Quaestionum Plautinarum liber primus, sive De hiatu in versibus Plautinis

141쪽

p. 696. In argumentis Caecilius poscit palmam,

iri ηθεσι Terentius in formonibus Plautus. Cons.

alckenarius ad Theocrit Vol. II. p. 163. seq. d. Berol. Eo gravius in reprehensionem incurriint, qui artis illius vestigia coniecturis temere inducunt id quod in nostro loco peccatiun est Gisb. Cliperus Observ. I. 19. legendum coniicit Seruynymis dicam out haec velut illudens Charinus ad Dariuri dicat. Quodsi quis . θυ h. l. dedita opera Corrumpere vellet, quidni hoc in institueret 'Charinum et herilem filium Davus onsilio suo

3misere impeditos reddiderat. Desperant, Cl mant, minantur: at ille reni perditam iam restituere se promittit, ac, ne ipsi impedimento sint, amoveri eos iubet Pamphilus igitur postquam securior abiit, Charinus si intristi vultu resistit, metuens scilicet, ne, diu Pamphilo summa Davi contentione ex animo omnia eveniant, ips spe Dustratus uxore excidat. Quam quidem ipsius sollicitudinem quum Davo significaret, tantum est, ut ironia litatur, ut fere suspirans dicat,

Verum is dicam quid de ne siet Sed tamen

peius illo etiam hic, qui ct liti Soc Rhen traieci. Om. IV. p. 293. pro vulgato, Quid tu' quo hinc te agor reponendum censet, Quid tu'su n hinc te agis scilicet ut aptius cohaereat, Wio Charinus subiungit, Verum is dicam' quid de me fet 8 etri uri ista ratione depravari,neario non videt denique omnis hic emendandi

142쪽

a dor inde est natias, suo quo sensu dicatiar, ouid tu quo hinc te agis parum assecutus erat vir doctus Verba nihilirum ista non eo consilio dicit Davus ut quo eat. Charinus narret, id enim scire nihil profecto Davi intererat, sed ut ad discedendum interrogatione ista admoneathu'. Quod quum Charinus bene perspexisset, non id quidem dicit quod Davus speciose rogaverat,

sed curam Othis, sua vel , maxime urgebatur,

servo indicaturui incipit Verum uis dicam pQuid de me fet' suodsi igitvi haec verba non

vere respondentis sunt, quid tandem opus est,

ut ratio raptius coliaereat id quod ipsa illa

emendatione minime efficitur Totius loci semientiam egregie iam intollexit Donatus ad h. l., quamvis ipsius verba, ut nunc feri intur, mihili sunt Vulgo enim sic audiunt G, Quo hinc teaagis' Admonitio discedentis, ut solet. nam a quo discedere desideramus, admonemus eum quo vadat vel quo eat. Id facere per interrogationem admonet Davus Charistina, ut ipse abscedat Ch rinus, qili nunc ultimus remanet. Non dubito, haec esse genuina Donati: Quo hinc te ogis ZJAdmonitio discedendi ut solet; nam si quem di cedere desideramus, admonemus eum id fatere per interrogationem, quo vadat Ner quo eat. Cetera, sciolo addita, delenda sunt. Corruptelae huius loci ansam dedit permutatio

143쪽

fluxerunt. Cons. Malchius amρndat. liv. μ127. seq. Eiusdem vitii animadversione inliud Donati cicholium praeclare vindicavit mulink nius ad Rutil. Lup. p. 114. Cuius tamen emem dationem occupat F. h. ohliui in Gonianen lationum criticinim libro . 1717. Hamburgi et

Κiloni edito, p. 23. Ceterum Terentian, isto in loco fraudi etiam fuit interpretibus id quod

Davus dicit, Lymno istitim tarrationis inomit mi initium. orantilli post etiam piinctum ponunt, ut Davus ammo etiam Charino dicat affirmans, reliqua ad spectatores conVersus Verum immo nunquam affirmationi servit, mel corrigendi et augendi vim habeti Graecum μυλλον δέ. tun vulgata interpunctione optime procedit sententia. Davus, qui expectaverat, ut Charinus mox abbret, meque affirmat neque denegat, AEuxini hic prooemi isto, Verum is dicam longam ipsi narrationem minatin ν sed subiratus aliquantum secum loquitur Immo etiam narrationis incipit mi initium, i. e. tantum abest, 'it hic statim abeat, ut vel narrationem mihi incipiat Qualiae loquentis animo apud Comicos et Satirarum Scriptores supplenda urit saepius.

144쪽

PARS SECUNDA .

Iures veterum Grammaticoriim erentia composuisse commentarios, etiamsi memoriae nihil quidquam sit proditum, coniectando vel inde liceat assequi, quod tantum non omnes Latinorum scriptorum principes, in quibus, si cui alii, Comico nostro est locus, magistrorum stipati sunt choro, qui et recensuerim et annotarunt. At disertis nominibus commemorantur Terentii interpretes Probus, Syer, Donatus, Euanthius, Arruntius Cetius, Helenius Acro; quorum licet numero desinon insuper et Nigidium et Fla- aestim Cayrum Vulg adiungant: ego rebus paullo diligentius examinatis, aliter sentio, quod Ox dicam. Prictus, eorum certe, quos dixi, interpretum antiquissii aus, in vulgatis elenci Scholiis

145쪽

quum alibi tum hisce in locis laudati 1r Eun. I. 1. 1. GProbus distinguit. A delph. III. 2. 25. Probus

adsigna hoc Sostratae. Phorm. V. 8.16. , Quaerit Probus, an matrona tam familiariter, ni homo, recte dicat alieno. Eundem esse puto, ac M. Valerium Probum Berytium, cuius vitam primistitaeis descripsit Suetonius de illustr. Grammar. c. 24. Quod si est, eronis temporibus floruit,

ut Eusebius docet in Chron ad ann. LV. p. h. n. OProbus Berytius eruditissimus Grammaticorum Romae agnoscitur. Cons. Gronovius pater ad Gellii Noct. Att. I. 15. p. 89 et XVII. . p. 67. Plurimum studii atque operae in antiquiores Contulit scriptores Latinos, quorum, ut ipsis Suetonii verbis utar, multa exemplaria emendare ac disti uere et annotare tu avit. Qui ipsius

nomine inscripti, in Putschiano opere p. 1386 1542. nunc Iesemtur libelli, etsi eiusdem commentationum haud parum numerum Suetonius I. d. et Gellius XV. 30. extitisse testantur, OS tamen a Probo minore, nescio quo conscriptos esse, certis8ima in promptu indicia sunt. Ad quem iuniorem, aliturive ab eo certe de quo hic agitur, diversum, refero commentariorum

Dagmenta, quae in Iuvenalem et in Viigilii unextant; nam robus ille Berytius nullam, quae ad Virgilium pertineat, scripturam reliquisse bdetur; qua de e disputare alia Iubet.

146쪽

Asyer Grammaticus secundus a Probo inse pit interpretis partes Schol. Terent. Adelph. III, 2. b. Asper non est ad Omnia servum respon, dere, sed nutricem putat hoc loqui Cons. IV 2. 20. Hec. I. 2. 24 etc. Rufin Grammat p. 2705, Pulsch. Asper in omnentario Terentii. spes

Commentarii in Virgilium et Sallustium saepitis memorantur macrobio, Charisio, Hieronymo, Servio. Aemilium Amrurn Probus ille iunior euro vocat ad Virgil. Eclog. H. 31. et inde, puto, Pomponius Sabinus ad Aeneid. Ι 88 ubi vitiosentino legit : Aemilius Asper in hoc loco aut

haec membra natura sic solet iungere. Corrige:

membra naturae. Hemius in Praefat. Virgilii p. CXLV. x Aernilius me lege viri festinanetius putat, Velitu Amer, idem ut sit, qui alibi audiat Velius Longua. Velius Asper Longus, in Scholiis ad Statii Achiil. II. 1. laudatus, ut ab

Aspro ita a Velio Longo alius videtvi esse. De temporis, quo Aemilius noster vixerit, rationibus nihil constat. Hos autem interpretes Aelius Donatus sic et ingenio et iudicii acumine supexavit, ut Ortuncommentarii prae illo in commime fere neglecti

esse videantur. Hieronymus advers, ut 5 nun

Tom. III p. 92. ed Bas , ut quod puer legeris Aspri in Virgilium et Sallustium Commentarios, Vulcatii in Orationes Ciceronis, Victorini in Di lagos eius, et in Terenti GDιOedios raeceρωris

147쪽

mei Donori aequo in Virgilium et alioriam in albos. Commentoratur Terentii interpres item a Prisciano libr. XVIII. p. 1186. Terentius in Amdria. Ausciaea auca. Sic enim habent antiqui dices, este Doristo, cormnentcitore eius. Adde eundem lib. l. p. 1167. Aetatem docet Hieronymus in Euseb Chron. ad ann. CCCLV. p. h. Victorinus Rhetor et Donatus Grammaticus, Tam ceptor meus Romae insignes habentur. Aelii Donati lementa Grammatices, vulgo ditiones seri Artes Vocata, Vel pueris cognita sunt, neque minus inde, quae pueris ignoscunt , Donati Atia Virgilianas eius commentationes Esieronymus laudat I. d. easdemque, quoties Donaim m morat, Servius respectat, qui senem videre potuit puer. Quae in amnem minc feruntur hominenta ea Tiberii Claudii Donati esse, Grammatici et aetate et ingenio longe inferioris, intexeruditos iam sat constat. Cons. Hemius in Praegvirgilii p. XLVI. De vita Donati nihil prorsus

comperim habemus aliud, nisi Grammaticum eum fuisse Ionge celeberrimitin Oratorem amtem potius quam Grammaticum dici se miniisse, libri indicant, qui, quos novi, omnes hunc tumium praeserunt Aelii Donati V. C. Orator Urbis Mynae Conmientiarii, etc. orator intelligendus est rhetor, ex temporum illorum loquenia consuetudine. Cons. Cod Theodos. om. V. P.

148쪽

Atituat Lupa p. 26. Grammatici ni mim plar uetonines, ab antiquiissimis inde temporibus, quamvis discretis professionibus ac suis quaque finibus

circimascripta etorices elamenta 'ina cum Grammatica tradebant, nonnullis etiam, quae Thetorum erant propriae, occupatis provinciis. Pilatiliam rust orat. lib. II. 1. 4,metores Oseri uas arte Ormiserunt, e Grammatici alienas o

eupaveriιnt Nam et illi declamaro odo et scientiam declamandi ac facultatem tradere, fiacii sui ducimi, idque intra deliberativas iudicialesque materias: iam cetera, ut professione sua minora, despiciunt et hi non satis redunt emsepisse, quae relicta erant, quo nomine gratiamoque his est habenda sed ad prosopopoeias usque et ad suasorias, in quibus onus dicendi H---- est, irrumpunt. . Hinc ergo accidit, ut quae alterius artis prima erant opera, facta sintia terius novissima, et aetas, Hilaribus iam disciplinis debita, in schola minore subsideM, Olmietoricen vis Grammaticos Merceat. Cons. Sueton de illusis Grammat. . . Henr. Valesius

.de Critica lib. I. p. 149. Hinc vel 44 rhetoria

seu oratoris nomine, qui altiora appetebant m ostri, Nomasso e Videmus Ut Donatus, ita Felix Grammaticus, qui Horatii exemplaria st tulit Orator Urbis Romae Fellatur. Cons. Ben Iesi mes Horat. p. IX. Lips. Burmannus mala H. Via . de Critica P. 181. Apud Qxutermn

149쪽

p. DCrim haec est inscriptio palaemori L. L. Li. F. Gramisa micet aeq. Rhet sibi et Tuberoniste is tubernali etc quam ciuis Oudendorpitus ad Sueton. p. 967. patriam suspicetur, quum causatri non attulerit, nec mihi liquet. Donatus nostererete in numero ruit Professorum litterariun purite ac legitime constitisti iuventutem Romanani eralibus disciplinis instituebant. on enim, temere ac repente ad hocce munus prosilire Imllania . haec verba licitum erat, sed cuiusque civitatis optimi lique periti, nonnunquam et ipsi Imperatores, studiorum magistros probatos elige .hant. Cons. Gothohedus ad Cod. heodos. Tom.

V. p. 31 seqq. Et his quidem solis non modo privilegium erat immunitatis ad omni iunctione omnique munere publico cons idem I. d. p. 24.),

verum etiam salaria annua tantum non semper

constituta ipsis erant. Qua de redeg. Gothosredus ad Cod Theod. om. V. p. 26 et 42. Lipsius Opp. Tom. m. p. 93. Salmasius ad Script Hist. Aug. p. 72. ReitHus ad Lucian Tom. V. p. 20.ed Sp. Professores autem hi publice ordinati, post plurium annorum stipendia, rit Constantinopoli a Theodosio inde Secundo, Primi ordinis Comitiva cons. Cod Theod. Tom. II. p. 112. ibique Gothois.): ita Romae timc temporis, corati esse videntiu Clarissimatu i. e. Senatoria dignitate cons. Guid Panci rol. admotit dignit. lilii . I. c. 2. . di :et ipsi hic atquo tui laamin,

150쪽

- 36 essent ab omni ordinis functione. Inde Vlico, wiod in titulo Scholioni Donati legitur . . Aelius Donatus V. C. Orator U. R. Eandem vim aleni vindico Buio Firmico Materno, ordinis Philosophorum sub Constantino agno Professori, qui in libris titulum praefert V. C. quo nonnulli Virum Consularent designari male statuunt. Cons. Fabricii Bibl. at Tom. III. p. 114. not. Eodem dignitatis titillo matur Chalcidius, Philosophus, quem priori fere aequalem fuisse, Ossius suspicatur de Idololatr. l. II. c. 4b. p. 566. Cons. Fabric. d. l. p. 10b. P. Come/ιtium , cuius nomini quii mapud Pulschium p. 2018. et in indico libelli do

Barbarismis et Plataplasmis a Butimanno nuper editi item aditinctae honoris istae litterae legam' tur, eiusdem quo Donatus ordinis, eiusdemque sum dignitatis fuisse, inde coniicio. Hac vero dignitati nota plures temporiun istorum scriptO- res aut simpliciores veterum mores imitati pro gus abstinuisso, aut ea defraudati esse videntur per incuriam librariorum. Ceterum, ut ad Dona- n redeam, Aelio Dotiatos alios liu es Inscriptionum Thesauri Gruteri et muratorii recondunt, quos congm ere hinc alienum est Aelii autem praenomen haesit multis claris Grammaticis et Sophiistis singularem ob causam, quam erudite exponit Cannegietem apud Pierson in Praef tione Moeridis P. XLVI. m.