장음표시 사용
451쪽
4. o DE UTERO NOMII CAP. VI. κεν .
dam deliberatiore rationis agitur; quin sine deliberato consensu non est peccatum mortale. Deliber tio autem quidam motus est temporc n cnsuratus . , In cuius tem-
. poris vltimo instanti inest pecca- I una animae. Sed ante illud ultimum Inshmis, non est dare proximum in quo charitas insit ; quia instantia non se habent c sequenteu, sed rempus est continuum Et ideo in toto tempore praecedenti quod terminatur ad ultimum instans , charitas inest animae; in euius ultimo instanti post inest pcccatum. Non ergo cst dare viti nitim instans in quo charitas insit, i ed ultimum tem. Poris. Ad s. R. quod ficut incognicione cuiuslibet veri cognoscitur primaveritas , sicut primum exemplar in imagine vel vestigio; ita etiam in amore citiuslibet boni amatur sumana bonitas. Sed talis amor summae bonitatis non siifficit ad rationem. charitatis sed oportet qubd diligat si,mmum bonum, prout cst beatit dinis olliatium. Et per hoc patet responsio ad vim imu . N. Ad ii. R. quod quandiu charisas actu dominatur in homi uc, non
mouetur motu contrario ;. scd s quilii rhomo motum charitatis. Et ideo sit nimum remetalum ccntr. 1 peccatum cst ut homo tegetit ad cotsiuim , conuertcns illud in Dei dilectione. Se i quando acta homo iucundum charitatem non mouetur, ingeritur quandoque motuS contrari s Peccati.
Ad ir. R. quod mulieri e ' matri-n olitum amittit potestatem sui corporis: sed anima per charidatemn nam itit pore Atem liberi arbitrii. Undia ratio non Prolusirii ur.
Dominum. Videtur quod in lege veteri non contineatur nisi Unum praeceptum ἱ lex enim nihil
aliud est quam praeceptum : sed lex
vetus est una ; ergo non continet nisi unum praecepti m. 2. Apostolus dicit . Si quod estahnd mandatum , in hoc verbo instauratar, dili res prax mum tuu n stateipsum: sed istud : nandatum est
Vnum ἱ ergo lex vetus non con incinisi virum mandatum . . 3. Dicitur quae Imaue τxItis in faciant et . bis hominci , Cr vos facite illis , taee est enim lex o Prophetas: sed tota lex vetus continetur in lege M prophetis ergo lux vetus non habet uili virum pracep
Dicendum quod praeceptum legis cum sit obligatorium, est de aliquo quod fieri debet; qucdaurena aliquid debeat fieri hoc proueriit ex necessitate alicuius finis, Unde tran nifestuira est quod de ratione praecepti est quod importet ordinem ad finem , inquantum scilicet illud praecipitur,quod est nec statium relexpediens ad finem . Contingit autem ad unum finem multa esle neccliaria vel expcdicntia:& secundum hoc postulit de diuersis rebus data diueria praecepta, inquantum ordinantur ad unum finem Vnde dicendum est quialomnia praecepta lcgis veteris sunt
unum secundum ordinem ad unum finem : si ut tamen multa secundum duiersiitadem eorum quae ordiuantur ad illum fit .em. Ada. R. qtibi lex vetus dicitur esse sea secundum ordinem ad tinem unum: oc taman continet di-
452쪽
DE UTERO NOMII. CAP. VI. uersa praecepta seeundiim distinctionem eorum quae ordina Hur ad finem. Sicut etiam ars aedificativa est una secundum unitatem finis; quia tendu ad aedificationem domus : tamen emrtinet diuersa praecepta secundum diuersos actas ad hoc ordinatos. Ada. R. quod sie Apostolus dicit, chariis est, ad hoc eniimo amis lex tendit ut amicitiam constituat, vel hominum ad inni- l ordine ad aliquem finem : ea aurem
etiam eadem lex Iet. Aug dicit quod breuis disserentia legi ς & Tum gelii Di.;nor& amoi : sed secundum haee duo uoua lex de vetus diuers ficari inon a possinit : quia ctiam in veteri lege
proponuntur praecepta cliat irari , proximhm lsum. Et in te tu, Leu ist diluet Dominum Deum tuum. v. I s.
Dicendum quod on nis lex ordinat conuersitIonem humanam ins hcem vel hominis ad Deum : &ideo tota lex impleti r in hoc uno Miandato, Diliges prooximum tumii fiacns teiphum; sicut in quodam fine mandatorum omnium: in dilectio- quae ordinatur ad finem, secundum rationem sinis dupliciter diuersificari possunt: uno modo quia ordi-uamur ad diuersos fines; & baee est divorsitas speciei, maxim E si sit finis proximus Alio modo secundum propinquitatem ad finem, vel Me enim proximi includjtur etiam
Dei dilectio; quando proximus di ligitur propter Deum: Inde Αγ- l dist/nxiam as ipso: sicut patet quod stolus h unum praecepeum positit i Moxus differunt specie, secundum pro duobus quae sunt de dilectione j quod ordinantur ad diuersos ter Dei de proximi. de quist,us dicit
Dominus In his di obus mandatis pendet omniylex π Prophetae. t.
sunt ad alterum, venerunt ex amicabilibus quae sunt homini ad seip-stim, dum scilicet homo ita se habet ad alterum sevi ad se: & ideo in hoe quod dicitur, Omnia 'uacunque viinis ut faciant vobis . nomines, cst vos Deile illis explicatur quaedam regula dilectionis proximi; quae crinii implicia continetur in hoc quod dicitur : Diliges Woxim mD um sicut teiWum. Vnde est quaedam explicatio unus mandati. IZ q. 99.
D liges Dominum. Videtur quod lex noua non sit alia a lese veteri; utraque enim lex datur fidem Dei
habentibus; quia est impos-biti placere Deo: sed eadem fides est
secundum ver b quod una p*rs motus est propinquior termin quam alia, attenditur differenti in motu secundum pei sectum , Mimperfectum.
Sic et go duae leges distingui possunt duplicitere uno modo quasi omnino diueris, ut pote ordinatα ad diveriss ones , scut lex civitatis quae esset ordinata ad hoc qiad populus dominaretur; estet specie cli Dferens ab illa lege quae esset ad hoc ordinata, quod optimates ciuitatis
Alio modo duae leges distingui
possunt, secundum quod una pio, pinqui ordinat ad finem, aliavero remotius: puta in una & eadem ciuitate dicitur alia lex quae imponitur viris persectis, qui statilia possunt exequi ea quae pertinent ad bonum commune : de alia lex datut antiquorum de modernorum; erso' de disciplina puciorum , qui sunt.
453쪽
tii struendi qualiter postmodum
Dicentum est ergo qudit secundum primum modum lex noua non est alia a lege veteri ; quia utriusquecst unus finis, scilicet ut homines subdantur Deo. F it autem Vnus Deus & noui de veteris Testamcnti,
secundum illud, Ῥὴus Deus est qui iustificat eire: etesionem ex fide , cstpr aput um per fidem. Alio modo lex noua est alia a ve-ἶerii quia lex vetus est quasi Peda puerorum ut Apostolus dicit: lex autem noua est lexpersectionis; quia est lex charitatis, de qua Apostolus dicit quod est vinculam Fe fectionis. Ad i. R. qubd unitas fidei utrius que Testa muti attestatur unitati fi. Dis: na obiectum theologicatu virtutum, inter quas est fides, est finis vltimus i sed tamen fides liabet alium stilum in veteri & in noua lege ; nam quod illi credebant futurum, nos cie limus factum. Ad 1. R. quod omnes disserentiae quae assignatatur inter nouam legem & veterem, accipiuntur se- eundum perfectum & impersectum ἱ praecepta enim legis cuiussi-bet dantve de actibus virtutum: ad
operanda autem virtutum opera ali-tcr inclinantur impcrfecti qui nondum habent virtutis habitum ; &aliter illi . lui sunt per habitum vi tutis perfecte. Illi enim qni nondum Labent habitum virtutis, inclinantur ad agendum virtutis Opera ex aliqua cauta extrinseca, pura ex communicatione poenarum, Vel ex promissione aliquarum extrinse- earum remunerarionum : puta honoris vel diuitiarum , vel alicuiushumsita odi. Et ideo lex vetus quae M M. CAP. VI. Vers, i dabatur imperfectis, id est , no
dum consecutis gratiam spiritua Iem , dicebatur lex timoris , in is quantum inducebat ad obseruationem praeceptorum per comminationem quarumda ornarum ; dc dicitur habere temporalia quaedam promissi. Illi autein qui habent virtutem. inclinantur ad virtutis opera agendae
propter amorem Virtutis, non pro pter aliquam poenam aut remune rationem extrinsecam. Et ideo lex noua, citius principalitas consistit
in ipsa si rituali gratia indita coriadibus , dieitur lex amoris; δ dicitur habere promissa spiritualia Se aeterna I quae sunt obiecta virtutis. praecipuε charitatis. Et ita per se
in ea inclinantur non quasi in extranea , sed quasi impropria.
Et propter hoc etiam lex vetus dicitur colubere manum, non aniamum ; quia qui timore. poenae ab aliquo abstinet non simplicitet eius volunt. 3sa peccato recedit, sicut recedit voluntas eius qui amo re iustitiae abstinet a peccato. En propter hoc lex noua quae est lex amoris , dicitur animum cohi
Fuerunt tamen aliqui in statis veteris Testamenti habentes cha:itatem & gratiam Spiritus-S Machi, qui principaliter.expectabant pro missiones spirituales& aeternaS, M. secundum hoc pertinebant ad ic gem nouam. Simiter etiam in nouo Testamento sunt aliqui carnales nondum pertingentes ad persectionem nouae legis; quos oporitate etiam in nouo Testamento inductad virtutis Opera per timorem P narum , & per aliqua temporalia promissa. Lex autem vetus etsi Praccpta
454쪽
praee ta charitatis daret , non ta- l cui non contrariarur peccatum ve-men peream dabatur Spiritus -Sanniale , quia non tollit irabitum chanus in quem dι funditur chantas in f ritatis , cum non tendat in opposi-
Nota quod lex noua dicitur lex fidei inquantium eius principalitas consistit in ipsa gratia , quae interitis datur credentibus , unde dicitur gratia fidei. Habet autem secundatio aliqua facta dc moralia & sacramentalia : sed in his non consistit principalitas legis nouae, sicut principalitas veteris legis in eis consst hat. Illi autem qui in vetera Testamento Deo fuerunt accepti per fidem ; secundum hoc ad nouum Testamentum pertinebant; non enim rustificabantur nisi per fidem Christi, qui est auctor noui Testameim.
a. q. Io . an I. Diti es Dominum ex toto corde.
Cain praecepta dentur de actibus virtutum, hoc modo aliquis actus cadit sub piaecepto secundum quod est achiis virtutis Requiritur autem ad actum virtutis, non solam qubd ea dat super debitam materiam; sed etiam qu bd vestiatur debitis circunstantias, quibus sit proportionatus tali materiae. Deus a
tem est diligendus sicut finis vitimus, ad quem omnia sunt referenda ; & ideo idtalitas quaedam fuit designanda circa praeceptum de dilectione Dei. Nota qubd dupliciter contingit ex toto corde Deum diligere : uno quidem modo in actu, id est, ut totum cor hominis semper actualiter in Deum feratur: & ista est perfectio patriae. Alio modo ut habitualiter totum cor hominis in Deum feratur, ita scilicet Fbd nihil contra dilectionem cor hominis recipiat : de haec est persessio viae; tum obiectu in , sed solum impedit charitatis usum. 22. qq.
D liges Dominum. Videtur qubdin conuenienter addatur in texta ex tota anima tua , orex tota fortitudine tua. Non enim accipitur Illa corpro membro corporali; quia diligere Deum, non est corporis actus, oportet ergo qubd cor accipiatur spiritualiter: cor autem spiritualiter acceptum, vel est ipsa anima, vel aliquid animae ; stipes Ailum ergo fuit utrumque ponere. 2. Fortitudo hominis praecipita dependet excorde, siue spiritualiter hoc accipiatur, siue corporaliter; ergo postqi iam dixerat, diliges
Dominum Deum tuum ex toto cordetao, superfluum fuit addere, ex tota fortitudine tua. 3. Dicitur in tota mente tua , quia Mais,. hic non ponitur; ergo videtur quδd ι .v. Tinconuenienter hoc praeceptum detur in textu.
diuersimode inuenitur traditum In diuersis locis nam in textu ponuntur tria, scilicet ex toto corde, Grex tota anima, Et, ex tota fortitudine.
Apud Matth. ponuntur duo limrum , scilicet ex toso corde, s in tota anima , & omittitur ex rotasse titudiri: sed additur, in tota mente. Marei Sed apud Marcunt ponuntur quatuor , scilicet ex toto corde, ex tota
anima, ex tota mente, ex tota virtu
te ; quae est idem sortitudini. Et haec
aetiam qitatuor tanguntur apud Lucam. Narn loco forti iidinis seu virtutis , ponitur , ex omn/bus viri- io. v. et Ous tuis. Et ideo horum quatuor est
455쪽
Iatio assignanda: nam quod alicubi unum horum omittitur , hoc est, quia unum intelligitur ex aliis. Est ergo considerandum quod di-Lctio est actus voluntatis, quae hic signi licatur percor: Nam sicut cor corporale est principium omnium
corporalium motuum , ita etiam Voluntas, & maxime quantum ad
intentionem finis ultimi, qui est obiectum charitatis est principium omnium spiritualium motuum. Tria enim sunt principia actirum quae mouentur a voluntate, scilicet intellectus, qui sgnificatur per mentem ; vis appetitio inserior, quae significatur per animam; & vis executiua exterior, quae significatur per fortitudinem seu virtutem, siue
Praecipitur ergo nobis ut tota nostra intentio feratur in Deum, quod est ex toto corde; Ac quod intellectusiaoster subdatur Deo . quod est ex tota mente I & quod appetitus noster reguletur secundum Deum, quod est ex tota anima , & quod exterior actus noster obediat Deo, quod est ex tota fortitudιne, vel virtute , vel viribus Deum diligere. Et per hoc pater responso ad ob
Diliges Dominum. Videtur qubdhoc praeceptum de dilectione Dei possit seruari in via, quia secundum Hieron. maledictus qui dicit Deum aliquid impossibile praecepisse: sed Deus hoc praeceptum dedit; ergo hoc praeceptiun potest in via implari. a. Quicunque non implet praeceptum, peccat mortaliter ; si ergo hoc praeceptum non potest in via seruari, sequetur quod nullus pos- sic esse in vita ista siue peccato mor- l
tali; quod est in conueniens Praecepta dantur ad dirigendos homines in viam salutis secundum illud, praeceptum Domini Leidum ria ιεν iam:nans oculos r sed frustra dirigitur aliquis ad impossibile, non ergo impossibile est hoc praeceptum in vita ista scrvari. Dicendiim quod praeceptum aliquod dupliciter potest impleri: uno modo perfecte, alio modo imperfecte. I'e1fectἡ quidem impletur praeceptum. quando peruenitur ad finem quem intendit praecipiens. Impletur autem, sed imperfecte, quando etsi non pertingat ad finem
praecipientis , non tamen receditur
ab ordine ad finem. Sicut si dux exercitus praecipiat militibus ut pugnent; ille persectu implet praeceptum qui pugnando hostem vincit, quod dux intendit. Ille autem impler , sed imperfecte ; cuius pugna
ad victoriam non pertingit: non tammon contra distiplinam militarem
Intendit autem Deus per hoc praeceptum ut homo Deo totaliter uniatur; quod fiet in patria, quando Deus erit omnia in omnibus. Et
plebitur hoc praeceptum: in via autem impletur , sed ima perfecte. Et
tamen in via tanto unus alid persectius implet, quanid masis accedit per quandam similitiivinem ad patriae perfectionem. EI per hoc pater responsio ad primum. Ad 1. R. quod sicut miles qui legitime pugnat, licet non vincat, non inde culpatur , nec poenam meretur: ita etiam qui in via hoc praeceptum non implet, nihil conistra diuinam dilectionem agens, non
peccat mortaliter. Et per hoc patitDiqiligod by Gorale
456쪽
solutio ad tertium. 11. 46. arr. 6. V. 22. q. l84. art. 3.
Iiges Dominum. De duobus praeceptis charitatis, & decem legis praeceptis. cpsuis q. per ιotum.
D E v T E R. Cap. 6. v. c. Erme verba haec quae ego praecipio tibi, in corde tu .EXplicatur supra De t. cap. q.
D ε v TE R., Cap. 6. v. 7. Medi abesis easedens in domo tua. Explicatur supra Deut. cap. 4
Xplicatur supra numen eap. 13. U. 33. DrvTER. Cap. 6. v. l . Dominum Deum tuum timebis, ac per nomen ilBus itinabis.
iurare i, nil ut enim quod prohibetur in lege 'dauina est licitum: si lib. sed iuramentum prohibetur , Ego
3-υ- 4. stico vobis aran iurare omnino. Et, fratres mei notite run re,
emo iuramentum est luteitum. a. Id quod est a malo videtur esse illicitum: sed iuramentum est ama- Matib. lo ; dicitur enim . ait Mnem sermo: I vester, est. est , non, netur: mod αutem his abutuia in est, a malo est y go iuramemum vitatur esse illici-
. VI. s. es s. 7. v c. 3. Exquircre signiam diuinae prouidentiae est tentare Deum , quo lest omnino illicitum: sed ille qui iurat videtur exquirere sgnum diuinae prouidcntiae, dum petit diui- mim lcstimonium quod est per aliuem euidentem cstectum crgo vietur quod iuramentum sit omnino illicitum.
Sed contra est quod dicitur intextu. Dicendum quod nihil prohibet aliquid elle secundum se honum , quod tamen cedit in malum cius qui non Utitur eo convcnientcr : sicut sumere Eucharistiam est bonum & tamen qui indignE sumit Iudiatum sit bi manducat σ bι- I. Cor
Sic ergo in proposito dicendum est,qubd iuramentum secundum se, est licitum de honcstuna. Quod pater ex origine, dc ex fine. Ex origine quidem, quia iuramentum est introductum ex fide qua homines Isra- crudunt Deum habere insa Ilibilem veritatem , & uniuersalem omnium cognitionem, oc prouisionem. Ex talium. sne aulcm, quia iuramentum indi citur ad iustificandum homines, &adfiniendum controuersias ut dici
Sed iuramentum ecdit in malum Hobr 6. alicui ex eo quod malis utitur eo, id est, sine necessitate de cautela debuta : videriir enim paruam reuere tiam habere ad Deum , qui eum ex leui causa testem inducit; quod non nraesumeret etiam de aliquo virononesto. Imminet etiam periculum periurii; quia de facili homo in verbo delinquit , secundum illud, s ris sit quis in vorbo nen offendit, hie pMθ- . v. L. eius oti tr. Vnde S dicitur, iura ro- ειιι 19.m non usserescat os inum; multi enim ρ- easus in tua.
457쪽
in Epistolis suis iurans,ostedit quo-rnodo accipiendum esset quod dia
ctum est; Dico vobis non it, re Om
nino; ne scilicet iurando, ad facilitatem iurandi perueniatiir ; & ex facilitate iuvandi ad consuetudinem;& a consuetudine in periurium decidatur. Et ideo non inuenitur iurassic nisi scribens; ubi consideratio cautior non habet iii guam praecipitet n. Ad i R. cum Aug. quod si iurare cogeris, scias de necelsitate vcnire infirmitatis eorum quibus aliquid suades; quae utique infirmitas malum est. Itaque non dixit quod amplius est , malum est ; tu enim non malum facis , qui bene uteris iuratione , ut alteri persuadeas quod utiliter persuades : sed a malo est illius, cuius infirmitate iurare
Ad 3. R. qu bd ille qui iurat, non
rentat Deum ; quia non implorat diuinum auxilium absque utilitate dc necessitate. Et praeterea non exponit se alicui periculo, si Deus testimonium adhibere noluerit in praesenti. Adhibebit autem pro certo Testimonium in futuro , quando illuminabit abscondita tenebrarum, o manifestabit consilia eordium, ut dicitur. Et illud testimonium nussi iuranti deficiet, vel pro eo, vel contra eum. 12. quast. 89.
Dominu deum tuum timebis. Videtur qubdiuramentum non sit actus religionis siue latriae; actus enim latriae sunt circa aliqua sacra , & diuina r sed iuramenta adhibentur circa controuersias humarus , Ut Apostolus dicit:ergo iurare non est actus religionis seu latriae.
a. Ad relsionem pertinet cuia tum Deo osserret sed ille qui iurat nihil Deo offert, sed Deum inducit restem, ergo iurare non est actus re ligionis seu latriae. Finis religionis seu latrici est reuerentiam Deo exhibere: hoc autem non est finis iuramenti, sed potius aliquod verbum confirmaro;
ergo idem quod prius. Sed contra est quod dicitur intextu, Dominum Deum tuum timebιs,
Cr ipsi Disseruies, ac pe omn illius iurabis. Loquitur autem ibi deseruitute latriae, ergo iurare est actus
inuocat diuinum testimonium ad confirmandum ea quae dicit: nihil autem confirmatur nisi per aliquid
quod certius est & potius; & ideo in hoc ipso quod mo per Deum
iurat, profitetur Deum potiorem, Ut pote cuius veritas est indeseetibilis, & cognitio uniueialis i & sie
Deo aliquo modo reuerentiam ex
quod homines per maiorem sui iu- Ηι,ν. .rant, unde manifestum est qubdiu- v. iε. ramentum est actus religionis siue latriae.
Ad t. R. qubd in iuramento duoeonsderantur, scilicet testimonium quod inducitur; & hoc est diuinum r& id super quo inducitur testimo- nium , vel quod facit necessitatem testimonium inducendi; α hoc est
humanum. Pertinet ergo tur mentum ad religionem ratione priami, non autem ratione secundi.
aliquis assumit Deum in testem per modum iuramenti, profitetur eum maiorem; quod pertinet ad Dei reuerentiam & honorem. Et sic ali-
458쪽
quid offert Deo scilicet reuerenetiam & Itonolcm. Ad 3. R. quod omnia quae facimus, debemus in Dei reuerentiain
facere ideo nihil prohibet si in hoc ipso quod intendimus hominem certificare , Deo reuerentiamcxhibeamus. Sic enim dcbemus aliquid in Dei reuerentiam facere. ut ex hoc utilitas proximis proueniat; quin etiam Deus operatur ad suam gloriam, & nostiam utilitatem. 22.
Idem locus explicatur supra Exo. di cap. LO. v. 3. D E v T E R. Cap. 6. v. 26. Non rentabis Dominum Deum
Explicatur supra Gen. cap. I s.
v. 8.DE vT 1 R. Cap. VII. v. 2. Non inibis cum eisfaedus, nee mis-
bus possit communicari; dieit enim Apostolus, Saquis vocat vos infidelium ad camam, vultis ire, omne quod vobis appon turmanducate : sed ad coetiam alicuius it est ei communicare; ergo infidelibus licet communicare.
1.C's. a. Apostolus dicit quid mihi est de his Pi foris siunt tuaicare ' Foris autem sunt infideles, cum ergo per iudicium Ecclesiae aliquorum communio fidelissi inhibeatur, videtur qubd non sit inhibendum fidelibus cum infidelibus communicare. uominus non potest uti senio
exf rm Ic. ρυ cap. I. v. 1 nisi ei communicando, saltem Verbo , quia Dominus mouet seruuin per imperium : sed Christiani posisunt habere seruos infideles , vel Iudaeos, vel etiam paganos siue Sarracenos; ergo possimi licue cum
Dicendum qudd communio alicuIus personae interdicitur fidelibus dupliciter : uno modo in poenam illius cui communio fidelium subtrahitur. Alici modo ad cautelam eorum quibus interdicitur ne aliis
ex verbis Apostoli accipi potest: nam postquam sententiam ex communicationis protulit, subdit pro
ratione , Nescitis quia modicum fer- I.Cor s. mentum totam massam corrumpot Idc V. ..
postea rationem subdit ex parte pα-nae per iudicium Ecclesiae illatae, cum dicit, Nonne de his qui intus seunt vos iudicatis 'Primo ergo modo non interdicit Ecclesia fidelibus communionem infidelium, qui nullo modo fidem Christianam receperunt , scilicet paganorum vel ludaeorum ; quia non habet de eis iudicare spirituali iudicio , sed temporali, in casu, cum inter Christianos commorantes aliquam culpam committunt, de per fideles temporaliter puniuntur. Sed isto modo, scilicet in poenλm, interdicit Eeclesia fidelibus communionem illorum infidelium quia fide suscepta deuiant; vel corrumpendo fidem , sciit haeretici; vel etiam totaliter a fide recedendo, sicut apostatae. In utroque enim horum excommunicationis sententiam profert Ecclesia. Sed quantiim ad secundum modum, videtur esse distingitendum secundita diuersas conditiones per-
459쪽
sonarum & negotiorum & temporum. Si enim aliqui fuerint firmi in fide, ita qudd ex communione eorum cum infidelibus conuerso licet in magis sperari possit,sid li quam fidelium a fide attersio; non buxeo a fiant prohibendi infidelibus communi- municare qui fidem non sitscepe- δές -, scilicet pasanis vel Iudaeis; dimaximε si necessitas urgeat. Si autem sint simplices & infit mi in fide, de quorum subuersione probabiliter timcri possit ; prohibendi sulit ab infidelium communione: Sc praecipvh ne magnam familiaritatem
cum eis habeant, vel absque neces-srate uis communicent.
Ad explicationem textus dicendum qubd Dominus illud praecipit de illis gentibus , quorum terram ingressuri erant Iudaei , qui erant proni ad idolatatriam. Et ideo tumendum erat ne per continuam conuersationem cum eis , alienarentura fide. Et ideo ibidem subditur, seducet filium mi m ne fe-
Solutio primi argumenti colligenda est ex dictis in corpore. Ad a. R. qnhd Eccletia contra infidelis non habet iudicium quoad pernam spiritualem eis instige Gin : Habet tamen iudκium liaretaIi quos infideles quoad tempor Iem poenam infligendam , ad quod portinet qubd Ecclesia aliquando promer aliquas culpas , subtrahit aliquibus infidelibus communionem fidelium.
le, quod semus qui regitur imperio Domini, conuertatur ad fidem Domini fidelis, quam e conuerso. Et ideo non est prohibitum quin fideles habeat.. .eruos infideles. Si ta-CAp. VII. σ3. O s. men Domino periculum immine retex communione talis serui, de beret eum a se abiicere, secundum illud mandatum Domini, Sι pes Matib.
ΕΥplicatur supra Exodι eap. LI.
D E v T E R. Cal. 7. v. s. Te elegit Dominus Deus tutu, ut sis ei populus peculiaris. ἰ licatur supra Exadi cap. l8. DEVTER. Cap. 7. v. Non erit apud te sterilis viri rue sexus
dcbuerit virginitatem vovere, quia in lege maledictio debebatur illis qui semen non relinquebant sirpo tuream, ut patet in textu edadhue durabat stariis legis , ergo non debuit virginitatem Uouere. a. Votum virginitatis pertinet ad perfectionem consitorum: ἡ t
lis perfectio debuit a Christo in- chari, qui velut legem consilii adimplere; ergo ante Christi aduentu non debuit virginitatem vovere. Sed contra, in matre Christi M. bebat omnis esse perfectior sed votum virginitatis est de maximis perfectionibus , ergo non debuit et deesse.
Dicendum quodin beata virgine Diqiliaco by COOste
460쪽
DE UTERO N. CAp VII. x is r .es et s. cap. 8.υ ra 4 sdebuit apparere omne illud quod i Hoc argumentu in caret solutio is
perfectionis fuit : virginitas autem ne apud auctorem. II. g. io2. an. s. quamuis in se optima, tamen pro ad decimum. tempore illo ei matrimonium praeisiarebat tu propter expectationem benedicti seminis per Viam gςΠς η DE v τε R. Cap. VIII. v. n. tionis venturi; & ideo beata virgo ε
mum & sibi acceptissimum ἰ non tamen simpliciter , sed sub conditionelionestissima, hac scilicet, nisi Deus aliter ordinaret : nec istam conditionem apposuit ut dubitaret an vellet virgo permanere , sed an debe
Ad i R. quod beata virgo filii confinium veteris & nouae legis, lsicut aurora diei, & noctis: & ideo
votum eius sapuit nouam legem, inquantum virginitatem vovit; &veterem, inquantum conditionem posuit.
Ad i. R. qubd persectio consilii
incipere debuit a Christo: sed quam
tum ad aliquam inchoationem comvenienter a matre eius incepit. Lib. 4.sent. dist. N. q. λ, ara. 1. pnuis, p.
D E v T E R ap. 7. v. 2s Non concupisces argentum π
ARguitur , ea quae sunt inanimata , maxime videntur hominum potestati esse subieω ; in- conuenienter igitur arcetur homo ab argento & auro, ex quibus fabrucata sunt idola ,& ab aliis quae in idolorum domibus inueniuntur ut neut- patet in textu. Ridiculum etiam videtur esse praeceptum quod habetur, ut egestiones ἔκπιο operimat fodienus in terra. Obs a m caue ne quando obliuiscaris Domini Dei tui, σ neripia mandata eius atque tuaιciam caeremonias.
veteris legis in conuenienter dividantur in sacrificia, Sacramenta, Sacra, δc obseruantias I Caeremoniae enim veteris
legis figurabant Christum : sed hoc solum fiebat per sacrificia, per auα figurabatur Sacrificium quo Clur-sius se ob αδει oblaιionem er hostiam 1 v. v. Deo, ut dicitur, ergo sola Sacrificia erant caeremonialia. 2. Vetus lex ordinabatur ad n uam r sed in noua lege ipsum Sacrificium est Sacramentum altaris; ergo in veteri lege non debuerunt distingui Sacramenta contra Sacriseia. 3. Sacrum dicitur quod est Deo dicatum, secundum quem modum tabernaculum de vasa eius sanctificari dicebantur : sed olania caeremonialia erant ordinata ad cultum Dei ἱ ergo caeremonialia omnia S cra erant , non ergo una pars ceraemonialium debet bacra nominari. . obseruantiae ab obseruando umur : sed omnia praecepta legis obseruari debebant, ut patet intextu, non ergo obseruantiae debent poni Vna pars caeremonialium. s. Solem nitates inter caeremo nialia computantur , cdm sint in c. M umbram futuri ut patet. Similiter v. 17.