Quaestionum Plautinarum liber primus, sive De hiatu in versibus Plautinis

81쪽

Nam etsi pie graecas nominum formas interdum sectantur, comici tamen studios ' devitant. In ejusdem scenae est: noster est Gonicia, non Leonidas, et ita emperi L. Priscian L. VI p. 679. Putactu et Bentlejus in Epist. admilitiam P. 5 7. sqq. ed Lips. Davisius et Heladorsius adeo Ciceroni latinas formas restituerunt rectissime, ut puto, et e codd. Cf. Heindori ad Cic. de sit Deor. II, a. p. ah. II, 22 et 23 P. 336 et 3 a. Quare o Amphitr n, r. scribendum est Naucratem, non Naucraten, ut Bothius dedit contra dia, tym et edd. antiq. fidem, et nostro in loco restituendum Sauream. Sed metrum refragatur Verani hujus loci emendandi rationem Hermannus olim mihi subministravit, quum hoc duce Plautun tractare coe

82쪽

scripsit: -- -- -ntum ex augurio auspio at s

ham augurium et aravicium idem fere osso constat. Festus v. augur ab avi sis randoque dictus, quia re eum avium gestus edicitur; nam ita legi debet e cod. Reg. Berol. et ea Venet a m. apud Gothola. est Mucitur, apud Dacter ediscitur. Idomv. au syicium ab avosmeimda, ut est in eodem cod. non Vicien .

83쪽

mittam ut siet.

Bo sana nurio intro omnas is coquietioisinas, Et stiam inisodiaca, si vis, νήι gregem an

I. v. r. inde a Camexari a Issa legitur nunc post ibo receperunt hoe omnes deinceps. Primus ruterus omisit, post hunc Marina. Nunc sine dubio intrusit Camerhrius, non monito lectore; ego metrum transponetidis verbis restitui. In v. 3. in omnibus post nunc legitur jam quod metrum turbat, nam post n- semper est dissyllabum ortum e vos; sequente delevi. Pro ite in cod 'at est it a. v. q. ante etiam excidit et quod ego restitui. At etiam pro atqus adeo occurrit quoquo apud Ciceronem, cf. Schiitet. Doctr. particuL E L. P, 17 sq. Menaechm. V, 9. 95 ες φ

84쪽

Nihil mutavi praetor verborumordinemet interpunctionem v 96 est enim an omnibu libris jamd aedes ego transp0suis cum inquatus vitaretur in illo loco vitiosus, tum ut gradatio, quae inest, juvaretur. Νon mirum est ' neminem interpretum hunc locum Ois explicuisse, qui in omnibus libris ita interpungitur, ut intelligi ncqueat. Νam quaeso, quid hoc est omnia υ-- quiqui licebunt. Nos dedimus, ut sententia concinnitas jocique festivitas postulat. Ubi singulatim et conceptis verbis edixit, semini plus licitantibus addicturum, addit, quod nemo exspectaVerat, Se omnes adeo homines venditurum, omnes, quorum ab emturientibus pretium offerretur Allosoueri exhaust merden, aut Helche gobo the wird Sed simul inest nequitia nam quinam hi possunt esse, nisi parum Pudici, qui ipsi sese venditarit. Denique . 98. Nut Danihil uxor q. e. ita disposui verba, ut usu postulat Nam quod Bothius dedit: uxor

85쪽

. - 6s quoqua etiam semper subjecto adjicitur, nullo vecto intercedente, ut Amphitr. Prol. 3o. atqucia quoque etiam. V. 8 I hoe quo satiam. 'dem modo Epid. II, 2 56. IV, 2, 9. ercat. II, 2, 56. Pseud. IV, I, 22 Pers L 3, 5 Poen Prol. o. ru CuI. I, I 77. IV, 2, 18. Terent. Η'c V, I, 35. Ceterum novo modo nostrun locum explicuit ostius Plautim Cuped Fercae. III. p. VIII sqq. Ille enim, qui negat, secer Per se unquam idem esse ac Mendi et aestimari, omnem hanc locutione 'Iliptisce intelligit, ita quidem, ut quiqια sit lex taxius casus Pro quoiquoi supplendumque sit ami. De quo mihi quidem nunquam et madebit. Moste IL H, I, 71Md eccum tui mat sodalem video huc inco.

dere.

Pro huc ed. r. habet hic, quod sino dubio ortum est e genuin illic Per comP-dium scripto.

Poenu L V, 3, 18- Tua pisum nobis plane auri fuit

86쪽

Hoc habent omnes libri, neque tamen hiatus ferri potest. Scribendus esse puto de Ictiso, prorsus, henitus ut est apud Lucret. I, ili me tibi deplano possum pro mittere, Memmia ta enim hunc locum Hsuhesieldo intelligo, non ut porcellinus in Thesauro v. Ianus ut sit cui negotio, Ilo Iabore, non multa ορera di cum adhi-hira Amat 'ausus adverbia composita a praepositione de iitiae plerumque augendi vim habet, ut de immis, esubito, de Aram faciti, ut habent edd. et ed. pr. Epid. V, 2, 21. emipacto et decompacto Capitis. II, 3; , . 29. Huc pertinon quaedam Festi glossae v. a.dita inrelli ituriali Actia D perire ratae erire, in cod. Reg. Berol: additur,alde amare De catis satae latas

dari glossam, qu- in nullo libro dith

inveni, exhibet idem cod. Reg. exol de-ερ retus alue Uretus et id genus alia

Pseud. I, 5 7. Atque id iam riden sensi et ubolis mihi. Ita antiquissimae editiones, pr. Veneta H et m. Sed quum Pyladia hia1 δ yersum sentiret, ad miltius conglutinandum injecit

87쪽

ego, quod e communi omnium corruptelain ruri fonte, ed. Veneta 5 Ih perveniti Iun tin m Alditiam, Cratandriam, Camerarii, Curionis, Dousae, Sambuci, Lambini, Taub- manni priorem et alteram, Pares et Bo hor-nii. Primus omisit xuterus, post hunc Gronovius, ed. Patavitia Bipontina utraque ex Viennensis Offendit temporum divqrsitas, quanquam, non ignoro, quae monuit

serit sensi et suboluit Sed subolet non his in tempore Praesente usurpatur, urigiturque saepe sentio Trin. III, 2, 2. υ deo, subolet sentio quare quovis ignota contend*re ausim, Plautum scripsiss':

-- Sentia et subolet mihi. Sensi ortum e sentio, cujus eXtrema syllaba cum sequent vocali balescit. Fortassis etiam ab .e Profectum, qui nesciret,

jam ridem ungi cum tempbre instante e bi infecti, sive de actione usurpari inuepta ac nondum perfecta, sed perdurante, ut Cic. ad Attic. II, p. 5. Iani pridem Uio Aleaeandriam visere Bothius antiqua lectione servata, hiatum ferendum ' censet,

88쪽

quod ultima syll a in sans corripiatur. Da nullum est vitii genus, quod Bothius non probet, amet, ProPaget, dummodo displiceat aliis.

Restat, ut de elisione, quae contraria est hiatui pauca dicamus. Ac primum quidem, si quaeratur, quae fuerit eius ratio, numque eam habuerit vim, ut alterutramo uteris coeuntibus Prorsus absorberet, ante omnia tenendum est, duplicis eam generis esse, συναλοαφήν et ἔκ'λια εν Ut ab hao potissimum incipiamus, ingratus litera fianalis maeum sequente vocali concursus diciatur iactanstrς. Ejusmodi loca in scholis nunc vulgo ita leguntur, ut illud m penitus

devoretur. Hanc rationem tilsam esse, imr Eodem fere mod eam deseribunt Sosipatae Charisius IV. p. a 9. Diomedos II, p. 37. Ier. Probus P. IMO. Donatus P. 77a. arius Viatorinus p. 251. Pulsch. Sed, quod merito quia miretur, omnes ad unum eodem utuntue Octhlipsis exemplo Multum illo. Quanta gestas in aumma exum abundantial

89쪽

υρcalem erbi sequentis ita contiygit, ut in eam transire ossit, etiam si scribitur, im 'men Parum e rimitur, it Multum illa et Quantum erat adeo, ut paene ψ-dam novae literae sonum reddat quem e rimitur, sed obscuratur et tantum an αinter duas vocates Aut nota est, ct 0sa coeant Neque hoc quidem semper apud priscos factum videtur, ut patet e Prisciani

L. I. p. 556. i. aheneid ad Lucret. I, 36a, II, 65. III, 197 Herman. Elem. doctrimetr. p. 61. q. Eadem aere ratio su

συναλοιφης. Pronun*iabant vocales/coeum tes, ut quidem audirentur, sed ita, ut in un m syllabam coalescerent. Idem videtur statuere Hermannus P. a. q. hi verbis Latini non elisione, sis laesi usii

a Quinctil. Inst. Oxat. XI. 3, 33. Tom. IV. P. 352.

Spald. olis est nec saria verborum explanatis, is omnes computare et volui annumerare literias molestum et odiosum. Nam et ocule frequentissi ma coeunt, et conoonantium eruuydam, inέεquont.

90쪽

- et dentur Atque haec est propria ac nativa prisci sermonis pronunciatio, quae Cicero nis aetate Romae jam intermortua, certe asse atione infuscata erat. m Cicero suavitatis laudem, quas leni literarum appellations continetur tantum quibusdam familiis propriam tribuit, Laeliorum, Misetiorum, Catulorurn, qui soli fere incorruptam antiquitatem servaverant. Huc pertinet Cic. De Orat. III, a. ubi vasta, ruStica et hiula locutio pressae, aequat ili Distrat contraria opponitur Non solum enim inversibus, sed etiam in prosa oratione elide--bant. Quis enim sibi persuasorit, aliter in scena, aliter in foro et tabernis locutosesso Romuli nspotes Quae. res etsi ex Oznibus Ciceronis disputationibus γatoriis at- qum etiam inliund apparet, aliud tamen idem quo manifestiam addam argumentum, locum Cicerpnis De Divin. II, O b, u

tores comici ne ita pror/us, si nos vulgo loquimur, pronunciant, quod esse sine arte, ne procu tamen natur recedunt, quo vitio perire imitatis, sed morem communis huju/ σrmonis deeor quodom ceni-