Quaestionum Plautinarum liber primus, sive De hiatu in versibus Plautinis

121쪽

quitur, aggressus est Durn aetas mens, m

gister ρ hi bebant lasium audiamus: Scitum sane, inquit, magistram seu paedagogum, qui prohiBebat patrem noscere filii ingenituri nempe data, credo, opera et de industria celabat Simonem, quae prave ageret filius. Hanccine lectio..

nem tam diu ferri Repono:

Dum eum aetas, metus, magister cohibebant. Ita St.

Wohibebant retinebant oppositum liberae vivemdi potestati. Vulgatam lectionem quodamiodo cum viro docto I l. p. 392. ita defendere possis, ut rohibebant referas ad uberius Nisendi, quod

aetas, et e magiSter prohiberent: at, iam

liberius ivendi a voce rohibebant non solum nimis longe absit, verima etiam parenthesi disiungatur illam, quam Bericleius secutus est, construendi rationem cuivis ut faciliorem melio-Temque se probaturam esse existimo. Nemo i men, nisi qui cupidius rem attrectet, verbum prohibere proprie dictum hic accipiat. Ut aetas, metus, ita aeque minus magister data opera et de industria ρ prohibuisse, sed, quo nihil ape tius, isn ediment tantin fuisse dicit . Quo severius enim disciplinam magister exercebat, Omaiori impedimento esse potuit, quo minus Verum filii ingenium nosceretur observariuri est autem saepius, quicquid occasionem vel mat riam aliquam praebet, ut Piid fiat, aut non fiat,

122쪽

Idem efficere aut prohibere dici Cons. Gron vius Observ. I. 3. p. 30 et M P. O. ed Lips. DR a. 1. 33. Sm claudebam. SOS. Non iniuria nam id δε-bitror, etc. Tametsi Ben ituri, inicum sere illiu Temrentiani metri exactorem, ea, qua M'St, TeVe rentia suspicio tamen, ut eius de re metrica dictatis usquequaque subscribam, multam abest. Nam vel hoc loco eo in genere manifesto is i Psus est. Lege, inquit, nam id ego rbitror. Vitatur, quant tua potest, in hac statione Tr chaeus neque debet nam sine elisione pronum clari, tun extra ictviri sit. Eandem sententiam

dixerat ad Horat. Sem. I. b. 79. quanquam paullo confidentius ibi trochaeum in sede qua ta raro aut ruquam Comicos usi passe est. Sed tanti riri auctoritas ne in errorem alios inducat, non alienum putavi, ex una hac ipsa scena locos indicare, quibus id saepius a poeta factum esse intelligatur. V. .: Quod ubi mea ars efficere hoc possit c lius.

v. 42.: Interea mulier quaedam abhinc triennium. v. 44.: Iuopia et cognatdrum neclegentia.

123쪽

Gilrsbat una inius, tristis litterim. v. 100.:

Quam timeo, quorsum evadas funus anterim

v. 148.: Indignum facinus; 6mpexisse Pamphilum. Non erat igitvi , quamobrem in nostro loco Bentleius vulgatam scripturam invitis omnibus libris mutaret in quam quidem reprehensionem idem rursus incurrit Anti II 6 16. ubi vulgo

fertur: Subtristis visus esse aliquantulum mihi.

Ille scilicet ut trochaeum vitaret, pro aliquam tutum scripsit aliquantillum. Qua in re mirari tamen subit, cur locos, quibus vertina ex regia. aista remedium petendturi esset, alia potius eaque difficiliore ratione sanare maluerit. Talis est e

sus ex Eunucho I. 1. 24. qui vulgo male si gitur:

Restinguet, et te ultro accusabit, et dabis ei Ultro supplicium. Bentleius vocem ei, quae metrum excedit, in alterum veram transponit post ultro sed levi re verborum traiectione locus si restituetur: Restinguet, et te ultro accusabit, et ei dabis Ultro supplicium.

Quo quidem ipso ordine Verba exscripta legum tin apud Ioli Saresberiensem, olicrat. p. 374., Taena saeculi scriptorem undecim eo Is)entius testem produxi, quo uri hoc excmplo monerem,

124쪽

mianti a d eniendandos veteriim libros possint valere vel inferioriim temporum scriptores, acriticis, qui in codicibus omnem salutem positam esse existimant, satis plerumque neglecti quam in rem egregie dissensit praeceptor meus, insigniter de me meritus, C. F. Heinrichius, Comment prim in iuvenal. Sat. it. 1806 p. 8 seq. Cetenim isto in loco etiam hoc editores peccasse mihi videntur, quod pro vulgato accinabis quia busdam e libris receperint aberi in illud accusabit; cuius quidem iudicii niei rationes alio tem-POre expromere placet. ANDR. I. 1. 35. Sin Sic vita 1ae facile Omnes emerre cyati Cum qiasius erat cumque uus, iis sese dedere, Eorurn obsequi StudAS, advorsus gruirit, A mqurem ramoueri se illis ita facillume Sine inυ1dia laudem inNerita et amico Pares. Ecce iterum ad partes mihi vocandus est magnus entleius, qui hosce versus infeliciter

vexavit, dum, nonnullis verbis resectis, vos sio legendos esse oonSeir

Sin. Sic ita erat facile omnes referre de Pati: Cum qumus era cumque una, iis Sese dedere.

125쪽

Eorurn studiis Is φι/: ita fra illum Sine inCMia oud in γω itis et amicos Pares. Vir doctiis l. l. p. 3 2 seqq. Bentleium itidem refellere silidet; sed quum parum ex more is profecerit, nos densio singulas rationes, cur ita iudicaverit Benti ius, diligenter expendamus. -Νon difficile est, in ira , internoscere hic interpolatorem, qui eri titii pamphirae pannum de suo adsuit. Primo, bis vitiose ponitur Arsis,

Eorum Obsequi Stridiis. Hoc in medio versu non fecisset Terentius, qui, ut ait Flaccus, arte Mincebat Qua in re nisus est vir Summus. Licet enim ultimam vocis syllabam acuere ex

lege linguae Latinae in omni in quidem et Limn sit poetis tamen hac in re licentia liae lana concessa erat, et quidem alia aliis in versibus; in trimetris certe ultimam syllabam, dum primam aut tertiam διποδίαν occuparet, sub ictu seu

in arsi ponere, ipsis fere semper licitum erat id quod ipse Benileios megae docili in Schediasin, p. XX. d. Lips. ObSequi mr , Prima primam

trimetri διποδίαν teneat, non est, cur in ultima syllaba ictum male habere dicamus immo hoc ne in licentiis quidem ponendum est, URII JO- quidem una Cum extrema antepenultima quoque syllaba ictum habet, eumque talem, ut alter, qui contra linguae rationem in ultimam cadit, ictus prae illo tantum non negligi posse videati ire

126쪽

certe sic esserebatur vox illa obsequs, eodem modo ea, quae mox lamin v. 89. sumici s. Sed in verbo Studiis aeque vitiose, Benileio iudum, arSi ponitur. Verbum nimirum istud secundam moδίαν tenet, ubi ultimas verborum syllabas acuere, vix inquam poetis datim fuisse Benileius 'docet in Schediasm. l. I. Sed en tibi vim exemplorum, quibus id saepim a Terentio admissum fuisse probatur dr. I. 1. 89.: Nil suspicans etiam mali, hein quid id est cies. Eunuch. V. 1. 16.: Scelebi ovem lum commisi, dispudet. Heaut. . . . a Nam pro deum atque hominum fidem, quid vis

tibi rm. IV. . .:Εis scio, hosce aliquis dies non sentiet.

A delph. m. 4. 24.:

PersuASit OX, amor, Vinum, adulescentim

Phorm. I. 2 37.: Nos Otiosi operam dabamus Phaedriae.

Nempe Phormionem ist in patroniun mulieris.

Ibid. IV. 3. 32.:

Si tu aliquam artem aequ1 bonique dixeris.

Igitur quum a metricis rationibus ne minimam quidem vitii notam locus habeat iam videamus, num id ipsum aliis argumentis a Benileio prob tum Bis idem, inquit, dicitur, aut quod peius, in posteriore loco minus dicitur, ineuientia m

127쪽

arescente. viii enim omnes facile emere mala

miri, si ne nini Mersus et infestus est y maliis obsequitur et dedit sese, sine dubio non Sepramonis. timui verum esset, quod en Dius contendit, ego quidem talibus non ossem dis in scriptore, qui vii arem et qu0tidianiunimitatiu hontinum sermonem, iusto nonnunquam verbosiorem. Ac senem quidem, qualis est qui

hic loquitur, imprimis verborum parcum non esse, quis uescit Sed prorsus falsa est disput tio enueii Perferae enim omnes nihil aliud

est, quam unicuique, etiamsi ignotus sit aut mo-DStus, non asperim tamen et inhinnanima sopraebere; at, enum esse nemini non significat, ut Benileius interpretatur, nemini iris tum Me, sed tam in factis quam in dictis nemiui non morem gerere. Eo sensu saepius mulieres viris adversae esse se adversari dicuntur. Texenia Hecyr. II. 1. .:

Viris esse advorsas aeque studium eati

Iam omnisti Himum, potius ut quod vir velis Fieri, id facias quam adversere Courea.

Adeo igitur verboriim significatio diversa est, ut perferre altaquis facile possit omnes verum amversari nemini in quacunque re inconsulti plano et amentis sit. Vel ipse Pamphilus, qui omnes quidem faede perferebat, amicorum Ohuri nemia in adversabat Neque ex verba, πιιuyuiam

128쪽

pria oneruo illis, tautologiae aliquid habent cuin praecedentibu illis, iis orae dedere, eorum obsequi studiis. alii qui aliis se dodit eooimque

studiis obsequitiar, is deiu se non praeponat, immo ri viatim praCp OHat Ullo pacto necesse est. Sed duplex iisce verbis adolescentis not thu virtus, Obsequenti te in anticos altera, altera modestiae ac pudoris. Omnino tantun abest, ut

ad nilnora sententia delabatur, ut milii quidem, sublatis verbis istis, Oratio languida prorsus ac

manca esse videatiu . Prior Sententia universe effertur, mrrea perferre item altera de j odalbbus, nemini adVOrsus, numquam praeponens. At

vitiose pergit Oileius, hic dicitur, Pra yonen illis. Cum enim prius imi verse locutus sit emini dicendiui utique erat Aliis, Ohillis Quodsi sententiae ratio Atiis necessario Ῥostularet, id e Pubusdam exemplis, tam scriptis quam editis, facile restitui posset. Sed sensus loci hic est: omnes quidem, etiam ignotos, facile perferebat; at tu quilaus ecat Cumque una, iis sese dedebat, eorum studiis obsequebatur, advorsus nemini, scilicet eorum, cum quibus erat Ima ,, nunquam praeponens e illis. Unde apparet, nemini non de milibus hominibus, sed tantum de sodalibus liniverse

dici cui si pro illis subiungatur aliis, totius loci

sententia plane haeret. Denique male transtro Bentleio videtis oratio ab itifinitivi ad adiecti Wa.

129쪽

seu i logi scit, inquit, hoc modo diceret, λversari nemini, se non PraePonere. Quodsi Adiectiva mallet, saltem diceret, erae advoravionemini, casu accusativo quo tamen pacto ne Pra Orientem barbarim prorsus foret. id modo tantum Virum, quo abripi se passus sit solo obtinendi studio Per se quidem non barbara profecto dicitur ra Oriente re erae pro Praepono.

re cons. Darisius ad Cic. Tuscul IV. 3. et Dr kenborchius ad Liv. Tom. IV. p. 27. Id quod Graeci aeque dicere amant, satis notiun haud diu bie, si recordari voluisset, entleio. Sed in

nostro loco rumorientem esse iuxta barbamuri esset, atque altei in illud, quod Bentleius m vult esse adverbum. Nam in narrationibus, quas per infinitivos filint; Latine dicitur en a era , esse meρOriens. Sallust Iug. c. 6. Non se imortiae corrumpendum dedit; sed, uti mos gentis illius est, equitare, iaculari, cursu cum aequalibus Certare, et, quum omnes gloria anteiret, orianibus tamen carus esSe. Tacit. Vit AgriC. c. 19. Omnia scire, non omnia exsequi; a1Vis peccatis veniam, magnis severitatem comm dare nec poena semper, sed aeseus poenitentia comendus esse. Et sic ubique Latinorvin usu

loquendi perperii plane et constanti. In talibus autem Latini verbiini substantivum saepius mi timi, ut ratio ab infinitivis ad adiectiva aut pat-ticipia vexo transeat idque praecipue, ut Oduo

130쪽

exitum rotundiorem ac validiorem nanciscatur oratio. Sallust lag. c. 23. Ρraeterea dies nomtes, aut per vim aut dolis tentare defensoribus moenium praemia modo, modo formidinem ostentare suos hortando ad virtutem erigere, pro sus ruentu cuncta parare. Tacit. Hist. II. . , Vespasianus, acer militiae, anteire agmen, lo- muri Castris Capere, noctu diuque Consilio, ac si

res posceret, manu hostibus obniti cibo fortuito, veste habituque vix a gregario milite discre- PGNS, TOTβm, i avaritia abesset, antiquis ducibus ar. Obid. H. 82. Ipse Vespasianus adire, ii ortari, bonos Iaude, segnes exempIo, incitare saepius, quam Coercere vitia magis amicorum quam virtutes dissimesans. Annal. XIV. 10.,,Amici dehinc adire templa, et, coepto exo Io, proxima Campaniae municipia victiniis et legatio-aul us laetitiam testari ipse divexsa simulatione moratus, et quasi incoliunitati suae infensus ac morti parentis inlacrimans Sed iam satis hisce probasse mihi videor, Benileio in loco nostro emendandi pericu nnaal Cessisse quod ipsum verbo submonuit si

teram nostrarum summus praeceptor, . .

Wolfius, Analeci liti Vol Ι. p. 76. mper tamen

alius, Aristophanem, suos amores, ut videtur, audacia aemulans, denuo Terentiana ista verba

tentavit, atque haud scio an ipso Bentiet infeli-