Lucianus

551쪽

ἐμβορον πιεῖν διὰ τοιτο ἐς το ἔμπαλιν η ὁ ρύσιππος, ως μηδὲν ἔτι νοησαιμι ν φασι σοὶ δ' ον υ μικρὰν

Mi κατὰ οὐ συρρέοντα φ δατι, ἀνέσπασας ιστιστάς, τὸ των τραγωδῶν τουτο, θεὰς ἐκ μηχανης ἐπιφανεές. δοκωδέ μοι υ αλξγως αν καὶ ζυρησεσθαι την κεφuλην σ- περ οἱ εκ των ναυαγέων ἀποσωθέντες ελεύθεροι, τε και σωτήρια τήμερον ζων τοσαυτην ἀχλυν ποσεισάμενος των ωμάτων φιλοσὀφ δε ἐς τὰ λοιπον κα ακων ποτἐ ὁδω βαδίζων εντύχω, ουτως ἐκτραπήσομαι και περιστήσομαι σπερ τοι λυττῶντα των κυνῶν.

1. Ηροδότου εἴθε με καὶ τὰ αλλα μιμήσασθαι du 1νατον γ' οὐ πάντα φημὶ σα προσην -φ, - μεῖζον γαρ εἰχης τουτο γε - ἀλλα καν ν ἐκ των απάντων, Ioνη καλλος ri Jν ξγων η ὁρμονla αυτῶν η τὸ οἰκειον etsi 832 ' νψ και προσφυες η της γνώμης τὰ περιττὸν η σαμορω καλὰ ἐκεῖνος - πάντα συλλαβῶν ἔχει πέρα της εὲς μέμησιν ἐλαῖδος α δἐ Moiησεν ἐπὶ τοις συγγράμμασι, και ς πολλου ἄξιος τοῖς Ἐλλησιν πασιν cessito λλαχόσε τοῖς Ελλησι γνώριμος εν βραχεῖ κατέστη, καὶ γήκαι συκοὶ Πος α μιμησαέμεθα πλευσας γὰρ οἴκοθεν ἐκ της Καρίας - της ' λάεις ἐσκοπεῖτο προς έαυτον πως - τάχιστα καὶ απραγμονέστατα ἐπισημος καὶ περιβόητος

552쪽

διαέρεσιν ουτω και κατ' λέγον ἀγεiρων και συλλέγων γ ν γνῶσιν, ἐπεβούλευε 6 ει δυνατὰ εἴη, θροοις που λαβειν τοῖς Ἐλληνας απαντας ἐνισταται υνυλυμπια τὰ μεγάλα, mκαὶ ὁ Ηρόδοτος τουτ' ἐμὶν Ihκειν si νομισας τον καιριν, ου μαλι σια ἐγλιχεgO, πλήθουσαν τηρησας την πανηγιριν, ὁπανταχῶθεν δ' των ἀριστων συνειλεγμένων, παρελθὼν ἐς τὸν πιο δομο ου θεατήν, αλλ' ἀγωνιστηνυλυμαιων παρεῖχεν ἐαυτον ἔδων τας ἱστορίας - κηλῶν του παρειτας, χρι του καὶ Μούσας κληθηναι τὰς βέ-2 βλους αἰτοῖ εννέα και αυτὰς υσας. 2. ὁ Ουν anciναε αυτον ἴδεσαν πολυ μαλλον η τοὐς Oiuumopis αὐτους - ου ἔστιν στις ἀνῆκοος ην του modoτουονδματος, οἱ μὲν αυτοὶ κουσαντες ιν υλυμπέρ οἱ δετων ε τη πανηγυρεως κόντων πυνθανόμενοι, και εἰποί γε φανείη μόνον, dεικνυτο ν φ δακτυλου, υτος

ἐκεῖνος Heddοτός ἐστιν ὁ τὰς μάχας τὰς Περσικας γαστὶ

σιγγεγραφώς, ὁ τὰς νικας ημῶν μνησας. τοιουτα ι--γος ἀπελαυσε των ἱστοριῶν, ἐν μι συνδJφ πάνδημῶν Sugινα - κοινην ψῆφον τῆς Ἐλλάδος λαβῶν καὶ ἀνακη-

ριχθεις οὐχ οφ ἐνος μὰ in κηρυκος, ἀλλ' ἐν πάση

αδλει, θεν ἔκαστος η των πανηγυριστῶν. 3. δαε ιστε - ρον κατανο ,σαντες, ἐπιτομδν τινα ταυτην δον ἐς γνῶσιν, γα=ria τε ὁ επιχείριος αυτῶν σοφισIης καὶ IIροδικος ο Κεῖος και Ἀναζιμένης O Aiος και Πῶλος ὁ κραγαντῖνος καὶ Γυοι συχνοι λογους ἔλεγον Hora αυτοὶ προς την πανήγυριν, ἀφ' ἄν γνώριμοι ἐν βραχει γιγνον- το. 4. και τέ σοι τους παλαιους κεένους λέγω σοφιστὰς καὶ συγγραφέας και λογογράφους, που καὶ τὰ τελευτα7 ταῖτα και 'Aετέων φασι τον ζωγράφον, συγ-Jγράψαντα το ζάνης καὶ Ἀλαάνδρου γάμον, εἰς 'ολυμ

553쪽

1673 αυτ ου ἐπιχωριτ φ -τι υνι- νάφασθαι h θυγατρος τὰν γάμον ἔστιν η εὐ- is 1ταλ- κἄγω don ἴστε καὶ σοὶ α εμεὶν ἔχοιμι θάλαμός ἐστι περικαλλης κα κλίνη νυμφική, καὶ ζαν καθηται παγκαλόν τι χρῆμα παρθένου ἐς γῆν ὁρῶσα, αἰδουμένη στῶτα τονἈλέζ-δροπι φωτες δέ τινες μειδιῶντες ὁ ἐν κατόπινιφεστὼς ἀπάγει της κεφαλης την καλυπτραν καὶ δεικνυσι τψ νυμφίω την Ῥωξάνην, o δέ τις μάλα δουλικῶς φαρ- ρε το σανδάλιον ἐκ του odὀς, - κατακλινοιτο δη, αλλος της χλανιδος του λεωνδρου πελωμένος, Τρως καὶ οὐτος, δε ει -- αρος την Ῥωξάνην πάνυ βιαιως ἐπιπιτώμωνος, ὁ βασιλεῖς δὲ αὐτος μὲν στέφανόν τιναορεγε τῆ παιδι, πάροχος ὁ καὶ νυμφαγωγὴ υφαιστιων συμπορεστ da καιομένην ἔχων, μειρακίου πάνυ ἄραιφιστερMd ενος, Ἀμπιος οἶμαι ἐστιν ου γαρ ἐπεγέγραπτο τουνομα. ρωθι δἐ της εἰκονος ἄλλοι πρωτες αμ

ὁπότε δοκὸν φέροντες βαροῖντο ἄλλοι δὲ ει ἔν τιναια της ἀσπιδος κοπακειμενον, βασιλέα δηθεν και αντον, - συρουσι των χάνων της ἀσπίδος ἐπειλημμένοι εἷς δε δὴ

ἐς το θώρακα εισελθὼν rex D κείμενον λοχῶντι ἔοικεν,

καὶ το ε τὰ πολεμικὰ ερωτα, και τι αμα και Ῥωξάνης ηρα και τω οπλων οὐκ ἐπελέληστο αλ ἀλλ' η γε εικῶν

ουτ και ἄλλως γαμήλιὀν τι ἐπὶ της ληθείας διεφάνη ἔχουσα, προμνησαμένη λωετέων την του Προξενίδου

θυγατέρα και ἀπηλθε γημας και ι τις, πάρεργον των 'Aλεζάνδρου γάμων, υπο νυμφαγωγ τω βασιλει μισθον

M-σμήνου γάμου προσλαβὼν ἀληθῆ γάμον Mο- τος ἐν Ουν - ἐπάνειμι γὰρ ι ἐκάειον - ἱκανην των πιλομαμ την πανήγυριν ἡγεῖτο καὶ συγγραφέα θαυμαστον δεῖξαι oi 'Eλλησι τὰς Ἐλληνικὰς iκας διεξιδντα. ος κεῖνος ιεζῆλθεν λεως ὁ ἀνηρ in ἐγώ dλ- και προς

554쪽

πνῖγος, ο τε υ πονηγυριστοὶ οὐ στρφετώδης χλος, αθλητῶν ἄλλον φιλοθεάμονες, is παρέργφ οἱ πολλοὶτον Ηρόδοτον τιθέμενοι, ἀλλα ητὀρων τε καὶ συγγρα

λυε γαρ υθέν, ιμαι, - τὰ τοιουτα προς φιλους dηεντας ιμας λέγειν - προσιόντες ιν αμῶντο - θαι- μώζουσιν ἐγκεσαν ἐπὶ πολ γουν παρομαρτοιντες αλλος vs αλλοθεν ἐβόων καὶ ἐπηνουν, χρι του και ερυθριῶν με,

555쪽

πολλης αυτοῖς φροντιεις ριον τὰ αλλα 2 αλ ἐμέ γε 2- εἰρήσεται γάρ - ου μετρέως νέα ὁ ἔπαινος αυτῶν, καν ἐπειδή ποτε Ἀπελούντων κατ' ἐμαυτον γενόμην, ἐκεῖνα ἐνενόουW υκοῖν τουτο μόνον χάριεν τοῖς ἐμοῖς δεεστιν, τι μὴ συνηθ', ὁ κατὰ το κοινον odio τοῖς αλλοις. νομάτων ει αρα καλῶν, αὐτοῖς καὶ προς τὸν

ἐκεῖνα ἐπηνου μονον et κοινον της προαιρέσεως καὶ Ioiζον ἐγι δὲ ὁ μάταιος μην, πότε ἀναπηδῶντες

τούς αληθὰ γὰρ εἶναι τὰ τοὐ μηρον, καὶ την νέαν ὐdῆν κεχαρισμένην πάρχειν τοῖς κούουσιν - μην τοσοῖτόν γε στε το λον τῆ καινότητι νεμειν ξίουν, αλλὰ

νουμενα - υπο των ἀκουοντων ἐφημουμενα ἐκεῖνα εἶναι.ώστε οὐ μετρίως ἐπηρμην κώ κινδυνευον πιστευειν αυ- τοις να και μόνον ἐμὲ ἐν τοις Ελλησιν εἰναι λέγουσι και τὰ τοιasτα. o di κατα την παροιμιαν, ἄνθρακες μῶν ὁ θησαυρὸς σαν, κοὶ λέγου δέω θαυματοποιοῖ τινος μαινον ἐπαινεῖσμα αρδ αυτῶν. . ἐθέλω γουν μῖν καὶ 3το του γραφέως διηγησασθαι ὁ κεῖρις ἐκόειος αριστος γραφέων γενὀμενος τὰ δημώδη και τὰ κοινὰ a Dra υκ

556쪽

170 A Κl or ἀεὶ δὲ καινοποιῶν ἐπειρειο - τι MMκοτον - καὶ ἐπινοήσας ἐπ' ἐκειντ την ἀκριβειαν της τέχνης ἐπιδεέκνυτο ἐν ' roii, λλοις τολμήμασι καὶ θηλειαν γαποκένταυρον Io Zεῖζις εποίησεν, ἀνατρέφουσάν γε προσέτι παιdiωγαποκενταυρω διJυμω κομιδῆ νηπιω της εἰ μος ταύτης ἀντιγραφὰς ἐστι νυν Ἀθηνησι προς αυτην ἐκεινην -- iri τη στάθμη μετενηνεγμένη et αρχέτυπον δ' υτὰ Συλλας ο ' μαiων στρατηγὼς λεγετο μετὰ των λλων εἰς Ιταλέαν πεπομφέναι, εἶτα περὶ Μαλέαν, οἶμαι, κατα σο της ὁλκὰd- ἀαολισθαι παντα καὶ την γραφήν. αλ νυλλα την γε εἰκόνα της εἰκόνος εἶδον, καὶ αυτιςJυμiν, ς αν Iός τε, δείζω φ 4 φ ο μὰ τον ἐαγραφικός τις ων, αλλὰ πάνυ μέμνημαι - προ πολλοῖιδῶν ἔν τινος των γραφέων Ἀθηνησι καὶ το περ- μάσαι τότε τον τέχνην τάχ' ἄν μοι καὶ νυν προς το --φέστερον δηλῶσαι συναγωνισαιτο.

ἀλλ' o ἐν κλαζοντι λιαε ών καμπυλος πεσταλμένητο πλni ora ivιπαλιν ἐπανέσταται καὶ του ἐδάφους ἀν

τέρωσεν τιθηνουμένης, ἐπικυπτει γελῶν ου ὁλος φαι- νεμενος, αλλ' ἐς μέσον τὸν λαον λέοντος - νον ἀνέχων τῆ δεξι καὶ περ αυτὰν αἰωρῶν, ς δεδίξαιτο συν παιdιρ α βρέφη. b. τὰ ἐν οὐν ἄλλα της γραφης, ἐφ' οσα τοι ἰδιώταις μῖν ου πάνυ τι ἐμφανῆ οντα την ληνομως ἔχει δε ιν της τέχνης, οἷον το ἀποτεῖναι τας γραμμὰς ς το εὐθυτατον καὶ των χρωμάτων ἀκριβη τ ν

557쪽

ἡποθέσει ποι αλως το περιττον ἐπελέξι' της τέχνης, τον μεν γορα ποιήσας πάν*η φοβερὸν καὶ κομιδῆ γριον, σοβαρον χαιτη , λάσιον τὰ πολλὰ ο κ ag go ἴππον ουτου μονον, αλλὰ και κατα θάτερον του ἀνθρώπου, καὶ

κΛίτοι γελωντος θηριῶδες λον και ρει- τι καὶ ἀνημερον. 6. Toloυτον μεν ἐκεῖνον τὴν ' λεια ει απου γε της καλλέστ ς οια μάλιστα αἱ Θετταλοι σιν, ὁμητες ετιπια αβατοι, τὰ δ' ἄνω μέτομον γυναικος παγκάλου ζωτων των ἐκεῖνα δἐ μόνα σατυρώδη ἐστὶν υτῆ και η μῖξις δε καὶ μογη των σωμάτων, καθ' o συνάπτεται καὶ συνδεὶται γυναικείου τὼ ἱππικ4ν, ρέμα και Ουκ-ἀθρδως μεταμένουσα καὶ ἐκ προσαγωγῆς τρεπομένη λον- θάνει την ο φιν ἐκ θατέρου-το ἔτερ- παγομέν κ των νεογνῶν δὲ τ ιν τψ νηπis μως αγριον καὶ ἐν τράπαλφηδη φοβερόν, και τουτο θαυμαστὸν io εδοξέ μοι, καὶοτι παιδικῶς μὰλ προ τον σκυμνον του λέοντος ἀν-

χρt τῆ μητρι προσιστάμενοι. 7. ταυτα ουν ἐπιδειξόμενος ὁ Ζευζι auro με φετο ἐκπλήξει τους ορῶντας

ἐπὶ τῆ θυρ, οἱ λουτίπια ι ἐν β4ων xl τί γα αν moiουν καλλιστο θεάματι ἐντυγχάνοντες ἐπιννουν δὲ μάλιστα πάντες περ αμ πον ν ἐκεῖνοι, της ἐπινοέας τὸ ξένον

και την γνώμην της γραφῖς ς νέαν υσαν καὶ τοi ει προσθεν γνοημένην. στε ὁ Ζευξις συνεις τι υτους

ἀσχολεῖ πὀθεσις κοιν ουσα - --ε της τέχνης, ἄψ ἐν παρέργο τέθεσθαι την ἀκριβειαν των πραγμάτων, An δή, ἔφη, ω Μικκέων, προς το μαθητρο, περίβαλε ηδη την εἰκόνα και ραμενοι ἀποκομέ τε οἴκαδε ' υτ ne γαρ μῶν τον πηλὸν της θνης παινοῖσι, των δ' αὐτώτων, εἰ κολῶς ἔχει και κατὰ τ ν τέχνην, ου στολὰν ποι-

558쪽

δισμυρία ουσον, ἐκ δὲ του μέσου τα ἄρματα ἐκπη -- σθαι ἐώιοντα δρεπανηφὰρ πω οντα καὶ συνωρίδας ἐπ' αὐτοῖς δὶς τοσαυτας, ταυτα ρῶν πάνυ πονηρὰς εἶχε τας ἐλπιδας ώς μαχεον οντων κεινων. αυτφ' ἐκεTνOclauso γαρ ι ' λέγου της στρατείας ἐκείνης παρασκευασθεισης ου μεγαλωστὶ ουδὲ κατ' ἀζων του πολέμου ἀνέκετο κομιδη λίγους πων, καὶ τούτων πελταστικὸν το πολυ καὶ φιλικόν οἱ γυμνητες δε υπὲρ μισυ της στρατιu ησαν. ωστε ἐδοκει αὐτου δη σπένδεσθαι κα τινα ευπρεα de s λυσιν ἀρέσκεσθαι του πολέμου. 9. ἀλλα εοωτας ὁ Ῥόδιος, ἀνὴρ γενναῖος - τααπικων ἔμπειρος ου εἴσπαρῶν θυμὲ IH καὶ σω γαρ ἔκκαιδεκα ἐλέφαντες τω8ari

ται ἀνοιἐαντες την φάλona καὶ ιοστήσαντες ἐπαφῶσι, τοτε ἀνα τέτταρας μὲν ων λεφάντων --ταν ἐφ' κα- τερα τοις ἱππεῖσι, τοις -- δὲ ἀντεπαφανα τοι. ματηλάταις καὶ συνωριασταῖς ει α τουτο γένοιτο, φοβηθησονται αὐτῶν, ἔφη, οἱ Ἀποι καὶ ς τους 'αλάτας αυ- 10 θις ἐμπεσοὐνται φεύγοντες - ουτως ἐγένετο. 10. οὐ

γαρ αρμερον ἰώντες ἐλέφαντα ει αὐτοὶ Γαλάται με οἱ μαο αυτῶν -- πρὸς τὰ παράδοξον της φεως ἐρα-

559쪽

M rei γενομένου, οἱ ὁ ζῶντες ἐλαμβάνοντο, πλην πάνυ ὐλέγοι ὁπόσοι φθασα ες τὰ ρη αναφυγόντες, οἱ Μακεδόνες δε σοι συν Ἀντιξχφ ησαν, ἐπαιώνιζον και προσιόντες ἄλλος ἀλλαχόθεν ἀνέδουν τον βασιλέα καλλίνικον ἀναβοῶντες ὁ δ καὶ δακρυσας, ως φασιν Aι υνώμεθα,εφη, ω στρατιῶται, se γε η σωτηρέα ἐν ἐκκαίδεκα του-

τοις γηρέοις γένετο ' ς ε γε μη τι καινδ το θεάματος ζέπληξε τοῖς πολεμέους, τί αν μεις με πρὸς auetos. επειτα το τροπαl κελεύει ἄλλο μηδέν, ἐλέφαντα δε μόνον ἐγκολάψαι 12. ρα τοίνυν με σκοπιῶν, μη και 12 τοὐμιν μοιον Ἀντιόχφ και τὰ ἐν ἄλλα υκ ἄξια μάχης, λέφαντες δέ τινες και ξένα μορμολύκεια πρῖς

νουσι πάντες. ola δ' ἐγὼ ἐπεποέθειν, Ου πάνυ ταυτα εν λόγφ παρ' υτοις ἐστιν, αλλ' τι ἐν θήλεια γαποκέν-850 ταυρος γεγραμμένη, τοὐτο ὀνον ἐκπλήττονται καὶ σπερεστι καινον και τεράστιον δοκεῖ αὐτοις. τὰ δ' ἄλλα μάτην

560쪽

ενδοξος γενοἰμην ἐπι , τέχνη καὶ τί ποιουντα εἴσονται με οἱ Ἐλληνες παντες τὰ ἐν γαρ ἄλλα ia ποιῶν διδάξω με μ αρμόσασθὰ τον αυλον ἐς τὸ oratoιβὲς ααχὶ

βάλλει τους δακτυλοι ευαφῶς re πυκνῆ τῆ ρσει καὶ Mi θέσει καὶ μένειν ἐν ουτ in σύμφωνα ἁν- τα μέλη προ τον χορον καὶ της αρμονίας κάστης διαφυλάττειντο διον, τῆς ρυγέου- ενθεον της υδιο τὰ Βακχικόν, της Αωριου τὸ σεμνὴν της Τωνιχης, γλαφυρὴν ταυτα μὲν ουν πάντα ἐκμεμά κα παρὰ σου τὰ μέγιστα ει καὶ δε νε, α με μησα της αὐλητικης, ora ορῶ πῶς αν - αιτης μοι προσγένοιτο, η δρα Θαρα - πολλῶν και τὰ ἐπισημον εἶναι εν πλήθεσι καὶ δεiκνυσθαι τφ οκτίλφ, καὶ ην που φανῶ, εὐοῖς ἐπιστρέφεσθαι πάντας εἰς ἐμὲ καὶ λέγειν τουνομα, -- αῖνῆ Ἀρ- μονίδης ἐστιν Ἀριστος αὐλητής, σπερ τε καὶ - ,