Eclogae VI-X;

191쪽

arboribus alias in urbores traditis quamquam, ELP-guo orationis cogor limitatum, de alia quoque qualibet ratione plantas licubi ponendi dici potest. Verum facianius, quud ego non nego, in Ierere mereeSSe planta ponere, Semina spargere quid inde siet l, cre pirorum nucleos, ut liquando nepotibus rhuros aut miseruet cilicet non degeneres, quum alias pejores existant ex nuclei Lb. I, 9 Qua uimuIto gravius Culumus nunc tu piros trade, Daphni; sideris beneficio vires nanciscentur tam durantes, ut poma eorum non a te Solum, Sed a siliis quoque et nepotibus carpi 08Si uti aut ueeni quoque, mente ui punit, de stella sua divu Caesur demittet , i, neque Sinet, ut peregrini campus nuSter tum bene sit consitus 1, 3-74. 51-55. Hic coeptum carmen Moeris inter ua-pit Senectutem, uis, Suum memorium debilitasse volvocem suum periSSe ipsum tumen Menuleum, ex xsilio reversum, tutum saepius Lycida curati carmen relaturum esse. - omni ter uetuae tiroverbio dicebatur. Terre, uia serre V, 34 Vlli, OG. Ani-mν3, In I S, memoria. Juvenis ego per integros sui pe cecini die uestivus. Con cre singo foras, lovgos soli cursu compotiere, ad sit in perducere,

traducere quale apud Murulium IV Od. 5, 2 9:

Conili quisque ilium collibus in suis.

Contra the V ora Lb. l, Si dies brevioresuppelluntur. Duodecim horae diei civiles cum eo et crescebant et decreScebunt l, ill 327. ossa,

quae ex metu oria Sunt deletu vetere ussivo. Ipsa Vox tum clara oli in et durans, mi Moeri sis nu-

192쪽

men in i Oetarum numero nominatu in Sit, ea et ipsa senem me uerumno Sum de Serit, et tam rauca sit.

quasi me Lupus irior viderit. Tubulo popularis, si suis reIiente ullum ad SpeXerit ili Se prius vi Sus, vocem ei perire, multo erat ante lieocritum XIV, 22, ubi in ADκου juvenis alicujus, ea ad Spectum tranS- fertur: Non loqueris villiine usuis te ut saluata ludit. Jam Platonis in Republica hoc proverbio ocrates de seroce Thrasum actio utitur: Quod si non prior ego

cum vidi Ssem Voce, credo, PSSem privatus. In Italia quoque, liuius inquit Ill 34. luporum is uesnoxius QSSe creditur, vocem lue umini, quem priores contemplentur, illico adimere. Hinc Nervius cf.

Donat ad Ter A e pri. IV, 1, 21 proverbium

interpretatur supra in tabuω quoniam repentinus adventus ejus de quo loquimur, ut ObmuteScamuS,sucit. Scilicet a Moeri de non magis, quam Socratis a tersona, lienum fuerit, Sal Se relient in im irruptionem rapacis militis troverbi notasse. Tamen Menusin noster, divi ulli Caesaris laudator, Moeris adjicit, ut nominis haerede Laris benefici estituetur,

teque non minu S, quam deter ne Suris cultores, tutius lini uiatis crebra iteratione laeti licabit. 56-65. An infirmitatem memoriae tu et rauci lutem vocis praetexis JOeariS, meque Ornn in canius vis culti diu rem es cere. Age, cane Diodo Vel iuruin Silentium Dii magis blanditur, quam parti in id est lateribus pulmonibus v. Iun. Ern. S. V. tui finoxium; iraeterea liaulum hic licet rei lutescere. Quodsi liluvium limemus ob orientem, porro eam US, Et

193쪽

liuedos milii committe portandos. - Lycidam poeti- eum cantu decet amor ardens Caesarianum amor in Caesarem juvenem ea lium antias, qua nullam Moeridi senectutis tribuat imbecillitatem, et cura, ut ne quid illi noceat aut molestum sit. Duo astilen- Se N. C. iro cuν83un o mendum habent curitan- . Ab Ande ad tantuam via se librat secundum dissusum et paludosum Minciom, qui brevi ante erepitantes ad ripam undas volutaverat, uti autem, vento nullo, Lunities suctus Umregsu, quod Ostrate dicunt, Speculi instar levigatus, strat Paulo ante arbores et ulva luminea susurrabant; nunc, re φδPices urue mirrentia ον muri omne Sedulae sunt. Apta rerum naturalium adumbratio tu argumenti tractatione illigata est, brevis et cito gradiens. Tihi in lavorem, ut lubenter et Sine moleStia cu-DuS. Strutum, i. e. depresSum, aestum Simul luvialem, qui prius uerat, designat quale aquil Theocritum VII, 57:

Halcyones sternent luctus, sternent maris undas, Atque otii in cum Eulo, P0Streinam qui Ino, et algaIn.

Credere, de vento, quiescere Lb. I, 354. Vento-κ rara murmur, immodicus trepitus, ventu Strepens. Hujus urue, i. e. lene an iniue Sive Spiritus, Omnes

Compluta iii via nolidum mollia, noni metundio Brasilae diim conspecto.

Sepeliebuntur en in deiuncti lubenter prope loca e-

194쪽

Iebria lateque conspicua V, 40, ut, quod Varro eZ7'. ut V, p. 64 d. ip nit, praetereunte monerent, semet suisse, et illis mortem instare Bianor, quod ervius tradidit, principis Etrusci Ocni sive non cognomen erat, filii ex Tiberino patre, fluvio, et Iunio satidica, qui Mantuam sive condidit

sive munivit, Aen. X, 198 quam vagam sumam popularem, quales omne Sunt fu Silem generiS, cum Nervio tamen ut quoque in Originibus suscepit, Mantuam, dicens pud Cerdam, ocrio iunoro, principe Etrusco, conditore suo, numinis celebritatemnae tam SSe Stringere, radere, brddere, carpere,

tondere. Hae quidem postrema potestate Onius Murcellus id accitii et hic et Lb. II, 368, rure reccre, excin re id interpretatus, i. e. aurem immittere, adularem immittendum exsecare. Sermo est enim desectione frondium siron utio vitiferarum arborum sarbustu), quibus agricola a die longissimo ad men-Sein Sque AuguStum ut mane, ut, quod hic sub vesperum tenera frondes, quae obumbrarent, deton-

tebat, ad pabulum ea adhibens , T. Pabulo, linius inquit XVIII, 8, ulmi solia fringis i. e. tondes. Columella vetat V, 6, 16, ne quis germinaspo uices vel nimis promittat, vel nimis prope ramos decurtet. Jubet quoque Calpurnius V, 99, in vindemia arboribus ad pabulum in hiemem laetius

Densae ron es, quibus uvae in altitudinem repentes liborari debent, frondationem Aiam, quae Sub mensis Augusti siebat uitio mauis communem PStan-

195쪽

tur. Hic in umbra liuius arbusti nondunt tonsi, aetantes adspectu fertilitatis et operis rustici, hic requieScamus et canamus pro requiefice et ea ne Mantua in etiam sic Satis uiure pervenientias, ut eum Crepusculo possimus reverti. QuodSi metus St, ne repentinum ventorum silentium MDirem nobis hac nocte prius futuram indicet; ue o mihi committe portandos, ut onere levatus tu inter eundum canere OSSis. Plinio auctore II, 48 ventu a pluvia mitigatur. Νubes quoque, quae boriuntur, mente adjiciendae sunt. =Ne, proprie de sputio, in e re restimo et extremo termino, aut Dimo et extremo termino tenna deinde, ad tempus trunStatum, nu e metuituto quemadmodum protenus , 13. Quatuor

Hastilenses et elignichii liber habent lae et via

erit minus molesta quae idonea Si sententia Media oriebatur X eumv3, quod vicinum St. 66- 67. Tristi severitate Moeris juvenilem eius custigat levitatem, quod carminis delectationem ludicram nunc velit X poScere, quum tale ossicium, qualis profectio ad militem, animum suum sollicitum habeat. Voluptatem canendi reditu tantum Menalcaesui sibi renovari poSSe.

196쪽

L.xtremum tunc. Arethusa, mihi loncedo laborem. Pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris, Carmina sunt dicenda. Neget quis carmina

Gallo 3

Si tibi, quum fluctus subterlaber Sicanos, 5Doris mura suam non intermisceat undam l ncipe sollicitos Galli dicamus mores, Dum tenera ut tondent simae virgulta capellae. Νon canimus surdis; respondent omnia sit,ae. Quae nemora, aut qui vos saltus habuere, puellae 10Νaiades, indigia quum Gallus amore peribat Nam neque urnassi vobis iuga, iam neque

Pindi

Ulla moram fecere, neque onie Aganippe. Illum ei iam lauri, ilia in levere myricae; Pinifer illum etiam, sola sub rupe jacentem, 15Maenalus et gelidi fleverunt saxa Lycaei. Stant et oves circum, nostri nec poenitet illas; Nec te poenitent pecoris, divine poetas Et formosus oves ad flumina pavit Adonis l

197쪽

ECLOGA DECIMA. DII onit et upilio, tardi venere bubulci, Uvidus hiberna venit de glande Menalcas 20Omn S, unde umor iste rogant, libit Venit Apollo: Galle, quid insanis inquit: tua cura Lycoris

Perque nives ilium perque horrida custra secuta sit

Venit et agrossi capitis Silvanus honore, Florentes ferulas et grandia lilia quassans 25 Pan, deus Arcadiae, venit quem vidimus ipsi, Sanguineis ebuli buccis minioque rubentem. Ecquis erit modus inquit Amori non talia

pellaei

Trisiis ut ille Tamen cantabitis, Arcades, inquit, Montibus haec vestris, soli cantare periit Arcades O mihi tum quam molliter Ossa quie

scunt,

Vestra meos olim si fistula dicat umore si Atque utinam ex vobis unus, ve Sirique suissem35 ut custos gregis nut muturno vinitur uvael Corio, sive mihi Phyllis, Sive esset Amyntas,

Seu quicum quo furor, quid uum si Tuscus Amyntas 3

Et nigra violae sunt et vaccinia nigra l)lue cum inter salices , Ionia sub vii jacere ii 40 Seria mihi Phyllis legeret, cuniare ADtyntas l

198쪽

102 ECL0GA DECIMA. Hic olidi fontos, hic uiollia prata, Lycori;

Ilio nemus Ilio ipso te cuni Con Sumerer ne Pol Nunc insanus umor diri in Mariis in arinis, 45Tela inicone diu usque adversos detinet hostes.

Tu procul a putria, nec sit mihi credere l)ian furialAlpinus, uti, dura, nives, et rigora Rheni Me in sola vides Ah, i De frigora laedanti Ah, tibi ne teneras glacies secet Spera luntas l50Ibo, et Chalcidico qua sunt mihi condita veresia Carmina, pastoris Siculi modulabor vena. Certum est in silvis, inter spelaea serarum Malle ait, tenerisque meo incidere umores Arboribus crescent illuc; cresceli S umore Si 55 Interea mixtis lustrubo Maenala Nymphis, Aut acres venabor apros Nou me ulla velabunt Frigora, Parthenios cuilibus circumdare ultuS. Jam mihi per rupes videor luco Squo Sotin ut CS Ire libet Partho torquere Cydonia cornu 60Spiculat Tamquam huc sit nos iri medicina furoris lAut deus illo malis hominum mitescere discuit Jam neque Hamadryades rursum nec carmina nobis Ipsa placenti ipsa rursu in concedit silva clNon illum nostri possunt mutare labores; 65Νoc si frigoribus mediis februmque bibamus, Sithoniasque nivos hiemis subcumu u quo Sue; Nec Si, quum moriens ulta liber uret in lino,

199쪽

Acthiopum versemus oves sub sidere Cancrilomnia vincit Amor et nos cedamus Amori Haec Sat erit, Divue vestrum cecinisse70poeiam, Dum sedet ei gracili fiscellam texit hibisco. Pierides, vos haec suci uiis maxima Gullo: Gallo, cujus umor tantum mihi crescit in horus, Quantum vere novo viridis se subjicit alnus. Surgamus solet esse gravis cantantibus umbra,75Juniperi gravis umbra nocent et frugibus um

brae

200쪽

Virgilius annum agens 32-33.

3 hujus carminis origine et anno nihil dubitationis Virgilius reliquit. Scripsit id ultimam eclogarum

v. Gallo admonitus v. 3, post factum agrorum divisionem amico VI, 64, cujus amor, Lycoris, ilium amatorem in expeditione . 23 trans Alpes ad lienum Sque v. 46-48 comitabatur, dum in talia ipse . 44-46 contra domesticos hostes arma erebat. Certo conspicitur annus DCCXVli, cujus in vere Caesarem Gallus oram taliae de senilentem adjuvit contra ext. Pompeium mari dominantem Coninsule Agrippa, qui aestate uni DCCXV exercitum trans Alpes contra , allus et , ermanos ultra Rhetium duXerat, cursim, ad victam classem restituenda in et portum ullum pud Bajas condendum, Italiam repetente es. v. 44-49. Virgilius, personam gerens caprarii l. allum, facit,