sius oblectamenta aspernantur. Sicut anima carnem amat, & membra , quae odio eamdem habent: ita Christiani in osores amorem conserunt . Hi quidem in Mundo , tamquam in clastodia detenti . Mundum conservant: sic & illa inclusa corpore , corpus ipsa vivificat. Et quantum illud cibo , ac potu male tractatur , COmel or fit anima : quemadmodum crescit Christianorum numerus, dum suppliciis crudeliter assciuntur. Quare post inulta de invidia eorumdem in passonibus tolerantia , non dides, inquit , feris objectos, ut abnegent Dominum , c, non diues non vides, quo plures, qui f*pticiis ausi iunt, tanto majorem aliorum numerum . Haec non videntur ab isomine fieri ; haec sunt Dei potextis , θας adventas ejus sunt indicia . Deinde ostendit,
34쪽
tam sero Filium Dei ad salvandos homines venire , eo quod oportebat . ut homines se Vita aeteri a indignos cognoscerent, nee in alio justificari pol se . Diogneto demum denuntiat, quanta ad eum ventura ellent bona , si Christi Fidem suscepisset. Hunc vero , inverisimile non est , eumdem sitisse , quem ob Pi.eturae & Philosophiae peritiam Marco Aurelio Imperatori acceptissimum scriptores perhibent.
8. De aliis opusculis Justino salso adscriptis , ut est
epistola ad Zenam , di Serenum , aut expositio rectae fidei, quaestiones , & responsiones ad Orthodoxos , aliae Christianorum ad Graecos, & vicissim Graecorum ad Christianos , Aristotelicorum dogmatum consutatio , aut si quod aliud opus ejus nomine circumfertur , nil ultra addimus ; ea etenim utpote
apocrypha a Justini Editore rejiciuntur , falsitatisque argumenta ibidem videri possunt. ς. His de Justini studiis, & operibus adnotatis, de ejusdem gestis pauca subnectimus. Eum Romae tunc temporis degi GR , Eusebius testatur ; Nam tu urbe Roma domicilium habebat . Ubinam vero habitaret , quidve ageret , idem narrat Justinus : Ego , inquit , prope rimum Martini e Udam ad Falneum cognomento Ninistinum hactenus ma i ; veni a reis in urbem Romam fecundo . Neque aliam quempiam con ventus Deum , nise ρ em dixi, cognosco ; ue s quis venire νο- Iuit , communicavi cum tuo veritatis doctrinuis . Unus ex iIIis , qui hum eo simul palli sunt, Euelpistus opinine , testatus est, se Justini jermones magna cum obluptate auripis. Quare& Praesectus ab ipsius discipulis quaerit γ Queis in locum conve
niunt , ct discipulor hos Insinus congreget ; & ad consessio
nis , ac martyrii socios iterum : An , inquit , Grisianos τοι fecit Insinus . Praedicandi autem munere a Deo sibi coinmisso tanto animi ardore, tantaque diligentia sungebatur, ut grandis peccati reum se in judicio suturum putaret , si docendi oblatam occasionem praetermisisset: Nostram manus es, inquiebat , ut vitae ct doctrinae nostrae in triendae copiam omnibus faciamur, ne pro iis qui res nostras sibi videntur ignorare ,
rurnam eorum, quae coecutientes peccaverint, ipsi debeamus. Eadem de se ipso testatur in Dialogo cum Triphone . Tanta Por xo illi erat in docendo charitas , & patientia, ut nulla ho minum importunitas , ct Procacitas eum retardaret, aut Pe Ticula deterrerent, ut ex ejusdem verbis colligitur : Atque
35쪽
Ja,0 Cun. quidem dixi, quia ita sum obsectus animo, ut nihil pro D,
λ9. 1 f. dixerim, tu quo aliud curem, quum ut Perum dicuis , neminem revertiturus , etiams e vestio discerpi a vobis oporteat; Sed de his hactenus.
Amo:il Λἰ pr. IO. Et si plura hoc anno Antoninum gestisse , eaque praeclara gesta. clara, narrent historici; in iis tamen exponendis diu non immorabimur , atque adnotare suiliciet , eum Urbem , & Orbem quodammodo aedificiis plurimis exornasse , eximiaque muta ficientia , tum Romanos, cum ceteros imperii subditos subleva
se quibus plura apud Capitolinum videri pollunt. IESU CHRISTI A M. I 6. PII PAPAE s.
I. IIorvin Consuli in insigne monumentum extat in I scriptione Graeca , quae latine sic sonat:
SACER ORDO PERNISTARUM . ROMAE DEI SOLIS, MAGNI SERAPIDIS , ET DEORUM UENERANDORUU, HONORARUNT EMBEM PROPHETAM, PATREM PRRSCRIPTI ORDINIS, STEMMATE MARMOREO , QUOD POSITUΜ EST IN DOMO PERNISTARUM, PRIDIE NONARUM MAII , QUE EST SECUNDUM ALEXANDRINOS PACHON XI., SUB CURATORE METELLIO AMPLA SENIORE, SEXTO ERUCIO CLARO II.,
ET ENEO CLAUDIO sEvERO CONSULIBUS . . Tjus inscriptionis occasione adnotat Baronius , quod dum Romani christianae iniensi Religioni, eam per querentur , utpote M'. R qui in lardibus erant magis sordescerent , novis superstitio- m. o. i. r. nibus implicabantur, Serapidem scilicet, aliosque AEgypt torum Deos Proiano cultu venerantes. Serapidis quidem , & Isidis, μ' fgyptiorumque Numinum religio saepe Romae vetita suerat , et. In nriri ut Dio, Tacitus, dc Suetonius habent ; quin Tiberius AEgy-
36쪽
st Ios sacerdotes Rom. e commorantes crucis etiam supplicio 3t,b Cit,. assecit. Isidis Templum diruit, statuamque in Tiberim mergi iniustit . At AEgyptiorum Sacra saepe Roma pulsa , saepe restituebantur, ita ut & Emben Serapidis Propheta , idest Sacerdos , insigni monumento, seu marmoreo simulacro hisce Consuli biis donatus fuerit .
r. Filiam ex Faustina habuit hoc anno Marcus Aurelius, Mareus Aure cui Lucillae nomen impositum est; quo etiam novis honoribus itus Imperio est audius, tribcinitia scilicet notestate , is que Imperio Procon- P ς ui Hara extra orbem, addito Iure fiuntae resutionis , ait Capit in os ibi. solinus , idest ut quinquies relationem in Senatu CXtra Consu- Mare. cap. 6.
latum facere ponet . Quid autem Tribunitia potestate , & Proconsulari Imperio tributum sit, non satis constat , de quibus plura apud Pagium , de Norisium videri poisunt . Saeculares M. ad biseetiam Ludos hoc anno Antoninum celebrasse eruditorum plu- μ' rimi, Victoris Aurelii auctoritate, contendunt. Pagius tamen ἰά ob Censorini ea de re silentium neSat , in quibus immorari r 9. xo. rinstituti nostri ratio non patitur . E - IESU CHRISTI Av. I 48. PII PAP.T I.
I. Inter caetera Antonini Imperatoris praeclare gesta, il- De Anton; ut Iud non est praetereundum , bonas artes amplificare eum stu- S
duisse ; qua de cauta Rhetoricis , & Philosophis per Imperii μ' 'Romani provincias constitutis, honores, & stipendia contulit, Ahis ...u vel auxit : juris etiam contuli is celeberrimis Vinidio Vero, D. ras. Salvio Valente , Volusio Mesiano , Ulpio Marcello , & Jabo- leno , quorum responsa in Digestis leguntur , in jure dicendo
utebatur . Quantae autem mansuetudinis esset , hoc unico a gumenio constat ; quod o muli domum anno Isa. Consulis ii gressus, cum porphyreticas columnas vidit Iet, adintransque inter
37쪽
optimis Prii cipibus magis, quam sub improbis vexati. Ursi t m. 2.
Loeales persecutiones contra ChrIstianos exci
11 Ηrs Tollia interrogallat , unde eas habuisset I Omulus respondit : Cum in domum alienam veneris, mutus . Ο furdus esio , patienter tulit . Sed haec de Antonini gestis ad launc annum di. xille sussciat. JESU CHRISTI u. I 49. PII PAPAE 3.
ANTONINI IMPERATORIS IZ. Coss. SER. SCIPIONE ORPHITO , ET Q. NONIO PRIsco . OLYMP. 232. ΛN. I. URBIS AN . 9 2.
I. De Justini Apologia prima anno sequenti acturi, de
ejus scribend. e causa nunc inquirimus , quam non aliunde habu ille constat, nisi ex infelicii lino Christianorum statu , cum scilicet a Magistratio us Provinciarum , & concivibus ubique vexarentur. Nec mirum sub optimis Principibus , inter quos merito Antoninus recensetur, Christianos publico, privatoque odio fuisse instetatos. Ut etenim Eminentissimus Ursius adno lavit , primo Ecclesiae seculo christiana ReIigio tamquam J daicae surculus , aut secta habebatur ; cumque h. ec Romanis legibus permissa esset , hinc Christiani sub Judaismo quodammodo latentes securi aliquandiu vixerunt ; nec gravem passi sunt persecutionem , nisi ab ini piissimis tyrannis , quales Nero , & Domitianus fuerunt . At temporis progressu , cum ubiaque Evangelica fulgeret lux , & ad Ecclesiam undequaque con suerent populi cujuscii inque generis , & conditionis , alque avitam Religionem Christi Ecclesia delere videretur ; tunc quique Imperatores, quibus Se Respublica cordi erat . di antiqua Religio , sine qua illam vigere , aut stare minime posse opinaban tur , ut christiana Religio veluti Reipublicae pestis destrueretur , nihil inexperium reliquerunt. Novis enim aut in ipsam vulgatis edictis, aut saltem provinciarum Praesidibus , Idolorum sacerdotibus , aliisque Christiani nominis adversariis, data in Christianos laeviendi licentia, ab Orbe eam Romano exter minare conati sunt. Σ. Sed ad Antoninum Imperatorem , unde digressa est , oratio redeat ; qui etsi inter Ecclesiae persecutores non recen statur , plurimas tamen locales persecutiones sub ipso in Christianos excitatas sui ite , scimus; quod adeo certum est, ut &Dod Mellus, qui easdem , ct numero , & seritate minuere pro viribus tentavit, id ipsum fateri cogatur . Nec a vero abest,
38쪽
annuente saltem , si non impellente eodem Antonino , Fideles fuisse vcxatos; nam non in Provinciis tantum , sed &Romae quandoque persecutio viguit . Nec mirum i nam Antoninus Deos suos tanta prosequebatur veneratioue . ut teste C pitolino , eis continuo ipsemet sacrificaret, ne iam qIideis die per Vicarios, nisi teger ; hinc facile fiebat , ut cl. . stialaa: Religionis assecias odi siet. Ubi autem eae persecutiones saevierint, aut quousque invaluerint , etsi de omnibus non constet; constat tamen plurimis in locis easdem extitisse , ut Romae , Samariae , vicinisque in regionibus , quemadmodum ex Justini Apologia , & Dialogo cum Triphone patet: in Asia etiam aliisque Iocis , ut ex Antonini rescripto ad commune Asiae , & eiusdem epistolis ad cipitates datas , nominati,n vero ad Larigeos , ad ratis Ionicenses , ad Athenienses , ad unioersos denique Graecor , ut ex Melitonis Apologia refert Eiisebius ; quam genera- Iem quodammodo fuisse , indicat Justinus , dum in Dialogo Cum Triphone ait : In toto δάιndo nemini Christianorum pi-
vere permistitur . Eas autem ad Christianorum caedes usque procellisse , certissimis evincitur argumentis . In primis hoc idem Imperator in rescripto ad commune Asiae testatur: DChristandis expellitis , O ad monem urique perargetis . Sed &Justinus diseriis verbis idipsum tradit in sua Apologia ad Antoninum : Propter cons laneis torquetis causa non judicata ,
supplicia infertis ; & post multa : Ad in istionem vestruis CZristianos nor ese profitem Vr . cum quidem mortis juppi, ciuis professis propositum scisinus . Si enim. humanum expectaremus Regnum , inficiaremur utique , ne occideremur .... per jibenter Grinum confitemis , mortem quoque udimus, od μον tem rapimur. Haec insuper Imperatoris auctoritate , aut conniventia facta fuisse , patet ex Apologiae conclusione , ubi sic Beatus Martyr Pium interpellat : Neque ita contra eοI, qui
nihil per injuriam iniqui a ferunt , perinde arque adversus hoses supplicium capitis flatuite . Illud aureis possis praedicimus, vos minime evaseras et futurum Dei judicinis , si in Θue inuequitate perduraveritis. Et de earumdem persecutionum acerbitare in Dialogo cum Triphone h. ec iterum Justinus : Guod namque dum gladio percutimur , ct in Crucem agimur , in bestis objicimur, o vinculis, igne , ct tormentIs aliis omni-bra plectimur , ct exeruciam r , a prosissione visera non disdidumui , fatis consat. Tandem Christianis infaustum fuit se Antonini
39쪽
14 HIs TORI Atonini Imperium docet vetus inscriptio ex Calixti Cae miterio eruta , quae Alexandri Martyris Epitaphium exhibet his verbis:
ALEXANDER MORTUUS NON EST, SED UIUIT SUPER ASTRA. ; ET CORPUS IN HOC TUMULO QUIESCIT.vITAM EXPLEVIT CUM ANTONINO IMPER. QUI UBI MULTUM BENEFICII ANTEVENIRE PREUIDERET , PRO GRATIA ODIUM REDDIT r. GENUA ENIM FLECTENS VERO DEO SACRIFICRTURUsi AD SUPPLICIA DUCITUR. o TEMPORA INFAUSTA QUIBUS INTER SACRA, ET vΟTRNE IN CAVERNIS QUIDEM SALVARI POSSIMUS lQUID MISERIUS UITA SED QUID MISERIUS MORTE CUM AB AMICIS, ET PARENTIBUS SEPELIRI NEQUERNT. TANDEM IN COELO CORUSCAT. Eousque itaque hac tetate Romae persecutio efferbuerat, ut nequidem in cavernis tuti essent Christiani, neque post martyria eosdem .sepultura donari liceret . Quo unico Alexandri Martyris exemplo constat , fallo scripsisse Dodωellum , nullos alios , praeter a Iustino memoratos , sub Antonino Martyrium subiisse ; nam quae hactenus de eadem persecutione adnotavimus. satis evincunt , eorumdem quamplurimos fuisse , etsi eorum gesta perierint, aut nomina ignoremus .
IESU CHRISTI u. Iso. PII PAPAE 9.
ANTONisi IMPERATORIS II. Coss. GALLICANO , ET UETERE . De Iustini OLYMPIAD. 232. AN. 2. URBIS AN. 9 3. Apologia pri-
I. Duas pro Christiana Fide Apologias concinnasse Iu- ..ti stinum Martyrem, easque Imperatoribus obtulisse, disertis ve
P aes Ia Iti'. bis testatur Eusebius: an ambae adhuc extent, nonnulli dubi- Ditem is tum tant , atque unam tantum , Iongiorem scilicet superesse , . y tradunt . Quae hodie secunda inscribitur tanquam primae praesa Mes s. is Ebia tionem hZbent: alteram vero deperditam , aut nunquam vul-feb. M.A. to. gatam Jasu CuR.
40쪽
gatam sui me afferunt . Figmenta tamen haec sunt eruditis viris indigna , ac prorsus reficienda . Utraque etenim adhuc Apologia superest , longior scilicet , & brevior: quarum primam Antonino , filiisque inscripsit Justiuus ; alteram vero Marco ,& Lucio , ut ex earum inscriptionibus patet. Sed & Eusebius de secunda Apologia loquens , insignem locum recitat de Crescente Plii losopho , qui in secunda quoque Apologia legitur: unde eamdem esse ab Elisebio citatam , dubitari non potest , ut cuique locum consulenti patebit. a. Apologiam primam , seu longiorem anno I o. circiter Imperatoribus oblatam fuisse , cruditorum quainplurimi tradunt e tardius alii id contigisse scribunt , scilicet circa a uirilia Iso. , quorum sententi ae subscribimus . Primi quidem Eusebiani Chronici auetoritate innituntur , ubi a uno i o. Justinusita primam Apologiam obtulisse legitur : addunt otiam , si circa annum Iso. ea indem vulgasset , quo tempore Verisi mus taesarea dignitate decoratus iam fuerat : ejusmodi titulo procul dubio euin exornaitat, qui tu Apologiae inscripti. ne desideratur. Tanti tamen haec non sunt , ut litem dirim re possint . In primis enim , quod au auetoritatem Chronici Eusebiani attinet, adnotari potest , illud interpolatum ad nos transiisse, unde ejus auctoritas facile nutat ; cum praesertim idem Eusebius in historia non obscure innuat , Marcionis haere-sm , de qua Iustinus bis in Apologia sua meminit, circa annum I 4o. ortum habui me. Cumque Justinus Apologiam vulgaverit eo tempore , quo Marcionis haeresis ubique dii fusa erat; hinc sequitur . nullatenus circa annum I o. , sed potius aliquot post annos , & circa annum Iso. eamdem edidit te. Quod ad alterum spectat , Cassiaris scilicet titulum in Apologiae inscriptione desiderari, qui Uerissimo debebatur , dicimus vel Jui Uno, vel Librariorum injuria excidiise ; vel etiam ubi legitur:
Antonino Pis Augoso Caesari, 'ris' o filio , legendum esse Antonino Pio Angusu , ct Caesari V risono sis ; quam
Iectionem veriorem esse nonnulli contendunt.
3. At ad ipsam Apologiam nunc oratio dilabitur , cinius hoc est exordium : Imperestori Tito Assilio Hadriano Pio Au
iis , Pii autem adoptivo dominae Amatori , sacroqne Senatui, ct universo Populo Romano , pro iis , qui ex omni homin- ge nere vocati prHer quam odio habentur, c pexamur , Iulii-