장음표시 사용
71쪽
PS LOCIs IN pys Tistiorum ordinum Spiritus exclusos a viventium locis volumus: non volumus omnes inferno itx conclusos, ut nulli inde ad vitios patuerit aliquando,aut adhuc pateat accessus.Quamuis carcer i sis sit iusta poena; potest tamen is,qui eos hac camceris iusta poena exercet, Deus Opt. Max. alia in eosdem aduertere; quam etiam, extra infernum positi, maximo cum suo cruciatu sustineant. Hoc solum volumus esse definitum, steqqentiu eos, qui inferiorum sunt Ordinum, o chororum seca reddere infe la ctriuentibus molia Ios esse. Vide Caput ir de Daemoniacis.
nent, facilius ad vivos redeant, se uiuentioni sis po lulent. Issicilis videtur ad propositam quaesti nem responsio: propterea, quod ex Jocis purgatoriis reditus Spirituum ad vivos, pro Dei fiat voluntate atque iudicio; quod abusus multa dicitur, Psalmo 31. & hominum ingenio comprehendi nequit. Nec enim Spirituum pro nobis hic suppetie
confesto. Nouimus multos ex ipsis ad vinos rediitIe, s d neminem nouimus, qui, cur sibi hoc, prae caeteris, priuilegium concellium sit, causas dederit , ex quibus quinam prae caeteris redeant, coniecturam capere possimus. Nec ex peccaris,quae purgatorio igne expiantur,
72쪽
PARs PRIMA. Α coniectura petenda est; quasi illi facili redeant, . qui leuiora,& quae veniam facilius meretur,commiserunt illi vel nunquam,vel dissicilius,qui perpetrarunt grauiora. quoniam & dissicile adiri dum est nobis de grauitate peccatorum, quae ab aliis committuntur, iudicare;& eorum, qui expurgatoriis locis ad nos redierunt,quidam leuius, quidam grauius deliquisse videntur. Sic statui persona hic parum facit; fuerit sacris initiatus,qui ad nos redit,an homo profanus;qu
si hi prae illis, aut illi prae his facilius viventibus
adfini. Nolitantlim redeunt sacris initiata: non non tantum homines prosani. Ex troque genere redeunt, ex utroque aeque frequentes redeunt. Nec profanus flavis facit, quod redeant; nec si cer, qudd non redeant; aut contra. Verum quamuis ex his similibusque rebus nulla coniectura capi possili;non tamen omnino nullam este dici debet. Probabiliter admodum dicitur eos facilius ad vivos redire, qui dum viverent, Peredirent, quasi meruerunt, id est, qui illarum se vi tutum studio exercuerunt, quae diuinam clementiam atque bonitatem maxime solent conciliare.
Nec hoc mirum. Cum enim ex singulari Dei es mentia hi Spiritus redeant; nonne credi potest in hoc prae caeteris priuilegium concedi facilius; quidum nobiscum communem vitam agerent, ear
dem Dei clementiam pluribus, maioribusque --tionibus sibi conciliaruntZSEd quae hae pationesZquae hae virtutesλDuae praecipuae. Flagrans & singularis erga Deum charitas;& ardens proximum, & in primis pie in Christo desunctos iuuandi studium. Non potest non Deus
73쪽
. diligentes se diligere, Et ob id ii seni benefacere.
Et omnino eonuenit,ut qκa quis mensura aliis min-sus est , ipsi remetiatur, atque ob id mortuus vivorum possit experiri, aut etiam expetere sumagia, qui vitiens mortuorum patrocinium suscepit,eos .demque quibus potuit rationibus iuuit. Est&aliud pie defunctorum genus, quod
pius redire solet,uiuetiumque operam implorare. . Illorum, inquam , qui are grAuari alieno plenam perfectamque testitutionem, cum ex hac vita discederent, non secerunt. De horum uditu plurima nostris temporibus reseruntur exempla. Damnare omnia quis audeatὶ
Scimus non talibus, sed haeredibus ossicere, si per haeredes, quae restitui serib gnandarunt, non restituantur, bona: sed tamen restitutionem illi apud haeredes. urgere meritb possitnt; tum quod omnibus bene velint, sed iis inprimis, quibus ipsi, quouis modo, peccati occano ut his fit miar ; tum quod haec per haeredes facta restitutio aliquod ipsis in poenis leuamen elle possit. De quo plura capite γ'...Quod verb hi Spiritus merito petere possunt, quidni identitem permittit Deus Opt. Max. dc quidem ipsis 3 Dei charissimis amicis3in icbus ut
alieni est restitutio)ad salutem maxime neceis riis λοῦ cum magno saepe eorum solatio &. fructu, quorum. bona ab iniquis polleilotibus h
benturΘ- .Atque hae ex parte ipserum,Spirituum petitae sunt cauta. Verumtamen quoniam ex Dei voluntate hic reditus maxime pendet, non negandum
est, alias Persaepe diuinam prouidentiam habere,
74쪽
PARs P RaMA. 47 cur eosdem reditus permittat qui nunc ex via rum,nunc ex aliis defunctorum rationibus petantur: nunc etiam in solam diuinam, mortalium generi occultissimam,prouidentiam referantur. Addo praeterea, nec tantum robur recensitas a
nobis causas habere; ut silvo credi debeat talibus Spiritibus facultatem fieri ad vitios redeundi, eorurnque suffragia, excitatis tumultibus, ii plorandi .Quemadmodum si his diuina clementia hiouetur,ut reditum permittat,spiritus defunctorum pollunt gratias agere; ita si reditum neget, non nabent,quod conqueratur: si Spiritibus gratia,quod redeant:no fit iniuria, si peditus negatur.
Qui ex spiritibus hominum damnatorum facilius ahistequentius ad vivos redeant, ii ue excitatu tumultiίus moleIliaου partant.
X peccatis hominii qui horum Spirituum
molestias patiuntur peccatis item vin- tuum qui molestias alserunt;omnino reprehendi debet.Quinam Spirituum damnatorum hominum facilius frequentiusque ad vivos rodeant infesti sint. Et meritδ:quoniam vel ipsorum Spitituum; vel viuentium peccatis tribuuntur , quae ab his molestiae excitantur. Huius illud magnum argumentum est, quod non facile hos Spiritus molestias attulisse depre-J ndes,quin vel Spirituum obserues delictum aliquod ; vel hominum, qui molestias sustinent,cuupam. sed hoc maius, qubd quamuis graue hisce
75쪽
Spiritibus sit inferni carcere concludi, vagasque malint ; inuiti tamen ad vivos, ut ab iis cognos cantur, redeant; & quotiescumque redeunt, in suam si non aliorum, ad minimum poenam,quae peccato debetur, redeant. Nec enim videtur vlla esse alia serum reditus ad vivos causi. Ipsi, qui redeunt, tibi bonum non petunt. non petunt aliis, quibuscumque tandem iese exhibeant. Illi,quibus apparent,ipsorum praesentia non delectatur ; molestias veri, serunt aegerrrime. An igitur alia de causa, tuam sua,vel viuentium culpa, vivos molestantὶ
Et ut fieri aliquando possit, qudd ob nullam
suam culpam serant molestias vivi: quis credat,ut malum aliquod sustineant, quod non merentur, destinctιὸ Cedit ad vivorum emolumentum,si i meriti aduersa patiantur; at emolumentum nullum sperant hi defunctorum Spiritus. Quocirca si
non viventium, defunctorum saltem delicto tribuamus quod inuiti redeant. Caeterum non omnia vel ipsorum, qui redeunt, Spirituum,vel viuentium,ad quos redeunt,peccata, huius reditus sunt causa.Quid Z An non omnes omnino Spiritus damnatorum hominum redire necesse esset ad vivos,cum ipsorum nullus sit, que non sua peccata ad inferos detruserintῖEt ex vivorum genere quam sunt multi, qui etiam grauibus se inuoluerunt. peccatis ; de tamen horum Spirituum molestias nunquam experiuntur. Certa quAEdam peccata sunt, quibus hic cum molestia coniunctus reditus tribui debere videtu. Nec mala.tum quia rarius accidit; tum quia, cum
singultae quoddam insolitumque vindictae sit g
76쪽
nus, singularibus quibus sana delictis, de non promiscue quibus uis , ille decretus existimari debet. Atque hoc insinuasse sorsitan videtur Porphyriushb a. de Abstinentia animalium. Nam cum de prauis & fallacibus Daunonibu dixistet, mox haec de animabus subdit. Tales, inquit , sunt θ anima de-fufictorum. qu. viiijs oppletae e corpore rubra fit. n-fli tantur evini etiam tunc ira concupisc nae per rurbationibus: ct in naturam conuel a Daemonum , - 1 niles illorum redduntur noxiae ac tio bulenta in varias
modo recondunt o ita elud sit aciem tum inrui athm iam etiam cogitantium. Hoc Porphyrius.
Sed qua ista peccata i Existiria' horum alia ex ipsis molestatibus Spiritibus,aha ex vi ucribus, 'tii. molestias patiuntur,elle petenda. Vtrique pollimi quaedam commisiste, qua: propter illos conueniat redire, viventibiisque molestos ei te iudi tes horum molestias Lustinete. Et que Spi/ituum defunictorum 8 haec privis indagemus. Omnia, si generatim de ij loquamur ad unum
genus, quo charitatis erga proximum iura en r-mius violantur,re ocari pollunt: Si ad species dei cendamus, alia sunt,quibus officium,quod parentibus debetur, in grauem cotuin etiam est verium: alia, quibus viscera misericordiae erg. a simina vel graui egestate laborantes clausa fuerunt alia, quibus ijdem oppressi sunt. Vt huius reditus recte
tria sero genera peccatorum constitui debeam, impietas, scilicet, eua parentes, indμratum erga Cen- rem proximum pectus, O grauis in subditos t)rannu. Et quidem exempla eorum, qui reuersi leguntur, magnam nostrae assertioni fidem faciunt: Sed D M tamen
77쪽
tame ratio, tum hoc conuenienter fiat, clarius demonstra . Primum optimo i ure hirc poena damnatis hisce debetur. D inde, ut ii states cognO- 'scant Deum peccata, quibus in pruximum grauias pecc..exir,iustissime punire. ut hic punit magnae rationes probant. ii sunt omnes, quantum pietas erga parente flijs commendata elle debeat. Norunt, quantum supplicium impijs omni rure conititutu sit. Clim
itur defunctorum Spiri turri' graue supplicium sit ad viuiss redire tuis .hibital, t qui Deus hoc
icii genere eorum Peccata , qui in parento imp ' fuerunt, vindicare iustissime velit Z i Ita miseri cordia thdigni sunt, qui misericordiam misero negant ; & quibus pollunt modis & com- nitidis minae valent, nitieiis i gentibus non subueniunt; naturi que cum Dei oisei fa in greges impudentium canum,aut obscuros Lenones, expen-
suarum lucro Christi membris egen ibus conser-
re. Sacratum lit aruna auctoritate confirmata est sententia. Iudi cium t i sine misericord a, qtti non praestir. t mi e uordiam. Iacob. 2. Et bi igitur hae vindicia digni. Nec melior loco tot illi habendi sunt: quin-limb hoc illorum conditio est deterior , luda non sol .m imiseris pro ratione suarum facultatum non subvehiant; sed etiam miseros reddant in il erit' res ,& vulnera vulneribus, mala malis addant. Quorum vero aut par culpa est i aut etiam gra-pi1r e, leuior erit poena atque supplicium Atque quemadmodum horum , ut i a dicam, .rbaries meretur, ut hoc sup plicu, pr aeter alia, genere
78쪽
iii 5.mi si estigant autem hoc mi eio redi
79쪽
Vtrorumque exempla proserre haud est id iis cile. Sed quid opust Plura a nobis primo nostrae praesentis Disputationis capite allata sunt. Non pauca etiam in reliqua Disputatiobe obseruantur. Nec desunt curiosis quotidiana,quae ab aliis maluimus obseruari,quam a nobis hoc loco proferri. Quocirca, ut quae pluribus dicta sunt, contra ha- mus, quinque fere Di ituum damnatorum hominam
genera sunt, quae ad vivos stequentius , facilius, 1 deunt; & molestias pariunt: sunt impij in paten-
tes,sunt immisericordes , sunt pauperum oppres fores, sunt misero seducti,sunt crudeliter necati.
Et priores tres ob propria sua delicta redeunt, posteriores ob viventium adhuc hominum. Qubiit,ut hi molestare desinant, si vita excesserint illi, ad quos molesi indos redeunt ; illi certis hominibus alligati non sint, possintque niinc his, nunc illis molesti elle, prout diuinae prouidentiae visum dς hoc plura in sequentibus.
i X. semper in propria person ad sint viventibis Spiritus, dum more Ilias excitant :ctolienditur ex omni genere aliquaηd a ust
Vobus modis intellisi potest Spiritus molestiis,quae ab ipsis afferuntur, Viventi . bus adesse: videlicet vel autoprosopos, id est, in propria persona, vel heteroprosopos in persona alienae. Quemadmodum enim quis di
80쪽
plicem personam potest sustinere, propriam, vel alienam; ita potest vel propria vel aliena persona dici adeste,& se exhibere,atque molestus esse. De Spiritibus igitur, qui molestias mortalibus
asserte creduntur, quaestio est, virum quotiescunque rebus mortalium intersunt, molestique sunt,
semper adsint in propita persona, de quae fieri ob seruantur. inii praestent ; an non ipsi, sed iij ipsi rum nomine, quidquid agitur, perficiant, qui ob id ipsorum personam sustinete de gerere dici
Et quaestio est praecipua de henianis Spiritibus.
De Damombiu res adeo quibusdam est certa, ut in illam suspicionem venerint, per hos solos molestias omnes asserti ; nullas per Spiritus humanos. i Spiritus humanos ita sitis locis eis e conclusos, ut nunquam exire inde liceat: quocirca&semper illudi viventium sensibus, quotiescunque sub humana, quam etiam norunt,spiritus cospiciantur, aut molestent. Et sententia haec nobiles authotes habet teste Maldonato. in i , . Lucae. Nam Chrysostomus in homilia ultima deTagaro , aliisque nonnullis locis: Tertullianus in libro de Anima: i Athanasius, aut quisquis author est q*ad Anti clium q. n.& i3.& Isidorus,lib. 8. Etymolog. cap. 9. de Theophylactus in 8. Matthaei, proruis negant unquam fieri reditus animarum defunctoruad tuos. Sed & cur fieri non conueniat, multas rationes asserunt. Primum, id vitiis utile non esse: qui si vitiis non credunt, ne mortuis quidem credent,ut Abraham dii iiii respondἡt. Deinde, quod si etiam ipti, oculis das nato tum supplicia horni nes cernerent, nihilo se magis a peccatis abstine