장음표시 사용
481쪽
D E v TE R. Cap. 23. v. I 8. Non osseres mercedem pre libuit , nec pretiηm canis in domum Dei tui. DE . Te R. cap. 13. v. i isdcdm votum uoue e Minno moturi. non tardab indere. I .imi
turpi lucro non possit fieri eleemosina, sicut de meretricio dcaleato , & quod per simoniam acquiritur. Dicendum quod quando lucrum ipsum est lege prohibitum , ut ra- usura , & simonia; non so-um dicitur turpe luctum , sed iniquum,dc de hoc eleemosina seri Elee. non potest Sed quando actus quomosina quis lucratus est , lege prohibitus P. zr' ςst, non autem ipsum lucrum; tunc an lieta VOc tur turpe lucrum , sicut est inta. meretricio vel in smilibus: de tune de tali eleemosina fieri potest ; quia non tenetur ad restitutionem. Ad argum. R quod de tali lucro non debet fieri oblatio ad altare, praecipue manifestὸ propter scam datum , & rcuerentiam sacrorum, vel sceleris abominationem. Sed hae causae non prohibent, quin ex tali eleemosina fieri possiti Lib. .sent. dist. I s. q. t. art. 4. 3. Dite
Idem locus explicatur infra ρω-
Ion faenerabit fratri tuo ad inam. FXplicatur insta Ps. I . v. s. exqvκ p. disput. q. rῖ. de malo ara. 4. simile a 2. q. 73. art. I. Explicatur supra Genesiis cap. 28
Si nolueris polliceri, absquelec-
Quodsimel egressum eri delabiis tuis. ρbseruabis. ΕXplicatur supra Numeror. ID. λs. er i ra Ecclesiast. b. v. s. ex 22. r. n. art. 3.DEHER. Cap. 23. v. 24. Ingresus vineam proximi tui comedeuuas quantum tibi placuerit.
DE v et g R. Cap. XXVI. v. I. seribet libellum repud dabit is
non scribebantur in libello, sed in generali ; ut ostenderetur iustum repudium. Sed secundum Iosephum, ut mulier habens libellum conscriptum de repudio, alteri nubere posset; alias enim ei creditum non fuisset. Vnde in eo erat scriptura talis secundum eum, pro'itto tibi quM nunquam te-
482쪽
cum conueniam Sed secundum licitum. Hugustinum ideo libellus scribebatur, ut mora interueniente,& consilio scribatuin dissuadente, vir a proposito repudiandi desisteret.
mamo illius. Videtur quM liceruxori repudiatae alium virum habere ; quia in repudio magis erat iniquitas viri rνudiantis quam uxoris repudiatae: sed vir poterat sine peccato aliam ducere uxorem ; ergo dc uxor sine peccato alium virum ducere poterat. Maith. 1, Dominus iustitiam noui Testa-F.v. 1 o. mentI ostendit superabundantem
esse respectu iustitiae veteris Test menti: Hoe autem dicit ad iustitiam noui Testamenti seperabundantem pertinere , qad uxor repudiata non ducit alterum virum; ergo in veteri lege licebat. Sed contra est quod dicitur, qui dimissem taxem ,moechatur: sed moechia nunquam fuit in veteri Testamento licita; ergo nec uxori repudiatae licuit alium vitam habere.
Pro intelligentia huius quaestioni3 prius sciendum est utrum seb Iege Moysi licitum fuerit uxorem diamittere. Et videtur quod sic; quia
nus modus consentiendi est non
prohibere cim prohibere possit ali-uis : consentire autem illicito est licitum ; cum ergo Moyses non prohibuerit uxoris repudium , nec
peccauerit; videtur qubd repudium fuerit aliquando licitum. a. Prophetae locuti int Spiritu Sancto inspirati: sed dicitur, 'tam
odio habueris, dimitte; ergo cum illud qubd Spiritus-Sanctus i nspira non sit illicitum; videtur quod repudium uxoris non semper fuerit il-3. Sicut Apostoli permiserasit secundas nuptias , ita Moyses permisit libellum repudii : sed secun
dae nuptiae non sulat peccatum Iez-
go ncC repudium uxoris sub lege Moysi. Sed contra est quod Dominus dicit, qubd libellus repudii datus est a Moyse Iudaeis propter duritiam
cordis eorum : sed duritia cordis eorum non excusabat eos a peccato
ergo neque lex de libello repudii.
Dicendum qubd circa hoc est duplex opinio ; quidam enim dicuntqubd illi qui sub lege uxorem dato
libello repudii dimittebant, non excusabantur a peccaro ἱ quamuis excusarentur a poena secundum legem infligenda. Et propter hoc dicitur Moyses libellum repudii permisisse : & sc ponunt quatuor modos permissionis. Vnum per priuationem praeceptionis , ut quando maius bonum non praecipitur, minus bonum permitti d icitur ; sicut Apostolus non praecipiendo virginitatem , matrimonium permisit. Secundum per priuationem prohibitionis sicut venialia dicuntur permissa quia non sunt proh Ibit. l. Tertium per priuationem cohibi- r. Contionis; de sic peccata omnia dicuntur permitti a Deo, inquantum non
impedit , cum impedire possit. Quartum per priuationem punitionis; S: sic libellus repudii in lege permissus fuit, non quidem propter aliquod maius bonum consequelidum sicut fuit dispensatio de pluribus uxoribus habendis , sed
propter maius malum cohibendum, scilicet uxoricidium, ad quod Iudaei proni erant propter corruptionem
483쪽
D EvTERON OMN. CAP. XXIV. Os r. Ad R. qudd illa permissionis-
sint ilitudo , non est intelli472 irascibilis. Sicut & permissum est cis extraneis iaciaerari propter c-- ruptionem aliquam ita conclipiscibili; ne scilicet fratrabus suis foenerarentur. h t sicili eciam propter corruptionem suspicionis in rati
nati, fuit permissam sacrificiun Eelotypiar, ne sola suspicio apud eos
Sed quia lex vetus quamuis gratiam non conferret, tamen ad hoc data erat ut peccatum ostenderet;
ideo aliis videtur , quM si repudiando uxorem peccassent; hoc fal- rein eis perlegetu aut prophetas indicati debuisset , Θ populo
meo sielera eorum. Alias viderentur nimis esse neglecti, si ea quae necessaria sunt ad salutem. quae non cognoscebant, nunquam eis nuntiata
fuissent ; quod non potest dici, iustitia legis tempore suo obseruata,
quamvis repudiare uxorem per sesia malum , tamen ex permissione diuina licitum fiebat. Et quamuis hoc probabiliter dicatur . tamen primum communius sustinetur Ideo ad utrasque rationes respon- .landiun cst.
Ad i R. quod aliquis qui potest
prohibere iton peceat, si a proh itione abstineat, non speians correm nem; sed maius malum aestimans ex tali prohibitione occasonem siunere t& se accidit Moysi, unde diuina alictoritate fixtus is libellum repudii non prohibuit. Ad L. R. quod prophetae spiritu
fracto inspirati, non dicebant di mittendam eme uxorem, quasi spiritus-Sancti praeceptum si , sed quasi permissum , ne mala vetara
non est intelligenda quantum ad omnia ; sed istum quantum ad causam eandem: quia utraque permisio ad vitandum tu
pitudinem facta est. Αd 4. R. quod quamuis duritia
. cordis non excusaret a peccato, in men permissio ex duritie facta excuo sit. QMdam enim prohibe itur sanis, quae non prohibentur infit
mis corporaliter: nec tamen infir
' Nota quM aliquod bonum potest inermitti dupliciter. Vno m do eropter adiquod maius bonum consequendum ἱ-tunc intermit-sio illius boni ex ordine ad maius bonum ,accipit honestatem : sicut intermittebatur singularias uxoris honestae a Iacob propter bonum piolis. Alio modo bonum aliquod . internuuitur ad vitandum malus malum i & tunc si auctor itate eius, qui dispensare potest, hoc fiat; rea tum talis boni intermissio non habet, siret honestatem etiam non a qui in t & sic indivisibilitas matrimonii in lege Moysi inter Nebais
tur propter maius malum viandum, scilicet uxor cidium. Dicendum. ad .periovem quae-ssionem, quod secutidum primam opinionem . post repudium Uxor peccabat alium vvum ducendo; . quia adhuc primum mali unonium uon erat solutum Mutier enim' quanto remole viti. t, assis ara estieti Ym. Non autem poterat simul plures viros thabere. Sed secundum aliam opinionem . sicut licebat viro ex dispensatioue diuina uxorem repudiare; ita uxori alium viruin . cere , quia in separatalitas matriino
484쪽
.nii ex causa diuinae dispensationis leollabatur , qua inseparabilitate
manente, intelligitur verbum Apostoli. Vt eigo aci utrasque rationes respondean vis,
Ad i. R. qudd viro licebat plures
uxores simul habere secunduin dispensationem diuinam , & ideo una dimissa , etiam matrimonio non soluto, poterat aliam ducere : sed nunquam uxori licuit habere plures viros. Et ideo non est simile. Ad r. R. qubd Dominus ostendit nouam legem abundare per consi- .lia ad veterem; non solum quantum ad ea quae lex vetus licita faciebat : sed etiam quantum ad ea quae in veteri rogo 1lliciti erem, sed a. multis licita putabantur per non re ni praeceptorum expositionem; sicut patet de odio inimici , dc ita est etiam de repudio.
Ad 3. R. qubd verbum Dosmni intelligitur quantlim ad tempus nouae legis, in quo dicta permisso est
1dem locus explicatur supra Pa ο-
pudiatam a se, iterum accipe re licet enim corrigere quod mala factum est i sed mis factum erat qubd vir uxorem repudiabat ergo Micebat hoc corrigere reducendo
a. Semper lieuit peccanti indul- gere , cum iit morale praeceptum, quod in omni lege manet a sed vir accipiendo uxorem repudiatam, ei
Manti indulgebat ergo hoc lici
3. Ponitur pro causa quare uxor repudiata non possit iterum accipi, quia polluta est: sed repudiata non polluitur, nisi alterum virum ducendo a Argo saltem antequam alium virum duceret, licebat eam
Dicendum quod in lege de libello repudii duo erant permissa, scialieet dimittere uxorem, dc uxorem dimissam alteri iungi duo pra cepta , scilicet scriptusa libelli repudii ;& quod iterum maritus res pudilans cana accipere non possis: l Milodquidem secundum eos qui primam opinionem tenent, factum fuit in poenam mulieris quae alterit nupsit ; & in hoc peccato pollutal est. Sed secundum alios, ut vir non 'de facili uxorem repudiaret, quam
i Eostea nullomodo recuperare posi sit. Ad i. R. qad ad illius mali impedimentum , quod committebat aliquis repudiando uxorem , ordinabatur, qvbd vir uxorem repudiatam assumere iterat. non posset; de ideo diuinitus ordinatum fuit. Ad i. R. qudd semper licuit u
dulgere peccant quantum ad rankeorem cordis, sed non quantum ad poenam druinitus taxatam.
Ad s. R. quia mhoe duplex est opinio; quidam enim dicunt quia
licuit uxorem repudiatam viro reconciliari , nisi matrimonio alteri viro esset iuncta ἔ tunc enim propter adulterium cui se mulier vo-l uintarie subdidit in poenam dabatur ei, qubd ad priorem virum non rediret. Sed quia Iex uniuersaliter prohibet , ideo dicunt alii quia
etiam antequam alteri nuberet,non poterat reuocari, ex quo repudiata
erat, quia pollutio non intelligitur
485쪽
quantum ad culpam : sed dicitur polluta eo modo quo immundus dicebatur qui mortuum tangebat, velle prosum , non immunditia culpa, sed cuiusdam irrcgularitatis legalis ' unde & sacercioli non licebat viduam, aut repudiatam ducere in uxorem. Supplem. quot. 67.
art. s. Non poterit prior maritus , me.
Causa permissionis repudiandi uxorem, fuit vitatio uxoricidii proxuma autem causa homieidii est odium; & ideo proxima causa repudii est odium. Sed odium ex aliqua causa causatur sicut & amor : &ideo oportet etiam aliquas causas repudii ponere remotas, quae erant eausa odii. Multae autem erant in lege ex Aug. causae dimittendi orem , solam Christus fornicationem excepit; caeteras Vero m lestias iubet pro fide de castitate coniugii sustinet, Hae autem cat sta intelliguntur foeditates in corpore , puta infirmitas, vel aliqua notabilis macula; vel in anima, si cu fornicatio; vel aliqua huiusmodi quae in moribus inhonestatem ficit. Sed quidam has causas satis probabiliter magis coarctiint, dicentes, quhd non licebat repudiare nisi propter aliquam causam post matrimonium superuenientem ἱ nec propter quamlibet talem. sed propter illas solum quae possunt bovum prolis impeaire, vel in corpore , ut sterilitas aut lepra , mi aliquid huiusmodii vel in anim ut si esset malorum morum, quos filii ex conuersatione ad ipsam imita Lenim. Suppim. q. σ7. amo. XXIV. res. v 6. , Io cres
Non accipies loco pignoris inseriorem, superiorem molam. EXplicatur sepra Meut μ'.. II.'.
DEvThR. Cap. 26. v. IO. Cum repetes a troximo tuo nem at quam quam debet tibi, non ingredieris domum eius, vepignus auferas.
Non pernoctabit apud te pignus , si
statim reddes proximo. licatur supra Deuter. cf. U.
Pro mensura necariri exit plagarum mbduc
Idetur quod peccato d beatur poena infinita so EXplicatur supra Dot'. cap.
Da v τεω Cap. 24. v. m. . cundit in quantitatem , di
citur enim, Corripe me Dom/ne,
tuo ne forte ad nihilum redigas me: Ira autem Dei vel furor metaph
I rice significat vindictam diuinaei iustitiae.
486쪽
iustitiae. Redigi autem in nihilum est poena infinita,sicut & ex nihilo aliquid facere est virtutis infinitae; ergo secundum vindictam diuinam peccatum punitur poena infinita secundum quantitatem. a. Quantitati culpae respondet quantitas poenae, ut patet intextui sed peccatum quod contra Deum committitur, en infinitum. Tanto enim grauius est peccatum , quanto maior est persona contra quam peccatur ; sicut grauius peccatum est percutere principem , quam percu rere hominem priuatum : Dci autem magnitudo est infinita ; ergo poena infinita debetur pro peccato quod cotura Deum committitur.3. Dupliciter est aliquid infinitatum , duratione scilicet & quantitate : sed dnratione est poena infinita; ergo εc quantitate. Sed contra est ; quia secundsimhoc omnium peccatorum mortalium poenae essent aequales , non enim est infioitum infinito ma
tionatur peccato: in peccato autem. duo sunt, quorum. unum est auer
si ab incommutabili bono, quod est infinitum : unde ex hac parte peccatum est infinitum. Aliud quod est in peccato, est inordinata conuerso ad coinnuitabile bonum :&cx hac parte peccatum est finit una; rum quia ipsum bonum commutabile est finitum , tum ei am quia ip- .sa conuersio est finita ; non enim possunt esse actus creaturae ins
Ex parte igitur auersionis res. pondet peccato poena damni, quae etiam e st infinita ; est enim amissio
infiniti boni, scilicet Dei. Ex parte l
CAp. XXV. Vers 1. 47s autem inordinatae corniersionis res. pondet ei poena sensus, quae etiam est finita. Ad i. R. quod omnino redigi in nil illum eum qui peccat, non conuenit diuinae iustitiae; quia repugnat perpetui lati poenae , quae est secundum diuinam iustitiam. Sed in nihilum redigi dicitur, quispiti tualibus bonis priuatur, secundum illud : Si non ch arinatem nihil sum.
Ad i. R quod ratio illa procedit
de peccato ex l=arte aversionis , sic enim homo conrra Dcum peccat.
l Ad 3. R. qu bd duratio poenae res, pondet durationi culpae, non quil dem ex parte actus. sed ex parte ma-l culae , qua durante manet reatus poenae : sed acerbitas poenae respon-dce grauitati culpae. culpa aurum
quae est irreparabilis, de se habet qubd perpetud duret, & ideo debetur ei poena aeterna. Non autem ex parte convcrsionis habet infinitatem : dc ideo non debetur ei ex hac parre poena infinita secunduli, quantitatem. II. 37. ara. q. Pio mensura peccati eriter plaea rum modus. Videtur quod per in .gratitudinem peccati sequentis consurgat tantus reatus, quantus fuerat peccatorum prius dimissoru ira: quia secundum magnitudinem peccati est magnitudo beneficii, quo
peccatum remittitur; δc per conse- qtiens in gnitudo ingra tudii iis, qua hoc beneficium contemnitur: sed secundum quantitatem ingratitudinis, est quantitas reatus conse- qtientis; ergo rantus est reatus qiii contagit ex ingratitudine sequentis peccati, quantus fuit reatus omnium praecedentium pecca Osum.
487쪽
sed seruus manumissus ab aliquo Domino, reducitur in eandem ieruitutem a qua prius fuit liberatus, vel etiam in grauiorem; ergo mul' id magis ille, qui contrri eum peccat post liberationem a pitacato, reducitur in tantum reatum Pana squantum primo habuerat. ε . 'M th a Dicitur quia iratus Dominui
1 .v. ε replicantur Pec cata dimissa propter ingratitudinem ) tonoribus quoaάνfaue recide-νer uniuersum debatum : Sed hoc noncisut nisi consurgeret ex ingratitudi-ue tantus reatus, quantus fuit omnium praeteritorum peccatorum ergo aequalis reatus per inraritu dinem redit.
CAp. XXV. Vers L l grauitas peccati iubsequentis adial quetur grauitis ommum peccatorum praecedentium sed noc nousum per est necesse , sitie loquamus du grauitate eius quam habet ex sua specie s cum quandoque peccatum sequens in Graicatio simplex , pcc
rix, veli ho Mia seu sacrilegia. siue etiam loquamur de grauitate quam liabet ex ingrMitudine annem xa. Non cnim oporiet qubd quantitas. ingrate laus is absolute atqualis qumtitati beneficii susce-i pta .icuius quantitiis attenditur se- cundum quantitatem peccatorum prius dimu mana. ii Contingit enim , qudd conta at idem beneficium unus est nullium Sed contra est quod dicitur in ingratus , vel secundum intensio. ςxtu; ex quo patet quM ex parvo i ncm conremptus beneficii, vel se-' peccato non consurgit magnus rea- l cundum grauitatem culpae contra: rus: sed quandoque peccatum mor- benefactorein commissae ἱ alius au- ale sequens, est multo minus quo- parum; vel qui. χ minus con- libet peccatorum prius dimisserunni temnit; vel quia minus colura be- non ergo ex peccato sequemi redit ne store in agit. Jed piportio- tantus reatus, quantus fuit pecca- naliter quantitas ingratitudinis' torum pri is dimistarum. adaequatur quantitati beneficii: . Dicendum Ddd quidam dixe-issipposito enim, aequali contempturuiit qubd ex peccato sequenti pro- beneficii, vel offensa benefactorix, pter ingratitudinem consurgit tan- tanto erit grauior ingratitudo, tus reatus, quantus fuit reatus pec- quamb beneficium suit maius.catorum prius dimitarum super Unde manifestum est qudd non reatum proprium huius peccati: sed est necesse quM propter ingratitu- hoc non est necessarium ; quia rea- dinem , seinper per peccatum sc-' tus praecedentium peccatorum noniquens redeat tantus reatus, quan- . redit per peccatum sequens , in- tus fuit praecedentium peccatorum: quantum sequebatur ex actibus sed necesse est qubd proportionali-Praercruorum peccatorum ; sed in- ter quamb peccata prius dimissi quantum consequitur actum se- fuerunt plui a S maiora, imbre- Quentis peccati. Et ideo oportet deat maior reatus per qualecunque 'ubd quantitas reatus redeuntis sit sequens mortale peccatum. Iez dum grauitatem peccati sub- Ad I. R. qubd beneficium remis- sc qilentis. sionis culpae respicit quantitatem
Potest autem contingere qubdsabsolutam secundum quantitas Diqitigeo by Cooste
488쪽
peccatorum prius dimitarum. Sed peccMuro ingratitudinis non respieit quantitatem absolutam secundiim quantitatem beneficii ; sed se-
eundum quantitatem contemptus vel offensae 3 & ideo ratio non sc-quill r.
Ad 1. R quod etiam seruus ma- lnumissus .non reducitur in pristi- lnam seruirutcm pro qualicunque lingratitudine , sed pro aliqua
missa replicantur propter subse- qtientem ingratitudinem redit universium debitum ; inquantum quan-ritas peccatorum Praecedentium proportionaliter inuenitur in in-graritudine stubsequenti, non autem absoluid, ut dictum est in corp. art. F. t q. 88. an. aec ndisn messuram delicti , sic erit Cr modus. Videtur quod non debeat esse maior dolor de uno peccato , quam de alio 8, nam de peccato, praecipue est contritio secundum quod a Deo auettit: sed in auersione omnia peccata. mortalia conuenitInt, quia omnia tollund gratiam, qua anima Deo coniungia
; ergo de omnibus peccatis mortalibus aequalis debet esse contri
Dieendum qubd de contritione dupliciter pessiimus loq i r Vnomiao secundum quod sigi datim singulis peccatis rei pondet : & sic lquantis ad dolorem superioris aia istinis , requiritur qudd de n .mori lpeccato quis doleat magis ; quia ra- ltio doloris est maior in uno quam lin alio, scilicet offensa Dei , ex magis enim inordinato actu Deus m gis offenditur.
Alio modo potest accipi contritio
A p. XXV. 2. 6 T secundum quod est sian ut de omni hus peccatis, licut in actu Iustinca- contraiationis, & haec quidem contritio vel tio uix ex singulorum consideratione pec- qua. s.catorum procedit & sic qii aniliis si actus unus, tamen distinctio pue-catorum vimire manet in ipso , vel
ad minus habet pi opositivii de singulis eopitandi annexum. Et scetiam habitualiter est magis de uno quam de alio. Ad argum. R. qudd quamuisqliodlibet peccato in mortale i Deo
auertat, dc gratiam tollat i tamen quoddam plus elongat quam aliud, in qualuum maiorem habet distonantiam ex sua in ordinatione adordinem diuinae bonitatis qhiam aliues vlem. 3. art. 3. oecundum mιnsurans delich. Videtur quod per indulgetitiam notυ possit aliquid remitti de poena satisfactoria taxata secundum quantit rem culpae , id enim docet te
2. Infitior non potest absoluere ab eo ad quod superior obligauit: sed Piris in absoluendo a culpa,
oblig ad poenam temporalem , cr-go Iu. 'us homo absoluere potest a poena illa , aliquid inde dimit
3. Hoc ad potestatem excellentiae pertinet ut sne Sacramentis , effectus Sacramentorum tradatur: scd nnitus habet potestatem excellentiae in Sacramentis, nisi Christus 3, cum ergo satisfactio sit pars sacramenti poenitentiae , operans ad dimissionem poenae debitae I vidcrur quod
nussus homo purus possit dimittere debitum poenae sne latisfactione. . Potestas ministris Ecclesiae no nest tradita in destructionem, sed in aedificationem : sed hoc ad destr
489쪽
ὸtionem pertineret , si satisfactio lquae ad utilitatem nostram inducta est, inquantum remedium praebet, tolleretur , ergo potestas ministio- tum Ecclesiae ad hoc se non extendit Sed contra, Ecclesia vitiuersalis non potest errare: nam Christus dixit Petro, super cuius conscssione
Ecclesia fundata est, Ego roraui prore descia des tua: sed Eccle-sa uniuei salis indulgentias approbat Sc facit i ergo indulgentiae aliquid valent. Dicendum quod indulgentiae valent & quantum ad forum Eeclesiae, Itiduta de quantium ad iudicium Dei, ad remissionem poenae residuae post Va erit contritionem dc absolutionem, oeconsessionem, siue sit iniuncta siue
non. Ratio autem quare valere possint, est unitas corporis mystici, in qua inulti in operibus poenitentiae supererogauerunt ad mensu iam debitorum suoruniri de multas etiam tribulationes iniustas sustinuerunt patienter, per quas multitudo poenarum poterat expiari, si eis deberetur . Quorum meritorum tanta est copia, qubd omnem poenam debitam nunc viventibus excedunn, dc praecipue propter meritum Christi, quod etsi in Sacramentis operatur, non tamen efficacia eius in Sacramentis includitur 1, sed sua infinitate excedit efficaciam Sacramento-
Clim autem unus pro alio satisfacere possit, sanisti in quibus superabundantia operum latisfactionis inuenitur , non determinatε pro isto qui remissione indiget, huiusmodi opera fecerunt alias absque omni indulgentia remissionem consequeretur,sed communiter pro II C AK. XXV. 's. χ' tota Ecclesia , sicut Apostolus ait. se adimplere ea quae de sunt passoημm Christi m corpore fluo , pro Ecclesia ad quam se tibi t. Et sic praedicta merita sunt communia totius Ecclesiae. Ea autem quae sunt alicuius multitudinis communia . distribuuntur
singulis de multitudine, secundum arbitrium eius qui mutritudini prae- est Vnde sicut aliquis consequeretur remissionem poenae, si alius pro
eo satisfecisset; ita si sibi fatisfactio alterius per eum qui potest, distri
Ad i. R. quod remissio quae perindulgentias sit, non tollit quantitatem poenae ad culpam; quia pro culpa unius , alius sponte poenam sustinuit.
Ad L. R. quod ille qui indulgentias suscipit, non absoluitur simpliciter loquendo a debito poenae ; sed datur sibi unde debitum soluat. Ad 3. R quod effectus Sacramentalis absolutionis est diminutio reatus.' de hic effectus non inducitur per indulgentias ; sed pro eo faciens indulgentias sisluit poenam, quam debuit, de bonis Ecclesiae
praebetur contra peccata vitanda ex gratia, quὶm ex assiletudinc nostrorum operum. E t quia ex affectu, quem accipiens indulgentias concipit ad causiam, pro qua indulgentia datur , ad gratiam disponitur;
ideo etiam per indulgentias remedium ad peccata vitanda daturi 6cita non est in destructionem indulgentias dare, nisi inordinat den
Tamen consulendum est eis qui indulgentias consequuntur, ne pio
ptet hoc ab operibus poenitentiae Disiligod by Gocrate
490쪽
iniunctis abstineant; ut etiam ex his remedium consequantur , quamuista debito poenae essent immunes; &Praecipue quia quandoque sutit plurium debitores quam credant.
Pro mensera peceati erit replago rum modus. Videtur qubd ex diuina iustitia non inseratur peccatoribus poena aeterna; poena enim non debet excedere culpam ut patet inrextu: sed culpa est temporalis , --go poena non debet esse aeterna.
lium unum est altero nisi i ergo uouin debet maiori poena quam alteru puniri: sed nulla poena est maior quam aeteriis, O lit infinita;er go non euilibet peccato morrali debetur poena aetema de si uni non debetur nulli debetut i cum eo rum distantia non si infinita. A iusto iudice non infertur Poena nisi ad coiretaonem . quia P nae sint quaedam medicinae : sed quod impsim aeternum puniant , hoc non est ad eorrectionem gorum, nec aliquorum aliorum ; caritunc non sint aliqui futuri, qui per hoc corrigi possint ρ, ergo secundum diuinam iustitiam non insertur pro peccatis poena aeterna. . 4. Omne quod non est per se volitum . nullus vult nisi propter ali- 'iram utilitatem e sed poenae non vini a Deo per se volitae, non enim delectatur in poenis; clim ergo nulla utilitas accedere possit ex poenae Perpetuatione , videtur quia perestuam poenam pro peccato non
Nihil quod est per accidens est perpetuum : sed poena est eorum quae sunt per accidens, elim sit contra naturam , erg9 non potest esse lAP. XXV. Ves 2 . 47'
6 Iiistitia Dei hoc requirere vi- idetur ut peccatores ad nihilum redigantur i, quia per ingratitudinem . meretur quis benefiςia amittere: in , , liter caetera autem Dei beneficia est, ipsum esse: unde videtur iustum ut peccator qui ι ingratus Dio existisi: ipsum esse amittat. Sed si in nihilum redigantur, eorum P nano i potest esse perpetua ; ergo non Vi-.detur esse consonum diuinae iustitiaeve peccatores perpcI pqnian utam contra est quod dicitu Ibunt Marab. bi, scilicet peccatores, insiplicium U
. Praeterea, sicut se habet praemium ad metitum . ita poena ad culpam; sed secundisin diuinam iustitiam merito temporali debetur praemium aeternum, Omnis qui midet stium Gr-ε.
ergo& culpae temporali secundum diuinam iustitiam debetur poena
i Praeterea , poena taxatur secundum dignitatem eius in quem peceatur : unde maiori poena punitur qui percutit alapa principem, quam alium quemcunque. Sed quicunque mortaliter peccat , contra Deum peccat, cuius praecepta transigreditur ,& cuius honorem alii inpertitur, dinn in alio finem constituit: maiestas autem Dei est infini-ra ἱ ergo quicunque peccat mortaliter. dignus est infinita pana; dcita videtur quia iuste pro peccato mortali aliquis perpetuo pania
Dicendum qubd cum poena duplicem habeat quantitatem , scilicet secund- intensionem acerbi talis . & secundum durationem temporis , qu titas poenae respon-