장음표시 사용
91쪽
Jlsu Cux. tiam VTuit Atheniensium ν quippe qui a fide propemodum δε- u. 168. sivissent , ex quo Publius ipserum Episcopus in per cutionibus
tune temporis excitatis marurium subierat. Cumque Dionysius circa annum I o. Corinthiacae Ecclesiae Episcopus ordinatus fuerit; persecutiones tune temporis non aliae, quam quae imperante M. Aurelio exortae sunt, indicantur. Ex eadem quoque epistola scimus , ct Dionysium Areopagitam ab Apostolo Paulo ad fidem conversum ut in actibus Apostolorum legitur primum δthenarum Episcopum fuisse , & Quadratum Publio successisse . Num autem Dionysium inter , & Publium aIiquis intercesteis Morores. rit medius , aut unus alteri immediate successerit, ut Marty- Rcm. oliis γε rologia tradunt; ob Dionysii, & Eusebii silentium , tum etiam di q'μη ol, temporis diuturnitatem , quae inter Areopagitae , dc Publii Vins. ψοι. ιη obitum intercedit, incertum est . Publio , ut diximus , succesnsb. lib. . st Quadratus, qui suo labore , Ο- industria cives denuo in D. usum convenisse , ct redivivum fidei ardorem in tuis repar iij. tum esse testatur . De Areopagitae autem Episcopatu idem sithia r. iom. x. in dit Eusebius: Dion um Areopagitain , qui a Paulo Apsola persecut- ud fide re conversus es , quemadmodum in Actis Amsolarum', 'ab' .. Ieratur , primuis omnium Auenienses Ecelesiae Sacerdotium sim 167. E. Icepisse .
Duo Quadria 4. Quadratum Publii Succe rem cum altero Quadrato is dili Inguet, Apostolorum Discipulo , qui Hadriano Apologiam obtulit, veludi; unus Apin ii superius renunciavimus , nonnulli post Hieronymum confun- tib , icis. duiit , Martyrologiorum etiam audioritate innixi. Eos tamen natum ulier. distinguendos eme, non obscure innuit Eusebius , qni primum Hiem de Viri Prophetiae gratia, ac Evangelistae munere inclaruisse testatur. IV nco atque inter Apostolorum Successores, & discipulos enumerans, H, H ut cum PliilipI i filiabus, aliisque , qui Dominum in carne videis a Suadra- rant, vixisse tradit . De altero Quadrato Athenarum Epist po , & Publii succetare differens . nil aliud refert . nisi ea . Mφ δε ' que ex Dionysii epistola acceperat, ejusque vigilantiam in sub 'EU r. i s. f. levanda Atheniensium fide verbis Dionysii collaudat , nec 37., I. 1 p. quidquam addit, quo indicet, hunc eumdem esse , de quo jam
- φ supra tam multa tradiderat: qua de causa Quadratum Apolo- Ο Α, ., gistam , Prophetam, Apostolorum discipulum , & Evangeli- ab altero Atheniensi Episcopo Publii successiore distin stamguendum elie , probabilius censemus . A; ἰςςxi P P frie anno , Murri Aurelii octavo , cum Anicetus Ec solet taeee- clesiae Romunc Episcopat et undecim annis obtini et, Soter indit . dur Diuiligo
92쪽
Hur Deum fuccessit, ait Eusebius. Baronius tamen Aniceti obi
tum anno II s. alligavit; Pagitis anno cum quo consen tit Pearsonius ; Dodo ellus vero anno I 63. . quod & in caeteris Pontificibus continuo iis evenit, qui , posthabita Eusebiana Chrono logia, incertis monumentis , aut Bucheriano Catalogo uti sunt . Nec mirum ; nam cum non solum corruptus, sed& mutilus sit , qua ratione in Pontificum Romanorum serie digerenda viam monstrare poterit 3 Et quidem inter caetera Anicetum praeterit , nihilque de Hygino addens , post Pium ad Soterem transit. De Aniceti gestis cum Polycarpo , dum Rinmae adesset, supra egimus. Vita functus est die II. Aprilis , quo ejus memoria Martyrologio Romano recolitur : Romae
S. Aniceti Papae, Mandiris, qui in persecutione M. Aur Iu Antonini, O meri Murorii palmain accepit. Que de Ani
ceti martyrio Baronius addidit , non levi innituntur conjectura , quum Romanae Ecclesiae, saeviente in Christianos M. Aurelii persecutione , praefuerit. Veterum tamen nemo de Aniceto id tradidit, non Irenaeus, nou Eusebius , non Martyrologia Adonis , aut Roiseidi . s. Aniceti nomine unica tantum circumfertur Epistola ab Isidoro conficta , quatuor constans capitibus , Primo de ordinationibus Episcoporum , secundo de dignitate Prima tuum ,
ct Metropolitanorum , tertio de judiciis Metropolitani , aut Episcopi corrigendis , quarto de tonsura Clericorum , & ha-hitu . Eadem inscripta dicitur universi Ecclesiis per Galliae pro- Pincias consitatis , ejusque initium in Leonis epistola totidem verbis legitur: Bonorum operum , Spiritualium sudiorum Deum auctorem esse , non dubium es oee. Aniceti decretum de
Clericorum tonsura, seu , ut Curicus comam non nutriat, D-
gitur in libro Pontificati. Sed & fictilia Synodus Aniceto,
Romae habita , adscribitur, qua una cum Polycarpo , aliisque Episcopis statutum fuerat , ut Resurrectio celebri , ct magna Dominica celebraretur. At subditam hanc Synodum esse , demonstrant Irenaei verba ad Victorem , quibus habet: Polycadipo persuadere unquam poterat Anicetus ) , ut observare desineret Pincta luna xiv ; ideoque ejusdem abrogandae consuetudinis cum Aniceto auctor esse non potuit. Insuper eadem epistola addit Irenaeus, quod Soteris deceiffores , idest Anicetus, Pius Sc. pacem nibilominus cum iis colebant , qui ad se ve
niebant ex Ecclesii , in gaibat Ascha Luna XIV observa
93쪽
8 Hrs TORI Abatur : quod sane non fecisset Anicetus , si edito canone in . Concilio Romano eam consuetudinem abrogasset. 7. Interea ex Aniceti decreto , ne Oerici eomam nutriant , de Clericali tonsura agendi occasio nobis se offert, quam ex Nagareorum disciplina, aut Petri exemplo, & Aniceti decreto ortam plerique tradunt . Quinimo ex Apostolica institutione, & univeriali Ecclesiarum consuetudine manasse , contendit Baronius : Doceat, quis velim , ait Annalium Parens,
provinciam Orbis aliquam , quae Christi nomen acceperit, ejusdem fuisse tonsurae uericalis expertem Z uuonam alio , quaeso , quam Apostilorum praeconis , rem tam novam , atque inustatum , ac penitus ab aliis intentatam , radendi in modum sphaerae, vel coronae capitis Chrisianus orbis potuit suscepisse , ac Miniter tenuisse , nullo praecedente majorum exemplo . Nam Judaeorum Sacerdotibus vetitum erat caput , aut barbam tondere , monente Domino: Sacerdotes nee radent caput , nee barbam et quod & Judaeis generatim illicitum erat , in rotundum scilicet barham , aut caput tondere . Neque ex Gentilium Sacerdotibus tonsurae usus in Ecclesiam transiit , cum plane diverso ritu iidem tonderentur , & maxime Isidis Sacerdotes: um
de abrique exemplo , quod Catholica tibique Ecessa custodivit. nemo funae mentis dixerit, esse introductum , atque Iervatum , addit idem Annalista . Quae & Isidori auctoritate firmantur , dum ait: Tonsurae Eccle sicae Mus a Nagareis , ni fallor , exortus es, qui prius crine servato , denuo pos vitae magnam eontinentiam , devotione completa , caput radebant. Hujus ergo exempli usus ab Apostilis intraductus es, ut hi , qui in Div nis cultibus mancipati, Domino con erantur , quas meares , ides Sancti Deo , crine praecis, innoventur . 8. Tres autem Clericalis tonsurae rationes communiter afferuntur. Prima est Areopagitae , seu larvati Dionysii , milia nudatione capitis Ani cetur visu aperta, ct pura, cui uim .h. Eccle sici sudere debent. Secunda Bedae , ut spinea Christeorona, quam maxime in memoria habere debent, repraesente tur . Tertia Isidori , & Rabani , ut Agni cetur regale Sacem
dis dotium Christi, cujus gubernatores tali corona redimitos esse . . d. o. oporteat. Hujus Clericorum tonsurae quamplurima veterum Raban. de im testimonia extant. Tertio enim ineunte saeculo in Affrica usistitui. Geri tatam fuisse , Cypriani exemplo scimus I ac de eadem Pru dentius
94쪽
79 Desua Caesaries compescitur ad breves capillos.
Eo quoque spectant Constantini verba in oratione ad Sanctorum coelum : Sacerdotes Dei , caelesi gloriae corona decorati . Illius vero formam , & modum explicat Hieronymus , ubi ait : Dentansratur nec rasi cupitibus , scat Sacerdotes , eultoresque bidis, ct Serapidis nos esse debere, nec rursus comam demittere, quod proprie luxuriosum es. Discimus nec ealvisium novacula conssciendum , nec ita ad pressum tondem dum caput, ut rasorum smiles esse pideamur , sed in tantam capillos esse demittendos , ut opertum si eaput. Ι'lurimis etiam
Conciliis cautum est, ne Clerici comam nutriant; ut prae caeteris videre est in Carthaginensi 4. anni 398. canone 4 . , aut in Agathensi anni so s. canone I9., quo insuper habetur: Oerici qui comam nutriunt , etiams noluerint, inpiti ab Archidiaconosondeantur . Caeterum etsi antiquissimus , & universalis fuerit tonsurae usus , ac tortasse ex Apostolorum institutione , aut exemplo manaverit ; negari tamen non potest , non eamdem undique fuisse sormam 5 alicubi enim angustior , alibilatior erat corona : ita monachorum alia , alia clericorum :alibi ad curem tondebantur capilli, alibi vero aliquatenus decurtabantur .
p. Minime ergo audiendus erit Bamagius, qui collectis hinc inde exemplis aliquot, frustra nititur Clericalis tonsurae antiquitatem oppugnare , Jacobi scilicet fratris Domini, de quo apud Hegesippum legitur, comum nunquam totondit , ac Theotimi Tomitani Episcopi, de quo SoZOmenus reseri, perpetuo comam aluisse : Scottae etiam Clericos in medium adducit , apud quos, teste Beda , Clericalis corona in usu non erat. Haae squidem nedum vetustam universalis Ecclesiae con. suetudinem non destruunt, sed eam potius confirmant vix enim unum, aut alterum per tot secula eorum occurrit exemplum , qui Clericalem tonsuram neglexerint, quod &Historici notatu dignum censuerunt. Nec felicior est , dum subdit multum discriminis intercessisse inter veterum , recentiorumque tonsuram, in eo scilicet, quod antiquitus non coimstet , Episcopos, Presbyterosque tondendi officium habuisse, uti hodie observatur : quodque capillorum tonsio, non noUacula , sed sorbicibus tantum fieret, cum a rasura veteres
95쪽
8o Π Is TORIA abhorrerent, testibus Clemente Alexandrino , & Gregorio Na-Zian Zeno : quod demum Iatitudine etiam differret , cum Iatior ut plurimum veterum corona esset, nunc vero Clerici angustiori sphaera contenti sint. Operam tamen haec adnotando ludit , ct perdit. Quis etenim inficiari potest , aut ignorare, in iis , quae neque fidem , neque mores spectant , pro Ioco rum , aut temporum diversitate variam viguisse disciplinam Quin etiam ipsa in Clericali tonsura differentia ejusdem antiquitatem , & communem usum ostendit, ut a Baronio adnotatum est. Ad ritum modo apud Christianos servatum circa rasuram harbae transiret oratio , quemadmodum materiae assinitas exigeret, ut , quis apud Gentiles, Judaeos, & Christianos in ejus cultura , aut tonsione usus effet , edisceremus ibrevitatis tamen propositum retinentes , id tantum adnotam iis, diversum sui me Orientalium , & Occidentalium morem . Orientales etenim , & Graeci barbati ut plurimum incedebant hinc & Christiani, sive Laici, sive Clerici barbam nutriebant . Occidentales e contra Romanorum exemplo barbam . aut tondebant, aut radebant, quod & apud Christianos factitavi in est , de quibus qui plura cupit, supracitatos Annalistas adeat , Baronium scilicet , & Bamagium . Io. Eodem anno . Marci Aurelii octavo , quo Aniceti Pontificis obitum Eusebius refert, ct Heronis Antiocheni Epi scopi mortem alligat: cui neophilus sextus ab Aposuis succedit , eamque Ecclesiam , ad Commodi usque tempora , summa vigilantia administravit. Unde in Eusebii Chronico error irrepsit , ubi Maximinum Theophilo anno 177. successitIe legitur . De Theophili , aliorumque Pastorum sollici: udine in fugandis ab ovile Christi Iupis , idest Haereticis, testatur E sebius , quod cum ea tempestate haeretici Domi uici gregis exitium molirentur , ac Eiganiorum instar sinceram Apostolicae doctrinae sementem labefactarent , Ecclesiarum toto orbe Pastores eos penitus avellere, seu tamquam immanes helluas propulsare contenderunt, tum hortando, & commonendo fratres , cum adversus ipsos haereticos sortiter colluetando , aut viva voce , aut libris accuratissime conscriptis . Theophilus igitur una cum carteris adversus illos hareticos depugnavit, ut constat ex quodam illius libro haud quaquam Bernendo , quem contra Marcionem elaborapit. Haec de Theophilo Antiocheno Episcopo Eusebius, qui eodem capite tres libros ad Autolicum , & aluterum
96쪽
terem contra Hermogenis haeresi in , aliosque , in quibus eu Ju u Oist. menta Fidei nostrae traduntur, recenset. ΑΜ. I 63. II. Hieronymus autem, praeter recitata ab Eusebio , Theoph=li
addit e Legi fis nomine ejus in Evangelium , O in Prouer- sci ta receimbia Salomonis commentarioι, qui mihi cum superiorum volu- , minum elegantia , ct phras non videntur eongruere ; & alibi: neoph lur Antiochenus , septi nur post Petrum Episcopus , νά με. quem in libro de Viris illustribus sextum diXerat cum Eu s simia. rasebio , nunc septimum cum Petro qui quatuor Evangelisa dim. 1. p. 1. rum in unum opus dicta compingens, ingenii fui nobis monu- Faron. t α'.menta reliquis ; & in praefatione in Evangelium Matili et te- - , , satur, se Theophyli commentarios in eumdem Evangelistam .is,. . t
Iegisse . Ex Theophyli libris tres tantum ad Autolicum in- Tuem tο. a. scripti supersunt ; commentarium vero in quatuor Evangelia , quod ejus nomine circumfertur , etsi a nonnullis eidem tribuatur, Theophyli tamen non esse , eruditorum plurimi mul M . ADω. fintis argumentis evincunt, ut apud eos videre est. etiI. a. HS. L. Deperditorum operum jacturam abunde compen- De libriscant libri tres, qui supersunt, saCra profanamie eruditione re- Theophyti adserti . Theophylum incitaverat saepius Autolicus , ut dαώ-icliana Religione aliquid scriberet, eique verbis , de ses; ris .dnsultare non cessabat et unde sapienter , moderateque operis initio eum sic interpellat Theophylus: Lepida quidem lingua, ae elegans dictio delectutionem asserunt, ae laudem ad inanem iglorium miseris hominibus , qui mentem corruptam gerunt. Ve-
νitatis autem amator non ducitur termonibus fucatis , sed ser- noni opm adjunctum , quodnam ct quale sit, inquirit. βu nisis igitur ine , amice , obtudisi inaribus .simonitas, deos tuos venditans , lapideos, ct ligneos, ductos in Insos, si Ios, ct pictos, qui nee vident, nec audiunt. sunt enim imagines , ct opera manuum hominum ) meque praeterea Christianum dicis , quasi maluM nomen ferentem ; equidem consiteor , Aeesse Chrisianum . gratum illud Deo nomen sero , sperans , me utilem esse Deo . Neque enim ut tu existimas, molesum esse nomen Dei , ita se res habet ; sed fortasse quia adhue inutilis es Deo , idcirco ita de Deo lentis. Cumque petii mei Autolicus , ut Christianorum Deus sibi ostenderetur ; respondit Theophylus , Deum videri non posse , nisi a mundis corde , sicuti videri Sol nequit , nisi ab eo, qui sanos habeat corporis oculos ; proinde ostende testsum , an non mrchar Ar .rim. IV. L an Disi tiroo by Cc oste
97쪽
Scr;ptia rarum id fidem colinvertitur .
an non scortator , sis non fur , an non praedo , an non si Lator , an non puerorum suprator, contumesium, matericus , iracundus , inpidus, arroguns, superbus, percus , aparuI cyc. quae qui agunt , iis Deus non upparet , ni prius ab omni labe δε expurgaperint. Sed neque describi Deus potest, quia de Deo dicere nil pomum us , quod infinita majestate sit dignum. Videri tamen quodammodo, de cognosci potest ex ejus Providentia , de operibus; & post multa de corporum resurreditone , exemplo suo Autolicum excitat, ut ex Scripturarum lectione ad Dei cognitionem accedat .
II. Ne iis igitur incredulus, prosequitur Theophylus, sed potius crede , nam ego non credebam futurum , sed nunc credo , postquam haec ultentius consideravi , simul quod in Sanctus cripturas incidi Sanctorum Prophetarum , qui per Spiritum Sanctum, praeteritu eodem quo gesta sunt modo , c, praejentia eodem quo
geruntur , praedixerunt, O futura eodem ordine quo perficientur. Cum igitur ea, quae eveniunt , c, praediora Iunt, demons, tionem mul exhibeant, non sum incre Ius , ,ed credo obIein peruus DG , cui tu quoque, si pis , obtempera , credens et , ne δε--e incredatas fueris, credus tunc iuppliciis cruciutus. aetern να post pauca , sic Iibrum primum concludit: Quoniam, amice , adjecisi , ostende mihi Dedim tuum , hic es Deus meus , queis tibi auctir δεω , ut timear , eique idem Bubeas . I . I.ibro autem secundo cum gentilitiae superstitionis stultitiam pluribus persequati ir , inter caetera: Ridiculum, inquit , mihi videtur, sutuarios , Aulos , picures , fνοοι , - gere , tingere . Huipere , fundere , c, Deos parure, qui cum ob opificibus fati fuerint, nullo in pretio ab eis haben ur ; pos-q M autem Poterint in usuri Tempti . aut domus ulterius, iii fucr cant non solum qui emere . yia esiam qui fecere , o vendidere , non sue sudis , O apparatu Pictimarum , ae tib
mivum ... nec Pident tales esse quales cum eos facerent, lapidem , aes , linum , colorem , uui quamlibet aliam materia a dic. Ex Plii losophorum etiam , Poetarumque opinionibus absurdam . falsamque Gentilium religionem demoti strat , quam qui sectatur, in errorem labi necelle sit: Prophetas econtra de Deo . de Mundi creatione , de hominum vita recte instituenda , sopientissime scripsime e eosque vera tradidisse , ex rerum eventu comprobari .
98쪽
fraudibus caveat , egregia similitudine exponens , quid inter veram Ecclesiam , & Haereticorum coetus interestet : V2--
admodum in mari sent quaedam Infulae habitabiles , aquis fa-lubres , frugiferae , sutionibus , ct portubus munitae , ut iis, qui tempe ate Iactati fuerint, per vis es popi ; sic Deus Mun
δε sub peccatis suctuanii, ct aestuanti Θnquas dedit, idest
Ecessas fantur, in quibus doctrina veritatis , et elut in infu- Iarum portuosurum stationibus , a servatur, ad quus perfugiunt. qui solutem consequi cupiunt, veritatis facti amatores, ac iram , ct judicium Dei efigere volentes. uuemadmodum autem aliae
sunt infulae faxinae . inaquos , in frugiferae , ferarum ple
nae , inhabitatae , ad perniciem navigantium , ct tempestatem Ἐμbeuntium apposiae , in quibus na Des conteruntur , ct qui π- pellunt , penitus pereunt; ita se babent erroris doctrinae , haereses dico , ad quas qui accedunt , omnino pereunt, neque enim perstatis verbum sequuntur ducem : Ied quemadmodum piruta , cum naves impleverint, eas in praediora loca impellunt, ut ibi eas perdant; idem contigit iis , qui a veritate uberrunt, ut ab
errore pefundentur . Libro tandem tertio cum adhuc Autolicus Claristianam Religionem obstinato animo impugnaret ni,vamque esse contenderet , Theophylus illi exponit Scripi ma- rum doctrinam omnium ethnicorum scriptis antiquitate praestare ; ubi iterum de absurdis gentilium philosophorum , aut poetarum sententiis plura addit, quae Iongum esset vel compendio exponere .
15. Hos ad Autolicum libros, quos Eusebius, Hieron mus , aliique tum Veteres , cum recentiores Theophylo Anti cheno ad tribuunt , Henricus D melius recentiori cuidam, Theophylo nemini noto , quem sub Severo Imperatore circa annum aci3. vixisse ait, adscribendos censet , duabus praetertim conjecturis innixus , quarum primam ex Eusebii Chronico petit, quo , M. Aurelio adhuc imperante , Maximinum Theophylo successisse legi tui. Libri vero ad Autolicum cum sub Imperio Commodi a Theophylo editi suerint, alium Propterea ab Antiocheno Episcopo Theophulum eorum Auctorem arbitratur. Adnotare tamen juvabit, Eusebii Chronicon mendis saepe corrinptiam esse , atque ex historia emendandum , qua diserte idem E sebius Libros ad Autolicum Theophylo Antiocheno Episcopo inscribit. Levior adhuc est coniectura altera ex Theophyli verbis deprompta, quibus Christianos ea aetate vexatos fuisse indicat ; ex
99쪽
84 Hrs TORIA praejudicata enim opinione cum sibi persuaserit DodNe Ilus Mamci Aurelii , & Commodi tempora Fidelibus fuisse tranquilla , idcirco ad Severi Imperatoris tempora Theophyli libros in lucem prodii iste somniavit. Superius autem non semel adnotavimus , Λ4. Aurelii Imperium Ecclesiae turbuIentis sinum , ac infeliciss-mum suille: unde Dod x elli opinio penitus corruit , quam Pear- sonius, & Balaagius, ut ceteros praeteream , consutanti de qui bus plura etiam apud Tillemontium videri possunt. JESU CHRISTI A M. rsy. SOTERIS PAPAE Z.
M. Au RELII , ET L. UERI IMP. 9. Coss. Q. Sosio PRisco, ET P. CRLIO APOLLINARE . OLYMPIAD. 237. AN. I. URBlS AN. 922.
I. Dum Christi EccIesia Ila reticorum insidiis, dirisque
Gentilium persecutionibus hac aetate vexaretur , viri Pietate , doctrinaque praestantes , ut alias , verbo , & exemplo eamdem illustrarunt . Inter eos Soter Romanus Pontifex , ct Dionysius Corinthiorum Episcopiis recensendi sunt ; quorum primus ccle arum omnium sollicitudinem gerens , longinquas eX te risque litteris suis confirmare studuit , & eleemosynis suble Vare . Utrumque a Sotere gestum fuisse , ex Dionysio testatur Eusebius, qui de Epistola ad Corinthios ab eodem scripta narrat :
die .. .scrum diem Dominicum transeg/inus , in quo episο- Iam vesbram legimus, quam quidem perpetuo deinceps legentra , perinde ac priorem illam nobis a Gemente scriptam episeolam optimis praeceptis , ac documentis abundabiwus. De eleemosynis
vero ad sublevandam Corinthiorum paupertatem a Sotere missis , ex epistola eadem pauca quaedam hic inserere non absurdum erit ;ubi morem institutumque Romanorum perpetuo custoditum magnopere commendans, stribit: me enim ... vobis consuetudo
est, jam inde ab ipso Religionis exordis , ut fratres omnes Pario beneflorum genere inciatis , in Ecclesiis quamplurimis , quae in singulis urbibur consistitae sunt, necessaria vitae subsidia transmittatis; hac ratione tum egentium inopiam iublevatis, tum fratribus, qui in metallis opus fuciunt, necessaria suppedit
lis : per haec quae ab initio tran istere consuevisis munera . morem insitatumque Romanorum , a majoribus Desinis acceptum , Romani retinenter. Atque hunc morem beatus Episcopus veser Soter non servavit solum , verum etiam adauxis: tum munera Iau-
100쪽
onens desinata copiose subminiserans, tum 'rures peregre GL JEsu Otu.
venienter, tanquam liberos ibos pater amantissimul beotis sermo av.rso. 87sn conflann. . ''Y.Σ. Haec de Romanae EccIesiae munificentia Eusebius, De Rom. E quam consuetudinem ad sua usque tempora persevera lIe testa- ςlςsi munifi tur . Res quidem magna admiratione, atque observatione di- ' 'gna est, subdit Baronius , Ecclesiae omnium Principi tantam, α , ν' ' 'opum abundantiam Dominum conrialisse , quae non tantum, qua libet etsi durissima persecutione urgente , susscere pollent ad fideles pauperes , qui Romae essent, ubertim alendos; sed etiam ad metalla damnatis , quorum ingens numerus esse soleret, jugiter stipem conserre , & Ecclesias permultas penuria ami- elatas Iargissime sublevare . Divina sane providentia, quae ea in matrem omnium Ecclesiartim Petri beneficio constituerat , admirabili quodam modo , quo cunctis ubique egentibus Pro spiceret , ac matris instar eos plenis lactaret uberibus, incredibili quadam divitiarum amuentia eamdem semper donavit, &auxit, ut plane in hoc expletum appareat Isaiae oraculum haec
de Ecclesia praedicentis: Suges Iae Gentium oe mammius Re
aere Ueram aur- , pro ferro argentum , ct pro lignis aes, pro Iupidibus ferrum . Laudatissimam hanc Romanae Ecclesiae Consuetudinem non tantum perseveras te usque ad ultimam , Eusebii tempore , excitatam persecutionem , sed semper viguisse, pluri hus demonstrat idem Annalium Parens , qui & Grego-fextentum ouingenties singuiari hen centia in egenosi musis reteri, id est vicies centena millia aureorum . Quibus sane alia exempla ad nostra usque tempora addi pos aeut , nisi
rem ipsa in manifestam redderent tot eximia , quae undique e tant, monumenta , idemque argumentum egregie prisecutus
fuisset doctissimus Mamachius in opere italico , nuperrime edito, de jure , quo gaudet Ecclesia, tum acquirendi, cum possidendi . 3. De Dionysio etiam narrat Eusebius , tantam Ecclesia- Diotrum Christi solicitudinem gessisse , ut non solum Corinthiacam , pia ubi Episcopus erat, sed & finitimas studiosissime curaverit. De Zςςyςβ
D stvsio quidem dicendum es, Di aris Horam Deis P Gi v copatum gessi, nee solum populis sibi commissis , vertim etiam
auarum re tonum , ct urbium incolis , divinos labores suos pro-ιme comm Icarui, omnium commodis, utilitatique inserviens , in