장음표시 사용
61쪽
imprudentes: putabunt enim eos recte sentire , qu0s adhuc vident in Ecclesia perdurare: separetur ergo a sacro corpore vulnus insanu, remotoque morbi squietis adflatu, cautiusquet
sunt sincera perdurent, & grex purior ab hac mali pecoris contagione purgetur. Cui similia habet Epist. ad Concit. Mileuit. additis etiascripturis aliquot supra citatis;&rursum Epist. ad quinque Episcopos Africς,de Pelagio hae
retico. Patrum denique veteru aliorum hac de re sententiae infini tae sunt: nos aliquot adnotabimus, remissi, Lectore ad fontes ipsos compendij gratia. Videat itaque curiosus Lector locos imprimis omnes ubi citatur illud τὰ D. Apostoli supra citatum: Haereticum hominem post unam atque alteram correptionem deuita. Maxime Iren. adu. haeres lib. 3. cap. 3. quem etiam citat lib. . cap. 13. Euse-
τὸ iud bb. bius, & Niceph. lib. 3. cap. 3o. Tertullianum de prasata. etiam & Cyprianu locis supracitatis,& hunc praeterea Epist. yy. 6 . 73.74. & 76. item lib. de lapsis, de Unit. Eccl. tribus locis, ac Test. ad Quir. lib . 3. cap. 78. Nec non Origenem in Apol. Pamphili, de contra Celsum. Item D. Basilium epist. 7I.& 8 s. D. Nazianzenum quoque varios locis, ac D. Cyrillum Alexandrinu lib. I. Quod unus est Christus, D. Ambros. in c. Io. Lucae. Eiusdem ac D D. Hieron.
62쪽
NON ADMITTENDIS . 37 Chrysost. Theophili, Oecum. &alioru eius loci commentarios. Item D. Athanas mitio Orat. I. adu. Arianos, & in fine Epist.ad Solitarios; ac Alexandrum cius pr decessorem, epist ad omnes Episcopos, apud Socrate lib. I. Eccl. hist .cap. 3. & Epis h. ad Alexandru Episc. Constantinop. apud Theodor. lib. I. cap. q.
Exemplis quoque veteris historiae idipsum com
AD exempla historiae veteris Vt acceda mus,ad notatu digna est vox illa D. Ioan- nis Euangelistis,cum reperiret Cerinthum in balneo: Fugiamus hinc, ne balneum in quo estCerinthus,veritatis aduersarius,extemplo Corruat.teste D. Iren o,qui id se ex ore D. Po- i a slycarpi accepi sse narrat. Qui addit qu6d ipse etiam Polycarpus Marcioni sibi aliquado oc- - ου l
currenti & dicenti, Cognoscis nos respon- .aa. er
derit, Cognosco te primogenitu Satan'.Tan- Uitum inquit ibidem Irenaeus) Apostoli & ho ' '' 'rum discipuli subierunt timorem , Ut neque Apud Eisi Verbolenus comunicarent alicui eorum qui μ yς δ' adulterauerant veritatem. Qui etiam Poly- carpum dicit, epist. ad Florinum, sicubi haeretica verba forte audisset, exclamare solitu: O bone Deus,in qus me tempora reseruasti,
63쪽
ut ista patiar,atque ex eo loco quo sedens vel stans ea audisset, illico aufugisse. Similiteratast Apollinari teste apud Euseb. & Niceph. simul atque viri vere Ecclesiastici& Catholici, persecutionis tepore ad tcstimoniu fidei quae est ex veritate,una cum quibusda Cataphrygum haeresi caecatis essent sorte vocati,ab illis plane dissenserunt plurimu,& ne cum Vesano ac dementi Montani & mulierum sibi in societate adscitarum spiritu ulla cx parte consentire viderentur, cum illis comunicare ad extremum usque spiritum prorsus recusarui. Apud fleb. Quia ctiam Origenes numquam induci poli, tuit ut precibus una cum Paulo haeretico ni
fallor Samo teno P interesset, quippe qui ab incunte aetate & Ecclesiae Canonem obnixe obseruasset,& errorum doctrinas fuisset semper detestatus. Canone item Ecclesiasticum talem ab Heracla Episcopo accepisse se scribit Dionysius Alexandrinus , quod eos, cum essent accusati, qui consuetudine cuiuspiam eorum qui alienam &diuersam a fide doctrinam tuebantur, multu usi fuissent, Ecclesia eiecerit. Iuxta quem Canonem Marcellus Ancyrae Epistopus,adhuc Catholicus,nequa Tyri, neq; Hierosolymitano Concilijs, neque consecrationi magni tepli Hierosolymis per Constantinum etdificati interesse voluit,nori
64쪽
NON ADMITTENDIS . 49 alia de caussa, quam Vt ArianorumEpiscopo, rum vitaret communionem. Sic etiam Libe, Apta crat.
rius Papa , Epistola ad Orientis Episcopos, a communione excludit Zcclesiae, siqui ana- thema Ario non dicant. Neque vero aliam ob caussam reprehesus Felix Romanus Pontifex in Liberii locum substitutus utpote qui quantum ad Religionem attinet omni reprehensione caruerit in quam quod Arianoru co- munione uteretur. Eode pertinet quod narrat D. Athanalius deipopulo Alexandrino, quod praeoptarent aegrotare Mpericlitari sane '' visitatione,quatia ut Arianoru manus suis -
pitibus imponi sustinerent. Item quod plebei
quidam Alexandrini cum verberarentur ab Α- - ' Arianis, ut ita ad se eos pertraheret: Noe com- municam', inqui ut,Cu hqreticis,Verberate vi , lubet, Deus os ista te audicabit. Porro&Pla- Apisde dicilla imperatrix,cum ImperatorTheodosius Zοαο is senior desiderio teneretur conueni edi Euno 'g' mi),eum studiose deprecando cohibuit , ne, quod consentaneum videbatur moribus,con iloquio circumuentus,in illiu sententiam deflecteret. Denique Samosatensium Ctiam Ze' Amis d.
lus ad exempluna Diui Ioannis Euangelistae G. ς0mmmd tur 'ux quod idem Eunomius se lauisset in puNico balneo, aquam haereticae .. .. δ' nequitiae contagiqne infectam efferati, eam C in
65쪽
in cloacam emiserunt,novamque sibi infundi imperarunt.
Neque ethnicos voluisse permittere Religionis pristinae innovatIonem. ΕThnicos ipsos noluisse permittere duas in una Republica Religiones , vel inde comprobari potest, quod nouas Religiones introduci minimh permiserint; quippe qui
metueret Rei p. cum Religione mutationem. Mutata enim Religione,Tullio teste, necesse est vitae ciuilis sequatur confusio. Hinc apud Romanos lex illa ra. tabularum : Peregrinos Deos ne colunto. illud item Tertulliani: V tus erat decretum', ne quis Deus ab Imperatore consecraretur,ni si a Senatu probatus. Et Numa Pompilius ea de caussa sacrorum Pontifices Liuio asserente in instituit, uti curarent ne quis motus fieret per nouarum extraneam ceremoniam introductionem. Quin etiam Augusto Caesari inter rationes Reipub. reformandae cam imprimis consuluit Mecenas,Vt ne permitteret mutationem aliquam in Religione; quippe qua conturbari soleat Reipub. status , nouae Religionis praetextu, & illicita collegia, coniurationesque & seditiones nasci.
Apud Graecos Isocrates sua Principis institu-
66쪽
lione hortatur,ne mutet prςdecessorum suorum Religionem, ob motus qui inde oriri solent. Et hostes Socratis, calumniam qu sentes qua illum neci traderent, non aliam con Uenientiorem inuenerui quam quod Deos negans s vel Tertulliano teste noua inscrre Vi- A l. e. 6.deretur daemonia. Quo fit ut Plato &Xeno. G. pho in sua in illu Apologia maxime in ea accu - δ' 'satione purganda laborauerint. Eode pertinet illud Atheniensiu aduersus D. Paulum: No- A . 17.uoru daemoniorum videtur adnunciator esse.
Propterea ortas Christianorum primaου pers
TT Inc ortas ipsius Christi Apostolorinn,&- primorum Christianoru persecutiones docem, quod persuasum sibi haberent non posse permitti diuersos cultus sine Rei p. motu ac graui Imperi j detrimento,ueteros historiae&sacrae & prophanae satis liquido commonstrant. Atque imprimis illa Pontificii de Phari saeoru exclamatio : Quid facimus,quia talis. rti hic homo signa multa facit Θ si dimittimus eusic, omnes credent in eum,&venient Romani, & tollent locum nostrum & gentem. Deinde haec Iudaeorum aduersus Christum calumnia: Huc inuenimus subuertento gentem
67쪽
nostram. Commouit enim populum docens per uniuersam Iudaeam, incipiens a Galilaea usque huc. Nec dissimilis caussa persecutionis Apostolorum post Christi in cςlum asseusvim Loquentibus enim illis ad populum,stipe rue nerunt sacerdotes & magistratus templi MSadducaei, dolentes quod docerent populum& an nunciarent in Iesu resurrectionem ex mortuis, & iniecerunt in eos manus. Apud Philippos similiter Gentilas offerentes eos magistratibus, Hi homines, inquiunt, conturbant diuitatem nostram, cum sint Iudaei:&adnuntiant morem quem non licet nobilsuscipere neque facere, cum simus Roman . Et Thessalonicae Iudaei ad principes ciuitatis exclamabant: Hi urbem concitant,& bi omnes contra decreta Cauaris faciunt, regem alium docentes Iesum. Et Corinthi Paulum ad tribun i duxerunt Iudaei dicentci: Q uia contra legem hic persuadet hominibus colore Deum. Quam accusationem cum repetiruissent,& Hierosolymis apud plebem,& Cς- sareae apud Felicem & Feitum Praesides, ipse D. Paulus rationem reddidit quoniam neque in legem, neque in templum, neque in Caesarem quicquam pecca lex. Ephesi, quoque D. Pauli accusatores, Videtis, inquiunt,
& auditis quia non solum Epties, sed pene
68쪽
totius Asic Paulus hic suades auertit multam turbam,dicens, quoniam no sunt dij qui manibus fiunt. Iam vero Christianorum seu Chrestianorum, uti eos appellabant) per Imperatores persecutio haud dubie inde ortum habuit, quod metueret ne silc uti Iudaei in Iudaea. ita &ipsi tumultu alique,noua Religione introducta, Romς excitarent. Huc pertinet . . , illud Suetonb: Iudaeos, impulsbro Chresto, assidue tumultuates Roma expulit: quod etsi dubitet Orosius an etiam ad Christianos CX- tenderit, certe de ijs intellectum ex Cornelij h. vi Taciti his verbis apparet, ubi deNeronis quPti sitissimis poenis in Chrestianos agit: Repressaque inquit) exitiabilis superstitio rursus erurpebat,non modo per Iudaeam, originem eius mali,sed per urbem etiam. Neque enim repressa Christiana Religio: legitur ante Nero nem, nisi forte per Claudium Caesarem. Eandum quoque opinionem de Christianis tamquam seditiosis Traiano persecutionis occa
sionem dedisse. vel ex Epistola Plinij Secundi
patet, qua ad illum scribit, comperisse eo se sacramento non in scelus aliquod es stringere, sed ne furta,ne ad Ulteria comitterent , ne rusi fide violarent,&c. Hinc & Hadrianus Caesar Eccles,st.
ad Minutium Fundanu puniri eos vetat, nisi lami Oprobatum sit contra leges aliquid c6misisse. oi, j. Τ' Hinc
69쪽
4 DE RELIGIONI B. DIVERSIS Hinc primum Imperatorum edicta aduersus Christianos,imprimis conuentus omnes prohibuerui, quod de seditione aliqua suspectos haberent: sed innocuos illos fuisse etiam Tertullianus late deducit. Post quem nihilominus etiam a Decio,Valeriano, Diocletiano de Maximiano ac Licinio similis interdictio facta est, addita caussa nominatim in edicto Maximiani, columnis inscripto: Vt Ciuitas non scindatur varijs erroribus, sed totam sinquit ille in se tradat augustae Deorum venera-aioni. Eodem pertinet quod DD. Iustinus, Athenagoras & Melito in suis Apologi)s hoc imprimis agant, ut innocentiam Christianorum tueantur a crimine laesae Maiestatis, de quo inter caetera accusabantur. Atque quod repetit Antoninus suo per Asiam edicto, rescripsisse scribes patrem: nihil eiuscemodi viris negoti j facessendu, nisi forte aliquid maleficij contra Romanum Imperium designare moliantur. Et post eos latissime Tertullianus ApolOg. cap. 3O. 3I. 32. 3. q. f. 6. & 37. Ex quo constat eunde metum etiam quintae persecutioni sub Seuero caussam fuisse , atque ea etiam de cau sta appellatos hostes humani generis.
70쪽
uod adeo etiam sectu ethnici tyi Imperato. res licentiam permiserint, ut citius Religio christiana di paretur. .HInc ut nouitiola Christiana Religio adhuc facilius dissiparetur, solos fere Catholicos nouis inauditisque suppliciis cruciabant Imperatores ethnici plaerique; ab haereticis, etsi impurissimis, ut plurimum abstinebant. Ita enim D. Iustinus ad Antoninum Ap l. MPiu m : Omnes qui ab his snepe Simone, Menandro & Marcione) prodeunt, Christiani vocantur;haud aliter atque Philosophis,cum
eorum non sint communia dogmata, quod tamen L Philosophia dicitur, commune Ommnibusest nomen. An vero etiam hi infamia illa & fabulosis in vulgus sparsa sermonibus facinora in se admittant, lucernae eversionem, promiscuos concubitus, & humanarum camnium viscerationes, nescimus. Persecutione certe eos non expeti neque occidi a vobis ob
ipsa etia dogmata sua, scimus. Haud absimiliter Apollinarius Hieropolitanus aduersus Cataphryges: Qui nos sinquitὶ Prophetarum Alud tam interfectores appellarunt, quod garrulos &loquaces illorum Prophetas minime admiserimus nobiscum,quaeso respondeant: Ecquis illorum qui Montani & mulierum illarum disci-