장음표시 사용
361쪽
teria sacramenti sunt a sive, ut verba S. Thomae iterum usurpemus et eius exteriores, et verba inprimentia consensum directe faciunt nexum quemdam , qui si sacramentum matrimonii.
Praeterea Benedictus XI de Syn Dioeces . . , c. 7 c Scimus profecto, ait, esse Theologos, qui in ipso fidelium matrimonio contractum a sacramento ita dividunt, ut illum omnino persectum quandoque consistere credant, quin ad sacramenti excellentiam pertingat. Sed quidquid sit de hae opinione, quam nos quidem nunc in medio relinquimus, μειω de hae opinione sentiendi- nunc siι, post solemnem loquendi modi is in IX eae pressius adhibitum, superius dirimus ea certe locum nullum vindieare sibi potest apud eos, qui Tridentina lege obstringuntur: etenim qui praeter
formam a se praescriptam matrimonium attentant eorum Tridentina Synodus non sacramentum modo, sed contractum ipsum irritum diserte pronuntiat, atque , ut eius verbis utamur, eos ad sic contrahendum omnino inhabiles reddit ei huiusmodi contractus irritos esse decernii. Ad alterum argumentum quod spectat, ultro
fatemur matrimonium adhuc esse contraetum, et sacramentum non destruere contractum, Sed negamus primo realem dari distinctionem inter contractum et sacramentum, adeoque tenemus coniugium, in suo conceptu formali, ac practico nil aliud esse, quam contractum naturalem ad dignitatem sacramenti Iatum. Nam licet, speculatire quadam ratione concipi mente possit aliqua in casu distinctio, reapse tamen, et in concreto contracius et sacramentum duas separatas ac divisas entitates reales nullo modo efformant, adeoque
362쪽
Princeps nequit attingere contractum, ne poner. conditionem, unde eius validitas dependeat, quin, hoc ipso , attingat sacramentum , ac statuat de re sacra omnino, et sacramentali, quae ad civilem potestatem nullomodo spectat. Secundo lo- eo, negamus pertinere ad Principem unum ius circa contractum matrimonii naturalem , praesertim quod ante omnem legem civilem , a Deo ipso in hominis creatione institutus est, et a Christo Domino ad sacramenti dignitatem --ctus , adeo ut inter coniugium naturale et sara: mentum nulla disserentia intercedat, unumque cum altero penitus identificetur. Tertio demum prorsus negamus in civili ac naturali contractu materiam sacramenti sitam esse, sed in contractu ad praescriptum ecclesiasticarum legum
celebrato; quapropter . Thomas in supplem. quaest. 54 art. 4 ad 7 c icut Deus, inquit, non coniungit illos, qui coniunguntur conira divinum praeceptum, ita nec coniungit illos, quieoniunguntur contra Ecclesiae praeceptum, quod habet eamdem obligandi essicaciam , quam habet divinum praeceptum a d perspicuum est ex sacto et consensu totius Ecclesiae Ecclesia enim, ut valida semper habuit matrimonia ea nonie contracta, quocumque obstante impedimento civili , et e contra matrimonia, quae contra leges a Conciliis et Summis Pontificibus latas contracta essent, irrita . perpetuo retinuit, licet lex civilis rata ea haberet. Vide responsa ad Episc. Brexinonensem an 1804, et ad Episo. Vivarionensem an 1824 in opere axamen aison-
ne a t. t. p. 317. Ad illud quod postremo dice-hatur de aqua et vino pro Baptismo et Eucharistia,
363쪽
DE IMPEDIMENTI MATRIMON 33ssacilis est responsio. Nam aqua et v num aliis passim usibus inserviunt, contractus matrimonialis semper est sacramentum inter fideles Insuper aqua et vinum sunt materia remota tantum, contractus vero naturalis in matrimonio est ipsum
Haec praenotasse sussiciat de matrimonio chri
Putamus rem gratam et utilem faeturos, si in medium proferamus gravissima verba, quibus saeuitas theologica Lovaniensis a Carolo Lolliaringiae Due sententiam rogata respondit, 22 Ian. 375s. Sunt autem huiusmodi . Extra dubium esse positum, penes aeeulares Principes esse potestatem irritantia impedimenta statuendi respeetu matrimoniorum non haptigatorum sibi subditorum, quatenus primis Eeolosiae saeeulis impedimenta matramonii a Prineipibus tum ethnieis, tum hristianis eonstituta admisit Beelesia Saeeulo quarto Theodosius, ehristianus phentissimusque Imperator, deeretum tulit, quo consobrinorum matrimonia irrita deeernebantur, cuius deeret eum elogio meminit S. Ambrosius ep. 66 ad Paternum. Numquam Prineipes Moeulares potuere irrita a re matrimonia fidelium, quoad omnes in tus, nisi onsentiente, et robur addente rineipum odietis ipsa Eeelesia. o do ista Thomas squem passim Theologi sequuntur): namque tametsi ius aliquod in matrimonia potestati ivili ompetere non dissiteatur,ranm dieν sent dist. S. q. art. 4 ad . iure naturae, divino, Miamiuatim, et ivili impedimenta dirimentia eonstitui posse, eirea Christianorum tamen matrimonia, eorum eas restrietam potestatem asserit, dum ait, L. 44 dist. 42 q. , ari 2 ad 4:
mmT. Quae verba saltem de fidelium matrimoniis intelligi d hent, eum nemo sit, qui in dubium revoeet, utrum Principes saeculares matrimonia infidelium, seu non aptitatorum, quoad 4mines effectus, irritare valeant idem saetis historiel valet demonstrari Pallavieinus enim lib. 22 ist. Cone Trid. e. Wrofert, Regis Gallias oratores diu multumque institisse apud a- - Coneilii, ut matrimonia filiorumlamilias, non eo entienti-
364쪽
diis parantibus ontreeta, irritarentur; quod Patres post diuturnum examen multis et gravibus de musis abnuerunt. An ita per oratores institisset Rex Galliae, si penes se hanc potestatem esse reput set An Beelesia abnuente generale impedimentum constituere pro omnibus inristianis fidelibus, Rex Christianissimus proavis subditis legem irritantem non tulisset uino tamen Galliae Reges numquam attentarunt, et proinde id ex se posse non existimarunt; varii quidem Galliae Reges matrimonia filiorum familias absque parentum eo ensu eontraeta, nulla et irrita deelaraverunt , at quoad effectus tantum civiles esse irrita patet ex Ludoviei XIII responsor te enim Galliae clero super diei elausula sollieito et anxio respondit, non AmsconisAui, intelligit quoa ammus civ Est quorsum tam inquieta Clari Galli ni sollicitudo, ut Regis diei tolleretur ambiguitas, si riseipi meeulari potestas ompeteret contractus mare moniales sic irritandi, ut ne naturale ineulum indueere, nee Saeramenti materia esse possint . Igitur qualiseunque sit quorumdam Galliae Paelament rum ire talia matrimonia praxis et sententia, si ambigua sit, ad praedietam Ludoviei XIll deelarationem, et ad mentem illius est explieanda si vero inveniatur adversa, per eamdem erit mendanda. Beelesiae Gallieanae ire talia matrimonia sententiam manitiatam laeti aberius, qui Cleri Galli ni nomine scribens adversus Regii edicti detreetatores sub titulo omini Arta sie ait:
D lTAT Waonoxus. Quod si tanquam fidei aput in ipsismet Galliis adstruitur, soli Beelesia eompetere potestatem statuendi eonditiones requisitas ad validitatam eontraetua matrimonialis, quatenus ad Saeramentum ordinem habet, potestati ivili ius non eat adscribendum , quo valeat eontraetum matrimonialem irritua saeere , nisi in ordine ad effaetas civiles. Ipse antapenius, quem nemo suspieinitur nimium Melesiastieis sa- visae, Beelesia ius tribuit impedimenta matrimonii dirimentia privativa statuendi; si enim seribit Iuris Mel. Univ. p. I.
365쪽
constat etiam, impedimenta matrimonii stelisae auetoritate Leelesiae, quae Prineipes saeculares essare volebant; nam eum Theodosius statuisset irrita matrimonia in seeundo gradu eonsanguinitatis, illud decretum si suum ei Melesia, ut eum Areadius et Honorius illud revomssent, hoe minime obstante, idem impedimentum perseveraverit. . Quid de se responso flem. XlIl autumaverit apertum fit ex sitieris Arehiep. Damian.
Nuntii Apostoliet ad D. olivard 26 Martii Illo datis, quas
reser Moser, p. de matrim et Hausser u dissert ean de pol.
statuendi impedimenta dirimentia . ovanti 853. Be toto hoc argumento vide voeagni Traet de matrimonio ebristian. An. 479l, uagarellio Dissertagione de eonirati delmatrimonio. . p. 29, Moser . De impedimentis Matrimonii. Meehliniae 483. Martin. . De matrimonio et potestato ipsum dirimendi Ecelesia soli exelusive propria. . Leodien. 4844 Pedimne De matrimonio, silanges in logiques, fixieme Mie, me rabier, p. 200 et seqq. Carrihre compendium it . de matrim ni Parisiis 4856, Audisio a Questioni politiche, Napoli 854, Petrus iovine . p. de dispensationibus matrim. p. l, Mei. I, 35, Neapol. 863, Opus a das hellige aerament des heauet Miehael Baringer, Presbyteri Cong. SS. Redempt. Rati bonne 4854.
In exponendis impedimentis singulorum originem scrutati sumus. Ea itaque vel a iure naturali et divino, vel a iure humano prosecta sunt. Pri ris generis impedimenta a nulla potestate humana relaxari possunt ius enim naturale et divinum humanae potestati non subest. Secundi vero generis impedimenta relaxari possunt ab uno romano
366쪽
Pontifice, et qui secundum plenitudinem potestatis de iure potest supra ius dispensare, a cap. λω - de eoncess. Praebend. et Quamquam enim, ut recte animadvertit Brouuen lib. 9 de Re Sacram. eap. 4 q. 7 hoc nullibi legatur antiquis canonibus constitutum, usus tamen invaluit, et generalidisciplina receptus, ut pro huiusmodi gratiis obtinendis solus Pontifex Maximus adiri communiter deberet ac posset, et merito quidem tam propter debitam Sed Apostolicae reverentiam, cui potissimum canonum observatio et dispensatio divinitus est commissa , tum quia, cum impedimenta matrimonium dirimentia vel a Conciliis generalibus, vel a Summis Pontificibus suerint instituta, in quorum decreta potestatem non habent Episcopi, consequens fuit, ut solis summis Pontificibus deberet relaxatio regulariter reservari s Eadem dicunt Thomassinus N. et . cel discipi p. LI. 3, c. 24. Nat Alex Theol. Dogm de dilat. n. 6, Haberi, illuari, ournely, aliique Primis ge-clesiae saeculis nulla dabatur relaxatio. Primus dispensavit Innocentius III cum rege inhonest , et successu temporis quod vulnus erat legis, evasit hominum medicina. Hanc potestatem communi sere calculo Doctores denegant Episcopis, et congregationes Concilii, a supremae Inquisitionis propositionem asserentem Episcopi ius ordinarium dispensandi super impedimento publico dirimente, pro matrimonio contrahendo sive in articulo mo tis, sive in alia urgentissima necessitate, in qua continuo S. Sedis dispensatio obtineri non potest,
tamquam salsam, temerariam scandalosam, perni eiosam, et seditiosam non semel proscripserunt.
Vide Riganii l. 4, in Reg. sanc. n.' Bened. XI de
367쪽
Μn dioeces. l. 7, c. 8 n. 7 Zachariae diss de Episc in dispens. super impedimento matrim potestate, Faventiae 1789; et litteras tum Pii VI ad Elε- etorem Trevirensem 2 sebr. 1782, et ad Archiep. Colon. et Episc. Monaster. 20 ian. 1787, ium ii VII ad Episcopos Galliarum 27 sebr. 180 datas. Relinquitur itaque, ut Episcopi ex solo Indulto Apostolico, quod Romanus Pontifex ex iusta causa petentibus nunc magis, nunc minus amplum pro temporum et locorum varietate impertiri solet, aut ex indubia et inveterata consuetudine facultatem super uno aut pluribus impedimentis dispensandi consequantur Indultum autem Apostolicum lanium tribuit potestatis quantum exprimit, et exspirat lapsu temporis praesiniti. Episcopus dispensans vi indulii, sive pro soro tantum conscientiae, sive pro soro externo, debet necessario, et ad valorem dispensationis easdem sequi regulas, quae ex strio Curiae romanae observandae sunt, ubi
S. Pontifex ipse in eodem impedimento dispensat, ut ait S. Poenitentiariari iunii 1858. Indultum Episcopis datur ad quinquennium, vel ad beneplacitum S. Sedis. Duplex hic agitur quaestio P est, an apostoliet indulti vi possit Episcopus dispensare a
communi, seu ut aiunt, correlativo, quo nupturientes detinentur impedimento , ubi eorum alter eiusdem iurisdictioni tantummodo subiiciatur Licet multa in utramque partem diei sint, nullus tamen hac de re dubitandi locus superesse videtur, post sequentem S. oenitentiariae declarationem diei sepi. 1839 c uilibet 0rdinarius
agendo cum lacunale non ordinaria, sed ad Sede absolute , simpliciter, et absque ulla conditione delegata, dispensando cum suis dioecesanis, ο-
368쪽
tes dispensare super aliquo canonico impedimento etiam in casu, quo una persona ab impedimento ligata est suae dioecesis, altera alienae, quia ensacultas a Papa procedit, et sublato impedimento ex una parte , cum qua dispensare valet, etiam pars altera libera evadit, quum ligamen non amplius inter utramque partem iam existat. 3 Altera quaestio est, an apostolicum indultum, quori culias Episcopo facta est dispensandi in majὰ-niis iam nulliis contraeιis , protrahatur etiam ad
connubia coram potestate civili dumtaxat inita Qui negativam tenent sententiam ab omni dissicu tate facile se liberare putant, dum in medium aD serunt s. Poenitentiariae responsum 2 mariti 1816, hisce verbis expressum et in verbis in matrimoniis hucusque nulliter initis, intelligi dumtaxat matrimonia nulliter contracta coram Ecclesia a contra vero qui affirmativam uentur sententiam, quum ipsis videatur citatum responsum non ad regulam generalem , sed ad exceptionem regulae, seu ad casum peculiarem reserri, altero
S. Poenitentiariae responsori Feb. 1827 innitun-iur, quo Episcopo dubium proponenti, utrum ipse possit extendere quam habet facultatem dispensandi
in matrimoniis initis, ad ea etiam, quae coram ρο- testate civili cum aliquo impedimento contrahuntur, responsum est et saeuitatem , de qua in precibus, adhiberi posse, nedum erga eos, qui ob aliquod impedimentum nulliter contraxerunt mram paroeho et duobus testibus, sed erga eos etiam
qui aliquod ex dirimentibus impedimentis habentes
coram magistratu civilem actum emiserunt In
hac opinionum diserepantia, licet nobis in animo haud sit quaestionem pro rei gravitate rimari, eo
369쪽
vel magis quia authentieum duplicis responsi e emplar notum nobis perspectumque non est, et insuper nobis constat, eam modo esse S. Sedis praxim , ut in concedendis his facultatibus addat semper et coram Ecclesia, s facere tamen haud
possumus, quin animadvertamus contrarias sententias facile, et forsan etiam vere componi, si dicatur, ac adstruatur piscopos indultum dispensandi in matrimoniis nullis iam initis extendere quidem iure posse ad ea matrimonia clandestina , seu non servata ridentini forma contracta, quae, nisi aliud dirimens impedimentum occurreret, vera ac valida haberentur, sive quod Tridentinum non est publicatum, usuque receptum, sive quod non obligat amplius ob S. S. dispensationem vel declarationem; extendere vero non posse ad ea matrimonia, quae ex sola clandestinitate invalida ac nulla sunt in locis, ubi lex tridentana promulgata est, et admissa , eaque, non observata praescripta forma, tamquam coniunctiones fornicariae, licet nullum aliud obsit impedimentum, communi calculo reputantur. Facilior hie quaestionem explicandi modus, diversasque componendi sententias, vim et pondus haurire videtur ex S. . instructione pro Missionariis 23 marii 1825, edita, ubi haec habentur et Denique manifestum est per matrimonia praeterita,
in quibus uti possunt Episcopi, vel Missionarii saevitai sibi ab Apostolis Sede delegata dispensandi, ut in dubio, intelligi non coniunctiones
quascumque, etiam fornicarias, sed eas tantum
modo, quae iuxta mores regionum vel infidelium, vel haeraticorum formam habent et figuram matrimonii, habenturque pro legitimis matrimoniis,
370쪽
quae tamen irrita sunt ob ecclesiasticum impedimentum feeundi gradus assinitatis, vel consanguinitatis assi consuetudine vero Episcopi dispensant super impedimentis impedientibus, exceptis quae sequuntur, videlicet 1 impedimento ori ex .nsalibus validis, quae altera parte invita remitti sine ipsius iniuria non possunt; ν impedimento proveniente ex voto simplici castitatis perpetuae, aut ingrediendae religionis approbatae haec enim vota, nisi conditionata fuerint, Romano Pontifici reservata sunt 3 impedimento, quod ex haeresi alterutrius contrahentis orium habeat; ' denique impedimento orto ex tempore prohibito, quia Episcopus nequit dispensare, ut nuptiarum benedictio solemnis more consueto adhibeatur. Vide S. C. BR. 28 Iun. 1853. Num autem ex consuetudine nancisci Episcopus possit ius dispensandi super aliquo impediment publico, quod matrimonio valide contrahendo obsistat, quaestio est de qua vide auctores et praesertim Bened. XIV de Syn Dioec. l. 9,
c. 2. Quaestio haec eo tota reducitur, ut videatur, an consuetudo haec, etsi immemorabilis, aut saltem centenari , ecclesiasticae disciplinae nervum disrumpat. Duplex adest sententia. Vide Bened. XIV op et loc. it. At vero si agatur de matrimoni iam publice contracto, certum est ex consensu
omnium Doctorum Episcopos dispensare posse prosor interno super impedimento dirimente, propter quod matrimonium idem invalide eontractum sit, his tamen circumstantiis simul concurrentibus, ut 1 matrimonium in aciem Ecclesiae omnibus adhibitis solemnitatibus et bona saltem alterutrius fide celebratum sit et consummatum 2 Impedimentum sit occultum 8' Coniugum separatio si-