Veritas consilii Burgofonte initi ex ipsa hujus executione demonstrata, seu verum systema Jansenismi et evolutio mysterii iniquitatis, opus Gallico primum sermone conscriptum, nunc pubblicae utilitatis caussa latinae redditum. Tomus 1. 2. Tomus 1. qu

331쪽

arce impositus , novam huic eidem sectae fa- . fCem accendit; de impotentia autem amitatendae iustitiae Christiante ipsi ii erum sermo est. Postquam dixerat, vitam rediViVi a mO ite JEsia Christi ejusdem rationis esse cum vita DEI, nimirum seque immutabilem , aeter- , , nam , nulli vicissitudini obnoxiam ς addit de Christiano ex Iacro fonte prodeunte , quod '

,, Vita ipsius perennis sit, quae continuis vari tionibus turbari, seu cum frequenti transi tu a statu peccati ad statum gratiae, aut a ,, statu gratiae ad statum peccati componi non

,, possit. ,, Vocabula & freouem ti in ipsius propositione mitigarent Calvinustici dogmatis horrorem , & hinc molliorem verbis sensum subjicerent, nisi in vestigio illa expungeret iterum , & continuo subnecteret: se Ut verbo dicam, cum Christianus . baptigatus quodammodo in Christum JEstim i,, tranSformatus & cruci assivus sit, dici po-Dtest, aequale sore prodigium , si iustus sese peccato obstringat, quam si JEssis Christus i,, gloriosa se Vita abdicet, qua fruitur ad dex- i,, tram sui Patris, & ad serendos contemptus a

,, ac cruciatuS mortalis suae Vitae revertatur. is

Paulo inserius ad haec S. Pauli verba: Iu sem ipiternum sedet, conjummavit in sempiternum . Iancti atos , quam belle argutatur Parisius, S certum ex iis, non modo de Christianae i stitiae perseverantia, 'sed & de ejus amitten-

332쪽

-6 Veritas Consilii Bur Uonte initi

dae impotentia argumentum eruit Z cvl Prae,, Omnibus, ait, advertendum est , S. Apo- tum eodem verbo uti ad exprimendum sta . ,, tum perennitatis JEsu Christi ad dextram ,, Patris sui, quo utitur ad declarandam sta-

,, bilitatis formam, ad quam iustitia Chri-

,, smanum evehit. - - S. Paulus itaque hoc ,, loco - - nostram iustitiam comparat cum

,, sede JEsu Christi ad dextram Patris sui,s, quantum ad perseverantiam ac stabilitatems, pertinet; iam vero assessio JEsu Christi ad ,, dextram Patris sui nunquam interrumpitur ,, nec etiam interrumpi potest unde & ju- ,, sistia ac sanctitas per JEsum Christum colum lata alternas cum peccatis vices non patis, tur , D. nec etiam pati potest a & nine amitti nequit.

Provoco hic ego omnes totius mundi, hoc est , Galliae & Hollandiae Jan senistas , ut ad hanc interrogationem meam resipondeant ;edicite, an si his principiis aliquid insit ponde' ris , non eXplorata veritas sit , sacramentum Poenitentiae non minus inutila esse hominibus in terris , quam in caelo Αnpetis Θ Vos a tem haec principia praedicatis, dc *argitis Unquam Sancti cxhusdam oracula ν ergo ido estra spectant consilia , ut Sacramenti Pc Mitentiae usus tollatur penitus, pro est, Φurgosqnte cmstiturum ruit,

333쪽

nnso vestro satis adhuc erat ingenii, ut intelligeret, impiam eiusmodi doctrinam , quam pro more vobis cum aliis haereticis communi , quo errores semper sacri Coclicis ver bis,firmatis, impudenter S. Paulo tribuit, omni hono sensui gravem injuriam inferre. Ut ergo pacaret animos, quorum hac doctrina magnam in se offensionem concitare poterat, nefarium situm dogma de stahilit te justitiae convertit in mysterium & dogma fidei, quasi obscuritas fidei omnibus novato. rum deliriis viam sternere , & liberum Com- moatum praestare posset. n) Si etiam, in b, quit Parisius, tantum in nohis facultatiss, non esset, ut ea, quae contra stabilitatem ,, iustitiae objici possunt, dilueremus , nihilo. minus tamen pro re comperta illam haberis, Oportebit, quia luce clarius est, eam S. Pau- li doctrinam esse. Repugnat illa quidem, ,, & vim asseri nostris , quas animo praec ,, pimus, rerum ideis; at cohibendae hae

sunt, & redigendae sub jusum fidei, a ,, que adeo in rebus , quae infinite intel

se gentiae nostrae modum excedunt, magis cre- dendum veritatibus , quas aspirante Numi-

,, ne distimus , quam conjecturis, & opinio.. nibus , quas laxior Theologia suggerit. Hic enimvero videtur sentire Parisius, in quem se labyrinthum immiserit. Sed usit tum Jansenimirum in ejusmodi eventibus T r Ri- '

334쪽

fugium , in hoc situm , quod plenis saucibus laxitatem ac mollitudinem inclament, admodum opportune ipsi in auxilium venit; hanc dum tabulam arripit, maximi nobis momenti de Iaxitate explanationem suppeditat, quam nefas sitisinere'efmanibus nobis elainhi. Hactenus nondum liquide satis constabat, quid Janienistae nomine laxitatas , quid severioris Ethicae praeconio intelligerent; sedent Factionis oraculum, & illam & istam perspicuis , atque definitis verbis nobis exhibet topinio, quam laxitas , seu moltior Theol9gis funerit , suadet homini, ut credat, Post susceptum Baptismum peccare se posse, imuetiam nimis frequenter peccare , cic hoc non modo sine tam raro, cadaveris jam 'in pulveres redam, post disspersia ubigue jam osseu ad vitam reditus, sed sine omni prorsus miraculo. Unde moralis laxior cum Catholica Ecclesia nos docet, justitiam amitti posse, 'S frequenti ad Sacramentum Poenitentiae perfugio opus esse, ut, quam per peccatum perdidimus , DEI gratiam recuperemus. At veritates , quas a pirante Numine 'dissimus , huic laxitati oppositae, seu moralis . severior iubet hominem credere , tanquam manifestam S. Duli doctνinam , teque fieri non posse , ut jussus peccet, atque neri non potest, ut JElus Christus ad ferendos com stemptus ae calamitates vita sua mortalis se

iterum abiiciat, aut fessio PES Christi ad idoxtram aurei sui Patris unquam interrum

335쪽

Demonstrata, Pars III. patur s adeoque severior ac purior haec Ethuca cum Calvino statuit, Electos , quando semel in Baptismo juilitiam & DU gratiam adepti

sunt, non peccare amplius , nec etiam posse peccare, propterea Sacramento Poenitentiae as redintegrandam cum DEO gratiam , utpote a qua nunquam deficere possitiat, neutiquam indigere. Enimvero arcanum valde esiacaX, ut propediem quis evadat alter quidam Sanctus Appellantium , quin sibi, suisque cupiditatibus ullam vim inserat; nec sectae , in cujus fide ac manu hoc arcanum d

positum est , grave accidet, multos sibi parare proselytos, & grandi se Sanctorum,n

mero exornare.

Caeterum dicebam antea , hunc Diae num non selum abrogasse Sacramentum Poenitentiae , sed repudiasse etiam sacrum Missis sacrificium , saltem tanquam propitiatorium , id , quod eo pertinebat , ut illud brevi , non minus , quam Eucharistiam , penitus aboleiaret. Res haec certis argumentis firmari postulat, eaque proposito meo tam opportinia

in , ut illis supersedere non possim.

Sanctum Concilium Gidentinum decrevit contra Calvinum , sanctum Missae sacrificium vere esse propitiatorium , & anathemau, te serie , quisquis doctrinae huic suae refragari ausus fuerit. Sanctus Appellaverim non eradhomo , qui Concilii cujusdam fulmine terroq posset , utpote in acer amat altum taeis usta

336쪽

oo . Veritas Consilii Rurmonte initi

am sub lastidum acervo mortuus; neque Cathema , de Quo loquimur, plus aliquid ipsi erat, quam lapis unus reliquis additus. Dum ioitur errorem suum de stabilitate justi- tire, seu potius de ejus amittendae impotentia tueri pergit , cum Calvino, & iisdem quidem , quibus CalvinuS, rationibus probare aggreditur, pro impetranda peccatorum Venia sacrificium Missiae rem esse non modo inutilem , sed & criminosiam. Fia i Sc haec qumque deliramenta , quae probos omnes ho xore perfundant, e suis eruamus latebris , & quiramus , quanta discipulo similitudo cum Magistro intercedat. Et inprimis Calvinus dogma hoc pro principio statuit, DEum electos tam solide confirmasse in justitia , & sratia adoptionis, ut nunquam haec illis eripi possit; oc hinc eandem in ipsis perennem, ac fixam esse, nullumque in eos peccatum cadere posse, Ο vtδε- Ius electos , Calvini verba sunt, semine in-eον νυtibili DEus in perpetuum regeneνat , ut nunquam dispereat Iemen urta eoνum coriadibus insitum , ita foliis in istis iasignat adoptionis suae gratiam , uici ab Dis ae rata M.

Ex quo conficere debuit Haeresiarcha, & v ro etiam consecit, sacrificium Missae nihil valere ad expiandos a peccatis fideles, quandoquidem hi nullum committunt amplius, &hinc sacrificium hoc non esse propitiatorium,

337쪽

rorium diei non posse. Haec Calvinus. A diamus ipsius discipulum, Sanctum Appellanistiuina

Postquam mora , ac modo sibi proprio , quid inter antiquae legis sacrificia, & Sacritacium novae legis intersit , distinxit, de JE Christo ait: hq Opus non est, ut in d

Cursu temporum saepius quam semel secrita cium suum osterat, propterea , quod hoc ,, unicum ex toto destruat peccatum , & quia is dem peccata aeque praeterita , quae remittit, se ac futura, a quibuS nos praestat innoxios. DIn benigniorem partem haec verba accipi poterant , & ego eandem Volens lubens ample

dierer , nisi, quae sequuntur, deteriorem itulis sensium, eumque prorsus decretorium si licerent. ν Cur illud, addit Parisius, nonis nisi semel offertur ad portanda peccata plu- rium t Ideo nempe, quia unico hoc sacrita ,, cio Electorum peccata exhausta siunt, scate ,, bra eorum penitus e aruit, a praeteritis iuis dem emaculati jam sunt, & novis se imo posterum non inquinabunt amplius. Ergo Electi apud Parisium, non iecus, quam apud Calvinum regenerati sunt semine incorruptiabili ; apud illum aeque, atque apud hunc min. dere in illos peccatum non potest , ut nunquam dioereat semen vita eorum cordibus inis sitam , idque virtute Sacrificii semel in cruce

338쪽

peracti. Inde etiam sacrificium Missae, quod illius in cruce repetitio est , e re ipsbrum &risu non est , & quidem non ad expianda peccata praeterita, quoniam expiata iam sunt, neque ad cavenda futura , quia in Electis nul- Ius admittendo precato locus futurus est; nam scatebra exaruit, a prateritis emaculati seunt , γ novis se imposterum non inquamabunt amisplius. Ergo evidens est, ex sententia Parisii, Missim Papisileam sacrificarim propitiatorrum dici non pose ; ergo etiam inutile , illud pro peccatis offerri. Et hic est primus aries, quem Parilius cum Calvino ad obterendurn Missae 'sacrificium admovet. Lustremus dc alterum. Calvinus provectus ulterius, contendit, quod , Cum victima in cruce immolata infinita vi, ac pretio Valeat, & ea , quae JEsu, Christi Sanguis in nobis efficit, nullis se cim cumscribi limitibus sinant, non modo neceia se non sit, illud pro peccato offerri denuo, sed ne quidem amplius unquam offerri oporteat; ita, ut si rursum oueratur, criminosa ea actio futura sit, cum hac ratione sanguis Christi exaequaretur cum victimis tests, quaecum nullius ossicacis, & exigui pretii essent, , saepe iterandae erant. s) Haud dubie vas atque esseacta ejus seerisDii nulla me per uaeralioquin nihil honorimentius de Chrso sentiaremus, quam de lobus, γ vitulis, qui Aub

lege immolabantur, qxorum oblatioues ex eo

339쪽

Demonstrata. Rura IV 3o3ine caces arguuntur , γ imbeci , quod si pius iterabantur. Parisius etiam hic tanquam fidesis Echo reddit , quod aiCalvino didieit e ce) is Qv o re , inquit, haec una victima non sacrifie is tur, nisi semel Z,- - propterea, quia oblata ta haec una victima infinitae efficacite est, ,, & una sola hujus unius victimae sacrificatio- ,, ne sancti effecti sumus. - - Et quid hoc ,, sibi vult, sancti effecti sumus t id nimirum, is quod redditi simus perfecti , & quidem ita ,, Omnem Vitam. is Quapropter secundum P i risium cum Calvino dici potest: haud dubies viis atque , cacia eius Lucri cis nudo Mepe sate unde etiam Parisio fas erit cum eodem Calvino inferre, Missae sacrificio proris nos Carere posse et revera autem, hoc ipsiam in , quod his verbis exequitur : u Si una Q- la immolatione hujus unius victimae in om- nem vitam sancti, & persecti redditi simus, ,, opuS nobis non est novis victimis, neque

,, nova etiam oblatione hujus unius,, viritimae. ,i

Calvinus censuit, iteratam sanguinis Christi oblationem , qualis in Missa fit, non selum fore inutilem , sed & crii ninosam, quoniam hac ratione sanguis Christi exaequaretur cum Ψictimis legis. Parisius ejusdem mentis est,

340쪽

eanidue iisdem verbis , quibus Calvinus , em primit: H o Hoc reipse est iniuriam facere,, essicaciae sanguinis Christi , eumque pene,, aequiparare legis vi nimis, dum is solum pro se remedio adhibetur, ouod non nisi fluxam ,

is quaeque aetatem non Ierat , sanctitatem tri-

,, buat. D Alioquininihil honorificentius de Gripotentiremus , quam de bobus , θ' vitualis , qui hub lege immolabantur. Denique putabat Calvinus, doctrinam suam contra secrificium Missae authoritate lyauli a se muniri poste,Lao debere. Gn- tendit, ostolus, ait, non modo nuda alia

osse Herseia , sied istud crucis semel obla. tum fuis- , me amplius iurandum.

Parisius, postquam iisdem cum Calvino telis Missam oppugnavit, nil aptius a se fieri posse credidit , quam ut ad authoritatem Α, postoli, sicut Calvinus appenuet, & h Q. Haerasiarcham his verbis tranGriberet οῦ Non tantum S. Paulus docet, quod , quan-

,, do sangvis 'Esiu Christi nobis Iemel appliis

catus est, nulla alteriuS, dc novae prope se cato oblationis necessitas , sed nec pro illiis ulla amplius h0stia sit. ,, Aperte autem hic abutitur Parisius hoc, quem testem Citat ,

Pauli Ioco : jam. non reliisquitar boseia pro precatis, utpote quae ApostoIi verba interpretes Catholici in eum senstim accipiunt,