장음표시 사용
81쪽
66 HIs TORIA Jasu Crist. nusquam hostes vidisset, toto quadriennio Antiochiae inter de-AN. I s. licias exacto. Marcomannia I s. Parthico bello nondum absoluto , aliud gravius exo
. . iiii ημ' tum , teste Capitolino : Dam Parthicum bellum geritis,sti, qrassaius . nsitum es Murcowsulcum , quod diu eorum , qui aderant, Cutitii. I, orte suspensum est, ut sinito jam Orientiati bello Agarcoman-M rcs c. 1 I. nicum agi posset. Per id etiam temporis dira pestis Romanum Orbem invasit, quam ex Oriente Verus Romam detulerat. Ex Marcellino enim habetur, quod cum Seleucia per Duces Veri expugnata esset,& avulsum sedibus simuIacruin Apollinis , pe latumque Romam in .Ede Apollinis Palatini Antistites Iocassent ; incensa postea civitate , tunc Milites Fanum perscrutantes, ac foramen angustum invenientes, vix illud reserarunt, ut pretiosum aliquid deprehenderent, ex aditu quodam Chaldae rum arcanis concluso labes primordialis prosiluit , quae , insa-Ma celi nabilium vi concepta morborum , ab ipsis Persarum finibus ad ηοῖ V' usque Rhenum , & Gallias cuncta contagiis polluit, & necibus. JESU CHRISTI Au. Is . AMICETI PAPAE II.
Ptolomae ,Lu- I. Persecutionem, quae Asianas exagitavit Ecclesias , S us liorum' Polycarpum , aliosque Martyres fecit , Romae quoque saevitise
auctor est Iustinus in Apologia secunda, ubi etiam plurimos,
'ur. H IN 'I certantes martyrio obierunt, commemorat . In Mulier a V . iis c ii .. .am meminit mulieris , quae cum viro degebat
ς uiat- - imen tu, an i, intemperans de ipsa prius e sed postquam Chris: cli .itain ipsa cognovit, ad meliorem frugem se recepit, viro ut similiter se se colligeret persuadere conata est , Christianam illi doctrinam exponens , & sutura his , qui libidinose , ac praeter rectam rationem vixerint , in aeterno igne supplicia denuntians. Cum vero nihil omnino exhortationibus , aut exemplo proficeret , ab eodem discedere destinaverat; suorum tamen consilia secuta , aliquandiu cum eo perseveravit, usquedum is Alexandriam prosectus in omni libidinum coeno se se voIutavit: quare uxor his auditis , verita ne sceleruin ejus particeps fieret, si in conjugio manens, vitae, actori consors esset, missio repudii libello , ab eo discessit. Hac
82쪽
itaque de causa maritus ira incensus, qui potius Iaetari debebat, quod quae olim cum servis , ct mercenariis vino dedita, omne vitiorum genus perpetrabat, ab hujusmodi sceleribus tandem a horreret , eam apud Imperatorem , quod Christiana esset, accinsavit. At ipsa libello Imperatori delato responsuram se accusationi promisit, simulque postulavit , ut prius sibi domui suae prospicere liceret: quo vir spe sua frustratus, cum adversus uxorem ultra agere non possiet, in Ptoloinaeum quemdam , qui mulieris in re christiana magister fuerat, impetum convertit, totamque hilem evomuit. Idcirco Centurioni cuidam persuasit, ut Pto- Iomaeum tamquam Christianum in carcere conjiceret, qui postmodum coram Urbico adductiis, ac interrogatus, cum Christi Fidem libere prosemus esset , ad supplicium adductus cst. Quo quidem judicio , utpote a ratione penitus alieno , commotus quidam Lucius, qui & ipse Christianus erat , Urbicum compellavit, cur homini nec adulterii reo, nec laomicidae , nec ullius maleficii convicto, sed Christianum soluminodo se esse profitenti, paenam irrogaverit: Non ut decet, inquiens , pium Imperatorem, nec ut PhilosopH- ω saris sitium, nectit scrofanctum Senatum , iudicas Urbice. Ille vero cum Lucium interpellasset , an ex istiusmodi hominum esstet genere, ejusque confessionem audiiset, ipsum quoque abripi, & ad supplicium duci mandavit . Similiter & tertius alius superve- .niens damnatus est. Haec Iustinus , qui eodem loco subdit, non Romae tantum, sed ubique Terrarum Christianos eousque vexatos fui me , ut quoties quispiam sola Fidei consessone facta deIatus esset , statim morti addiceretur , justam in Christianorum nomine causam Iudicibus se se habere existimantibus.
Σ. Quamobrem Justinus, qui pro Christi Fide dii ha
ctenus labores si istinuerat, quique Antonino Imperatori Apologiarn obtulerat, ossicii sui esse duxit, iterum pro eadem Christiana religione in certamen descendere, ac secundam Apologiam Imperatoribus offerre : quam etsi Antonino oblatam eruditi viri existiment , ii pracipue, qui justiniam sub eodem Imperatore passum fuisse tradunt ; Marco tamen Aurelio delatam veteres testantur. Iustinus, ait Eusebius eum
auerum librum , Fidei nostrae defensone Imperatoribus sempra memoratis Olautisset , idest Marco , & Vero facta mandino exornatus es. Eusebio consentit Hieronymus : JUID
83쪽
68 HIs TORIA Jasu Cust. πιι pro Religione Chrisi plurimum laborapit, in tantum ut A M. 36 . Autonino νον- Pio , ct Hiis ejus librum duret , in alium urer. O Viri tib in ficetisribus ejusdem Autonini A1. Antonino , L.
3πηυι ηJudi'. Co-modo. Eusebii autem , Hieronyinique testimonium eo gravius est , quod eam Apologi nn integram habuerint, non vinro mutilam : unde in titulo Marci Aurelii, & Lucii Veri nomina eos legisse vix dubitamus.
3. Quo tempore perbrevem hanc Apologiam Impera toribus Justinus obtulit, Crescentis in eum odia servebant. Hunc Justinus, publica invicem disputatione habita, obmutescere coegerat ; idque per Urbem eo usque vulgatum fuerat, ut non dubitaret Justinus ad Imperatorum etiam aures perve nille. Sciens vero cynicum Philosophum acceptam cladc aia victoris sanguine expiaturum , eadem Apologia mortem jaim jam sibi, ex Crescentis insidiis , instare praedixit . Ego etiam, inquiens , expecto , at ab eorum , qtios dixi, aliquo insidiis appetor , ct ad stipitem Uriar, aut certe ob iudi strepitus , ct osentationis amatore Crescente . Neque enim Philinopes appe latione dignus es ; quippe qui de nobis ea publice testetur,
Frac prorsus ignorat, cum Atheos, & impios Christianos else ad gratiam , & voIuptatem plebeculae diceret. Rerum etiam Christianarum ignarissimum fuisse vel ipsa experientia Iustinus didicerat ; nonnullis enim interrogationibus propositis, nihil
ipsum revera scire deprehenderat r ac propterea , ut magis. magisque veritas elucesceret , simulque compertum evaderet, non cum Philosopho , sed potius cum opinionum amatore disputationem suille initam , iterum se cum eo congredi paratum esse profitebatur . Eusebius vero id ipsum retractans ,
iisdeω ι emporibus , inquit, Insinus fraude , ct mactinationibus crescentis milosophi, qui pipendi rationem prorsus convenientem , ac respondentem Cynicae appellationi aemulabatur. tabem cum dissutans audientibus plurimis conouisu , tandem p. tutis illius , quam praedicaverat , praemium mart)rio consecutus es . 4, Crescentis Cynici corruptos mores Tatianus his coloribus in sua ad Graecos oratione mirifice describit : Ceterum pos , qui haec non perspicitis, a nobis , qui perspicimus, discite . sui mortem a vobis contemni , in animum nibit extra se quaerentem exerceri dicitis . Vesri enim Philosephi tun- tum abant ab hoc studio , ut quotannis nonnulli a Romano vi Re e Di stired by
84쪽
. ECCLESIAsTICA. 69Rege sexcentos aureos accipiant , nullam ad rem utilem , sed ne grviis barbum premigum gerunt . Crescens quidem ille, qui in magna Urbe nidum postuerat , puerorum amore superabat
omnes , ct omnino pecuniar jladio attentus erat. Mortem etiam Contemnendam et se plenis buccis praedicabat , eam tamen , t aibquam malorum maximum , Justino primum , deinde sibi, inquit Tatianus, inierre conatus est , eo quod Hailosophos gulae & fraudis argueret. Haec de Crescenie Cynico: de ceteris vero ejusdem sectae Philosophis , seu potius imposioribus, post plurima haec ad rem addit : alid magnum , ae mirabile facirent uphd vos Phthsephi Z Altera, humerum negligunt, plarimam demittunt comam, barbam alunt, ungues ferinos circumferrent , ac nullius quideω sese dicunt egere 3 Sed tumen Protei more , α riurio indigent propter perum , textore propter desiem , leuario propter baculum , dioitibus propter inglupiem , ct coquo l O G-nis aemulator, homo Deum ignoras, ud belluarum imitationem declinas , qui phMioe clamas , non Me quadam hominis haud egeni considentia , ulcisceris te ipse, ae nise σι cipias , comviciaris , tibique si ars lucrandi phis ophia .
s. Cum itaque a Crescente , aliisque hujuscemodi caninae phi Iosophiae sectatoribus calumniis appeteretur Ecclesia , Illa sinus exposita Apologiae scribendae causa, plura deinde in ejusdem de sensionem congerit: cumque Christianis , qui se ultro fidei causa morti offerebant , a Gentilibus aliquando diceretur :Omnes igitur morte vobis ipsi illata jam nunc abite ad Deum, nec nobis negotia succisite , ut ex Tertulliano scimus , quemdam Proconsulem dixit Ie ; pluri hiis idcirco probat, Christianis licitum non esse stibi mortem inferre ; tum de eorumdem constantia in subeundo martyrio disserit. Tandem quid eadem Apologia petat, his verbis testatur : Vos autem hac prece ora I , ut
hune libellum subscribentes, quod vobis placet, promulgetis, ut
Geteris nosrae res innotescant , ac homines ad harum reruis cognitionem perveniant, in erroribus, ct optimarum rerum ignoratione levari pusint; sed & alia plurima ibidem refert , ut
Christianos eorum criminum , quibus passim infamabantur, nemtiquam reos esse demonstret: quin etiam eorum institiata omni philosophia sublimiora elle manifestissime probat . Sin minus saltem , ut Sotadeis , Philenideis , Saltatoriis , & Epicureis , Ee aliis ejusmodi poeticis institutionibus ac fabulis sinii-Ita crederent, hortatur , quae in scenam producta spectare , &
85쪽
ct seq. o HIs TORIA scripta Iegere omnibus licet : quare ut justu in tandem de his judicium serant , etiam atque etiam rogat . 6. Hactenus de his Iustinus , qui non multo post , uti praedixerat , Martyrii coronam adeptus , sociis adjungi meruit . Horum omnium acta supersunt adhuc , eaque sincera , ac fide dignissima, quidquid in contrarium nonnulli asserant, levistinis conjecturis innixi; inter quos Bamagius , etsi adH- iam antiquitatem eadem Acta spirare fateatur . Alii vero . quamvis ea genuina habuerint , alterius tamen justini essie somniarunt . qDorum primus , & sortasse solus. Papebroclitus, qui Justinum Philosophum , veneno clam propinato , obiit se tradit; quam quidem opinionem , seu verius Purum , Putum que figmentum , copiose eruditoque consutat Ruinartius in praefatione iisdem actis praefixa . Nobis satis erit adnotare , veteres uno ore tradidisse, Justinum Philosophu in pro Christi fide sanguinem fud ille . Ita Eusebius e accusatus a Crescente , δε- ero maruris exornatus es; quod & tertio repetit eodem ca
pite . Hieronymus etiam de eodem : pro Christo sanguinem fudit. Epiphanius de Iustino , perfectis am, inquit , coronam adeptus es Romae ivb Rusico Praefecto : non ergo per insidias,
Propinato veneno, interemptus est ; sed sententia Praefecti gladio perculsus . Eadem testatur Sophronius in epistola Synodica apud Pholium : qua legitur Jusinus Agar0rii janguine Philo-yophiam confirmat . 7. Nunc ad acta fide , scituque dignissima venimus , in quibus post brevem praefationem haec narramur : Comprehens
Jusinus , ct qui cum eo erant, adducti sunt ad Roinae Praefectum Rusicum nomine . tibus ante tribunal consitutis, Ru sicut Praeses dixit Jusino : Age esu Diis obediens , O Imperatoris edictis . fui autem Iustinus respondit : Nemo unq Vam reprehendi, aut condemnari poterit, qui Salvatoris nostri Je Christi praeceptis obedierit. Tum Rusicus Praefectus: In cus finam inquit eruditionis ae disciplinarum genere perfaris eui Ju- sinus : Omnium disciplinarum genus Lycere conatus fum , om nemque eraditionem expertus . Asremo vero Grisianorum dissiplinae adhaesi . quamvis ilia mu placeat, qui fuliae opinionis errore ducuntur. Tum Rusicus dixit: Illa ne Miserrime eruditisne delectaris Maxime inquit Iustinus , quoniam recto cum demate Christianos ipsos sequor. At Praefectus: suulenam es
86쪽
ni homines cum pietate ferraremus, hoe es , ut Denm unum exhilimeinus , fuctorem atque Creatorem omnium , quae Pidentur , quaeque corporeis oculis non cernuntur, ct Dominum Je in Christum , Dei Filium confiteamur olim a Prophetis praenuntiatum, qui ct humani generis judex penitirus es: cujus tamen dignitatem & ossicia cum se , utpote imbecillum & imperitum , digna non posse oratione prosequi fateretur , id totum ad PrOphetas remisit. Post haec Praesecto quaerenti, quo in loco comvenirent Christiani, respondit Justimis, non omnes in unum, sed unumquemque eo , quo vellet , convenire ; cum Christianorum Deus, utpote invisibilis, ac immensus, coelum & te ram impleret, atque ubique a Fidelibus adoraretur. Sed iterum interrogatus , in quem locum discipulos congregaret,
Ego, subdidit, prope Domum Martini eri diam ad Balneuis cognomento ZMistinum hactentis mons. Veni cmeis in urbem Romam secundo , neque otium quempiam locum , nisi quem dyxi , cognosco . Ac si quis ad me venire voluit , communicapicum tuo veritatis doctrinam . Ergo Christianus es tu Z inquit
Rusticus. At Insinus: Maxime Christianus ego sum .
8. Iustini in consessione, & Martyrio socii fuerunt , Charitori, Euelpistus, Hierax , Paron , I iberianus, Charitena mulier , quos Praeseditis his verbis interrogavit : An tu , ad
Charitonem ait, Christianus es ; cui ille, Christianus σοίω Deo ipse juvante . umaesipit Rusicus a Charitena muliere , num ct ipse Christi em sequeretur , cui respondit illa , se quoque , Deo dante, Chrisianam esse . Tunc Rusicus dixit Eoo risu: tu pero quisnam es Z ui respondit: Servus quidem Cinjurii suis ; sed Christianus a Christi ipso libertate donatus , in istius benescio , atque gratia Gydem spei , cuius isi quorvi ei, particeps factus. As Me Praefectus quaesipit ab Hier ce , num ct ipse Chrisianus est . Cui Hierax dixit : Certe
Christianus, in ego jum ; eumdem enim Deum cois , atque ado
ro . An , inquit Praeferus , Chrisianos vos fecit Iustinus Z ego inquit Hierax, ct fui , ct ero Chrisianus . Stans autem Non dixit: Ego quoque sum Chrisianus. Et quisnam , inquit Praefectus , te docuit Respondit ille : A parentibus bonum hanc confessionem accepi. As hune Gelpisus dixit: ct Ego J sint quideis sermones magna eum voluptate audiebam ; sed sparentibus tamen ct ipse Chrisianum esse didici . Tunc Praefectui et D ubinam parentes tui fiant i in Cappadocia, inquit
87쪽
AN. I 67. Iterum Comi essores inter rogat Praeie
elpi i. uuae ii Praefectus ab Hierace , ubinam gentiam Usnt ejus parentes, cui respondit Hiero : Herus Pater noster Chrisus es, in Mater Ades , qua in ibum credimui: terreni vero purentes mei mortui funt. Caeterum ego ab Iconio Phlogia obstractus hue seni. Quae it Praefectus a Liberiano quiduam G ipse diceres , num Christianus esset , atque in deos impius. Et ego i nil Grisianus Dis ; eois enim ct adoro flum Deum Perum. . His Christi fidem Iibere confitentibus , ad Justinum iterum Praefectus rediit, cui & dixit: Si a Capite per totum corpus flagellis caesus fueris , per afum ne habes fore ut in - Dis ascendas 3 cui Iustinus , nero , inquit, me bubitorum , quod habent, qui Christi dogmata jervaverint, A baec ipsa , ρ- dicis, perpessus fuero . Quare Praefectus : Ergo fisurum optuaris , ut in Caelos ascendas , mercedem aliquam recepturus ξ Non opinor , inquit Jusinus , Ied scio ,-hoc tam certum habeo , ut nihil dubitem: quae cum aegre ferret Praesedius , omnes simul hortatus est , ut prompto animo Diis sacrificarent , gravissi-ina minatus supplicia , si recusassent . Cui Iustinus, id quidem se in votis habere respondit, perpeti scilicet propter Dominum nostrum Jesum Christum cruciatus, ac salvari: idemque ceteri Consellares testati, una voce addiderunt et Facito , quod Pis ,
nos enim Christiani fumus , ct Idolis non fucrificamus. Haec audiens Praeficus tulem ferientium pronunciapit : Q i Diis facrimare , c, Imperatoris edicto parere noluerim , sagello
caesi ud capitulem paenum abducamur, quemadmodum leges principitini. Duque Sancti Mari res Deum cullaudantes , ad con
funum locum perceri , post verbera , jecuri percussi sunt , in Alvatoris conspone maribrium consumarunt. Pus haec qui dam Fideles clam is rum corpora fusesertim , ct in loco idoneo tua condiderunt, cooperiante gratia Domini nosri Iesu Grysi, cui gloria in saeculia Saeculorum . Hactenus Justini , & Sociorum Acta , quae utpote antiqua , ac pietatem legentibus spirantia summopere existimanda simi. Eorum vero memoria die I 3. Aprilis Martyrologio Romano recolitur. Io. Non solum Martyrio, sed & scriptis aeternitati nomen suum commendavit Justinus ; de quibus Eusebius et Hic vir plurima ingenii set , doctrinaeque , ct intenti in res divinas sudii mon2menta nobis reliquit , plena multiplicis utilita tis . Ex quibus ea, quae ad notitiam nostrum perpenerunt, ii
88쪽
talis fuis designasse tamenti , discendi sudiosos ad ilia reiicie
mus. Duas scilicet Apologias, primam Antonino Pio, ac Se natui Romano inscriptam , Antonino alteram , idest Marco Aurelio : duos adversus Gentiles Iibros, quos sequitur tertius de Monarchia, deinde liber Psaltes didius , aIter vero excerpto rum de Anima , postmodum Dialogus cum Triphone : tum de Ceteris generatim , extant, inquit, ct alia complura ejusdem
Opustula penes multos fidei nostrae eultores . Ranti porro asi-mati sunt etiam a veteribus litius libri, ut Irenaeus ejus te moniis interdum utatur . Nam ct in libro 4. eontra haereses haec habet : Praeclare . . . a Jusino dic tam es in libro adversus Marrionem: Ne ipsi quidem Domino , uit , crediturus essem ,s alium Deum praedicaret , quam Mundi Conditorem . Et iu uinto ejusdem operis libro: recte Jusinus dixit, Satanam ante Adventum Domini nunquam ausum fuisse impie loqui adver-fus Deum ; quippe qui damnationem Dam nondum liquido eo-gnovisset. Atque Bare necessurio a nobis dicta Ant, ut discendi
sudis ad libros ejus accurate pervolvendos incitentur . Hactenus de Iustini Elucubrationibus Eusebius , qui uibrum contra omnes haereses praeteriit, cujus ipse in sua Apologia prima meminit ue tum etiam alterum contra Marcionem , si libro singulari ejusdem haeresim suit insectatus , quod adhuc in obscuro est . Celeberrima quoque ad Diognetum epistola ab eruditis plurimis Justino adscribitur , de qua jam supra egimus . Sed & alia multa opuscula eidem tribuuntur . quae utpote dubia ab ejus Editore rejiciuntur; de quibus plura ibidem videri possunt. Ira De Iustini Scripolis illud adhuc adnotandum superest , ea naevis aliquot aspersa esse , falsisque opinionibus: cujusmodi sunt , quae tradit de Sanctorum dilata beatitudine post ultimum Christi adventum , de millenario in terris Sanctorum Regno , de Apostatarum AngeIorum cum mulieribus commixtione , de alia his similia . Hi autem Justini naevi,
aut , si mavis etiam , errores in quaestionibus adhuc ipsius aetate obscuris , tales , tantique non sunt , ut ea de causa flocci facienda sit ejus auctoritas ; cum ea tradat , quae com muni SS. Patrum sententia probantur . Quare pessima usi sunt argumentatione Barheyracus, ct Dalleus , qui, ut traditionis vim minuerent, Iustini, aliorumque Patruin naevos dum adnotant, eo uise exagerant, ut nullam iis fidem habendam esse insinueuir quae sane quam absurda sint, nemo non videt.
89쪽
4 His T RIA Quis etenim aut Patrum , aut Scriptorum c si Canonicos exincipias tam selix , ut in nullo erraverit λ Hinc factu in , ut quoties in Ecc Iesia haereses prodierunt , in antiquis Patribus maximum veritatis praesidium positum fuerit , quin aliquid suae auctoritatis deperderent , etiamsi aliis in argumentis minus vere , aut accurate scripsi ilant ἱ cum Ecclesiae traditio non unius , aut alterius innitatur testimonio , sed aut omnium , aut plurium consensione firmetur , ut adnotatum est ab iis , qui de traditionis utilitate , & necessitate scripserunt, Ilallarmino , Natali Alexandro differt. I s. Saeculi Secundi, aliisque. I 2. Celandion , seu Claudianus AIexandrinus Episcopus, cum annis XIV. eam Ecclesiam administrassiet , anno Marci Aurelii septimo , idest Iabente obiit , cui Agrippinus Cleri, po pulique suffragio, ct manuum impositione suffectus , eam Sedem per annos duodecim tenuit , ad annum usque I 79: de quo praeter ordinationem , tempus quo sedit, apud Eusebium . aliosque veteres nil ultra Occurrit . ra. De Marci Aurelii , & Lucii Ueri gestis multa quidem Capitolinus, aliique Historici narrant: nobis unum ad n tare sufficiet , Marcum Reipublicae rebus summa diligentia intentum suisse ; alterum vero , id est L. Verum , commessiationibus, ebrietatibus, luxuriis non sine Marci stomacho inserviisse. JESU CHRISTI A s. I 68. SOTERIs PAPAE I.
M. AURELII , ET L. VERI IMP. AN. 8. Coss. VETTIO PAu Lo , ET T. JUNIO MONTANO . OLYMPIAD. 235. AN. 4. URBIS AN. 92 I.
1. Ante biennium dira lues Urbem invaserat, quae crudelius hoc anno grassata est e Sub hoc Linperatore I ait Euir
pius, ides M. Aurelio , tantus cases pestilentiae fuit, ct posvictoriam Persicam, ut Romae , ac per Italiam . Provinciarique
maiuisa hominum pars, militum omnes fere copiae languore dofecerint . Eusebius vero ad annum M. Aurelii octavuin e lues multas provincias occupavit , Roma ex parte vexata . Tanta autem pesilentiae vis fit, ait Capitolinus, ut vehictilis eadavera a ortarentur , ac propterea , Vulpiano teste , Divus
Marcus rescripsit, nullam paenam meruisse eos, qui corpus defuncti in Pinere per vicos , aut oppida trandi exerunt, quam Pistulia
90쪽
talia Leri ne per D eorum, quibas permittendi jus es, non debeant. Hu)usmodi pestilentiae meminit & Gallenus , qui in
Patriam rediens fuga sibi consuluit , eamque dirissimam , ac diuturnam appellat. Tantoque gravior Romano Imperio fuit , quod eo tempore acciderit, quo Marcomannica expeditio instaret ; quare cum ex Romanis militibus plurimi peritissent, contra Romanorum consuetudinem , & servos militiae inscripsit
Imperator : Pe se saeviente , ct Deorum cultum diligentilas e
restituit Marcus Aurelius, ct serpos, quemadmodum bello Puni- eo fissum fuerat , ad militiam parapit , quos voluntarios . exemplo Holonum, appellavit; armavit etiam gladiatores, quos obsequentes appellavit ; laIrones etiam Dalmatiae , atque Dardaniae milites fecit; armavis Diocmitas. Emit Germanorum auxilia contra Germanos . Haec Capitolinus; quae tamen circa annum IIo. saeta sunt . Nam M. Aurelius post fratris obitum Marcomannicam expeditionem suscepit. a. Pestilentiam aliae praecesserant calamitates ; unde Capitolinus : Interpellavit is iam felicitatem ct securitatem Imperatorum prima niberis inundatio , quae sub illis gravissima fuit, quae ct multa Urbis aedifici vasapis , ct plurimum animalium interemis, famem grapis am peperit , quae omnia
mala Marcus , ct merus sua cura , in praesentia tempera runt . Cum autem cladibus aulictaretur Romanus Orbis, frequentes adeo, & suevas in Christianos motas fuisse persecutiones, nemini mirum es Iedebet. Nam , teste Tertulliano, Gen-Jesu CHR.
tis calamitatibus opprimi falso opinabantur: Adversus faetu,nem innocentium conclamant, praetexentes , sane ad odii defensonem , tuam quoque vanitatem, quod existiment Omnis publicae cladis, omnis popularis incommodi Chri undis esse calfam: s Tiberis ascendit in maenia , s Nitas non ascendis in croa, seu L
s Caelum setis, A terra modiis, s fames, s Des , sariis Chri
sianos ad Leonem . Haec passim Fidelibus objecta suisse sci sum isa
mus , & saepe a Catholicis Scriptorihus confutata , ut apud Deruet. Tertullianum, Cyprianum, & Arnobium videre est . Armorius co 3. Ea aetate cum vexarentur Christiani, Publius Athenientis Episcopus martyrio coronatus est . De quo ex Diony niensis Episto Corinthiorum Episcopo haec habet Eusebius : Altera vero scopus mari P