Quibus fontibus Plutarchus in vita Demetrii Describenda usus sit

41쪽

desunt, quae eum ex eodem fonte hausisse indicent, ex quo lutarchus sua sumpsit, quem in hac parte alium atque quem solet auctorem sequi supra Vidimus cf. p. 18). Qua in re imprimis hoc, quod memoretur, dignum est, quod Iust. XVI, 2, 3 similiter atque lut Pyrrh. c. 11 quem l0cum ex eodem, ex quo Dem. c. 44, fonte petitum infra considerabimus exercitu corrupto yrrhus Demetrium, ut fugeret, coegisse dicitur. Adde quod et

Iustinus XVI, 2, 1 sq. et lutarchus Dem. c. 44 primum Ptolemaeum, Seleucum, Lysimachum se coniunxisse, eosdem deinde Pyrrhum spe regni Macedonici assequendi socium ascivisse tradunt. Quamobrem levioribus rebus omissis communem fontem utrique scriptori fuisse statuo, etsi Iustinus ad utramque relationem c0mparandam pauca tantum praestat, lutarchus de Antipatro a Lysimacho interfecto nihil habet. Itaque comparatione Iustini cum lutarchi et Diodori relationibus instituta effecimus rogum in i XV, quantum ad hanc quae-Stionem pertineat, communi illorum fonte, i. e. Hieronymo auctore usum esse in . XVI, c. 1 eum aliunde sua petivisse, in c. autem iterum ex eodem, ex quo lutarchum, sonte hausisse videri. Quid vero de auctore in l. XVI, 1 sq. adhibito statuendum sit, de eo infra disserendi locus dabitur. 2. is Pausania fontibus In eis quae Pausanias de rebus usque ad pugnam apud Usum commissam gestis servavit I, 6, παραδους sqq. 7), licet Satis paucis et, in quibus magna socordia cum in singulis quibusdam, tum, quia multorum annorum res breviter comprehenduntur, in temporum computatione appareat, tamen et de ordine, qu res Seexceperint, is scriptor cum Diodoro et lutarcho congruit neque singula desunt similia. Ut his utar, et ipse Demetrium a. 12uvenem appellat ηλικίαν rei νέω cf. Dem. c. 5 et Diod XIX, 81J, cladem apud Gagam acceptam postea ab eo compensatam, duplicem victoriam in bello Cyprio, alteram demenelao, alteram de fratre eius, a Demetrio reportatam esse memorat. Quin etiam cum Ρlutarcho et Diodoro de eo consentit, quod et pedestribus c0piis

42쪽

et classe κατα γῆν καὶ ναυσίν es Dem. e. 19 et Diod XX, 73)Antigonum una cum filio Aegyptum aggressum esse, sed re insecta se recepisse dicit idem non secus atque Diodorus apud elusium utrasque copias sibi oppositas fuisse tradit. Quid nonne iudicium, quod fit verbis τῶν ὁ βασιλέυγν sqq. quodammodo auctorem, qui ab Antigoni stetit partibus, indicat Itaqus ausaniam de temporibus Supra memoratis communem Diodori tilutarchi fontem adhibuisse vix dubito statuere. De rebus Μacedonicis autem ausanias IX, 7, 3 cf. I, 10 1)paucissima tradit eaque, quae non tam ad Plutarchi sontem nos relegent, quam ad rogi. Nam primum cum hoc scriptore de causa, ob quam Antipater matrem occiderit, consentire ausaniam docent eius verba Ἀλεξάνδρω νέμειν πλώον ευνοίας λασάμιε- νος comparata cum Iustin. XVI, 1, 2 propensior fuisse Almandro videbiatur. Accedit quod uterque scriptor Demetrium 80lum ab Alexandro arcessitum neque insidias illi ab hoc prius paratas narrat. Quas ob causas cum de rebus acedonicis non eum quem Plutarchus, sed quem rogus auctorem secutus esse Pausanias mihi videatur, huic opinioni non obstat, quod idem ut Diodorus XXI frg. 7 cf p. 15 not. Demetrii opera Antipatrum quoque interfectum esse memoriae prodit, cum apud hunc scriptorem Alexandr mortuo id factum esse, apud illum lexander ipso fratris morti eausa fuisse dicatur. Quamquam ne cum ustino quidem deo re auinniam congruere concedendum est. Quam difficultat probabiliter me removere posse diffiteor.

Itaque ut breviter comprehondam, quid statuam des lata istarum lausaniae aetationum, inieronymum auct0rem tus esse videtur de istibus rusque ad Antigoni mortem sed de tempore, quo Demetrius regnum Macedonicum cQ eundem fontem, quem Trogus, adhibuit v. intro incerto

teste usus est de re ostremum memorata.

'ausaniae fide et auctoritate . iniae es SQ Statuerat de H

43쪽

3. io Polyaeni tontibus.

Restat, ut, ex quibus fontibus in eis rebus ab Alexandri successoribus gestis, quae huc pertinent, enarrandis olyaenus sua Sumpserit, anquiramus. Quem cum iam Woelfflin partis eorum, quas de Antigono et Eumene tradita sunt Hieronymum auctorem secutum esse Suspicatus sit, idem de parte eorum, quae . IV, c. et de Demetrio leguntur, affirmare non dubito. Primum enim et de serie rerum et de singulis c. 9, 2 3. 5 eum Dem. c. 49, quod Hieronymo attribuimus, quam maxime consentiunt; cf. Dem. c. 49 ἐπιφανέντος - πῆγεν cum Polyaen. c. 9, 2, em ib.

λδ α μέντοι - μεθίσταντο cum c. 9, 3, em ib. ημητριος - προθυμιοι cum . 9, 5.

Deinde, quae c. 7 8 de Corintho a Demetrio capta leguntur, ut et ipsa ex meronymi historia sumpta int, fieri potest si quidem Diod. XX. 103 quoque civium quorundam auxilio Demetrio urbem intrare licuisse traditur et portula commemoratur Ne quidquam obstat, quominus eundem rei c. 7, 3 memoratae fontem Onamus, cum Diodori XX, 102, verba νυκτος ἐπιθέμιενο sqq. et de universa re et de singulis quibusdam cum illo loco satis con-gTuant Noe ea quidem quae c. 7, ω de ratione, sua Demetrius primam Oxpeditionem athenas decerit. inveniuntur. inepte -eronymo attribuuntur. Nam ut a lutarcho Dem. c. 8 sq. et OUMO XX, 45), ita a Polyaeno Demetrius Athenienses libera- dicax ram esse dicitur et proclamationis eius mentio fit. Adde quod et Inutarcho et a olyaeno primum Demetrii naves salso tolemaei in E set senta esse, halereum a Cassandri partibus stetisse, Athenien- oclamatione cognita Antigoni filium excepisse traditur quin -- In illius verbis προνοί η χρησάμενος nescio an copiosioris -- OniS, quam hic servavit, vestigium insit. Eacia autem Polyaenum res illas ex Hieronymi historia peti-αHani Persuasi, idem non valet de eis, quae c. 7, 7 de belloc Iosraratur in quibus Ρolyaeni narratio a Diodoro et lutarcho. mHorEDat. Hinoro Ui Strategicon l. VIII, ed. . oel filin, Lips. 1860 p. XII

44쪽

Caput III.

Quoniam, quae Hieronymo, lutarchi in vita Demetrii describenda gravissimo auctori, attribuenda viderentur e8Se, Supra Xy0Suimus, nunc in ceteros sontes, quos in eadem vita adhibitos esse apparuit, inquiramus. Atque . 41-44, a quo loco commodissime incipere Videmur, mirum in modum, quantopere Demetrii imago in peius picta est, tantopere Ρyrrhi fortitudo laudibus effertur. Cum enim Macedones hunc regem ut armis clarum et lartissimum maxime admirati esse atque in eo uno imaginem audaciae Alexandri suspexisse et humanitatem, quae qualis fuerit, an ex Ρlui. yrrh. c. 11 apparet ei attribuisse dicantur, Demetriustamquam actor tragicus vestitus, usu molestus, difficilis, Super-buS, luxurioSuS, asper, rari aditus esse traditur. Quae ut Hieronymum fecisse dicamus, fieri non posse supra cognovimus p. 18, 23 sq.)Iam ero et eorum, quae paulo ante memoravimus, et aliarum rerum, quas ab Hieronymo abiudicavimus, partis quidem auctorem

Ρlutarcho fuisse suspicori hylarchum, qui 1στορίας 28 libris comprehensa Scripsit. Quarum ratio et natura ea erat, ut non tam res simpliciter et diligenter descriptas atque causa causarumqueeVentus expositos continerent, quam, ut animi commotiones sectarentur, rhetorice res depingerent, festivis narratiunculis delectarent ). Ut hoc utar, summo studio de luxuriosa vita regum eorumque comitum, de eorundem vinolentia, de meretricibus memorabat hy

45쪽

res non nimis se exprobranda est, quippe qui Alexandrinorum temporibus vixerit. Atque quod nusquam in liae vita Phylarchus auctor nominatur, id sere nullius momenti est. Nec magis opinioni propositae obstat, quod lutarchus auctoritatem Phylarchi nonnunquam aspernari videtur cf. Arat. c. 8, hem. c. 32); nam ille scriptor neque in

iudicando, id quod notissimum est, sibi constitit et Phylarchum invitis Agidis, Cleomenis, Arati, yrrhi ' scribendis non raro adhibuit. Ac certe bis, quamvis nomine non addito, Plutarchum ex Phylarchi historiis in hac vita hausisse paulo post apparebit. Nec quod historiae hylarchi usque ad a. 220 deductae sero putantur a Pyrrhi invasione in eloponnesum acta a. 72 initium cepisse, inde est cur dubitemus eum a lutarcho adhib0ri potuisse in Demetrii vita. Nam in nonnullis fragmentis istius auctoris res ante illam expeditionem actae memorantur, quam ob causam fuerunt, qui iam ab Alexandri agni regni initiis vel morio Phylarchum scribendi initium fecisse opinarentur. amen Vulgo ea Sententia magis probatur' res, quae ante Pyrrhi expeditionem factae memorantur, ab illo obiter tantum tractatas esse. Quem, si a Pyrrhi expeditione illa exorsus est, etiam de priore eius regis vita loco aliquo apto locutum esse iure exspectes. Qua occasione data Demetrii montionem actam esse cum et per e, quippe eum Ρyrrho affinis et aequalis fuerit, sit veri simile et ex frg. 6. 29 de quibus statim agetur), 20 in quo Demetrius φιλογελως appellatur intellegatur, equidem suspicor hylarchum rhetorum modo' du0rum istorum ducum comparationem historiis suis inseruisse et in excursu alterius res gesta cum alterius ea ratione contulisse, qua Dem. c. 4 sqq. factum 8Se 0gnovimus; quae res

nequaquam impedit, quominus idem scriptor praeterea in aliis libris sacetas quasdam voces Demetrii vel similia commemoraverit. Nam quamvis nusquam diserte dicatur de Demetri maligne iudicare hylarchus, tamen, cum bellum a Cleomene pro patriae libertate susceptum summo studio descripserit acedonumque do-3 Mulieres LXXX, et A. Schuser. Abris de Quellenliunde dergrieehischen Gesehichte bis au Polybios, Lips. 1873, p. 98 cf. de variis sententiis Multor I LXXVIII. Simili consilio componit Ephorus ausaniam et Aristidem Diod. XI, 46J, hemistoclem et Cimonem id ib. c. 54 sqq. ut . 60 Sqqὶ.

Μoerschbacher, lutarchus in vita Demetrii. 'b

46쪽

minationem detestatus sit ), non iniuria opineris eum omnino ab Antigonidis aliquantum fuisse alienum eaque re adductum tradidisse, quae in Demetrii, praesertim cum ad Graeciam in suam potestatem redigendam iterum iterumque expeditiones fecisset moribus minus probanda essent. Confirmant autem hanc opinionem ea, quae a Plutarcho ex hylarchi historiis sumpta esse ipsa Dagmentorum sorte servatorum comparatio evincit:

μητρίου βασιλέως, Σελευκου ποσίοις καὶ ἐπιχεομένους Λη- δἐ ἐλεφαντάρχου, IΠτολεμαιου μητριου μέν μονου βα σιλέως, ὁ ναυαρχου, Λυοιμὰχου Πτολεμαιο δ ναυάρχου, γαζοφυλακος Λυσιμάχου δἐ γαζοφυλακος, Σελευκου δ' ἐλεφαντάρχου. Quae verba apud hitarchum de Agathocle leguntur, aut ipse aliunde sumpsit aut Athenaeus VI, p. 26 14, ubi hylarchi locus servatus est omisit. Deinde: ib. Λυσίμαχος λοιδορων hyl seg. 6 υσίμαχος, ' co

νελόπης ζῆν.

His autem locis iam tamquam fundamentis niti licet. Itaqne in ipso . 25 eidem scriptori probabiliter attribuere mihi videor iniquum iudicium de ometrio actum, quod loco illos praecedit

verba D ἐκεινος sqq. , item, quae paulo ante de Corinthi praesidio corrupto leguntur. Qua cum re quoniam, quae c. 15 de Sicyonis et Corinthi duce corrumpendo atque de alternis Demetrii et tolemaei minis postulatisque inveniuntur, quodam modo coha03 cs vitae Agidis et Cleomenis, in quibus describendis Plutarchum plurima ex hylarchi historiis hausisse inter onmes constat.

47쪽

rent, ea et ipsa Phylarcho adiudico. Neque aliud stare de ni inis iudiciis, quae c. 14 αλλως - γυναιξὶν et τοιαυτη μἐν sqq.)et 2 in quo omnia eius esse censeo paucis, quae p. 6 q. Hieronymo attribuimus, et sententiis, quae potius lutarchi ipsius sint, exceptis de Demetrio facta sunt. Praeterea ex eis, quae supra de ratione et natura hylarchi historiarum breviter disseruimus, vix dubium mihi est, quin inde sint sumpta, quae ad animos commovendos composita c. 9 de Cratesipoli c. 17 de victoria ab Aristodemo nuntiata c. 53 de Antigoni Gonatae luctu deque pompa funebri tradita sunt ). Deniquec. 41-44, in quibus de expeditione a Demetrio in Aetoliam suscepta a. 289), de simultatibus, quae eidem cum Pyrrho erant, de ratione, qua Demetrius e regno acedonico eiectus est Μaio mense a. 287), agitur, quibus rebus gestis plurimae narratiunculaest iniqua iudicia de Demetrio facta inserta sunt, et ipsa ex hylarchi historiis petita sesse nobis videri' ex eis, quae supra p. 32,

in Etiam c. 38 ιβ' γαρ sqq. ad hylarchum revocaveram quodammodo verbis, ἐοικε et λέγουσι commotus; sed nescio an Hieronymo attribuenda sit ea narratio si quidem recte observat Reusa p. 138 eisdem fere verbis eam App. Syr. c. 59-61 tradi, idem p. 147 et 43 sqq. Appianum in rebus gestis Syriacis enarrandis maxime Hieronymum auctorem

secutum esse.

' Quoniam autem cum Dem. c. 41, 13, 44 aperte congruunt Pyrrh. c. 7 'stirmo μὴν sqq. - σον Ἀλέξανδρον, c. 10 λέγε - fere διαγ-έ

haec et ipsa ex hylarchi historiis sumpta esse statuo. Cui opinioni non stat, quod hylarchum in extrema Pyrrhi vita, a medio sere c. 26 usque ad vitae finem es praeter alios ulter L LXXX et stilem si- Ster . 27 sqq. nuper vero Reus p. 14 sqq. contendit a c. 29 usque ad finem lutarchum ex Hieronymo hausissei , ubi lutarchi auctor suisse fere putatur, iniquius de Pyrrho iudicasse quispiam dicat neque enim his iudicia ex Pyrrh. G-12 laudata refragantur. Nam illic non praedicantur nisi Pyrrhi insignis fortitudo impetusque in proelio et gloria,

quam eis virtutibus sibi paraverit, praeterea celeritas, vultus, motus Nexandri similes. At mansuetudo pirotarum regis, quae memoratur, qualis fuerit, laesi cognoscas ex . 11, unde apparet eam non sinceram, sed ad id solum compositam fuisse, ut fama humanitatis adversus captivos suae

divulgata Demetrii milites ad regem deserendum impelleret quae res etiam clarior eo fit, quod Pyrrhus falsos simulatosque Macedones in hostium castra misisse dicitur adversarii copias in suas partes traducturos. Tantum autem

48쪽

minationem detestatus sit , non iniuria opineris eum omnino ab Antigonidis aliquantum fuisse alienum eaque re adductum tradidisse, quae in Demetrii, praesertim cum ad Graeciam in suam potestatem redigendam iterum iterumque expeditiones fecisset moribus minus probanda essent. Confirmant autem hanc opinionem ea, quae a lutarcho ex hylarchi historiis sumpta esse ipsa Dagmentorum sorte servatorum comparatio evincit: Dom. c. 25 Λημητριος thyl. g. 29 d. ueli πε- ἡδέως ήκουε τῶν παρὰ ποτον μωρα Ἀημήτριος που κο- ἐπιχυσεις λαμβανοντων Λη

γαζοφυλακος. λακευοντας αυτον ἐν τοῖς συμ- ποοίοις καὶ ἐπιχεο ιένους Λημητρίου Ιἐν μονου βασιλέως

Πτολεμαίου δἐ ναυάρχοm, Λυσιμάχου δἐ γαζοφυλακος,

Σελευκου δ' ἐλεφαντάρχου. Quae verba apud lutarchum de Agathocle leguntur, aut ipse aliunde sumpsit aut Athenaeus VI, p. 26 14, ubi hylarchi locus servatus est omisit. Deinde: ib. Λυσίμαχος λοιδορωνεi τοτ ερωτα τῆς Λαμίας

ελεγε νυν πρωτον ἐωρακέναι πορνην προερχομένην ἐκ τρα

Ρhyl seg. 6 υσίμαχος, ' ω τοίνυν, ἔφη, πορνην ἐκ τραγικῆς σκηνῆς Ου ἐωρακα ἐξιο-- την αυλητρίδα Λαμίαν λέγων. παγγελθέντος ὁ καὶ τουτου, πάλιν et πολα-

His autem locis iam tamquam fundamentis niti licet. Itaqne in ipso c. 25 eidem scriptori probabiliter attribuere mihi videor iniquum iudicium de smetrio actum, quod locos illos praecedit verba D ἐκεινος sqq. , item, quae paulo ante de Corinthi praesidio corrupto leguntur. Qua cum re quoniam, quae c. 15 de Sicyonis et Corinthi duce corrumpendo atque de alternis Demetrii et tolemaei minis postulatisque inveniuntur, quodam modo coha03 cf. vitae Agidis et Cleomenis, in quibus describendis Plutarchum

plurima ex hylarchi historiis hausisse inter omnes constat.

49쪽

rent, ea et ipsa Ρhylarcho adiudico. Neque aliud stare de ni inis iudiciis, quae c. 14 αλλως - γυναιξὶν et τοιαυτη μἐν sqq.)et 2 in quo omnia eius esse censeo paucis, quae . 6 sq. Hieronymo attribuimus, et sententiis, quae potius lutarchi ipsius sint, exceptis de Demetrio facta sunt. aeterea ex eis, quae supra de ratione et natura hylarchi historiarum brevitor disseruimus, vix dubium mihi est, quin inde sint sumpta, quae ad animos commovendos composita c. 9 de Cratesipoli c. 17 de victoria ab Aristodemo nuntiata c. 53 de Antigoni Gonata luctu deque pompa funebri tradita sunt ). Deniquec. 41-44, in quibus de expeditione a Demetrio in Aetoliam suscepta a. 289), de simultatibus, quae eidem cum Ρyrrho erant, de ratione, qua Demetrius e regno acedonico eiectus est Μώοmense a. 287), agitur, quibus rebus gestis plurimae narratiunculaest iniqua iudicia de Demetrio facta inserta sunt, et ipsa ex hylarchi historiis petita osse nobis videri' ex eis, quae supra p. 32,

Etiam c. 38 ιβ' γαρ sqq. ad hylarchum revocaveram quodammodo verbis ως ἐοικε et λέγουσι commotus; sed nescio an Hieronymo attribuenda sit ea narratio si quidem recte observat Reus A p. 138 eisdem fere verbis eam App. Syr. c. 59-61 tradi, idem p. 147 et 43 sqq. Appianum in rebus gestis Syriacis enarrandis maxime Hieronymum auctorem

Aecutum esse.

' Quoniam autem cum Dem. c. 41, 13, 44 aperte congruunt Pyrrh.

haec et ipsa ex hylarchi historiis sumpta esse statuo. Cui opinioni non stat, quod hylarchum in extrema Pyrrhi vita, a medio sere c. 26 usque ad vitae finem a praeter alios ulter L LXXX et stilem si- Ster . 27 sqq. nuper vero Reus p. 14 sqq. contendit a c. 29 usque ad finem lutarchum ex Hieronymo hausisse) , ubi lutarchi auctor suisse fere putatur, iniquius de Pyrrho iudicasse quispiam dicat neque enim his iudicia ex Pyrrh. G-12 laudata refragantur. Nam illic non praedicantur nisi Pyrrhi insignis fortitudo impetusque in proelio et gloria,

quam eis virtutibus sibi paraverit, praeterea celeritas, Vultus, motus Nexandri similes. At mansuetudo Epirotarum regis, quae memoratur, qualis fuerit, laesi cognoscas ex . 11, unde apparet eam non sinceram, sed ad id solum compositam fuisse, ut fama humanitatis adversus captivos suae

divulgata Demetrii milites ad regem deserendum impelleret quae res etiam clarior eo fit, quod Pyrrhus falsos simulatosque Macedones in hostium castra misisse dicitur adversarii copias in suas partes traducturos. antum autem

50쪽

et classe κατὰ γῆν καὶ ναυσD cf. Dem. c. 19 et Diod XX, 73)Antigonum una cum filio Aegyptum aggressum esse, sed re insecta se recepisse dicit idem non secus atque Diodorus apud elusium utrasque copias sibi oppositas fuisse tradit. Quid nonne iudicium, quod fit verbis τοὐν δ βασιλέων sqq. quodammodo auctorem, qui ab Antigoni stetit partibus, indicat Itaque Pausaniam dotemporibus supra memoratis communem Diodori et Plutarchi fontem adhibuisse vix dubito statuere. De rebus,acedonicis autem ausanias IX, 7, 3 cf. I, 10 I)paucissima tradit eaque, quae non tam ad Plutarchi fontem nos relegent, quam ad Trogi. Nam primum cum hoc scriptore de causa, ob quam Antipater matrem occiderit, consentire ausaniam docent eius verba Ἀλεξάνδρω νέμειν πλέον υνοίας αἰτιασώμενος comparata cum Iustin. XVI, 1,2/propensior fuisse Alemandro videbatur. Accedit quod uterque scriptor Demetrium solum ab Alexandro arcessitum neque insidias illi ab hoc prius paratas narrat. Quas ob causas cum de rebus acedonici non eum quem Ρlutarchus, Sed quem rogus auctorem secutus esse Pausanias mihi videatur, huic opinioni non obstat, quod idem ut Diodorus XXI frg. 7 ci p. 15 0t. Demetrii opera Antipatrum quoque interfectum esse memoriae prodit, clim apud hunc scriptorem Alexandro mortuo id factum esse, apud illum Alexander ipse fratris mortis causa fuisse dicatur. Quamquam ne cum Iustino quidem de hac Te ausaniam congruere concedendum est. Quam difficultatem probabiliter me removere posse diffiteor. Itaque ut breviter comprehendam, quid statuam de fontibus istarum ausaniae relationum, Hieronymum auctorem Secutus esse videtur de rebus usque ad Antigoni mortem gestis; sed de tempore, quo Demetrius regnum acedonicum occupa*it,

eundem fontem, quem rogus, adhibuit v. infra); incerto denique

teste usus est de re postremum memorata. 'Mam F. S. Chr. Κ0nig, de Pausaniae fide et auctoritate ..., Berol. 1832, p. 13 sq. eum auctorem Pausaniae esse statuerat de rebus post

Alexandri mortem gestis. Idem iudicavit . fundi ner, Die historischen Quelle des ausanias, in Flechei seni annalibus 1869, p. 452 sqq.