Quaestionum Plautinarum liber primus, sive De hiatu in versibus Plautinis

91쪽

Idem valet de synizesi. Neque enim haec dijudicanda sunt e lingi ae Germanicae Ingenio longe diversissimo. ain etiamnum 4n Italorum poesi non placent eissus bS-que synlaesi, contra quo plures In iis voca- aes coalescunt, eo plus habenigratiae; quod secus est apud Germanos. Nam quae amitissima et auribus jucundissima quidam Conati sunt, veluti

h 'Prastorea etiam hoc inda discimus, iteram'. prominetationΘna ad modum Ioa emotas ' pro' Pius . Cessasse ad uostyum, quam ad y quod ita esse, magis etia, apparebit ex iis, quae deinceps 4e ovibu I-uε et ' ιε diuunturi

92쪽

Ein rem in disium goId in Aum. tonen ιμι mur surien sede ea non omnibus probarunt. Haec vocales collidendi consuetudo multo magis obtine-hat in prisc Romanorum germone, quam Ciceronis et Augusti aetate, quo temporct qui elegantius loqui vellent, morem epico xum et elegiacorum assectabant, vocalea, cingulatim et distincte pronunciantes. Apud ,riscos et, nisi fallor, seriore aetate apud Plebem, per synizesin haec maxime effere-hant sin, si eum, eam, eo, ea, eis, OGaas,. vimque diem celebrant apud Accium, sdem adeo apud Propertium IV, 7, 7. . eodem apud Lucilium, meus tuus, suus ira omni genere et casu, hinc grammatio'rum glos ae sis, OS, a Pro suis, MOS, SuaSi

sua apud Virgil Eclog. VII, 5 . cf. Vos ad

h. l. quoius, quoi, quoad, quo Sue, deur, dei, deos, deas, de , seOraum deo iam, proinde, sinas hoc nunquam est trisylla-hum, cf. Burinan ad Anthol Lat. L. II, 17, 1 . aiutinas, his fuisse, eunt, audeam,

Plauti Rud m, aurei deerit, de culari,

93쪽

Haec et alia multa antiquitus ab omnibus per syniaesi efferebantur; quare quo antiquiores sunt poetae, eo saepius habent contractiones, quas vulgo dicunt. Sed epici Poetae simulatque a versibus Saturniis ad dactylicos hexametros transierunt, etiam

e similita apud Plautum omposita verbi aer velut abjicio, Vieto saepe primam habent revem Ea iam exhaviorisiui observavit, in eodrea Virgilii Μedice semper uno i scribi orthogra. phia orisiana p. 2o5. Item ilher ad Ior. I, Io, 5. euhjnge ad Theodox. ali p. s. In

eodem coetice sempis scriptum erat abit, non abin cf. Heinricli a Cic. orat Part. in . P. IOI. Neque hoc praetermittendum, omnium vocaliun maximis e et i, ut tenuissimas, coalescere eum aliis, prorsus ut apud Graucos,i apud auos vita, ex iis vocabulis, quae supra attuIi, itidem synizesin subeunt, veluti δυο iν, of Ηexinan. Elem. docis meis. P. S. τε , qu' ut unam eam- quo revom syllabam an versu Taxillae comm . morant Hephaestio. c. a. Draco P. 46. Eu

94쪽

a commuHi lationis consuetudine conva Mi sim ad Atudium nova et inaudita dicen et qVae Vel Inaxime a vulgari ser Ona re*ederent. Severiores erant novi carminis leges, opus jam erat brevibus syllabis, mo-Jost erant tot vociabula monosyllaba, alia multa numeros dactylico respuebant Quare tanta secuta est commuιatio dicti nis, quantam apud Graecos factam esse, nemo poterit demonstrare Distrahebant, quae commode distrahi posse, atque etian

ab aliis truicis poetis passjm distrahi viderent. Et vere ab hoc tempo e Romae

Huplex in usu erat sermoni Latini pronunciatio plebs, quae, ut jam Aristotelo observaV1t, niIquitatis tenacissima est, priscum morem servabat; sed qui doctiores vi- .deri vellent, novas easque eleghntiore poetariam formas recipiebant. minc multorum verborum forinae prorsus immutatae Sunt, non solum distrahendis, sed etiam inseren- dis vocatibus ac syllabis veluti in iis nomi nibus, quise terminabantur in Ium,4 ut

d Hae vere antiquior es forma et haud dubio a Linucia in Latium deducta nam iri Tarida Eu-

95쪽

iobstαcium, molim, pericla et assumebar t-liisnam, item in Ul-, quod jam occurrit in carmine Saliari, Pr mi, Prendo, -- mens dicebant mihi, prehendo vehemen . et quum antea media syllaba in nominibus Castoris, Hectoris more I 0mano pioduceretur,1 nunc Graecos imitati, corripiebant. hexametri causa syllabam penulti- .mam in Hannibalis corripiquant, quum vulgo produceretur 9 eandem ob causam genitivis ingeni, valli, Pr sidi, erfugi,

consili, quum numeriS refragarentur, na-

Iogiam adjectivorum secuti, alterum i ad

gubina Etruso sermone scripta, occurrit urmnaele, quam formana etiamnum Galli servant. Cf. Goxii Antiquitates Etruscae . . Haec a priscis producta esse, diserte doco VarrbDe L. L. IX. p. 78. Bipon, o Quinctil. Inst. Orat. I, 5. cf. Davis ad Cic. uso. I, 4. Scaliger et Popma in notis ad illum Varronis locum. L Est pigramma Varionis in Anthol. Lat. I, o. trimetris iambitu ponscriptum, uvas initium hoo

Noet mnnibalis cum fugavi exercitum. Cf. Iurimantius ad h. I. et Merius robus apud Geli. N. A. IV, 7, qui Hannibalem et Hastruba- .iem et Hamilcarem ita prununciabat, ut Penultimam ci umnecteret, eoque modo Plautum et Ennium multosque alios veteres pronunciass. affirmabat.

96쪽

jecerunt; s alia in alias abiere formas, alia

prorsus antiquata. Tam injignis commutationis primum auctor ni fuisse Enniutastqtuo, quem merito Romani tanquam alte-aeum Homerum colu'runt, donec Horatius, Augusti assentator Graecorum simia, R mani ingenii contemtor, Cives SUOS insana mhili graeetissandi morbo, ne dicam furorsinfuscavit, quemadmodum sanae ac virilis Graecorum imitationis auctor sisfuerat cum Platat Ennius.

ε Nici dixto novas huius genitivorum formae, qua l. tum scimus, a P opertio primum usurpatae, ori ingo repetηnda e t a pentametro elegiaco. BentlEjus, quod satis constat, primus docuit, non Virgi- Iium, non oratium, non Priorum poetarumquemquam duplex i in genitivis illis usurpasse. ad Terent Andri II, 1 m. Sed quid statuamuada gelutivis et dativis Ide, die, facta δ

97쪽

QUORU)I LOCI EXPLICANTUR AEMENDANTUR DEPENDUNTUR.

4626.7

IV, 2, 1o. IV, I, II.

98쪽

-I, 3, 26, 3ο

-- , , 59.

-- ui ,

-- I, 4, 37.

99쪽

-- IV, 3, 5a et